EP.5 เป็นเมียพี่ต้องอดทน

5

เป็นเมียพี่ต้องอดทน

อินทิราขึ้นรถมากับเหนือนที จดจำสิ่งที่แม่สอนได้หมดทุกอย่างและมีเรื่องหนึ่งที่เธอลืมคิดไปสนิทใจ แต่งงานเป็นผัวเป็นเมียเรื่องเซ็กส์เป็นเรื่องสำคัญ นั่นก็แปลว่าเธอต้องนอนกับเขาน่ะสิ แค่คิดหัวใจดวงน้อยก็เต้นตุ้มๆ ต่อมๆ แล้ว เกิดมาเธอไม่เคยมีแฟน ไม่มีเคยมีวันไนท์สแตนด์กับใครที่ไหน จูบแรกยังไม่เคยเสียไปเลยด้วยซ้ำ ไม่ต้องถามถึงเรื่องอย่างว่าเลย เธอมีคำถามในใจอยู่มากมาย ถามไปก็มองใบหน้าหล่อเหลาไปด้วย ยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกหวั่นไหว ยิ่งมองก็ยิ่งอยากจะเข้าไปอยู่ในใจเขา วันเดียวคงไม่อาจทำให้เขาลืมคนรักเก่าได้แน่ แต่ถ้าสามเดือนล่ะ? ถ้าเธอทำดีทุกอย่าง เป็นเมียที่ดีของเขา หากเธอว่านอนสอนง่ายอย่างที่แม่บอก สามเดือนมันจะมากพอให้เขาลืมผู้หญิงที่ชื่อมิรินทร์คนนั้นไปได้ไหม

“รู้ตัวว่าหล่อมาก จ้องขนาดนั้น…คิดอะไรกับพี่หรือไง?” คนถูกจ้องรู้ตัว เอ่ยถามเสียงเรียบโดยที่ไม่ได้หันไปมอง

“คิด” พอถูกถามเธอก็ตอบทันควัน ตอบแบบไม่ยั้งคิดอะไรทั้งนั้น

“ฮะ?” แน่นอนว่าคำตอบของเธอทำให้เหนือนทีแปลกใจจนต้องหันกลับไปมองหน้า ก็เขานั้นรู้เสียที่ไหนว่าเธอรู้สึกยังไง เขาไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเป็นรักแรกของเธอ

“พี่เหนือแค่มารับอิงค์ไปซักผ้าจริงๆ เหรอ? แบบว่า…หน้าที่ของอิงค์มีแค่นั้นใช่ไหม?”

“มีอย่างอื่นด้วย เธอต้องทำอาหาร ล้างจาน ปัดกวาดเช็ดถู”

“ถ้าจะขนาดนั้นก็จ้างแม่บ้านเถอะค่ะ พี่เหนือออกจะรวยไม่ใช่หรือไง? แค่เจียดเงินจ้างแม่บ้านขนหน้าแข่งคงไม่ร่วงหรอกมั้ง” พูดไปก็ถลึงตาใส่สามีไปด้วย เขาคนนี้ต้องการแต่งงานเพื่อหาเมียจริงน่ะหรือ จากที่ฟังเหมือนเขาอยากได้คนใช้มากกว่า

“พี่ไม่ชอบให้ใครเข้ามาวุ่นวายในบ้านเรา”

“บ้านเรา?” คำคำนี้ที่เป็นเหมือนคำธรรมดาทั่วไป แต่พอได้ยินแล้วอินทิราก็รู้สึกดีแปลกๆ

“ใช่ บ้านเรา บ้านที่จะมีแค่เราสองคน”

ดูเขาสิ ฟังคำพูดที่เหมือนให้ความหวังของเขาสิ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมสาวน้อยสาวใหญ่ถึงได้พากันหลงใหลคลั่งไคล้เขา นี่ขนาดเพิ่งเจอกันไม่กี่สิบชั่วโมง เขายังยอดคำที่ทำให้ใจคนฟังต้องเต้นแรงได้ง่ายๆ ไม่อยากจะคิดเลยว่าต่อไปจะหนักขนาดไหน ทั้งๆ ที่เขาเพิ่งผ่านความเจ็บปวดมาหมาดๆ แต่กลับทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยได้ยังไงกัน อยากรู้จริงๆ ว่าเหนือนทีคนนี้ที่จริงแล้วเขาเป็นคนยังไง คิดอะไรอยู่ในหัวกันแน่

