ทั้งสามคนเข้ามานั่งในร้านไอศกรีมแถวกลางเมืองไม่ไกลจากคอนโดนักโดยที่ชายหนุ่มถูกทิ้งให้นั่งโดดเดี่ยวคนเดียว ส่วนเด็กน้อยสองคนก็กำลังนั่งเล่นไอ้สิ่งที่เรียกว่าเกมตึกถล่มอย่างเอาเป็นเอาตาย "ถ้าพี่แพ้ตั้งใจจะยอมเลี้ยงไอศกรีมพี่อีกถ้วย""เตรียมเงินไว้ได้เลยเจ้าหนู พี่จะต้องได้กินอีกถ้วยเร็วๆ นี่แหละ"หญิงสาวพูดแล้วกำลังจะเอื้อมมือไปหยิบไม้หนึ่งอันที่อยู่ตรงหน้า แต่ยังไม่ทันถึงแท่งไม้นั้นก็ต้องชะงักเมื่อมือน้อยนั้นจับเข้าที่มือของเธอ"แล้วถ้าพี่แพ้.... ตั้งใจจะได้อะไร?""โถ่ตั้งใจ เมื่อกี้พี่มีสมาธิมากเลยนะ""ก็พี่ยังไม่เสนอข้อตกลงระหว่างเราให้เรียบร้อยอ่า""อ่าๆ ได้ๆ พี่จะให้ตั้งใจขออะไรก็ได้ข้อหนึ่งเลย""แจ๋ว!"เด็กชายยอมปล่อยมือออกพลอยจึงค่อยๆ ดึงแท่งไม้แท่งหนึ่งออกมาอย่างเบามือ.... ชั่วพริบตาเดียวแท่งไม้ก็หลุดออกมาโดยแท่งที่เหลือยังคงตั้งได้นิ่งสนิท หญิงสาวหันไปยักคิ้วให้เด็กน้อยที่กำลังอึ้งด้วยความภูมิใจ ธันที่นั่งมองทั้งคู่อย่างเงียบๆ มานานยิ้มออกมาอย่างสบายใจเมื่อเห็นว่าลูกชายตัวเองดูเหมือนจะลืมความผิดหวังนั้นไปได้แล้ว และเขาก็รู้สึกแปลกใจไม่น้อยที่พลอยเข้ากับเด็กได้ดีขนาดนี้ถึงภายน
ระหว่างทางที่ธันกำลังขับรถไปส่งหญิงสาวที่หอพักเขาก็ค่อยแอบมองเธอและตั้งใจทางกระจกมองหลังอยู่ตลอด พลอยกับตั้งใจเลือกจะนั่งด้วยกันที่เบาะหลังตั้งใจเองก็เอาแต่จับมือของพลอยไม่ยอมปล่อยอาจจะเป็นเพราะตอนนี้พลอยคือความสบายใจของเด็กชาย คนเป็นพ่อก็ทำได้แค่ปล่อยให้ตั้งใจทำในสิ่งที่ทำให้เขารู้สึกดี เพราะรู้อยู่แก่ใจว่าลูกของเขาคงกำลังเสียใจมากแน่นอน"ตั้งใจปล่อยมือพี่พลอยเถอะถึงหอพี่เขาแล้ว"คนเป็นพ่อเอ่ยขึ้นบอกเพราะเห็นว่าเมื่อจอดรถจนนิ่งสนิทแล้วลูกชายก็ยังไม่มีทีท่าจะยอมปล่อยมือของหญิงสาวคนนั้นเลย พลอยที่เห็นใบหน้าเศร้าของเด็กน้อยก็อดที่จะยกมืออีกข้างขึ้นมาลูบผมเขาเบาๆ เป็นการปลอบโยนเสียไม่ได้"พี่พลอย....""ว่าไง....""ตั้งใจเล่นเกมไม่ชนะพี่พลอย แต่ครั้งนี้ตั้งใจขอได้ไหม?""ตั้งใจอยากขออะไรล่ะ" "คืนนี้ตั้งใจนอนกับพี่พลอยได้ไหม...."ธันถึงกลับตกใจที่อยู่ๆ ลูกชายก็เอ่ยปากขอร้องคนที่เพิ่งรู้จักกันไปแบบนั้นจนเขาต้องหันไปมองดุใส่ลูกชายที่กำลังส่งสายตาออดอ้อนให้กับหญิงสาวอยู่"ตั้งใจพูดอะไร จะไปรบกวนพี่เขาไม่ได้นะ""พี่ธัน ไม่เป็นไร....พลอยเข้าใจ"พลอยนิ่งเงียบมองใบหน้าอ้อนวอนของเด็กน้อยตรงหน้าเพื่
