MasukShare
หายไปอย่างไร้ร่องรอย
Terakhir Diperbarui:
2025-02-10 12:18:51
Bab terkait
ข้าว่าจะไม่รักท่านแล้ว ทรมานตัวเอง
เช้าวันใหม่เข้ากลับไปที่จวนแล้วปล่อยตัวจูเหวินออกมา เล่าสถานการณ์ของเสียงอวิ๋นออกไป จูเหวินชกเขาซ้ำ ๆ เขาก็ยังคงยืนนิ่งไม่ตอบโต้ ปล่อยให้จูเหวินชกจนช้ำไปทั้งหน้า รู้สึกได้ว่ามีเลือดออกตามไรฟัน ตาหนึ่งข้างพร่ามัวคล้ายจะปิด ปล่อยให้จูเหวินระบายอารมณ์จนกว่าเขาจะพอใจ แผลที่อกข้างซ้ายมีเลือดซึมออกมาอีกครั้ง“ไอ้สารเลว ชั่วช้า คุณหนูของข้าสมควรมีชีวิตงดงามสดใส เพราะเจ้าจับข้าไว้จึงไม่มีผู้ใดคุ้มครองคุณหนู”เขาไม่เจ็บเลยสักนิดชกมาแรงกว่านี้เถอะ เป็นดังที่จูเหวินพูดหากจูเหวินอยู่ข้างกายนางเขาก็คงอุ่นใจมากกว่านี้ ทว่ายามนี้นางอยู่ที่ใดกัน“เจ้ามันเป็นสามีที่แย่ที่สุดหากข้าพบคุณหนูจะไม่มีวันให้นางกลับมาหาเจ้า ข้าเคยบอกไปแล้วหากดูแลไม่ได้ข้าจะดูแลนางเอง” หมัดสุดท้ายจูเหวินซัดไปเต็มกำลัง ใบหน้าหล่อเหลาของเสนาบดีหนุ่ม มีแต่รอยช้ำ ตาข้างซ้ายค่อย ๆ บวมจนแทบลืมไม่ได้ มุมปากแตก โหนกแก้มเขียว ได้ระบายโทสะออกใจก็เย็นลง เมื่อเห็นสภาพหมดอาลัยตายอยากของสามีคุณหนู จูเหวินก็ถอนหายใจแล้วเดินออกจากจวนเสนาบดีไปเก้าเดือนผ่านไปทั้งเว่ยเฉาและหลี่เฉียงจนปัญญาไม่ว่าจะเป็นที่ใดในเมืองหลวงพวกเขาทั้งสองล้วนส่งคนสอดแนม
Terakhir Diperbarui : 2025-02-10ข้าว่าจะไม่รักท่านแล้ว หมีบาดเจ็บ
“เขาไม่ยอมรักษาจนแผลอักเสบ ยามนั้นแทบเอาชีวิตไม่รอดก็ไม่ยอมแตะต้องยา จากแผลเล็กกลายเป็นแผลใหญ่ เป็นแผลเก่าเรื้อรังรักษาไม่หาย ทุกครั้งที่อากาศเย็นเขาจะทุกข์ทรมานอย่างที่เจ้าเห็น เขาไม่ยอมพักผ่อนเอาแต่ออกตามหาเจ้า ดูสภาพเขายามนี้สิไม่ต่างจากซากศพเดินได้เลย”“พระองค์พาหม่อมฉันมาดูเขาเพื่อกล่อมให้หม่อมฉันใจอ่อนรึเพคะ พระองค์ไม่ใช่หม่อมฉันย่อมไม่รู้ว่ายามนั้นหม่อมฉันเจ็บแค่ไหน อีกอย่างพระองค์เป็นผู้อาวุโสที่หม่อมฉันเคารพนับถือ ไม่ควรพูดมดเท็จว่าจะพาหม่อมฉันไปดูหมีตัวใหญ่บาดเจ็บ พระองค์โกหกเช่นนี้ครั้งต่อไปหม่อมฉันคงไม่เชื่อคำพูดพระองค์อีกแล้ว”“โอ๋ ๆ ยายหนู...ยายหนูฟังก่อนลุงผิดไปแล้ว อย่าโกรธเลยนะ หากเจ้าหน้างอเช่นนี้เดี๋ยวลูกในท้องจะหน้าย่นเอาได้นะ ลุงจะไม่ทำอีกแล้วมาเกี่ยวก้อยสัญญากัน สาบานด้วยเกียรติของไท่ซ่างหวงจะไม่พาเสี่ยวเสียงของเรามาเจอเจ้าหน้าเหม็นนั่นอีก” เจ้าเด็กคนนี้ใจแข็งเสียจริง ยามนี้คนแก่อย่างเขาแทบกินไม่ได้นอนไม่หลับ เด็กสองคนนี้ทำให้คนแก่สบายใจบ้างไม่ได้เลยหรือ “คิดเผื่อเจ้าหนูในท้องบ้างก็ดีนะ เด็กควรมีพร้อมพ่อแม่ ในอนาคตหากเขาถามเจ้าว่าพ่อเขาอยู่ไหนเจ้าจะตอบอย่างไร”“ก
Terakhir Diperbarui : 2025-02-10ข้าว่าจะไม่รักท่านแล้ว มั่นใจว่าเป็นนาง
