ภริดาส่ายหน้ายิ้ม ๆ เจ้าเด็กขี้อ้อนเอ๊ย !“นายนี่มันน่าตีจริง ๆ”ปากก็บ่นก็ว่าเขา แต่ภริดาก็ยอมตามใจเจ้าเด็กขี้อ้อน เธอจับคอเสื้อเบี่ยงไปด้านข้าง เปิดเผยเต้าอวบอิ่มข้างซ้ายให้เขาได้เห็นเต็มเต้าเต้าอวบกลมกลึงขาวนวล เม็ดทับทิมที่หดแข็งอยู่กลางเต้า ทำให้คนขี้อ้อนตาลุกวาว หัวใจเต้นโครมคราม และลำกายก็แข็งคึกขึ้นมาทันที“พี่ดา ผมอยากดูด อยากเลีย อยากลงลิ้น”ภริดาเสียววาบในช่องท้อง เธอเองก็อยากให้เขาทำอย่างนั้นเหมือนกัน เจ้าเด็กคนนี้กำลังจะชักนำให้เธอใจแตก“พอแล้ว...”ภริดาดึงคอเสื้อขึ้นมาปิดเต้าอวบ เธอขึงตาดุใส่เจ้าเด็กที่กระตุ้นให้เธอเกิดอารมร์หวิว“พี่ดาแฉะแล้วใช่มั้ยครับ”“บะ...บ้า”ภริดาเลิ่กลั่ก เจ้าเด็กนิสัยไม่ดี ทำไมต้องรู้ทันเธอด้วยนะ“พี่ดาต้องการผม”“มะ...ไม่ใช่สักหน่อย แค่นี้นะ นายไปอาบน้ำได้แล้ว พี่จะนอน”“ผมแข็งไปทั้งลำเลยครับ คืนนี้คงต้องชักว่าว”เวทิศไม่สนใจว่าเธอจะไล่เขาไปนอน“คนหื่น”“คืนนี้ พี่ดาใช้นิ้วไปก่อนนะครับ ผมอนุญาต”ภริดากรีดร้องในใจ เธอจะทำอะไรกับร่างกายของตัวเอง จำเป็นต้องให้เขามาอนุญาตด้วยเหรอ มันจะมากเกินไปแล้วนะเจ้าเด็กหื่น“ฉันไม่ทำแบบนั้นหรอก”เวทิศยิ้มเจ้
9 ในวันที่ทุกอย่างถาโถมภริดาไม่เข้าไปที่ร้านหลายวันแล้ว และก็ไม่ได้ไปหาเวทิศด้วย เพราะเขาอยู่ในช่วงสอบ เธอจึงพาตัวเองออกมาอยู่ห่าง ๆ เขาจะได้มีสมาธิในการอ่านหนังสือภริดาเช็กกับผู้จัดการร้านตลอดจึงรู้ว่า หลังจากวันที่เกิดเรื่อง พสุมาที่ร้านอีกสองวัน พอไม่เห็นเธอ เขาก็ไม่มาอีก ผ่านไปหนึ่งสัปดาห์แล้ว เธอคิดว่าเขาคงไม่มาแล้วล่ะ วันนี้เธอจึงมาที่ร้านแต่หัวค่ำ เพื่อมาเตรียมงานเลี้ยงฉลองให้แก๊งน้องสะใภ้กับเพื่อน เนื่องในโอกาสสอบเสร็จ และเธอก็ถือโอกาสเลี้ยงฉลองวันคล้ายวันเกิดให้เวทิศด้วยเจ้าของวันเกิดโทรมาทวงคำสัญญากับเธอตั้งแต่เช้าแล้วว่า วันนี้เธอจะต้องประกาศให้ทุกคนรู้ว่า เธอกับเขาเป็นแฟนกันวันนี้ เธอหนีไม่ได้แล้วสินะ...เมื่อภริดามาถึงร้าน ทุกอย่างปกติและเรียบร้อยดี เธอสั่งพนักงานให้จัดโต๊ะ และเอาเค้กวันเกิดไปซ่อนไว้ก่อน เพื่อจะเตรียมเซอร์ไพรส์เวทิศหลังจากสั่งทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ภริดาจึงเข้าไปนั่งทำงานรอคนอื่นในห้องทำงาน ระหว่างที่เธอกำลังทำงานอยู่ มีสายเรียกเข้าที่ไม่คุ้น เธอลังเลใจที่จะกดรับสาย แต่ก็กลัวว่าจะเป็นลูกค้าวีไอพีติดต่อมาจองโต๊ะ จองสถานที่จัดงาน สุดท้ายแล้ว เธอก็กดรับส