"เฮ้ออ~"พลอยนอนพลิกตัวไปมาอย่างกังวลใจ เธอเฝ้าคิดว่าจะทำอย่างไรให้หลุดพ้นไปจากความรู้สึกนี้ดี ใจจริงเธออยากจะปฏิเสธทุกอย่างที่ทั้งธันและเด็กน้อยตั้งใจขอ แต่พอได้เห็นแววตาของทั้งสองแล้วมันกลับทำให้เธอปฏิเสธไม่ลง เธอรู้สึกราวกับว่าพ่อลูกคู่นี้ต้องการคนที่ช่วยเชื่อมใจทั้งสองเข้าหากัน แต่ทำไมมันต้องเป็นเธอที่มีจุดมุ่งหมายจะเป็นผู้หญิงนิสัยไม่ดีด้วยละ!"ฉันไม่ควรอยู่ที่นี่...."พลอยมองหน้าของเด็กชายที่กำลังหลับแล้วได้แต่อวยพรให้เด็กคนนี้โชคดี เธอคงจะไม่สามารถเป็นที่พึ่งทางใจของใครได้ ให้มันจบแค่นี้จะดีกว่าคิดได้แบบนั้นเธอจึงค่อยๆ ยกแขนเล็กที่กอดเอวเธอไว้ออกจากตัวเบาๆ แล้วค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียง คืนนี้เธอคงต้องใส่ชุดของธันกลับไปก่อนแล้วค่อยหาวิธีเอามาคืนที่หลังเมื่อเก็บของส่วนตัวจนครบพลอยก็ค่อยๆ ย่องออกมาจากห้องนอนอย่างช้าๆ สายตาก็สะดุดเข้ากับร่างสูงที่กำลังสูบยืนสูบบุหรี่ด้วยร่างกายท่อนบนที่เปลือยเปล่าอยู่นอกระเบียง บนพื้นรอบตัวเขามีก้นบุหรี่ที่ถูกสูบจนหมดแล้วทิ้งอยู่หลายอัน ข้างตัวของเขายังมีขวดเหล้าอยู่สามสี่ขวดถ้าให้เดาเขาคงกำลังเป็นทุกข์เพราะเรื่องภรรยาเก่าที่มาพร้อมกับแฟนใหม่ ถ้าเป็
: คลับชายหนุ่มร่างสูงโปร่งนั่งพิงโซฟามองเพื่อนสาวคนโปรดกำลังโยกย้ายส่ายสะโพกท่ามกลางชายหนุ่มนับสิบ และแน่นอนเขาเกิดความขุ่นมัวในจิตใจไม่น้อย แต่เพราะระหว่างเขากับเธอเป็นเพียงแค่คนชั่วคราวทำให้เขาไม่สามารถเข้าไปโวยวายหรือต่อว่าอะไรเธอได้ หญิงสาวรูปร่างราวกับนางแบบหันมองตามสายตาที่จ้องเธออยู่แล้วอดจะอารมณ์เสียจนต้องเดินเข้ามาถามเจ้าตัวไม่ไหว"ทำหน้าบึ้งอะไรนักหนา"ฝ้ายหย่อนตัวลงนั่งข้างบอลเพื่อนนอนคนสนิท ก่อนเธอจะหยิบแก้วเหล้าขึ้นกระดก"ก็มึงเอาแต่ยั่วผู้ชายอยู่นั้น""ก็ปกติของกูปะ กูไม่ใช่พลอยนะ""เออ มึงเทียบกับพลอยไม่ได้หรอก"บอลพูดพร้อมนึกไปถึงผู้หญิงที่คอยจงรักภักดีค่อยตามตื๊อเขาไม่เคยหยุดไม่ว่าตัวเองจะถูกหรือผิด แต่ช่วงนี้มันชั่งน่าใจหายตั้งแต่เขาเห็นเธออยู่กับผู้ชายรุ่นพี่คนนั้น เธอก็ไม่เคยติดต่อเขามาอีกเลย ไม่ว่าตัวเขาจะพยายามทักไปขอคืนดีมากมายแค่ไหน คำตอบมันก็คือความเงียบ "ทำหน้าแบบนั้นคิดถึงมันอยู่หรือไง""ก็เพราะใครละที่ทำให้มันเป็นแบบนี้""โทษกูก็ไม่ถูกมึงระงับความใคร่ของตัวเองไม่ได้เอง"ฝ้ายพูดพร้อมยักคิ้วอย่างกวนประสาทอย่างเคย ผู้หญิงคนนี้ถือเป็นคนที่ไม่คิดอะไรในชีวิตเธ