“ข้าจะตรวจสอบเอง” ยามนี้หลี่เฉียงอยู่บริเวณประตูเมืองหลวง เขาตั้งใจออกตามหาเสียงอวิ๋นที่นอกกำแพงเมือง อีกนิดเดียวก็จะออกจากประตูเมืองหลวงแล้ว แต่พิษบาดแผลเก่าของเขากำเริบซะก่อน“นายท่านขอรับ หากท่านไม่ทานยาเกรงว่าท่านจะ...เอ่อ...จะตายก่อนพบฮูหยินนะขอรับ” จางหมิงยื่นยาลูกกลอนให้นายท่านมือสั่น เขาเสี่ยงตายพูดความจริงออกมาเพราะรู้สึกว่าถ้านายท่านไม่กินยาบรรเทาความเจ็บ จะตามหาฮูหยินต่อไม่ไม่ไหว “ข้าน้อยรู้สึกว่าฮูหยินอยู่ใกล้มากยามนี้ นายท่านทานยาเถอะนะขอรับ” พูดหว่านล้อมอย่างเคย“หากไม่เจอนางข้าจะไม่แตะต้องยาเด็ดขาด” หลี่เสียงทนเจ็บยืดหลังตรงเดินไปทิศทางที่เฉินอี้บอกอย่างสง่าผ่าเผย เขาขวางรถม้าคันนั้นไว้ “หยุดก่อน” เขาเรียกรถม้าคันเล็กเรียบง่ายนั้นให้หยุด เขาไม่ได้ตรวจสอบมากมายเพียงอยากถามว่าบริเวณนี้มีหมู่บ้านให้พักอาศัยบ้างรึไม่“พ่อหนุ่มมีสิ่งใดรึ” จูเหวินดัดเสียงเป็นคนชราได้เหมือนมาก บังคับรถม้าให้หยุดตามที่หลี่เฉียงบอก บางทีนี่อาจเป็นลิขิตสวรรค์ก็ได้ที่ทำให้สามีคุณหนูมาหยุดรถม้ากะทันหันเช่นนี้“ขออภัยผู้อาวุโส ยามนี้ข้าน้อยตามหาภรรยาไม่ทราบว่าผู้อาวุโสเคยเห็นสตรีในภาพนี้รึไม่”“คุ้น
Terakhir Diperbarui : 2025-02-10ข้าว่าจะไม่รักท่านแล้ว สรรหาวิธี
หลี่เฉียงยอมกินยาเพราะคำพูดของจางหมิง กลัวว่านางจะไม่ยอมกลับจวนไปพร้อมเขา ยามนี้ตื่นเต้นจนเริ่มคิดคำพูดยามพบหน้านางไว้ล่วงหน้า ‘เสียงอวิ๋นข้าผิดต่อเจ้า ข้าไม่ขอให้เจ้าอภัยให้เพียงแต่ขอร้องเถิดนะ ชั่วชีวิตนี้ให้ข้าเป็นคนดูแลเจ้าได้รึไม่’ ออกจะเลี่ยนไปหน่อย แบบไหนดีล่ะ ‘ฮูหยินข้าขอโทษที่ทำเจ้าเจ็บช้ำ ข้าต้องเก็บม่านถิงไว้ข้างกายเพราะนางเป็นสายให้ต้วนอ๋อง’ แบบนี้ก็ดูเป็นข้อแก้ตัว เพราะมารู้ว่าม่านถิงเป็นสายก็วันที่นางส่งจดหมายลับออกไปซึ่งวันนั้นเป็นวันเดียวกับวันที่เสียงอวิ๋นถูกจูเหวินพาตัวออกจากจวน เขายังคงเก็บม่านถิงไว้ใกล้ตัว หนึ่งเพราะยังไม่เชื่อว่านางจะเป็นสาย สองเพื่อดักจับสิ่งที่นางลักลอบสื่อสารกับต้วนอ๋อง ทว่าก็มีเพียงครั้งเดียวเท่านั้นหลังจากนั้นมาม่านถิงก็ระวังตัวมาตลอดเขาจึงวางแผนจับตัวกงหยางมาอย่างเอิกเกริกเพราะในจดหมายลับม่านถิงขอร้องให้ต้วนอ๋องกำจัดกงหยางและต้านเป่า ที่เขาไม่รู้เลยคือก่อนหน้านั้นม่านถิงแย่งคู่หมั้นเสียงอวิ๋นมาและแสร้งตกน้ำไปเอง เพราะเขาไม่เคยสืบสาวหาความจริง เขาคิดว่าความจริงคือสิ่งที่ตามองเห็น ทำให้เขาพลาดทำผิดร้ายแรง‘ฮูหยินข้ารักเจ้าคนเดียวไม่เคยนอกลู่
Terakhir Diperbarui : 2025-02-10ข้าว่าจะไม่รักท่านแล้ว เข้าใจผิด