“พี่ดา !”เวทิศชะงักเท้า เขาหยุดอยู่ยืนกับที่ เมื่อเห็นว่าภริดาถูกจับตัวไว้ “โอนเงินให้กู !” พสุตะโกนเสียงดังลั่น มันเล็งปลายกระบอกปืนไปที่เวทิศ“ปล่อยพี่ดาก่อน แล้วผมจะโอนให้”“มึงไม่มีสิทธิ์ต่อรอง โอนเงินให้กู ไม่อย่างนั้นกูยิงมึงไส้แตกแน่”“พสุ...วางปืนลง อย่าทำอะไรเขา ฉันจะโอนเงินให้คุณเอง”พสุยิ้มหยัน เขาขมวดคิ้วมุ่น มองหน้าเวทิศ แล้วก้มมองหน้าภริดา แล้วเหยียดยิ้ม“ห่วงกันขนาดนี้ ไอ้เหี้ยนี่เป็นผัวใหม่มึงเหรอ”“อย่าทำอะไรเขา ฉันจะโอนเงินให้คุณเอง”“ก็โอนสิวะ !”เพราะความกดดัน ทั้งเป็นห่วงเวทิศ ทำให้ภริดาลืมไปว่า เธอบอกพสุว่า โทรศัพท์ไม่ได้อยู่กับตัว หญิงสาวล้วงโทรศัพท์จากกระเป๋ากางเกงออกมา“นี่มึงก็โกหกกูเหรอ อีตอแหล !”พสุโมโหที่ภริดาโกหก ถ่วงเวลาไม่ยอมโอนเงินให้เขาสักที เขาจึงสะบัดมือตบหน้าเธอสุดแรงภริดาล้มลงนั่งพับเพียบกับพื้น เวทิศจึงพุ่งเข้าไปชาร์ตตัวพสุ เขาบิดข้อมือพสุจนมันปล่อยปืนหลุดลงพื้น ทั้งคู่แลกหมัดกันอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่พสุผลักอกของเวทิศสุดแรง แล้วดึงมีดพับออกมา มันอาศัยจังหวะที่เวทิศซวนเซยังไม่ทันตั้งตัว พุ่งเข้าแทงเต็มแรง และคงจะแทงซ้ำอีกหลายครั้ง หากไม
เวทิศเข้าใจถึงความหวังดีของบิดาและมารดา แต่เขาไม่ได้เป็นคนผิด เขาอยากต่อสู้คดี อยากเป็นพยานให้พี่ดา “พ่อจะช่วยเหลือผู้หญิงคนนั้น เขาจะพ้นทุกข้อกล่าวหา จะไม่มีอะไรยุ่งยาก ทุกอย่างจะจบลงด้วยดี แต่เวจะต้องเลิกติดต่อกับเขา และจะต้องบินไปเรียนที่ต่างประเทศทันทีหลังจากร่างกายแข็งแรงดีแล้ว” อิทธิพล ความมั่งคั่ง และคอนเนคชันที่มี ทำให้คุณทัดเทพมั่นใจว่า เขาสามารถทำให้ภริดาหลุดพ้นทุกข้อกล่าวหา และทำให้เธอไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องที่เกิดขึ้นได้แน่นอน ข้อต่อรองของบิดาทำให้เวทิศหนักใจไม่น้อย เขารู้อยู่แล้วว่า จะต้องเดินทางไปเรียนต่อปริญญาโทต่างประเทศ แต่นั่นก็คือไปหลังจากเรียนจบปริญญาตรีที่ไทย เขายังมีเวลาอยู่กับพี่ดาอีกตั้ง 2 ปี แต่สุดท้ายแล้ว เขาก็เลือกที่จะช่วยพี่ดา ด้วยการรับปากตามที่บิดาต้องการ ไปเรียนปริญญาตรีกับปริญญาโทแค่ 3-4 ปี เขาจะอดทน รอวันกลับมาเธออีกครั้ง10 ต่างคนต่างทางเดิน “ถือว่าฉันขอร้องล่ะนะ ปล่อยให้ตาเวได้ไปเรียนต่ออย่างมีสมาธิ ให้เขาได้เจอคนอื่น เรียนรู้การใช้ชีวิตที่แตกต่างออกไป ฉันอยากให้เขาเติบโตเป็นผู้ใหญ่มากกว่านี้ ก่อนจะตัดสินใจ
