"ค่ะ...เหม็น…"ภริดาพูดยังไม่ทันขาดคำ เธอก็ต้องกระโจนลงจากเตียง วิ่งเข้าห้องน้ำ แล้วอาเจียนออกมา แต่เพราะยังไม่ได้กินข้าวเช้า สิ่งที่ออกมาจึงมีเพียงแค่น้ำเท่านั้นแม่แก้วเดินตามเข้าในห้องน้ำ ท่านลูบหลังลูกสาวด้วยความเป็นห่วง"ไม่สบายหรือเปล่าลูก ปวดท้องหรือเป็นโรคกระเพาะหรือเปล่า"ภริดาส่ายหน้าทั้งที่ยังก้มอาเจียนอยู่กับชักโครก พอดีขึ้นแล้วเธอจึงลุกขึ้นไปบ้วนปาก ล้างหน้าล้างตาที่อ่างล้างหน้าแม่แก้วถอยออกมามองลูกอยู่หน้าประตูห้องน้ำ เพราะท่านกลัวว่าลูกสาวจะเหม็นกลิ่นกระเทียมเจียวจากตัวเองจนอาเจียนออกมาอีก"อาบน้ำล้างหน้า ก็น่าจะดีขึ้นแล้วล่ะค่ะ เดี๋ยวดาจะลงไปกินข้าวนะคะ""งั้นแม่ลงไปเตรียมอาหารเช้าไว้รอนะลูก ถ้าไม่ไหวจริงๆหรือมีอะไรก็ตะโกนเรียกแม่ดัง ๆ นะ""ค่ะ คุณแม่"…สายน้ำอุ่นที่รินรดกาย ไม่ได้ทำให้รู้สึกดีขึ้นเลย เธอยังคงเวียนหัวอยู่เหมือนเดิม ทั้งยังมีอาการพะอืดพะอมตลอดด้วยภริดารีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วลงไปข้างล่าง เธอคิดว่าถ้าได้กินอาหารเช้า ก็น่าจะรู้สึกดีขึ้นเมื่อเดินเข้าไปในห้องรับประทานอาหาร แม่แก้วเตรียมโจ๊กหมูร้อน ๆ ไว้รอลูกสาวแล้วภริดานั่งลงที่เก้าอี้ ดึงชามโจ๊กม
11 ตัวแทนความรัก4 ปีผ่านไป... “หม่ามี้ !” เสียงร้องเรียกของเจ้าหนูวัยสามขวบครึ่ง ทำให้คนที่เพิ่งปิดประตูรถยิ้มกว้าง แค่ได้ยินเสียงลูก ความเหนื่อยล้าจากงานหายเป็นปลิดทิ้งภริดาย่อตัวลงนั่ง กางแขนรอรับลูกชายที่วิ่งเข้ามาหา พอร่างเล็กโผเข้ามากอดคอ เธอก็กอดรัดดวงใจดวงน้อยของเธอเต็มอ้อมแขน หอมหัว หอมแก้มอย่างแสนรัก“ไวท์คิดถึงหม่ามี้ที่ฉุดเลยฮะ”เด็กชายภาทิศ หรือน้องไวท์บอกเสียงดังฟังชัด เจ้าหนูปล่อยแขนจากคอผู้เป็นแม่ แล้วใช้มือป้อม ๆ น้อย ๆ สองข้าง กอบไว้หน้าของหม่ามี้ไว้ ก่อนจะจุ๊บจนทั่วใบหน้าหม่ามี้ จุ๊บแรง จุ๊บเสียงดัง จุ๊บจนใบหน้าของหม่ามี้เต็มไปด้วยน้ำลายคุณยายแก้วเดินตามหลานออกมาติด ๆ มองสองแม่ลูกยิ้ม ๆ ทั้งเอ็นดูทั้งขำคนคิดถึงแม่“พอบอกว่า คืนนี้หม่ามี้จะกลับเร็วก็ไม่ยอมนอน ขอมารอข้างล่าง”ภริดายังคงทำร้านอาหารเหมือนเดิม คืนไหนมีกลุ่มลูกค้าที่เป็นแขกวีไอพีต้องดูแลเป็นพิเศษ หญิงสาวก็จะนอนที่คอนโด เพราะใกล้ร้าน แต่ส่วนมากแล้วเธอจะกลับมานอนบ้าน จะกลับเร็วกลับช้า ก็ขอให้ได้มาเจอหน้าลูกชาย ได้นอนกอด เธอก็มีกำลังแรงใจที่จะทำงานต่อไป ต่อให้มีปัญหามากมายถาโถมเข้ามา แค่เห็นหน้าลูก เธอก็ฮ
