Share
บทที่ 387
Related chapters
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 388
หลังจากที่ผู้ช่วยเฉินกลับไป เฉียวลี่ซือก็พาเสิ่นหยินอู้ไปที่ระเบียงชั้นสอง พร้อมกับชามะลิหอมๆ หนึ่งกาน้ำชากลิ่นหอมของชามะลิลอยแตะจมูก แฝงไออุ่นๆแต่ก่อนเฉียวลี่ซือเป็นราชินีแห่งการดื่มเบียร์ ไม่เหมือนตอนนี้ที่ดื่มชามะลิแทนเสิ่นหยินอู้อดเย้ยหยันเธอไม่ได้ “ฉันคิดว่าเธอจะดื่มสักขวดสองขวด บอกให้ฉันชนแก้วบนระเบียงนี้ซะอีก”ได้ยินดังนั้น เฉียวลี่ซือก็ชะงัก แล้วยิ้มตอบ “เบียร์น่ะเหรอ? ของนั่นเข้ากับบรรยากาศในตอนนี้หรือไง? ไม่ว่าจะเป็นกลิ่นหรือรูปลักษณ์ภายนอกก็ดูทำลายบรรยากาศไปหมด อีกอย่างที่สำคัญคือ ฉันเลิกสุราแล้วจ่ะ ไม่ดื่มแล้ว”“อุ๊ย รักษาสุขภาพเหรอ? แต่ก่อนพี่ซือของเราดื่มเก่งมากเลยนะ”เมื่อเอ่ยถึง เฉียวลี่ซือก็ยิ้มขมขื่น “อย่าพูดถึงเลย ฉันเป็นโรคกระเพาะน่ะ หมอก็เลยสั่งห้ามให้ฉันแตะเหล้า ฉันกลัวตาย อีกอย่างจู่ๆ ฉันก็รู้สึกว่าชามะลิก็อร่อยดีเหมือนกัน”ได้ยินเพื่อนบอกว่าเป็นโรคกระเพาะ เสิ่นหยินอู้ก็เป็นห่วงขึ้นมา“เกิดอะไรขึ้น?”เฉียวลี่ซือเม้มปาก ทำท่าไม่อยากเล่าผ่านไปนาน เธอถึงจะกล่าวอย่างลังเลว่า “ความจริงฉันชอบผู้ชายคนหนึ่งน่ะ”เสิ่นหยินอู้ “?”“เจอกันที่ร้านเหล้า เป็นหนุ
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 389
กล่าวจบ เฉียวลี่ซือก็หยิบโทรศัพท์ออกมายิ้มแย้มเสิ่นหยินอู้เองก็เอาหน้าเข้าไปใกล้ด้วยสีหน้ายิ้มแย้มเช่นกัน“ดี ฉันจะได้ช่วยเธอดูด้วยว่าผู้ชายคนนี้เหมาะสมกับเธอไหม”แต่สุดท้ายเฉียวลี่ซือหารูปอยู่นาน ก็ไม่เจอ“แปลก ฉันเพิ่งแอบถ่ายไปเมื่อคราวก่อนเองนี่ ถึงแม้จะอยู่ไกลเห็นไม่ค่อยชัด แต่ว่าออร่านั้นสุดจริง หยินอู้ ออร่าที่ออกมาจากตัวเขานะ ฉันรับรองได้เลยว่าเขาไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน”เสิ่นหยินอู้รออยู่นาน เฉียวลี่ซือก็ยังหารูปไม่เจอ“อ๊ากๆๆ รูปฉันล่ะ?? รูปเทพบุตรที่ฉันได้มาอย่างยากลำบาก หายไปไหนแล้วล่ะ?”เมื่อเห็นท่าทีจะเป็นบ้าของเธอแล้ว เสิ่นหยินอู้จึงจับมือเธอไว้ “ช่างมันเถอะ ไม่เจอก็ไม่เป็นไร รอให้เธอจีบเขาติดแล้ว ถึงตอนนั้นจะถ่ายแค่ไหนก็ถ่าย”ได้ยินดังนั้น เฉียวลี่ซือก็ทำหน้าเศร้าโศกเสียใจ“ไม่รู้ว่าจะจีบเขาติดเมื่อไหร่ รูปใบนั้นฉันแอบถ่ายจากที่มืดด้วยซ้ำไป เธออย่าคิดนะว่าถึงผู้ชายคนนั้นจะมานั่งดื่มเหล้า แต่เขาระมัดระวังตัวมาก ให้ตายเถอะ ต้องเป็นเพราะตอนที่ฉันถ่ายตอนนั้น แล้วเขาหันมาพอดี ฉันก็เลยลืมกดถ่ายแน่เลย”เมื่อนึกได้ว่าตนพลาดโอกาสสำคัญไป เฉียวลี่ซือก็รู้สึกเสียดายมาก“อีก
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 390
