Share

บทที่ 519

สองชั่วโมงผ่านไป เครื่องบินมาถึงเมืองหนานเฉิง

ไม่ว่าจะเตรียมใจมาแค่ไหน แต่พอลงจากเครื่อง แล้วเห็นสถานที่เดิมๆ อันคุ้นตาแล้ว มือที่ขนาบข้างกายของเสิ่นหยินอู้ก็อดสั่นเทาไม่ได้

ห้าปีก่อน เธอจากไปจากที่นี่

ห้าปีผ่านไปแล้ว สนามบินไม่ได้เปลี่ยนอะไรมาก เสิ่นหยินอู้เดินตามหลังสุด ในใจกลับเต็มไปด้วยวันวาน

น่าจะเป็นเพราะเธอตกอยู่ในความคิดของตัวเองอยู่ ดังนั้นก็เลยไม่ทันสังเกตเห็นว่าคนตรงหน้าเห็นเธอเดินช้า ก็เลยหยุดฝีเท้าลง หันกลับไปมองเธอ

แต่เสิ่นหยินอู้ไม่ทันสังเกต พุ่งชนพอดี

ตุบ

หน้าผากของเธอชนเข้ากับแผ่นอกหนึ่ง

เสิ่นหยินอู้หยุดเดิน แล้วเงยหน้ามองดวงตาสีดำของฉินเย่

เขาพูดอย่างเย็นชาว่า “เธอเดินไม่ดูทาวหรือไง?”

ได้ยินดังนั้น เสิ่นหยินอู้พลันชะงัก จากนั้นนวดที่หน้าผากของตนเบาๆ พลางถอยหลังกลับ แล้วขมวดคิ้ว

“เมื่อกี้คิดเรื่องอื่นอยู่น่ะ”

“คิดอะไรกัน ถึงได้คิดเพลินขนาดนี้?”

เสิ่นหยินอู้หยุดนวดหน้าผากของตัวเอง แววตาดูว่างเปล่า “ฉันกำลังคิดว่าคุณย่าจะโทษฉันไหม? ฉันไปหาท่าน ท่านจะ…ต้อนรับฉันไหม?”

ฉินเย่ตะลึงเล็กน้อย

หลังจากนั้น เขาก็พูดเสียงทุ้มว่า “ก่อนหน้านี้ฉันบอกเธอแล้วไม่ใช่เหรอว่า
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status