แต่ข้าขอเตือนพวกท่านสักหน่อยว่า อย่าได้ใส่พริกป่นนี้มากจนเกินไปเพราะมันเผ็ดจนน้ำตาไหล เคยมีลูกค้าใส่ลงไปเยอะจนต้องกินก๋วยเตี๋ยวกับน้ำตามาแล้วขอรับ” อาไจ้อธิบายพร้อมคำเตือนและยกตัวอย่างลูกค้าที่ใส่พริกจนเผ็ดเกินไป“อ่อ เป็นเช่นนี้นี่เอง พวกข้าเพิ่งจะเคยเจออาหารแบบนี้ครั้งแรก มีวิธีการปรุงรสชาติของอาห
“คุณหนูเจ้าคะบุรุษทั้งหกคนนี้เป็นสหาย ที่เคยทำการฝึกร่วมกันในค่ายทหารเจ้าค่ะ พวกเจ้าหกคนนี่ก็คือคุณหนูลู่ชิง บุตรสาวเพียงคนเดียวของนายท่านสวี ผู้ที่เป็นเจ้าของร้านอาหารรวมถึงร้านก๋วยเตี๋ยวที่พวกเจ้าเห็น” ก้งเยว่แนะนำให้ทั้งสองฝ่ายรู้จักกัน“สวัสดีพี่ชายทั้งหกคนเจ้าค่ะในเมื่อเป็นสหายของพี่ก้งเยว่ เช่
“พี่ชายเซียวกำลังปรับปรุงร้านค้าทั้งสองร้าน ป่านนี้คงใกล้จะเสร็จแล้วกระมังเจ้าคะ นำสินค้าไปเปิดขายที่เมืองหลวงย่อมดีแน่นอน การเดินทางอาจจะใช้เวลาสักหน่อยแต่ไม่เป็นปัญหา ต่อไปพวกท่านไม่ต้องเดินทางมารับสินค้าเองนะเจ้าคะ”“ไม่เป็นปัญหาอย่างไรหรือน้องเล็ก จากที่นี่ไปถึงเมืองหลวงก็ไกลอยู่พอสมควรนะ เจ้ามี
ก้งคุนปล่อยให้เจียวมิ่งนั่งอยู่กับพวกเต๋อหลิน ส่วนตัวเขากลับไปช่วยงานต่อ เพราะถึงอย่างไรเจียวมิ่งย่อมนำเรื่องที่คุยกันมาบอกพวกเขาสามคนอยู่ดี การได้นั่งดูสหายผู้มาจากเมืองหลวงทานอาหารเช่นนี้ ช่างคล้ายกับพวกตนตอนที่มาถึงตำบลหย่งฝูครั้งแรกจริง ๆ เมื่ออาหารทุกอย่างบนโต๊ะลงไปอยู่ในท้องของแต่ล่ะคนหมดแล้ว
“พวกเจ้าอุตส่าห์มารับสินค้าตั้งไกลข้ากับครอบครัวสมควรแล้วที่ต้องดูแลพวกเจ้า ยังต้องเดินทางอีกไกลอย่างไรก็ระมัดระวังตัวกันด้วย” ลู่เวินไม่ถือเป็นบุญคุณอะไร เขาคิดว่าพวกเต๋อหลินเป็นแขกมาเยือนจึงต้องดูแลอย่างดี“ขอรับ”“พี่เต๋อหลินกล่องนี้รบกวนท่านช่วยมอบให้ถึงมือของพี่ชายเซียวด้วยนะเจ้าคะ ห้ามแอบเปิดด
รอเพียงพวกเต๋อหลินนำสินค้ามาถึง ก็สามารถจัดวางสินค้าภายในร้านและเปิดกิจการได้ทันที ข้าจะรบกวนท่านพ่อช่วยอวยพรในวันเปิดกิจการและข้าได้ตั้งชื่อร้านค้าไว้ว่าสวีเฟิงฟู่ขอรับ” เซียวหนิงหลงบอกที่มาของขบวนสินค้าที่บิดาของตนสงสัย“อืม สินค้าของว่าที่ลูกสะใภ้จะวางขายที่เมืองหลวงแล้วงั้นรึ เช่นนั้นเจ้าต้องขาย
