กองทัพเคลื่อนพลออกจากป่า กลับไปที่กำแพงเมือง ในยามนี้ลิโป้เห็นทหารของตนก็อดที่จะหดหู่ในใจไม่ได้ ทัพเขาเสียหายหนัก ไม่คิดว่าจะติดกับแบบนี้ จิระเดินเข้ามาหาเขาแล้วพูดว่า“ตอนนี้อีกห้าดินแดนเดินทางมาสบทมแล้วขอรับ”“แล้วทำไมมีแต่ไลท์บลูเม้าเท็นที่มาช่วย”“พวกเขายังไม่ได้ประชุมกันหรอกขอรับ แต่ว่า พอท่านคอปเปอร์ได้ยินว่าท่านชิว็อกมาด้วย ก็สั่งเคลื่อนพลทันที” ลิโป้พยักหน้ารับรู้เมื่อมาถึงกำแพงเมือง โฮกัสนำทัพมาต้อนรับ ลูน่าเห็นพ่อก็วิ่งเข้าไปกอด“ไม่เป็นไรนะลูก” โฮกัสพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล“ไม่เป็นอะไรค่ะ ลูกคิดถึงพ่อเหลือเกิน” โฮกัสหันไปมองลิโป้กับกาแลงก้า แล้วพูดว่า“ขอบคุณท่านทั้งสองมาที่ไปช่วยลูกข้า” กาแลงก้าโค้งให้อย่างสุภาพแต่ลิโป้กลับนิ่งเฉย“ทุกคนรออยู่ที่ประชุมแล้ว มีเรื่องด่วนต้องเปลี่ยนแปลงนิดหน่อย” โฮกัสเดินนำทุกคนเข้าไปในกำแพงเมืองจิระสะกิดลิโป้แล้วพูดว่า“ข้าว่ามีอะไรแปลก ๆ”“ยังไง”“มีร่องรอยการต่อสู้ ภายในกำแพงเมือง อาจมีเรื่องในช่วงที่เราไม่อยู่” เมื่อเข้าไปถึงห้องประชุม ก็พบเหล่าจอมเวทย์และผู้นำดินแดนต่าง ๆ น่าแปลกไม่เห็นชากูกับมูกองโซและอัคคี กลับเห็นนูนคูเข้านั่งแทน
“ถ้าเจอกันตัว ๆ ข้าอาจสู้แกไม่ได้ แต่ถ้าข้าอยู่กับกุยกี พวกเราก็ไร้เทียมทาน” ทั้งสองโจมตีพร้อมกับลิโป้ต้องรีบรับมือ สองคนนี้พูดไม่ผิด จริงอยู่ว่าหากเจอกันตัวต่อตัว เขาอาจจะเหนือกว่า แต่หากสองคนร่วมมือกันลิโป้เองก็แย่เหมือนกัน เมื่อเห็นลิโป้ลำบาก เกลรีบคว้าตะบองจะไปช่วยแต่โฮเซ่กลับสั่งให้ทหารมาขวางเอาไว้ก่อน“ อย่าเพิ่งไปช่วยมัน” โฮเซ่พูด“ทำไมกัน” เกลรีบถาม“ไม่ได้ยินที่เจ้านั่นตะโกนเมื่อกี้หรือไง ไม่สงสัยอะไรเลยหรือ” เกลกำลังจะเถียงแต่ธีโอดอร์จับบ่าเธอแล้วพูด“ทำตามที่เจ้าชายบอกดีกว่า”หลังจากรับมือกันมาพักใหญ่ ตั๋งโต๊ะก็ส่งสัญญาณให้ถอยทัพ ลิโป้กำลังจะตามไป แต่ไม่มีทหารยอมตามเขาออกมา ลิโป้เลยต้องควบม้าเจ้ายูนิคอร์กลับ เมื่อเข้าไปถึงเมือง ก็มีคนมาบอกให้เขาไปที่ห้องประชุมด่วน ลิโป้เดินเข้าไปห้องประชุมด้วยอารมณ์หงุดหงิด“ทำไมไม่ส่งทหารออกไปช่วยข้า” ลิโป้ถาม“เรามีเรื่องคาใจน่ะ ที่เจ้านั่นพูดหมายความว่าไงกัน” โฮเซ่ถาม ลิโป้กลับสวนไปว่า“มันไม่ได้สำคัญอะไรหรอก รู้แค่มันมาจากที่เดียวกับที่ข้ามาก็พอแล้ว”“ไม่ได้สิ มันบอกว่าเป็นพ่อเจ้านะ แล้วทำไมไปอยู่ข้างเดียวกับอนัน” แดมบาผู้นำแห่งบลูสโนว
