ตอนที่ 13 โขดหินในห้องอาบน้ำ

“แล้วพรุ่งนี้เสด็จอาจะพาหม่อมฉันไปที่ใดหรือเจ้าคะ”

“พรุ่งนี้…เจ้าก็จะรู้เอง รีบทำเถอะ อีกไม่มากแล้ว”

“เพคะ”

หลันเยว่ซินไม่สอบถามอะไรเขาอีก พวกเขานั่งทำงานไปเงียบๆและมีพูดคุยซักถามกันบ้างเป็นบางครั้งเท่านั้น ซึ่งเยว่ซินออกมาจากห้องทรงงานนั้นช่วงเย็นแล้ว นางเห็นว่าเวลายังพอเหลือจึงตัดสินใจไปแช่น้ำที่ห้องอาบน้ำ

“เมื่อยแขนเสียจริง”

นางวาดแขนไปมาในสระน้ำอุ่นนั้น นางชอบสระน้ำอุ่นที่ตำหนักที่สุดเพราะทั้งกว้างและสบายแล้วยังมีโขดหินใหญ่ริมสุดที่ทำเป็นน้ำตกปลอมเอาไว้

ทำให้รู้สึกราวกับอาบน้ำอยู่กลางน้ำตกในป่า ขาเรียวนั้นตีน้ำไปมาอย่างอิสระ ไม่นานนางก็ได้ยินเสียงด้านนอก ราวกับว่าจะมีคนกำลังเข้ามา

นางสั่งให้ชุนถงกลับไปแล้วจึงไม่มีผู้ใดเฝ้าอยู่ มิใช่ว่าท่านอ๋องจะมาอาบน้ำเอาเวลานี้หรอกใช่หรือไม่ นางรีบว่ายไปซ่อนที่โขดหินด้านหลังเมื่อร่างหนึ่งที่สวมเพียงผ้าพันรอบเอวและเดินเข้ามาในห้องอาบน้ำ

ใจของเยว่ซินเต้นระทึกมากกว่าเดิมเพราะนางพึ่งจะเคยเห็นแผงอกนั่นเต็มๆ

“แย่แล้ว เสด็จอาจริงๆด้วย ทำเช่นไรดีเล่า”

บัดนี้โขดหินนี้คือที่ซ่อนที่เดียวที่สามารถกำบังกายนางเอาไว้เพื่อไม่ให้เขาเห็นได้เมื่อท่านอ๋องเริ่มถอด