“แล้วป๊ะป๋าได้ทิปเยอะมั้ยฮะ”ภริดายิ้มหวาน นึกเคืองในใจเล็กน้อย เมื่อนึกถึงคนที่ให้ทิปป๊ะป๋าของลูก เขาได้ทิปเยอะ แถมยังเป็นทิปจากสาว ๆ สายเปย์ทั้งนั้น มันน่าหมั่นไส้นัก“ได้เยอะมาก ๆ เลยจ้ะ”เจ้าตัวน้อยยิ้มเต็มใบหน้า ภาคภูมิใจในตัวป๊ะป๋า“โตขึ้น...ไวท์จะร้องเพลง จะเล่นกีตาร์เหมือนปะป๋า แล้วไวท์จะไปร้องเพลงที่ร้านของหม่ามี้”“ไวท์ต้องเป็นนักร้องที่ร้องเพลงเพราะเหมือนป๊ะป๋า และจะต้องได้ทิปเยอะเหมือนป๊ะป๋าแน่นอนค่ะ”เด็กชายตัวน้อยยิ้มกว้าง ซุกตัวเข้าหาหม่ามี้ พึมพำกับอกอุ่นว่า“ไวท์อยากให้ป๊ะป๋ากลับมาหาไวท์จังเลยฮะ ไวท์อยากให้ป๊ะป๋าสอนร้องเพลง สอนไวท์เล่นกีตาร์”ภริดากอดลูกชายแนบอก ลูบแผ่นหลังลูกน้อยเบา ๆ สะท้อนสะท้านอยู่ในอก“แม่ก็อยากให้ป๊ะป๋ากลับมาหาเรา แต่ตอนนี้ป๊ะป๋าอยู่ไกลมาก คงมาหาเราไม่ได้หรอกค่ะ”“แล้วเมื่อไร ป๊ะป๋าจะกลับมาอยู่ใกล้ ๆ เราล่ะฮะ”“คงอีกนานเลยค่ะ”…หรืออาจจะไม่มีวันนั้นเลยก็ได้เด็กชายตัวน้อยเงยหน้าสบตามารดาด้วยสายตาเศร้าภริดายิ้มอ่อนโยน เธอกอดลูกน้อยแนบอก“แต่ไม่ว่าป๊ะป๋าจะกลับมาหาเราหรือไม่ แต่เราสองคนก็จะรักป๊ะป๋าตลอดไป โอเคมั้ยคะ”ไวท์พยักหน้ารับจริงจัง“ฮะ...ไ
ภริดาพาลูกน้อยมาที่โรงเรียนซึ่งเป็นหนึ่งในตัวเลือก เธอได้ทำการบ้าน และเลือกโรงเรียนที่เธอคิดว่าดีสำหรับลูก เธออยากให้ลูกได้มีส่วนร่วมในการตัดสินใจว่าจะเรียนที่ไหน เธอจึงพาลูกมาด้วยหลังจากเด็กชายภาทิศตัดสินใจเลือกโรงเรียนหนึ่งในสามที่คุณแม่เลือกไว้ให้แล้ว ภริดาก็พาลูกไปกินอาหารในห้างสรรพสินค้าเด็กน้อยอยากกินไก่ทอดเจ้าดังในห้าง หม่ามี้ก็ตามใจ เพราะวันนี้ เธอยกให้เป็นวันของลูก เธอยกให้เขาหนึ่งวัน ค่าที่เขาไม่งอแงเลย ตอนที่เธอพาไปโรงเรียนตั้งสามแห่งพอเดินจับมือกันออกมาจากร้านไก่ทอด แล้วต้องเดินผ่านร้านไอศกรีมเจ้าดัง เจ้าหนูก็กระตุกแขนหม่ามี้เบา ๆ“หม่ามี้ฮะ...ไวท์อยากกินไอติมจังเลยฮะ” เด็กน้อยเงยหน้ามองหม่ามี้ แถมยังทำตาปริบ ๆ อ้อนอย่างน่ารักน่าชังภริดายิ้มเอ็นดูลูกชาย หญิงสาวทำท่าครุ่นคิดลังเล“หม่ามี้ฮะ คนฉวยเขาไม่ใจร้ายนะฮะ หม่ามี้ของไวท์ฉวยที่ฉุด หม่ามี้จะใจร้ายม่ายด้ายน้า”ภริดายิ้มขำ เธอส่ายหน้ากับความช่างพูดของลูกชาย อ้อนกันขนาดนี้ จะไม่ให้กินได้ยังไงกันหลังจากกินไอศกรีมเสร็จแล้ว ภริดาจึงพาลูกชายไปเข้าห้องน้ำ ก่อนจะพากลับบ้าน“ไวท์โตแล้ว ไวท์จะเข้าห้องน้ำผู้ชาย หม่ามี้ไม่ต้องเ