: มหาวิทยาลัยบอลยืนมองพลอยที่กำลังเดินลงจากตึกพร้อมช่อดอกกุหลาบสีแดงสดในมือ เขาจำได้ดีว่าพลอยชอบดอกกุหลาบมากถ้าเธอได้เห็นเขาพร้อมกับดอกไม้ที่เธอชอบเธอต้องหายงอนแน่นอน "พลอย..."ชายหนุ่มเรียกพร้อมเดินเข้าไปหาพลอยท่ามกลางเพื่อนสนิทของเธอทั้งสองคน เพื่อนของเธอมีท่าทีไม่ชอบใจนักเมื่อมองมาที่เขาแต่ใครสนละ คนที่แคร์มีแค่พลอยเท่านั้นแหละคนอื่นเขาไม่สน"มาได้ยังไงบอล...""ทำไมทำหน้าตกใจขนาดนั้นละคะที่รัก"บอลเอื้อมมือไปจับเข้าที่มือเล็ก แต่กลับถูกเธอสะบัดทิ้งทันที ทำให้บอลรู้สึกสับสนในการกระทำของตัวพลอยไม่น้อย...เธอไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ไม่ว่าจะโกรธกันแค่ไหนเธอก็ไม่เคยสะบัดมือเขาทิ้งมาก่อน"...พวกแกไปกันก่อนเลย ฉันขอคุยกับบอลก่อนจะตามไป"เพื่อนทั้งสองของพลอยเดินเลี่ยงออกไปตามที่เธอขอ เหลือไว้เพียงบอลกับพลอยแค่สองคน บอลค่อยๆ คลุกเข่าลงกับพื้นแล้วยื่นช่อดอกกุหลาบสีแดงสดให้เธอเพื่อเป็นการขอโทษและขอคืนดีพลอยยังคงทำหน้านิ่งและไม่แม้แต่เอื้อมมือมารับมันด้วยซ้ำ ทำให้บอลชักเกิดอาการหงุดหงิดที่เธอเล่นตัวได้ถึงขนาดนี้แต่เขาก็ยังคงพยายามอดทนเพราะรู้ดีว่าเรื่องนี้เขาเป็นคนผิด"บอลขอโทษสำหรับทุกอย่างนะ
: คลับ"ฉันบอกแล้วไงว่าจะไม่มา ไม่อยากมา"พลอยโวยวายถึงแม้ตอนนี้ตัวเธอจะนั่งอยู่ในคลับท่ามกลางแสงสีแล้วก็ตาม"โหยยย ยัยพลอยแกควรมาปลดปล่อยไม่ใช่นั่งร้องไห้นอนร้องไห้อยู่แบบนั้น"อิงพูดพร้อมรินเหล้าลงแก้วให้พลอย"แล้วมันไม่มีที่อื่นหรือยังไง ทำไมชอบมาที่นี่จัง""ทำไมแกพูดเหมือนไม่อยากมาร้านพี่ธันทั้งๆ ที่แกก็กิ๊กๆ กันอยู่"อ้อมพูดพร้อมเท้าคางทำหน้าสงสัยเพราะที่อ้อมกับอิงเลือกที่นี่เพราะคิดว่าเพื่อนสาวจะรู้สึกดีถ้าได้เจอธันเจ้าของร้านสุดหล่อ แต่พลอยกับมีท่าทีเบื่อหน่ายไปมากกว่าเดิมเพราะเธอยังไม่อยากคิดเรื่องอะไรในสมอง เมื่อเพื่อนทั้งสองเห็นสีหน้าไม่สู้ดีของเพื่อนก็ต่างพยายามช่วยกันมองหาธันกันเสียทั่วร้านแต่กลับไม่เห็นแม้แต่เงาทำเอาเพื่อนทั้งสองต้องเริ่มคิดหาวิธีช่วยเพื่อนรักใหม่"ทำไงดีวะอิง? วันนี้เหมือนพี่ธันไม่มาร้านเลย""อ้อมเอ่ยยย ก็บอกแล้วว่าให้เช็กก่อนว่าเขาเข้าร้านไหม รอดูก่อนแล้วกันอาจมาดึกๆ""พวกแกสองคนคิดอะไรกันอยู่ ฉันไม่อยากเจอพี่ธันตอนนี้หรอกนะ"พลอยพูดอย่างเหนื่อยหน่ายแล้วยกแก้วเหล้าขึ้นกระดก วันนี้ในสมองเธอเจอเรื่องวุ่นวายมามากพอแล้วเธอไม่ต้องการเจอใครหรือทำอะไรทั้งนั้น อ
พลอยกึ่งลากกึ่งจูงมาร์คเข้ามาในคลับจนถึงโต๊ะของเพื่อนสาว เมื่อทั้งอ้อมและอิงเห็นพลอยมากับมาร์คก็กระซิบกระซาบกันยกใหญ่พวกเธอนึกว่าเพื่อนสาวจะหนีกลับห้องไปจริงๆ แต่ที่ไหนได้กลับไปตามหนุ่มที่ถูกใจมานี่เอง"นึกว่าจะกลับไปร้องไห้สะแล้ว"อิงแซว"ที่ไหนได้ไม่อยากเจอพี่ธันแต่อยากเจอคนนี้นี่เอง"อ้อมแซวสมทบอีกแรง พลอยไม่ตอบอะไรในสมองยังคงไม่สามารถลบภาพธันที่มองเธอกับมาร์คที่ด้านนอกนั้นออกไปได้"พลอยกับพี่ธันจบกันแล้วเหรอ?"