“งั้นก็ดีเลยจ้ะ เอาตามที่มุกว่าก็แล้วกัน” ภริดาหมั่นไส้น้องชายนัก หวงเมียจนน่าหมั่นไส้ เธอก็เลยอยากแกล้ง“พี่ดา !” ภากรมองพี่สาวด้วยสายตาไม่พอใจ“พี่กรอย่าใจร้ายสิคะ” ไข่มุกทำหน้าเศร้าน่าสงสารภากรถอนหายใจแรง เห็นเมียหน้าเศร้าแล้วก็รู้สึกผิด คนรักเมีย ไม่อยากขัดใจเมีย จึงพยักหน้ารับอย่างเสียไม่ได้“เย้ ! คืนนี้เราจะนอนคุยกันทั้งคืนเลยนะคะพี่ดา”“ไม่ได้ ! ให้เวลาคุยกันไม่เกินสามสิบนาที”ภริดาเบ้ปากแล้วส่ายหน้า รำคาญน้องชายตัวเองเหลือเกินหลังจากนั่งรับประทานอาหารและพูดคุยกันต่ออีกครู่ใหญ่ ทั้งหมดก็แยกย้ายกันกลับ ภริดาจอดรถไว้ที่ร้าน เธอนั่งรถกลับบ้านพร้อมกับน้องชายและน้องสะใภ้ โดยภากรเป็นคนขับรถ เธอกับไข่มุกนั่งเม้าท์มอยกันอยู่เบาะหลังทุกคนในครอบครัวไม่อยากให้ภริดาไปอยู่คอนโดคนเดียว เพราะเพิ่งผ่านเหตุการณ์ร้าย ๆ ไปไม่นาน พวกเขาจึงอยากให้ภริดากลับไปอยู่ที่บ้าน ทว่าหญิงสาวก็ไม่ค่อยจะกลับบ้านเท่าไร เธอมักจะไปพักอยู่ที่คอนโดมากกว่าภริดารู้ตัวดีว่า แม้คดีความจะถูกจัดการเรียบร้อยอย่างเงียบเชียบ แต่หัวใจของเธอก็ยังไม่ปกติเท่าไรนัก หญิงสาวจึงพยายามเลี่ยงไม่อยู่บ้าน เพราะเธอกลัวว่าครอบครัวจะเ
"ค่ะ...เหม็น…"ภริดาพูดยังไม่ทันขาดคำ เธอก็ต้องกระโจนลงจากเตียง วิ่งเข้าห้องน้ำ แล้วอาเจียนออกมา แต่เพราะยังไม่ได้กินข้าวเช้า สิ่งที่ออกมาจึงมีเพียงแค่น้ำเท่านั้นแม่แก้วเดินตามเข้าในห้องน้ำ ท่านลูบหลังลูกสาวด้วยความเป็นห่วง"ไม่สบายหรือเปล่าลูก ปวดท้องหรือเป็นโรคกระเพาะหรือเปล่า"ภริดาส่ายหน้าทั้งที่ยังก้มอาเจียนอยู่กับชักโครก พอดีขึ้นแล้วเธอจึงลุกขึ้นไปบ้วนปาก ล้างหน้าล้างตาที่อ่างล้างหน้าแม่แก้วถอยออกมามองลูกอยู่หน้าประตูห้องน้ำ เพราะท่านกลัวว่าลูกสาวจะเหม็นกลิ่นกระเทียมเจียวจากตัวเองจนอาเจียนออกมาอีก"อาบน้ำล้างหน้า ก็น่าจะดีขึ้นแล้วล่ะค่ะ เดี๋ยวดาจะลงไปกินข้าวนะคะ""งั้นแม่ลงไปเตรียมอาหารเช้าไว้รอนะลูก ถ้าไม่ไหวจริงๆหรือมีอะไรก็ตะโกนเรียกแม่ดัง ๆ นะ""ค่ะ คุณแม่"…สายน้ำอุ่นที่รินรดกาย ไม่ได้ทำให้รู้สึกดีขึ้นเลย เธอยังคงเวียนหัวอยู่เหมือนเดิม ทั้งยังมีอาการพะอืดพะอมตลอดด้วยภริดารีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วลงไปข้างล่าง เธอคิดว่าถ้าได้กินอาหารเช้า ก็น่าจะรู้สึกดีขึ้นเมื่อเดินเข้าไปในห้องรับประทานอาหาร แม่แก้วเตรียมโจ๊กหมูร้อน ๆ ไว้รอลูกสาวแล้วภริดานั่งลงที่เก้าอี้ ดึงชามโจ๊กม
