“ไม่ใช่ท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมเพิ่งได้รับจดหมายจากเจียวมิ่ง เนื่องจากมีเหตุการณ์ลักพาตัวสตรีเกิดขึ้นที่เมืองหย่งจิน คนร้ายที่จับตัวเอาไว้ได้สารภาพว่า เรื่องนี้มีขุนนางอยู่เบื้องหลังและคาดว่าที่เมืองหลวง อาจมีคนกำลังจับตามองสตรีที่มีใบหน้างดงาม ข้าน้อยเห็นว่ายามนี้ท่านหญิงยังไม่กลับถึงจวน จึงมาพบพ
ที่ผ่านมามีสตรีกี่มากน้อยที่ให้บิดาทูลขอสมรสพระราชทาน บางคนก็เสนอตัวเองถึงกับวางแผนสกปรกต่าง ๆ นานา เพื่อให้ได้แต่งงานเข้าจวนของท่านพ่อข้า แต่พวกนางบางคนก็ฆ่าตัวตายในวันต่อมา และอีกหลายคนกลายเป็นคนบ้าสติฟั่นเฟือน ที่ร้ายแรงก็คงเป็นจวนถูกไฟเผาจนวอดไม่มีเหลือแม้แต่เสื้อผ้าสักชิ้นส่วนท่านอาของเจ้าที่บ
เมื่อชุนชานพาท่านหญิงกลับมาถึงจวน ก็พบว่าพระชายามายืนรออยู่หน้าจวนด้วยความเป็นห่วง ด้านเซียวเยว่เล่อที่เห็นมารดายืนรอด้วยท่าทางกระวนกระวายอยู่หน้าประตูจวน ก็รีบลงจากรถม้าเดินไปหามารดาอย่างรวดเร็ว“ท่านแม่เหตุใดออกมายืนอยู่ด้านนอกเช่นนี้เจ้าคะ” เซียวเยว่เล่อรีบเข้ามาประคองมารดากลับเข้าจวน“แม่เป็นห่ว
วันนี้เป็นวันหยุดของร้านก๋วยเตี๋ยวแต่เป็นวันเปิดร้านอาหาร ซึ่งลู่ชิงกับทุกคนตื่นมาช่วยกันทำขนมบัวลอยน้ำกะทิแต่เช้า ตอนนี้ใกล้ถึงเวลาเปิดหน้าร้านกลุ่มของเจียวมิ่งก็มาทันทุกครั้ง ทุกคนช่วยกันจัดโต๊ะเก้าอี้นำผ้าชุบน้ำมาเช็ดทำความสะอาดอีกรอบกลิ่นหมูย่างลอยออกมาจากด้านหลังร้าน เพื่อเรียกลูกค้าเพราะความห
สามวันต่อมาครอบครัวลู่ชิงเดินทางเข้าเมืองหย่งจิน พร้อมกับกลุ่มของเจียวมิ่งเพื่อทำการเปิดร้านก๋วยเตี๋ยวสาขาแรก ซึ่งลู่เวินได้เข้าไปเชิญเจ้าเมืองไป๋ด้วยตนเองเมื่อวันก่อน ที่มาตกแต่งร้านให้เข้าที่เข้าทาง ตอนนี้ในห้องครัวที่มีหม้อวยเตี๋ยวใบใหญ่ ส่งกลิ่นน้ำซุปลอยออกมาถึงหน้าร้าน ไหนจะหม้อขนมหวานที่น่าทาน
“นี่น้องชายเจ้ามาต่อแถวรอชิมอาหารร้านนี้ แล้วทำไมต้องถือชามติดมือมาด้วยเล่า”“อ่อ เถ้าแก่น้อยบอกว่าหากใครเอาชามมาจากบ้าน จะคิดราคาอาหารให้เป็นพิเศษน่ะ พวกข้าหลายคนบ้านอยู่แถว ๆ นี้ก็เลยพากัน กลับไปเอาชามมาต่อแถวอย่างที่ท่านเห็นนี่แหล่ะ”“แล้วร้านนี้ขายอะไรหรือถึงต้องใช้ชามใส่อาหาร ทำไมไม่ใช้จานใส่อา
