เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 1.
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-04-21 20:50:35ตอนที่ 1.
ท้องฟ้ายามค่ำคืนปกคลุมไปด้วยเมฆหนา รถสีดำคันหนึ่งจอดลงหน้าประตูโรงแรมระดับห้าดาวซึ่งตั้งตระหง่านสะท้อนกับแสงไฟระยิบระยับ
มัสยาถูกบิดาพามาส่งที่นี่ หัวใจของหล่อนหนักอึ้ง แม้หล่อนจะพยายามซ่อนความกังวลไว้ แต่ดวงตากลมโตก็ยังสั่นไหวอยู่ดี
“พ่อขอโทษนะลูก...”
เสียงแหบพร่าของบิดากล่าวขึ้นเบาๆ ขณะมืออันสั่นเทาวางบนบ่าของหล่อนอย่างอ่อนโยน
มัสยาเงยหน้าขึ้นมองผู้เป็นพ่อ ดวงตาของหล่อนเต็มไปด้วยคำถามและความสับสน
“พ่อคะ... ทำไมต้องเป็นมัส?”
บิดาหลุบตาลง หัวใจหนักอึ้งกับคำถามของลูกสาว
“ถ้ามีทางอื่น... พ่อคงไม่ให้ลูกต้องเผชิญสิ่งนี้เลย พ่อรู้ว่ามันไม่ยุติธรรม แต่... มันเป็นหนทางเดียวที่เราจะรักษาทุกสิ่งไว้ได้”
“รักษาทุกอย่าง? ด้วยการส่งมัสไปอยู่กับเขาเหรอคะ”
เสียงของมัสยาสั่นเครือ หัวใจของหล่อนเต้นระรัวด้วยความหวาดกลัวและเจ็บปวด
“มัส...”
ชายวัยกลางคนเอื้อมมือไปจับมือของลูกสาวไว้แน่น
“พ่อรู้ว่ามันโหดร้าย แต่พ่ออยากให้มัสคิดว่านี่เป็นโอกาส โอกาสที่จะทำให้ชีวิตของลูกดีขึ้น พ่อไม่อยากเห็นลูกสาวของพ่อต้องลำบาก พ่อไม่อยากเห็นลูกต้องใช้ชีวิตอย่างขัดสนเหมือนสามสี่ปีที่พวกเราเผชิญกันมา...”
มัสยาส่ายหน้าช้าๆ หยาดน้ำตาเอ่อคลอในดวงตา
“แล้วความสุขของมัสล่ะคะพ่อ? มันต้องแลกไปเพื่อให้ครอบครัวอยู่รอดอย่างนั้นเหรอคะ”
ผู้เป็นบิดาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะถอนหายใจยาว
“พ่อหวังว่าลูกจะเข้าใจพ่อในสักวันหนึ่ง... โลกของธุรกิจมันโหดร้าย ไม่มีที่ว่างสำหรับความอ่อนแอ และพ่อเอง... ก็อ่อนแอเกินไปที่จะหาทางออกที่ดีกว่านี้...”