11 ตัวแทนความรัก4 ปีผ่านไป... “หม่ามี้ !” เสียงร้องเรียกของเจ้าหนูวัยสามขวบครึ่ง ทำให้คนที่เพิ่งปิดประตูรถยิ้มกว้าง แค่ได้ยินเสียงลูก ความเหนื่อยล้าจากงานหายเป็นปลิดทิ้งภริดาย่อตัวลงนั่ง กางแขนรอรับลูกชายที่วิ่งเข้ามาหา พอร่างเล็กโผเข้ามากอดคอ เธอก็กอดรัดดวงใจดวงน้อยของเธอเต็มอ้อมแขน หอมหัว หอมแก้มอย่างแสนรัก“ไวท์คิดถึงหม่ามี้ที่ฉุดเลยฮะ”เด็กชายภาทิศ หรือน้องไวท์บอกเสียงดังฟังชัด เจ้าหนูปล่อยแขนจากคอผู้เป็นแม่ แล้วใช้มือป้อม ๆ น้อย ๆ สองข้าง กอบไว้หน้าของหม่ามี้ไว้ ก่อนจะจุ๊บจนทั่วใบหน้าหม่ามี้ จุ๊บแรง จุ๊บเสียงดัง จุ๊บจนใบหน้าของหม่ามี้เต็มไปด้วยน้ำลายคุณยายแก้วเดินตามหลานออกมาติด ๆ มองสองแม่ลูกยิ้ม ๆ ทั้งเอ็นดูทั้งขำคนคิดถึงแม่“พอบอกว่า คืนนี้หม่ามี้จะกลับเร็วก็ไม่ยอมนอน ขอมารอข้างล่าง”ภริดายังคงทำร้านอาหารเหมือนเดิม คืนไหนมีกลุ่มลูกค้าที่เป็นแขกวีไอพีต้องดูแลเป็นพิเศษ หญิงสาวก็จะนอนที่คอนโด เพราะใกล้ร้าน แต่ส่วนมากแล้วเธอจะกลับมานอนบ้าน จะกลับเร็วกลับช้า ก็ขอให้ได้มาเจอหน้าลูกชาย ได้นอนกอด เธอก็มีกำลังแรงใจที่จะทำงานต่อไป ต่อให้มีปัญหามากมายถาโถมเข้ามา แค่เห็นหน้าลูก เธอก็ฮ
“แล้วป๊ะป๋าได้ทิปเยอะมั้ยฮะ”ภริดายิ้มหวาน นึกเคืองในใจเล็กน้อย เมื่อนึกถึงคนที่ให้ทิปป๊ะป๋าของลูก เขาได้ทิปเยอะ แถมยังเป็นทิปจากสาว ๆ สายเปย์ทั้งนั้น มันน่าหมั่นไส้นัก“ได้เยอะมาก ๆ เลยจ้ะ”เจ้าตัวน้อยยิ้มเต็มใบหน้า ภาคภูมิใจในตัวป๊ะป๋า“โตขึ้น...ไวท์จะร้องเพลง จะเล่นกีตาร์เหมือนปะป๋า แล้วไวท์จะไปร้องเพลงที่ร้านของหม่ามี้”“ไวท์ต้องเป็นนักร้องที่ร้องเพลงเพราะเหมือนป๊ะป๋า และจะต้องได้ทิปเยอะเหมือนป๊ะป๋าแน่นอนค่ะ”เด็กชายตัวน้อยยิ้มกว้าง ซุกตัวเข้าหาหม่ามี้ พึมพำกับอกอุ่นว่า“ไวท์อยากให้ป๊ะป๋ากลับมาหาไวท์จังเลยฮะ ไวท์อยากให้ป๊ะป๋าสอนร้องเพลง สอนไวท์เล่นกีตาร์”ภริดากอดลูกชายแนบอก ลูบแผ่นหลังลูกน้อยเบา ๆ สะท้อนสะท้านอยู่ในอก“แม่ก็อยากให้ป๊ะป๋ากลับมาหาเรา แต่ตอนนี้ป๊ะป๋าอยู่ไกลมาก คงมาหาเราไม่ได้หรอกค่ะ”“แล้วเมื่อไร ป๊ะป๋าจะกลับมาอยู่ใกล้ ๆ เราล่ะฮะ”“คงอีกนานเลยค่ะ”…หรืออาจจะไม่มีวันนั้นเลยก็ได้เด็กชายตัวน้อยเงยหน้าสบตามารดาด้วยสายตาเศร้าภริดายิ้มอ่อนโยน เธอกอดลูกน้อยแนบอก“แต่ไม่ว่าป๊ะป๋าจะกลับมาหาเราหรือไม่ แต่เราสองคนก็จะรักป๊ะป๋าตลอดไป โอเคมั้ยคะ”ไวท์พยักหน้ารับจริงจัง“ฮะ...ไ
