ทรงแสนรู้จริงๆ

สองพ่อลูกคุยกันอีกพักหนึ่ง เซียวหงก็ลุกขึ้น บุตรสาวเข้ามาประคองเขาทั้งคู่เดินลงมาจากศาลาก่อนจะไปยังเรือนกลางเพื่อรับมื้อค่ำ ไป๋จินหวงและไท่ฮูหยินที่ตอนนี้ยิ้มหน้าบาน เพราะสินสอดที่ทางตำหนักอ๋องส่งมานั้นมากมายจนเก็บแทบไม่หมด ยังมีเงินตำลึงอีกสองล้านตำลึงที่ทางหนิงอ๋องส่งมาในหีบไม้เพื่อให้เซียวอี้เซียนนำไปเป็นสินเดิมของตนเองอีกด้วย

ฝ่าบาทพระราชทานสินเดิมให้นางติดตัวกว่าหนึ่งล้านตำลึงทอง รวมถึงที่ดินและร้านค้า ทรงพระเมตตานางยิ่งนัก มีเพียงเซียวอี้เซียนที่รู้ดีว่าฮ่องเต้ทำำเช่นนี้ทำไม หึๆ สิ่งที่นางให้ลู่กงกงนำไปในวันที่มาประกาศราชโองการเป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับแผ่นดินต้าฉิน หนึ่งล้านตำลึงทองนี่คือซื้อมันสมองของนางจะได้ไม่ติดหนี้บุญคุณนาง และทรงอาศัยจังหวะที่นางจะแต่งงานเป็นทางผ่านในการส่งมอบ ใช้ข้ออ้างว่าให้เป็นสินเดิมนางติดตัว สองพ่อลูกทักทายทั้งสองคนที่กำลังมีความสุขกันอยู่

"ท่านย่า ท่านแม่พวกท่านดีใจอันใดกันอยู่หรือเจ้าคะ"

เซียวอี้เซียนเลื่อนเก้าอี้ให้บิดา ทั้งสี่คนนั่งกินมื้อค่ำกันไปคุยกันไปแต่ไม่มีใครเอ่ยเรื่องสำคัญ เพราะยังคงไม่สามารถไว้ใจผู้ใดได้ กระทั่งมื้อค่ำผ่านไป มารดาก็พาท่านย่า