“พระสนมโปรดสงบใจเถิดเพคะ นางกำนัลได้บอกแล้วว่าฝ่าบาททรงให้ใต้เท้าล่ายเฉียงอู่รับองค์ชายรอง ไม่ใช่สิคุณชายไปดูแลแทนพระสนมนะเพคะ อย่างน้อยคุณชายยังมีบิดาที่แท้จริงคอยดูแลอยู่ข้าง ๆ”“หากครั้งนั้นข้ายอมหนีตามใต้เท้าล่ายไปเรื่องคงไม่เป็นเช่นนี้ แต่จะโทษใครได้แม้แต่ตัวข้ายังเปลี่ยนไป เมื่อหลงเข้าไปในวังว
กวนซีเฉิงนอนน้ำตาไหลขณะที่ทหารนำร่างของเขาขึ้นเกวียน เพื่อนำตัวไปขังไว้ยังคุกหลวงใต้ดินอันมืดมิด ส่วนคนอื่น ๆ ในตระกูลถูกนำตัวไปคุมขังในคุกหลวงรอการประหารเช่นกัน กวนซีเฉิงต้องอยู่ในคุกอย่างเดียวดายไปจนกว่าจะตาย แต่คนในครอบครัวต้องถูกประหารทุกคนไม่มีข้อยกเว้นด้านกวนหย่าจือออกจากวังหลวงทันทีที่ได้รับ
“เดี๋ยวนะ! เมื่อครู่เจ้าบอกว่าได้แบบสร้างบ้านจากคุณหนูด้วยงั้นรึ สวยหรือไม่เจ้าเอาติดตัวมาด้วยหรือเปล่าข้าอยากเห็น เผื่อจะได้มีแรงบันดาลใจที่จะสร้างบ้านบ้าง” ตันเจียงพูดโพล่งออกไปโดยมีชุนชานพยักหน้าเป็นไก่จิกข้าวสารอยากรู้ด้วยเช่นกัน“บ้านของชิงเอ๋อร์งดงามมากหรือไม่ ภายในบ้านมีเครื่องตกแต่งเป็นเช่นไ
“เก็บสีหน้าอันน่ารังเกียจของเจ้าซะ เสด็จแม่ของข้าอยู่ด้านในใช่หรือไม่” เซียวหนิงหลงเห็นใบหน้าของสาวใช้คนนี้ก็รู้ว่านางกำลังคิดอะไร“เอ่อ ขออภัยซื่อจื่อเจ้าค่ะ พระชายาพักผ่อนอยู่ด้านในเชิญซื่อจื่อเข้าไปพบได้เลยเจ้าค่ะ” เสี่ยวผิงตกใจกับคำพูดของเซียวหนิงหลงเล็กน้อยก่อนจะตอบคำถามของเขา“หึ เก็บความคิดจะ
“ท่านพ่อจะหวงท่านแม่กับข้าไปทำไมกัน ข้าก็มีสตรีในดวงใจแล้วไม่มีทางแย่งท่านแม่จากท่านหรอกขอรับ” เซียวหนิงหลงหมั่นไส้ท่าทางของบิดาตั้งแต่จำความได้ ช่างเป็นคนอารมณ์เสมอต้นเสมอปลายเสียจริง“แล้วตกลงว่ากำลังคุยเรื่องอะไรกันอยู่หรือ บอกพ่อให้รู้ด้วยคนสิอาหลง”“ไม่มีอะไรมากหรอกเจ้าค่ะท่านพี่ อาหลงแค่มาขอให
แคว้นฉู่ที่มีเซียวชินอ๋องพระอนุชาขององค์ฮ่องเต้ ทั้งยังเป็นแม่ทัพใหญ่ควบคุมทหารของแคว้น และยังมีทหารภายในการดูแลอีกหลายแสนนาย แม้ยามปกติจะไม่มีการทำสงครามกับแคว้นใด แต่แม่ทัพใหญ่อย่างเซียวชินอ๋องไม่เคยปล่อยปล่ะละเลยกฎเหล็กของทหารทุกหน่วยจะต้องฝึกหนักอยู่เสมอ เมื่อยามต้องทำศึกสงครามย่อมไม่พ่ายแพ้ต่อ
