[ยิ้มหวาน]
วันนี้ผมมาเรียนตามปกติของเด็กม.ต้นที่กำลังจะขึ้นม.ปลายวันนี้มีวิชาพละเลยใส่ชุดกีฬามาเรียนผมชื่นชอบการออกกำลังกายอยู่แล้วแม้ว่าตัวผมจะตัวเล็กกว่าคนอื่นๆก็ตาม
"ยิ้มมานี้หน่อยมาช่วยยกพวกบอลหน่อย"
"ครับครู"
"นายนี้ตัวเล็กจริงนะยิ้ม"
"ก็คงเพราะเป็นกรรมพันธุ์มั้งครับ"
"ครูมีลูกชายอยู่คนหนึ่งสนใจเป็นลูกสะใภ้ครูมั้ย"
"ครูก็พูดไปนั้น"
"จริงๆนะลูกครูโสดและหล่อมากด้วย"
"ผมชอบผู้หญิงนะครับครู"
"555+ แต่ครูก็ยังอยากได้เธอเป็นลูกสะใภ้นะยิ้ม"
"ไว้ผมจีบผู้หญิงไม่ติดค่อยว่ากันนะครับ555+"
"ก็ดีนะไปๆเริ่มเรียนกันนะเด็กๆ"
ครูเมฆาเป็นครูสอนวิชาพละและวิชาประวัติศาสตร์เขาชอบมาโม้เรื่องลูกชายให้ฟังบ่อยๆส่วนมากจะชอบชวนผมมาเป็นลูกสะใภ้ทุกครั้งที่ครูเมฆาแกเจอหน้าผมนั้นแหละครับ
"ยิ้มหวาน"
"ครูทิพย์มีอะไรครับ"
"วันนี้ว่างมั้ยครูจะให้เธอช่วยไปรับเพื่อนครูเป็นเพื่อนครูน่ะ"
"ว่างครับ"
"ดีเลยวันนี้ครูจะพาเที่ยวเอง"
ครูทิพย์เป็นเพื่อนพี่สาวของผมครับเธอดูแลผมตั้งแต่พี่แย้มเสียไปเมื่อหลายปีก่อนหน้านี้ ครูทิพย์จึงย้ายมาสอนผมที่นี้และคอยดูแลผมมาเสมอ
"เพื่อนครูจะมากี่คนครับ"
"ก็เยอะอยู่นะ ก็มีครูต่ายน้อย ครูกอล์ฟ ครูติ้กและเพื่อนครูติ้กอีก 2 คน"
"อ้อครับผมจะได้เตรียมอาหารถูก"
"ไม่ต้องๆวันนี้ครูจะพากินหมูกะทะเอง"
"จริงหรอครับ อื้อ ดีใจที่สุดเลย"
"งั้นก็เข้าเรียนเถอะเดียวครูไปสอนก่อน"
"ครับสวัสดีครับ"
ใครจะคิดว่าจะมาเยอะกันขนาดนี้ผมล่ะตกใจมากที่เพื่อนครูทิพย์ เยอะขนาดนี้
"ทุกคนนี้น้องฉันชื่อยิ้มหวาน ยิ้มนี้พี่พยัคฆ์ พี่ธัญ นะ"
"สวัสดีครับ"
"หวัดดี"
"พวกมึงพูดดีๆกับน้องกูด้วยน้องเขาไม่เถื่อนแบบพวกมึงหรอกนะ"
"เออๆอย่าบ่น"
"วันนี้กินให้เต็มที่ไอ้พยัคฆ์เลี้ยงเอง"
"ใครบอกว่ากูจะเลี้ยง"
"ถ้าไม่เลี้ยงขอให้แฟนเก่าหอบลูกผัวใหม่มาเย้ยมึง"
"เออกูเลี้ยงก็ได้"
ว่าจบทุกคนก็สั่งอาหารพี่กอล์ฟพาแฟนตัวเองมา พี่ต่ายน้อยก็พาแฟนมาทุกคนพาแฟนมายกเว้นพี่พยัคฆ์กับพี่ธัญที่มาคนเดียว
"กินเยอะๆนะ"
"ขอบคุณมากครับ"
"ยิ้มหวานอยู่ชั้นไหนแล้ว"
"ปิดเทอมนี้ก็ม.4 แล้วครับ"
"มีแฟนยัง"
"ธัญอย่าถามน้องเยอะ"
"ก็อยากรู้อ่ะ"
"ยังครับ"
"มาคบกับเพื่อนพี่มั้ยพยัคฆ์มันโสดมาหลายปีแล้ว"
"กูไม่เอาเด็กคราวลูกมาทำเมียหรอก"
"เหอะสาธุกูขอให้มึงมีเมียเด็กและโดนเมียกดขี่ข่มเหงสารพัด5555+"
"คำนั้นย้อนเข้าหามึง"
"พอๆแกกันทั้งนั้นยิ้มหวานไม่ต้องสนพวกนี้หรอกมันชอบเด็กน่ารักๆอย่าไปสนมัน"
ผมน่าแดงไปทันทีทำไมชอบล้อกันแบบนี้ด้วยนะ
(เขี้ยวพยัคฆ์)
หลังจากที่เมื่อคืนผมได้ดื่มเหล้ากับเพื่อนๆ หลังจากปาร์ตี้เสร็จพวกเราก็เดิน ทางไปดื่มเหล้ากันต่ออย่างมีความสุขโดยมีเด็กมปลาย ที่นั่นมันเด็กมต้นตามไปด้วยความจริงมันก็ไม่สมควรที่จะให้เด็กไปด้วยแต่ว่า ทิพย์เพื่อนสนิทของผมก็ต้องเอาน้องไปด้วยไม่อย่างนั้นมันก็ไม่ยอมไป ผมเลยต้องตัดสินใจที่จะเอาเด็กคนนี้ไปด้วยใบหน้าเล็กจิ้มลิ้มของยิ้มหวาน
เวลาผมมองใบหน้าของยิ้มหวานทีไรทำให้ใจของผมเต้นรัวไม่เป็นภาษาเด็กคนนี้มีรอยยิ้มที่สวยและไร้เดียงสาทำให้ผมอดคิดไม่ได้ว่าเธอมีรอยยิ้มเหมือนคนที่ผมเคยรักผู้หญิงคนนั้นที่เขาเคยทอดทิ้งผมยิ้มหวานส่งยิ้มมาให้ผมเป็นระยะเด็กคนนี้น่ารักจริงๆ ผมไม่อาจปฏิเสธได้ว่าเด็กคนนี้เข้ามามีอิทธิพลในใจของผมมากขนาดไหน