หลังจากไทเฮาเสด็จกลับมาถึงวังหลวง ฮ่องเต้ทรงมีรับสั่งให้จัดงานเลี้ยงอีกสองวันต่อจากนี้ เพื่อให้ไทเฮาได้พักผ่อน คลายความเหนื่อยล้าจากการเดินทางไกล เพราะพระองค์ก็ทรงมีพระชนมพรรษามากแล้วนั่นเองฮ่องเต้กับฮองเฮาจึงไปส่งไทเฮาถึงตำหนักหนิงจิ้งกง แต่ด้านหลังยังมีนางสนมตำแหน่งต่าง ๆ องค์ชายองค์หญิงอีกหลายพ
“อืม” แม้ใบหน้าจะเย็นชาเคร่งขรึมต่อหน้าผู้อื่น แต่พอได้ยินว่าลู่ชิงมีของฝากมาถึงตนก็ยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย“นี่ขอรับซื่อจื่อ กล่องไม้นี้คุณหนูลู่ชิงถึงกับข่มขู่พวกข้าน้อยไว้เชียวขอรับ” เต๋อหลินวิ่งไปที่รถม้าหยิบเอากล่องไม้ออกมาได้ ก็วิ่งกลับมาหาเซียวหนิงหลง“ขอบใจมาก เจ้าไปทำงานต่อเถิด”“ขอรับ ข้าน้อย
“กระหม่อมเข้าใจชิงเอ๋อร์เป็นอย่างดี และไม่มีวันที่จะทำให้ชิงเอ๋อร์ต้องเสียใจ ไม่ว่าเรื่องใดก็ตามชิงเอ๋อร์อยากทำสิ่งใดกระหม่อมย่อมสนับสนุน คอยปกป้องนางให้พ้นภัยจากคนชั่ว รัชทายาทอย่าได้ทรงกังวลเรื่องนี้ หากเมื่อไหร่ชิงเอ๋อร์ต้องการไปเยือนตงเฉียน กระหม่อมจะเป็นคนพาไปด้วยตนเองพ่ะย่ะค่ะ” “ก็ดี เปิ่นไท่
“แล้วเสี่ยวชิงเป็นอย่างไรบ้าง ทำสัญญาการค้ากับสี่แคว้น แค่วันเดียวก็ได้รับเงินแสนตำลึงแล้ว ยังไม่นับเงินส่วนต่างที่จะได้รับหลังกิจการในแต่ละแคว้นเปิดทำการอีก ต่อไปนี้ใคร ๆ ก็คงจะคิดหนักหากคิดจะจัดการตระกูลสวี” “ตอนนี้ชิงเอ๋อร์กำลังทำคู่มือสำหรับการเปิดกิจการสาขา และพ่อครัวที่ต้องเดินทางไปสอนการทำอา
เมื่อคนกลุ่มใหญ่จากสามแคว้นออกจากท้องพระโรงแล้ว ได้เสด็จตรงไปยังประตูวังหลวง เพื่อรอให้ข้ารับใช้ไปเก็บสัมภาระ ยังตำหนักรับรองที่ได้พำนักก่อนหน้านี้ รวมถึงรัชทายาทและพระชายาที่ต้องตามเสด็จกลับแคว้น แม้ภายในใจจะรู้สึกโกรธเคือง และไม่เห็นด้วยกับพระบิดาเพียงใดก็ไม่อาจแสดงออกได้มากนัก ยามนี้ยังอยู่ต่างแ
“เฮอะ มีฮ่องเต้คนใดบ้างที่ไม่มีสนม อย่างน้อยพวกนางก็ช่วยให้เรามีความสุขชั่วครั้งชั่วคราวก็ยังดี ขุนนางจะดีจะชั่วใช่ว่า จะมองออกได้ง่าย ๆ ท่านคงคิดว่าตนเองเก่งมาก ที่สามารถมองคนออกว่าคนไหนดีคนไหนไม่ดีเชียวรึ” ฮ่องเต้จากซีหนานตรัสประชดประชันอย่างน่าหมั่นไส้ “ฮ่องเต้ซีหนานท่านไม่อยากเป็นฮ่องเต้ ที่เ