ได้ยินดังนั้น เสิ่นซือเหนียนก็เงยหน้าขึ้น“น้าเฉียว?”เฉียวลี่ซือที่เดิมยังคล้องแขนเสิ่นหยินอู้อยู่ปล่อยมือออก ถูกเสิ่นซือเหนียนเงยหน้ามองแบบนี้ ทำให้เธอใจละลายในบัดดล แล้วเปลี่ยนเป็นคุณน้าที่ไม่อาจต้านทานได้ทันที“แหะๆๆ มาให้น้าเฉียวจุ๊บหน่อยเร็ว”เสิ่นหยินอู้ “…”พลบค่ำ ตอนที่เสิ่นหยินอู้กำลังทำอาหารอยู่นั้น เฉียวลี่ซือก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเดินออกมา เดิมคิดจะเข้าไปช่วยเหลือเสิ่นหยินอู้แต่ตอนที่เดินผ่านห้องรับแขก เธอเหลือบมองเข้าไปข้างในเธอเหลือบไปมองเห็นเสิ่นซือเหนียนที่นั่งอยู่ตรงหน้ากาน้ำชาพลันชะงักงันไปชั่วขณะท้องฟ้าใกล้จะมืดสนิทแล้ว นอกหน้าต่างเป็นแสงตอนพระอาทิตย์สอดส่องเข้ามากระทบบนใบหน้าอันหล่อเหลาของเสิ่นซือเหนียนเด็กชายคนหนึ่งนั่งทบทวนบทเรียนอยู่ตรงนั้นอย่างตั้งใจ บนใบหน้าเด็กน้อยนั้นแฝงด้วยกลิ่นอายความเป็นผู้ใหญ่เฉียวลี่ซือยืนมองเสิ่นซือเหนียนอย่างไม่อยากเชื่ออยู่ตรงนั้น แล้วเผยสีหน้าไม่อยากเชื่อออกมาเป็นเพราะเธอไม่เจอผู้ชายที่ร้านเหล้าคนนั้นนานเกินไป ก็เลยตาฝาดงั้นเหรอ?เธอเห็นเหนียนเหนียนเป็นผู้ชายคนนั้นหลังจากนั้นไม่กี่วินาที เฉียวลี่ซือก็ใช้มือขยี้ตาตัวเอ
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 391
“ตายแล้ว”คำสองคำถูกตอบให้กับเฉียวลี่ซือโดยไม่ทันตั้งตัวเฉียวลี่ซือยังไม่ทันถามจบเลยด้วยซ้ำเธอยืนงงอยู่กับที่ แล้วมองเสิ่นหยินอู้อย่างตะลึงงัน“อะไรนะ?”เสิ่นหยินอู้เงยหน้ามองเธอด้วยแววตาเรียบเฉย แล้วพูดว่า “เป็นอะไร?”“ตะ…ตายแล้ว??”เฉียวลี่ซือไม่คิดเลยว่าจะเป็นคำตอบนี้ หลังจากที่ถามซ้ำไปอีกครั้งหนึ่งแล้ว เธอก็รู้สึกขายหน้าและรู้สึกผิดมากทำไมเธอถึงได้ยินว่าคนอื่นตายแล้วยังจะถามซ้ำอีกเนี่ย?แม่เจ้าเฉียวลี่ซือรู้สึกผิดมาก ตนถามเรื่องโม่ไป๋ยังดีกว่าอีกเธอก็ว่าแหละ ทำไมเสิ่นหยินอู้ถึงไม่พูดเรื่องที่ผ่านมาแล้วเลย และตอนที่เธอถามโจวชวงชวง โจวชวงชวงก็ทำหน้าพูดยากลำบากใจทุกครั้ง สุดท้ายก็ถอนหายใจพูดกับเธอว่า “เรื่องนี้มันทำให้เธอรู้สึกเจ็บใจ อย่าถามเลยดีกว่า”ในที่สุดตอนนี้เฉียวลี่ซือก็เข้าใจแล้วว่าทำไมโจวชวงชวงถึงบอกว่าเป็นเรื่องที่ทำให้เสิ่นหยินอู้เจ็บใจและเข้าใจแล้วว่า ทำไมเสิ่นหยินอู้ถึงได้ใช้ชีวิตอยู่กับลูกๆ ตามลำพัง“ขอ…ขอโทษนะ!!”หลังจากที่รู้สึกตัวแล้ว เฉียวลี่ซือก็รีบโค้งตัวขอโทษเสิ่นหยินอู้“หยินอู้ ขอโทษนะ…ฉันไม่รู้จริงๆ ถ้าฉันรู้แบบนั้น ฉันก็คงไม่ถามแล้ว”เฉ
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 392
