Share

บทที่ 6

last update Last Updated: 2025-01-12 03:03:25

สองวันต่อมาก็ถึงเวลาไปขายของวันแรกแล้ว ทุกคนตื่นพร้อมกันลู่ชิงกับฟางซินช่วยกันหมักเนื้อหมูและน่องไก่ ส่วนลู่เวินกับบุตรชายก็ช่วยกันยกเตาและอุปกรณ์ที่ใช้ทอดทุกอย่าง ขึ้นบนรถเข็นรออยู่นอกบ้าน

ลู่ชิงได้ตั้งกฎกับครอบครัวเอาไว้ว่า จะขายของหกวันและหยุดพักหนึ่งวัน เพราะไม่อยากให้ทุกคนเอาแต่คิดเรื่องทำงานหาเงิน ควรมีเวลาพักผ่อนบ้าง แม้จะมีน้ำจากบ่อวิเศษให้ดื่ม แต่อย่างน้อยการพักผ่อนให้เต็มที่ ก็เป็นผลดีต่อร่างกายมากกว่า เมื่อทุกอย่างพร้อมจึงปิดประตูบ้านและเดินเท้าไปในตำบลหย่งฝู พื้นที่ขายของที่ลู่เวินจองไว้ให้นั้นเป็นการจองแบบรายเดือน และมันก็อยู่บริเวณที่มีคนพลุกพล่านมาเดินจับจ่ายซื้อของยามเช้า

พอถึงบริเวณพื้นที่ของตนเองแล้ว ทุกคนทำตามหน้าที่ของตน ลู่เวินกับบุตรชายช่วยกันยกเตาและติดเตาไฟ ลู่ชิงกับมารดาช่วยกันจัดวางอุปกรณ์บนโต๊ะให้หยิบใช้สะดวก ยกถังไม้ที่ใส่ข้าวเหนียวที่นึ่งแล้ววางไว้ข้างโต๊ะกับใบตอง ที่เช็ดทำความสะอาดสำหรับใช้ห่ออาหาร ซึ่งก็เอามาจากป่าชั้นนอกที่อยู่ด้านหลังบ้านของพวกเขา ยามนี้ลู่เวินได้ตั้งกระทะและใส่น้ำมันลงไปทั้งสามกระทะ ควบคุมไฟไม่ให้ร้อนมากเกินไป มีเก้าอี้สามตัววางชามขนาดใหญ่ ที่ใช้หมักเนื้อทั้งสองอย่างและแป้งสำหรับชุบก่อนนำลงไปทอด

ลู่ชิงจัดหน้าร้านเรียบร้อยแล้ว ด้านบิดากับพี่ใหญ่ก็เริ่มทอดหมูและไก่ กลิ่นหอมเริ่มลอยกระจายออกไป แตะจมูกผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาไม่ว่าใกล้หรือไกล มีหลายคนที่มองมายังร้านของพวกเขาเพื่อมองดูว่าทำอะไรขาย

จากนั้นไม่นานหมูทอดและสามชั้นทอดก็เสร็จ ท่านพ่อตักขึ้นวางสะเด็ดน้ำมัน และหันไปทอดรอบใหม่ต่อทันที ทางด้านพี่รองก็ช่วยเอาเนื้อหมูมาเทใส่ถาดไม้ให้ เพราะมันร้อนจึงไม่อยากให้ท่านแม่กับน้องสาว จับของที่ร้อนเกินไปกลัวว่าจะลวกมือบาดเจ็บได้

ลู่ชิงจึงเตรียมตัวเรียกลูกค้าตอนนี้อาหารพร้อมขายแล้ว อีกไม่ถึงสองจิบชาน่องไก่ทอดก็จะสุกแล้วเช่นกัน การขายที่จะเอาแต่นั่งแล้วร้องเรียกลูกค้าเบา ๆ มันจะได้ผลได้อย่างไรกัน ต้องเสียงดังฟังชัดบรรยายความน่าทานของอาหาร เชิญชวนให้ลูกค้าอยากจะลองชิมเพื่อประกอบการตัดสินใจซื้อ แบบนี้ถึงจะได้ผลสำหรับการขายอาหาร