" พยัคฆ์ มึงมองน้องกูนานแล้วนะมีอะไรหรือเปล่า"
" น้องมึงน่ารักว่ะ"
" มึงครองตัวเป็นโสดเกือบจะ 30 แล้วนี่มึงคิดที่จะเคลมเด็กอายุแค่ 18 เองหรอน้องกูยังไม่ถึง 18 เลยนะมึงคิดที่จะเอาน้องกูเป็นเมียแล้วหรอ"
" จะบ้าหรอกับน้องเขาแค่พี่น้องเท่านั้นเองแค่ว่าน้องเขาน่ารัก"
" ให้มันจริงเถอะ แฟนเก่ามึงมึงก็ส่งมาน่ารักอย่างนี้มึงได้เป็นเมียมึง มึงกูขอโทษกูไม่น่าพูดเรื่องเก่าเลย"
" มันเป็นอดีตไปแล้วไม่ต้องคิดมากหรอก"
" ถ้ามึงชอบน้องกูจริงๆไว้ถ้าน้องกูชอบมึงเมื่อไหร่ค่อยมาสู่ขอกับกูล่ะกัน"
" เชี้ยอยู่ๆก็จะได้เมื่อเฉยเลยมึงอ่ะ"
" พอเลยไอ้ธัญมึงก็ใช่ย่อยนะกูก็ได้ข่าวมาว่ามึงจีบเด็กมหาลัยอยู่ แก่แล้วนะเพื่อน"
"แค่ขำๆได้ก็ดีไปหึๆ"
"มึงแม่งเหี้ย"
"ขอบคุณที่ชม"
"กูชมมึงที่ไหนไอ้ควายกูด่าชัดๆ"
ผมมองเพื่อนของผมทะเลาะกันก่อนที่ผมจะดื่มเหล้าก็ไป อย่างต่อเนื่อง ผมรู้สึกว่าตัวของผมถูกพยุงจากใครสักคนสงสัยต้องเป็นเพื่อนของผมแน่นอน แต่ว่า คนที่พยุงผมมารู้สึกว่าจะตัวเล็กมากเลยนะตัวก็หอมนุ่มนิ่มอีกต่างหาก ผมจึงยื่นหน้าเข้าไป สูดดมความหอมนี้ทำไมรู้สึกคุ้นเคยกับกลิ่นหอมนี้นะ ผมค่อยๆ จบผมไปทั่วคอขาวที่มีกลิ่นหอมหวานอ่อนๆ มันทำให้เลือดในกายของผมสูบฉีดขึ้นมาทันที
...ตอนเช้า...
ผมตื่นขึ้นมาในช่วงเช้ารู้สึกถึงอาการปวดหัว แต่ว่าสิ่งมีชีวิตที่นอนกอดผมอยู่หน้าอกผมคนนี้ คือใครกันนะ ในขณะที่ผมใช้มือจับหน้าเล็กขึ้นมาก็พบว่า คนที่นอนสระผมอยู่นั้นก็คือน้องยิ้มหวานนั่นเอง เห*้ย ตายแล้วโดนฆ่าหั่นศพแน่เลยกู!!!
" ทำไงดีวะ"
"เชี้ย! แม่งคืนเดียวกูตื่นขึ้นมาได้เมียเฉยเลยตายแน่กู”
(เขี้ยวพยัคฆ์)ผมนั่งมองเด็กน้อยที่กำลังหลับตอนแรกที่ตื่นขึ้นมาเราสองคนนอนเปลือยเปล่ากันทั้งสองคนผมที่ตอนนี้ไม่รู้จะทำยังไงได้แต่สวมเสื้อผ้าให้อีกฝ่ายก่อนที่ร่างบางตัวน้อยๆขยับก่อนจะหันมามองผม"อือ...พี่...โอ๊ย!""น้องยิ้มเป็นไงบ้าง""เจ็บสะโพกครับ""พี่จะรับผิดชอบน้องยิ้มเอง""รับผิดชอบ?""ใช่ ในเมื่อเรื่องมันเกิดขึ้นแล้วพี่จะรับผิดชอบน้องยิ้มเองเรามาเป็นแฟนกันนะ""แฟน?""ใช่เรามาเป็นแฟนกัน""หน้าพี่เหมือนไม่อยากรับผิดชอบผมเลยสักนิด""พี่ยินดีที่จะรับผิดชอบน้องนะยิ้ม""ถ้ามันเป็นแค่หน้าที่จะต้องทำก็ไม่ต้องหรอกครับผมจะกลับบเานแล้วพี่ทิพย์คงตามหาแย่แล้ว""พี่อยากจะรับผิดชอบน้องยิ้ม...""ไม่ต้องหรอกครับแค่ครั้งเดียวคงไม่เป็นไรหรอก"ปัง!!!น้องยิ้มเดินออกไปโดยไม่หันมามองผมที่นั่งอึ้งเมื่อโดนปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใยนี้ผมผิดมากเลยใช่มั้ยเนี่ยทิพย์ต้องจัดการผมหนักแน่เลย...ยิ้มหวาน...ปัง!!!ผมปิดประตูเสียงดังเพื่อให้เขารู้ว่าผมเปิดประตูออกไปแล้วผมแบบลอบยิ้ม ออกมาและรู้ว่าเมื่อคืนมันจะเกิดอะไรขึ้นก็ตามจริงแล้วเมื่อคืนผมกลับพี่พยัคฆ์ ไม่ได้มีอะไรกันหรอกครับพี่เขาเมามากส่วนผมก็อาศัยส่งที่เขาโดยท