มัสยากำมือแน่น พยายามกลั้นเสียงสะอื้นที่จุกอยู่ในลำคอ
“พ่อ... กลัวเขามากเลยเหรอคะ”
บิดามองลึกเข้าไปในดวงตาของลูกสาว ก่อนจะพยักหน้าช้าๆ ดวงตาของเขาหนักอึ้งด้วยความสิ้นหวัง
“พวกเขาไม่ใช่คนที่เราจะปฏิเสธได้”
มัสยากัดริมฝีปากแน่น ก่อนกล่าวเสียงหนักแน่น
“แต่มัสจะปฏิเสธเขาค่ะ”
“อย่าทำแบบนั้น ลูกต้องอดทน ต้องเข้มแข็ง และที่สำคัญ... อย่าทำให้เขาโกรธ”
ลมหายใจของหล่อนสะดุด ดวงใจราวกับถูกบีบรัดแน่น มัสยารู้ดีว่าหล่อนไม่มีทางเลือก หัวใจของหล่อนเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น ขณะที่พ่อยกมือขึ้นลูบศีรษะของหล่อนเบาๆ เป็นครั้งสุดท้าย
“ไปเถอะ... ใช้โอกาสนี้ให้ดีที่สุด”
เสียงของบิดาแผ่วเบา เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด เขาค่อยๆ ก้าวถอยหลังไป ปล่อยให้มัสยายืนตัวแข็งอยู่หน้าประตูใหญ่ของโรงแรม
มัสยาหลับตาลง สูดลมหายใจเข้าลึก พยายามรวบรวมสติและควบคุมอารมณ์ของตัวเอง หล่อนหันไปมองพ่ออีกครั้ง ราวกับหวังให้เวลาหยุดอยู่ตรงนี้ เพื่อที่ตัวเองจะไม่ต้องก้าวไปข้างหน้า ไม่ต้องเผชิญหน้ากับสิ่งที่รออยู่เบื้องหน้า
“พ่อ... ถ้าเขาไม่ใช่คนดีล่ะคะ ถ้าเขาทำให้มัสต้องเจ็บปวดล่ะ”
หล่อนถามเสียงแผ่ว ราวกับเกรงว่าคำตอบจะเป็นสิ่งที่ตัวเองไม่อยากได้ยิน
บิดากำมือแน่น ก่อนจะเอื้อมมือสัมผัสแก้มของลูกสาวเป็นครั้งสุดท้าย ดวงตาของเขาฉายแววเศร้าและสำนึกผิด
“พ่อเชื่อว่าลูกเข้มแข็งกว่าที่ตัวเองคิด... ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ลูกจะผ่านมันไปได้”
น้ำตาของมัสยาไหลลงมาเงียบๆ หล่อนพยักหน้าช้าๆ ก่อนจะก้าวไปข้างหน้า ในขณะที่พ่อยืนมองแผ่นหลังของหล่อนห่างออกไปเรื่อยๆ จนสุดท้ายเงาของท่านก็จางหายไปจากสายตาของหล่อน
มัสยายืนแน่นิ่งอยู่ตรงนั้น จ้องมองประตูโรงแรมหรูหราที่ตั้งตระหง่านเบื้องหน้า
แสงไฟจากโคมระย้าส่องเป็นประกายระยิบระยับเหนือหัวของหล่อน พื้นหินอ่อนสะท้อนเงาร่างของหล่อนออกมา ทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้าหรูหราเกินกว่าที่คุ้นเคย
หล่อนเม้มริมฝีปากแน่น หัวใจเต้นระรัวด้วยความไม่แน่ใจ ภาพของชายที่ตัวเองกำลังจะต้องเผชิญหน้าผุดขึ้นมาในความคิด
เขาจะต้องเป็นผู้ชายที่เต็มไปด้วยอำนาจ คนที่คิดว่าทุกอย่างสามารถใช้เงินซื้อได้ คนที่ไม่เคยเข้าใจความเจ็บปวดของคนอื่น เขาอาจจะเย็นชา ไร้หัวใจ และมีอำนาจมากพอที่จะทำลายชีวิตของใครก็ตามที่ขวางทางของเขา
มัสยาสูดลมหายใจเข้าลึก พยายามสะกดความหวาดหวั่นในใจ หล่อนรู้ดีว่าตัวเองไม่มีทางเลือก แต่ในใจของหล่อนมีบางอย่างที่ไม่มีวันถูกบดขยี้ได้ นั่นคือความเป็นตัวของตัวเอง
เพราะแม้หล่อนจะไม่ใช่คนที่แสดงออกถึงความดื้อรั้นอย่างเปิดเผย แต่หล่อนก็ไม่เคยยอมจำนนต่อสิ่งที่ตัวเองไม่ต้องการ
หล่อนอาจจะเงียบ แต่ไม่ได้หมายความว่าหล่อนจะยอมรับทุกอย่างง่ายๆ ไปซะทุกอย่าง
ดวงตากลมโตของมัสยามองบานประตูใหญ่อย่างแน่วแน่ ขณะเดียวกันก็รวบรวมความกล้า ก่อนจะก้าวเข้าไปสู่โลกใบใหม่
โลกที่เต็มไปด้วยอำนาจและความเย็นชา โลกที่หล่อนไม่เคยอยากเหยียบย่างเข้าใกล้เลยแม้แต่น้อย
มัสยานั่งนิ่งอยู่บนโซฟาหรูในห้องรับรองของโรงแรมระดับห้าดาว เพื่อรอคอยการปรากฏตัวขึ้นของมหาเศรษฐีที่ชื่อ ปริญญ์ กำธรนฤชาติ ผู้ชายที่หล่อนต้องมาอยู่ภายใต้การดูแลของเขา เพื่อชดใช้หนี้สินที่บิดาติดค้างเอาไว้
ความรู้สึกของหล่อนในตอนนี้ช่างเหมือนกับโลกทั้งใบถล่มลงมาใส่ หล่อนรู้ดีว่านี่คือการตอบแทนบุญคุณของบิดามารดา แต่กระนั้นก็ยังรู้สึกไม่เป็นธรรมอยู่ดี
บทที่เกี่ยวข้อง
ขัดดอกต้องห้ามรัก ตอนที่ 2.