มาร์คถามขึ้นด้วยสายตามีความหวังเพราะเขาก็ยังคงสนใจในตัวสาวสวยคนนี้อยู่ไม่น้อยยิ่งพลอยทำให้ผู้ชายที่หยิ่งยโสอย่างธันมีอาการหึงหวงได้ถึงปานนั้นเขาก็ยิ่งอยากจะลองเรียนรู้ว่าเธอคนนี้มีดีอะไร"จบแล้ว"พลอยตอบนิ่งแล้วนั่งลงรินเหล้าส่งให้มาร์คก่อนที่เธอเองจะดื่มเข้าไปอีกแก้วเพื่อกลบอารมณ์อ่อนไหวในใจ เธอรู้ดีว่าผู้ชายทุกคนที่เข้าหาเธอมีแค่เพียงจุดมุ่งหมายเดียวเท่านั้นถึงแม้ว่าจะไม่อยากใส่ใจ แต่ในความรู้สึกลึกๆ กลับมีแต่ความผิดหวังถ้าธันเองก็แค่สนุกกับเธอก็ไม่ควรให้ตั้งใจเจอเธอสิหรือจริงๆ แล้วเขาก็ให้ลูกรับรู้เรื่องผู้หญิงทุกคนของเขากันแบบนั้นตั้งใจคงจะสับสนแย่"พลอย....""อะ อืม"พลอยท
ปึก!"เจ็บนะ!"พลอยโวยวายลั่นเมื่อธันผลักร่างของเธอเข้ามาในห้องนอนที่เกือบจะมืดสนิทมีเพียงแสงไฟบางที่ลอดส่องผ่านม่านทึบทำให้พอเห็นเป็นภาพราง ธันเดินตามเข้ามาพร้อมกับปลดพันธนาการตัวเองไปพร้อมๆ กัน นั้นทำให้พลอยถึงขั้นรู้สึกกลัวจนตัวสั่นเพราะใบหน้าของชายคนนี้ยังคงเรียบเฉยราวกับว่าสิ่งที่เขาทำมันเป็นเรื่องปกติทั้งๆ ที่ความจริงมันไม่ปกติเลย"ทำอะไรน่ะ พะ พี่ธัน"ปึก!ธันผลักร่างของพลอยกระแทกลงบนเตียงอย่างแรงก่อนที่จะตามมาด้วยร่างกายกำยำที่อยู่ในสภาพเปลือยเปล่าไร้ซึ่งเสื้อผ้าอาภรณ์ปิดบัง ชายหนุ่มตรงเข้ามากระชากแขนทั้งสองข้างที่กำลังปกป้องร่างกายตัวเองให้ชูขึ้นเหนือหัวก่อนที่เขาจะเอื้อมมือหนาไปหยิบเนกไทที่เคยถอดไว้ข้างเตียงมามัดล้อมรอบข้อมือเล็กแล้วดึงรัดมันแน่นจนเธอไม่สามารถขยับได้ ก่อนเขาจะกดมันลงบนเตียงอย่างแรงจนคนถูกกระทำร้องไห้ออกมาด้วยความกลัว"พะ พี่ อึก พี่ พะ พลอยกลัวแล้ว""....""อือออ" เขาไม่พูดอะไรเพียงแต่เอามือหนาอีกข้างจับเข้าที่แก้มของพลอยแล้วบีบมันอย่างแรงจนริมฝีปากบนล่างแยกออกจากกัน "....กับไอ้มาร์ค เธอกับมันเป็นอะไรกัน?""มันไม่เกี่ยวอะไรกับพี่เลยสักนิด""เธอเป็นผู้หญิงข
วันนี้เป็นวันที่ตั้งใจต้องไปเรียนพลอยจึงอยากจะมาส่งตั้งใจพร้อมธันจะเข้าบริษัท และวันนั้นหลังจากจบการประชุมทั้งโมและเพื่อนนักศึกษาฝึกงานก็พากันเข้ามาถามเธอว่าทำไมถึงไม่ยอมบอกว่ากำลังคบกับรองประธานจนพลอยแอบคิดในใจเพราะแม้แต่เธอเองก็เพิ่งรู้ว่าเขาเป็นลูกเจ้าของประธานบริษัทไม่นานมานี้แต่ก็ทำได้แค่ตอบไปว่าเพราะเธอไม่อยากมีสิทธิพิเศษทำให้ทุกคนแซวกันใหญ่ ส่วนบอลได้ยินว่าเขาถูกพ่อดุและบังคับให้เล่าเรื่องทั้งหมดที่ผ่านมาให้ท่านฟังหลังจากวันนั้นไม่รู้ว่าเขาถูกพ่อทำโทษอะไรถึงได้ไม่ทำตัวสนิทสนมเหมือนเมื่อก่อนแต่ทุกครั้งที่พลอยเผลอบอลก็ยังคงแอบลอบมองอดีตคนรักเสมอด้วยความห่วงหา