“อืมก็จริงของเจ้า แม้ตอนนี้พวกมันจะแข็งแรง แต่หากเดินทางไม่หยุดพักต้องเกิดปัญหาแน่ เช่นนั้นหลังจากผ่านหุบเขาด้านหน้าไปแล้ว เจ้าแบ่งทหารออกไปสักห้าสิบคน ไปหาวัวหรือม้ามาสำรองเอาไว้เพื่อสลับกับวัวพวกนี้ พวกเราจะได้ไปถึงที่ค่ายทันตามกำหนด”“แบบนี้ก็ดีเหมือนกันขอรับนายกองหยง ว่าแต่ทำไมถึงต้องซื้อเสบียงจ
“ก็แค่ส่วนหนึ่งเท่านั้นที่พวกเจ้าคิดว่ามากมาย เพราะยังมีเสบียงอีกมากที่กำลังมุ่งหน้าไปที่ชายแดน ถึงอย่างไรกองทัพของหนานซวิ่นก็ยังมีเสบียงคอยเลี้ยงดูทหารอยู่ดี ฮ่า ๆ ๆ”“นายน้อยเหตุใดไม่บอกข่าวดีกับนายกองผู้นี้ไปเล่าขอรับ ข้าอยากเห็นสีหน้าอีกแบบเสียแล้ว นี่ที่เจ้านายข้าพูดไม่ได้หมายความถึงเพียงแค่เสบ
บนที่นอนเก่า ๆ มีร่างของเด็กสาวอายุสิบสองหนาวที่นอนป่วยติดต่อกันมาห้าวันแล้วกำลังขยับตัว ร่างผอมบางแทบจะปลิวหากถูกลมแรง ๆ พัดมา จนลืมตาขึ้นมาได้ก็รู้สึกปวดเมื่อยตามตัวไปหมด เมื่อปรับสายตาได้จึงมองสำรวจรอบ ๆ ก็แปลกใจว่าเธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง เข็มขาวจำได้ว่าเธอถูกรถชนอย่างแรง และตายไปแล้วแต่ตอนนี้ทำไ
ลู่ชิงนอนหลับสนิทอยู่สักพัก แต่กลับถูกรบกวนด้วยเสียงใครบางคน ที่พยายามเรียกตนเองให้ตื่น ทั้งที่กำลังนอนหลับสบาย จากอาการป่วยจนร่างกายไร้เรี่ยวแรงมานาน เมื่อทนการรบเร้านี้ไม่ไหว จึงได้ลืมตาตื่นมองไปรอบ ๆ ที่ยามนี้ไม่ใช่เตียงนอนเก่า ๆ อีกแล้ว แต่เป็นสถานที่หนึ่งกับชายชราผมขาว ที่ยืนถือไม้เท้าลักษณะแปล
เมื่อถึงปลายยามโหย่ว หลังจากที่ทุกคนทานมื้อเย็นเสร็จ และเก็บจานชามไปทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว ก็กลับมารวมตัวกันอยู่ที่โต๊ะทานข้าวอีกครั้ง และเป็นท่านพ่อที่เอ่ยถาม เรื่องที่ลู่ชิงอยากจะพูดคุยกับพวกเขาขึ้นมา ซึ่งนี่เป็นเรื่องที่น่าแปลกใจ สำหรับทุกคนในครอบครัวอย่างมาก เพราะเมื่อก่อนลู่ชิงจะพูดน้อยและทำต
ลู่ชิงตื่นขึ้นมายามเหม่าของอีกวัน จึงรีบเข้าไปในมิติเพื่อหยิบพวกเนื้อสัตว์และผักที่จะใช้ทำเป็นมื้อเช้าวันนี้ โดยไม่ลืมที่เดินไปหยิบเอาพวกแปรงสีฟันและยาสีฟัน เพื่อให้ทุกคนได้ใช้ทำความสะอาดช่องปากลู่ชิงกลัวว่าแค่บ้วนปากด้วยเกลือมัน จะไม่สะอาดในเมื่อมีของให้ใช้ เราก็ต้องใช้จะปล่อยให้เสียของได้อย่างไร