“สวัสดีตอนเช้าเจ้าค่า เอ้าเร่เข้ามา ๆ เจ้าค่า พี่ ป้า น้า อาทั้งหลาย วันนี้ที่ร้านค้าของครอบครัวข้า มีของอร่อยมาขายแล้วเจ้าค่ะ เข้ามาลองชิมกันดูก่อนได้ หากรสชาติไม่อร่อยไม่ซื้อก็ไม่ว่ากันเจ้าค่ะ เร่เข้ามา ๆ ใครมาก่อนได้ชิมก่อนนะเจ้าคะ มีทั้งเนื้อหมูและเนื้อไก่เจ้าค่า” ลู่ชิงเริ่มส่งเสียงเชิญชวนชาวบ้าน ที่เดินผ่านไปมาแวะมาชิมอาหารที่ทำ กับคำพูดที่ประทับใจเพื่อเรียกลูกค้าทันที และเสียงเจื้อยแจ้วนี้ของลู่ชิง ก็เรียกความสนใจได้มากทีเดียว

มีคนไม่น้อยที่มองอย่างสนใจ ตั้งแต่ได้กลิ่นหอม ๆ ก่อนหน้านี้ พวกเขาจึงเดินเข้ามาสอบถามว่า อาหารทอดที่ทำอยู่นี้ มันแตกต่างจากเนื้อทอดทั่วไปตรงที่ใด และที่จะให้ลองชิมก่อนได้พูดจริงหรือพูดเล่นกันแน่ บุรุษคนหนึ่งที่เดินเข้ามาก่อน เอ่ยกับลู่ชิงที่ทำหน้าที่รับลูกค้าเอง

“แม่นางน้อยที่เจ้าทอดอยู่ใช่เนื้อหมูหรือไม่ ที่เจ้าบอกว่าเป็นของอร่อยของเจ้าน่ะ” ชายคนนี้เปิดปากถามเป็นคนแรก เพราะเขาได้กลิ่นหอมตอนที่เดินผ่านร้านของเด็กสาว

“ท่านอาต้องลองชิมดูเจ้าค่ะ แล้วท่านช่วยบอกข้าหน่อยว่ามันอร่อยหรือไม่ ท่านสามารถพูดความจริงได้ไม่ต้องเกรงใจ หากไม่อร่อยหรือขาดรสชาติใดไป ครอบครัวข้าจะได้นำไปปรับปรุงเจ้าค่ะ” ลู่ชิงหั่นเนื้อหมูออกเป็นชิ้นพอดีคำ และใช้ไม้จิ้มขึ้นมายื่นให้ชายคนนั้นได้ชิม

ชายคนนั้นรับเนื้อหมูทอดชิ้นเล็กมาชิม ครั้นพอลิ้นของเขาได้สัมผัสเนื้อหมูทอดก็ตาโต รีบเคี้ยวรีบกลืนแล้วพูดกับชิงเอ๋อร์อย่างตื่นเต้น เพราะมันมีรสชาติที่แตกต่างจากหมูทอดที่ตนเองเคยได้ชิมมาจริง ๆ

“อึก แม่นางน้อย เนื้อหมูทอดของเจ้าอร่อยมาก ข้าไม่เคยกินเนื้อหมูทอดที่อร่อยเช่นนี้มาก่อน เจ้าขายอย่างไรหรือ แล้วในถังนั่นคือสิ่งใดใช่เนื้อเหมือนกันหรือไม่ บนโต๊ะนี้ก็มีเนื้อถึงสองอย่าง เจ้ายังทำเนื้ออันใดมาทอดขายอีกหรือ” เขารู้สึกว่ากระเพาะของเขากำลังเรียกร้องหาเนื้อหมูทอด ที่สำคัญต้องซื้อกลับไปหลาย ๆ ห่อเผื่อคนที่จวนเช่นกัน

“ข้ามีเนื้อหมูทอด สามชั้นทอดและน่องไก่ทอด มีทั้งหมดสามอย่างเจ้าค่ะ เนื้อหมูทั้งสองอย่างข้าจะขายพร้อมข้าวเหนียวร้อน ๆ ในราคาห่อละสิบห้าอีแปะ ส่วนน่องไก่ทอดขายพร้อมข้าวเหนียว ห่อละยี่สิบอีแปะเจ้าค่ะจะได้น่องไก่สองน่อง