สองแม่ลูกกอดร่ำลากันอีกครู่หนึ่ง ก่อนที่ภริดาจะขึ้นรถขับออกจากบ้านไปยังร้านอาหารของเธอวันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ ซึ่งสัปดาห์นี้มีวันหยุดต่อเนื่องกันสามวัน ปกติแล้วลูกค้าจะมาใช้บริการค่อนข้างเยอะ เธอจึงอยากอยู่ดูแลลูกค้าด้วยตัวเอง หากเกิดปัญหาหรือว่ามีอะไรที่ต้องตัดสินใจด่วน เธอจะได้จัดการได้ทันท่วงที และกว่าเธอจะออกจากร้านก็น่าจะดึกมาแล้ว เธอจึงจะนอนที่คอนโด แล้วตอนเที่ยงถึงจะกลับไปหาลูกชายเมื่อมาถึงร้านภริดาก็เข้าไปนั่งอยู่ในห้องทำงานหลังร้าน หญิงสาวตรวจรายละเอียดบัญชี อ่านรายงานข้อมูลทั่วไปเสียงเคาะประตู ตามมาด้วยเสียงเรียก ทำให้ภริดาลุกจากเก้าอี้ เดินไปเปิดประตู“คุณดาคะ”ภริดาขมวดคิ้วเล็กน้อย เมื่อเห็นสีหน้าไม่ค่อยดีเท่าไรของพนักงาน“เกิดปัญหาอะไรหรือเปล่า”“เอ่อ...มีคุณลูกค้าอยากพบเจ้าของร้านค่ะ”“มีใครทำอะไรให้ลูกค้าไม่พอใจหรือเปล่า”“หนูก็ไม่ทราบค่ะ พี่กันต์ไปคุยด้วย เขาก็ไม่ยอม บอกว่าจะขอคุยกับเจ้าของร้านเท่านั้น”“เขานั่งอยู่โซนไหน”“อยู่โซนวีไอพีด้านในค่ะ”ภริดาพยักหน้ารับทราบ หญิงสาวเดินไปยังโต๊ะที่ลูกน้องแจ้งทันทีเมื่อไปถึงโต๊ะที่เกิดปัญหา ภริดาก็พบว่า ผู้จัดการและลูก
จริง ๆ แล้ววงจรชีวิตของเขาเป็นแบบนี้มาตลอดสองเดือนที่เริ่มทำงาน แต่ก็ต้องถือว่าเป็นการทำงานหนักที่คุ้มค่า เพราะหลังการประชุมช่วงเย็นเมื่อวานเสร็จสิ้นลง เขาก็มีเวลาได้พักตลอดวันหยุดสุดสัปดาห์นี้แล้วเวทิศคิดว่า กว่าเจ้าของห้องน่าจะกลับมาหลังจากร้านปิดแล้ว ซึ่งก็อีกหลายชั่วโมง เขาจึงคิดว่า จะอาบน้ำและพักผ่อนสักหน่อยเมื่อครู่ที่เขาสามารถสแกนลายนิ้วมือเปิดประตูห้องได้ เขาก็ดีใจจะตายห่าแล้ว แต่พอเปิดประตูตู้เสื้อผ้าออกแล้วพบว่า ยังมีเสื้อผ้าของเขาอยู่ครบทุกชุด เวทิศก็ยิ้มกว้างออกมาอย่างเก็บอาการไม่อยู่ ทุกชุดพร้อมสวมใส่ มีกลิ่นหอมของน้ำยาซักผ้า แสดงว่า เธอเก็บรักษาและดูแลเสื้อผ้าของเขาอย่างดี“เมียผมน่ารักที่สุด”กว่าร้านจะปิด กว่าจะขับรถมาถึงคอนโด ร่างของภริดาก็แทบแหลกสลาย วันนี้ลูกค้าเยอะมาก ๆ และก็มีปัญหาเยอะมากเช่นกันตอนนี้เธออยากอาบน้ำอุ่น แล้วกระโดดขึ้นเตียง เปิดแอร์ฉ่ำ ๆ ห่มผ้านุ่ม ๆ แล้วนอนหลับให้เร็วที่สุดเมื่อขึ้นมาถึงห้อง ภริดาถอดรองเท้า วางกระเป๋า เธอก้าวเท้าเดินไปด้วย และถอดเสื้อ ถอดกระโปรงไปด้วยหญิงสาวเดินเข้าห้องนอน เปิดไฟสลัวที่ติดบนผนังห้อง ในตอนที่เธอเดินไปถึงประตูห้อ