(เขี้ยวพยัคฆ์)ผมมารับน้องยิ้มที่ยืนรอผมหน้าโรงเรียนขาขาวๆที่ผมมองอยู่ทำให้ผมรู้สึกร้อนรนในใจหัวใจเต้นรัวทันทีอยากตั้มเมียจริงๆอยากตั้มเมีย!คืนนี้ก่อนเถอะจะเอาให้ลงจากตียงไม่ได้เลย หึย ไอแต่ละทีก็ คุกๆ คุกๆ"รอนานมั้ย""ไม่นานหรอกครับวันนี้ยิ้มอยากกินไอติม""เดียวพี่จะพาไปกิน""ดีเลยครับ""ขึ้นรถเถอะพี่จะพาไปกินเอง""ครับผมแหะๆ"อยากตั้มจริงๆอยากกกกกกกตั้มมมมมมมมมมเราขับรถมาถึงที่บ้านก็บได้พาน้องเข้าบ้านน้องหน้าหงิกเลยครับที่ไม่ได้กินไอติม"อาบน้ำก่อนเลยน้องยิ้ม""ยิ้มอยากกินติม""ไปอาบน้ำก่อนเดียวพี่อาบน้ำด้วย""ไม่เอาน้องยิ้มจะกินติมก่อน""อย่าดื้อนะครับ""น้องยิ้มอยากกิน""อาบน้ำนะเดียวพี่อาบด้วย"ว่าจบผมก็อุ้มน้องไปอาบน้ำด้วยรีบแก้ผ้าสิครับรออะไร อูยยย ขาวไปหมดทุกส่วนเลยเว้ยนี้ผมกลายเป็นตาแก่ลามกแล้วหรอเนี่ยเฮ้อออออ"พี่พยัคฆ์ลูบหน้าอกยิ้มทำไม""น้องยิ้มครับทำไมหน้าอกน้องยิ้มถึงใหญ่ล่ะครับ""ยิ้มพึ่งอายุ 16 เองนะครับหน้าอกพึ่งขึ้นเองแล้วตัวยิ้มโตยังไม่เต็มที่เลยนะครับ""แบบนี้ก็ดีนะ""อื้อ อย่าบีบนมน้อง""น้องยิ้มตัวหอมจังเลยครับ""อื้อ น้องรู้สึกแปลกๆ""แปลกอะไรครับ""วูบๆใ
(เนตร)ผมรู้จักพี่เขาดีเป็นผู้ชายเจ้าชู้ชอบจีบคนไปทั่วในตอนนั้นที่ผมยังเป็นเด็กผมเคยเจอกับพี่เขาในงานเลี้ยงของงานแต่งงานพี่สาวผมพี่นุ่มนิ่ม เคยเป็นแฟนเก่าของพี่ธัญ พวกเขาคบกันตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัย สมัยพวกเขาเรียนมหาลัยผมยังเป็นเด็กกับเปี๊ยกอยู่เลย เขาจำผมไม่ได้ด้วยซ้ำว่าผมเป็นน้องของใครรู้แค่เพียงว่าผมเป็นเพื่อนของน้องชายเขาผมกับเขาอายุห่างกัน 13 ปี ไม่มีตรงไหนเลยที่เราจะสามารถเข้ากันได้ผมจึงตัดไฟตั้งแต่ต้นลมโดยการบอกกับพี่เขาไปว่าผมมีแฟนแล้วนะพี่เขาก็คงจะเชื่อ เพราะดูจากดวงตาของที่เขาแล้วเชื่อเต็ม 100% เลยละ"เนตร""ครับพี่นุ่มนิ่ม""เป็นอะไรหน้านิ่งเชียว""พี่นุ่มนิ่มจำพี่ธัญได้มั้ยครับ""จำได้สิทำไมจะจำไม่ได้มีอะไรอย่าบอกนะเจ้านั่นน่ะมาจีบเนตร""ครับพี่เขามาจีบผม""แล้วยังไงตอบปฏิเสธเขาหรือว่าตกลงกับเขาล่ะ""ผมปฏิเสธเขาไปบอกว่าผมมีแฟนแล้ว""ทำไมล่ะเจ้านั่นน่ะก็เป็นคนดีนะพี่ยังเสียดายอยู่เลยนะที่พี่เลิกกันกับเขาอ่ะ""เขาเป็นแฟนเก่าของพี่นะครับพี่จะให้ผมไปคบกับเขาได้ยังไง""คิดอะไรเกินไปหรือเปล่าเรื่องมันผ่านมาตั้งนานแล้วพี่กับเขาล่ะก็จากกันด้วยดีไม่ได้ทะเลาะเบาะแว้งกัน""แล้วพี่เลิก
(เขี้ยวพยัคฆ์)วันนี้ผมขอลาหยุด จากหัวหน้างานอย่างเพื่อนสนิทของผมเพื่อที่จะมาดูแฟนเด็กของผมแข่งกีฬาสี ซึ่งเป็นการแข่งกีฬาภายในโรงเรียนของเขานั้นเองผมดีใจอย่างมากเลยที่ผมได้มีโอกาสที่จะไป ดูการแข่งกีฬาภายในโรงเรียนของแฟนผม"มึงแล้วนะมึงอ่ะ"เพื่อนสาวคนสนิทของผมมองหน้าผมตั้งแต่หัวจรดเท้าและยังทำหน้าตาไม่พอใจผมอีกสงสัยเมนส์จะมาแล้วมั้งถึงได้โมโหหนักขนาดนี้"เมื่อคืนพวกมึงก็อยู่ด้วยกันถามหาสวรรค์อะไร""ก็เมื่อคืนน้องขอมานอนห้องของมึงไม่ใช่หรอ""รำคาญมึงไปไกลๆกูเลยกูเห็นหน้ามึงกูอยากจะเตะมึงจริงๆ""มึงนี่ขี้บ่นเป็นยายแก่ไปเลยนะทำไมหวงกูหรอที่กูได้กับน้องมึงอ่ะ""ถ้าไม่ใช่ไอ้ธัญ ที่มันมาขอร้องกูให้กูให้อภัยมึง ป่านนี้นะกูคงสับมึงเป็นชิ้นๆให้เป็ดกินไปแล้วไอ้เด็กเวร""มึงก็อย่าโกรธเลยนะเรื่องมันผ่านไปแล้วนะ""ถ้าไม่ใช่ว่ายิ้มหวานเป็นน้องชายของเพื่อนกูแล้วก็ป่านนี้นะมึงกูหักคอมึงไปแล้วทำให้กูเสีย คำสัญญาที่ให้ไว้กับเพื่อนกูมึงนี่มัน กูจะแจ้งตำรวจจับมึงดีไหมเนี่ย""มึงก็มีเหตุผลหน่อยสิวะถ้ากูโดนตำรวจจับน้องมึงอ่ะก็จะเป็นหม้ายนะเว้ย""ก็ดีน่ะสิถ้าน้องกูเป็นหม้ายดีกว่าให้ไปอยู่กับคนอย่างมึง ที่แต