“จริงรึ! นี่คงเป็นลิขิตสวรรค์ ที่ได้ส่งเด็กสาวคนนี้มาเกิดบนแผ่นดินแคว้นฉู่ แม้แต่วิธีแก้ปัญหาเล็ก ๆ แต่กลับช่วยผู้คนได้มากมายนัก ไว้แนะนำให้เจิ้นได้รู้จักนางบ้าง เผื่อจะได้แลกเปลี่ยนความรู้กันสักครั้ง” “เสด็จพ่อทรงพักผ่อนสักนิดเถิด เย็นนี้จะได้ชิมอาหารสูตรของคุณหนูสวี แล้วจะทรงเข้าพระทัยว่าเหตุใด ล
เพราะเดินทางก่อนทำให้ฮ่องเต้ตงเพ่ยจวิน เสด็จมาถึงเมืองหลวงแคว้นฉู่เป็นพระองค์แรก โดยมีรัชทายาทมารอรับเสด็จพระบิดาที่หน้าประตูวังหลวง พร้อมด้วยฮ่องเต้เซียวถิงเฟิง ชินอ๋องและขุนนางอีกหลายคนที่มารอต้อนรับด้วยเช่นกัน “ถวายพระพรเสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ” “รัชทายาทเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง อยู่ที่นี่มีปัญหาอันใดหรือไ
“จือเค่อเจ้าไปสังหารฮ่องเต้ส่วนข้ากับลี่จ้งจะหาของมีค่า เผื่อฝ่าบาทจะนำมาด้วยระหว่างทางหลบหนี ยังต้องใช้เงินอีกมาก”“อืม ทำเงียบ ๆ เล่าอย่าได้ส่งเสียงดังเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นพวกเราสามคนคงหนีไม่พ้นเข้าใจไหม”“เชื่อมือพวกข้าสองคนเถิดน่างานนี้ไม่มีพลาดแน่นอน เจ้ารอส่วนแบ่งก็พอแล้วรีบลงมือกันเถิด”จือเค่อ
ส่วนองครักษ์เหยียนกลับคิดถึงเรื่องยาพิษมากกว่า “อย่าว่าแต่เรื่องพลังยุทธ์เลยพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมนึกถึงยาพิษที่ฮองเฮาได้รับแล้วยังขนลุกได้ทุกครั้ง ยาพิษอันใดกันทำให้เจ็บปวดทรมานอยากตายก็ตายไม่ได้ แต่อยู่โดยมีพิษนี้อยู่ในร่างกายต้องทุกข์ทรมานยามตะวับลับขอบฟ้า น่ากลัวมากจริง ๆ นะพ่ะย่ะค่ะ”“เรื่องนี้รัชท
ตลอดระยะเวลาที่ตัวประกันที่เป็นเชื้อพระวงศ์ และต้องพำนักอยู่ที่แคว้นฉู่มาพักใหญ่ แม้จะถูกจำกัดบริเวณที่ไปได้ แต่มิได้ทำให้ทุกคนซึมเซาหรือเคร่งเครียดแต่อย่างใด เพราะกิจการของตระกูลสวีดึงดูดความสนใจของทุกคน ยิ่งร้านน้ำหอมที่ได้เข้าไปเลือกชมด้วยตนเอง จนต้องเสียตำลึงเงินไปพอสมควร จะซื้อขวดเล็ก ๆ ได้อย่า