คู่สามีภรรยาข้าวใหม่ปลามันมาถึงบ้านหลังใหญ่สไตล์โมเดิร์นที่ตั้งอยู่ในโซนพื้นที่ราคาแพงของกรุงเทพ คนตัวเล็กเดินตามคนตัวสูงเข้ามาในบ้าน…จากที่เธอเห็น ไม่มีทางที่เธอจะทำความสะอาดบ้านทั้งหลังได้ด้วยตัวคนเดียว พอเดินเข้ามาถึงห้องรับแขก…เหนือนทีก็หยุดเดิน เขานิ่งไปในทันทีที่ได้เห็นภาพถ่ายใส่กรอบขนาดใหญ่ที่วางพิงผนังห้องเอาไว้ ภาพถ่ายพรีเวดดิ้งของเขากับมิรินทร์ มองปราดเดียวอินทิราก็เดาออกในทันทีว่าสามีของเธอเพิ่งกลับมาบ้านหลังนี้พร้อมกับเธอ นับตั้งแต่ที่มิรินทร์หนีไป

“เธอนั่งก่อน เดี๋ยวพี่ไปเอาน้ำมาให้” ว่าแล้วเขาก็เดินออกไป ปล่อยให้ภรรยาสาวได้แต่มองตาม อินทิราไม่รอช้าพอสามีเดินหายเข้าในทางห้องครัว เธอก็เข้าไปยกภาพถ่ายขนาดใหญ่นั้นจับมันพลิกเอาด้านหน้าหันหาผนัง เห็นภาพนี้เขาคงเจ็บปวด ยังไม่อยากยกออกไปถ้าเขาไม่ได้สั่ง แต่อย่างน้อยก็อยากช่วยให้เขาไม่ต้องเห็นภาพบาดตาบาดใจ

ไม่ถึงสามนาทีเหนือนทีก็เดินกลับมาที่ห้องรับแขกพร้อมกับแก้วน้ำในมือ หางตาเขาเห็นว่าภาพถ่ายนั้นถูกจับกลับด้าน ไม่ได้แสดงปฏิกิริยาใดๆ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่ชอบใจกับสิ่งที่อินทิราทำ

“ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวรับแก้วน้ำเย็นๆ มาจิบ ยังคงมองไปรอบตัวบ้าน บ้านหลังนี้มีเพดานสูง โปร่งโล่งสบายเพราะมีหน้าต่างบานใหญ่อยู่รอบด้าน ข้างนอกก็ล้อมรอบไปด้วยสวนที่จัดได้อย่างสวยงาม ถือว่าเป็นบ้านที่น่าอยู่มากทีเดียว

“ได้ยินว่าอยู่ที่จันท์เธอทำงานอยู่ที่สวน ทั้งๆ ที่อุตส่าห์จบกราฟิก ดีไซน์มาจากญี่ปุ่น” เหนือนทีมีเรื่องมากมายที่ต้องตกลงกับภรรยา อย่างน้อยระหว่างเขาและเธอก็ควรจะต้องมีข้อตกลงและหาตรงกลางระหว่างกัน

“ค่ะ” ไม่รู้ว่ามันเป็นคำถามหรืออะไร ก็เลยตอบไปแบบนั้น

“แล้วทำไมไม่หาอะไรทำของตัวเอง งานในกรุงเทพก็มีเยอะแยะ…ทำไมถึงอยู่แต่ในสวน เป็นลิงหรือไง?”

“?!” มันเริ่มขึ้นแล้ว ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปีเหนือนทีก็ยังเป็นคนปากปีจอ ชอบกวนประสาทเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง “อิงค์ไม่ใช่ลิง!”

“งั้นก็ชะนีแน่ๆ” เขากวนประสาทหน้าตาย “หน้าเธอก็เหมือนชะนีอยู่นะ”

“พี่เหนือ! จะพูดอะไรก็เข้าเรื่องเลยเถอะ กวนประสาทเพื่อ?” อินทิราถลึงตาใส่สามี ทำท่าฟึดฟัดไม่พอใจยกสองแขนขึ้นกอดอกเตรียมตั้งรับ

“แค่จะบอกว่าเป็นเมียพี่ต้องอดทน” แล้วเขาก็เอ่ยวลีเด็ดของหนังเรื่องดังออกมา “ในเมื่อวันนั้นเธอยอมรับคำขอร้องของแม่พี่แล้ว เธอก็ต้องรับทุกอย่างที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้ให้ได้”

“ยังไงคะ?”

