ตัวต้นเหตุของเรื่องอย่างเซียวหนิงหลง ไม่ได้สนใจว่าใครจะมีผลกระทบหรือไม่ หลังจากพักผ่อนจนร่างกายหายเมื่อยล้า ก็กลับไปกินนอนในค่ายฝึกเช่นทุกครั้ง เพื่อฝึกฝนพลังยุทธ์และวิชาการต่อสู้ต่าง ๆ รวมไปถึงการตรวจสอบอาวุธ ที่สร้างออกมาหลากหลายรูปแบบเพื่อให้ทหารได้มีอาวุธที่ดีใช้ปกป้องบ้านเมือง เซียวหนิงหลงได
ลู่เวินเห็นถึงความตั้งใจของบุตรสาว แน่นอนว่าเขาย่อมไม่ขัดความต้องการของนาง “งั้นเรื่องนี้พวกเราค่อยหารือกับท่านอ๋อง ยามที่ไปร่วมงานพิธีปักปิ่นของท่านหญิง ระหว่างนี้ชิงเอ๋อร์ลองเขียนแบบเรือสินค้า แผนการเดินเรือไว้คร่าว ๆ ก่อนนะ เมื่อถึงเวลาท่านอ๋องจะได้ดูรายละเอียด การสร้างเรือสินค้าของเจ้า”“เจ้าค่ะ
“อ๊ายยยยยย!! ช่วยด้วยยยยยย!!”ลู่ชิงที่กำลังร่วงลงสู่พื้นจากชั้นสอง ได้แต่ภาวนาในใจขอให้มีคนช่วยรับนางเองไว้ที เพราะความกลัวจึงไม่กล้าลืมตา เซียวหนิงหลงที่ขี่ม้ามาถึงเห็นเหตุการณ์ตรงหน้า ไม่รอช้ารีบใช้วิชาตัวเบากระโดดขึ้นไป เพื่อรับร่างของลู่ชิงเอาไว้ได้ทันท่วงที และรับรู้ได้ว่าตอนนี้ลู่ชิงตัวสั่นด้
“ก็ไม่ทำไม ข้าแค่อยากทำเพราะไม่ชอบขี้หน้าเจ้า ร่วงลงไปแค่นี้ไม่ถึงตายหรอก เดี๋ยวข้าขอเงินท่านพ่อมาให้เป็นค่าทำขวัญ พวกเจ้าอยากได้เท่าไหร่ก็พูดมา”“คิดว่าตนเองมีพ่อฐานะร่ำรวยแล้ว จะทำแบบนี้กับใครก็ได้งั้นรึ เจ้ามันก็แค่ลูกพ่อค้าที่มีเงินเท่านั้นแหละ อยากจะจ่ายค่าทำขวัญให้ข้าใช่ไหม ได้สิ เจ้าทำให้ท่าน
วันต่อมาลู่เวินไม่อยากให้ฟางซินอยู่ที่นี่นานนัก เพราะเกรงว่าจะกระทบกระเทือนจิตใจ และนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ลู่ชิงเองก็คอยปลอบมารดาที่ยังคงอยู่ในอาการตกใจ เซียวหนิงหลงที่เข้าใจลู่เวินจึงให้ผู้ติดตามทั้งหลาย เตรียมออกเดินทางตั้งแต่ปลายยามเหม่าหลังจากเหตุการณ์เมื่อวาน เหล่าผู้ติดตามทั้งแปดคนก็เข้า
ด้านห้องครัวม่อหลันที่มาช่วยดูแล เรื่องอาหารว่างสำหรับรับแขกคนสำคัญ กำลังวุ่นวายกับเหล่าแม่ครัวที่กำลังเร่งมือทำอาหารว่างจนไม่มีผู้ใดสังเกตเห็นว่า มีสาวใช้หน้าตาดีนางหนึ่ง เดินเข้ามาทำทีเป็นช่วยหยิบจับถ้วยชามแต่พอทุกคนยุ่งกับงานของตน นางได้ฉวยโอกาสโปรยผงยาพิษ ทำลายเส้นลมปราณลงบนขนมทุกจาน ซึ่งนางเพิ