“พวกเราเซนทอร์ก็เหมือนกัน อีกอย่างเรื่องในอดีตของท่านข้าไม่สนหรอก เวลานี้ท่านคือยอดคนสำหรับข้าแล้ว” จิระตอบ ลิโป้พูดไม่ออกเป็นครั้งแรกที่คนพร้อมจะร่วมเป็นร่วมตายกับเขา ทั้งที่ตอนนี้เขาแทบไม่มีอะไรเหลือเลย ลิโป้ถึงก้มหัวให้ทั้งสองแล้วพูดว่า“ต่อแต่นี้พวกเจ้าทั้งสองไม่ใช่ลูกน้องของข้าอีกแล้ว พวกเจ้าคือสหายของข้า !” ลิโป้ประกาศ แองเคอร์และจิระมองหน้ากันแล้วโค้งให้ลิโป้ พูดพร้อมกับราวกับนัดกันไว้“เช่นกันลิโป้ เพื่อนรัก” มีเสียงพุ่มไม้ไหว ๆ ทั้งสามรีบหันไป“ใครน่ะออกมานะ” ลิโป้ตะโกน ร่างหนึ่งเดินออกมาจากพุ่มไม้ อัคคีนั่นเอง ทั้งสามมองเขาอย่างไม่ไว้ใจ“นี่ตอนนี้ ข้าจะไปมีอะไรไปทำร้ายพวกเจ้าได้กันเล่า” ลิโป้หันมามองหน้าจิระเป็นเชิงถามความเห็น“เขาพูดจริง ยังไงก็ให้เขาเดินทางไปด้วยกันเถอะ”ทั้งสี่ เดินทางเข้าไปในป่าลึก โดยต่างแยกย้ายกันไปหาเสบียง ซึ่งก็โชคดีที่ได้กวางมาตัวหนึ่ง ทั้งสี่นั่งกินพลางปรึกษากันพลาง“ตกลงเจ้าจำอะไรไม่ได้เลยหรือ ว่าทำอะไรลงไปบ้าง” จิระถาม“ใช่ ข้าจำได้ว่าหลับไป ฝันว่าต่อสู้อยู่ ตื่นขึ้นมาเจ้าสองคนนั่นก็เป็นศพไปแล้ว และมีเสียงโวยวายข้าว่าฝึกมนตร์ดำ ทั้งที่จริง
เซน่ากับลูน่าเดินทางตามรอยของลิโป้ซึ่งไม่ง่ายเลยเพราะเขาไม่ได้ทิ้งร่องรอยอะไรให้ตามหามากนักทำให้ทั้งสองเหนื่อยมากจึงตัดสินใจพักกันก่อน เสบียงที่เตรียมมามีเพียงขนมปังกับน้ำเท่านั้น เซน่าอยากล่าสัตว์มาเพิ่มแต่ห่วงน้อยสาวเลยไม่ได้ไป ขณะกำลังกินอาหารเซน่าได้ยินเสียงบางอย่างจึงบอกให้ลูน่า แอบซ่อน พวกวานรกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาในป่าได้ยินเสียงพวกมันบ่นมาตลอดทาง “ทำไมต้องให้พวกเราตามหาตัวมันด้วยนะ ป่านี้จะตายอยู่ในป่าแล้วก็ไม่รู้”“ก็ท่านตั๋งโต๊ะสั่งไว้แล้วนี่ คนอย่างลิโปถ้าไม่เจอศพก็ไว้ใจไม่ได้”“แล้วมันจะทำอะไรเราได้วะ มีกันแค่สามคนเท่านั้นเอง”จากที่ได้ยินพวกนี้กำลังตามหาตัวของลิโป้อยู่เช่นกัน เซน่าพอจะเดาได้แล้วว่า เรื่องทั้งหมดคงเป็นแผนที่ ตั๋งโต๊ะวางเอาไว้แน่ ๆ ตอนนี้ตรงนี้ไม่ปลอดภัยแล้ว เซน่ากำลังจะพาลูน่าหนี แต่ว่าเถาวัลย์เส้นหนึ่งหล่นมาโดนไหล่ของลูน่า เธอคิดว่าเป็นงูเผลอกรีดร้องออกมา พวกวานรรีบหันมาดู เซน่ารีบพาน้องสาววิ่งหนีทันที พวกวานรไล่ตามมาติด ๆ ลูน่าทำอะไรไม่ถูก เซน่านึกได้ว่า ชิว็อกให้เมล็ดพืซมาถุงหนึ่งเธอขว้างออกไป เกิดดอกไม้ยิงเมล็ดมาสกัดพวกมันเอาไว้ แต่ก็ยังอ