ตอนที่ 2.ในขณะที่หล่อนกำลังนั่งจมดิ่งอยู่กับความทุกข์ทรมานของโชคชะตาอยู่นั้น ประตูห้องรับรองถูกเปิดออก พร้อมกับร่างสูงสง่าที่ก้าวเข้ามาภายในห้องบรรยากาศรอบตัวเปลี่ยนไปในทันที เมื่อเขาปรากฏตัว ปริญญ์ก้าวเข้ามาอย่างมั่นคง แผ่ออร่าของอำนาจและความเย็นชาที่ชวนให้ผู้คนรอบข้างต้องเงียบกริบมัสยาตกตะลึงจนแทบลืมหายใจ เขาเป็นผู้ชายที่หล่อเหลาราวกับรูปสลัก พระเจ้าคงใช้เวลาบรรจงสร้างเขาขึ้นมาอย่างพิถีพิถันโครงหน้าคมสัน คิ้วเข้มที่ขับให้ดวงตาเฉียบคมราวกับใบมีดดูดุกร้าวและทรงพลัง จมูกโด่งเป็นสันรับกับริมฝีปากได้รูปที่ดูหยิ่งผยองแต่ก็แฝงเสน่ห์อย่างประหลาดผิวขาวเนียนราวกับหินอ่อน ทุกรายละเอียดบนใบหน้าของเขาช่างสมบูรณ์แบบเกินไป จนมัสยาต้องกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากหล่อนรู้ว่าเขาเป็นศัตรู เป็นผู้ชายที่บีบบังคับพ่อของหล่อนจนต้องส่งหล่อนมาอยู่ที่นี่แต่ถึงอย่างนั้น หัวใจของหล่อนกลับเต้นระรัวอย่างบ้าคลั่ง ความเย็นชาและอำนาจที่แผ่ออกจากตัวเขายิ่งทำให้หล่อนหวั่นไหวหล่อนพยายามบอกตัวเองให้เกลียดเขา แต่กลับไม่สามารถละสายตาจากเขาได้เลยแม้แต่เสี้ยววินาทีเดียวปริญญ์หยุดยืนอยู่ตรงหน้าหล่อน ดวงตาคมกริบของเข
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-21ขัดดอกต้องห้ามรัก ตอนที่ 3.
ตอนที่ 3.เส้นทางทอดยาวผ่านโถงทางเดินที่เงียบสงัด จนมาถึงอาคารอพาร์ตเมนต์สูงหกชั้นที่อยู่ด้านหลังของโรงแรมหรู ซึ่งถูกใช้เป็นที่พักของพนักงานเมื่อขึ้นบันไดไปถึงชั้นสาม พนักงานหยุดที่หน้าห้องหนึ่ง ก่อนจะเปิดประตูให้มัสยาก้าวเข้าไปด้านใน ห้องพักขนาดเล็กที่มีเพียงเตียง โต๊ะเล็ก และหน้าต่างบานเดียว ความเรียบง่ายของมันตอกย้ำว่าหล่อนไม่ได้มาอยู่ที่นี่ในฐานะแขก แต่เป็นเพียงแค่พนักงานที่ต้องทำงานชดใช้หนี้สิ้นเท่านั้น“นี่คือห้องของคุณค่ะ”พนักงานกล่าวก่อนจะยื่นกุญแจให้“พักผ่อนให้เต็มที่นะคะ พรุ่งนี้คุณต้องเริ่มงานแต่เช้า”มัสยามองไปรอบห้อง ก่อนจะถอนหายใจเบาๆ อย่างปลงตกนี่คือจุดเริ่มต้นของชีวิตใหม่... ที่หล่อนไม่สามารถปฏิเสธได้สินะ ปริญญ์นั่งอยู่ในห้องพักหรูหราบนชั้นสูงสุดของโรงแรมที่เป็นของเขาเอง ห้องพักกว้างขวาง ตกแต่งด้วยสไตล์โมเดิร์นและโทนสีเข้ม เผยให้เห็นถึงความเรียบง่าย แต่แฝงไปด้วยความหรูหราพื้นไม้สีเข้มขับให้เฟอร์นิเจอร์สีเทาและดำดูเคร่งขรึม ผนังบางส่วนถูกแทนที่ด้วยกระจกใสบานใหญ่ ทำให้สามารถมองเห็นทิวทัศน์ของเมืองยามค่ำคืนได้อย่างชัดเจนเขามักเลือกค้างที่นี่ เพราะไม่ต้อง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-21ขัดดอกต้องห้ามรัก ตอนที่ 4.