“ชิงเอ๋อร์ปล่อยเสี่ยวไป๋ไป๋ลง แล้วเจ้ากับท่านน้ามาอยู่ด้านหลังพี่ เผื่อเกิดอะไรขึ้นพี่จะได้ปกป้องได้ทัน”“เจ้าค่ะพี่ชายเซียว เสี่ยวไป๋ไป๋ทำหน้าที่ของเจ้าให้ดี อย่าทำข้าขายหน้าเล่าเข้าใจไหม”“พวกเจ้ายืนอยู่กับที่ห้ามขยับ หากไม่ได้ทำผิดอย่าได้กลัวข้าเชื่อว่าเสือตัวนี้รับรู้ได้ ว่าใครคือคนที่วางยาพิษใน
“นี่มันเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อมากจริง ๆ และก็อันตรายมากเช่นกัน นี่ยังดีที่มันยังตัวเล็กอยู่ พลังเสียงจึงยังไม่มากเท่าไหร่ ถ้ามันโตเต็มวัยละก็เสียงคำรามของมัน อาจจะทำให้ผู้คนมุ่งเป้ามาหาเสี่ยวชิงแน่นอน แบบนี้ไม่ดีแน่อันตรายเกินไป”“แล้วจะทำอย่างไรดีเจ้าคะท่านพ่อ บ้านของเสี่ยวชิงก็อยู่ใกล้ชายแดน เพ
“กระหม่อมเข้าใจชิงเอ๋อร์เป็นอย่างดี และไม่มีวันที่จะทำให้ชิงเอ๋อร์ต้องเสียใจ ไม่ว่าเรื่องใดก็ตามชิงเอ๋อร์อยากทำสิ่งใดกระหม่อมย่อมสนับสนุน คอยปกป้องนางให้พ้นภัยจากคนชั่ว รัชทายาทอย่าได้ทรงกังวลเรื่องนี้ หากเมื่อไหร่ชิงเอ๋อร์ต้องการไปเยือนตงเฉียน กระหม่อมจะเป็นคนพาไปด้วยตนเองพ่ะย่ะค่ะ” “ก็ดี เปิ่นไท่
“แล้วเสี่ยวชิงเป็นอย่างไรบ้าง ทำสัญญาการค้ากับสี่แคว้น แค่วันเดียวก็ได้รับเงินแสนตำลึงแล้ว ยังไม่นับเงินส่วนต่างที่จะได้รับหลังกิจการในแต่ละแคว้นเปิดทำการอีก ต่อไปนี้ใคร ๆ ก็คงจะคิดหนักหากคิดจะจัดการตระกูลสวี” “ตอนนี้ชิงเอ๋อร์กำลังทำคู่มือสำหรับการเปิดกิจการสาขา และพ่อครัวที่ต้องเดินทางไปสอนการทำอา
เมื่อคนกลุ่มใหญ่จากสามแคว้นออกจากท้องพระโรงแล้ว ได้เสด็จตรงไปยังประตูวังหลวง เพื่อรอให้ข้ารับใช้ไปเก็บสัมภาระ ยังตำหนักรับรองที่ได้พำนักก่อนหน้านี้ รวมถึงรัชทายาทและพระชายาที่ต้องตามเสด็จกลับแคว้น แม้ภายในใจจะรู้สึกโกรธเคือง และไม่เห็นด้วยกับพระบิดาเพียงใดก็ไม่อาจแสดงออกได้มากนัก ยามนี้ยังอยู่ต่างแ
“เฮอะ มีฮ่องเต้คนใดบ้างที่ไม่มีสนม อย่างน้อยพวกนางก็ช่วยให้เรามีความสุขชั่วครั้งชั่วคราวก็ยังดี ขุนนางจะดีจะชั่วใช่ว่า จะมองออกได้ง่าย ๆ ท่านคงคิดว่าตนเองเก่งมาก ที่สามารถมองคนออกว่าคนไหนดีคนไหนไม่ดีเชียวรึ” ฮ่องเต้จากซีหนานตรัสประชดประชันอย่างน่าหมั่นไส้ “ฮ่องเต้ซีหนานท่านไม่อยากเป็นฮ่องเต้ ที่เ