เวทิศล้วงมือลงกลางซอกสาว เขาจับเป้ากางเกงในตัวบางเบี่ยงออก แล้วค่อย ๆ กรีดนิ้วกลางผ่ากลีบเนื้ออุ่นลื่น และสอดเข้าสู่ร่องรักชุ่มฉ่ำที่รัดรึงแสนวิเศษเมื่อเวทิศเริ่มขยับนิ้ว ภริดาก็ครางในลำคอ เธอเสียวและอยากกระสันมากมาย น้ำลื่นใสไหลเอ่อเต็มซอกขา“เวจ๋า...เอาของจริงเข้ามาเร็ว ๆ” ภริดาอ้อนเสียงกระเส่า เธออยากให้เขาเติมเต็มเวทิศหอมแก้มนวลเบา ๆ เขาขยับตัวขยุกขยิก ดึงกางเกงลงไปคาไว้ที่หน้าแข้ง ปลดปล่อยแก่นกายแข็งคึกออกมา“ยกก้นขึ้นนะครับ” เวทิศช่วยประคองเอวคุณแม่ท้องให้เธอยกก้นขึ้น และจับส่วนหัวมนทู่จี้ตรงร่องรักชุ่มฉ่ำ พอสอดส่วนหัวจมเข้าไปในร่องเนื้อแล้ว เขาก็ประคองเอวภรรยาไว้ด้วยสองมือ“กดลงมาเลยครับที่รัก”ภริดาจับข้อมือแกร่งไว้ทั้งสองข้าง ในตอนที่เธอค่อย ๆ กดบั้นท้ายอวบอัดลงบนหน้าตักของสามีอีกครั้ง“เวจ๋า...เสียว”หัวอวบมนทู่ที่ค่อย ๆ แหวกร่องเนื้อเข้ามาในตัวเธอ ทำให้ภริดาเสียวจนสั่นเทิ้มไปทั้งตัว วูบวาบไปทั้งร่อง ติ่งเสียวกระตุกยิบ ๆ“ผมก็เสียวครับ อ่า...ที่รักแน่นมาก”เธอคับแน่น อุ่นร้อน นุ่มนวล เขาต้องกัดฟันแน่น
สองสาวนั่งมองเธอตาค้าง อ้าปากเหวอ ไม่คิดว่าภริดาจะกล้าพูดตรง ๆ แบบนี้“อ้อ ! แล้วชุดนี้ พอดีคุณสามีเรียกเจ้าของห้องเสื้อมาวัดตัวตัดให้ด่วนค่ะ ราคาก็ไม่แพงเท่าไรหรอกค่ะ ไม่กี่หมื่น แต่ก็เฉียดแสนอยู่นะคะ แต่คงใส่ครั้งเดียวแหละค่ะ อีกหน่อยท้องโตกว่านี้คงใส่ไม่ได้แล้ว และพอคลอดแล้วก็คงตัดใหม่ พอดีไม่ชอบใส่ชุดซ้ำน่ะค่ะ”เธออดไม่ได้จริง ๆ นะ อดที่จะเก็บปากเก็บคำ แล้วพูดจาดี ๆ กับคนที่มาบูลลี่ยัยหนูในท้องของเธอไม่ได้หรอกนะ ยัยสองคนนี้ กล่าวหาว่าลูกสาวเธอมาก่อนเธอแต่งงาน จะมาก่อนหรือมาหลัง ลูกของเธอก็เกิดจากความรักของป๊ะป๋ากับหม่ามี้ และเธอเชื่อว่า ยัยหนูจะได้รับการเลี้ยงดูอย่างดีและมีความสุข และที่สำคัญ ลูกสาวของเธอจะไม่เป็นคนแบบยัยสองคนนี้แน่นอนถ้าเวทิศจะไม่พอใจที่เธอพูดจาไม่น่ารักกับคนพวกนี้ เธอก็จะบอกเขาว่า ทีหลังก็อย่าพาเธอมาออกงานแบบนี้อีก มาเจอคนใส่หน้ากากเข้าหา จิกกัดด้วยคำพูดและสายตาแบบนี้ มันเสียสุขภาพจิต พลอยทำให้ลูกสาวในท้องหงุดหงิดไปด้วย เพราะตอนที่เธอพูด ยัยหนูก็ดิ้นแรงเชียวหลังจากนั้น ทั้งโต๊ะก็มีแต่ความเงียบงัน ไม่มีใครกล้าทักท้วงทักถามอะไรเธออี