ยิ้มหวานหลังจากแข่งกีฬาวันเวลาก็ผ่านไปจนกระทั่งปิดเทอม ผมที่ไม่มีอะไรทำในช่วงปิดเทอมก็เอาแต่นอนเล่นและอ่านหนังสืออยู่ที่ห้อง ส่วนพี่พยัคฆ์ก็ไปทำงานตามปกติผมก็เลยเหงาอยู่บ้านคนเดียววันนี้ก็เป็นอีกวันที่พี่พยัคฆ์จะต้องไปทำงานส่วนผมที่ไม่มีอะไรทำก็อยากที่จะไปที่ทำงานของพี่เขาด้วยผมอยากรู้ว่าที่ทำงานของเขาเป็นยังไงบ้างอย่างน้อยผมก็จะได้เจอพวกเพื่อนๆของพี่พยัคฆ์"พี่พยัคฆ์วันนี้ผมไปทำงานกับพี่ได้ไหมครับ""น้องยิ้มจะไปกับพี่ได้ยังไงครับน้องยิ้มยังเด็กอยู่เลยนะอยู่ที่นี่ในห้องสบายๆไม่ดีกว่าหรอต้องไปทำงานกับพี่ให้ลำบากตัวเองทำไมเด็กดื้อ""ผมไม่เด็กแล้วนะครับ""น้องยิ้มยังเด็กอยู่เลย""พี่พยัคฆ์!""ครับที่รัก""พี่มีอะไรปิดบังยิ้มอยู่หรือเปล่า ทำไมพี่ไม่ยอมให้ยิ้มไปด้วย""พี่แค่ไม่อยากให้น้องยิ้มอ่ะไปทำงานกับพี่ต้องทนนั่งหลังขดหลังแข็งอีกอย่างน้องยิ้มก็ยังเป็นเด็กและยังเรียนไม่จบพี่อยากให้น้องยิ้มพักผ่อนอยู่ที่บ้านสบายๆดีกว่า""ยิ้มจะเรียนจบแล้วนะครับไม่เด็กแล้ว""งั้นเอางี้ครั้งนี้พี่จะให้ยิ้มไปด้วยโอเคไหมแต่ห้ามดื้อห้ามซนตกลงนะ""เย้ ยิ้มรักพี่พยัคฆ์ที่สุดเลยครับ""พี่ก็รักยิ้มนะครับ"ในที
ยิ้มหวานผมรอพี่เนตรไปหยิบของอยู่นานก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะกลับมาผมจึงเดินออกไปข้างนอกและก็พบกับพี่เนตรและผู้หญิงอีกคนนึง ที่ยืนคุยกันเหมือนกับว่าเป็นพนักงานใหม่เพราะผมมาที่นี่ก็ครั้งแรกเหมือนกันเลยไม่รู้ว่าใครเป็นใครบ้าง"ขอโทษนะคะ ที่นี่ถ้าใครไม่ใช่พนักงานก็ไม่ควรที่จะเข้ามานะคะ"เสียงของพี่พนักงานคนหนึ่งเอ่ยขึ้นมาหลังจากที่เห็นผมเดินออกมาจากห้องพักรับรองดูเหมือนว่าพวกเธอจะไม่รู้ว่าผมมาที่นี่ตั้งนานแล้วเพราะผมมาตั้งแต่ 6:00 น แต่พนักงานที่นี่เข้ามาทำงาน 8:30 น จึงไม่แปลกที่พวกเขาจะไม่เห็นผมแต่พี่เนตรทุกคนก็คงเคยเห็นเพราะว่าพี่ธัญพามาที่นี่บ่อย"ผมมากับพี่เนตรครับ""คุณเนตรเนี่ยนะจะพาเด็กอย่างเธอมาที่นี่นี่มันเป็นที่ทำงานของผู้ใหญ่เขาทำกันดูท่าแล้วยังเป็นเด็กมัธยมอยู่เลย""ผมมากับพี่จริงๆนะครับผมไม่ได้โกหก""ยังมาปากแข็งโกหกคนอื่นอีกเป็นเด็กยังไงถึงชอบโกหกคนอื่นแบบนี้""แล้วเธอเป็นใครถึงกล้ามาว่าน้องยิ้ม""คุณเนตร""ใช่ผมเองผมไปเก็บของแป๊บเดียวกลับมาผมก็เห็นคุณมายืนต่อว่าน้องยิ้มคุณคงไม่รู้สินะว่าน้องยิ้มเป็นใครผมจะบอกให้ก็ได้น้องยิ้มเป็น...""น้องเนตร พี่ว่าจะมาชวนน้องเนตรไปทานข้าวเที่
ยิ้มหวานใครรู้สึกไหมกับบ้านที่ว่าตัวเองต้องมานั่งในห้องห้องหนึ่งของแฟนและก็มีแฟนเก่ามานั่งทานข้าวด้วยภายในห้องทั้งๆที่เราไม่ต้องการเลยซึ่งผมก็เป็นในตอนนี้ที่รู้สึกอึดอัดและไม่ชอบใจกับการกระทำของผู้หญิงคนนี้สักเท่าไหร่ต่อให้ผู้หญิงคนนี้เคยเป็นเพื่อนกับพี่ธัญเคยเป็นรุ่นพี่ของพี่เนตร และเคยเป็นแฟนเก่าของพี่พยัคฆ์แต่ผมก็ไม่ชอบใจที่มีผู้หญิงแบบนี้เข้าใกล้คนของผม"น้ำตาล....""พยัคฆ์ น้ำตาลขอคุยอะไรกับพยัคฆ์หน่อยได้ไหม""คือว่าเราไม่อยากที่จะ...""ขอเวลาได้ไหม""คือ...""