ตอนที่ 4.มัสยาไม่รอช้า รีบพุ่งตัวเข้าไปในห้องน้ำด้วยความตกใจ ความรีบร้อนทำให้มือไม้สั่นไปหมด หล่อนไม่เคยอาบน้ำเร็วขนาดนี้มาก่อนในชีวิตทุกอย่างผ่านไปอย่างฉุกละหุกจนแทบควบคุมตัวเองไม่ได้ เส้นผมที่เคยใช้เวลาดูแลอย่างพิถีพิถัน ต้องรวบขึ้นอย่างลวกๆ เสื้อผ้าถูกสวมแบบเร่งรีบ และแทบไม่มีเวลาส่องกระจกดูความเรียบร้อยเลยเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาด กระโปรงทรงเอ และเสื้อกั๊กสีกรมท่าทับด้านนอก นี่มันไม่ใช่ชุดที่หล่อนคุ้นเคย แต่หล่อนก็ไม่มีเวลามากพอที่จะมาคิดเรื่องนั้นในตอนนี้“เร็วค่ะ! ไปกันเถอะค่ะ!”ริสาเรียกก่อนจะดึงแขนมัสยาออกจากห้องมัสยากึ่งเดินกึ่งวิ่งตามริสาไปตามทางเดิน แรงหอบทำให้หล่อนรู้สึกเหมือนหัวใจจะเต้นไม่เป็นจังหวะนอกจากความรีบร้อนแล้ว หล่อนยังไม่ชินกับการต้องทำอะไรภายใต้เวลาจำกัดแบบนี้ด้วยเมื่อไปถึงโถงประชุมพนักงาน ทุกคนยืนเรียงกันอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย ทุกคนอยู่ในชุดฟอร์มเหมือนกันหมด สร้างบรรยากาศที่เป็นทางการและเคร่งครัดมากและตรงหน้า...ปริญญ์ยืนอยู่ที่นั่น ร่างสูงสง่าของเขาแผ่ออร่าอำนาจที่ทำให้ทั้งห้องเงียบลงแทบจะทันที ดวงตาคมกริบของเขากวาดมองพนักงานแต่ละคนราวกับจับผิด ไม่มีใครก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-21ขัดดอกต้องห้ามรัก ตอนที่ 5.