“ถ้าดาเลิกทำร้านแล้ว เวหมดสิทธิ์ทิ้งดาแล้วนะ ไม่อย่างนั้น ดาจะไม่มีตังค์ซื้อข้าวกิน แต่จะว่าไป ก็เสียดายร้านเหมือนกันนะ กว่าจะมาได้ไกลขนาดนี้ เหนื่อยไม่ใช่เล่น”“อยากให้ผมซื้อร้านไว้มั้ยครับ แล้วให้คนอื่นบริหารให้ เวลาว่าง ๆ เราค่อยไปดูร้านกัน”“ได้เหรอ”“ได้สิครับ ถ้าที่รักอยากได้ ผมจะจัดการให้”“เว...ทำไมน่ารักอย่างนี้” ภริดาขยับตัวยุกยิก เธอพาตัวเองขึ้นไปนอนทับเขาไว้ทั้งตัว แล้วซุกหน้ากับซอกคอแกร่งเวทิศกอดเธอไว้หลวม ๆ เขาจูบกระหม่อมเธอเบา ๆ ด้วยความรักเต็มหัวใจ“ขอบคุณที่เลือกดานะ ขอบคุณที่เข้ามาในชีวิตผู้หญิงคนนี้ ดากับลูกรักเวมาก ๆ เลยนะ”ภริดาพูดเสียงอู้อี้กับซอกคอแกร่ง หญิงสาวสูดน้ำมูก สะอื้นไห้เบา ๆ ความเจ็บปวดในอดีต เรื่องราวแย่ ๆ ที่เคยพานพบ ความทรงจำที่เลวร้าย ถูกลบล้างและกลบฝังด้วยความรักและความเอาใจใส่จากเขา เธอรู้สึกว่า ตัวเองเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลกเลยเวทิศกระชับอ้อมแขนกอดเธอแน่นขึ้น“อยู่ด้วยกันตลอดไปนะครับ ผมจะดูแลที่รักเอง ใช้ชีวิตให้มีความสุข ไม่ต้องกังวลอะไรเลยนะครับ”“อือ...ดารักเวนะคะ
“ผมกลัวที่รักเจ็บ” เวทิศบอกแนบอกอวบอิ่ม“งั้นก็ลงไปนอนเฉย ๆ เลย ดาทำเอง !”ภริดาผลักอกกว้าง กดสามีลงนอนหงาย ร่างอวบอัดเย้ายวนนั่งคร่อมหน้าท้องแกร่ง เธอชุ่มฉ่ำเต็มซอกขา แต่เขายังใจเย็นอยู่ได้ แบบนี้มันไม่ทันใจเอาเสียเลย“ที่รัก...เดี๋ยว อ่า...”เวทิศจิกกำผ้าปูที่นอนเต็มสองมือ เขาสูดปากเสียว และเกร็งไปทั้งตัว เมื่อคนใจร้อน จับหัวมนทู่จี้จมเข้าสู่ปากทางสวาท แล้วขย่มลงมาสุดแรง“อ๊า ! ดีจังเลยเว”เมื่อเขาเข้ามาอยู่ในตัวเธอ ภริดารู้สึกถึงความอวบใหญ่ที่อัดแน่นเต็มร่อง มันสะใจ มันดี มันเสียวจนเธอแทบแตกกระจาย“เวจ๋า...”ภริดาครางเสียงหวานเซ็กซี่ หญิงสาวโน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อย วางสองมือบนอกกว้าง กดหัวเข่าลงบนที่นอนและหนีบเอวสอบไว้แน่น ก่อนจะเริ่มขยับโยกอย่างเอาแต่ใจเวทิศปล่อยให้เจ้าสาวแสนเร่าร้อนจัดการเขาตามแต่ใจของเธอ ชายหนุ่มประคองเอวบางไว้ในสองมือ มองร่างเปลือยเปล่าร่ายรำกระเด้งกระดอนอยู่บนร่างกายของเขาร่องสาวอุ่นลื่นละมุนโอบรัดลำกายแกร่ง ถูครูด ดูดรัด ให้ความรู้สึกแสนเสียวและวิเศษที่สุด“เว...จะถึงแล้ว อ๊า...
