การทำอาหารตากแห้งของหมู่บ้านอันผิงเป็นไปด้วยดี ทุกคนต่างช่วยกันอย่างขยันขันแข็งแบ่งปันกันอย่างยุติธรรม และยังมีรายได้จากการทำปลาตากแห้ง ซึ่งลู่ชิงได้ให้ก้งเจี้ยและเต๋อฟามารับและจ่ายเงิน จากนั้นนำมารวมกับเส้นก๋วยเตี๋ยวแบบแห้ง ที่มีทั้งเส้นใหญ่และเส้นหมี่เพื่อส่งไปให้เซียวหนิงหลงโดยมีจำนวนมากถึงยี่
“คารวะแม่ทัพใหญ่ขอรับ ชุนชานบอกว่าท่านมีเรื่องสำคัญ ต้องการหารือในตอนนี้จึงต้องการพบพวกข้า”“อืมใช่แล้ว นี่เป็นคนในหน่วยลับของข้า เพิ่งกลับมารายงานสถานการณ์ฝั่งนั้น ที่ข้าต้องการหารือกับพวกเจ้าเพราะมีอยู่สามเรื่อง ที่ควรแบ่งหน้าที่กันให้ดีการทำงานจะได้ง่ายมากขึ้น”“ไม่ทราบว่ามีเหตุการณ์อันใดเกิดขึ้น
บนที่นอนเก่า ๆ มีร่างของเด็กสาวอายุสิบสองหนาวที่นอนป่วยติดต่อกันมาห้าวันแล้วกำลังขยับตัว ร่างผอมบางแทบจะปลิวหากถูกลมแรง ๆ พัดมา จนลืมตาขึ้นมาได้ก็รู้สึกปวดเมื่อยตามตัวไปหมด เมื่อปรับสายตาได้จึงมองสำรวจรอบ ๆ ก็แปลกใจว่าเธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง เข็มขาวจำได้ว่าเธอถูกรถชนอย่างแรง และตายไปแล้วแต่ตอนนี้ทำไ
ลู่ชิงนอนหลับสนิทอยู่สักพัก แต่กลับถูกรบกวนด้วยเสียงใครบางคน ที่พยายามเรียกตนเองให้ตื่น ทั้งที่กำลังนอนหลับสบาย จากอาการป่วยจนร่างกายไร้เรี่ยวแรงมานาน เมื่อทนการรบเร้านี้ไม่ไหว จึงได้ลืมตาตื่นมองไปรอบ ๆ ที่ยามนี้ไม่ใช่เตียงนอนเก่า ๆ อีกแล้ว แต่เป็นสถานที่หนึ่งกับชายชราผมขาว ที่ยืนถือไม้เท้าลักษณะแปล
เมื่อถึงปลายยามโหย่ว หลังจากที่ทุกคนทานมื้อเย็นเสร็จ และเก็บจานชามไปทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว ก็กลับมารวมตัวกันอยู่ที่โต๊ะทานข้าวอีกครั้ง และเป็นท่านพ่อที่เอ่ยถาม เรื่องที่ลู่ชิงอยากจะพูดคุยกับพวกเขาขึ้นมา ซึ่งนี่เป็นเรื่องที่น่าแปลกใจ สำหรับทุกคนในครอบครัวอย่างมาก เพราะเมื่อก่อนลู่ชิงจะพูดน้อยและทำต
ลู่ชิงตื่นขึ้นมายามเหม่าของอีกวัน จึงรีบเข้าไปในมิติเพื่อหยิบพวกเนื้อสัตว์และผักที่จะใช้ทำเป็นมื้อเช้าวันนี้ โดยไม่ลืมที่เดินไปหยิบเอาพวกแปรงสีฟันและยาสีฟัน เพื่อให้ทุกคนได้ใช้ทำความสะอาดช่องปากลู่ชิงกลัวว่าแค่บ้วนปากด้วยเกลือมัน จะไม่สะอาดในเมื่อมีของให้ใช้ เราก็ต้องใช้จะปล่อยให้เสียของได้อย่างไร