ตอนที่ 5.มัสยาตาโต “อีกสิบกว่าห้องเหรอ!?”ริสาพยักหน้าอย่างขำๆ“ค่ะ รีบไปกันเถอะค่ะ ก่อนที่หัวหน้าจะมาตรวจงาน”มัสยาถอนหายใจยาว แต่ก็พยายามฮึดสู้“โอเค ไปกันเถอะ”ทั้งสองเดินออกจากห้องพักแขกที่ทำเสร็จเรียบร้อยไป เพื่อไปทำความสะอาดห้องพักที่เหลืออีกสิบกว่าห้องต่อไปภายในห้องทำงานของปริญญ์พนักงานวัยกลางคนยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงานของเขาอย่างสงบเรียบร้อย ปริญญ์เหลือบมองขึ้นจากเอกสารตรงหน้า ก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา“เธอเป็นยังไงบ้างครับ”เขาคิดว่ามัสยาคงจะบ่น หรือไม่ก็ต้องสร้างปัญหาแน่ๆ เมื่อเขาให้งานแม่บ้านเป็นงานแรกของหล่อน“เธอทำได้ทุกอย่างเลยค่ะ”ปริญญ์เลิกคิ้วขึ้น“ทำได้ทุกอย่าง?”“ใช่ค่ะ แม้จะไม่ค่อยเรียบร้อยเท่าไหร่ แต่เธอก็พยายามซ้ำหลายครั้ง จนทำดีขึ้นมากค่ะ”เขาพิงพนักเก้าอี้ ก่อนจะถามอีกครั้ง“เธอไม่บ่น ไม่งอแงเลยเหรอครับ”“ไม่เห็นมีบ่นอะไรเลยนะคะ เห็นหัวเราะกับริสาสนุกเลยล่ะค่ะ”ปริญญ์หรี่ตาลง แววตาครุ่นคิด“ไม่น่าเชื่อ”“ดิฉันไม่กล้าโกหกคุณปริญญ์หรอกค่ะ”“ผมไม่ได้ว่าคุณจันทร์โกหก ผมแค่ไม่อยากเชื่อว่า คุณหนูเหยียบขี้ไก่ไม่ฟ่ออย่างมัสยา จะทำงานบ้านได้”“บางทีคุณปริญญ์อาจจะมอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-21
บทล่าสุด
ขัดดอกต้องห้ามรัก ตอนที่ 5.
ตอนที่ 5.มัสยาตาโต “อีกสิบกว่าห้องเหรอ!?”ริสาพยักหน้าอย่างขำๆ“ค่ะ รีบไปกันเถอะค่ะ ก่อนที่หัวหน้าจะมาตรวจงาน”มัสยาถอนหายใจยาว แต่ก็พยายามฮึดสู้“โอเค ไปกันเถอะ”ทั้งสองเดินออกจากห้องพักแขกที่ทำเสร็จเรียบร้อยไป เพื่อไปทำความสะอาดห้องพักที่เหลืออีกสิบกว่าห้องต่อไปภายในห้องทำงานของปริญญ์พนักงานวัยกลางคนยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงานของเขาอย่างสงบเรียบร้อย ปริญญ์เหลือบมองขึ้นจากเอกสารตรงหน้า ก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา“เธอเป็นยังไงบ้างครับ”เขาคิดว่ามัสยาคงจะบ่น หรือไม่ก็ต้องสร้างปัญหาแน่ๆ เมื่อเขาให้งานแม่บ้านเป็นงานแรกของหล่อน“เธอทำได้ทุกอย่างเลยค่ะ”ปริญญ์เลิกคิ้วขึ้น“ทำได้ทุกอย่าง?”“ใช่ค่ะ แม้จะไม่ค่อยเรียบร้อยเท่าไหร่ แต่เธอก็พยายามซ้ำหลายครั้ง จนทำดีขึ้นมากค่ะ”เขาพิงพนักเก้าอี้ ก่อนจะถามอีกครั้ง“เธอไม่บ่น ไม่งอแงเลยเหรอครับ”“ไม่เห็นมีบ่นอะไรเลยนะคะ เห็นหัวเราะกับริสาสนุกเลยล่ะค่ะ”ปริญญ์หรี่ตาลง แววตาครุ่นคิด“ไม่น่าเชื่อ”“ดิฉันไม่กล้าโกหกคุณปริญญ์หรอกค่ะ”“ผมไม่ได้ว่าคุณจันทร์โกหก ผมแค่ไม่อยากเชื่อว่า คุณหนูเหยียบขี้ไก่ไม่ฟ่ออย่างมัสยา จะทำงานบ้านได้”“บางทีคุณปริญญ์อาจจะมอ
ขัดดอกต้องห้ามรัก ตอนที่ 4.