_ในห้องสูทของโรงแรมผ้าม่านบังแสงถูกคนเปิดออก ทำให้ห้องสว่างในทันตาแสงที่แยงตาสอดส่องไปยังใบหน้าอันหล่อเหลาที่กำลังนอนอยู่บนเตียงเดิมคนที่นอนเป็นร่างศพ ในที่สุดก็มีปฏิกิริยาโต้ตอบสักที คนคนนั้นขมวดคิ้วแล้วลืมตาขึ้น“ตื่นแล้วเหรอ?”เสียงผู้ชายดังมาจากบนโซฟาฉินเย่ที่เพิ่งตื่นจากที่นอนใช้เวลาเพียงไม่กี่วินาทีก็รู้แล้วว่าเป็นเสียงของใคร…จี้ชิงเป่ยด้วยแสงที่แยงตา ทำให้เขาหลับตาลงอีกครั้งเพราะแสบตา และนอนต่อไปไม่ขยับตัวแต่จี้ชิงเป่ยรู้แล้วว่าเขาตื่นแล้ว เมื่อเห็นเขาไม่ยอมสนใจตน จึงได้พูดขึ้นเองว่า “นายคิดจะใช้ชีวิตแบบนี้ต่อไปอีกนานแค่ไหน?”คนที่นอนอยู่บนเตียงไม่สนใจเขาดูเหมือนจี้ชิงเป่ยจะรู้แล้วว่าเขาไม่มีทางตอบตนแน่นอน จึงพูดต่อจนจบ แล้วต่ออีกประโยค โดยไม่รอให้เขาตอบเลย“หมอบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าร่างกายของนายห้ามดื่มเหล้าแล้ว?”คนบนเตียงยังคงไม่ตอบนิสัยของจี้ชิงเป่ยเป็นคนใจเย็นมาโดยตลอด แต่ครั้งนี้เขาเองก็อดหัวเราะเยาะออกมาไม่ได้“หรือว่าคิดจะทำให้ตัวเองตาย แล้วปล่อยให้พ่อแม่นายส่งนายไปก่อนล่ะ?”หลังจากพูดจบ จี้ชิงเป่ยก็ไม่พูดอะไรใดๆ อีก เพียงแค่นั่งรออยู่ตรงนั้นผ่าน
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 393
แต่ถึงเธอจะพูดแบบนั้น ฉินเย่ก็ไม่อธิบายอย่างอ่อนโยนให้กับเธอเหมือนแต่ก่อนอีก แต่เพียงแค่ยืนอยู่กับที่ แล้วมองเธอด้วยสายตานิ่งเงียบจนกระทั่งสายตานั้นจ้องเจียงฉูฉู่จนไม่เป็นตัวเองเจียงฉูฉู่ทำได้เพียงเปลี่ยนหัวข้อสนทนา“ฉันล้อเล่นน่ะ คุณจะไม่อยากรับสายฉันได้ยังไง? จริงสิ ชิงเป่ยล่ะ? เมื่อคืนตอนฉันโทรหาคุณ เขาบอกว่าคุณดื่มหนัก คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม? ปวดหัวไหม?”จากนั้นเธอพูดไปมากมาย แต่ฉินเย่ก็ตอบแค่ว่า “ไม่เป็นไร”หลังจากนั้นก็เดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อสวมเสื้อเจียงฉูฉู่ยืนอยู่กับที่ มองดูแผ่นหลังอันเย็นชาของเขา ก็รู้สึกเจ็บปวดใจถึงขีดสุดตั้งแต่เมื่อห้าปีก่อน ฉินเย่กับเสิ่นหยินอู้หย่าร้างกันไป เสิ่นหยินอู้เองก็ออกจากประเทศไปทันที ทั้งโลกก็หายไปตั้งแต่นั้นมาเจียงฉูฉู่ตะลึงใจที่เธอจะทำตามสัญญา ในขณะเดียวกันก็คาดหวังให้ฉินเย่สู่ขอเธอให้เร็วหลังจากหย่าร้างแต่ไม่รอให้เธอได้ดีใจ ฉินเย่ก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคนเขาไปหาเธอ แล้วบอกเธอว่า “ขอโทษนะ ผมคงทำตามสัญญาไม่ได้แล้ว”จากนั้นเจียงฉูฉู่ก็ยืนงงอยู่กับที่ผ่านไปนานพอควร เธอถึงจะฝืนยิ้มออกมา“ทำไมล่ะ? เพราะเรื่องลักพาตัวเหรอ? จนถึงตอนน
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 394
ขอแค่เธอยอมรอต่อไป บวกกับเรื่องที่เธอเป็นผู้ช่วยชีวิตของเขา ไม่ว่ายังไงเขาก็ต้องซาบซึ้งในตัวเธอแน่นอนหลายปีมานี้ แม้แต่พ่อฉินแม่ฉินยังใจอ่อนกับเธอเลย ตอนแรกพวกท่านไม่ยอมและไม่อยากยอมรับเธอ แสดงต่อเธอด้วยท่าทีเพียงแค่เป็นผู้มีพระคุณเท่านั้น ชื่อเรียกสนิทสนมอย่างอื่น เธอไม่ได้รับมันเลยแต่พอเวลานานเข้า เธอไม่สามารถทำให้ฉินเย่ใจอ่อนได้ แต่กลับทำให้พ่อแม่ของฉินเย่ใจอ่อนได้เหมือนอย่างงานประมูลครั้งนี้ มีของที่แม่ฉินอยากได้อยู่ด้วย ดังนั้นเธอจึงหาบัตรเชิญมาได้สองใบ ให้พวกเขาสองคนไปด้วยกันเจียงฉูฉู่รู้ดีว่านี่เป็นโอกาสที่แม่ฉินสร้างให้กับเธอและฉินเย่เมื่อคิดถึงตรงนี้ เจียงฉูฉู่ก็เดินไปเคาะประตูห้องนอน แต่ไม่กล้าเดินเข้าไป เพียงแค่ยืนพูดอยู่หน้าประตูว่า “เย่คะ งานประมูลคืนนี้ คุณจะไปไหม?”