Share

ตามหาคน

last update Last Updated: 2025-03-10 00:14:07

จากนั้นจินฝานก็ตามแม่หนูน้อยไปยังตรอกเล็กๆสำหรับขอทาน เสี่ยวฮวาห่อขนมให้จินฝานนำไปด้วย เพราะว่าในเมืองหลวงมีขอทานเด็กมากมาย เมื่อมาถึงตรอกทั้งสามคนก็พาจินฝานไปยังบ้านโทรมๆหนึ่งหลังที่มีเด็กชายวัยสิบสองขวบนอนเจ็บ ร่างกายถูกทำร้ายหายใจรวยริน

"นี่คือพี่ชายของเจ้าหรือแม่หนู"

"เจ้าค่ะท่านอา พี่ชายปกป้องข้าเขาจึงถูกทำร้ายเจ้าค่ะ"

"อืม ข้าจะพาเขาไปหาหมอ ว่าแต่เจ้าชื่ออะไร"

"ข้าชื่อหนิงอันเจ้าค่ะ พี่ชายข้าชื่อหนิงหลง"

"อ้อ หนิงอันเช่นนั้นเราพาเขาไปหาหมอกันเถอะ"

จินฝานส่งห่อขนมให้กับเด็กๆ จากนั้นก็อุ้มเด็กชายพาไปจวนเซียวเพื่อให้หมอเทวดาซุนเจิ้นหนานรักษา เด็กถูกทำร้ายสาหัสต้องมีสาเหตุ พระชายาจึงให้คนที่ไว้ใจได้รักษา เมื่อมาถึงจินฝานก็เรียกองครักษ์หลี่ฉุนกังให้พาเขาไปหาท่านหมอซุน เมื่อซุนเจิ้นหนานมาถึงเห็นสภาพของเด็กชายก็ถามจินฝานทันที

"เหตูใดเด็กอายุเพียงเท่านี้กับถูกคนทำร้ายสาหัสนักเล่าองครักษ์จิน ดูไม่เหมือนขอทานต่อยตีกันตามปกติ"

"ข้าน้อยเองก็ไม่ทราบขอรับท่านหมอ พระชายาบอกว่าให้ท่านช่วยรักษาก่อนเรื่องอื่นค่อยสืบ"

ซุนเจิ้นหนานตรวจแล้วปรากฏว่าเจ้าหนุ่มน้อยถูกพิษ อีกทั้
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter
Comments (1)
goodnovel comment avatar
อีส้ม มันร้าย
รออ่านอยุ่จ้า อัพเดตได้แล้ววววววววววงวววววว
VIEW ALL COMMENTS

Related chapters

  • ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ   ในเมื่อไม่ต้องการก็หย่าให้นางเถอะ

    หลายวันมานี้หยางเฟยหยางมัวแต่วุ่นวายอยู่กับการเตรียมตัวเดินทางไปยังอำเภอ หรือว่าตำบลต่างๆ ที่มีปัญหาเรื่องการเพาะปลูก เขามิได้ไปถวายพระพรไทเฮาเลย วันนี้เขาต้องไปเข้าเฝ้าแต่จนตอนนี้ยามซื่อแล้วฉีฮุ่ยหมิ่นก็ยังไม่มา นางเหลวไหลขึ้นทุกที ไม่เห็นเขาในสายตายังพอทน นี่ถึงขนาดไม่เคารพไทเฮามันจะมากเกินไปแล้ว"อาหลางไปดูสิว่าพระชายาทำอะไรอยู่ นี่มันกี่โมงยามแล้วนางยังไม่มาอีก""รับด้วยเกล้าพ่ะย่ะค่ะ"องครักษ์หายไปไม่นานก็กลับมา หยางเฟยหยางตั้งใจว่าวันนี้จะเล่นงานคนตัวเล็กเต็มที่ กล้ามาด่าเขาเป็นสุนัข กล้าเผาเสื้อผ้าเขาทิ้ง กล้าดีอย่างไรมารังเกียจเขา หึเรียกร้องความสนใจจากข้าหรือ อย่าได้หวังเลยฉีฮุ่ยหมิ่น อาหลางมาถึงก็ถวายรายงาน"ว่าอย่างไร นางจะมาได้หรือยังเหตุใดมีเพียงเจ้าที่มา""เอ่อ..ทูลรัชทายาท พระชายานางมิได้ประทับที่ตำหนักฝั่งซ้ายพ่ะย่ะค่ะ""อะไรนะ ไม่อยู่ที่ตำหนัก แล้วเช่นนั้นนางไปที่ใดกัน""เอ่อ พระชายากลับจวนฉีได้สองวันแล้วเนื่องจากฮูหยินผู้เฒ่านางล้มป่วย พระชายาขออนุญาตไทเฮาไปเยี่ยมนางพ่ะย่ะค่ะ คงจะค้างที่จวนเดิมหลายคืนพ่ะย่ะค่ะ""อะไรนะ กลับจวนเดิม แต่กลับไม่มีผู้ใดมาแจ้งข้า

    Last Updated : 2025-03-14
  • ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ   รัชทายาทที่ถูกเมิน