จางหมิงชาไปทั้งจมูกกับฝ่ามือที่มาแบบไม่ทันตั้งตัว บังคับม้าที่ตื่นตระหนกจนฝีเท้ามันวิ่งช้าลง “นายท่าน” เขาตะโกนใส่ผู้เป็นนายด้วยสีหน้าน้อยอกน้อยใจ เสียแรงที่เป็นห่วงมาตลอด นายท่านตอบแทนความห่วงของเขาเช่นนี้ ดีนี่ ขอให้หาฮูหยินไม่เจอทีเถอะ จะสมน้ำหน้าในใจให้ดู หรือไม่ก็ขอให้ฮูหยินไม่ใจอ่อนง่าย ๆ อยากรู้เช่นกันว่านายท่านที่รักษาหน้าตา ปั้นหน้านิ่งไม่แสดงความรู้สึกมาตลอด จะทำเช่นไรหากฮูหยินไม่ยอมใจอ่อน จางหมิงลูบจมูกแผ่วเบาคนผู้นี้ลงมือหนักไม่เคยเปลี่ยนเขาควบม้ารอให้ผู้เป็นนายนำไป พร้อมแช่งให้นายท่านไม่สมหวังอยู่ในใจมาถึงหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่เฉินอี้สะกดรอยตามมา เพราะฟ้ายังไม่สว่างดี หลี่เฉียงและคนสนิททั้งสองปรึกษากันว่ารอให้เช้าก่อนค่อยเข้าหมู่บ้านจะได้ไม่ทำให้ชาวบ้านแตกตื่นหลี่เฉียงหลับไม่ลงเขารอคอยที่จะเจอหน้าเสียงอวิ๋น ปล่อยให้เฉินอี้และจางหมิงนั่งพิงต้นไม้หลับอยู่ใกล้กองไฟ ส่วนเขายืนมองหมู่บ้านนั้นจนสว่างคาตา พอฟ้าสว่างหลี่เฉียงยิ่งกระปรี้กระเปร่า ทหารในสังกัดที่เขารักษาการแทนแม่ทัพประตูเมืองตามมาสมทบ หลี่เฉียงจึงนำทหารเหล่านั้นเขาไปค้นในหมู่บ้านเพื่อจับกุมแม่ทัพที่ใช้อำนาจข่มเหงสตรี
Terakhir Diperbarui : 2025-02-10ข้าว่าจะไม่รักท่านแล้ว ซ่อนตัว
“คุณหนูท่านไม่เห็นยามที่เขาโกรธจนเลือดขึ้นหน้า เพราะคิดว่าคุณหนูกับข้าน้อย...ฮ่าฮ่า สาแก่ใจนักยามที่เขาหน้าเหวอตอนเห็นสองคนนั้นขี่ม้ากันอย่างรุนแรง” จูเหวินหัวเราะเสียงดัง เขาเองไม่ใช่คนเจ้าคิดเจ้าแค้นเขาเอาคืนเล็กน้อยเท่านั้น ในเมื่อสามีคุณหนูจับตัวเขาไว้โดยไร้เหตุผล เขาก็จัดฉากละครที่ทำให้เจ้าเด็กนั่นใจสลายเล่นถือว่าหายกันเสียงอวิ๋นนั่งลูบท้องตัวเองอยู่ในรถม้า เด็กในครรภ์ดิ้นจนสัมผัสได้ นางยิ้มกว้างออกมา เมื่อครู่นี้เพียงนิดเดียวหลี่เฉียงก็จะพบนางแล้ว โชคดีที่หลบเข้าซอยเล็ก ๆ นั้นทัน แล้วยังมีสตรีอีกคนที่แต่งกายคล้ายตนปรากฏตัว ทำให้รอดจากสายตาหลี่เฉียงมาได้ ใจยังสั่นกับคำพูดของเขาอยู่ ทว่าพอนึกไปถึงสิ่งที่เขาหลอกลวงมาตลอด ความอ่อนไหวเมื่อครู่ก็อันตรธานหายไปในพริบตาจูเหวินรู้ว่าเฉินอี้ตามมาเขาแจ้งคุณหนูแต่เพราะการเดินทางตอนกลางคืนไม่สะดวก คุณหนูจึงเลือกจะพักที่กระท่อมของเขาก่อนกระท่อมหลังนี้สร้างไว้หลังจากตามหาคุณหนูจนพบ พอเจอแล้วเขาพักที่หมู่บ้านนี้เป็นบางครั้ง ส่วนคุณหนูอยู่อีกหมู่บ้านหนึ่งสองสามีภรรยานั้นคือเพื่อนบ้าน จูเหวินจ้างทั้งสองมาทำความสะอาด เพราะเขาไม่ค่อยได้พักอาศัยจ
Terakhir Diperbarui : 2025-02-10ข้าว่าจะไม่รักท่านแล้ว บาดเจ็บสาหัส