ส่วนจารีก็หายไปจากทั้งสองคนเว้นแต่วันที่จะต้องมารับตั้งใจไปอยู่ด้วย เธอทำตามหน้าที่แม่ได้ดีขึ้นจนประภัสออกปากชมให้ธันและพลอยฟังอาจจะเพราะคำพูดของพลอยได้ไปเตือนสติเธอเข้าถึงได้คิดได้และนั้นมันก็ยิ่งเป็นผลดีต่อเด็กชาย"แม่พลอยครับ""ครับ""ตั้งใจจะตั้งใจเรียนนะครับ"เด็กชายกอดเข้าที่คอของเรียวก่อนจะจูบเข้าแก้มใสก่อนจะวิ่งเข้ารั้วโรงเรียนไปด้วยความสดใส พลอยอดจะโบกมือให้เด็กชายตอบไม่ได้แต่ดูเหมือนเธอจะโบกนานไปจนธันต้องดึงแขนเธอ
เช้านี้ธันพาตั้งใจมาที่บริษัทด้วยเนื่องจากวันนั้นตั้งใจกินไอติมเยอะเกินไปจึงทำให้มีไข้นิดหน่อย ทำให้พลอยที่นั่งทำงานอยู่อดห่วงไม่ได้ว่าคนที่กำลังทำงานอยู่ในห้องรองประธานกำลังทำอะไรอยู่ "พลอย พี่วานหน่อยจ้าส่งเอกสารให้ท่านรองที""ได้ค่ะ"พลอยตอบรับทันทีก่อนจะเดินไปรับเอกสารจากโม แล้วเดินตรงไปยังห้องรองประธานทันทีโดยไม่ทันสังเกตว่าบอลกำลังเดินตามมาแอบมองเธออยู่เห็นกัน ก๊อกๆ "เข้ามา"เสียงเอ่ยอนุญาตจากด้านในทำให้พลอยรีบผลักประตูเข้าไปทันทีก่อนที่เธอจะว่างแฟ้มเอกสารไว้บนโต๊ะทำงานของธันแล้วเดินตรงมาดูตั้งใจที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ที่โซฟา ทำเอาธันที่ยื่นมือรอรับเอกสารถึงกับหน้างอที่เมียสาวไม่สนใจเขาแม้แต่น้อยจนเขาต้องลุกขึ้นเดินมาหยุดอยู่ด้านหลังพลอยที่กำลังนั่งยองๆ วางมือแตะบนหน้าผากเล็กของลูกชายเขาอยู่และภาพที่พลอยดูเป็นห่วงตั้งใจนั้นทำให้คนเป็นพ่อของอย่างเขายิ้มไม่หุบเลยทีเดียว"อือ พี่พลอย"ตั้งใจลืมตาตื่นก่อนจะเอี้ยวตัวมากอดคอพลอยไว้แน่นก่อนจะทิ้งตัวกลิ้งลงนอนบนตักของหญิงสาว "ดีขึ้นหรือยังครับตั้งใจ""ฮะ พ่อบอกให้นอนเยอะๆ""ดีแล้วละ ไหนดูสิตัวร้อนอยู่เลย""อืออ"ตั้งใจครางออกมาด้วยท่า
: บ้านธันและพลอยเดินทางมายังบ้านเพื่อพาตั้งใจที่กำลังนอนหลับมาส่ง ตลอดทางตั้งใจขอนั่งตักพลอยและนอนซบเธอมาตลอดจนพลอยเองก็เคลิ้มหลับไปเช่นกันเหลือแต่ธันที่เป็นคนขับมองทั้งสองคนอย่างเอ็นดูแล้วอดจะกล่าวขอบคุณพลอยที่ดูแลลูกชายเขาได้ขนาดนี้ "ขอบคุณนะ...""อือ..ฮืออ ถึงแล้วเหรอ"คนตัวเล็กลืมตาตื่นในขณะที่มือก็ยังโอบเด็กชายตั้งใจไว้ในอ้อมกอดไม่คลาย ธันยิ้มออกมาก่อนจะค่อยๆ เลื่อนใบหน้าไปจูบเข้าที่หน้าผากมนเป็นรางวัลทำเอาพลอยที่กำลังสะลึมสะลือตกใจตาโต "อะไร? ต้องตกใจขนาดนั้นเหรอ""เดี๋ยวลูกเห็น""ลูก...หนูเรียกตั้งใจว่าลูก?"ธันยิ้นร่าอย่างถูกใจที่หญิงสาวเผลอเอ่ยเรียกลูกชายออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ คนถูกแซวเมื่อนึกขึ้นได้ว่าตัวเองเผลอพูดอะไรออกไปก็เอาแต่ทำท่ามองเฉไฉไม่ตอบคำถามของชายหนุ่มที่กำลังจ้องหน้าเขาอยู่"...ช่วยเรียกตั้งใจแบบเมื่อกี้ทีนะ พี่คิดว่าตั้งใจคงจะดีใจมาก""แต่...พลอยไม่ใช่""แล้วอยากจะเป็นไหม? พี่พร้อมดูแลหนูนะ""พูดไปเรื่อยพี่ยังไม่แน่ใจในตัวเองด้วยซ้ำ จะให้พลอยเป็นแม่ตั้งใจได้ยังไง?"หญิงสาวพูดพร้อมหลบสายตาคมที่พยายามจะมองใบหน้าเธออยู่ได้ แต่เมื่อชายหนุ่มรู้ว่าพลอยตั้งใจจะหลบ