ฉินเย่กำลังสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวด้วยสีหน้าไร้อารมณ์อยู่ พอได้ยินดังนั้นก็ชะงักไปชั่วขณะเขาไม่อยากไปจริงๆ แต่เมื่อนึกขึ้นได้ว่ามีของที่แม่ฉินอยากได้ แม้ฉินเย่จะไม่อยากไปแค่ไหน สุดท้ายก็ตัดสินใจขอทำตัวเป็นลูกที่ดีของแม่“รู้แล้ว”เขาตอบกลับมานิ่งๆเมื่อได้ยินว่าเขายอมไปด้วย เจียงฉูฉู่ที่ยืนอยู่หน้าป
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 395
เจียงฉูฉู่ไม่คิดว่าฉินเย่จะอยากส่งตนกลับไปสีเลือดบริเวณริมฝีปากของเธอจางหายไป แล้วส่ายหน้าโดยสัญชาตญาณ“ไม่ ฉันไม่กลับ นานๆ ทีฉันจะมีโอกาสมาออกงานกับคุณ เย่คะ…ฉันไม่ได้ออกงานกับคุณนานมากแล้วนะ คุณอย่าไล่ฉันเลยนะ?”เธอน้ำตาคลอเบ้าในทันใด แล้วมองฉินเย่ด้วยสีหน้าน่าสงสารฉินเย่มองเธอด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง“ฉันรู้ว่าเรื่องที่ฉันเคยช่วยชีวิตคุณไว้มันทำให้คุณรู้สึกกดดัน แต่ตอนนี้คุณช่วยลืมเรื่องนั้นไป แล้วคิดซะว่าฉันเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาๆ ที่กำลังตามจีบคุณอยู่ได้ไหม?”เธอได้ใช้วาทศิลป์ตอนพูดประโยคนี้ภายนอกเธอดูเหมือนบอกให้ฉินเย่ลืมเรื่องที่ตนเป็นผู้มีพระคุณ แต่ความจริงแล้วกลับกำลังย้ำเตือนเขาว่าตนเป็นผู้มีพระคุณของเขาเธอเองก็ไม่ได้ตั้งใจจะใช้ไพ่ใบนี้เช่นกันแต่ตอนนี้ เธอไม่มีอะไรแล้ว เธอเหลือแค่ไพ่ใบนี้ใบเดียวเท่านั้นหากแม้แต่ไพ่ใบนี้ก็ไม่สามารถใช้ได้ล่ะก็ ถ้างั้นเธอก็ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงแล้วแต่ที่โชคดีคือ สำหรับเรื่องนี้แล้ว ฉินเย่ก็ยังคงรู้สึกซาบซึ้งและขอบคุณเธอมาก เขามองเธอด้วยสายตาเย็นชาอยู่ครู่หนึ่ง ถึงจะขยับแขน“ไม่มีครั้งหน้าอีก”ได้ยินดังนั้น เจียงฉูฉู่ก็คล้องแขนเขาเอาไ
Latest chapter
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 594
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 593
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 592
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 591
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 590
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 589
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 588
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 587
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 586