เสียงอวิ๋นหลับตาปี๋ยามนี้เป็นเวลานอนพักของนางกลับมีบางอย่างมารบกวน เดินไต่อยู่บนตัวนางพอลืมตาขึ้นมาก็เห็นสิ่งที่นางหวาดกลัวที่สุดจึงกรีดร้องสุดเสียงด้วยความตกใจก่อนนอนได้เรียกเงาของไท่ซ่างหวงมาสั่งการไว้แล้วว่าถ้าหลี่เฉียงตามมาถึงที่นี่ให้พวกเขาพานางกับจูเหวินไปซ่อนตัว ห้ามให้หลี่เฉียงเห็นนางเป็นอันขาดเสียงอวิ๋นคิดว่าคนที่นางเกาะอยู่คือจูเหวิน “จูเหวินข้ากลัว...เจ้าไล่มันออกไปที”รับรู้ถึงความสั่นเทาของคนตัวเล็กหลี่เฉียงก็กอดแน่นขึ้นปลอบโยนนาง ทว่ากลับไม่พอใจที่นางเอ่ยถึงบุรุษอื่น ใบหน้าจึงบึ้งตึงเย็นชา“จูเหวินพวกมันไปหมดรึยัง”“...” ยามนี้เขาไม่ต้องการให้หนูพวกนั้นไปไหนเขาอยากให้มันวนเวียนอยู่ที่นี่ให้นานที่สุด“นี่เจ้าทำอะไรลูกสาวข้า”เสียงตวาดของมารดาบุญธรรมทำให้เสียงอวิ๋นที่ซุกหน้าหลับตาบนไหล่แกร่ง ลืมตาแล้วแหงนมองใบหน้าของบุรุษที่อุ้มนางอยู่ “ทะ...ท่าน”“ปล่อยลูกสาวข้าเดี๋ยวนี้เจ้าก็ไม่ต่างจากแม่ทัพบ้าตัณหาคนนั้นที่เห็นสตรีเป็นไม่ได้ต้องล่อลวง เหอะ!! ในบ้านในเรือนข้าก็ยังไม่เว้น”หลี่เฉียงยกมือที่กอดนางขึ้นทั้งสองข้างอย่างยอมจำนน ทว่าคนตัวเล็กยังคงเกาะเขาราวกับลิงตัวน้อย มุมปา
Terakhir Diperbarui : 2025-02-10ข้าว่าจะไม่รักท่านแล้ว เสือสองตัวอยู่ถ้ำเดียวกัน
เสียงอวิ๋นสั่นกระดิ่งเรียกจูเหวินอีกครั้ง ครั้งนี้จูเหวินออกมาด้วยอาการสะลึมสะลือ“คุณหนูข้าน้อยไม่รู้ว่าหลับไปได้อย่างไร” เขารู้สึกว่าหลับไปนานมาก ตั้งแต่คุณหนูมาบอกให้แบ่งเนื้อให้เพื่อนบ้านจนถึงยามนี้รวมแล้วน่าจะสี่ชั่วยามได้ เขาไม่เคยเป็นเช่นนี้มาก่อน และไม่รู้ตัวเลยว่าหลับไปได้อย่างไร ราวกับถูกวางยา“จูเหวินไปตามหมอมาให้ข้าเร็วเข้า”“ขอรับคุณหนู” จูเหวินไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เห็นคุณหนูร้อนใจเพียงนั้นก็เร่งออกไปตามหมอโดยไม่เอ่ยถามให้เสียเวลาเสียงอวิ๋นกลับเข้ามาในเรือนอีกครั้งพร้อมน้ำร้อน “ท่านแม่น้ำร้อนมาแล้วเจ้าค่ะ”“เสี่ยวเสียงเขาเสียเลือดมากเกินไป ดึงธนูออกก็จะยิ่งทำให้เลือดไหลไม่หยุด พ่อหนุ่มคนนี้เกรงว่าจะไม่รอดแล้ว”เสียงอวิ๋นนั่งลงไม่เอ่ยวาจา ลูบไปที่หน้าท้องนูนเด่นเพื่อไม่ให้ตัวเองตื่นตระหนกเกินไป ลูกในท้องเหมือนรับรู้ได้ว่านางกังวลดิ้นขลุกขลักปลอบโยนนาง “ไม่มีหนทางอื่นแล้วหรือท่านแม่ เขาช่วยชีวิตท่านพ่อไว้เราก็ควรช่วยเขาอย่างเต็มที่เช่นกัน”“แม่ก็คิดเช่นนั้นเพียงแต่ไม่รู้เจ้าหนุ่มนี่จะทนไหวรึไม่”“ข้าเชื่อว่าเขาจะอดทน เราแค่ทำให้ดีที่สุดก็พอ”“เสี่ยวเสียงของแม่เจ้าไปพักเถิ
Terakhir Diperbarui : 2025-02-10
Bab terbaru
ข้าว่าจะไม่รักท่านแล้ว ให้โอกาสกันและกัน