การเปิดร้านก๋วยเตี๋ยวสาขาแรก สามารถมัดใจลูกค้าได้อยู่หมัด ด้วยการดูแลเอาใจใส่ลูกค้าจากลูกจ้างของทางร้าน การพูดจาที่ไพเราะรู้จักพูดแนะนำวิธีการกินก๋วยเตี๋ยว ไหนจะขนมบัวลอยน้ำกะทิ แม้ชื่อจะบอกว่าเป็นขนมหวาน เมื่อได้ชิมจะรู้ว่ารสชาติมิได้หวานจนเลี่ยนบาดคอคนกินทุกคนที่เข้ามาเป็นลูกค้าร้านก๋วยเตี๋ยว เห็
“ขอรับคุณหนู”“อืม ข้ากับครอบครัวต้องกลับแล้วไว้เจอกันพรุ่งนี้” ลู่เวินกับครอบครัวเดินออกมาขึ้นรถม้าเพื่อกลับตำบลหย่งฝูเมื่อครอบครัวของนายจ้างกับสหายร่วมรบ บังคับรถม้าไปไกลจากร้านแล้ว ทุกคนจึงช่วยกันปิดร้านตรวจตราให้ละเอียด ว่ามีตรงไหนยังปิดไม่สนิทหรือไม่ จากนั้นจึงเหลือเพียงอาไจ้กับภรรยาที่พักอยู่
“กระหม่อมเข้าใจชิงเอ๋อร์เป็นอย่างดี และไม่มีวันที่จะทำให้ชิงเอ๋อร์ต้องเสียใจ ไม่ว่าเรื่องใดก็ตามชิงเอ๋อร์อยากทำสิ่งใดกระหม่อมย่อมสนับสนุน คอยปกป้องนางให้พ้นภัยจากคนชั่ว รัชทายาทอย่าได้ทรงกังวลเรื่องนี้ หากเมื่อไหร่ชิงเอ๋อร์ต้องการไปเยือนตงเฉียน กระหม่อมจะเป็นคนพาไปด้วยตนเองพ่ะย่ะค่ะ” “ก็ดี เปิ่นไท่
“แล้วเสี่ยวชิงเป็นอย่างไรบ้าง ทำสัญญาการค้ากับสี่แคว้น แค่วันเดียวก็ได้รับเงินแสนตำลึงแล้ว ยังไม่นับเงินส่วนต่างที่จะได้รับหลังกิจการในแต่ละแคว้นเปิดทำการอีก ต่อไปนี้ใคร ๆ ก็คงจะคิดหนักหากคิดจะจัดการตระกูลสวี” “ตอนนี้ชิงเอ๋อร์กำลังทำคู่มือสำหรับการเปิดกิจการสาขา และพ่อครัวที่ต้องเดินทางไปสอนการทำอา
เมื่อคนกลุ่มใหญ่จากสามแคว้นออกจากท้องพระโรงแล้ว ได้เสด็จตรงไปยังประตูวังหลวง เพื่อรอให้ข้ารับใช้ไปเก็บสัมภาระ ยังตำหนักรับรองที่ได้พำนักก่อนหน้านี้ รวมถึงรัชทายาทและพระชายาที่ต้องตามเสด็จกลับแคว้น แม้ภายในใจจะรู้สึกโกรธเคือง และไม่เห็นด้วยกับพระบิดาเพียงใดก็ไม่อาจแสดงออกได้มากนัก ยามนี้ยังอยู่ต่างแ
“เฮอะ มีฮ่องเต้คนใดบ้างที่ไม่มีสนม อย่างน้อยพวกนางก็ช่วยให้เรามีความสุขชั่วครั้งชั่วคราวก็ยังดี ขุนนางจะดีจะชั่วใช่ว่า จะมองออกได้ง่าย ๆ ท่านคงคิดว่าตนเองเก่งมาก ที่สามารถมองคนออกว่าคนไหนดีคนไหนไม่ดีเชียวรึ” ฮ่องเต้จากซีหนานตรัสประชดประชันอย่างน่าหมั่นไส้ “ฮ่องเต้ซีหนานท่านไม่อยากเป็นฮ่องเต้ ที่เ