    จูเหวินส่งกล่องขนมที่เซียวอี้เซียนทำแล้วฝากเขามาให้นาง ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่หยางเฟยหยางมาถึงพอดี มือสองข้างกำหมัดแน่น นางกลับจวนมาบอกว่าท่านย่านางไม่สบาย แต่ที่เขาเห็นนางยิ้มแย้มกับบุรุษวัยเยาว์ อีกทั้งไอ้หน้าอ่อนนี่กลับใบหน้าดูดียิ่งนัก สิ่งที่ทำให้เขาถึงกับสะบัดมือทำลายกระถางต้นไม้ก็คือประโยคที่จูเหวินเพิ่งจะเอ่ยออกมา"คุณหนูฉี เรื่องที่ท่านบอกข้าจะเร่งจัดการให้ ขอตัวก่อน"คุณหนูฉีหรือ? ปัง!!!กระถางต้นไม้กว่าสี่ใบแตกละเอียด หยางเฟยหยางเดินตรงมาทันทีก่อนจะคว้าข้อมือเล็กกระชากขึ้นมาหา จูเหวินคำนับเขาทันที"ถวายพระพรองค์รัชทายาทพ่ะย่ะค่ะ""รู้ว่าข้าเป็นใครแต่กลับไม่รู้ว่านางเป็นใครเช่นนั้นหรือ คุณชายรองจ้าวเหวิน""เอ่อ กระหม่อม""หม่อมฉันให้เขาเรียกขานเช่นนั้นเอง หากทรงไม่พอพระทัยก็มาลงที่หม่อมฉันมิใช่ไปหาเรื่องผู้อื่น""กล้าปกป้องบุรุษอื่นต่อหน้าสามี ฉีฮุ่ยหมิ่นนับวันเจ้ายิ่งจะมากเกินไปแล้วนะ"หยางเฟยหยางตวาดเสียงดังจนฉีฮุ่ยหมิ่นหน้าซีด นางกลัวท่านย่าได้ยินแล้วจะอาการทรุดลงอีก นางจึงหันไปหาจูเหวินบอกให้เขากลับไปก่อน"คุณชายจู วันนี้ไม่สะดวกแล้ว ท่านกลับไปก่อนห

    Last Updated : 2025-03-14
  • ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ   เจ้าอดทนสักนิดนะ

    หยางเฟยหยางเดินมาทางเรือนหลังเล็ก ซีซีกำลังจะเอ่ยเรียกคุณหนูของนางแต่กลับถูกสายตาดุของเขาจ้องอย่างเอาเรื่องจึงต้องเงียบไปโดยปริยาย คนตัวเล็กแกล้งหลับนางรู้ว่าเขาเข้ามา หยางเฟยหยางนั่งลงบนเตียงก่อนจะเอ่ย"ลุกมา รู้ว่าไม่ได้หลับ""........""มาคุยกันให้รู้เรื่องก่อน มาไม่บอกกล่าว จะหย่าหรือไม่มีทางหรอก ลุกมาเดี๋ยวนี้""........."หยางเฟยหยางถอนหายใจก่อนจะตัดสินใจช้อนร่างบางมานั่งตัก ฉีฮุ่ยหมิ่นลืมตาทันทีก่อนจะต่อว่าเขา"ทรงทำอะไรเพคะ ดึกดื่นไม่หลับไม่นอน หาเรื่องคนทั้งวันมิทรงเบื่อหรืออย่างไร อื้อ"หยางเฟยหยางไม่ทนแล้ว เขาอดกลั้นมาปีกว่าตอนนี้จะไม่ทนอีก ริมฝีปากอวบอิ่มถูกเขาจูบดุดันรุนแรงราวกับจะลงโทษ ฉีฮุ่ยหมิ่นต่อต้านเขา แต่ไม่นานนางก็คล้องแขนเรียวโอบรอบท้ายทอยหนาของคนตัวโต กระทั่งหยางเฟยหยางยอมถอนจุมพิตออกมาอย่างเสียดาย มือหนาไล้พวงแก้มเบาๆ ก่อนจะแตะที่ปลายคางบังคับให้นางเงยหน้าสบตาสีเข้มของตน"หมิ่นเอ๋อร์..พี่ทนไม่ไหวแล้ว ทนให้เจ้าหมางเมินพี่อีกไม่ได้แล้ว"ฉีฮุ่ยหมิ่นชะงัก เขาไม่เรียกนางว่าหมิ่นเอ๋อร์นานแค่ไหนแล้วนะ สี่ปี หรือห้าปี กระทั่งน้ำเสียงที่เอ่ยออกม

    Last Updated : 2025-03-14
  • ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ   จานชามยังพอมีจะทุบอีกหรือไม่