หลังจากส่งเว่ยเฉาหลี่เฉียงพาเสียงอวิ๋นกลับจวนเพื่อรับจิ่นซางเข้าวัง เนื่องด้วยขันทีข้างพระวรกายไท่ซ่างหวงมาตามเป็นครั้งที่ร้อยแล้วก็ว่าได้ เพราะตั้งแต่รับราชโองการฝ่าบาทครั้งนั้นหลี่เฉียงก็ยุ่งกับแผนการกำจัดต้วนอ๋อง ทำให้ยังไม่ได้พาจิ่นซางและเสียงอวิ๋นไปเข้าเฝ้าไท่ซ่างหวงหลี่เฉียงคุกเข่าสองมือกุมหมัด “กระหม่อมถวายบังคมไท่ซ่างหวงขอพระองค์อายุยืนหมื่นปี หมื่น ๆ ปี“หม่อมฉันขอพระองค์อายุยืนหมื่นปีเพคะ” เสียงอวิ๋นเองก็คุกเข่าคำนับเต็มพิธีการ“ยายหนูพาจิ่นซางน้อยลุกขึ้นเถิด มาตรงนี้มาให้ปู่ดูหน่อยว่าเจ้าหน้าตาเหมือนใคร ฮ่าฮ่า จิ่นซางน้อยของปู่เจ้าเหมือนเหล่าเซี่ยมาก ดีแล้วที่เจ้าเหมือนปู่ของเจ้า ปู่ของเจ้ามีคุณธรรมโอบอ้อมอารี มีลูกศิษย์เยอะแยะมากมาย ไม่รู้ใครบางคนไปเอานิสัยแย่ ๆ มาจากไหน”หลี่เฉียงขมวดคิ้วเล็กน้อย เหตุใดไท่ซ่างหวงไม่บอกให้เขาลุกขึ้นบ้างเล่า แล้วพูดเช่นนั้นกำลังเหน็บแนมเขาหรือ เสด็จพ่อข้าเป็นบุตรบุญธรรมท่านนะ ท่านต้องเข้าข้างข้าถึงจะถูก หลี่เฉียงโอดครวญในใจ ยามนี้คุกเข่าจนขาเริ่มชาแล้ว ทว่าไท่ซ่างหวงกับเสียงอวิ๋นไม่มีใครสนใจเขาสักคน เอาแต่หยอกล้อบุตรชายหน้าเหม็นของเขาที่หั
ข้าว่าจะไม่รักท่านแล้ว ฝึกให้แข็งแกร่ง
“ฮูหยินอีกสักรอบเถอะ”“อีกรอบบ้านท่านสิ” เสียงอวิ๋นถีบหลี่เฉียงลงจากเตียง เมื่อมือไม้ของเขาเริ่มอยู่ไม่นิ่งอีกแล้ว สามวันมานี้เขาเคี่ยวกรำนางจนลงจากเตียงไม่ไหว พอลุกขึ้นจะไปหาจิ่นซางขานางก็สั่นก้าวไม่ออกมารราคะตนนั้นเท้าศีรษะมองนางแล้วยิ้มขำ บอกนางว่าจิ่นซางมีแม่นมดูแล จากนั้นก็อุ้มนางกลับมาที่เตียงและเริ่มบรรเลงเพลงรักอีกครั้งและอีกครั้งเสียงอวิ๋นรู้สึกว่าก่อนหน้านั้นนางทรมานหลี่เฉียงน้อยเกินไป พอให้อภัยเขา เขาก็เรียกคืนนางจนร่างแทบแหลก เจ็บใจเสียจริง!!รู้แบบนี้ทำตามที่เว่ยเฉากระซิบก็ดี แสร้งหย่าแล้วเดินทางไปท่องเที่ยวกับเว่ยเฉา ปล่อยให้เขาโดดเดี่ยวอยู่ที่ต้าเยี่ยลำพังเป็นนางเองที่ใจอ่อนเมื่อเห็นสีหน้าสำนึกผิดของเขา เสียใจตอนนี้ไม่ทันแล้วถูกเขากินทั้งเนื้อทั้งตัวมาสามวันเต็ม“เอาล่ะ ไม่แกล้งเจ้าแล้วมากินข้าว” ว่ากันว่าภรรยาถีบเพราะรักเขาไม่ถือสา เห็นนางไร้เรี่ยวแรงหลี่เฉียงทั้งสงสารทั้งเอ็นดู เดินเข้าไปหานางเพื่ออุ้มนางมากินข้าว พอเห็นท่าทางระแวดระวังของนางเขาก็อยากแกล้งนางอีกแล้ว “กินเจ้าก่อน...ค่อยกินข้าวก็ดีเหมือนกัน”คนบ้า!!หากยังกินนางอีกคงไม่มีแรงลุกไปส่งเว่ยเฉาเสียงอวิ๋นมอ
ข้าว่าจะไม่รักท่านแล้ว ข้าว่าจะไม่รักท่านแล้ว
“มันจะเหมือนกันได้อย่างไรนี่เป็นของแทนใจพ่อลูก เจ้าจะเข้าใจอะไรอย่าสอดปากดีกว่าหลี่เฉียงอยู่เฉย ๆ ข้าจะคุยกับลูกข้า”เรื่องใดก็ตามหลี่เฉียงล้วนสุขุมเยือกเย็นและมีแผนการล้ำลึก มีเพียงเรื่องฮูหยินกับบุตรชายที่ทำให้เขาควบคุมตัวเองไม่ค่อยได้ “เว่ยเฉาเจ้าเคยตายรึไม่หากยังข้าจะสนองให้”“หลี่เฉียงนั่นพ่อของจิ่นซางท่านเป็นคนอื่นไม่ควรมานั่งอยู่ตรงนี้ด้วยซ้ำ” เสียงอวิ๋นเอ่ยเสียงเยือกเย็นฮูหยินรักนี่คือการเอาคืนของเจ้าใช่รึไม่ เจ้าไม่ได้คิดเกินเลยกับเว่ยเฉาจริงใช่รึไม่ ให้ตายเถิดใจข้าเดือดปุด