ตอนที่ 4.มัสยาไม่รอช้า รีบพุ่งตัวเข้าไปในห้องน้ำด้วยความตกใจ ความรีบร้อนทำให้มือไม้สั่นไปหมด หล่อนไม่เคยอาบน้ำเร็วขนาดนี้มาก่อนในชีวิตทุกอย่างผ่านไปอย่างฉุกละหุกจนแทบควบคุมตัวเองไม่ได้ เส้นผมที่เคยใช้เวลาดูแลอย่างพิถีพิถัน ต้องรวบขึ้นอย่างลวกๆ เสื้อผ้าถูกสวมแบบเร่งรีบ และแทบไม่มีเวลาส่องกระจกดูความเรียบร้อยเลยเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาด กระโปรงทรงเอ และเสื้อกั๊กสีกรมท่าทับด้านนอก นี่มันไม่ใช่ชุดที่หล่อนคุ้นเคย แต่หล่อนก็ไม่มีเวลามากพอที่จะมาคิดเรื่องนั้นในตอนนี้“เร็วค่ะ! ไปกันเถอะค่ะ!”ริสาเรียกก่อนจะดึงแขนมัสยาออกจากห้องมัสยากึ่งเดินกึ่งวิ่งตามริสาไปตามทางเดิน แรงหอบทำให้หล่อนรู้สึกเหมือนหัวใจจะเต้นไม่เป็นจังหวะนอกจากความรีบร้อนแล้ว หล่อนยังไม่ชินกับการต้องทำอะไรภายใต้เวลาจำกัดแบบนี้ด้วยเมื่อไปถึงโถงประชุมพนักงาน ทุกคนยืนเรียงกันอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย ทุกคนอยู่ในชุดฟอร์มเหมือนกันหมด สร้างบรรยากาศที่เป็นทางการและเคร่งครัดมากและตรงหน้า...ปริญญ์ยืนอยู่ที่นั่น ร่างสูงสง่าของเขาแผ่ออร่าอำนาจที่ทำให้ทั้งห้องเงียบลงแทบจะทันที ดวงตาคมกริบของเขากวาดมองพนักงานแต่ละคนราวกับจับผิด ไม่มีใครก
ขัดดอกต้องห้ามรัก ตอนที่ 3.
ตอนที่ 3.เส้นทางทอดยาวผ่านโถงทางเดินที่เงียบสงัด จนมาถึงอาคารอพาร์ตเมนต์สูงหกชั้นที่อยู่ด้านหลังของโรงแรมหรู ซึ่งถูกใช้เป็นที่พักของพนักงานเมื่อขึ้นบันไดไปถึงชั้นสาม พนักงานหยุดที่หน้าห้องหนึ่ง ก่อนจะเปิดประตูให้มัสยาก้าวเข้าไปด้านใน ห้องพักขนาดเล็กที่มีเพียงเตียง โต๊ะเล็ก และหน้าต่างบานเดียว ความเรียบง่ายของมันตอกย้ำว่าหล่อนไม่ได้มาอยู่ที่นี่ในฐานะแขก แต่เป็นเพียงแค่พนักงานที่ต้องทำงานชดใช้หนี้สิ้นเท่านั้น“นี่คือห้องของคุณค่ะ”พนักงานกล่าวก่อนจะยื่นกุญแจให้“พักผ่อนให้เต็มที่นะคะ พรุ่งนี้คุณต้องเริ่มงานแต่เช้า”มัสยามองไปรอบห้อง ก่อนจะถอนหายใจเบาๆ อย่างปลงตกนี่คือจุดเริ่มต้นของชีวิตใหม่... ที่หล่อนไม่สามารถปฏิเสธได้สินะ ปริญญ์นั่งอยู่ในห้องพักหรูหราบนชั้นสูงสุดของโรงแรมที่เป็นของเขาเอง ห้องพักกว้างขวาง ตกแต่งด้วยสไตล์โมเดิร์นและโทนสีเข้ม เผยให้เห็นถึงความเรียบง่าย แต่แฝงไปด้วยความหรูหราพื้นไม้สีเข้มขับให้เฟอร์นิเจอร์สีเทาและดำดูเคร่งขรึม ผนังบางส่วนถูกแทนที่ด้วยกระจกใสบานใหญ่ ทำให้สามารถมองเห็นทิวทัศน์ของเมืองยามค่ำคืนได้อย่างชัดเจนเขามักเลือกค้างที่นี่ เพราะไม่ต้อง
ขัดดอกต้องห้ามรัก ตอนที่ 2.