เวทิศทุกขึ้นมารับเจ้าสาว ภากรมองหน้าเจ้าบ่าว และกระซิบบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง“ฝากพี่ดาด้วยนะ อย่าทำให้พี่สาวกูเสียใจเด็ดขาด”เวทิศยิ้ม พยักหน้ารับ“ครับ ผมจะดูแลที่รักของผมให้ดีที่สุด จะไม่ทำให้เธอต้องเสียใจ”ภากรจับมือพี่สาววางลงบนมือเจ้าบ่าว เขาปล่อยมือ และยืนมองเวทิศประคองพี่ดาไปเข้าพิธี จากนี้ไป เขาขอให้พี่สาวของเขามีแต่ความสุข ขอให้โลกใจดีกับพี่สาวของเขาให้มาก ๆ ด้วยพิธีแต่งงานที่ถูกกำหนดเอาไว้ว่าจะจัดปีหน้า ต้องถูกเลื่อนเข้ามาอย่างกะทันหัน เพราะเจ้าบ่าวทำเจ้าสาวป่อง ตั้งท้องลูกคนที่สอง ผู้หลักผู้ใหญ่ต่างก็ยินดีที่น้องไวท์จะมีน้อง แต่ก็อดที่จะพากันบ่นไม่ได้ว่า ทำอะไรไม่เกรงใจฤกษ์งามยามดีกันบ้างเลย พอบ่นแล้วก็พากันวุ่นวายหาฤกษ์ใหม่เอาที่ใกล้ที่สุด เรียกได้ว่า บ่นกันทั้งที่ใบหน้าเปื้อนยิ้ม ยินดีกันทั้งสองครอบครัวแม้งานแต่งงานจะจัดขึ้นแบบฉุกละหุก แต่ทุกอย่างก็ถูกจัดเตรียมอย่างดี และดำเนินไปด้วยความเรียบร้อย อบอุ่น สมบูรณ์แบบพิธีช่วงเช้าจัดขึ้นที่บ้านของเจ้าสาว เชิญเฉพาะแขกเหรื่อคนสำคัญและญาติสนิท ส่วนพิธีเลี้ยงฉลองสมรสในช่วงค่ำ จ
พอเห็นรูปหัวใจที่ตัวเองตั้งใจทำสุดฝีมือ แต่กลับไม่สวยอย่างที่คิด น้องไวท์ก็หน้าเสีย เขามองป๊ะป๋าด้วยสีหน้าไม่ค่อยดีเท่าไร“ป๊ะป๋าฮะ ไวท์ตั้งใจทำสุดฝีมือแล้ว แต่มันไม่สวยเลย”หน้าเศร้าๆ และน้ำเสียงไม่มั่นใจของลูกชายทำให้เวทิศยิ้มเอ็นดู เขาอุ้มลูกขึ้นมากอดแนบอก“แค่ไวท์ตั้งใจทำเพื่อป๊ะป๋า ป๊ะป๋าก็ดีใจที่สุดแล้วครับ ค่อย ๆ หัดทำไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวก็สวยเอง”“มันจะอร่อยมั้ยฮะ”เพราะมันไม่สวย น้องไวท์เลยกลัวไม่อร่อย“อร่อยแน่นอนครับ เพราะไวท์ตั้งใจทำสุดฝีมือนี่นา ป๊ะป๋าจะกินให้หมด ไม่ให้เหลือติดจานเลยครับ”“งั้น...พรุ่งนี้ ไวท์ขอทำอีกได้มั้ยฮะ”“ได้สิครับ”“แล้วหัดทำทุกวันได้มั้ยฮะ”“ได้แน่นอนอยู่แล้วครับ”“แล้วป๊ะป๋าจะกินหัวใจของไวท์ทุกวันมั้ยฮะ”“ถ้าไวท์ทำทุกวัน ป๊ะป๋าก็จะกินทุกวันครับ”เด็กน้อยยิ้มกว้าง โผกอดคอป๊ะป๋าด้วยความดีใจ ปะป๋าของเขาน่ารักที่สุดในโลกเลยพอโผกอดคอของป๊ะป๋า น้องไวท์ก็หันไปเห็นหม่ามี้“หม่ามี้ !”พอลูกเรียกหม่ามี้ เวทิศก็หันไปมอง“ตื่นแล้วเหรอครับ มา
“สะ...เสียว เวจ๋า...” ภริดาครางเสียงหวานขาดห้วง ร่องรักร้อนฉ่า วูบวาบไปทั้งซอกขา“ชอบมั้ยครับ”“ชอบ...ชอบที่สุด อื๊อ ๆ” ภริดาขยับบั้นท้ายเด้งรับร้อนรน เธอเสียวจนใกล้จะถึงปลายทางเต็มที“คืนนี้...ผมขอเอาทั้งคืนนะครับ”“มะ...ไม่ได้ ลูก...” ภริดาเป็นห่วง กลัวว่าลูกตื่นมาไม่เห็นใครแล้วจะงอแง“ผมดูลูกเอง ที่รักอ้าขาให้ผมเอาก็พอ” เวทิศว่าอย่างเอาแต่ใจภริดาส่ายหน้า “ไม่ได้...”