ๆ เหมือนน้ำร้อน อยากลงไม้ลงมือกับคนที่ยิ้มหน้าระรื่นตรงหน้าเสียจริงยามนี้เข้าใจแล้วที่เสียงอวิ๋นไล่ตบตีสตรีไปทั่ว ทำตัวไร้เหตุผลไม่น่ารัก ที่จริงนางเพียงรักเขาและอยากประกาศความเป็นเจ้าของเท่านั้น ซึ่งตอนนี้เขาอยากซัดใบหน้าสหายดับความร้อนในใจ เข้าใจความรู้สึกของนางก็ยามที่มาเจอกับตัวเองเว่ยเฉายิ้มให้อีกฝ่ายแล้วหอมแก้มนุ่มนิ่มของเด็กน้อยในอ้อมแขนจากนั้นก็โน้มกายไปกระซิบบางอย่างที่ข้างหูเสียงอวิ๋น เขาคบกับหลี่เฉียงมานานย่อมรู้ว่าวิธีใดยั่วโมโหสหายได้“ไสหัวไป” หลี่เฉียงตวาดลั่นอยากอดรนทนไม่ได้อีก หลายวันมา
ข้าว่าจะไม่รักท่านแล้ว เหมือนราวกับแกะ
เช้าวันรุ่งขึ้นเสียงอวิ๋นยังไม่ทันได้ไปที่ห้องเก็บฟืน ก็มีคนมารายงานว่าม่านถิงฆ่าตัวตายแล้วจนใจที่ยังไม่ได้กรอกยาพิษเอาคืนม่านถิงเลย นางก็วิ่งชนเสาฆ่าตัวตายเสียแล้วถือว่านางเลือกได้ดี คงรู้ตัวว่าจะถูกทรมานจึงเลือกทางนี้จูเหวินสืบข่าวเรื่องบุตรของม่านถิงมาได้ หลังจากคลอดม่านถิงก็เอาบุตรสาวไปทิ้งที่หน้าจวนตระกูลกง บุตรสาวที่น่าสงสารของม่านถิงจึงมีบิดาคอยดูแลอยู่ ถือว่าเป็นโชคดีของนางได้ข่าวว่ากงหยางรักและเอ็นดูบุตรสาวไม่น้อยส่วนหลี่เฉียงแม้จะมีความดีลบล้างความผิดไปบ้างแล้ว ก็ยังคงต้องชดใช้ให้นางอยู่ดี จูเหวินสืบมาได้ว่ายามนั้นเรื่องราวทั้งหมดเป็นแผนของเขา หลี่เฉียงได้ให้ยาแก้พิษกับกงหยางและต้านเป่าไว้แล้ว เพียงแต่มันออกฤทธิ์ช้าไปหนึ่งวัน เพื่อตบตาม่านถิงเขายังแสร้งไม่รู้เบื้องลึกเบื้องหลังของม่านถิง หลี่เฉียงก็ยังคงชั่วช้าสารเลว เจ้าเล่ห์ คาดเดายาก หลอกลวงเก่งไม่เปลี่ยนหลิวมามาเหลือบมองผู้เป็นนายอยู่หลายครั้ง ชั่งใจว่าควรพูดดีหรือไม่ นายท่านจับไข้มาสามวันแล้วฮูหยินไม่เคยเข้าไปดูเลย หลิวมามาร้อนใจเหลือเกิน กลัวว่านายน้อยจะขาดครอบครัวอบอุ่น “ฮูหยินไปดูนายท่านหน่อยดีรึไม่เจ้าคะ”“หลิว
ข้าว่าจะไม่รักท่านแล้ว ชำระบัญชีแค้น
“นายท่านฮูหยินจับแม่นางม่านถิงโยนลงน้ำแล้วขอรับ” จางหมิงเข้ามารายงานหน้าตาตื่น นายหญิงกลับมาเป็นนายหญิงคนเก่าแล้ว กำลังเอาคืนคนที่เคยทำร้ายนางมาก่อน น่าตื่นตาตื่นใจเสียจริงเรื่องพวกนี้ต้องเชิญนายท่านไปดูเสียหน่อย ถึงเวลาที่ฮูหยินเอาคืนนายท่านจะได้รับมือทันเพียงแต่ฮูหยินคงไม่เอาคืนนายท่านหรอกเพราะที่ผ่านมาเขาไม่เคยเห็นเลยจริง ๆ ได้ยินเพียงต้านเป่าเล่าว่าฮูหยินยามแทงปิ่นลงอกนายท่านเด็ดเดี่ยวเพียงใด เจ้าต้านเป่าที่อยู่แดนเหนือจะเป็นอย่างไรบ้างนะ ไม่ได้พบกันหนึ่งปีแล้วจะสบายดีรึไม่หลี่เฉียงยิ้มมุมปากแล้วเดินไปยืนเคียงข้างฮูหยินของตน ยามนี้นางปรายตามองมาที่เขาเล็กน้อยแล้วไม่สนใจอีก คงจะลองใจเขาว่าจะกระโดดลงไปช่วยม่านถิงรึไม่ หากเขากล้ากระโดดลงไปจุดจบของเขาคงไม่ต้องคิดก็รู้ กว่าจะหลอกล่อให้นางยอมกลับจวนยากลำบากแทบตาย จะไม่ยอมผิดพลาดอีกเด็ดขาด “ฮูหยินร้อนรึไม่เดี๋ยวสามีพัดให้” หลี่เฉียงใช้มือโบกสะบัดให้ลมพัดใบหน้างดงามของฮูหยิน ที่ยามนี้เต็มไปด้วยเหงื่อเพื่อบรรเทาความร้อนให้นาง“ฮูหยินแม่นางม่านถิงจมไปก้นสระแล้วขอรับ” เฉินอี้กล่าวเตือน“งมนางขึ้นมา ท่านพี่ท่านควรลงไปพาม่านถิงขึ้นมานะ”เหงื