จริง ๆ แล้ววงจรชีวิตของเขาเป็นแบบนี้มาตลอดสองเดือนที่เริ่มทำงาน แต่ก็ต้องถือว่าเป็นการทำงานหนักที่คุ้มค่า เพราะหลังการประชุมช่วงเย็นเมื่อวานเสร็จสิ้นลง เขาก็มีเวลาได้พักตลอดวันหยุดสุดสัปดาห์นี้แล้วเวทิศคิดว่า กว่าเจ้าของห้องน่าจะกลับมาหลังจากร้านปิดแล้ว ซึ่งก็อีกหลายชั่วโมง เขาจึงคิดว่า จะอาบน้ำและพักผ่อนสักหน่อยเมื่อครู่ที่เขาสามารถสแกนลายนิ้วมือเปิดประตูห้องได้ เขาก็ดีใจจะตายห่าแล้ว แต่พอเปิดประตูตู้เสื้อผ้าออกแล้วพบว่า ยังมีเสื้อผ้าของเขาอยู่ครบทุกชุด เวทิศก็ยิ้มกว้างออกมาอย่างเก็บอาการไม่อยู่ ทุกชุดพร้อมสวมใส่ มีกลิ่นหอมของน้ำยาซักผ้า แสดงว่า เธอเก็บรักษาและดูแลเสื้อผ้าของเขาอย่างดี“เมียผมน่ารักที่สุด”กว่าร้านจะปิด กว่าจะขับรถมาถึงคอนโด ร่างของภริดาก็แทบแหลกสลาย วันนี้ลูกค้าเยอะมาก ๆ และก็มีปัญหาเยอะมากเช่นกันตอนนี้เธออยากอาบน้ำอุ่น แล้วกระโดดขึ้นเตียง เปิดแอร์ฉ่ำ ๆ ห่มผ้านุ่ม ๆ แล้วนอนหลับให้เร็วที่สุดเมื่อขึ้นมาถึงห้อง ภริดาถอดรองเท้า วางกระเป๋า เธอก้าวเท้าเดินไปด้วย และถอดเสื้อ ถอดกระโปรงไปด้วยหญิงสาวเดินเข้าห้องนอน เปิดไฟสลัวที่ติดบนผนังห้อง ในตอนที่เธอเดินไปถึงประตูห้อ
ภริดาหวีดร้องเสียงหลง กายสาวเขยื้อนไปตามแรงกระแทกกระทั้น ร่องรักถูกกระทุ้งแทงลึก แก่นกายอวบยาวขับเคลื่อนเข้าออกในร่องสาว หนักแน่น ดุดัน และรุนแรง“เว...ถะ...ถึงแล้ว !”ภริดาหวีดร้อง ตัวสั่นกระตุก น้ำหวานฉีดพ่นออกมาเป็นสายเวทิศขบกรามแน่น เขาถอดถอนแก่นกายออกมา จัดท่าทางให้ภริดาพลิกให้อยู่ในท่าคลาน ดึงบั้นท้ายเต่งตึงให้โด่งขึ้นมา จับหัวมนอวบจดจ่อปากร่องชุ่มฉ่ำ สองมือล้วงลงบีบขยำเต้าอวบอิ่ม ก่อนจะเลื่อนมือมาจับเอวคอดไว้แน่น แล้วกระแทกตัวตนแข็งกร้าวสุดแรง หัวอวบใหญ่กระทุ้งลึกที่สุด และขยับบั้นเอวซอยถี่ยิบทันที“เว !”ภริดาเพิ่งแตะจุดสุขสมเมื่อครู่ พอถูกเขาตอกย้ำแก่นกายเข้าหา เธอก็แตกซ่านอีกครั้งทันที หญิงสาวฟุบหน้าลงกับที่นอน ขยุ้มผ้าปูเต็มสองมือ ร่างกายโยกไหวรุนแรง เพราะถูกลำกายแกร่งสอดใส่เต็มเหนี่ยว เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่น“พี่ดา...”เวทิศสะบัดมือฟาดลอนเนื้อบั้นท้ายอวบอัด แล้วบีบขยำด้วยอารมณ์รักรุนแรง เขาขยับบั้นเอวพลิ้วไหว สอดใส่แก่นกายเข้าออกในจังหวะเร็วรี่คงที่“เว...อื๊อ !”ภริดาดึงทึ้งผ้าปูสุดแรง เกลือกกลิ้งใบหน้ากับที่นอน เธอแตกกระจาย หลั่งน้ำสุดเสียวออกมาอีกครั้งเวทิศชะลอจัง