“นี่ไม่ใช่เวลามาทะเลาะกันโว้ย” ลิโป้พูดยังไม่ทันขาดคำ ลิฉุย กุยกี ก็ควบม้ามา ลิโป้รับมือทั้งสองคนพร้อมกัน การต่อสู้ครั้งนี้ลำบากมากเพราะ เวลาสองคนนี้ร่วมมือกันจะมีความสามารถเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณโฮเซ่ยืนมองทั้งสามต่อสู้กัน ตั้งแต่ลิโป้ปรากฎตัวก็ไม่มีใครสนใจเขาเลย นั่นทำให้เขาโกรธมาก“ข้าเป็นถึงเจ้าชายแห่งไวโอเล็ตโรส อย่ามาเมินใส่ข้า !” โฮเซ่วิ่งไปแทงดาบใส่คอม้าของกุยกีและกระชากออกมา ม้าล้มลงไปทันที ยังดีกุยกีลงจากม้าทัน โฮเซ่รีบแทงดาบใส่ทันที กุยกียกดาบขึ้นมารับ เสียงอาวุธกระทบกันดังสนั่นลิฉุยหน้าเสีย เพราะว่า หากเขาคนเดียวรับมือลิโป้ไม่ได้แน่ ๆ มันเลยรีบควบม้าหนีแต่ลิโป้ควบไอ้แสบตามไปติด ๆ“ฆ่ามันที” เหล่ากาโปรสบุกเข้ามาขวางเอาไว้ ลิโป้รวมพลังไปที่ทวน และเหวี่ยงไปอย่างแรง“สายฟ้าฟาด” ร่างของเหล่ากาโปรสกระเด็นแตกกระจายไปคนล่ะทิศละทาง เขาบังคับเจ้ายูนิคอร์เข้าไปใกล้ลิฉุยไปทุกทีตอนนี้หัวใจของลิฉุยแทบจะหยุดเต้น ลิโป้เหมือนกับพญามัจจุราชที่จะมาเอาชีวิต ปลายทวนพุ่งมาแทงอกของมันทะลุ ลิโป้กระชากทวนออกมา เลือดพุ่งออกมาราวกับน้ำพุร่างของมันล้มลง ตายคาที่“ลิฉุย” กุยกีตะโกนเรียกชื่อเพื่อนรักขอ
“ไม่เป็นไรหรอก แต่มีเรื่องอยากให้รับปาก” ลิโป้ส่งเหล้าให้เธอ“ว่ามาเลย”“หากข้าตายไป เจ้าต้องไปฆ่าไอ้เก๊าเจ๊งโกดอนให้ข้าที” เกลพยักหน้า ลิโป้ยกเหล้าขึ้นดื่ม“เจ้าไปเตรียมตัวเถอะ” เกลอยากอยู่ต่อ แต่ก็ไม่กล้าขัดใจลิโป้ยังไม่ทันไรครีมก็มาตามคำเชิญ เขารินเหล้าให้กับเธอ แล้วพูดว่า“หากข้าตาย เจ้าช่วยเก็บศพของข้าเอาไว้ด้วย อย่าให้ใครมาย่ำยีศพของข้า” ครีมได้ยินเธอก็พูดไม่ออก เธอเลยได้แต่พยักหน้า ลิโป้ดื่มเหล้าเข้าไปอีก เธอรีบเดินออกไปทันทีเซน่าจูงลูน่าเข้ามาหาเขา ลิโป้ยิ้มออกมา เขาดีใจมากที่ได้เห็นทั้งสองคน ลิโป้รินเหล้าส่งให้เซน่า และชูเหล้าขึ้นแล้วพูดว่า“หากข้าตายเจ้าเอาทหารและทวนของข้าไป ลูน่าเจ้าเอากว้านบนหัวข้าไปและข้าขอยกไอ้แสบให้กับเจ้า” ลิโป้ยกเหล้าขึ้นดื่ม เซน่าพูดไม่ออก ลิโป้อาจเสี่ยงตายมาหลายครั้ง แต่ครั้งนี้มันดูหนักที่สุดแล้วเขาถึงได้สั่งเสียแบบนี้ แต่ลูน่ากลับบอกว่า“พี่ลิโป้ไม่มีทางแพ้หรอก” เซน่ามองหน้าของน้องสาวแล้วพูดว่า“ใช่ ท่านคือ ลิโป้ ผู้หนึ่งในใต้หล้า นะ" ลิโป้ได้ยินก็ดื่มเหล้าเข้าไปแล้วพูดว่า“ใช่ข้า คิอ ลิโป้ แต่ข้ามีเรื่องอยากจะขอเจ้าอย่างหนึ่ง หากข้ารอดมาได้ เลิ
ลิโป้ไม่ทันได้ตั้งตัวเลยถูกชกกระเด็นเขากระอักเลือด ตั๋งโต๊ะรู้สึกถึงพลังที่เพิ่มขึ้น เลยทำให้ยิ่งฮึกเหิม เข้าไปโจมตีซ้ำ แต่สิงห์ก็ยังเป็นสิงห์อยู่วันยังค่ำ ไม่ใช่หมูที่จะมาให้ตั๋งโต๊ะเชือดง่าย ๆ ลิโป้กระหน่ำทวนทันที“พิรุธโปรยฟ้าคำราม” ปลายทวนแทงเกราะแต่ไม่เข้า ! แค่ผลักร่างของตั๋งโต๊ะให้กระเด็นไปเท่านั้น“ข้าฆ่าเจ้ามาครั้งหนึ่งแล้ว ไอ้เฒ่าอุบาศ จะฆ่าอีกครั้งทำไมจะทำไม่ได้” ลิโป้รวมพลังไปทวนและฟาดไปเต็มแรง“สายฟ้าฟาด” แรงฟาดพร้อมด้วยพลังทำให้ตั๋งโต๊ะกระเด็น แต่ด้วยเกราะที่สวมอยู่ ทำให้ไม่เป็นอะไรมาก มันวิ่งเข้าใส่อีก ลิโป้แทงเอาวุธเข้าไปซ้ำ ตั๊งโต๊ะเอาสองมือจับทวนเอาไว้ลิโป้พยายามกระชากออกมาแต่ ทวนไม่ขยับ ร่างเลยถูกเหวี่ยงกระเด็น ทวนหลุดจากมือ ตั๊งโต๊ะโยนทวนทิ้งมันเดินเข้ามาหาแล้ว เงยหมัดเตรียมจะชก เขารีบรวมพลังไปที่เท้า และถีบไปเต็มแรง“เคลื่อนศิลา” เมื่อฝ่าเท้าปะทะกับหมัด ทั้งสองกระเด็น ลิโป้รู้สึกปวดเหมือนขาแทบจะหัก แต่ตั๋งโต๊ะแค่แขนชาตั๋งโต๊ะรีบมองหาอาวุธ มันเอาเสาธงมาเป็นอาวุธลิโป้ต้องคอยหลบไปมา เพราะไม่มีทวนคู่กายแถมขายังเจ็บ เลยทำให้เคลื่อนไหวได้ช้าลง ในที่สุดก็พลาดโดนฟาดไปเต
ลิโป้รู้สึกตัวพบว่าถูกมัดไว้อย่างแน่นหนา ถูกกดให้คุกเข่าลง ตรงหน้าของชายคนหนึ่ง เขาแทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง คนตรงหน้าเขาคือ โจโฉ ! เขามาโผล่ที่ค่ายของโจโฉอีกครั้งได้ยังไง“คนอย่างเจ้าน่ะ ไม่มีสิทธิ์ได้รับโอกาสหรอก เอาตัวไป” ลิโป้ถูกลากไปที่ลานประหารอีกครั้ง เขากำลังจะถูกแขวนคอ แต่มีลูกธนูพุ่งมาตัดเชือก ครีม ลูน่า เกล เซน่ามาช่วยเขาจากลานประหาร ลูน่าควบไอ้แสบมา ลิโป้รีบกระโดดขี่เจ้ายูนิคอร์ เธอหันมาบอกว่า“ชีวิตใหม่ของท่านเริ่มแล้วนะ พี่ลิโป้”ลิโป้รู้สึกตัวอีกครั้ง คราวนี้เขาอยู่ในห้องพัก เห็นครีม เซน่า ลูน่า เมื่อเด็กสาวเห็นเขาก็เรียกชื่อเสียงดัง“พี่ลิโป้ฟื้นแล้ว” เมื่อสิ้นเสียง เกลก็วิ่งหน้าตื่นเข้ามา“ดาร์ลิง ฟื้นแล้ว” เธอกอดและหอมแก้มซ้ายขวา ครีม เซน่าดูไม่ค่อยพอใจนัก ยังไม่ได้พูดอะไร กาแลงก้าก็เดินเข้ามา คงไม่ใช่สิ่งลิโป้อยากเห็นแน่ ๆ เพราะเห็นหน้าทีไรก็ก็ทำให้คิดถึงโจโฉทุกที“ลุกไหวมั้ย พวกเรามีเรื่องอยากคุยกับท่านอีกครั้ง” เมื่อครีมได้ยินเช่นนั้นก็พูดสวนไปว่า“นี่เขา เพิ่งฟื้นจะให้ลุกไปไหนอีก”“ใช่ ! เกิดดาร์ลิ่งไปแล้ว พวกเจ้าวางแผนฆ่าเขาล่ะ” เกลรีบเสริม“ไม่มีใครจะฆ่าค
“ข้ารู้ว่าพวกเจ้า ไม่ได้ไว้ใจพวกข้า เพราะเคยถูกจับไปเป็นทาสมานานแล้ว แต่ข้าขอรับปากว่าจะไม่มีอีกแล้ว ข้าจะขอเป็นผู้ดูแลดินแดนนี้เอง โดยจะทำดินแดนของพวกเจ้าทัดเทียมอีกหกดินแดนที่เหลือ จริงอยู่ในตอนแรกข้ามาเพราะอยากได้อำนาจ แต่เมื่อเห็นพวกเจ้าแล้ว ข้ากลับอยากช่วยเหลือขอโอกาสให้ข้าเถอะ” ชาวเยลโล่สโตนเริ่มปรึกษากัน ตอนอัคคียังไม่มา พวกเขาเป็นแค่ชาวป่าโง่เง่า ถูกจับเป็นทาสตลอดแต่อัคคีเอาความรู้ใหม่มาให้พวกเขา ทุกคนเลยเปล่งเสียงพร้อมกันว่า“อัคคี อัคคี อัคคี”จากการต่อสู้คราวนี้ ลิโป้เลยต้องพักรักษาตัวอีก หลายวัน ครีมบ่นตลอดขณะที่ปรุงยาให้“เอาน่ายังไงก็จัดการมันได้ก็แล้วกัน” ลิโป้พูดขึ้นมา“แต่ก็เสี่ยงนะ ทำไมชอบทำอะไรแบบนี้ด้วยล่ะ”“ข้าคือ ลิโป้ ผู้เป็นหนึ่งในใต้หล้า ข้าไม่ตายง่าย ๆ หรอก” ครีนถอนใจ คำพูดที่ดูโอหังเช่นนี้ทำไมเธอกลับดีใจทุกครั้งที่ได้ยินนะ“งั้นข้าไปก่อนนะ พักผ่อนซะล่ะ” ลิโป้พยักหน้า ครีมเดินออกไปครู่ใหญ่ ก็มีเสียงเล็ก ๆ ดังขึ้นมา“พี่ลิโป้” ลิโป้ยิ้มออกมาได้ ลูน่ากับเซน่ามาเยี่ยมเขา นี่ล่ะยาทิพย์สำหรับเขาสามวันต่อมาลิโป้หายดี กองทัพก็เตรียมพร้อมแล้ว ลิโป้มองเห็นกองทัพ ในยา
“เอาม้ามาให้ข้าเร็วเข้า” กาแลงก้าพยักหน้าและบอกให้ทหารจัดการให้ อัคคีรีบขึ้นม้าและควบตามไป ลิโป้ต่อสู้กับเหล่าซอมบี้มากมายในสุดเข้าก็เห็น นูนคูกำลังร่ายมนตร์สั่งการณ์ อยู่เขารีบควบไอ้แสบเข้าไปหาทันที นูนคูเห็นก็สั่งให้พลธนูคุ้มกัน ลิโป้ใช้ทวนปัดลูกธนู แต่ก็ยังมีลูกธนูถูกยิงมาไม่หยุด มีกงจักรลอยทำลายลูกธนูไปหลายลูก กาแลงก้ามาพร้อมกับอัคคี“คิดว่าจะฝ่าไปคนเดียวหรือ บ้าไปแล้วหรือไงเนี่ย” กาแลงก้าพูด ลิโป้ไม่พูดอะไรอีก อัคคีกับ กาแลงก้าเปิดทางให้ ลิโป้ตีฝ่าไป นูนคูยิงพลังเวทย์เข้ามาสกัดลิโป้ เจ้ายูนิคอร์หลบพลังเวทย์และใกล้เข้ามาทุกที นูนคูยกคฑาขึ้น ลิโป้รวมพลังและฟาดทวนไปเต็มแรง“สายฟ้าฟาด” ร่างของนูนคูกระเด็น เขารู้เลยว่าสู้ลิโป้ตรง ๆ ไม่ได้แน่ เลยร่ายมนตร์ให้ซอมบี้มารุมแทน กาแลงก้าขว้างจักรมาสกัด อัคคียิงไฟใส่ นูนคูหลบไม่ได้โดนเข้าไปเต็ม ๆ เขาล้มลงและถูกทั้งสามยืนคุ้มเชิงเอาไว้“แกทำแบบนี้ทำไม” กาแลงก้าถาม นูนคูมองทั้งสามตาขวาง ตอนนี้เขาต้องยอมจำนนอย่างเดียวเท่านั้น“ข้าทำเพื่อคนของข้า เจ้าไม่รู้หรอกว่า พวกเราต้องเป็นทาสมานานแค่ไหน”“แต่พอข้าไปดูแลพวกเจ้าแล้ว พวกเจ้าก็ไม่ได้เป็น
ลิโป้รู้สึกตัวพบว่าถูกมัดไว้อย่างแน่นหนา ถูกกดให้คุกเข่าลง ตรงหน้าของชายคนหนึ่ง เขาแทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง คนตรงหน้าเขาคือ โจโฉ ! เขามาโผล่ที่ค่ายของโจโฉอีกครั้งได้ยังไง“คนอย่างเจ้าน่ะ ไม่มีสิทธิ์ได้รับโอกาสหรอก เอาตัวไป” ลิโป้ถูกลากไปที่ลานประหารอีกครั้ง เขากำลังจะถูกแขวนคอ แต่มีลูกธนูพุ่งมาตัดเชือก ครีม ลูน่า เกล เซน่ามาช่วยเขาจากลานประหาร ลูน่าควบไอ้แสบมา ลิโป้รีบกระโดดขี่เจ้ายูนิคอร์ เธอหันมาบอกว่า“ชีวิตใหม่ของท่านเริ่มแล้วนะ พี่ลิโป้”ลิโป้รู้สึกตัวอีกครั้ง คราวนี้เขาอยู่ในห้องพัก เห็นครีม เซน่า ลูน่า เมื่อเด็กสาวเห็นเขาก็เรียกชื่อเสียงดัง“พี่ลิโป้ฟื้นแล้ว” เมื่อสิ้นเสียง