ตอนที่ 18

พ่อภวัตหลุบตามองลูกสาวอย่างสงสัย

“มีอะไรหรือเปล่า ทำไมอ้อนผิดปกติ”

ภริดาเม้มปาก เธอเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะถามบิดาว่า

“พ่อขา...ถ้าดามีแฟน พ่อจะว่าอะไรมั้ยคะ”

ภริดาแทบกลั้นหายใจในตอนที่รอคอยคำตอบจากท่าน เพราะเธอเคยเลือกผิดมาแล้วครั้งหนึ่ง เคยทำให้ครอบครัวต้องเป็นห่วงเป็นกังวล เคยทำให้พ่อกับแม่ต้องเสียใจ หากจะรับใครสักคนเข้ามาในชีวิตอีกครั้ง เธอก็อยากบอกให้พวกท่านได้รับรู้ก่อน

“รักเขาเหรอ”

“ก็...น่าจะรักมั้งคะ”

พ่อภวัตหัวเราะในลำคอ ท่านวางมือลงบนศีรษะของลูกสาวแล้วโคลงเบา ๆ

“อะไร...ยังไม่รู้อีกว่ารักหรือเปล่า แล้วจะเป็นแฟนกันได้ยังไง”

ภริดาจับมือของบิดามากุมไว้ เธอขยับตัวนั่งตรง มองสบตาท่าน

“ก็เวลาที่ดาอยู่กับเขาแล้ว ดารู้สึกอบอุ่นปลอดภัย เขาตามใจดาทุกเรื่อง เอาใจทุกอย่าง เขาสัญญาว่าจะดูแลดาอย่างดี จะไม่ทำให้ดาต้องเสียใจ”

พ่อภวัตพยักหน้า

“เขาเป็นคนดีมั้ย เคยทำร้ายดาหรือเปล่า”

“เขาไม่เคยทำร้ายดาเลยค่ะ และเขาก็น่าจะเป็นคนดี”

เวทิศไม่เคยทำให้เธอเสียใจ ไม่เคยทำเธอเจ็บแม้แต่ปลายก้อย ไปไหนมาไหน เขาก็บอกเธอทุกครั้ง ทำอย่างกับเธอเป็นผู้ปกครองของเขา

ภริดาคงไม่รู้ตัวว่า ระยะหลัง ๆ ทั้งสีหน้าและแววตาของเธอสดใสขึ้นมาก ความสุขมันเปล่งประกายออกมาจนคนรอบตัวสังเกตเห็นได้ ขนาดน้องชายของเธอยังดูออกเลย และยิ่งเวลาเธอพูดถึงผู้ชายคนนั้น รอยยิ้มอ่อนหวานระคนเขินอายก็ระบายเต็มใบหน้า จนคนเป็นพ่อถึงกับพลอยยิ้มไปด้วย

พ่อภวัตมองลูกสาวด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรักและห่วงใย ท่านกังวลมาตลอดว่า ลูกสาวจะจมอยู่กับอดีต หวาดกลัวต่อการมีรักครั้งใหม่ แต่วันนี้ท่านรู้แล้วว่า ลูกสาวของท่านเข้มแข็ง กล้าและแกร่งกว่าวันวาน ยัยหนูดาของท่านกล้าที่ก้าวออกจากเซฟโซน เปิดใจรับใครอีกคนเข้ามาในชีวิต แต่ในฐานะคนเป็นพ่อที่เคยเห็นลูกเจ็บปวดกับความรักครั้งก่อน ก็อดเป็นห่วงไม่ได้

“พาเขามาหาพ่อหน่อย พ่ออยากรู้จัก”

ภริดายิ้มเต็มใบหน้า เธอโผเข้ากอดบิดา ซบหน้ากับอกอุ่นของท่าน

“ดาต้องพาเขามาให้คุณพ่อสแกนอยู่แล้วค่ะ แต่คุณพ่อต้องสัญญามาก่อนว่า จะไม่ล้อดา”

“ทำไมต้องล้อล่ะ”

“ก็...ก็...เอ่อ...เขาอายุน้อยกว่าดาค่ะ”

“ก็ไม่เห็นเป็นไร”

“แต่...เขาอ่อนกว่าดาหลายปีเลยนะคะ”

ภริดาถอนหายใจอย่างหนักอกหนักใจ เวทิศยังไม่บรรลุนิติภาวะด้วยซ้ำ

“ขอแค่เขารักและดูแลดาได้ ขอแค่เขาไม่ทำร้ายให้ลูกสาวของพ่อต้องเจ็บ และถ้าดาอยู่กับเขาแล้วมีความสุข พ่อจะไปว่าอะไรได้ล่ะ”