เวทิศล้วงมือลงกลางซอกสาว เขาจับเป้ากางเกงในตัวบางเบี่ยงออก แล้วค่อย ๆ กรีดนิ้วกลางผ่ากลีบเนื้ออุ่นลื่น และสอดเข้าสู่ร่องรักชุ่มฉ่ำที่รัดรึงแสนวิเศษเมื่อเวทิศเริ่มขยับนิ้ว ภริดาก็ครางในลำคอ เธอเสียวและอยากกระสันมากมาย น้ำลื่นใสไหลเอ่อเต็มซอกขา“เวจ๋า...เอาของจริงเข้ามาเร็ว ๆ” ภริดาอ้อนเสียงกระเส่า เธออยากให้เขาเติมเต็มเวทิศหอมแก้มนวลเบา ๆ เขาขยับตัวขยุกขยิก ดึงกางเกงลงไปคาไว้ที่หน้าแข้ง ปลดปล่อยแก่นกายแข็งคึกออกมา“ยกก้นขึ้นนะครับ” เวทิศช่วยประคองเอวคุณแม่ท้องให้เธอยกก้นขึ้น และจับส่วนหัวมนทู่จี้ตรงร่องรักชุ่มฉ่ำ พอสอดส่วนหัวจมเข้าไปในร่องเนื้อแล้ว เขาก็ประคองเอวภรรยาไว้ด้วยสองมือ“กดลงมาเลยครับที่รัก”ภริดาจับข้อมือแกร่งไว้ทั้งสองข้าง ในตอนที่เธอค่อย ๆ กดบั้นท้ายอวบอัดลงบนหน้าตักของสามีอีกครั้ง“เวจ๋า...เสียว”หัวอวบมนทู่ที่ค่อย ๆ แหวกร่องเนื้อเข้ามาในตัวเธอ ทำให้ภริดาเสียวจนสั่นเทิ้มไปทั้งตัว วูบวาบไปทั้งร่อง ติ่งเสียวกระตุกยิบ ๆ“ผมก็เสียวครับ อ่า...ที่รักแน่นมาก”เธอคับแน่น อุ่นร้อน นุ่มนวล เขาต้องกัดฟันแน่น
สองสาวนั่งมองเธอตาค้าง อ้าปากเหวอ ไม่คิดว่าภริดาจะกล้าพูดตรง ๆ แบบนี้“อ้อ ! แล้วชุดนี้ พอดีคุณสามีเรียกเจ้าของห้องเสื้อมาวัดตัวตัดให้ด่วนค่ะ ราคาก็ไม่แพงเท่าไรหรอกค่ะ ไม่กี่หมื่น แต่ก็เฉียดแสนอยู่นะคะ แต่คงใส่ครั้งเดียวแหละค่ะ อีกหน่อยท้องโตกว่านี้คงใส่ไม่ได้แล้ว และพอคลอดแล้วก็คงตัดใหม่ พอดีไม่ชอบใส่ชุดซ้ำน่ะค่ะ”เธออดไม่ได้จริง ๆ นะ อดที่จะเก็บปากเก็บคำ แล้วพูดจาดี ๆ กับคนที่มาบูลลี่ยัยหนูในท้องของเธอไม่ได้หรอกนะ ยัยสองคนนี้ กล่าวหาว่าลูกสาวเธอมาก่อนเธอแต่งงาน จะมาก่อนหรือมาหลัง ลูกของเธอก็เกิดจากความรักของป๊ะป๋ากับหม่ามี้ และเธอเชื่อว่า ยัยหนูจะได้รับการเลี้ยงดูอย่างดีและมีความสุข และที่สำคัญ ลูกสาวของเธอจะไม่เป็นคนแบบยัยสองคนนี้แน่นอนถ้าเวทิศจะไม่พอใจที่เธอพูดจาไม่น่ารักกับคนพวกนี้ เธอก็จะบอกเขาว่า ทีหลังก็อย่าพาเธอมาออกงานแบบนี้อีก มาเจอคนใส่หน้ากากเข้าหา จิกกัดด้วยคำพูดและสายตาแบบนี้ มันเสียสุขภาพจิต พลอยทำให้ลูกสาวในท้องหงุดหงิดไปด้วย เพราะตอนที่เธอพูด ยัยหนูก็ดิ้นแรงเชียวหลังจากนั้น ทั้งโต๊ะก็มีแต่ความเงียบงัน ไม่มีใครกล้าทักท้วงทักถามอะไรเธออี