แต่ถ้าซื้อเฉพาะเนื้อหมูและน่องไก่ จะขายเนื้อหมูอยู่ที่เหลียงละยี่สิบห้าอีแปะ และน่องไก่ขายเหลียงละสามสิบอีแปะเจ้าค่ะ พวกท่านอย่าคิดว่ามันแพงเกินไปเลย เพราะข้าใช้น้ำมันในการทอด ทุกท่านคงจะรู้ว่าน้ำมันนั้นมีราคาค่อนข้างแพง และเนื้อหมูก็ใช่ว่าจะราคาถูก ส่วนเนื้อไก่ก็หาได้แต่ต้องสั่งจากเมืองอื่น พวกท่านซื้อไปทำกับข้าวได้ คงจะรู้ถึงราคาของเนื้อดีจริงไหมเจ้าคะ ท่านอาสนใจซื้ออย่างไหนดีเจ้าคะ” ลู่ชิงอธิบายราคาขายด้วยเสียงที่ดังนิดหน่อย เผื่อคนด้านหลังได้ยิน จะได้ตัดสินใจถูกว่าต้องการซื้อแบบไหน

“ข้าเอาเนื้อหมูกับสามชั้น พร้อมข้าวเหนียวอย่างละสองห่อ” เขาซื้อไปกินพร้อมข้าวสะดวกกว่าตั้งเยอะ และข้าวเหนียวที่ว่าก็เรียงเม็ดสวยน่ากิน อีกทั้งยังมีกลิ่นหอมของข้าวอีกด้วย

“ท่านอารอสักประเดี๋ยวนะเจ้าคะ ท่านแม่ห่อข้าวกับเนื้อหมูและสามชั้นทอด ให้ท่านอาท่านนี้อย่างละสองห่อด้วยเจ้าค่ะ”

ลู่ชิงหันไปหาฟางซินเพื่อตักข้าวเหนียว แล้วโปะด้วยหมูทอดสามชั้นทอดอย่างละสองห่อ สำหรับลูกค้าคนแรกของร้านในวันนี้

“นี่เจ้าค่ะท่านอา ข้าวเหนียวหมูทอดสามชั้นทอด อย่างละสองห่อทั้งหมดหกสิบอีแปะเจ้าค่ะ” ข้ายื่นห่อข้าวไปให้พร้อมรับเงินกลับมาใส่กระปุกเป็นการประเดิมการขายในวันนี้

“แม่หนู ป้าเอาเนื้อหมูกับน่องไก่อย่างละห่อจ้ะ”

“แม่ค้า ข้าเอาทุกอย่าง ๆ ละสองห่อนะ”

“นางหนู ข้าเอาทุกอย่างเหมือนกันอย่างละห้าห่อ”

“ของข้าด้วยนะอย่างละห่อ อย่าเพิ่งขายให้ข้างหน้าจนหมดเล่า”

“ท้องข้าร้องประท้วงตั้งแต่ได้กลิ่นหอมของเนื้อหมูทอดแล้ว”

“กลิ่นเนื้อทอดนี่ช่างยั่วน้ำลายเสียเหลือเกิน ที่บ้านของข้าทำเหตุใดไม่มีกลิ่นหอมเช่นนี้บ้างนะ”

“นี่คงเป็นสูตรเฉพาะของตระกูลแม่ค้านะข้าว่า”

พอมีคนซื้อประเดิมและยืนยันว่าอร่อย คนอื่นก็รีบมาต่อแถวซื้อกันทันที ลู่ชิงกับมารดาช่วยกันห่อและคิดเงินเกือบไม่ทัน ด้านบิดากับพี่ใหญ่ก็ยืนทอดอยู่ด้านหลัง ยิ่งยุ่งกว่าคนขายอีก จะรีบร้อนมากเกินไปก็ไม่ได้ ไม่เช่นนั้นเนื้อมันจะไม่สุกดี ลู่ชิงจึงให้ลูกค้าลงชื่อตามลำดับไว้ พร้อมจ่ายมัดจำไว้ครึ่งหนึ่งก่อน เมื่อไปเดินซื้อของอย่างอื่นเสร็จแล้ว ก็ค่อยแวะรับและจ่ายเงินอีกครึ่งที่เหลือ แบบนี้ทำให้พอได้หายใจหายคอคล่องขึ้นมาบ้าง