สามวันที่ผ่านมาท่านพ่อและพี่ชาย ก็ขึ้นเขาไปวางกับดักสัตว์และหาของป่าอย่างอื่นตามปกติ พอจะเอาไปขายที่ตำบลลู่ชิงก็จะขอตามไปด้วยทุกครั้ง ไปถึงตำบลก็ให้ท่านพ่อไปขายเนื้อสัตว์ ที่วางกับดักมาได้ที่เหลาอาหาร ซึ่งเมื่อก่อนท่านพ่อมักจะนำมาขายเป็นประจำ รวมสามวันได้เงินมาสามร้อยเก้าสิบอีแปะ ส่วนตัวลู่ชิงเดินไ
สองวันต่อมาก็ถึงเวลาไปขายของวันแรกแล้ว ทุกคนตื่นพร้อมกันลู่ชิงกับฟางซินช่วยกันหมักเนื้อหมูและน่องไก่ ส่วนลู่เวินกับบุตรชายก็ช่วยกันยกเตาและอุปกรณ์ที่ใช้ทอดทุกอย่าง ขึ้นบนรถเข็นรออยู่นอกบ้านลู่ชิงได้ตั้งกฎกับครอบครัวเอาไว้ว่า จะขายของหกวันและหยุดพักหนึ่งวัน เพราะไม่อยากให้ทุกคนเอาแต่คิดเรื่องทำงานหา
“คารวะแม่ทัพใหญ่ขอรับ ชุนชานบอกว่าท่านมีเรื่องสำคัญ ต้องการหารือในตอนนี้จึงต้องการพบพวกข้า”“อืมใช่แล้ว นี่เป็นคนในหน่วยลับของข้า เพิ่งกลับมารายงานสถานการณ์ฝั่งนั้น ที่ข้าต้องการหารือกับพวกเจ้าเพราะมีอยู่สามเรื่อง ที่ควรแบ่งหน้าที่กันให้ดีการทำงานจะได้ง่ายมากขึ้น”“ไม่ทราบว่ามีเหตุการณ์อันใดเกิดขึ้น
การทำอาหารตากแห้งของหมู่บ้านอันผิงเป็นไปด้วยดี ทุกคนต่างช่วยกันอย่างขยันขันแข็งแบ่งปันกันอย่างยุติธรรม และยังมีรายได้จากการทำปลาตากแห้ง ซึ่งลู่ชิงได้ให้ก้งเจี้ยและเต๋อฟามารับและจ่ายเงิน จากนั้นนำมารวมกับเส้นก๋วยเตี๋ยวแบบแห้ง ที่มีทั้งเส้นใหญ่และเส้นหมี่เพื่อส่งไปให้เซียวหนิงหลงโดยมีจำนวนมากถึงยี่
“ก็ดีเหมือนกันพวกเราจะได้ประหยัดเงิน มีเสบียงอาหารเพิ่มอีกทางช่วยกันทำและแบ่งเท่า ๆ กัน ถือว่ายุติธรรมสำหรับทุกคนที่สุดแล้ว”ลู่เวินให้ชาวบ้านแยกกลุ่มอย่างรวดเร็ว การทำงานจะได้ไม่เกิดความล่าช้า “เช่นนั้นทุกคนช่วยแยกออกเป็นสองฝั่ง สตรีไปเรียนวิธีทำปลาและผักตากแห้ง ส่วนบุรุษแยกมาหาข้าเพื่อดูเครื่องมือ