“ถ้าดาเลิกทำร้านแล้ว เวหมดสิทธิ์ทิ้งดาแล้วนะ ไม่อย่างนั้น ดาจะไม่มีตังค์ซื้อข้าวกิน แต่จะว่าไป ก็เสียดายร้านเหมือนกันนะ กว่าจะมาได้ไกลขนาดนี้ เหนื่อยไม่ใช่เล่น”“อยากให้ผมซื้อร้านไว้มั้ยครับ แล้วให้คนอื่นบริหารให้ เวลาว่าง ๆ เราค่อยไปดูร้านกัน”“ได้เหรอ”“ได้สิครับ ถ้าที่รักอยากได้ ผมจะจัดการให้”“เว...ทำไมน่ารักอย่างนี้” ภริดาขยับตัวยุกยิก เธอพาตัวเองขึ้นไปนอนทับเขาไว้ทั้งตัว แล้วซุกหน้ากับซอกคอแกร่งเวทิศกอดเธอไว้หลวม ๆ เขาจูบกระหม่อมเธอเบา ๆ ด้วยความรักเต็มหัวใจ“ขอบคุณที่เลือกดานะ ขอบคุณที่เข้ามาในชีวิตผู้หญิงคนนี้ ดากับลูกรักเวมาก ๆ เลยนะ”ภริดาพูดเสียงอู้อี้กับซอกคอแกร่ง หญิงสาวสูดน้ำมูก สะอื้นไห้เบา ๆ ความเจ็บปวดในอดีต เรื่องราวแย่ ๆ ที่เคยพานพบ ความทรงจำที่เลวร้าย ถูกลบล้างและกลบฝังด้วยความรักและความเอาใจใส่จากเขา เธอรู้สึกว่า ตัวเองเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลกเลยเวทิศกระชับอ้อมแขนกอดเธอแน่นขึ้น“อยู่ด้วยกันตลอดไปนะครับ ผมจะดูแลที่รักเอง ใช้ชีวิตให้มีความสุข ไม่ต้องกังวลอะไรเลยนะครับ”“อือ...ดารักเวนะคะ
“ผมกลัวที่รักเจ็บ” เวทิศบอกแนบอกอวบอิ่ม“งั้นก็ลงไปนอนเฉย ๆ เลย ดาทำเอง !”ภริดาผลักอกกว้าง กดสามีลงนอนหงาย ร่างอวบอัดเย้ายวนนั่งคร่อมหน้าท้องแกร่ง เธอชุ่มฉ่ำเต็มซอกขา แต่เขายังใจเย็นอยู่ได้ แบบนี้มันไม่ทันใจเอาเสียเลย“ที่รัก...เดี๋ยว อ่า...”เวทิศจิกกำผ้าปูที่นอนเต็มสองมือ เขาสูดปากเสียว และเกร็งไปทั้งตัว เมื่อคนใจร้อน จับหัวมนทู่จี้จมเข้าสู่ปากทางสวาท แล้วขย่มลงมาสุดแรง“อ๊า ! ดีจังเลยเว”เมื่อเขาเข้ามาอยู่ในตัวเธอ ภริดารู้สึกถึงความอวบใหญ่ที่อัดแน่นเต็มร่อง มันสะใจ มันดี มันเสียวจนเธอแทบแตกกระจาย“เวจ๋า...”ภริดาครางเสียงหวานเซ็กซี่ หญิงสาวโน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อย วางสองมือบนอกกว้าง กดหัวเข่าลงบนที่นอนและหนีบเอวสอบไว้แน่น ก่อนจะเริ่มขยับโยกอย่างเอาแต่ใจเวทิศปล่อยให้เจ้าสาวแสนเร่าร้อนจัดการเขาตามแต่ใจของเธอ ชายหนุ่มประคองเอวบางไว้ในสองมือ มองร่างเปลือยเปล่าร่ายรำกระเด้งกระดอนอยู่บนร่างกายของเขาร่องสาวอุ่นลื่นละมุนโอบรัดลำกายแกร่ง ถูครูด ดูดรัด ให้ความรู้สึกแสนเสียวและวิเศษที่สุด“เว...จะถึงแล้ว อ๊า...