“จริงรึ! นี่คงเป็นลิขิตสวรรค์ ที่ได้ส่งเด็กสาวคนนี้มาเกิดบนแผ่นดินแคว้นฉู่ แม้แต่วิธีแก้ปัญหาเล็ก ๆ แต่กลับช่วยผู้คนได้มากมายนัก ไว้แนะนำให้เจิ้นได้รู้จักนางบ้าง เผื่อจะได้แลกเปลี่ยนความรู้กันสักครั้ง” “เสด็จพ่อทรงพักผ่อนสักนิดเถิด เย็นนี้จะได้ชิมอาหารสูตรของคุณหนูสวี แล้วจะทรงเข้าพระทัยว่าเหตุใด ล
เพราะเดินทางก่อนทำให้ฮ่องเต้ตงเพ่ยจวิน เสด็จมาถึงเมืองหลวงแคว้นฉู่เป็นพระองค์แรก โดยมีรัชทายาทมารอรับเสด็จพระบิดาที่หน้าประตูวังหลวง พร้อมด้วยฮ่องเต้เซียวถิงเฟิง ชินอ๋องและขุนนางอีกหลายคนที่มารอต้อนรับด้วยเช่นกัน “ถวายพระพรเสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ” “รัชทายาทเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง อยู่ที่นี่มีปัญหาอันใดหรือไ
“จือเค่อเจ้าไปสังหารฮ่องเต้ส่วนข้ากับลี่จ้งจะหาของมีค่า เผื่อฝ่าบาทจะนำมาด้วยระหว่างทางหลบหนี ยังต้องใช้เงินอีกมาก”“อืม ทำเงียบ ๆ เล่าอย่าได้ส่งเสียงดังเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นพวกเราสามคนคงหนีไม่พ้นเข้าใจไหม”“เชื่อมือพวกข้าสองคนเถิดน่างานนี้ไม่มีพลาดแน่นอน เจ้ารอส่วนแบ่งก็พอแล้วรีบลงมือกันเถิด”จือเค่อ
ส่วนองครักษ์เหยียนกลับคิดถึงเรื่องยาพิษมากกว่า “อย่าว่าแต่เรื่องพลังยุทธ์เลยพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมนึกถึงยาพิษที่ฮองเฮาได้รับแล้วยังขนลุกได้ทุกครั้ง ยาพิษอันใดกันทำให้เจ็บปวดทรมานอยากตายก็ตายไม่ได้ แต่อยู่โดยมีพิษนี้อยู่ในร่างกายต้องทุกข์ทรมานยามตะวับลับขอบฟ้า น่ากลัวมากจริง ๆ นะพ่ะย่ะค่ะ”“เรื่องนี้รัชท
ตลอดระยะเวลาที่ตัวประกันที่เป็นเชื้อพระวงศ์ และต้องพำนักอยู่ที่แคว้นฉู่มาพักใหญ่ แม้จะถูกจำกัดบริเวณที่ไปได้ แต่มิได้ทำให้ทุกคนซึมเซาหรือเคร่งเครียดแต่อย่างใด เพราะกิจการของตระกูลสวีดึงดูดความสนใจของทุกคน ยิ่งร้านน้ำหอมที่ได้เข้าไปเลือกชมด้วยตนเอง จนต้องเสียตำลึงเงินไปพอสมควร จะซื้อขวดเล็ก ๆ ได้อย่า