คงให้ไม่ได้ครับ พอพี่พยัคฆ์ไม่มีอะไรที่จะคุยกับพี่อีกต่อไปแล้วแล้วพี่คงรู้เอาไว้ว่าผมคือแฟนของเขาและผมไม่ชอบใจที่จะให้แฟนของผมต้องมาเจอกับแฟนเก่าแบบพี่""แฟนเก่าแบบที่มันยังไงหรอคะอย่างน้อยพี่ก็ควรที่จะรู้ว่าอะไรที่ทำให้ตัวของเขาเลิกรักพี่""น้ำตาลที่นี่เป็นที่รับรองของประธานบริษัทและรองประธานพนักงานแบบเธออาจจะมีที่ทานอาหารของเธออยู่...""เธอก็รู้ว่าเราไม่ได้ต้องการที่จะมาทานข้าวจริงๆเราแค่อยากจะคุยกับพยัคฆ์เท่านั้นเอง""คุยแล้วได้อะไรขอถามหน่อยได้ไหมทั้งๆที่เธอเป็นคนทิ้งพยัคฆ์ไปต่างประเทศ พอเธอกลับมาก็จะเอาคืนอย่างนี้หรอก
ยิ้มหวาน3 ปีต่อมาวันเวลาก็ผ่านมารวดเร็วใช้ชีวิตแบบใหม่กับโรงเรียนใหม่ ในตอนนั้นเมื่อ 3 ปีก่อนพี่ทิพย์ตัดสินใจพาผมย้ายไปเรียนอีกโรงเรียนหนึ่งเป็นโรงเรียนชายล้วน และเป็นโรงเรียนที่พี่ทิพย์ได้มีโอกาสมาเป็นครูสอนที่นี่ด้วยผมจึงถือโอกาสนี้ย้ายตามมาแถมยังย้ายบ้านอีกด้วย จะได้ไม่เจอกับความทรงจำเก่าๆที่ผมได้รับ แต่ก็ช่างเถอะมันผ่านมาเกือบ 3 ปีแล้ว ถามว่ายังเจ็บไหมก็เหมือนกับว่ามันเพิ่งผ่านไปเมื่อวานนี้เองใครจะไปลืมความเจ็บนี้ได้ง่ายๆล่ะ"ยิ้มวันนี้เข้าเรียนมหาลัยปีแรกต้องรีบไปหน่อยนะ""ครับผมยิ้มแต่งตัวเสร็จแล้ว""แหมพ่อ Bad Boy ของพี่แต่งตัวซะกระชากใจเลยนะ""พี่ก็พูดเกินไปงั้นผมไปก่อนนะครับว่าที่เจ้าสาว""ย่ะ ถ้าพี่แต่งงานไปแล้วอ่ะคิดถึงพี่เขาแล้วกัน""ผมเองต่างหากที่ต้องดีใจที่พี่ได้ลงจากคานสักที""เจอเด็กคนนี้น่าตีจริงๆพี่ต้องไปทำงานแล้วส่วนยิ้มก็เดินทางดีๆนะได้รถใหม่ซะด้วย""คุณปู่ส่งรถมาให้ผมไม่อยากขับเลยครับ""ก็ดีแล้วที่เขายังคิดว่าน้องยิ้มเป็นหลานของเขาเขาถึงส่งมาให้ไงกับเขาไปเถอะได้ทั้ง BMW ได้ทั้งบิ๊กไบค์รวยจะตายเท่ห์ด้วยใช้ไปเถอะ"เมื่อ 2 ปีก่อนผมพึ่งรับรู้ว่าตัวเองมีพ่อมีคุณปู่ก
ยิ้มหวานผมมองใบหน้าผู้ชายที่ผมรักสุดหัวใจ ก่อนที่ตัวของผม จะเดินเข้าไปใกล้ๆพี่เขา ไม่ใช่บอกว่าตัวเองเข้มแข็งมากเท่าไหร่แต่ผมก็ยอมรับว่าตัวของผมหญิงใจง่ายให้กับเขาอยู่อย่างเดิม ใจอ่อนมักง่าย ผมรักเขานี่คือเรื่องจริงสำหรับตัวของผม ผมเข้าไปกอดพี่พยัคฆ์ที่ยืนนิ่งอยู่ ผมดีใจที่ในครั้งหนึ่ง ผมได้กอดเขาไว้ ได้รักเขาเก็บเขาไว้คนเดียวผมชอบที่จะอยู่แบบนี้กับเขาเหมือนในตอนนั้น ผมไม่รู้หรอกนะว่าที่เขาทำมาทั้งหมดเพื่ออะไร แต่สิ่งที่ผม อยากจะทำมากที่สุดเลยก็คือการได้อยู่กับเขาและการได้อยู่กับครอบครัว ให้มันมีความสุข"พี่พยัคฆ์ พี่รู้สึกยังไงกับผมกันแน่ พี่บอกผมหน่อยได้ไหมนี่เป็นโอกาสสุดท้ายที่ผมจะหยิบยื่นให้พี่แล้วนะ""พี่รักเธอน้องยิ้ม พี่คิดมาตลอดว่าพี่เป็นคนผิดที่ทำให้ยิ้มรู้สึกเสียใจมาตลอดพี่จึงไม่กล้าที่จะเข้ามาหายิ้มและที่จะรักยิ้มต่อเพราะพี่คิดว่าตัวพี่ไม่ได้ดีสำหรับยิ้มอีกต่อไป พี่ทำให้ยิ้มเหนื่อยและก้าวถอยหลังไปเองพี่ขอโทษนะพี่ทำให้ยิ้มรู้สึกเสียใจแบบนี้""ยิ้มก็รักพี่ครับรักมากขอแค่พี่บอกรักยิ้มและเรากลับมาดีกันเหมือนแต่ก่อนยืมคงจะรู้สึกดีมากกว่านี้""ขอบคุณนะ ที่เก็บสิ่งที่มีค่าที่สุดขอ