เวทิศทุกขึ้นมารับเจ้าสาว ภากรมองหน้าเจ้าบ่าว และกระซิบบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง“ฝากพี่ดาด้วยนะ อย่าทำให้พี่สาวกูเสียใจเด็ดขาด”เวทิศยิ้ม พยักหน้ารับ“ครับ ผมจะดูแลที่รักของผมให้ดีที่สุด จะไม่ทำให้เธอต้องเสียใจ”ภากรจับมือพี่สาววางลงบนมือเจ้าบ่าว เขาปล่อยมือ และยืนมองเวทิศประคองพี่ดาไปเข้าพิธี จากนี้ไป เขาขอให้พี่สาวของเขามีแต่ความสุข ขอให้โลกใจดีกับพี่สาวของเขาให้มาก ๆ ด้วยพิธีแต่งงานที่ถูกกำหนดเอาไว้ว่าจะจัดปีหน้า ต้องถูกเลื่อนเข้ามาอย่างกะทันหัน เพราะเจ้าบ่าวทำเจ้าสาวป่อง ตั้งท้องลูกคนที่สอง ผู้หลักผู้ใหญ่ต่างก็ยินดีที่น้องไวท์จะมีน้อง แต่ก็อดที่จะพากันบ่นไม่ได้ว่า ทำอะไรไม่เกรงใจฤกษ์งามยามดีกันบ้างเลย พอบ่นแล้วก็พากันวุ่นวายหาฤกษ์ใหม่เอาที่ใกล้ที่สุด เรียกได้ว่า บ่นกันทั้งที่ใบหน้าเปื้อนยิ้ม ยินดีกันทั้งสองครอบครัวแม้งานแต่งงานจะจัดขึ้นแบบฉุกละหุก แต่ทุกอย่างก็ถูกจัดเตรียมอย่างดี และดำเนินไปด้วยความเรียบร้อย อบอุ่น สมบูรณ์แบบพิธีช่วงเช้าจัดขึ้นที่บ้านของเจ้าสาว เชิญเฉพาะแขกเหรื่อคนสำคัญและญาติสนิท ส่วนพิธีเลี้ยงฉลองสมรสในช่วงค่ำ จ
พอเห็นรูปหัวใจที่ตัวเองตั้งใจทำสุดฝีมือ แต่กลับไม่สวยอย่างที่คิด น้องไวท์ก็หน้าเสีย เขามองป๊ะป๋าด้วยสีหน้าไม่ค่อยดีเท่าไร“ป๊ะป๋าฮะ ไวท์ตั้งใจทำสุดฝีมือแล้ว แต่มันไม่สวยเลย”หน้าเศร้าๆ และน้ำเสียงไม่มั่นใจของลูกชายทำให้เวทิศยิ้มเอ็นดู เขาอุ้มลูกขึ้นมากอดแนบอก“แค่ไวท์ตั้งใจทำเพื่อป๊ะป๋า ป๊ะป๋าก็ดีใจที่สุดแล้วครับ ค่อย ๆ หัดทำไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวก็สวยเอง”“มันจะอร่อยมั้ยฮะ”เพราะมันไม่สวย น้องไวท์เลยกลัวไม่อร่อย“อร่อยแน่นอนครับ เพราะไวท์ตั้งใจทำสุดฝีมือนี่นา ป๊ะป๋าจะกินให้หมด ไม่ให้เหลือติดจานเลยครับ”“งั้น...พรุ่งนี้ ไวท์ขอทำอีกได้มั้ยฮะ”“ได้สิครับ”“แล้วหัดทำทุกวันได้มั้ยฮะ”“ได้แน่นอนอยู่แล้วครับ”“แล้วป๊ะป๋าจะกินหัวใจของไวท์ทุกวันมั้ยฮะ”“ถ้าไวท์ทำทุกวัน ป๊ะป๋าก็จะกินทุกวันครับ”เด็กน้อยยิ้มกว้าง โผกอดคอป๊ะป๋าด้วยความดีใจ ปะป๋าของเขาน่ารักที่สุดในโลกเลยพอโผกอดคอของป๊ะป๋า น้องไวท์ก็หันไปเห็นหม่ามี้“หม่ามี้ !”พอลูกเรียกหม่ามี้ เวทิศก็หันไปมอง“ตื่นแล้วเหรอครับ มา
“สะ...เสียว เวจ๋า...” ภริดาครางเสียงหวานขาดห้วง ร่องรักร้อนฉ่า วูบวาบไปทั้งซอกขา“ชอบมั้ยครับ”“ชอบ...ชอบที่สุด อื๊อ ๆ” ภริดาขยับบั้นท้ายเด้งรับร้อนรน เธอเสียวจนใกล้จะถึงปลายทางเต็มที“คืนนี้...ผมขอเอาทั้งคืนนะครับ”“มะ...ไม่ได้ ลูก...” ภริดาเป็นห่วง กลัวว่าลูกตื่นมาไม่เห็นใครแล้วจะงอแง“ผมดูลูกเอง ที่รักอ้าขาให้ผมเอาก็พอ” เวทิศว่าอย่างเอาแต่ใจภริดาส่ายหน้า “ไม่ได้...”