“งั้น...เอาไว้ ดาจะพาเขามาแนะนำให้คุณพ่อรู้จักนะคะ”

“อืม...” พ่อภวัตลูบศีรษะลูกสาวเบา ๆ ถึงแม้จะบอกไปอย่างนั้น แต่จริง ๆ ก็เป็นห่วงอยู่เต็มหัวใจ แต่เมื่อชีวิตเป็นของลูก และลูกได้เลือกแล้ว ในฐานะคนเป็นพ่อก็คงทำได้เพียงคอยมองดูอยู่ในระยะที่เหมาะสม และคอยประคองในวันที่ลูกซวนเซ เป็นหลักให้ลูกพึ่งพิง จนกว่าเขาจะยืนได้ด้วยตัวเองใหม่อีกครั้ง

หลังจากรับประทานอาหารเสร็จแล้ว ภริดาก็ขึ้นมาบนห้องนอน หญิงสาวอาบน้ำเปลี่ยนชุดนอน แล้วขึ้นมานั่งบนเตียง

ภริดาวิดีโอคอลหาคนที่อยู่ในช่วงสอบ เขาจึงไม่ได้มาร้องเพลงที่ร้าน และเธอก็ไม่ได้เจอหน้าเขาหลายวันแล้ว

“พี่ดา...คิดถึงจัง”

ทั้งน้ำเสียง สีหน้า และสายตาอ้อนที่สุด

ภริดายิ้มหวานให้คนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ เขากำลังอ่านหนังสือ และยังสวมชุดลำลองอยู่เลย

“ยังไม่อาบน้ำอีกเหรอ พรุ่งนี้ก็มีสอบอีกไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่รีบเข้านอน”

พอถามเขาแล้ว ภริดาก็นึกขำ เธอถามเขาเรื่องสอบ บ่นเรื่องนอนดึก บอกเขาให้ตื่นแต่เช้า แบบนี้มันฟีลมัมแล้วล่ะ ไม่ใช่ฟีลแฟนหรอก

“พี่ดามาอาบน้ำให้หน่อยสิครับ”

“พี่อาบแล้ว ดูสิเนี่ย...สวมชุดนอนแล้วนะ”

ภริดายิ้มยั่ว เธอขยับตัวนั่งพับเพียบ แล้วจับโทรศัพท์เลื่อนลงช้า ๆ ให้เขาเห็นว่าเธอสวมชุดนอนจริง ๆ และเป็นชุดนอนแบบสายเดี่ยว ผ้าซีทรูสีครีม ด้านบนเว้าลึกโชว์เต้าอวบอิ่มล้นทะลัก มันลึกเสียจนแทบจะเห็นเม็ดทับทิมสีหวาน กระโปรงพลิ้วบางเบา ชายกระโปรงสั้น ปิดสัดส่วนเย้ายวนหมิ่นเหม่ และที่สำคัญ เธอไม่สวมชุดชั้นใน

ชุดนอนไม่ได้นอนของภริดา ทำให้เวทิศกลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอ เขาอยากจะมุดจอโทรศัพท์ไปหาเธอตอนนี้เลย

“ยั่วขนาดนี้ ถ้าเจอกันแล้วผมทำรุนแรง พี่ดาห้ามบ่นนะครับ”

“อุ๊ย ! กลัวจัง”

ภริดาแสร้งทำสีหน้าหวาดหวั่น ทว่าแววตากับไหวระริก ปากก็ยิ้มยั่วยวน

เวทิศได้แต่ครางในลำคอ และคาดโทษคนขี้ยั่วไว้ในใจ

“ไปอาบน้ำนอนได้แล้ว”

“พรุ่งนี้ผมมีสอบ ขอกำลังใจหน่อยสิครับ”

“ให้ทั้งดวงเลย ขอให้เวทำข้อสอบได้นะ”

“ไหน...ไม่เห็นเลยครับ”

ภริดาขมวดคิ้วงง

“ไม่เห็นอะไร”

“ก็ไม่เห็นกำลังใจจากพี่ดาน่ะสิครับ”

เวทิศยิ้มกรุ้มกริ่ม เขาจ้องความอวบอิ่มที่ดันผ้าชุดนอนจนเห็นทรวงสวย แถมยังเห็นยอดอกดันออกมาเป็นตุ่มไตชัดเจน

“คนหื่น”

ภริดาขึงตาใส่คนหื่น

“พี่ดา...อย่าใจร้ายกับผมนักเลย พี่ดาไม่สงสารผมหน่อยเหรอครับ อ่านหนังสือหนักแถมยังต้องทนทรมานคิดถึงพี่ดาจนแทบขาดใจแล้วเนี่ย”