“นี่เล่อเล่อเจ้ากลับเข้ามานั่งให้มันดี ๆ หน่อยเถิด ทำแบบนั้นมันอันตรายนะ”“โธ่ท่านแม่พวกเราได้ออกมาท่องเที่ยวทั้งที และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่ข้าได้ออกจากเมืองหลวง ย่อมอยากรู้อยากเห็นเป็นธรรมดานะเจ้าคะ” เซียวเยว่เล่อหันกลับมากล่าวออดอ้อนกับมารดา“แม่รู้ว่านี่เป็นครั้งแรกที่เจ้าได้ออกมาท่องเที่ยว แต่อย่
“เปิ่นหวางย่อมทำตามที่พูดเอาไว้เสมอ ชายชาติทหารไม่เคยตระบัดสัตย์ตันเจียงแสดงให้จอมยุทธ์ท่านนี้ได้เห็น ถึงจะเป็นแค่ผู้ติดตามแต่ฝีมือการต่อสู้ไม่ได้ด้อยแม้แต่น้อย” ชินอ๋องหันไปมองตันเจียงก่อนจะมอบหน้าที่นี้ให้กับเขา และได้ส่งสัญญาณผ่านสายตาเป็นอันรู้กันทั้งสองฝ่าย“รับทราบพ่ะย่ะค่ะ” ตันเจียงก้มคำนับรั
“ถึงเจ้าไม่พูดข้าก็คิดจะลงมืออยู่แล้ว เมื่ออู๋เจียงสงกลับไปถึงเมืองหลวง อาจตายเพราะความตกใจจนเกินเหตุ หรือไม่ก็คงตรอมใจจนตายก็เป็นได้ เจ้าอย่าห่วงเลยข้าจะจัดการให้เมืองหลวงไม่มีชื่อตระกูลอู๋อีกต่อไป” เซียวหนิงหลงพูดคำไหนคำนั้นและเขาไม่เคยทำไม่สำเร็จ“ขอบคุณมากขอรับ รอให้ข้าฝึกวรยุทธ์ได้เก่งมากกว่านี
“ชิงเอ๋อร์เจ้ายื่นมือมาพี่จะช่วยสวมให้เจ้าเอง เมื่อใส่กำไลหยกชิ้นนี้แล้วก็ถือว่าเจ้าเป็นคู่หมั้นของพี่ เป็นว่าที่สะใภ้ของราชวงศ์เซียวแห่งแคว้นฉู่ หากมีใครคิดปองร้ายเจ้าโทษของคนเหล่านั้น ย่อมร้ายแรงมากกว่าปกติหลายเท่าการลงโทษย่อมมีหนักเบา หวังว่าเจ้าจะเข้าใจกฎเกณฑ์พวกนี้ บางครั้งเราไม่อาจใจดีกับคนที่
“เรื่องบิดาของท่านพวกข้าจะไม่เข้าไปยุ่ง หากท่านไม่ร้องขอความช่วยเหลือ แต่คนที่ลอบติดตามมาเพื่อจัดการท่านกับครอบครัว ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพวกข้าก็แล้วกัน เพราะเรื่องนี้คนของข้าย่อมถนัดมากกว่าการพูดคุย นายท่านสวีจะได้จัดการเรื่องสำคัญได้อย่างสบายใจ” ชินอ๋องจะไม่ยื่นมือเข้าไปยุ่งเรื่องส่วนตัวของลู่เวิ