“จริงรึ! นี่คงเป็นลิขิตสวรรค์ ที่ได้ส่งเด็กสาวคนนี้มาเกิดบนแผ่นดินแคว้นฉู่ แม้แต่วิธีแก้ปัญหาเล็ก ๆ แต่กลับช่วยผู้คนได้มากมายนัก ไว้แนะนำให้เจิ้นได้รู้จักนางบ้าง เผื่อจะได้แลกเปลี่ยนความรู้กันสักครั้ง” “เสด็จพ่อทรงพักผ่อนสักนิดเถิด เย็นนี้จะได้ชิมอาหารสูตรของคุณหนูสวี แล้วจะทรงเข้าพระทัยว่าเหตุใด ล
เพราะเดินทางก่อนทำให้ฮ่องเต้ตงเพ่ยจวิน เสด็จมาถึงเมืองหลวงแคว้นฉู่เป็นพระองค์แรก โดยมีรัชทายาทมารอรับเสด็จพระบิดาที่หน้าประตูวังหลวง พร้อมด้วยฮ่องเต้เซียวถิงเฟิง ชินอ๋องและขุนนางอีกหลายคนที่มารอต้อนรับด้วยเช่นกัน “ถวายพระพรเสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ” “รัชทายาทเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง อยู่ที่นี่มีปัญหาอันใดหรือไ
“จือเค่อเจ้าไปสังหารฮ่องเต้ส่วนข้ากับลี่จ้งจะหาของมีค่า เผื่อฝ่าบาทจะนำมาด้วยระหว่างทางหลบหนี ยังต้องใช้เงินอีกมาก”“อืม ทำเงียบ ๆ เล่าอย่าได้ส่งเสียงดังเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นพวกเราสามคนคงหนีไม่พ้นเข้าใจไหม”“เชื่อมือพวกข้าสองคนเถิดน่างานนี้ไม่มีพลาดแน่นอน เจ้ารอส่วนแบ่งก็พอแล้วรีบลงมือกันเถิด”จือเค่อ
ส่วนองครักษ์เหยียนกลับคิดถึงเรื่องยาพิษมากกว่า “อย่าว่าแต่เรื่องพลังยุทธ์เลยพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมนึกถึงยาพิษที่ฮองเฮาได้รับแล้วยังขนลุกได้ทุกครั้ง ยาพิษอันใดกันทำให้เจ็บปวดทรมานอยากตายก็ตายไม่ได้ แต่อยู่โดยมีพิษนี้อยู่ในร่างกายต้องทุกข์ทรมานยามตะวับลับขอบฟ้า น่ากลัวมากจริง ๆ นะพ่ะย่ะค่ะ”“เรื่องนี้รัชท
ตลอดระยะเวลาที่ตัวประกันที่เป็นเชื้อพระวงศ์ และต้องพำนักอยู่ที่แคว้นฉู่มาพักใหญ่ แม้จะถูกจำกัดบริเวณที่ไปได้ แต่มิได้ทำให้ทุกคนซึมเซาหรือเคร่งเครียดแต่อย่างใด เพราะกิจการของตระกูลสวีดึงดูดความสนใจของทุกคน ยิ่งร้านน้ำหอมที่ได้เข้าไปเลือกชมด้วยตนเอง จนต้องเสียตำลึงเงินไปพอสมควร จะซื้อขวดเล็ก ๆ ได้อย่า