สามวันที่ผ่านมาท่านพ่อและพี่ชาย ก็ขึ้นเขาไปวางกับดักสัตว์และหาของป่าอย่างอื่นตามปกติ พอจะเอาไปขายที่ตำบลลู่ชิงก็จะขอตามไปด้วยทุกครั้ง ไปถึงตำบลก็ให้ท่านพ่อไปขายเนื้อสัตว์ ที่วางกับดักมาได้ที่เหลาอาหาร ซึ่งเมื่อก่อนท่านพ่อมักจะนำมาขายเป็นประจำ รวมสามวันได้เงินมาสามร้อยเก้าสิบอีแปะ ส่วนตัวลู่ชิงเดินไ
สองวันต่อมาก็ถึงเวลาไปขายของวันแรกแล้ว ทุกคนตื่นพร้อมกันลู่ชิงกับฟางซินช่วยกันหมักเนื้อหมูและน่องไก่ ส่วนลู่เวินกับบุตรชายก็ช่วยกันยกเตาและอุปกรณ์ที่ใช้ทอดทุกอย่าง ขึ้นบนรถเข็นรออยู่นอกบ้านลู่ชิงได้ตั้งกฎกับครอบครัวเอาไว้ว่า จะขายของหกวันและหยุดพักหนึ่งวัน เพราะไม่อยากให้ทุกคนเอาแต่คิดเรื่องทำงานหา
“ก็แค่ส่วนหนึ่งเท่านั้นที่พวกเจ้าคิดว่ามากมาย เพราะยังมีเสบียงอีกมากที่กำลังมุ่งหน้าไปที่ชายแดน ถึงอย่างไรกองทัพของหนานซวิ่นก็ยังมีเสบียงคอยเลี้ยงดูทหารอยู่ดี ฮ่า ๆ ๆ”“นายน้อยเหตุใดไม่บอกข่าวดีกับนายกองผู้นี้ไปเล่าขอรับ ข้าอยากเห็นสีหน้าอีกแบบเสียแล้ว นี่ที่เจ้านายข้าพูดไม่ได้หมายความถึงเพียงแค่เสบ
“อืมก็จริงของเจ้า แม้ตอนนี้พวกมันจะแข็งแรง แต่หากเดินทางไม่หยุดพักต้องเกิดปัญหาแน่ เช่นนั้นหลังจากผ่านหุบเขาด้านหน้าไปแล้ว เจ้าแบ่งทหารออกไปสักห้าสิบคน ไปหาวัวหรือม้ามาสำรองเอาไว้เพื่อสลับกับวัวพวกนี้ พวกเราจะได้ไปถึงที่ค่ายทันตามกำหนด”“แบบนี้ก็ดีเหมือนกันขอรับนายกองหยง ว่าแต่ทำไมถึงต้องซื้อเสบียงจ
รุ่งเช้าในวันถัดมา ชินอ๋องมอบหมายให้แม่ทัพหยาง เดินทางไปยังเมืองหย่งฉิน เพื่อจัดการปลดออกจากตำแหน่งเจ้าเมือง และแห่ประจานโดยรอบก่อนทำการประหาร เพื่อเป็นเยี่ยงอย่างให้ชาวเมืองหย่งฉินทุกคนได้เห็นถึงผลลัพธ์ ของการเป็นไส้ศึกที่กล้าทรยศบ้านเมืองตนเองจากนั้นชินอ๋องได้ส่งฎีกาด่วนกลับเมืองหลวง ขอให้ฮ่องเต้