ทุกคนที่อยู่ร่วมทานอาหารยังไม่มีใครพูดอะไร เพราะกลัวว่าการทานอาหารมื้อเย็นนี้จะเสียอรรถรสจึงรอไปก่อน ระหว่างนั้นมีการพูดคุยกันเพียงเล็กน้อย เพื่อไม่ให้เสียบรรยากาศบนโต๊ะอาหาร ส่วนตันเจียงที่ทานอาหารกับกลุ่มเจียวมิ่งด้านนอก เขาได้พูดถึงเรื่องนี้กับสหายไปบางส่วน เนื่องจากว่าทุกคนต้องเตรียมตัวให้พร้อมเ
การมาพักผ่อนที่บ้านของตระกูลสวีผ่านมาสองวัน มีเรื่องให้ชินอ๋องและพระชายาได้เห็นมุมมองใหม่ ๆ มากขึ้น ไหนจะขึ้นเขาล่าสัตว์มาทำอาหารหรือการจับปลาในแม่น้ำ ที่ไหลผ่านหลังหมู่บ้าน แม้แต่ตามไปที่ร้านอาหารเพื่อทดลองเป็นพ่อค้าแม่ค้า ก็ยังต้องการจะลองทำดูให้ครบหมดทุกอย่างทำเอาชินอ๋องผู้แข็งแกร่งถึงกับอ่อนระโ
“เป็นข้าวต้มก็ดีเหมือนกัน แต่ชิงเอ๋อร์คงทำหม้อใหญ่กว่าเดิมใช่หรือไม่ เพราะมีคนมาเพิ่มอีกหลายคนทีเดียวเจ้าอาจจะเหนื่อยมากเกินไปก็ได้นะ” เพราะคนที่มาครั้งนี้มีมากกว่าห้าสิบคน ที่พักจึงต้องตั้งกระโจมยังพื้นที่ว่างตรงข้างบ้าน“พี่ชายเซียวท่านไม่รู้อะไรซะแล้ว ตอนนี้พวกพี่เจียวมิ่งน่ะทำอาหารเป็นตั้งหลายอย
“คือว่าพี่กับตันเจียงไปตระกูลเหลียนเพิ่งกลับมา เพราะคนพวกนั้นกล่าววาจาล่วงเกินท่านน้าลู่เวิน และพูดจาไม่ดีกับเจ้าด้วย ที่สำคัญคิดหาผลประโยชน์จากกิจการร้านค้าของตระกูลสวีอีก พี่จะยอมให้คนพวกนั้นทำสำเร็จได้อย่างไร ตราบใดที่พี่ยังอยู่จะไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาทำร้ายชิงเอ๋อร์ได้ รวมถึงทุกคนในครอบครัวของชิง
กลางดึกในหมู่บ้านอันฮุยจวนของเศรษฐีประจำหมู่บ้าน ลุกโชนด้วยความร้อนแรงของแสงไฟ ร่างที่ถูกยาสลบของต่งซวินหลายสิบคน นอนเรียงรายไม่รู้สึกตัว จากความร้อนของเปลวไฟที่โหมกระหน่ำ เรือนทุกหลังถูกเผาไหม้อย่างรวดเร็วโดยเฉพาะเรือนหลังสุดท้ายที่เป็นของเหลียนตั๋วลู่ ก็ถูกจุดไฟจากฝีมือของก้งคุนที่ถือคบไฟรออยู่ เ
“จะเรียกพวกข้าว่าอะไรก็แล้วแต่ท่านเหลียนจะเรียกเถิด และใช่ท่านทำอยู่เรื่องหนึ่งที่ข้ารู้สึกไม่พอใจมาก เพราะท่านเหลียนกำลังคิดจะจัดการตระกูลสวี ข้าพูดถูกใช่หรือไม่” เซียวหนิงหลงเดินเข้าไปนั่งโต๊ะกลางห้องและพูดถึงเรื่องตระกูลสวี“จะ จะ เจ้ารู้ได้ยังไงว่าข้ากำลังคิดจะทำอะไรกับตระกูลสวี” เหลียนตั๋วลู่เร