พอที่รักไม่ตามใจ คนตัวใหญ่ก็ชะลอจังหวะโจนจ้วง เขาขยับเชื่องช้า ถอดถอน สอดลึก ในจังหวะที่แสนขัดใจคนที่กำลังจะแตะเส้นชัย“เว...แรง ๆ” ภริดาบอกอย่างขัดใจ เธอขยับบั้นเอว เด้งเข้าหาลำกายแข็งคึกอย่างร้อนรน“บอกมาก่อนว่า จะให้ผมเอาทั้งคืน” เวทิศว่าพลางกดลำกายลึกสุด ควงบั้นเอวบดขยี้เน้น ๆ“อื๊อ ! เว...ทำให้ดา ทำแรง ๆ”“ที่รักยังไม่บอกเลยว่า จะให้ผัวเอาทั้งคืน”ภริดาลืมตาขึ้นสบตาคม เธอทรมานอยากปลดปล่อยใจจะขาด เขามันคนขี้แกล้ง ต่อให้เขาโตจนเป็นพ่อของลูกเธอแล้ว ทั้งยังทำงานในตำแหน่งผู้บริหาร มีภาระและมีหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบมากมาย แต่ยามนี้ ภริ
17 คุณคือของโปรดของผม“หม่ามี้ฮะ ป๊ะป๋าเล่นกีตาร์เก่ง ร้องเพลงก็เพราะ วันนี้พวกเราได้เงินเยอะแยะเลยนะฮะ โตขึ้นไวท์จะเป็นนักร้องเหมือนป๊ะป๋า”เด็กน้อยนอนอยู่บนเตียงกว้างในห้องบนคอนโดของหม่ามี้ เพราะว่าวันนี้ตระเวนมาทั้งวัน พอกลับถึงห้องหม่ามี้ก็อาบน้ำ แล้วก็เปลี่ยนเป็นชุดนอนให้น้องไวท์ทันที“คนเก่งของหม่ามี้ทำได้อยู่แล้วค่ะ”“ไวท์จะให้ป๊ะป๋าสอนเล่นกีตาร์ แล้วก็สอนร้องเพลงด้วย”“ป๊ะป๋าจะต้องสอนไวท์แน่นอนค่ะ แต่ตอนนี้น้องไวท์นอนได้แล้วนะครับ ดึกมากแล้วลูก”“ไวท์ขอรอป๊ะป๋าก่อน ป๊ะป๋าอาบน้ำเสร็จหรือยังฮะ”เด็กน้อยผงกศีรษะขึ้นจากหมอน มองไปทางห้องน้ำ ป๊ะป๋าอาบน้ำเป็นคนสุดท้ายเพราะเมื่อครู่ ป๊ะป๋าอยู่เป็นเพื่อนเขา ตอนที่หม่ามี้อาบน้ำภริดายิ้มอ่อนโยน เธอลูบศีรษะเล็กเบา ๆ“รออีกแป๊บนึงนะคะ เดี๋ยวป๊ะป๋าก็ออกมา”สองแม่ลูกพูดคุยกันต่ออีกครู่หนึ่ง ป๊ะป๋าตัวโตก็เดินออกมาจากห้องน้ำน้องไวท์ลุกขึ้นนั่ง มองป๊ะป๋าด้วยความดีใจและภาคภูมิใจ พอป๊ะป๋าคลานขึ้นมาบนเตียง น้องไวท์ได้อยู
เสียงเปิดประตูทำให้สองแม่ลูกหันไปมอง พอเห็นร่างสูงใหญ่เดินผ่านประตูเข้ามาในห้อง น้องไวท์ก็ลุกขึ้นแล้ววิ่งไปหาทันที“ป๊ะป๋า”เวทิศย่อตัวลงนั่ง กางแขนออก โอบอุ้มลูกชาย แล้วพาลุกขึ้นยืน“ไวท์คิดถึงป๊ะป๋าที่สุดเลยฮะ”เด็กน้อยเริ่มอ้อนทันที เพราะสัปดาห์ที่ผ่านมา ป๊ะป๋าทำงานหนัก จนไม่มีเวลาไปหาเขาที่บ้าน เขาไม่เจอป๊ะป๋ามาตั้งหลายวันแล้วเวทิศหอมแก้มลูกชายฟอดใหญ่“ป๊ะป๋าก็คิดถึงน้องไวท์ครับ”“หม่ามี้ก็คิดถึงป๊ะป๋านะฮะ”เวทิศหันไปมองสบตาหม่ามี้ของลูกชาย เขาจึงเห็นว่า ภริดาจิกตาดุมองลูกชาย“ป๊ะป๋าก็คิดถึงหม่ามี้ครับ งั้นวันนี้ไปสมัครเรียนเสร็จเรียบร้อยแล้ว เราไปกินข้าวที่ร้านของหม่ามี้ แล้วก็ไปนอนที่คอนโดของหม่ามี้กันนะครับ”“นอนด้วยกันสามคนเลยใช่มั้ยฮะ”“ครับ”“เย้ !” น้องไวท์กำมือและยกสองแขนขึ้นสูง“แต่ป๊ะป๋าไม่แน่ใจว่า หม่ามี้จะอนุญาตหรือเปล่า”พอป๊ะป๋าพูดแบบนั้น เจ้าหนูน้อยก็นหน้าจ๋อย น้องไวท์หันไปมองหน้าหม่ามี้“หม่ามี้ฮะ ได้มั้ยฮะ” แววตาน่าสงสาร น้ำเสียงออดอ้อนภริดามองคนแผนส