    ก่อนจะกระซิบคำหวานให้ได้ยินเพียงแค่นางกับเขา สะโพกหนาขยับหนักหน่วงสอบเอวเข้าออกยังทางรักของคนตัวเล็ก"อ๊า เมียจ๋าแน่นจัง""หม่อมฉันก็แน่น อื้อ"เพล้ง!!ๆๆ เสียงจานแตกอีกหลายใบ ฉีฮุ่ยหมิ่นที่ตอนนี้ถูกคนตัวโตรังแกอยู่ก็เอี้ยวตัวมาหาเอ่ยน้ำเสียงรัญจวน"ไม่ไหวแล้วนะพี่เฟยหยาง อื้อ ท่านเร่งได้ไหม อ๊า""อีกนิดทูนหัว คนดี อ๊าพร้อมกันนะหมิ่นเอ๋อร์"สายธารร้อนระอุถูกปล่อยเข้าไปในโพรงอ่อนนุ่มของคนตัวเล็กจนหมด หยางเฟยหยางอยากเคี่ยวกรำนางอีกรอบ ยามอิ๋นเขาอยากรักนางอีกแต่นางบอกไม่ไหวแล้ว"พอเถอะเพคะ จะให้คนยกน้ำหรือไม่""อยากให้ยกจะแย่ จะได้ประกาศว่าพี่เข้าหอแล้ว เสียดายที่มีคนไม่ต้องการให้เราสองคนรักกัน หมิ่นเอ๋อร์หากเจ้าตั้งครรภ์ต้องบอกพี่ อย่าไว้ใจหมอหลวง"นางพยักหน้าให้เขา หยางเฟยหยางไปเอาอ่างไม้มาเช็ดตัวให้นางก่อนจะแต่งตัวให้แล้วนอนกอดนางหลับไปด้วยกัน เมื่อยามเหมามาถึงหยางเฟยหยางตื่นก่อน จากนั้นก็จูบคนตัวเล็กเพื่อปลุกนาง ฉีฮุ่ยหมิ่นยอมให้เขาจูบจนพอใจ ก่อนจะลุกขึ้น แต่กลางกายสาวกลับเจ็บแปล๊บๆ นางพยุงตัวไปนั่งลงบนเศษกระเบื้อง "ทำอะไรหมิ่นเอ๋อร์""มิเห็นหรือเพคะ

    Last Updated : 2025-03-14
  • ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ   กลับบ้านหลังแต่งงาน

    ยามเฉินเซียวอี้เซียนที่ตอนนี้กำลังเตรียมตัวกลับบ้านเดิมเนื่องจากเป็นการกลับบ้านครั้งแรกหลังแต่งงาน นางแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้หยางเทียนหลงที่เพิ่งจะออกมาจากห้องอาบน้ำ เขามีเพียงเสื้อคลุมตัวเดียว ตั้งแต่แต่งงานคนที่เข้าใกล้เขาได้ก็มีเพียงเซียวอี้เซียนเท่านั้น มือบางปลดเสื้อคลุมออก ก่อนจะสวมเสื้อตัวในให้กับเขา บาดแผลจากการสู้รบในสงครามที่ทั้งด้านหน้าและด้านหลังมีไม่น้อย บางแผลเป็นรอบตะขาบดูน่ากลัว เซียวอี้เซียนลูบไล้เบาๆ นางอยู่กับโรงพยาบาลมาเกือบทั้งชีวิต สมุนไพรรักษารอยแผลเป็นนางย่อมทำมันออกมาได้ อีกอย่างมีท่านปู่เจิ้นหนานอยู่ด้วยนางย่อมไม่กังวล มือบางลูบรอยแผลเป็นเหล่านั้น ก่อนจะจุมพิตแผ่วเบาตามแผงอก หัวไหล่ แม้แต่แผ่นหลังหนา หยางเทียนหลงหลับตา ยามเมียอ่อนโยนมันช่างดีนัก แต่มันก็ทำให้บางอย่างแข็งขึง "เมียจ๋า อยากเมื่อยมืออีกหรือ เมื่อคืนเล่นไม่พอใช่หรือไม่""คนบ้า พี่ชอบพูดอะไรลามก หม่อมฉันแค่ปลอบโยนพวกมันเท่านั้นเอง""เจ้าไม่รังเกียจแผลเป็นของพี่หรือเซี่ยนเซี่ยน พี่ยังกลัวว่าเจ้าจะรังเกียจ""บาดแผลเหล่านี้แลกมาด้วยความสงบสุขของราษฎรต้าฉิน หม่อมฉัน

    Last Updated : 2025-03-17
  • ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ   แผนที่เมืองหลวงแห่งใหม่

    หยางเทียนหลงกระซิบที่ข้างหูของนาง เซียวอี้เซียนตาโตกับข่าวใหม่ที่รับรู้ แปลว่าหรานซิ่วเอ๋อร์คนนั้น ฮ้า ไม่อยากเชื่อเลยนี่มันยุคโบราณนะ หากเป็นยุคที่นางจากมาไม่ใช่เรื่องแปลกอันใด ก่อนจะเอียงศีรษะซบกับอกกว้างแล้วหลับตา"ถ้าเช่นนั้นพี่ฮุยหมิ่นก็ลำบากแล้ว นางอาจเบนเข็มมาหาพี่ฮุ่ยหมิ่นก็ได้นะเพคะ คิกๆๆ ถึงแล้วปลุกด้วยนะเพคะหม่อมฉันเพลีย""คืนนี้ขอเพิ่มนะ พรุ่งนี้ต้องห่างเมีย""ไม่ไหวเพคะ เมื่อยมือ ทรงทำเองเถอะ""เซี่ยนเซี่ยน..พี่เคยอ่านเจอในตำรา""ตำราอันใดเพคะ ทรงไปอ่านอะไรเหลวไหลมาอีก""ในตำราบอกว่า นอกจากมือน้อยๆของเจ้ายังมี"แม้คำพูดไม่ออกจากปาก แต่สายตาจับจ้องที่ริมฝีปากอวบอิ่มของนาง เซียวอี้เซียนเข้าใจทันทีว่าเขาหมายความว่าอย่างไร นางลุกนั่งปีนลงจากตักเขาทันทีก่อนจะหยิกเขาจนหยางเทียนหลงต้องกอดรัดนางแน่น"พี่ยอมแล้ว แค่มือก็ได้คนงาม แค่มือน้อยๆของเจ้าพี่ก็ไปสวรรค์ได้แล้ว อย่าหยิกเมียจ๋า""คนลามก ท่านมันตาแก่ลามกหื่นกาม""ทำไงได้ พี่ต้องรอเจ้าอีกหนึ่งปีเลยนะ""แล้วก่อนหน้าสามสิบเอ็ดปีท่านผ่านมาได้อย่างไร""ก็ตอนนั้นยังไม่เจอเจ้านี่คนงาม"ทั้งคู่ยังไม่ทันเถียงกัน