“อีกไม่นานพวกเจ้าจะได้ชิมอาหารอร่อยเพิ่มแน่ รอซื่อจื่อและคนอื่น ๆ กลับมารับรองน้ำหนักตัวของพวกเจ้า ต้องเพิ่มขึ้นอีกหลายจินเช่นเดิม ฮ่า ๆ ๆ”“ฮ่า ๆ ๆ”เพราะเป็นสหายร่วมฝึกที่ถูกคัดเลือกมาในครั้งนี้ การทำงานจึงเป็นไปอย่างไหลลื่นรู้ใจกันว่า สหายต้องการให้ทำอย่างไร ชุนชานและสหายอีกสิบคนช่วยกันฝังศพคนทั้
เนื่องจากส่งบุตรสาวมาคอยอยู่ข้างกายพระองค์กับซื่อจื่อไม่ได้ จึงได้เปลี่ยนแผนการใหม่ ด้วยวิธีส่งทหารเข้ามาประมาณห้าคน ทำทีขอเข้าร่วมกองทัพเพื่อทำสงคราม แต่ความเป็นจริงเพียงเข้ามาสืบข่าว เพื่อส่งไปให้แม่ทัพใหญ่ของหนานซวิ่น ไม่เพียงเท่านั้นยังคิดส่งบุตรสาวทั้งสองไปให้หลูหมิ่นเค่อ หลังจากส่งคนเข้ามาในค่
ด้านเฟยฟาที่รับคำสั่งมาคอยเฝ้าดูเจ้าเมืองฝู ด้วยเซียวหนิงหลงไม่ไว้ใจคนผู้นี้สักเท่าไหร่ หลังจากวันที่ถูกคำขู่ของชินอ๋องไป ก็รีบทำตามคำสั่งเป็นอย่างดี แต่เพียงแค่สามวันทุกอย่างกลับเฉื่อยชา เหมือนกับว่ารีบทำให้เสร็จเพื่อเอาหน้ามากกว่าพอผ่านพ้นมาก็ไม่คิดทำอย่างอื่น ชาวบ้านที่อพยพเข้าเมืองมาเพื่อหนีสงค
“คารวะแม่ทัพใหญ่ขอรับ ชุนชานบอกว่าท่านมีเรื่องสำคัญ ต้องการหารือในตอนนี้จึงต้องการพบพวกข้า”“อืมใช่แล้ว นี่เป็นคนในหน่วยลับของข้า เพิ่งกลับมารายงานสถานการณ์ฝั่งนั้น ที่ข้าต้องการหารือกับพวกเจ้าเพราะมีอยู่สามเรื่อง ที่ควรแบ่งหน้าที่กันให้ดีการทำงานจะได้ง่ายมากขึ้น”“ไม่ทราบว่ามีเหตุการณ์อันใดเกิดขึ้น
การทำอาหารตากแห้งของหมู่บ้านอันผิงเป็นไปด้วยดี ทุกคนต่างช่วยกันอย่างขยันขันแข็งแบ่งปันกันอย่างยุติธรรม และยังมีรายได้จากการทำปลาตากแห้ง ซึ่งลู่ชิงได้ให้ก้งเจี้ยและเต๋อฟามารับและจ่ายเงิน จากนั้นนำมารวมกับเส้นก๋วยเตี๋ยวแบบแห้ง ที่มีทั้งเส้นใหญ่และเส้นหมี่เพื่อส่งไปให้เซียวหนิงหลงโดยมีจำนวนมากถึงยี่
“ก็ดีเหมือนกันพวกเราจะได้ประหยัดเงิน มีเสบียงอาหารเพิ่มอีกทางช่วยกันทำและแบ่งเท่า ๆ กัน ถือว่ายุติธรรมสำหรับทุกคนที่สุดแล้ว”ลู่เวินให้ชาวบ้านแยกกลุ่มอย่างรวดเร็ว การทำงานจะได้ไม่เกิดความล่าช้า “เช่นนั้นทุกคนช่วยแยกออกเป็นสองฝั่ง สตรีไปเรียนวิธีทำปลาและผักตากแห้ง ส่วนบุรุษแยกมาหาข้าเพื่อดูเครื่องมือ