“เจ้าค่ะ พี่เต๋อหลินช่วยส่งจดหมายนี้ฝากเจ้าเสี่ยวไป๋ส่งให้พี่ชายเซียวด้วย มันเป็นวิธีทำอาหารที่มีรสเผ็ดร้อนสักหน่อย หากหิมะตกทหารทุกคนต้องหนาวมาก อาหารพวกนี้พอจะช่วยให้ร่างกายอุ่นขึ้นได้บ้างเจ้าค่ะ” ลู่ชิงคิดถึงอาหารที่มีรสชาติเผ็ดมากกว่าเดิมขึ้นมาได้ จึงอยากให้ทหารในกองทัพได้กินเพื่อช่วยคลายความหนา
เนื่องจากอีกไม่กี่เดือนจะเข้าสู่ฤดูหนาว แม้ตำบลหย่งฝูเขตเมืองหย่งจินแห่งนี้จะมีหิมะตกระยะสั้น ๆ แต่มันก็ทำให้ชาวบ้านมีความลำบากเรื่องอาหารอยู่ทุกปี รวมถึงที่อยู่อาศัยของแต่ละครอบครัว แต่ปีนี้คงจะดีกว่าที่ผ่าน ๆ มามากเพราะชาวบ้านมีรายได้เสริมพอมีเงินซ่อมแซมบ้านและหาซื้อเสื้อผ้า ผ้าห่มผืนหนา ข้าวสารอ
“กระหม่อมทราบแล้วพ่ะย่ะค่ะ จะรีบจัดการทันทีตามรับสั่งของท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ” ฝูหลิ่งลู่ใจหล่นไปอยู่ตาตุ่มทันทีเมื่อได้ยินคำขู่ของชินอ๋องเรื่องปลดเขาลงจากตำแหน่ง หากถูกปลดคงอับอายผู้คนไม่น้อย“ออกเดินทางต่อได้!! ต้องไปให้ถึงค่ายก่อนพลบค่ำของวันนี้”ขบวนทหารของชินอ๋องและเซียวหนิงหลงออกเดินทางต่อไป ส่วนต
“ขอรับ อีกสักครู่ข้าจะให้ตันเจียงกับชุนชาน ล่วงหน้าไปสำรวจเส้นทางเอาไว้ก่อนและหาพื้นที่สำหรับพักแรมในคืนนี้ด้วย ถ้ารอไปถึงพร้อมกันอาจจะเสียเวลาได้ขอรับ”“ดีเหมือนกัน สำรวจดูที่มีทุ่งหญ้าสำหรับม้าด้วยเล่า พวกเราต้องเร่งฝีเท้ากันหน่อย เมื่อถึงที่พักม้าอีกครั้งค่อยเปลี่ยนม้า คนของเราน่าจะเตรียมไว้ต
เพราะทุกอย่างถูกเตรียมพร้อมเอาไว้แล้ว ชินอ๋องพร้อมกับเซียวหนิงหลงจึงไม่เสียเวลามากนัก ด้านอาวุธกับคนหัวหน้าจางได้จัดการไว้ให้แล้ว ตอนนี้ทั้งกำลังคนและอาวุธกำลังจะเริ่มออกเดินทางสู่ชายแดนทิศบูรพา ยังมีทหารม้าสุดแกร่งอีกสามพันคนที่จะติดตามไปในครั้งนี้ชาวบ้านและผู้คนในเมืองหลวงมากมาย ต่างยืนอยู่เต็มพื
“ฝ่าบาทโปรดไตร่ตรองอีกครั้งด้วยพ่ะย่ะค่ะ!!”“ปัง!! ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว เจิ้นตัดสินใจให้แม่ทัพใหญ่หลูหมิ่นเค่อ นำกองทัพไปยึดแคว้นฉู่มาให้จงได้ เจิ้นไม่เชื่อว่าน้ำน้อยอย่างแคว้นฉู่ จะชนะไฟที่รุนแรงของหนานซวิ่น หากยังมีผู้ใดไม่เห็นด้วยกับความคิดของเจิ้นอีก ต้องรับโทษโบยทันทีห้าสิบไม้เลิกประชุมเพียงเท