“ตั้งใจ”“พ่อฮะ”เมื่อธันเปิดประตูเข้าไปในร้านก็พบเข้ากับตั้งใจที่กำลังนั่งนิ่งมองไอติมตรงหน้าจนละลายรออยู่แล้ว ธันรีบตรงเข้าไปดึงตัวลูกชายมากอดแนบอกด้วยความเป็นห่วง“เกิดอะไรขึ้นทำไมมาอยู่ที่นี่ วันนี้ต้องไปเรียนพิเศษไม่ใช่เหรอ”“เมื่อคืนตั้งใจไปหาแม่ที่บ้านของพ่อ…แม่เมาแล้วบอกตั้งใจว่าแม่จะกลับมาอยู่ที่นั่น พอตั้งใจถามถึงพี่พลอยแม่ก็โวยวายใส่ตั้งใจ ฮึก ฮึก แล้วบอกว่าพี่พลอยไม่กลับมาอีกแล้วเพราะทะเลาะกับแม่ พี่พลอยทำแม่เสียใจแล้วแย่งพ่อไป”พลอยที่ได้ยินเด็กชายอธิบายเรื่องทั้งหมดก็ถึงกับกำมือแน่นเพราะความโกรธ เธอพยายามสงบสติอารมณ์ขุ่นมัวแล้วค่อยๆ เข้าไปนั่งข้างเด็กชายก่อนจะยื่นมือไปลูบหัวเด็กน้อยเบาๆ“ตั้งใจไม่ต้องคิดมากนะ ทุกอย่างมันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ตั้งใจไม่ต้องสนใจนะครับ”“ถ้ามันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ทำไมอยู่ๆ แม่มาบอกตั้งใจ”เด็กชายตัวน้อยมองสบตาพลอยด้วยความรู้สึกสับสนจนพลอยต้องหันไปขอความช่วยเหลือจากคนเป็นพ่อ“แม่อาจจะ…แค่เครียดเท่านั้น”ธันพูดปลอบใจลูกชายอีกทางทั้งที่ในใจเขาตอนนี้อยากจะโทรหาคนเป็นแม่ให้มาดูสิ่งที่ตัวเองทำลงไปอยากให้ผู้หญิงมาดูว่าสิ่งที่พูดโดยไม่คิดของเธอนั้นมันท
…..ธันอุ้มพลอยที่หลับไปแล้วเข้าห้องก่อนจะวางเธอลงบนเตียงแล้วจัดการถอดเสื้อผ้าออกให้เธอจนหมด ใจจริงเขาอยากจะลงโทษให้เธอครางจนหมดเสียงไปเลยด้วยซ้ำถ้าไม่ติดว่าสงสารคนเมา ต้องยอมรับก่อนว่าวันนี้เขาตั้งใจแกล้งเมาให้พลอยตายใจไม่อย่างนั้นก็คงจะระวังตัวจนเขาไม่มีโอกาสได้ประชิดตัวแบบนั้น“ยัยบ้า ฉันหายไปก็ลืมได้ทันทีเลยเหรอน่าหงุดหงิด”เขามองสำรวจใบหน้าหวานอย่างคิดน้อยใจหลาย วันที่ผ่านมาเขาไม่สามารถกลับไปนอนที่บ้านได้เพราะเอาแต่นึกถึงเธอแต่ดูเธอสิพอหายจากกันไปไม่กี่วันกลับไปคืนดีกับแฟนเก่าเสียอย่างนั้นมันน่าตีเสียจริงๆส่วนตั้งใจก็เอาแต่โทรถามถึงพลอยว่าเมื่อไหร่จะกลับบ้านจนคนเป็นพ่ออย่างเขาต้องโกหกไปว่าตอนนี้พาพลอยเดินทางมาพักผ่อนต่างจังหวัด เพื่อให้ลูกสบายใจ ดูไปแล้วลูกชายของเขาคงจะติดผู้หญิงคนนี้เอามากๆ อาจจะเป็นเพราะเธอใจดีและไม่ได้มีท่าทีรังเกียจเขาเลยแม้แต่น้อย ก่อนหน้านั้นผู้หญิงที่เข้ามาในชีวิตเขาล้วนแล้วแต่ไม่ต้องการตั้งใจทั้งนั้นจะมีเพียงก็แต่พลอยที่ดูเอ็นดูตั้งใจแต่กลับไม่ต้องการเขาแทนเสียอย่างงั้น“เป็นครั้งแรกเลยที่ต้องมาซักผ้าให้ผู้หญิงแบบนี้”ธันพึมพำในขณะที่มือก็ยังขยี้เสื้อชุด