ข้าว่าจะไม่รักท่านแล้ว จิ้งจอกเจ้าเล่ห์
“เพิ่งจะรู้ว่าเสี่ยวเสียงน้อยที่เอาแต่รังแกข้ายามเด็ก ก็ห่วงข้าเหมือนกัน” เหวยต้าเซียวถูกเหล่าองครักษ์บดบังจนมิด ยามนี้มีเสียงเปล่งออกมา องครักษ์ทั้งหลายก็แหวกทางให้เขา ร่างสูงโปร่งแผ่รัศมีราชันดูสูงส่งองอาจ ใบหน้าอ่อนโยนของฝ่าบาทยิ้มเล็กน้อยให้ทุกคน แล้วก้าวเดินมาหยุดยืนรวมตัวกับพวกหลี่เฉียง“นี่ พวกท่านจะเล่นละครช่วยแจ้งข้าก่อนได้รึไม่ ข้าหัวใจแทบหยุดเต้นแล้ว” เสียงอวิ๋นตวาดอย่างโมโหมีนางคนเดียวสินะที่ไม่รู้เรื่องพวกนี้ ไม่สิยังมีอีกคนที่ตกตะลึงอ้าปากค้างอยู่ นั่นก็คือต้วนอ๋อง“พะ พะ พวกเจ้า” ต้วนอ๋องชี้หน้าอีกฝ่ายมือสั่น หมากกระดานนี้เขามั่นใจนักว่าจะชนะ แต่แพ้ยับเยินให้พวกหมาป่าเจ้าเล่ห์ ยามนี้คนที่จับกุมฮ่องเต้ก่อนหน้านั้นหันมาจับกุมเขาแทน คนพวกนี้เป็นสิบคนที่ตามคุ้มกันจูฮูหยิน แสบนักเจ้าเด็กพวกนี้วางแผนได้แนบเนียนจนเขาดูไม่ออก “ฮ่าฮ่าฮ่า ข้าแพ้แล้ว ตอนไหนกันที่เจ้ามาสับเปลี่ยนตัวฝ่าบาทหลี่เฉียง” เขามั่นใจนักว่าแผนเขาล่มไม่เป็นท่าเช่นนี้ มือมืดที่อยู่เบื้องหลังก็คือเสนาบดีแห่งต้าเยี่ยที่คอยขัดแข้งขัดขาเขาไว้ตลอดนั่นเอง“ท่านอ๋องอย่าลืมว่ายังมีองค์รัชทายาทแห่งแคว้นฉินอีกคน เรื่องน
ข้าว่าจะไม่รักท่านแล้ว มือมืดที่ซ่อนตัว
“องค์รัชทายาทท่านควรสังหารหลี่เฉียงเหตุใดถึงร่วมมือกับเขาหักหลังข้า” ต้วนอ๋องเอ่ยด้วยใบหน้าดุร้ายเหี้ยมโหด ยามนี้เขาถูกล้อมจับ ทว่าเขายังมีไม้ตายไม้สุดท้ายเหลืออยู่ และหมากกระดานนี้เขาต้องพลิกกลับมาชนะให้ได้“ท่านอ๋องตบตาคนได้แนบเนียนเสียจริง ข้าหลงเข้าใจผิดมานานว่าหลี่เฉียงสังหารเหนียวเหนี่ยว ความจริงแล้วเป็นท่านต่างหาก บัญชีแค้นวันนี้อย่างไรต้องชำระให้สิ้น หากข้าไม่พบเหนียวเหนี่ยวมาก่อน คงโง่ให้ท่านหรอกใช้ต่อไปเพราะความแค้นบังตา”“ฮ่าฮ่าฮ่า ใครใช้ให้นางรู้ความลับมากมายในค่ายทหารของข้ากัน หากนางอยู่ในส่วนของนางดี ๆ ข้าจะคิดสังหารนางหรือ นางขโมยความลับในค่ายของข้าไป คงเป็นหลี่เฉียงสินะที่จัดฉากการตายนี้ขึ้นมา เจ้าเด็กวายร้ายนี่ตบตาคนเก่งนักข้าเชื่อสนิทใจว่าองค์หญิงตายแล้วไม่เคยคิดป้องกันมาก่อน คิดว่าความลับนั้นได้ตายไปกับองค์หญิงแล้ว หลักฐานพวกนั้นทำให้เจ้าหวาดระแวงข้าและก้าวออกมาตัดทางรุกของข้าก่อนหนึ่งก้าวเสมอ ใช่รึไม่หลี่เฉียง”“ท่านอ๋องเดาถูกแล้ว ยามนั้นเหนียวเหนี่ยวมาหาข้า และเล่าทุกอย่างให้ข้าฟัง หนทางเดียวที่จะทำให้นางปลอดภัยคือการตาย ข้าจึงจัดฉากนี้ขึ้นมา” หลี่เฉียงเอ่ยกับต้วน