ตอนนี้เข้ายามเฉินลูกค้าก็เบาบางลงไปเยอะแล้ว ของที่เตรียมมาพอสมควรก็ทอดหมด ท่านพ่อกับพี่ชายกำลังช่วยกัน จัดการเก็บล้างกระทะกันอยู่ ลู่ชิงกับมารดาก็เริ่มเก็บของกันเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่ยังมีเนื้อหมูกับสามชั้นเหลืออยู่ไม่มาก จึงรอดูว่าจะมีลูกค้ามาซื้ออีกหรือไม่ จนลู่ชิงหันไปเห็นว่ามีคนกำลังวิ่งมาทางนี้ การแต่งกายดูเหมือนคนในจวนใหญ่

“แฮ่ก ๆ ๆ แม่ค้า ๆ เนื้อหมูทอดของเจ้ายังพอมีเหลืออยู่หรือไม่ โอยเหนื่อยจริง ๆ อายุเยอะมันช่างลำบากยิ่งนัก” ดูท่าทางคงรีบวิ่งมาตลอดทางถึงได้เหนื่อยหอบ เพื่อมาถามซื้อหมูทอดของร้านนางหรือนี่

“ยังพอมีเหลืออยู่เจ้าค่ะท่านลุง ตอนนี้มีเนื้อหมูกับสามชั้นทอดเจ้าค่ะ แต่ว่าข้าวเหนียวหมดแล้วนะเจ้าคะ ท่านลุงยังจะรับอยู่หรือไม่”

“ข้าเอาเนื้อหมูกับสามชั้นทั้งหมดที่มีตอนนี้ เจ้าคิดรวมราคามาได้เลย” เขารีบวิ่งมาเพราะกลัวจะไม่ทัน หากช้ากว่านี้คงโดนหักเงินเดือนเป็นแน่ คุณชายน้อยของจวน เห็นบ่าวไพร่ที่ซื้ออาหารร้านนี้ ไปนั่งกินกันอย่างเอร็ดอร่อย จึงเดินเข้าไปถามและได้ลองชิม ก็ติดใจร่ำร้องจะกินเสียให้ได้ เมื่อถามพวกบ่าวว่าซื้อมาจากที่ใด เขาก็รีบวิ่งออกมาทันทีไม่ได้หยุดพักเลย

“นี่เจ้าค่ะท่านลุง เนื้อหมูและสามชั้นทอดของท่าน ทั้งหมดสี่เหลียงเป็นเงินหนึ่งร้อยอีแปะพอดีเจ้าค่ะ” ข้ายื่นห่อเนื้อหมูทอดไปให้ท่านลุงคนนั้นและรับเงินค่าอาหารมาพร้อมกัน

“ขอบใจเจ้ามากนะแม่ค้า ที่ยังเหลือเนื้อไว้ให้ข้าได้มาซื้อ วันนี้ข้าคงไม่โดนหักเงินเดือนแล้วล่ะ ไว้คราวหน้าข้าจะมาอุดหนุนเจ้าใหม่ข้าไปก่อนล่ะนะ” เขารีบพูดและรีบวิ่งกลับจวนไปอย่างรวดเร็ว

“หมดเกลี้ยงแล้วเจ้าค่ะ พวกเราเก็บของกลับบ้านไปพักผ่อนกันเถิด จากนั้นค่อยมาเตรียมของขายกันใหม่นะเจ้าคะ” ลู่ชิงหันไปบอกทุกคนด้านหลัง เมื่อลูกค้าคนสุดท้ายวิ่งออกไป ซึ่งตอนนี้เพิ่งจะกลางยามเฉินเท่านั้น แต่อาหารร้านนางกลับขายหมดเสียแล้ว ดูท่าคงต้องเพิ่มจำนวนเนื้อขึ้นอีกสักสองสามจิน เผื่อมีลูกค้าตื่นสายอยากกินกับเขาบ้าง

วันนี้เป็นการเริ่มกิจการได้ดี ทุกคนดูมีความสุขมากแม้จะเหนื่อยสักหน่อย แต่ทำงานเพียงสองชั่วยามก็ได้เงินไม่น้อยแล้ว ระหว่างทางเดินกลับบ้าน ก็พูดคุยกันด้วยเสียงหัวเราะไปตลอดทาง จนคนที่เดินทางสวนกันยังหันมามองพวกเราทั้งครอบครัว ก็คนมันมีความสุขถ้าไม่ให้ยิ้มแย้มหัวเราะ จะให้พวกเราทำหน้าอมทุกข์กันหรือไร แต่คนที่ดูจะมีความสุขและสนุกยิ่งกว่าใคร คงหนีไม่พ้นพี่ชายคนรองอย่างลู่เสียนที่หัวเราะเสียงดังกว่าใคร สงสัยจะชอบทำการค้ามากแน่ ๆ แบบนี้