…“เด็กๆ ดูสิใครมา”โมส่งเสียงเรียกความสนใจจากบรรดาเด็กฝึกงาน แต่ละคนมีท่าทีตื่นเต้นเมื่อได้เห็นบุคคลที่เดินเข้ามาใหม่ เพราะทุกคนต่างรู้จักคนคนนี้ดีอยู่แล้วเพียงแต่ไม่นึกว่าจะได้เจอเขาที่นี่“พี่ธันมาได้ไงคะ?” สาวสวยแผนกบัญชีถามขึ้นด้วยท่าทีเขินอาย“เธอ เรียกท่านแบบนี้ได้ยังไงท่านเป็นรองประธานของเรานะ”โมพูดดุ แต่ประโยคนั้นทำให้บรรดาเด็กฝึกงานตกตะลึงไปใหญ่เพราะทุกคนรู้จักชายคนนี้ในนามเจ้าของไนต์คลับ“ไม่เป็นไร เด็กพวกนี้เขารู้จักผมอยู่แล้วละแต่เป็นอีกสถานะหนึ่ง…”ธันพูดก่อนที่เลือกนั่งลงตรงข้ามกับพลอยที่ก้มหน้านิ่งหลบสายตาคมนั้นอยู่ บอลที่เห็นพลอยมีสีหน้าไม่ดีนักจึงพอเดาได้ว่าระหว่างพลอยกับธันคงจบกันไม่ดีนักแต่นี่แหละคือโอกาสที่บอลจะได้ทำคะแนนทุกคนให้ความสนใจกับบุคคลที่เข้ามาใหม่จนพลอยเริ่มรู้สึกอึดอัดและอยากจะออกจากงานนี่เต็มทีแต่ถ้าขืนทำแบบนั้นมันก็จะกลายเป็นว่าเธอไม่ให้เกียรติบริษัท“พลอยไม่สบายเหรอ?”เมื่อบอลเห็นพลอยนิ่งเงียบอยู่นานจึงถือวิสาสะลูบเข้าที่ศีรษะของหญิงสาวอย่างอ่อนโยนต่อหน้าเพื่อนๆ และธันอย่างตั้งใจเพื่อทำให้ธันได้รู้ว่าตอนนี้คนที่พลอยเลือกเขาไม่ใช่ธัน ซึ่งหญิงสาวเอง
พลอยนั่งเงียบตลอดการประชุมแผนกเพราะยังคงแปลกใจกับการปรากฏตัวของประภัส ตลอดทั้งการประชุมตัวประภัสเองก็ยังคงรอบมองว่าที่ลูกสะใภ้เสมอด้วยความเป็นห่วงเพราะตั้งแต่วันนั้นเธอก็ไม่ได้เจอพลอยที่บ้านอีกเลยแถมเจ้าลูกชายตัวดีก็ยังหายหัวไปเสียดื้อๆ พอถามตัวเจ้าลูกคนเล็กก็ตอบแค่ไม่รู้ทำให้เธอต้องลงมาตามหาความจริงด้วยตัวเอง“สรุปมีเท่านี้ค่ะท่าน” โมเลขคนสนิทเอ่ยปิดการประชุม ประภัสพยักหน้ารับรู้ก่อนจะลุกขึ้นยืน“เอาละวันนี้พอแค่นี้ ยังไงเด็กฝึกงานและพี่เลี้ยงอย่าลืมนัดวันนี้สะละ ถือว่าเป็นการทำความรู้จักกันนะ”“โมไม่ลืมพาน้องไปแน่นอนค่ะ” โมพูดอย่างตื่นเต้นจนทุกคนหัวเราะออกมา“นานทีจะได้มีงานแบบนี้เอาละทุกคนกลับไปได้ ยกเว้นเด็กฝึกงานคนนั้น”ประภัสชี้มายังพลอยที่นั่งอยู่ด้วยสายตานิ่ง ทำให้ทุกคนในห้องถึงกับเงียบไปก่อนจะลุกลี้ลุกลนรีบออกไปเพราะคิดไปเองว่าพลอยคงจะต้องถูกดุเรื่องใดเรื่องหนึ่งแน่นอนจะเหลือก็เพียงแต่บอลที่ยังคงวางมือจับเข้าที่บ่าเล็กเชิงให้กำลังใจก่อนที่เขาจะโค้งตัวให้ประภัสแล้วเดินออกไปเป็นคนสุดท้ายภายในห้องประชุมเงียบสงบจนได้ยินเสียงหายใจ ประภัสลุกขึ้นเดินเข้ามานั่งลงข้างๆ หญิงสาวก่อนจะเ