ข้าว่าจะไม่รักท่านแล้ว เจ้าปลอดภัยก็พอ
เว่ยเฉาหัวเราะเสียงดังเมื่อได้ฟังสหายรักเอ่ยปากจบ เมื่อก่อนเขากับหลี่เฉียงเป็นสหายร่วมเป็นร่วมตาย ด้วยปณิธานอันแรงกล้า จึงออกมาหาประสบการณ์ต่างแคว้น ยามนั้นเขาเจอโจรป่ารุมทำร้ายและได้หลี่เฉียงช่วยไว้ จากนั้นหลี่เฉียงก็พาเขามาส่งให้อาจารย์ที่วังยารี หุบเขาลั่ววั่งเป็นสถานที่ในความทรงจำของเขาและหลี่เฉียงเลยก็ว่าได้ ไม่ว่าจะเป็นการฝึกยุทธ์ การเล่าเรียนพวกเขาล้วนฝึกฝนมาด้วยกัน หลังจากสิ้นอาจารย์เว่ยเฉาจึงดูแลเขาลั่ววั่งสืบต่อมาทุกอย่างเปลี่ยนไปหลังจากเหนียวเหนี่ยวตามมาสมทบ เขาเห็นหลี่เฉียงลงมือสังหารเหนียวเหนี่ยวกับตาแล้วโยนนางลงเหวลึกอย่างเลือดเย็นเขาค้นหาเหนียวเหนี่ยวพลิกแผ่นดินใต้หุบเหวที่มีแต่เศษซากกระดูกมนุษย์ เนื้อหนังบางส่วนของซากศพถูกแร้งกากัดแทะกระจัดกระจาย ยามนั้นเว่ยเฉาสาบานกับตัวเองว่าต้องแก้แค้นให้น้องสาวให้ได้เขาไม่มีหน้ากลับไปพบเสด็จพ่อเสด็จแม่ หากไม่ได้ตัดศีรษะหลี่เฉียงมาสังเวยน้องสาว เขาหาร่างไร้วิญญาณของเหนียวเหนี่ยวอยู่สามวัน ไม่รู้ว่านางถูกสัตว์ร้ายแทะกินเหลือแต่กระดูก หรือร่างอาจเละหาชิ้นส่วนไม่เจอเพราะตกจากที่สูง เขาไม่พบร่างสมบูรณ์ของนางพบเพียงป้ายหยกประจำกายองค์ห
ข้าว่าจะไม่รักท่านแล้ว ไม่รอดไปด้วยกัน
“ข้าปล่อยเวลาล่วงเลยมานานแล้ว เมื่อถึงเวลาเหมาะสมย่อมต้องสะสาง ข้าอยากเจอเจ้าอยากคุยกับเจ้า จึงใช้วิธีสิ้นคิดเช่นนี้ เสี่ยวเสียงไปกับข้าเถิด ข้าจะให้เจ้านั่งเคียงข้างข้าในจุดสูงสุด เจ้าจะเป็น...”“สูงเกินไปก็เหน็บหนาว เว่ยเฉาข้าเห็นเจ้าเป็นสหายที่ดี”คำตอบของนางชัดเจน ปิดกั้นเขาไว้ทุกทางไม่ให้โอกาสเขาเข้าไปเดินเล่นในใจนางแม้แต่น้อย “เฮ้อ!!เจ้าเลือกแบบนี้ไม่เสียดายหรือ จิ่นซางก็ยังเด็กข้าว่าเจ้าเลือกใหม่เถิดนะ เลือกข้า...เจ้ากับลูกถึงจะปลอดภัย” รอยยิ้มชั่วร้ายผุดขึ้นที่ริมฝีปากหยักได้รูป“องค์รัชทายาท”บุรุษวัยกลางคนสวมใส่ชุดทหารเดินเข้ามาคุกเข่ากำหมัดคำนับเว่ยเฉา รังสีอำมหิตแผ่ออกมาจากร่างกำยำองอาจ แค่ชายผู้นี้มองมา สายตาก็โหดเหี้ยมราวกับมัจจุราชมาแย่งชิงชีวิต เขาผู้นี้คือต้วนอ๋อง แม่ทัพรักษาการแดนเหนือของต้าเยี่ย ที่ถูกแต่งตั้งโดยฮ่องเต้องค์ก่อนต้วนอ๋องเป็นสหายร่วมรบและก่อตั้งต้าเยี่ยขึ้นพร้อมฮ่องเต้องค์ก่อน ซึ่งยามนี้ฮ่องเต้องค์ก่อนสละราชบัลลังก์กลายเป็นไท่ซ่างหวงในปัจจุบัน และไม่ยื่นมือเข้ามายุ่งเรื่องในราชสำนักอีก ปล่อยให้โอรสเพียงองค์เดียวจัดการสะสางไม่ว่าเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ในรา