เกลก็วิ่งหน้าตื่นเข้ามา“ดาร์ลิง ฟื้นแล้ว” เธอกอดและหอมแก้มซ้ายขวา ครีม เซน่าดูไม่ค่อยพอใจนัก ยังไม่ได้พูดอะไร กาแลงก้าก็เดินเข้ามา คงไม่ใช่สิ่งลิโป้อยากเห็นแน่ ๆ เพราะเห็นหน้าทีไรก็ก็ทำให้คิดถึงโจโฉทุกที“ลุกไหวมั้ย พวกเรามีเรื่องอยากคุยกับท่านอีกครั้ง” เมื่อครีมได้ยินเช่นนั้นก็พูดสวนไปว่า“นี่เขา เพิ่งฟื้นจะให้ลุกไปไหนอีก”“ใช่ ! เกิดดาร์ลิ่งไปแล้ว พวกเจ้าวางแผนฆ่าเขาล่ะ” เกลรีบเสริม“ไม่มีใครจะฆ่าค
ลิโป้ไม่ทันได้ตั้งตัวเลยถูกชกกระเด็นเขากระอักเลือด ตั๋งโต๊ะรู้สึกถึงพลังที่เพิ่มขึ้น เลยทำให้ยิ่งฮึกเหิม เข้าไปโจมตีซ้ำ แต่สิงห์ก็ยังเป็นสิงห์อยู่วันยังค่ำ ไม่ใช่หมูที่จะมาให้ตั๋งโต๊ะเชือดง่าย ๆ ลิโป้กระหน่ำทวนทันที“พิรุธโปรยฟ้าคำราม” ปลายทวนแทงเกราะแต่ไม่เข้า ! แค่ผลักร่างของตั๋งโต๊ะให้กระเด็นไปเท่านั้น“ข้าฆ่าเจ้ามาครั้งหนึ่งแล้ว ไอ้เฒ่าอุบาศ จะฆ่าอีกครั้งทำไมจะทำไม่ได้” ลิโป้รวมพลังไปทวนและฟาดไปเต็มแรง“สายฟ้าฟาด” แรงฟาดพร้อมด้วยพลังทำให้ตั๋งโต๊ะกระเด็น แต่ด้วยเกราะที่สวมอยู่ ทำให้ไม่เป็นอะไรมาก มันวิ่งเข้าใส่อีก ลิโป้แทงเอาวุธเข้าไปซ้ำ ตั๊งโต๊ะเอาสองมือจับทวนเอาไว้ลิโป้พยายามกระชากออกมาแต่ ทวนไม่ขยับ ร่างเลยถูกเหวี่ยงกระเด็น ทวนหลุดจากมือ ตั๊งโต๊ะโยนทวนทิ้งมันเดินเข้ามาหาแล้ว เงยหมัดเตรียมจะชก เขารีบรวมพลังไปที่เท้า และถีบไปเต็มแรง“เคลื่อนศิลา” เมื่อฝ่าเท้าปะทะกับหมัด ทั้งสองกระเด็น ลิโป้รู้สึกปวดเหมือนขาแทบจะหัก แต่ตั๋งโต๊ะแค่แขนชาตั๋งโต๊ะรีบมองหาอาวุธ มันเอาเสาธงมาเป็นอาวุธลิโป้ต้องคอยหลบไปมา เพราะไม่มีทวนคู่กายแถมขายังเจ็บ เลยทำให้เคลื่อนไหวได้ช้าลง ในที่สุดก็พลาดโดนฟาดไปเต
“ไม่เป็นไรหรอก แต่มีเรื่องอยากให้รับปาก” ลิโป้ส่งเหล้าให้เธอ“ว่ามาเลย”“หากข้าตายไป เจ้าต้องไปฆ่าไอ้เก๊าเจ๊งโกดอนให้ข้าที” เกลพยักหน้า ลิโป้ยกเหล้าขึ้นดื่ม“เจ้าไปเตรียมตัวเถอะ” เกลอยากอยู่ต่อ แต่ก็ไม่กล้าขัดใจลิโป้ยังไม่ทันไรครีมก็มาตามคำเชิญ เขารินเหล้าให้กับเธอ แล้วพูดว่า“หากข้าตาย เจ้าช่วยเก็บศพของข้าเอาไว้ด้วย อย่าให้ใครมาย่ำยีศพของข้า” ครีมได้ยินเธอก็พูดไม่ออก เธอเลยได้แต่พยักหน้า ลิโป้ดื่มเหล้าเข้าไปอีก เธอรีบเดินออกไปทันทีเซน่าจูงลูน่าเข้ามาหาเขา ลิโป้ยิ้มออกมา เขาดีใจมากที่ได้เห็นทั้งสองคน ลิโป้รินเหล้าส่งให้เซน่า และชูเหล้าขึ้นแล้วพูดว่า“หากข้าตายเจ้าเอาทหารและทวนของข้าไป ลูน่าเจ้าเอากว้านบนหัวข้าไปและข้าขอยกไอ้แสบให้กับเจ้า” ลิโป้ยกเหล้าขึ้นดื่ม เซน่าพูดไม่ออก ลิโป้อาจเสี่ยงตายมาหลายครั้ง แต่ครั้งนี้มันดูหนักที่สุดแล้วเขาถึงได้สั่งเสียแบบนี้ แต่ลูน่ากลับบอกว่า“พี่ลิโป้ไม่มีทางแพ้หรอก” เซน่ามองหน้าของน้องสาวแล้วพูดว่า“ใช่ ท่านคือ ลิโป้ ผู้หนึ่งในใต้หล้า นะ" ลิโป้ได้ยินก็ดื่มเหล้าเข้าไปแล้วพูดว่า“ใช่ข้า คิอ ลิโป้ แต่ข้ามีเรื่องอยากจะขอเจ้าอย่างหนึ่ง หากข้ารอดมาได้ เลิ
“นี่ไม่ใช่เวลามาทะเลาะกันโว้ย” ลิโป้พูดยังไม่ทันขาดคำ ลิฉุย กุยกี ก็ควบม้ามา ลิโป้รับมือทั้งสองคนพร้อมกัน การต่อสู้ครั้งนี้ลำบากมากเพราะ เวลาสองคนนี้ร่วมมือกันจะมีความสามารถเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณโฮเซ่ยืนมองทั้งสามต่อสู้กัน ตั้งแต่ลิโป้ปรากฎตัวก็ไม่มีใครสนใจเขาเลย นั่นทำให้เขาโกรธมาก“ข้าเป็นถึงเจ้าชายแห่งไวโอเล็ตโรส อย่ามาเมินใส่ข้า !” โฮเซ่วิ่งไปแทงดาบใส่คอม้าของกุยกีและกระชากออกมา ม้าล้มลงไปทันที ยังดีกุยกีลงจากม้าทัน โฮเซ่รีบแทงดาบใส่ทันที กุยกียกดาบขึ้นมารับ เสียงอาวุธกระทบกันดังสนั่นลิฉุยหน้าเสีย เพราะว่า หากเขาคนเดียวรับมือลิโป้ไม่ได้แน่ ๆ มันเลยรีบควบม้าหนีแต่ลิโป้ควบไอ้แสบตามไปติด ๆ“ฆ่ามันที” เหล่ากาโปรสบุกเข้ามาขวางเอาไว้ ลิโป้รวมพลังไปที่ทวน และเหวี่ยงไปอย่างแรง“สายฟ้าฟาด” ร่างของเหล่ากาโปรสกระเด็นแตกกระจายไปคนล่ะทิศละทาง เขาบังคับเจ้ายูนิคอร์เข้าไปใกล้ลิฉุยไปทุกทีตอนนี้หัวใจของลิฉุยแทบจะหยุดเต้น ลิโป้เหมือนกับพญามัจจุราชที่จะมาเอาชีวิต ปลายทวนพุ่งมาแทงอกของมันทะลุ ลิโป้กระชากทวนออกมา เลือดพุ่งออกมาราวกับน้ำพุร่างของมันล้มลง ตายคาที่“ลิฉุย” กุยกีตะโกนเรียกชื่อเพื่อนรักขอ
เซน่ากับลูน่าเดินทางตามรอยของลิโป้ซึ่งไม่ง่ายเลยเพราะเขาไม่ได้ทิ้งร่องรอยอะไรให้ตามหามากนักทำให้ทั้งสองเหนื่อยมากจึงตัดสินใจพักกันก่อน เสบียงที่เตรียมมามีเพียงขนมปังกับน้ำเท่านั้น เซน่าอยากล่าสัตว์มาเพิ่มแต่ห่วงน้อยสาวเลยไม่ได้ไป ขณะกำลังกินอาหารเซน่าได้ยินเสียงบางอย่างจึงบอกให้ลูน่า แอบซ่อน พวกวานรกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาในป่าได้ยินเสียงพวกมันบ่นมาตลอดทาง “ทำไมต้องให้พวกเราตามหาตัวมันด้วยนะ ป่านี้จะตายอยู่ในป่าแล้วก็ไม่รู้”“ก็ท่านตั๋งโต๊ะสั่งไว้แล้วนี่ คนอย่างลิโปถ้าไม่เจอศพก็ไว้ใจไม่ได้”“แล้วมันจะทำอะไรเราได้วะ มีกันแค่สามคนเท่านั้นเอง”จากที่ได้ยินพวกนี้กำลังตามหาตัวของลิโป้อยู่เช่นกัน เซน่าพอจะเดาได้แล้วว่า เรื่องทั้งหมดคงเป็นแผนที่ ตั๋งโต๊ะวางเอาไว้แน่ ๆ ตอนนี้ตรงนี้ไม่ปลอดภัยแล้ว เซน่ากำลังจะพาลูน่าหนี แต่ว่าเถาวัลย์เส้นหนึ่งหล่นมาโดนไหล่ของลูน่า เธอคิดว่าเป็นงูเผลอกรีดร้องออกมา พวกวานรรีบหันมาดู เซน่ารีบพาน้องสาววิ่งหนีทันที พวกวานรไล่ตามมาติด ๆ ลูน่าทำอะไรไม่ถูก เซน่านึกได้ว่า ชิว็อกให้เมล็ดพืซมาถุงหนึ่งเธอขว้างออกไป เกิดดอกไม้ยิงเมล็ดมาสกัดพวกมันเอาไว้ แต่ก็ยังอ
“พวกเราเซนทอร์ก็เหมือนกัน อีกอย่างเรื่องในอดีตของท่านข้าไม่สนหรอก เวลานี้ท่านคือยอดคนสำหรับข้าแล้ว” จิระตอบ ลิโป้พูดไม่ออกเป็นครั้งแรกที่คนพร้อมจะร่วมเป็นร่วมตายกับเขา ทั้งที่ตอนนี้เขาแทบไม่มีอะไรเหลือเลย ลิโป้ถึงก้มหัวให้ทั้งสองแล้วพูดว่า“ต่อแต่นี้พวกเจ้าทั้งสองไม่ใช่ลูกน้องของข้าอีกแล้ว พวกเจ้าคือสหายของข้า !” ลิโป้ประกาศ แองเคอร์และจิระมองหน้ากันแล้วโค้งให้ลิโป้ พูดพร้อมกับราวกับนัดกันไว้“เช่นกันลิโป้ เพื่อนรัก” มีเสียงพุ่มไม้ไหว ๆ ทั้งสามรีบหันไป“ใครน่ะออกมานะ” ลิโป้ตะโกน ร่างหนึ่งเดินออกมาจากพุ่มไม้ อัคคีนั่นเอง ทั้งสามมองเขาอย่างไม่ไว้ใจ“นี่ตอนนี้ ข้าจะไปมีอะไรไปทำร้ายพวกเจ้าได้กันเล่า” ลิโป้หันมามองหน้าจิระเป็นเชิงถามความเห็น“เขาพูดจริง ยังไงก็ให้เขาเดินทางไปด้วยกันเถอะ”ทั้งสี่ เดินทางเข้าไปในป่าลึก โดยต่างแยกย้ายกันไปหาเสบียง ซึ่งก็โชคดีที่ได้กวางมาตัวหนึ่ง ทั้งสี่นั่งกินพลางปรึกษากันพลาง“ตกลงเจ้าจำอะไรไม่ได้เลยหรือ ว่าทำอะไรลงไปบ้าง” จิระถาม“ใช่ ข้าจำได้ว่าหลับไป ฝันว่าต่อสู้อยู่ ตื่นขึ้นมาเจ้าสองคนนั่นก็เป็นศพไปแล้ว และมีเสียงโวยวายข้าว่าฝึกมนตร์ดำ ทั้งที่จริง
“ถ้าเจอกันตัว ๆ ข้าอาจสู้แกไม่ได้ แต่ถ้าข้าอยู่กับกุยกี พวกเราก็ไร้เทียมทาน” ทั้งสองโจมตีพร้อมกับลิโป้ต้องรีบรับมือ สองคนนี้พูดไม่ผิด จริงอยู่ว่าหากเจอกันตัวต่อตัว เขาอาจจะเหนือกว่า แต่หากสองคนร่วมมือกันลิโป้เองก็แย่เหมือนกัน เมื่อเห็นลิโป้ลำบาก เกลรีบคว้าตะบองจะไปช่วยแต่โฮเซ่กลับสั่งให้ทหารมาขวางเอาไว้ก่อน“ อย่าเพิ่งไปช่วยมัน” โฮเซ่พูด“ทำไมกัน” เกลรีบถาม“ไม่ได้ยินที่เจ้านั่นตะโกนเมื่อกี้หรือไง ไม่สงสัยอะไรเลยหรือ” เกลกำลังจะเถียงแต่ธีโอดอร์จับบ่าเธอแล้วพูด“ทำตามที่เจ้าชายบอกดีกว่า”หลังจากรับมือกันมาพักใหญ่ ตั๋งโต๊ะก็ส่งสัญญาณให้ถอยทัพ ลิโป้กำลังจะตามไป แต่ไม่มีทหารยอมตามเขาออกมา ลิโป้เลยต้องควบม้าเจ้ายูนิคอร์กลับ เมื่อเข้าไปถึงเมือง ก็มีคนมาบอกให้เขาไปที่ห้องประชุมด่วน ลิโป้เดินเข้าไปห้องประชุมด้วยอารมณ์หงุดหงิด“ทำไมไม่ส่งทหารออกไปช่วยข้า” ลิโป้ถาม“เรามีเรื่องคาใจน่ะ ที่เจ้านั่นพูดหมายความว่าไงกัน” โฮเซ่ถาม ลิโป้กลับสวนไปว่า“มันไม่ได้สำคัญอะไรหรอก รู้แค่มันมาจากที่เดียวกับที่ข้ามาก็พอแล้ว”“ไม่ได้สิ มันบอกว่าเป็นพ่อเจ้านะ แล้วทำไมไปอยู่ข้างเดียวกับอนัน” แดมบาผู้นำแห่งบลูสโนว