    Last Updated : 2025-03-17
  • ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ   จินฝานจีบสาว

    เสี่ยวฮวาเตรียมขนมกับน้ำไว้ให้เด็กๆ ตอนนี้นางนั่งกินขนมแกว่งชิงช้าเล่นที่สวนดอกไม้เพื่อรอพระชายาของนาง มีบางคนกำลังเดินมาหา เขานั่งลงบนชิงช้าตัวเดียวกับนาง"ท่านอาจิน ท่านไม่ไปเฝ้าท่านอ๋องหรือเจ้าคะ อีกอย่างชิงช้าเล็กเพียงนี้ นั่งสองคนมันเบียดกันท่านตัวโตยิ่งนัก""เจ้านั่งตักข้าสิ จะได้ไม่เบียด อีกอย่างท่านอ๋องมีเรื่องสำคัญจะคุยกับสองพี่น้องสกุลเฉิน จึงให้ข้ามาเฝ้าด้านนอก นั่นเจ้ากินอะไรอยู่เสี่ยวฮวาน้อย ""ท่านอาจิน เฮ้อ ข้าเชื่อท่านเลย นี่เป็นขนมที่พระชายาทรงทำเอาไว้เพื่อมาเยี่ยมสองพี่น้อง แล้วก็แจกเจ้าขอทานน้อยเหล่านั้น จริงสิ ท่านเรียกข้าเซียวเสี่ยวฮวาเถอะ เสี่ยวฮวาน้อยเหมือนกับว่าข้าอายุสามขวบ ฟังแล้วดูยังไม่โต ข้าปักปิ่นแล้วนะ""งั้นเจ้าก็ออกเรือนได้แล้วสิ""ตามธรรมเนียมน่ะใช่ แต่ว่าข้าไม่แต่งงานหรอก ข้าจะเลี้ยงซื่อจื่อกับท่านหญิงให้พระชายาของข้า""แต่ข้าอยากแต่งนี่ ข้าอยากมีลูกชายลูกสาวหลายๆคน"เสี่ยวฮวาก้มหน้า ท่านอาจินพูดอะไรกันนั่น หมายความว่าอย่างไร เขาอยากมีลูกก็ไปหาภรรยาของตนสิ มาบอกนางทำไม"อืม..ท่านก็ไปบอกภรรยาท่านสิ มาบอกข้าทำไม""เส

    Last Updated : 2025-03-17
  • ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ   หรานซิ่วเอ๋อร์

    เซียวอี้เซียนที่พยายามเอามือตนเองออกจากการกอบกุมของสตรีอีกคน หรานซิ่วเอ๋อร์รู้ตัวจึงปล่อยมือบาง ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิด ที่เซียวอี้เซียนแน่ใจว่านางมิได้รู้สึกผิดจริงๆอย่างที่กล่าวออกมา"ขอประทานอภัยเพคะ พระนางอย่าถือสาหม่อมฉันเลย จริงสิเพคะหม่อมฉันได้ยินว่าอีกไม่กี่วันพระนางจะไปไหว้พระ หม่อมฉันอยากตามเสด็จไปด้วยเสียจริงๆ อยากไปขอพรให้ท่านย่าที่กำลังป่วยอยู่""แต่ข้าได้ข่าวมาว่าท่านต้องเข้าวังมิใช่หรือ เวลานี้เริ่มเย็นแล้วคุณหนูรองถ้าเช่นนั้นข้าคงต้องกลับจวนก่อน หากท่านอ๋องกลับมาไม่เจอข้าที่จวน จะทรงกังวลพระทัยได้"เซียวอี้เซียนเดินจากไป เสี่ยวฮวาเดินตามหลัง หรานซิ่วเอ๋อร์มองสาวน้อยในชุดสาวใช้สีเขียวสลับขาว เพียงแค่สาวใช้ตัวน้อยยังงามเพียงนี้ สกุลเซียวซ่อนสาวงามไว้มากมายเท่าไหร่กันนะ หรานซิ่วเอ๋อร์นึกถึงใบหน้างดงามของฉีฮุ่ยหมิ่นอีกคนที่อยู่ในวัง หยางเทียนหลง หยางเฟยหยางพวกเจ้าบุรุษน่าตายสองคนนี่ มีสิทธิ์อันใดได้ครอบครองสาวงามถึงเพียงนี้กัน กระทั่งคนข้างกายของนางเตือนว่าคนขององค์ชายใหญ่กำลังเดินมา หรานซิ่วเอ๋อร์จึงได้หยุดความคิดทุกอย่างหยางเฮ