ได้ท่านพ่อเต็ม ๆ
Continue to read this book for free
Scan code to download App

Related chapters

  • ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย   บทที่ 7

    กลับมาถึงบ้านก็เกือบถึงยามซื่อแล้ว มื้อเช้าทุกคนก็อาศัยกินข้าวเหนียวกับหมูทอดกัน เพราะตื่นเต้นกับการขายของวันแรก จึงลืมเตรียมมื้อเช้าไปกินด้วย ลู่ชิงจึงคิดว่าคืนนี้จะทำกับข้าวง่าย ๆ ใส่กล่องไว้ในมิติตอนเช้าจะได้ไม่ลืมอีก เมื่อเก็บข้าวของเรียบร้อยแล้ว ลู่ชิงก็ชวนทุกคนมานั่งที่โต๊ะอาหาร เพื่อทำการนับเ

    Last Updated : 2025-01-13
  • ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย   บทที่ 8

    วันที่สองของการค้าขายก็ยังดีเหมือนเมื่อวาน เพราะมีลูกค้ามายืนรอบริเวณหน้าร้านหลายคนแล้ว และวันนี้ก่อนออกจากบ้านพวกเราทานข้าวผัดหมูเป็นมื้อเช้ามาเรียบร้อย ตอนนี้กำลังช่วยกันตั้งร้านใกล้จะเสร็จ หน้าที่ทอดหมูและไก่ ก็ยังคงเป็นท่านพ่อกับพี่ใหญ่พี่รองเช่นเดิม เข้าสู่ปลายยามเหม่าอาหารก็พร้อมขาย ลูกค้าหน้า

    Last Updated : 2025-01-13
  • ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย   บทที่ 9

    ผ่านมาได้สองอาทิตย์ การค้าของครอบครัวสวีเป็นไปด้วยดี ลูกค้าประจำมีมากขึ้น ขนาดพ่อบ้านของจวนนายอำเภอ ยังมาต่อแถวซื้อไปให้เจ้านายได้ลิ้มลอง วันนี้เป็นวันหยุดของครอบครัว ลู่ชิงอยากจะปรึกษาบิดาเกี่ยวกับผู้คนในหมู่บ้านอันผิง ว่าพวกเขาเหล่านี้มีนิสัยใจคออย่างไร คนเห็นแก่ตัวหรือขี้อิจฉา ย่อมมีอยู่ทุกที่เหม

    Last Updated : 2025-01-13
  • ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย   บทที่ 10

    “น้องเล็กของพี่รองคนนี้ช่างฉลาดยิ่งนัก สหายของพวกพี่พวกเขาทำงานเหล่านี้เป็น เพราะช่วยพ่อแม่สานตะกร้าไว้ไปขนฟืนจากบนภูเขา” ลู่เสียนเริ่มนึกภาพตามที่ลู่ชิงได้บอกเล่าออกมา เนื่องจากสหายของตนทำงานเหล่านี้มาตั้งแต่เด็ก“น้องเล็ก เจ้าให้ชาวบ้านทำของพวกนี้ แล้วจะเอาไปทำอะไรต่อรึ” ส่วนลู่จื้อเขายังคงมีข้อสง

    Last Updated : 2025-01-13
  • ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย   บทที่ 11

    เช้าวันถัดมาการตั้งร้านขายอาหารทอด ก็ยังคงมีลูกค้ามาต่อแถวอย่างคึกคักเช่นเดิม ในช่วงปลายยามเฉินท่านพ่อและพี่ชาย กำลังช่วยกันเก็บของอยู่ทางด้านหลัง เพราะของที่ขายก็เหลือน้อยแล้ว ลู่ชิงจึงบอกกับท่านแม่ว่าแถมเนื้อหมูให้ลูกค้าสักหน่อย จะได้เก็บของกลับบ้านส่วนนางกับท่านพ่อจะไปติดต่อเจ้าหน้าที่ เรื่องซื้อ

    Last Updated : 2025-01-13
  • ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย   บทที่ 12