เขี้ยวพยัคฆ์ในช่วงเช้าไอ้ธัญ รีบโทรหาผมให้มาที่บริษัทด่วน ผมไม่รู้ว่าที่บริษัทเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นจึงรีบออกมาโดยทันทีเมื่อมาถึง หุ้นของบริษัทของผมกับเพื่อนก็ตกอย่างรวดเร็ว โดยที่เมื่อวานนี้ หุ้นบริษัทก็ยังขึ้นอยู่ ไม่รู้ว่าเรื่องนี้มันเกี่ยวกับใครหรือเปล่า นับตั้งแต่วันที่น้ำตาลถูกเปิดเผยความจริงว่ากำลังหักหลังบริษัทจึงทำให้มีผู้หวังดีมาเปิดเผยความชั่วของผู้หญิงคนนี้แต่ใครจะคิดว่าเมื่อวานนี้เป็นคราวซวยของน้ำตาลแต่วันนี้เป็นคราวซวยของบริษัทผมแล้ว"เราจะเอายังไงดีวะ""ไม่รู้ว่ะตอนนี้ยังคิดไม่ออกเลยต้องหาใครที่สามารถช่วยเราได้""ใครจะสามารถช่วยเราได้ในตอนนี้วะมึงคิดดูดิตอนที่เรายังดีๆอยู่มีแต่คนมาเกาะแข้งเกาะขาตอนนี้อ่ะเรากำลังล้ม ไม่เห็นมีใครสอดมือเข้ามาช่วยเลย""ใจเย็นๆก่อนกูจะให้ทางบริษัทของพ่อมาช่วยเหลือบริษัทของพวกเรา""หรือว่าที่ไฟล์ข้อมูลทางบริษัทเราหายไป อาจจะเป็นเพราะตัวของน้ำตาลเอาไปให้ฝ่ายตรงข้ามแล้วก็ได้""มึงใจเย็นๆก่อน""มึงจะให้กูใจเย็นๆไงคะพยัคฆ์มึงดูสิผู้หญิงของมึงมันสร้างความเสียหายให้กับบริษัทเรานะเว้ย""แต่เราก็ไม่รู้นี่ว่าเขาล่ะทำจริงหรือเปล่า""มาถึงขนาดนี้แล้วมึ
ยิ้มหวานคุณปู่กลับมาแล้วหลังจากไปฮันนีมูนกับภรรยาคนที่ 4 และการกลับมาของคุณปู่ ก็มาพร้อมกับผู้ชายคนนึง ที่มีท่าทางภูมิฐานแม้ว่าหน้าตาจะยังดูเด็ก แต่ผมก็ไม่อาจคาดคะเนถึงอายุของเขาได้พวกเขาเดินมาด้วยกันก่อนที่คุณปู่จะแนะนำให้รู้จัก"หนูยิ้ม นี่คือแมททริค เป็นหลานชายของเพื่อนของคุณปู่เองทำความรู้จักกันไว้ซะสิ""สวัสดีครับพี่แมททริค""สวัสดีครับน้องยิ้มน่ารักกว่าในรูปอีกนะครับ""ขอบคุณครับเชิญด้านในก่อนคุณปู่กับพี่แมททริค เดินทางมาเหนื่อยคงอยากจะพักผ่อนมากแล้วมาเถอะครับเข้ามาข้างในก่อนครับ""ขอบคุณครับ"ผมมองใบหน้าของคุณปู่ที่ทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่ผมและผมก็รู้เลยว่าพี่คนนี้มาที่นี่มีเหตุผลอะไรและแน่นอนว่าผมไม่ยินยอมที่จะทำตามคำสั่งของคุณปู่อย่างแน่นอน"ยิ้มรู้นะครับว่าคุณต้องการอะไร""ก็ปู่เห็นยิ้มเลี้ยงน้องบังเอิญคนเดียวแล้วปู่สงสารปู่อยากหาใครที่ไว้ใจได้มาคอยดูแลน้องยิ้มกับน้องบังเอิญไงลูก""ต่อให้คุณปู่ทำด้วยความรักแต่ผมก็ไม่ยอมที่จะมีคนใหม่หรอกนะครับ""แล้วน้องยิ้มจะรอเขาอีกเมื่อไหร่อีกนานแค่ไหนจนกว่าที่จะเริ่มต้นกับใครใหม่ได้งั้นหรอ""ในตอนนี้ยิ้มไม่พร้อมจริงๆยิ้มแค่อยากใช้ชีวิตกับลูกให
ยิ้มหวานผมพาน้องบังเอิญกลับมาถึงที่บ้านก็เห็นน้องนั่งร้องไห้แม้มันจะผ่านมาถึง 2 วันแล้วก็ตามลูกชายผมยังขวัญเสียอยู่ ผมทำแผลให้กับน้องบ้างเลยก่อนที่จะปลอบใจขนาดเข้านอนลูกชายของผมก็ยังละเมอร้องไห้ผมไม่เคยแตะเคยตีไม่เคยด่าทอลูกชายของผมเลยแม้แต่น้อยแต่เขาเป็นใครที่ทำแบบนี้กับลูกชายผม"มาม๊า อึก ฮือออ""อย่าร้องไห้เลยนะครับมาม๊าอยู่ตรงนี้แล้วนะเด็กดีของมาม๊า""มาม๊าอย่าทิ้งผมนะคับ""น่ารักขนาดนี้มาม๊าจะทิ้งได้ยังไงนอนนะครับพรุ่งนี้เราจะมีคุณครูมาสอนที่บ้านนะครับ""จริงหรอคับ""จริงครับเด็กต้องนอนเร็วๆตื่นเช้าๆจะได้สดชื่นนะครับ""คับผม"ในช่วงเช้า ผมตื่นเช้าขึ้นมาก็ทำอาหารไว้ให้ลูกชายของผม ไม่รู้สิเขาชื่นชอบทานอาหารเหมือนกับพ่อของเขาหน้าเหมือนกันก็ยังชอบกินอะไรเหมือนกันอีกนิสัยก็ยังเหมือนกันแต่ยังดีที่ว่าเอานิสัยผมมามากกว่า"มาม๊า!""ตื่นมาก็เสียงดังเชียว""แหะๆ""มาทานอาหารเช้าได้แล้วครับ""คับผม"08.30 น.คุณครูสอนพิเศษของลูกชายผมก็มาถึงผมก็ได้ต้อนรับขับสู้เขาอย่างดีเป็นผู้หญิงวัยรุ่นอายุมากกว่าผม 3 ปี ชื่อว่าพี่ซิงมีลักษณะการสอนที่เด็กๆชอบ"พี่ชิง""พี่ชื่อซิงค่ะ""พี่ชิงอิอิ""ทะลึ่งนั