หลายวันผ่านไปพลอยขังตัวเองอยู่ในห้องเพื่อทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมา จนได้ตกตะกอนทุกอย่างได้ว่าเธอเองก็ผิดที่เผลอตัวเผลอใจไปกับคนที่ไม่แม้แต่จะศึกษาให้ดี เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเป็นคนแบบไหนหรือคิดอะไรอยู่ เพราะหลังจากวันนั้นธันเองก็ไม่ได้ติดต่อมาเลยสักครั้ง ทั้งหมดมันเกิดขึ้นเร็วและผ่านไปเร็วราวกับฝันมันก็เหมือนสายฝนถึงจะตกหนักแค่ไหนแต่ก็ไม่สามารถตกได้ทุกวันอยู่ดี…มันก็แค่อีกหนึ่งบทเรียนความผิดพลาดของเธอ…พลอยตั้งสติสูดหายใจเข้าลึกก่อนจะเอื้อมมือเปิดประตูเข้าไปในแผนก วันนี้ทุกอย่างยังคงวุ่นวายเหมือนเดิมหลังจากเธอลางานไปทำใจหลายวัน พอหญิงสาวนั่งลงยังตำแหน่งก็พบกับกล่องเอกสารกองโต…งานเยอะก็ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องคิดอะไร…คิดได้แบบนั้นพลอยก็ดึงตัวเองออกจากคำถามในหัวทั้งหมดแล้วโฟกัสกับงานตรงหน้าของตัวเองแต่วันนี้ดูเหมือนเธอจะตั้งใจทำงานเกินไปหน่อยจนทำให้ผ่านไปไม่กี่ชั่วโมงงานที่ได้รับมอบหมายทั้งหมดก็เสร็จสิ้น ตอนนี้พลอยกลับมีเวลาว่างให้เรื่องนั้นเข้ามาโจมตีเธอเสียแล้ว“พลอย…”เสียงคุ้นหูดังขึ้นด้านหลังทำให้พลอยหยุดชะงัก เธอหันมองบอลที่ยืนอยู่ด้านหลังพร้อมกับแซนด์วิชในมือและรอยยิ้มที่ดูอบอุ่
เช้าแล้วทั้งคู่ยังคงนอนพิงกายกันอยู่บนเตียงก่อนที่ธันจะเริ่มถามประโยคที่คาใจตั้งแต่เมื่อวานออกมาด้วยความใจเย็น“ทำไมพลอยถึงเลือกที่จะไม่บอกพี่…”“เอิ่ม…”พลอยเงียบไม่ตอบแล้วเฉตามองทางอื่น ธันมองสำรวจใบหน้าเมียสาวแล้วใช้มือเกลี่ยผมที่บังใบหน้าเธอออกเบาๆ ก่อนจะพูดเหตุผลที่ทำให้เขาโมโหขึ้นมาอย่างใจเย็น“พี่กลัวพลอยกลับไป….”เขาพูดออกมาเสียงอ่อน ลึกๆ แล้วเขาเองก็รู้ตัวว่าตัวเองใช้แต่อารมณ์มากเกินไปจนทำให้เรื่องมันปบานปลายถ้าคุยกันด้วยเหตุผลพลอยคงจะไม่ปิดบังเขาแบบนี้“คะ?”พลอยสับสนที่อยู่ๆ คนที่เคยอารมณ์ร้อนก็พูดดีกับเธอขึ้นมาเสียดื้อๆ ทำให้หัวใจดวงน้อยเต้นไม่เป็นจังหวะ ดูเหมือนว่าตอนนี้ความรู้สึกของเธอที่มีต่อเขาจะเกินคำว่าคู่นอนไปไกลเสียแล้ว เธออดยอมรับไม่ได้เลยว่ารู้สึกดีที่ได้ตื่นมาในอ้อมกอดของชายคนนี้ อดที่จะจ้องมองดวงตาคมสวยนี้ไม่ได้เลยแม้แต่วินาทีเดียว"พี่หวงพลอยนะ หวงมากๆ แล้วก็เสียใจมากที่พลอยเลือกปิดบังเรื่องแฟนเก่า อีกอย่างพี่ตั้งใจให้จ๋าเข้ามาพักที่บ้านเพื่อให้พลอยหวงพี่บางแต่แทนที่พลอยจะไม่พอใจกลับบอกว่าตัวเองไม่ควรอยู่ที่นี่"“พลอยขอโทษค่ะ เรื่องพลอยกับบอลมันจบไปแล้วพลอยไม่