    Last Updated : 2025-03-17

Latest chapter

  • ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ   สร้างเรื่องกระพือข่าว

    เสียงในห้องเงียบไปแล้ว บนเตียงฉีฮุ่ยหมิ่นนอนหนุนแขนของหยางเฟยหยางอยู่ นางตะแคงกอดเขาเอาไว้ มือหนาลูบหลังนางปลอบโยน เอ่ยด้วยถ้อยคำรักใคร"หมิ่นเอ๋อร์ลำบากเจ้านัก หากพี่ไม่ใช่เชื้อพระวงศ์เป็นเพียงชาวบ้านธรรมดาความรักของเราคงจะดีกว่านี้""ทรงแน่ใจหรือเพคะว่าจางลี่เฟยเป็นคนวางยาฮองเฮาพระองค์ก่อนจริงๆ นางทำได้อย่างไรกันนางเป็นเพียงสนมที่ฝ่าบาทไม่เคยพลิกป้ายด้วยซ้ำ""นางมีคนช่วย และคนๆนั้นก็มีอำนาจมากพอ เอาล่ะพี่ต้องไปแล้วอยากอยู่กับเจ้าทั้งคืนจริงๆไม่อยากห่างเลย เรื่องของหลานซิ่วเอ๋อร์เด็กดีเจ้าอดทนหน่อยนะ วันหน้าพี่จะชดเชยให้เจ้าเอง""เพคะ ขอแค่พระองค์ปลอดภัยหม่อมฉันยินดีอดทนทุกอย่าง"หยางเฟยหยางลุกขึ้นรั้งนางขึ้นมากอด เขาอยากรักนางมากกว่านี้แต่ทำไม่ได้ มีแค่ต้องเกลียดชังนางเพราะตระกูลของนางไร้บุรุษแล้วมีเพียงบ่าวไพร่และท่านย่าชราเท่านั้น นี่เป็นการปกป้องคนในครอบครัวนางด้วยฉีฮุ่ยหมิ่นลุกมาหยิบอาภรณ์แล้วส่งให้เขา หยางเฟยหยางเข้าใจจึงกระชากแล้วฉีกมันออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย เขาใช้ปิ่นปักผมกรีดฝ่ามือตนเองก่อนจะหยดเลือดลงบนที่นอนว่าเขากับนางได้เข้าหอกันครั้งแรก ฉีฮุ่ยหมิ่น

  • ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ   ท่าทีของรัชทายาท

    หยางเฟยหยางกลับมาถึงตำหนักบูรพาก็ตรงไปหาฉีฮุ่ยหมิ่นทันที ไม่ได้เขาต้องทำอะไรสักอย่างแล้วไม่เช่นนั้นแม่ตัวดีหลานซิ่วเอ๋อร์แทรกแซงแน่ๆ สตรีน่าตายนั่นหากไม่ใช่เพราะนางต้องสืบความลับให้กับเขาละก็เขาคงไม่เอาไว้แล้ว เมื่อเข้ามาถึงก็ถามหาพระชายาทันที แต่เงาดำพาดผ่านนอกตำหนักทำให้เขาไม่รีบร้อนจนเกินไป ดูท่าคนขององค์ชายใหญ่หรือสนมจางคงมาดูลาดเลาเพื่อไปรายงาน หยางเฟยหยางจึงออกอาการเกรี้ยวกราดเรียกคนด้านใน "ฉีฮุ่ยหมิ่นออกมานะข้ามีเรื่องต้องคุยกับเจ้า"เสียงเรียกดังกังวาน น้ำเสียงฟังก็รู้ว่าเขากำลังโมโห ซีซีหน้างอง้ำ มาถึงก็โวยวายคนอะไรหาเรื่องได้ทุกวัน ไม่หาเรื่องคนจะตายหรือไงกันนะก่อนจะเอ่ยแก่นายสาวของตน"พระชายา รัชทายาทมาหาเรื่องอีกแล้วเพคะ""อืม เจ้าออกไปเถอะ เดี๋ยวจะถูกลูกหลงเอาได้""แต่ว่า...""ไปเถอะ ข้าจะออกไปรับเสด็จน่ะ"ซีซีสวมเสื้อคลุมให้กับนายของตน จากนั้นทั้งคู่ก็มายังห้องโถง หยางเฟยหยางส่งสายตามายังร่างบางด้วยความเสน่หา ก่อนจะปรับเป็นสายตาเกรี้ยวกราดเอ่ยปากต่อว่านาง เสียงดังจนเหล่าข้ารับใช้สะดุ้ง"ฉีฮุ่ยหมิ่น นับวันเจ้าช่างใจกล้านักนะ แค่ซิ่วเอ๋อร์นาง

  • ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ   ท่านพ่อ ท่านยังไม่ตาย

    หยางเทียนหลงเสร็จจากข่มขู่หรานซิ่วเอ๋อร์ก็รีบกลับมายังจวนเซียวเพื่อรับพระชายาของตน ร่างสูงมาถึงก็เห็นเซียวอี้เซียนกำลังแยกเมล็ดพันธุ์พืชอยู่ ใบหน้านวลมีรอยยิ้มทุกครั้งที่นางได้ทำงาน หยางเทียนหลงเดินมาหาคนตัวเล็กที่กำลังเขียนชื่อของพืชชนิดต่างๆ เซียวอี้เซียนกำกับว่าพืชชนิดใดเหมาะกับดินแบบใด ท่านย่าของนางช่างเก่งกล้าสามารถยิ่งนัก เมื่อนางเงยหน้าก็เห็นคนที่นางคิดถึงมายืนตรงหน้า"ท่านอ๋อง...ทรงมาแล้วหรือเพคะ ทรงรอหม่อมฉันรอสักครู่หม่อมฉันจะไปอุ่นอาหารให้นะเพคะ""อย่าเลย พี่ยังไม่หิว น้องหญิงเจ้าทำอะไรอยู่ เริ่มจะค่ำแล้วกลับจวนอ๋องก่อนเถอะ""หม่อมฉันแยกเมล็ดพันธุ์อยู่เพคะ จริงสิวันนี้ทรงไปจัดการเรื่องชิ้นส่วนเรียบร้อยดีหรือไม่เพคะ""อืม..วันพรุ่งนี้พร้อมที่จะติดตั้งแล้ว เสด็จลุงจะทรงเสด็จไปทอดพระเนตรด้วยพระองค์เอง แต่เรื่องนี้ยังไม่มีใครรู้""แล้ว เรื่องความปลอดภัยของฝ่าบาท""เรื่องนี้อย่ากังวลลู่เสวียนวางแผนการไว้หมดแล้ว อย่าเห็นว่าปกติลู่กงกงเป็นคนแก่ชรา ท่านลุงของลู่เสวียนคนนี้ฝีมือติดหนึ่งในสิบของยุทธภพเชียวนะน้องหญิง"เซียวอี้เซียนยิ้มให้เขา จากนั้นนางก็เก็บพันธุ์พืชเข้ากล่องที่แย

  • ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ   ให้เจ้ามาคุ้มครองนางไม่ใช่มาตีท้ายครัว

    หรานซิ่วเอ๋อร์เดินมาถึงก็จับมือแล้วโอบเอวบางให้ลงมา ยามนี้เซียวอี้เซียนอยู่ในอ้อมกอดของนาง องครักษ์ต่างมองหน้ากัน เซียวอี้เซียนค่อยๆเอาตัวเองออกมาก่อนจะเอ่ยขอบคุณหรานซิ่วเอ๋อร์เบาๆ"ขอบคุณมากคุณหนูรอง ท่านมิใช่มาพบไท่จื่อเฟยหรอกหรือ เข้าด้านในกันเถอะ เอ่ออีกเรื่องไท่ฮูหยินนางป่วยอยู่คุณหนูรองหวังว่าท่านจะรู้ว่าอะไรควรพูดมิควรพูด""พระชายาวางใจ หม่อมฉันรู้ดีว่างสิ่งใดควรกล่าวเพคะ ไปกันเถอะ หม่อมฉันช่วยประคองนะเพคะ"เซียวอี้เซียนโบกมือแล้วส่งสายตาให้เสี่ยวฮวา สาวใช้ตัวน้อยรีบเข้ามาประคอง หรานซิ่วเอ๋อร์มองหน้าเซียวอี้เซียนอย่างหลงใหล แม้แต่เสี่ยวฮวานางยังมองราวกับจะกลืนกิน เสี่ยวฮวาลูบต้นแขนตนเองรู้สึกขนลุกปลกๆยามที่คุณหนูรองสกุลหรานคนนี้มองมายังนางทั้งหมดเข้ามายังลานด้านใน พ่อบ้านไปบอกแล้วว่าพระชายาหนิงอ๋องมาหา ฉีฮุ่ยหมิ่นเดินออกมายิ้มแย้มกับเซียวอี้เซียน แต่เมื่อเห็นหน้าอีกคนรอยยิ้มก็หายไปจากใบหน้างดงามทันที หรานซิ่วเอ๋อร์คนนี้คือคนของลี่เฟย นางมาจวนฉีทำไม่กัน กระทั่งเสียงอ่อนหวานดังมาจากหรานซิ่วเอ๋อร์"หม่อมฉันหรานซิ่วเอ๋อร์ ถวายพระพรไท่จื่อเฟยเพคะ""เฮ้อ..ตามส

  • ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ   ที่ต้องระวังคือองค์ชายใหญ่

