ตอนที่55 ข้าหวงเจ้า

ประมุขน้อยหนุ่มไม่รู้เลยว่า ตนเองหมดสติไปถึงสามวัน มารู้สึกตัวอีกครั้ง เมื่อโสดประสาทแว่วยินเสียงท่วงทำนองกู่ฉินดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ

เมื่อลืมตาขึ้น จึงแลเห็นบุรุษเซียนสวมเสื้อผ้าสีเข้มอย่างคนพรรคมาร ปิดตาด้วยผ้าสีขาวสะอาด กำลังพรมนิ้วมือแข็งแรงลงบนสายกู่ฉินทั้ง 7

ท่วงทำนองหวานแว่ว จังหวะเรื่อยช้านั้น พาให้รู้สึกสงบ นี่ละกระมังวิธีปลุกจิตด้วยบทเพลงจากกู่ฉินเวทย์โบราณ

นอกจากจะสร้างความสงบเย็นในจิตใจของคนฟังแล้ว ยังช่วยรักษาอาการบาดเจ็บภายในได้เป็นอย่างดีอีกด้วย

ประมุขน้อยหนุ่มยิ้มน้อยๆ นอนฟังเสียงฉินอยู่ครู่จึงขยับลุกจากเตียง นึกไม่ถึงเลยว่าคนมองไม่เห็นสิ่งใดจะชะงักมือ ลุกขึ้นเดินมานั่งลงบนที่นอน

“เจ้าตื่นแล้วเหรอ รู้สึกอย่างไรบ้าง”

“ไม่เป็นไรแล้ว ข้าไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย แค่...” อู๋เหริ่นชวนนิ่งนึก พลันห้วงคำนึงก็ปรากฎภาพตนเองถูกสายอัศนีฟาดลงมาใส่หลายต่อหลายครั้ง

“แม่นางอี่เจ๋อบอกว่า เนื้อตัวเจ้าเต็มไปด้วยรอยไหม้ จะไม่เป็นอะไรได้อย่างไร”

“ข้าสบายดีแล้วจริงๆ ข้าไม่ได้โกหกเจ้านะ ตอนนี้รอยพวกนั้นหายไปหมดแล้ว คงเป็นเพราะยาดีจากท่านพี่อี่เจ๋อ แล้วก็บทเพลงของเจ้านั่นแหละ จริ