ยิ้มหวานผมมาส่งลูกชายของผมตามปกติก่อนที่ผมเองจะเดินทางไปมหาลัยเพื่อเรียนหนังสือแล้วว่าผมจะเป็นห่วงลูกชายของผมที่ได้เจอกับพ่อที่แท้จริงของเขาวันนั้นถ้าไม่ใช่ว่าผมรีบพาน้องบังเอิญหนีออกมาก่อนคงโดนพี่พยัคฆ์คาดคั้นอย่างแน่นอนแต่จะทำยังไงได้สุดท้ายแล้ว เขาก็ไม่ได้คิดอะไรอยู่ดีวันนี้ผมทำงานของคณะจนเวลาล่วงเลยเกินกว่าที่ผมจะกลับไปรับลูกชายของผมได้ทันผมจึงโทรให้พี่เลี้ยงไปรับแทน แต่ผมต้องรีบทิ้งงานทุกอย่างเมื่อพี่เลี้ยงไปรับลูกชายของผมแล้วบอกว่าลูกชายของผมถูกรับตัวไปแล้วผมรีบเข้าไปดูในกลุ่มของผู้ปกครองที่ใช้คุยกันแล้วรู้เลยว่าผู้ปกครองกลุ่มนึง ได้พาตัวของลูกชายผมไปงานเลี้ยงโดยที่ไม่ได้รับอนุญาตจากผมแล้วบ้านหลังนั้นก็คือบ้านของพี่พยัคฆ์ที่เป็นบ้านของแม่เขาเป็นที่ที่ผมไม่อยากกลับมาอีกเลยอ๊อดดดดดดดด!!!!อ๊อออออดดดดดดดดดดดด!!!!"มาหาใครคะ""ผมมารับลูก""เชิญด้านในค่ะ"ผมเดินเข้าไปภายในก่อนที่จะตรวจสายตาหันไปมองลูกชายของผมแต่แล้วผมก็ไม่เจอเขา แต่เสียงร้องไห้มาจากในครัวก็ดังขึ้น ผมเห็นลูกชายของผมโดนเพื่อนๆเอาเชือกมามัดขามัดแขนเอาไว้ ทั้งๆที่ในบ้านก็มีผู้ใหญ่มากมายแต่กลับไม่มีใครช่วยเหลือลูกชายข
เนตรผมคบกันกับพี่ธัญ มาเป็นเวลาถึง 3 ปีกว่าจนตอนนี้ผมเรียนถึงมหาลัยชั้นปี 4 แต่กว่าที่ผมจะเรียนจบก็ชั้นปีที่ 6 ถึงจะสามารถจบได้ผมคบกับพี่ธัญ ได้รู้นิสัยใจคอเขาดีมาโดยตลอดและระวังตัวเมื่อเขาออกไปเที่ยวตอนกลางคืนอยู่เสมอไปกับพี่พยัคฆ์ผมไม่ได้ห่วงอะไรเลยห่วงแต่ว่าเขาจะไปเที่ยวกับคนอื่นมากกว่าซึ่งวันนี้พี่ธัญ ก็ทำตัวแปลกๆบอกว่านัดไปดื่มกับพี่พยัคฆ์และคนอื่นๆในแก๊งค์แต่พอถามพี่พยัคฆ์แล้วพี่พยัคฆ์กลับไม่ว่างต้องไปดูแลหลานสาวของเขาแทนน้องสาวซึ่งผมก็จะตามพี่ธัญ ไปยังจุดหมายที่เขาพูดอะไร"พี่ธัญ ไม่ไปไม่ได้หรอกครับวันนี้ผมรู้สึกว่าผมไม่สบาย""พี่ไปไม่ได้พี่นัดกับเพื่อนไว้แล้ว""อยากไปก็ไปเถอะครับเนตรอยู่คนเดียวได้""ไม่งอนนะพี่อ่ะสงสารมันที่คิดเรื่องของน้องยิ้มแล้วก็คิดเรื่องของน้ำตาลพี่จะไปปลอบใจมันเอง""ก็ขอให้ไปปลอบใจพี่พยัคฆ์ครับไม่ใช่ว่าไปติดคนอื่นอย่าให้ผมจับได้นะครับว่าพี่นอกใจผมไม่อย่างนั้นคงหาว่าไม่เตือน""โถ่น้องเนตรน่ารักขนาดนี้พี่จะนอกใจไปหาใครได้ล่ะ""ก็ขอให้มันจริงตามคำพูดของพี่แล้วกัน""พี่รักน้องคนเดียวนะครับน้องเมียคนสวยของพี่""ก็บอกแล้วไงอยากไปก็ไป"และผมก็แอบตามเขาไปจริงๆเ