ตอนที่ 2.ในขณะที่หล่อนกำลังนั่งจมดิ่งอยู่กับความทุกข์ทรมานของโชคชะตาอยู่นั้น ประตูห้องรับรองถูกเปิดออก พร้อมกับร่างสูงสง่าที่ก้าวเข้ามาภายในห้องบรรยากาศรอบตัวเปลี่ยนไปในทันที เมื่อเขาปรากฏตัว ปริญญ์ก้าวเข้ามาอย่างมั่นคง แผ่ออร่าของอำนาจและความเย็นชาที่ชวนให้ผู้คนรอบข้างต้องเงียบกริบมัสยาตกตะลึงจนแทบลืมหายใจ เขาเป็นผู้ชายที่หล่อเหลาราวกับรูปสลัก พระเจ้าคงใช้เวลาบรรจงสร้างเขาขึ้นมาอย่างพิถีพิถันโครงหน้าคมสัน คิ้วเข้มที่ขับให้ดวงตาเฉียบคมราวกับใบมีดดูดุกร้าวและทรงพลัง จมูกโด่งเป็นสันรับกับริมฝีปากได้รูปที่ดูหยิ่งผยองแต่ก็แฝงเสน่ห์อย่างประหลาดผิวขาวเนียนราวกับหินอ่อน ทุกรายละเอียดบนใบหน้าของเขาช่างสมบูรณ์แบบเกินไป จนมัสยาต้องกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากหล่อนรู้ว่าเขาเป็นศัตรู เป็นผู้ชายที่บีบบังคับพ่อของหล่อนจนต้องส่งหล่อนมาอยู่ที่นี่แต่ถึงอย่างนั้น หัวใจของหล่อนกลับเต้นระรัวอย่างบ้าคลั่ง ความเย็นชาและอำนาจที่แผ่ออกจากตัวเขายิ่งทำให้หล่อนหวั่นไหวหล่อนพยายามบอกตัวเองให้เกลียดเขา แต่กลับไม่สามารถละสายตาจากเขาได้เลยแม้แต่เสี้ยววินาทีเดียวปริญญ์หยุดยืนอยู่ตรงหน้าหล่อน ดวงตาคมกริบของเข
ขัดดอกต้องห้ามรัก ตอนที่ 1.
ตอนที่ 1.ท้องฟ้ายามค่ำคืนปกคลุมไปด้วยเมฆหนา รถสีดำคันหนึ่งจอดลงหน้าประตูโรงแรมระดับห้าดาวซึ่งตั้งตระหง่านสะท้อนกับแสงไฟระยิบระยับมัสยาถูกบิดาพามาส่งที่นี่ หัวใจของหล่อนหนักอึ้ง แม้หล่อนจะพยายามซ่อนความกังวลไว้ แต่ดวงตากลมโตก็ยังสั่นไหวอยู่ดี“พ่อขอโทษนะลูก...”เสียงแหบพร่าของบิดากล่าวขึ้นเบาๆ ขณะมืออันสั่นเทาวางบนบ่าของหล่อนอย่างอ่อนโยนมัสยาเงยหน้าขึ้นมองผู้เป็นพ่อ ดวงตาของหล่อนเต็มไปด้วยคำถามและความสับสน“พ่อคะ... ทำไมต้องเป็นมัส?”บิดาหลุบตาลง หัวใจหนักอึ้งกับคำถามของลูกสาว“ถ้ามีทางอื่น... พ่อคงไม่ให้ลูกต้องเผชิญสิ่งนี้เลย พ่อรู้ว่ามันไม่ยุติธรรม แต่... มันเป็นหนทางเดียวที่เราจะรักษาทุกสิ่งไว้ได้”“รักษาทุกอย่าง? ด้วยการส่งมัสไปอยู่กับเขาเหรอคะ”เสียงของมัสยาสั่นเครือ หัวใจของหล่อนเต้นระรัวด้วยความหวาดกลัวและเจ็บปวด“มัส...”ชายวัยกลางคนเอื้อมมือไปจับมือของลูกสาวไว้แน่น“พ่อรู้ว่ามันโหดร้าย แต่พ่ออยากให้มัสคิดว่านี่เป็นโอกาส โอกาสที่จะทำให้ชีวิตของลูกดีขึ้น พ่อไม่อยากเห็นลูกสาวของพ่อต้องลำบาก พ่อไม่อยากเห็นลูกต้องใช้ชีวิตอย่างขัดสนเหมือนสามสี่ปีที่พวกเราเผชิญกันมา...”มัสยาส่ายห