พอที่รักไม่ตามใจ คนตัวใหญ่ก็ชะลอจังหวะโจนจ้วง เขาขยับเชื่องช้า ถอดถอน สอดลึก ในจังหวะที่แสนขัดใจคนที่กำลังจะแตะเส้นชัย“เว...แรง ๆ” ภริดาบอกอย่างขัดใจ เธอขยับบั้นเอว เด้งเข้าหาลำกายแข็งคึกอย่างร้อนรน“บอกมาก่อนว่า จะให้ผมเอาทั้งคืน” เวทิศว่าพลางกดลำกายลึกสุด ควงบั้นเอวบดขยี้เน้น ๆ“อื๊อ ! เว...ทำให้ดา ทำแรง ๆ”“ที่รักยังไม่บอกเลยว่า จะให้ผัวเอาทั้งคืน”ภริดาลืมตาขึ้นสบตาคม เธอทรมานอยากปลดปล่อยใจจะขาด เขามันคนขี้แกล้ง ต่อให้เขาโตจนเป็นพ่อของลูกเธอแล้ว ทั้งยังทำงานในตำแหน่งผู้บริหาร มีภาระและมีหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบมากมาย แต่ยามนี้ ภริ
17 คุณคือของโปรดของผม“หม่ามี้ฮะ ป๊ะป๋าเล่นกีตาร์เก่ง ร้องเพลงก็เพราะ วันนี้พวกเราได้เงินเยอะแยะเลยนะฮะ โตขึ้นไวท์จะเป็นนักร้องเหมือนป๊ะป๋า”เด็กน้อยนอนอยู่บนเตียงกว้างในห้องบนคอนโดของหม่ามี้ เพราะว่าวันนี้ตระเวนมาทั้งวัน พอกลับถึงห้องหม่ามี้ก็อาบน้ำ แล้วก็เปลี่ยนเป็นชุดนอนให้น้องไวท์ทันที“คนเก่งของหม่ามี้ทำได้อยู่แล้วค่ะ”“ไวท์จะให้ป๊ะป๋าสอนเล่นกีตาร์ แล้วก็สอนร้องเพลงด้วย”“ป๊ะป๋าจะต้องสอนไวท์แน่นอนค่ะ แต่ตอนนี้น้องไวท์นอนได้แล้วนะครับ ดึกมากแล้วลูก”“ไวท์ขอรอป๊ะป๋าก่อน ป๊ะป๋าอาบน้ำเสร็จหรือยังฮะ”เด็กน้อยผงกศีรษะขึ้นจากหมอน มองไปทางห้องน้ำ ป๊ะป๋าอาบน้ำเป็นคนสุดท้ายเพราะเมื่อครู่ ป๊ะป๋าอยู่เป็นเพื่อนเขา ตอนที่หม่ามี้อาบน้ำภริดายิ้มอ่อนโยน เธอลูบศีรษะเล็กเบา ๆ“รออีกแป๊บนึงนะคะ เดี๋ยวป๊ะป๋าก็ออกมา”สองแม่ลูกพูดคุยกันต่ออีกครู่หนึ่ง ป๊ะป๋าตัวโตก็เดินออกมาจากห้องน้ำน้องไวท์ลุกขึ้นนั่ง มองป๊ะป๋าด้วยความดีใจและภาคภูมิใจ พอป๊ะป๋าคลานขึ้นมาบนเตียง น้องไวท์ได้อยู
เสียงเปิดประตูทำให้สองแม่ลูกหันไปมอง พอเห็นร่างสูงใหญ่เดินผ่านประตูเข้ามาในห้อง น้องไวท์ก็ลุกขึ้นแล้ววิ่งไปหาทันที“ป๊ะป๋า”เวทิศย่อตัวลงนั่ง กางแขนออก โอบอุ้มลูกชาย แล้วพาลุกขึ้นยืน“ไวท์คิดถึงป๊ะป๋าที่สุดเลยฮะ”เด็กน้อยเริ่มอ้อนทันที เพราะสัปดาห์ที่ผ่านมา ป๊ะป๋าทำงานหนัก จนไม่มีเวลาไปหาเขาที่บ้าน เขาไม่เจอป๊ะป๋ามาตั้งหลายวันแล้วเวทิศหอมแก้มลูกชายฟอดใหญ่“ป๊ะป๋าก็คิดถึงน้องไวท์ครับ”“หม่ามี้ก็คิดถึงป๊ะป๋านะฮะ”เวทิศหันไปมองสบตาหม่ามี้ของลูกชาย เขาจึงเห็นว่า ภริดาจิกตาดุมองลูกชาย“ป๊ะป๋าก็คิดถึงหม่ามี้ครับ งั้นวันนี้ไปสมัครเรียนเสร็จเรียบร้อยแล้ว เราไปกินข้าวที่ร้านของหม่ามี้ แล้วก็ไปนอนที่คอนโดของหม่ามี้กันนะครับ”“นอนด้วยกันสามคนเลยใช่มั้ยฮะ”“ครับ”“เย้ !” น้องไวท์กำมือและยกสองแขนขึ้นสูง“แต่ป๊ะป๋าไม่แน่ใจว่า หม่ามี้จะอนุญาตหรือเปล่า”พอป๊ะป๋าพูดแบบนั้น เจ้าหนูน้อยก็นหน้าจ๋อย น้องไวท์หันไปมองหน้าหม่ามี้“หม่ามี้ฮะ ได้มั้ยฮะ” แววตาน่าสงสาร น้ำเสียงออดอ้อนภริดามองคนแผนส