    หลังจากที่เซียวอี้เซียนจากไปแล้ว หลิวต่งก็ไปหาน้องสาวที่เรือน เขาเห็นร่างที่เริ่มอุ้ยอ้ายของหลิวเย่วที่กำลังจะลุกมาหาก็โบกมือห้ามปราม ก่อนจะเดินไปนั่งตรงกันข้าม พรชายาพูดถูกจวนเขามิได้มีแต่คนภักดี"เสี่ยวชุ่ย ไปเฝ้าด้านนอกอย่าให้ใครเข้ามากวน บอกไปว่าคุณหนูเพลียอยากนอนต้องการความสงบ บ่าวไพร่เหล่านั้นไม่ต้องมากวาดลานบามนี้""เจ้าค่ะคุณชายใหญ่"สาวใช้เสี่ยวชุ่ยออกไปแล้ว หลิวต่งจึงเอ่ยปากพูดคุยกับน้องสาว หลิวเย่วรู้ดีว่าพี่ชายรักและเป็นห่วงนางจึงนั่งฟังเขาไม่ขัดคอ"เย่วเอ๋อร์ เจ้าลืมไอ้คนสาระเลวจ้าวเฉิงได้หรือยัง""ข้าไม่อาวรณ์แล้วเจ้าค่ะพี่ใหญ่ จะว่าไปก็อิจฉาพระชายาที่นางสามารถหลุดพ้นคนอย่างจ้าวเฉิงไปได้ อนาคตนางมีแต่หนทางสว่าง""พระชายาจะไปไหว้พระในอีกสามวัน นางให้ข้ามาบอกว่าหากเจ้าอยากไปด้วยนางก็ยินดี""พี่ใหญ่ บอกตามตรงข้าไม่กล้าสู้หน้านาง ที่ผ่านมาข้าวกับจ้าวเฉิงเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของนาง ทำให้นางกลายเป็นตัวตลก สกุลเซียวต้องเป็นที่หัวเราะเยาะของผู้คนทั่วเมืองหลวง พี่ใหญ่ นางดีกับข้าเพียงนี้ ข้ารู้สึกละอายใจ""เฮ้อ...พระชายาทายไม่ผิด เจ้าต้องเอ่ยเช่นนี้ เย่วเ

  • ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ   ข้อตกลงกับสกุลหลิว

    สองชายชรามองหน้ากันทันที บ้านก็ไขายไม่ออก คนเช่าก็ไม่มีมานับแต่เกิดเรื่อง มาวันนี้นางยังจะเอาแต่ใจให้คนมาอาศัยในบ้านที่พวกเขาลงทุนอีก เซียวอี้เซียนคนนี้เหตุใดถึงได้กล่าวเรื่องไร้ยางอายเช่นนี้ออกมาได้กัน หลิวเว่ยกล่าวกับนางด้วยน้ำเสียงมีอารมณ์นิดหน่อย"พระชายา บ้านเหล่านั้นตอนมาจำนองทรุดโทรมอย่างมาก เมื่อเจ้าของไถ่คืนไม่ไหวพวกเราก็ต้องซ่อมแซมเพื่อขายต่อหรือปล่อยเช่า ค่าซ่อมแซมแน่นอนว่าใช้เงินตำลึงไม่น้อยนะพ่ะย่ะค่ะ""จริงของหลิวเว่ย พระชายาสกุลหลิวมีรายได้มาจากการให้เช่าบ้านและปล่อยกู้ ยามนี้หากไม่มีบ้านให้เช่าลำพังเงินเดือนเจ้ากรมกับอดีตเจ้ากรมคงไม่พอเลี้ยงคนกว่าร้อยชีวิตนะพ่ะย่ะค่ะ"สองพี่น้องสกุลหลิวเอ่ยออกมา หลิวต่งเองก็ให้ไม่พอใจเท่าไหร่ นางบอกว่าจะมาเจรจานี่มันเป็นการเจรจาที่ไหนกันนางตั้งใจมาแล้วชัดๆ กระทั่งเซียวอี้เซียนยกยิ้มมุมปากก่อนจะส่งสัญญาณ แม่นมจางและชุ่ยเหยียนรู้ว่าพระชายาต้องการสิ่งใดจึงเดินมาส่งม้วนกระดาษให้กับหลิวหลางเมื่อชายชรารับมาอ่านก็ตาเบิกโพลง นี่มันค่าตอบแทนมากถึงเพียงนี้เชียวหรือ ที่สำคัญตำแหน่งที่นางมอบให้เขานั้นนับว่าสูงกว่าตำแหน่งอำมาตย์ฝ่า

  • ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ   มาเจราจา

    เซียวอี้เซียนที่สั่งให้ลงโทษสองแม่ลูกสกุลจ้าวก็เดินผ่านร่างของทั้งคู่ไปโดยไม่ใส่ใจ ไม่นานเรื่องที่เยี่ยหรานและจ้าวเฉิงดูหมิ่นพระชายาหนิงอ๋องและถูกศาลราชวงศ์ลงโทษด้วยตนเองก็กระจายไปทั่วเมืองหลวง ปากต่อปากจากเพียงแค่ดูหมิ่นพระชายากลับขยายไปว่าจ้าวเฉิงลงมือทำร้ายพระชายา หลิวต่งคุณชายใหญ่ให้การช่วยเหลือกลับถูกจ้าวเฉิงชี้หน้าด่าทอ และกลับกล่าวหาว่าพระชายาไม่อาจตัดใจจากเขาได้จึงตามมาหาเรื่องหลิวเย่วถึงจวน สุดท้ายสองแม่ลูกถูกสั่งโบยตามกฎหมายต้าฉิน ทางด้านสองพี่น้องสกุลจ้าวที่อยู่ในวัง กำลังทำงานยังไม่รู้ว่าสะใภ้กับหลานชายบาดเจ็บเจียนตายและอยู่ในคุกหลวง เซียวอี้เซียนเดินตามหลิวต่งเข้าไปยังศาลากลางสระบัวที่หลิวหลางนั่งรออยู่ เซียวอี้เซียนอมยิ้มไม่ยอมมาต้อนรับ อยากให้นางยอมก้มหัวให้เพราะเรื่องที่ถูกยึดทรัพย์ครั้งก่อนตาแก่นี่สูญเสียไม่น้อยและคงโกรธนางแต่เพราะฐานะนางตอนนี้อยากเอาคืนนางก็ทำไม่ได้ หลิวหลางเห็นนางเดินมาแต่ยังคงวางท่า ก็แค่เด็กเมื่อวานซืนอวดอำนาจอันใดกัน แต่เขารู้กาลเทศะดีกว่าสองแม่ลูกสกุลจ้าวนั่นจึงลุกขึ้นยืน ทำความเคารพนางตามธรรมเนียม"กระหม่อมหลิวหลางถวายพ

  • ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ    ในที่สุดก็ตื่นสักที

    เซียวอี้เซียนกับหยางเทียนหลงกลับมาถึงจวนอ๋องก็เกือบยามซวีแล้ว ท่านอ๋องกับพระชายาแจ้งว่าอีกสามวันจะออกไปท่องเที่ยว สองสามีภรรยารู้ดีว่าเสด็จพ่อกับเสด็จแม่เอาเรื่องท่องเที่ยวมาบังหน้าเพื่อตามหาคนหยางเทียนหลงส่งเซียวอี้เซียนเข้านอนจากนั้นก็ไปห้องหนังสือฟังรายงานจาก จินฮวนซึ่งเป็นพี่ชายจินฝานและเป็นองครักษ์เพียงหนึ่งเดียวของเขาที่ไม่มีใครรู้จัก หากพูดถึงเรื่องวรยุทธเขาเองยังเป็นรองจินฮวนด้วยซ้ำ"มีอะไรรายงานหรือไม่""ท่านอ๋อง วันนี้มีองครักษ์จากตำหนักองค์ชายใหญ่ไปเฝ้าที่จวนเซียวเกือบยี่สิบคน แต่พวกเขาไม่อาจหลบพ้นคนของท่านอ๋องกับคนของฝ่าบาทได้พ่ะย่ะค่ะ""แล้วเรื่องอื่นๆเล่าสืบได้อะไรอีก""เหมือนสนมจางจะมีความสัมพันธ์กับองค์ชายใหญ่พ่ะย่ะค่ะ""หืม คบชู้หรือเป็นไปได้อย่างไรกัน เสด็จลุงมิใช่คนโง่เขลา แม้พระองค์จะไม่เคยพลิกป้ายนางแต่อย่างไรนางก็ไม่น่าจะเสี่ยงเช่นนี้""นางเป็นคนของราชวงศ์เก่า ฝ่าบาทแต่งนางเข้ามาเพราะสงสารไม่เช่นนั้นนางจะต้องถูกประหารตามธรรมเนียม ยามนั้นนางเพิ่งจะอายุสิบสองปี อีกอย่างฝ่าบาทไม่ได้ต้องการนางจริงๆ แต่งเพราะปกป้องนางพระองค์ก็ทราบนี่พ่ะย่ะค่ะ""อืม ข้

  • ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ   องค์ชายใหญ่

    เซียวอี้เซียนที่ตอนนี้เพิ่งจะกลับถึงจวนก็ปรากฏว่าหยางเทียนหลงมารอแล้ว หน้าตาดูโกรธนิดๆ เขารู้ดีว่านางอยากแหวกหญ้าให้งูตื่น แต่จำเป็นต้องเอาตัวเองไปเป็นเหยื่อล่อไหม มิเช่นนั้นหากชาวบ้านที่เชื่อคำโกหกลุกฮือขึ้นมานางจะมีอันตรายเซียวอี้เซียนโบกมือให้สาวใช้และองครักษ์ออกไปจากบริเวณจนหมด นางมาถึงก็ยกแขนเรียวคล้องคอของคนตัวโตเอาไว้ เอ่ยด้วยน้ำเสียงออดอ้อนอย่างรู้สึกผิด"พี่เทียนหลง เซี่ยนเซี่ยนผิดไปแล้ว วันหลังจะไม่ทำเช่นนี้อีกแล้วเพคะ""ยังจะมีวันหลังอีกหรือเด็กเกเร ก่อนเข้าวังพี่บอกว่าอย่างไร แบบนี้ต้องลงโทษหนักๆแล้ว""ไม่มีวันหลังแล้วเพคะ อะ อื้อ"หยางเทียนหลงรวบร่างบางมาหาก่อนจะก้มหน้าลงจุมพิตนางอย่างหิวโหยเพื่อลงโทษที่นางขัดคำสั่งเขา ออกไปข้างนอกโดยพลการ องค์ชายใหญ่ไม่เหมือนตาเฒ่าสกุลจ้าว เล่ห์เหลี่ยมมากกว่า และมีคนใช้สอยมากกว่า กระทั่งเขาถอนจุมพิตออกจึงเอ่ยเสียงเข้มแฝงไปด้วยความห่วงใย"ต่อไปอย่าทำอะไรโดยไม่บอกอีก พอรู้ว่าเจ้าไปข้างนอกเพื่อล่อเหยื่อพี่อยากจะบินออกจากห้องทรงอักษรเลยเชียว เซี่ยนเซี่ยน หยางต่งมิใช่ตาแก่จ้าวสองพี่น้องนั่น เขามีเล่ห์เหลี่ยมมากมาย พี่ก

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status