“ไม่รู้ว่าแม่กับย่าเธอได้บอกหรือยังว่าการเป็นเมียมันมีหน้าที่อะไรบ้าง ถ้ายังพี่จะบอกให้ว่ามันไม่ใช่แค่ดูแลบ้าน แต่เธอต้องดูแลพี่ด้วย…ดูแลความสุขและความต้องการของพี่ คิดว่าทำได้ไหม?”

“…”

“ถ้ายังไม่เคลียร์จะพูดให้ชัดเจนกว่านี้ พี่ค่อนข้าง…ชอบเอาน่ะ อย่างน้อยๆ ต้องมีหนึ่งครั้งต่อวัน น้อยที่สุดคือสี่ครั้งต่อสัปดาห์ เธอต้องเตรียมพร้อมอยู่ตลอด โตขนาดนี้แล้วน่าจะรู้แล้วนะว่าผัวเมียเขาไม่ใช่แค่นอนจับมือกันแน่ๆ”

อินทิราพูดไม่ออก เธอทั้งเขินทั้งอาย ทั้งรู้สึกแย่ในเวลาเดียวกัน เหนือนทีไม่เอ่ยถึงความรักแม้แต่คำเดียว ที่เขาพูดออกมาล้วนแล้วแต่เป็นหน้าที่ที่เธอต้องรับผิดชอบ เป็นสิ่งที่เขาต้องการแล้วก็เรื่องเจนจัดทางเซ็กส์ของเขา

“หรือเธอไม่ได้วางแผนมาว่าเราต้องมีอะไรกัน? เรื่องแบบนี้ตกลงกันได้…ถ้าเธอไม่อยากมีนอนกับพี่ เธอก็ต้องยอมรับให้ได้ว่าพี่จะไปเอากับคนอื่น”

“คะ?!”

“ก็ถ้าเมียไม่ให้เอา ผัวก็ต้องไปหากินนอกบ้าน” เขาพูดมันออกมาอย่างเต็มปากเต็มคำ พูดเหมือนว่ามันเป็นเรื่องปกติที่ใครๆ ก็ต้องรับให้ได้ “เมื่อไหร่ที่พี่ต้องการแล้วไม่ได้ พี่จะไปหาที่ลงที่อื่น นี่คือข้อตกลงของเรา โอเคไหม?”

“แปลว่าถ้าอิงค์ไม่อยากให้พี่เหนือไปมีอะไรกับใครข้างนอก อิงค์ต้องมีอะไรกับพี่เหนือทุกครั้งที่พี่เหนือต้องการเหรอ?”

“ถูกต้อง หรือถ้าวันไหนเธอต้องการ…ก็สะกิดพี่ได้ พี่พร้อมตลอดอยู่แล้ว”

“เหอะ!” อินทิราได้คำตอบแล้วว่าเรื่องที่เขาเมาท์กันว่าเหนือนทีนั้นเป็นพวกบ้าเซ็กส์มั่วผู้หญิงนั้นไม่เกินจริงเลย “แล้วมีอะไรอีกไหมคะที่อิงค์ต้องทำ?”

“ไม่มี อยากทำอะไรก็ทำ แต่เจ็ดโมงมื้อเช้าต้องพร้อม หกโมงเย็นพี่กลับมาต้องได้กินมื้อเย็น บ้านต้องสะอาด มีเงินให้เดือนละแสน อยากได้อะไรนอกเหนือจากนั้นก็เดี๋ยวมีบัตรให้รูด พรุ่งนี้พอไปจดทะเบียนโอนบ้านเป็นชื่อเธอ…พี่จะพาไปออกรถ”

“ค่ะ” อินทิรารับคำอย่างว่าง่าย

“มีอะไรจะถามอีกไหม?”

“ห้องนอนอิงค์…”

“ห้องนอนเรา” เหนือนทีแก้ผิดให้เป็นถูก ก่อนจะพูดต่อ “ผัวเมียต้องนอนห้องเดียวกัน ห้องเธอก็คือห้องนอนของพี่” จบคำคุณสามีก็ลุกจากห้องนั่งเล่นแล้วล้วงหยิบซองบุหรี่เดินออกไปที่สวน เวลานั้นอินทิราก็ได้แต่ถอนหายใจออกมา ก็เธอเลือกแล้ว…เลือกแล้วว่าจะพิชิตเป้าหมายที่อยู่ตรงหน้า วันนี้เขาไม่รักเธอแต่สักวันต้องรักแน่ เธอจะทำให้คนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีหลงรักจนหัวปักหัวปำ เธอจะทำให้เขาลืมผู้หญิงที่ชื่อมิรินทร์ให้ได้