บทที่ 349

เสิ่นหยินอู้คืนบัตรเชิญให้หลังจากพูดจบ

โม่ไป๋รับบัตรเชิญมาโดยไม่ได้เอามือลง แต่กลับจับปกบัตรเชิญแล้วมองเสิ่นหยินอู้ "ของขวัญที่คุณพ่ออยากได้ที่สุดคงเป็นสะใภ้ซักคน"

เมื่อได้ยินแบบนั้น เสิ่นหยินอู้ชะงักไป

รู้สึกว่าโม่ไป๋กำลังบอกใบ้บางอย่าง แต่ก่อนที่เธอจะพูดอะไร โม่ไป๋ก็พูดขึ้นอีก "เสียดาย ตอนนี้ผมยังทำให้คุณพ่อสมหวังไม่ได้ เลยต้องประมูลของเก่าที่ท่านชอบไปก่อน"

เมื่อพูดจบ โม่ไป๋ก็ดึงบัตรเชิญกลับมา

เห็นเสิ่นหยินอู้ยังค้างอยู่กับที่ เขาจึงถามอย่างขำๆ "เธอเป็นอะไรไป?"

เสิ่นหยินอู้ได้สติกลับมา ยิ้มเขินๆ "ไม่มีอะไร"

"จริงเหรอ? หรือคิดว่าผมกำลังบอกใบ้อะไรเธอ?"

เสิ่นหยินอู้ "......ไม่ ไม่ใช่ ฉันจะคิดแบบนั้นได้ไง?"

"ถึงจะคิดแบบนั้นก็ไม่เป็นไร คุณพ่อก็ชอบลูกสองคนของเธอมาก และเธอก็รู้ความรู้สึกของผมดี"

เสิ่นหยินอู้เม้มปากไม่พูดอะไร

สองปีก่อน โม่ไป๋เคยสารภาพรักกับเธอในโอกาสๆหนึ่ง แต่ตอนนั้นเสิ่นหยินอู้ปฏิเสธไป

หลังจากนั้น เธอก็หลีกเลี่ยงเขาตลอด จนกระทั่งโม่ไป๋หาเธอเจอ

"ถ้าเป็นเพราะผมชอบเธอ เธอถึงเลี่ยงผมมาโดยตลอด มันไม่จำเป็นเลยเสิ่นหยินอู้ เพราะการที่ผมชอบเธอเป็นเรื่องของผมเอง ตลอดสาม