    ลู่เวินเห็นชุดเครื่องประดับ ที่บุตรสาวนำออกมาขายก็ตะลึงไม่แพ้เถ้าแก่เช่นกัน เขาเห็นด้วยกับเถ้าแก่ที่ว่าไม่อยากขายเพราะมันสวยมาก“เถ้าแก่อย่าพูดเช่นนั้นเลยเจ้าค่ะ ของซื้อของขายถึงยังไงข้าก็จะพยายามหาเครื่องประดับสวย ๆ มาขายให้กับท่านอยู่แล้ว แต่อาจจะไม่บ่อยนะเจ้าคะถ้าเป็นชุดเช่นครั้งนี้ เถ้าแก่จะว่าอ

    Last Updated : 2025-01-13
  • ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย   บทที่ 13

    เมื่อออกจากร้านเครื่องประดับของเถ้าแก่หง สองคนพ่อลูกก็เดินไปยังที่ว่าการของตำบลหย่งฝู เพื่อสอบถามเรื่องร้านค้า หากวันนี้สามารถซื้อได้เลยจะเป็นการดีมาก“น้องชายไม่ทราบว่าใต้เท้าอยู่หรือไม่ พอดีข้ากับบุตรสาวจะมาสอบถามเกี่ยวกับ การซื้อร้านค้าที่ติดป้ายประกาศขายน่ะ”“ท่านมาติดต่อซื้อร้านค้าเช่นนั้นหรือ

    Last Updated : 2025-01-13
  • ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย   บทที่ 14

    ระหว่างที่สองคนพ่อลูกกำลังปรึกษา เรื่องการปรับปรุงร้านค้าและสร้างบ้านอยู่นั้น ใต้เท้ากงก็เดินเอาโฉนดร้านค้ามาส่งให้พอดี ซึ่งมันใช้เวลาแค่เพียงหนึ่งเค่อเท่านั้น“นี่เป็นโฉนดร้านค้าของพวกท่าน ข้าจัดการเปลี่ยนชื่อเจ้าของร้านเป็นชื่อพวกท่านเรียบร้อยแล้ว ขอให้การค้าของพวกท่านเจริญรุ่งเรืองขายดิบขายดีนะ”

    Last Updated : 2025-01-13

Latest chapter

  • ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย   บทที่ 744

    “ท่านเทพพยัคฆ์ขาวโปรดไว้ชีวิตด้วย พวกเราแค่ทำตามคำสั่งของเจ้าซานเจียงนั่น ไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องมันเป็นเช่นนี้ไว้ชีวิตด้วย”“เสี่ยวไป๋ไป๋พอก่อนเถิด เดี๋ยวคนแก่พวกนี้จะตายเร็วเกินไป เจ้าไปพักได้แล้วพรุ่งนี้เช้ายังต้องสำแดงฤทธิ์เดชอีกครั้ง เข้าใจหรือไม่”“เข้าใจแล้วขอรับ” พรึบบตึก ตึก ตึก “เรียนคุณหนู

  • ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย   บทที่ 743

    สามพี่น้องนั่งรออยู่กลางลานกว้าง ที่กำลังเตรียมเป็นสถานที่ชุมนุมของเหล่าลูกศิษย์ในลัทธิ พวกเขาอยากจะเห็นเสียเหลือเกิน ว่าหัวหน้าที่คิดตั้งลัทธินี้ขึ้นมาหน้าตามันเป็นเช่นไร ถึงได้ใจดำเห็นแก่ตัวได้ถึงเพียงนี้ หนึ่งเค่อต่อมาหัวหน้าลัทธิที่หน้าตามีร่องรอยบาดเจ็บ ก็พอเดาได้ว่าคงจะขัดขืนจึงถูกสั่งสอนไปเล็

  • ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย   บทที่ 742

    “พวกมันคิดว่าตนเองเป็นใคร ถึงได้มาทำร้ายคนบริสุทธิ์มากมายเช่นนี้ เงินทองกว่าชาวบ้านจะหามาได้ ต้องทำงานเหน็ดเหนื่อยแค่ไหน แต่พวกมันกลับบังคับเอาไปเป็นของตนเสียดื้อ ๆ แม้แต่สตรีที่เพิ่งพ้นวัยปักปิ่นก็ไม่เว้น มันน่าโมโหนัก”“น้องรองใจเย็น ๆ ก่อนเถิด ถึงอย่างไรพวกเราก็ต้องช่วย หากปล่อยไว้นานกว่านี้คงมีค

  • ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย   บทที่ 741

    เจียวมิ่งกับก้งเจี้ยเมื่อเห็นสัญญาณ ก็ตามไปพบก้งคุนจากนั้นจึงปลอมตัวเป็นบ่าว เข้าไปช่วยยกอาหารดูแลความเรียบร้อยในงานเลี้ยง เพื่อฟังเรื่องราวต่าง ๆ ที่คนเหล่านี้พูดคุยกัน“ฮ่า ๆ ๆ วันนี้พวกเรามาฉลองให้กับความร่ำรวยล่วงหน้ากัน พรุ่งนี้ท่านนักพรตจิ้นไถจะทำพิธีบูชาเทพอีกครั้ง ข้าได้สั่งให้ทหารไปบอกชาวบ้

  • ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย   บทที่ 740

    ลู่จื้อกับลู่เสียนรวมถึงทุกคน ที่กำลังช่วยกันกางกระโจมยังไม่ทันเสร็จ ต่างแปลกใจเมื่อเห็นสตรีทั้งสามขี่ม้ากลับมา ดูท่าทางจะรีบร้อนมากอีกด้วย ลู่จื้อวางของทุกอย่างในมือแล้ววิ่งไปหาลู่ชิงอย่างเป็นห่วง เมื่อเจ้าไป๋เซ่อหยุดอยู่กับที่จึงรับลู่ชิงลงทันที พร้อมกับคำถามที่ตนสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น“น้องเล็กเจ้า

  • ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย   บทที่ 739

    ขบวนเดินทางของผู้อื่นอาจจะล่าช้าค่อยเป็นค่อยไป แตกต่างกับขบวนของลู่ชิงที่ทุกคนใช้ม้าเป็นพาหนะ จึงเดินทางได้เร็วกว่าหลายเท่า ค่ำไหนนอนนั่นแม้จะเป็นเขตเมืองก็กางกระโจมนอนข้างทาง เพราะจะให้คนนับร้อยเข้าพักในโรงเตี๊ยมทั้งหมด เกรงว่าคนอื่นคงต้องนอนข้างทางแทน ตลอดการเดินทางแรก ๆ ดูจะไม่มีอะไรยุ่งยาก แต่เม

  • ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย   บทที่ 738

    “จะมาวันพรุ่งนี้จำนวนสามร้อยคนเจ้าค่ะ มีทั้งบุรุษและสตรีปะปนกันไปห้องพักก็พร้อมแล้ว ประตูเชื่อมเขตจวนด้านแปลงผักก็ใช้งานได้ดีเช่นกัน ชุดเครื่องนอนและสิ่งของจำเป็นถูกจัดวางไว้ครบเรียบร้อย เหลือเพียงแค่คนเข้ามาอยู่เท่านั้นเจ้าค่ะ ส่วนการอธิบายเรื่องของใช้คงต้องรบกวนพวกพี่ ๆ อีกครั้งนะเจ้าคะ”“คุณหนูวา

  • ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย   บทที่ 737

    การเปิดตัวขายซูฉีเจวี่ยนเป็นที่สนใจของลูกจ้างทั่วไปมาก เพราะราคาไม่แพงเกินไปแต่พวกเขาไม่ได้ซื้อทุกวัน เพียงแค่เก็บเงินสองสามวันค่อยมาต่อแถวซื้อไปทาน หรือสั่งจองไว้ก่อนแล้วเช้าวันที่มาทำงานก็พาคนในครอบครัวมาด้วย เพื่อรับซูฉีเจวี่ยนกลับไปที่บ้านให้คนอื่นได้ลองชิมบ้าง แม้แต่คนที่ไม่ชอบกินผักได้ลองแล้วย

  • ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย   บทที่ 736

    “ชิงเอ๋อร์จะลืมได้อย่างไรกันมีคนเป็นห่วงอยู่ทางนี้ ถ้าไม่มีจดหมายส่งมาถึงคงจะเป็นห่วงจนอกแตกตายแน่ ๆ”“รู้ตัวก็ดีแล้ว ว่าแต่เจ้าซูฉีเจวี่ยนนี่จะทำขายในร้านอาหารหรือไม่ พี่คิดว่ามันทานง่ายและอร่อยมากด้วยนะ แต่ถ้าขายแพงเกินไปคนอาจจะไม่ซื้อ”“ย่อมต้องมีรายการอาหารนี้เพิ่มเข้าไปในร้านอยู่แล้วเจ้าค่ะ ส่ว

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status