ยิ้มหวานผมทานอาหารเที่ยงเสร็จก็ไปรับเจ้าตัวน้อยของผมที่โรงเรียนลูกชายผมเขาชอบที่จะอยู่กับคนอื่นๆชอบมากที่มีเพื่อนเยอะๆครับ"บังเอิญ""คุงม๋า""เรียกป๋าสิครับ""คุงม๋า""โอเคครับอยากเรียกยังไงก็เรียกเลยครับน้องบังเอิญ""คุงม๋าน่ายัก""ฮ่ะฮ่าๆเอาเถอะนะยังไงก็ยังเด็กอยู่""คริคริๆ""กลับบ้านกันเถอะนะครับเด็กดี"ผมบอกกับลูกชายก่อนที่พวกเราจะเดินทางกลับบ้านใหญ่ซึ่งเป็นบ้านของคุณปู่แต่ตอนนี้คุณปู่ไม่อยู่ก็เหลือเพียงแค่ พี่สาวของผมที่เป็นลูกคนละแม่ที่อยู่บ้านที่นี่"เมียร์แคท"นั้นคือชื่อของเธอ เป็นผู้หญิงที่ดูเหมือนจะแรงๆร้ายๆจนผมไม่ค่อยสนิทกับเธอแต่เธอบอกว่ายังไงจ๊ะต่อให้เป็นลูกคนละพ่อคนละแม่แต่ถ้าน่ารักแบบผมเขาก็อยากมีน้องแบบผมชื่อก็จริงของเธอเธอทำตัวสนิทสนมผมถือว่าผมเป็นน้องชายของเขาเลยแหละ"อ้าวหลานป้ากลับมาแล้วหรอคะคนเก่งน้องบังเอิญหาคุณป้าเร็วค่ะ""คุงป้าค่าบ""ดูสิคุณป้าซื้อผลไม้มาฝากหนูด้วยนะคะน้ององุ่นไงอยากกินไหมเดี๋ยวคุณป้าจะไปล้างมาให้น้องบังเอิญเองนะคะ""ธุจร้า""พี่แคทไม่เป็นไรครับเดี๋ยวผมทำเองที่กลับมาจากมหาลัยในเหนื่อยๆก็พักเถอะ""ไม่ต้องหรอกเดี๋ยวพี่ทำเองส่วนเธอมาคุยกับพี่
ยิ้มหวานผมลากพี่พยัคฆ์กลับมาที่บ้านส่วนตัวที่คุณปู่ซื้อไว้ให้ก่อนที่ท่านจะไปฮันนี่มูนกับภรรยาคนที่ 4 ของคุณปู่ที่อายุ 26 ปีที่ต่างประเทศ พี่พยัคฆ์ที่ตัวใหญ่เหมือนควายโดนผมลากเข้าบ้านอย่างทุลักทุเลพอสมควรยาที่ผมวางนั้นเป็นยานอนหลับอย่าคิดลึกว่าผมจะวางยาปลุกเหมือนในละครแบบนั้นหรอกนะ"คุณหนู""ช่วยหน่อย""เขาคือ...""แฟนเก่า ผมมีเรื่องให้พี่โชค ช่วยเหลือผมหน่อยน่ะครับ""ได้สิครับสำหรับคุณหนูผมพร้อมที่จะช่วยเหลือ""ผมจะให้พี่โชคตามสืบผู้หญิงคนนี้แล้วก็ผมอยากให้ปิดเรื่องที่ผมพาผู้ชายคนนี้เข้ามาที่บ้านของผมได้มั้ยครับ""ได้ครับคุณหนู""ขอบคุณครับ""ยินดีครับผมจะตามสืบผู้หญิงในรูปให้นะครับ""ขอบคุณอีกครั้งนะครับ""ครับผม"ผมสั่งให้พี่โชคบอร์ดี้การ์ดส่วนตัวของผมให้ไปตามสืบอีน้ำตาลว่ามันมาที่นี้แล้วทำทุกอย่างเพื่อกำจัดผมออกจากพี่พยัคฆ์แบบนั้นทำไมแค่อยากรู้ถึงเหตุผลเท่านั้นผมจับพี่พยัคฆ์ถอดเสื้อผ้าออกหมดก่อนจะให้ใส่เพียงชุดคลุมอาบน้ำเท่านั้นแล้วมัดติดเตียงนอนของผมที่ทำมาแบบพิเศษก่อนจะรอเวลาให้พี่พยัคฆ์ตื่นนอนเท่านั้นเอง12.39 น.(พยัคฆ์ )ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาก่อนจะมองไปรอบๆก่อนจะสะดุดที่ตัวของ
ยิ้มหวานผมรอพี่พยัคฆ์เพียงไม่นานตัวของเขาก็เดินลงมาพร้อมกับพี่ธัญที่มาพร้อมกับพี่เนตรไม่รู้สิดูเหมือนเขาไม่ได้ใส่ใจสิ่งรอบข้างเลยแม้แต่น้อยผมเดินเข้าไปตัดหน้าพวกเขาทันที"พี่พยัคฆ์ มีเวลาว่างคุยกับผมสัก 5 นาทีได้ไหมครับ""ยิ้มพี่ไม่มีอะไรจะคุยกับยิ้มในตอนนี้""แต่ยิ้มมีอะไรจะคุยกับพี่เราไม่ได้คุยกันมา 2 เดือนแล้วนะครับตอนนี้จะ 3 เดือนแล้วตกลงว่าพี่จะเอายังไงกับยิ้มครับ""พี่ก็บอกแล้วไงว่าพี่ไม่มีอะไรจะคุยกับยิ้มในตอนนี้""แต่ยิ้มมียิ้มอึดอัดที่ยิ้ม ต้องรอคอยแบบไร้ความหวังที่ห้องที่เราเคยอยู่ด้วยกันตอนนี้ยิ้มแค่อยากรู้ว่า พี่ยังรักยิ้มเหมือนตอนที่เราสัญญากันไหม ยิ้มแค่อยากรู้ว่าพี่ยังเหมือนเดิมหรือว่าเปลี่ยนไป""ยิ้มกลับบ้านไปเถอะพี่ไม่อยากคุยกับยิ้มตอนนี้จริงๆ""เพราะพี่จะไปรับพี่น้ำตาลใช่ไหมครับ เรื่องในครั้งนั้นยิ้มไม่ได้ทำอะไรพี่น้ำตาลจริงๆพี่น้ำตาลเป็นคนเอามีดกรีดข้อมือของตัวเองแล้วตบหน้าตัวเองยิ้มไม่ได้ทำอะไรจริงๆ ยิ้มหวังว่าพี่จะเชื่อใจยิ้มแต่ตอนนี้คงจะไม่ใช่เพราะพี่กำลังจะกลับไปหาพี่น้ำตาล""ฟังพี่นะ พี่กับน้ำตาลเราไม่ได้ทำอะไรแบบที่ยิ้มคิดเลยสักนิด เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันไม่