ตอนที่ 22.

ตอนที่ 22.

เสียงเคาะประตูดังกังวานขึ้นในความเงียบของค่ำคืน มัสยาขมวดคิ้ว ก่อนจะเดินไปเปิดอย่างระแวดระวัง แต่ทันทีที่บานประตูแง้มออก ร่างสูงของปริญญ์ก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า ดวงตาคมกริบสะท้อนประกายบางอย่างที่ทำให้หัวใจของหล่อนกระตุกวูบ

“คุณ... ปริญญ์...”

มัสยาอุทานเบาๆ แต่เต็มไปด้วยความตกใจ และยังไม่ทันได้ถอยหนี ปริญญ์ก็ใช้ร่างหนาของเขาดันประตูให้เปิดกว้าง ก่อนจะก้าวเข้ามาภายในห้องโดยไม่รอให้หล่อนอนุญาต

“คุณปริญญ์! คุณจะทำอะไรคะ!”

เขาไม่ตอบ เพียงแค่รวบร่างของหล่อนเข้าสู่อ้อมแขน แขนแข็งแกร่งโอบรัดร่างบางแน่นราวกับกลัวว่าจะหายไป

ดวงตาคมของเขาเต็มไปด้วยความอัดอั้น ความคิดถึง และความโหยหาที่สะสมมาตลอดทั้งวัน ริมฝีปากของเขากดลงบนริมฝีปากของหล่อนอย่างกระหายจัด ลึกซึ้งและเรียกร้อง ราวกับต้องการหลอมรวมหล่อนให้เป็นส่วนหนึ่งเดียวกับเขา

มัสยาดิ้นรน แต่สัมผัสร้อนแรงของเขากลับทำให้หล่อนอ่อนแรงลงทุกขณะ หัวใจเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมานอกอก

ปริญญ์สัมผัสหล่อนราวกับคนที่อดอยากมานาน และตอนนี้กำลังปลดปล่อยความรู้สึกทั้งหมดออกมา

“ผมคิดถึงคุณ...”

เสียงแหบพร่าของเขากระซิบข้างหู ก่อนที่เขาจะพยายามกดร่างหล่อน