Se connecterShare
บทที่ 13 หาเงินเข้ากระเป๋า
Dernière mise à jour:
2024-12-22 17:11:23บทที่ 13 หาเงินเข้ากระเป๋า
มู่ยวี่เฉินกลับมาทันเห็นเหตุการณ์พอดีที่บ้านใหญ่จะเข้ามาทำร้ายน้องๆ ชายหนุ่มจึงรีบเดินมาอยู่ด้านหน้าน้องทั้งสองคนและมองคนตรงหน้าด้วยแววตาวาวโรจน์
“กล้าทำร้ายทั้งสองคนก็ลองดู แล้วลุงจะรู้ว่านรกมันเป็นยังไง”
“ฉันก็แค่มาดูว่ามีเนื้อหมูป่าเหลืออีกหรือเปล่า ยังไงฉันก็มีศักดิ์เป็นลุงของพวกแก อย่างน้อยๆ ควรจะแบ่งมาให้ฉันบ้าง” มู่เผิงรีบเปลี่ยนน้ำเสียงและท่าที เพราะรู้ดีว่าหลานชายคนนี้ย่อมทำจริงอย่างที่พูด
“เงินที่ลุงใหญ่เอาไปจากน้องๆ ลุงยังจ่ายคืนไม่หมดหรือว่าลุงต้องการเพิ่มยอดหนี้อีก”
มู่ยวี่เฉินตอบกลับ ทำให้มู่เผิงนั้นรีบเดินออกจากบ้านแทบไม่ทันเพราะเงินที่เอามานั้นแทบไม่เหลือแล้ว หากตอแยต่อรับรองเขาต้องชดใช้เงินเพิ่มแน่นอน เมื่อมู่เผิงจากไป มู่หยางจึงไปหยิบเงินที่ขายหมูป่ามาได้ยื่นให้กับพี่ชาย ชายหนุ่มจึงเรียกน้องทั้งสองคนมาพูดคุย
“พี่จะพาพวกเราทั้งสองคนไปอยู่ที่เซี่ยงไฮ้ด้วย เราทั้งสองคนยินดีจะย้ายตามพี่ไปหรือเปล่า เรื่องนี้พี่คุยกับชิงเย่วแล้ว เธอเองก็จะย้ายไปตั้งรกรากที่เซี่ยงไฮ้ซึ่งเป็นถิ่นเดิมของเธอ เราทั้งสองจะได้ไม่เหงาด้วย ส่วนเรื่องเรียนพรุ่งนี้พี่จะทำเรื่องย้ายให้ ทั้งสองคนตกลงไหม หากจะปล่อยให้อยู่กันเองพี่ไม่ไว้ใจบ้านใหญ่ หากพี่ไม่อยู่รับรองคนเห็นแก่ตัวพวกนั้นต้องมาหาเรื่องเราทั้งสองคนอีก”
มู่ยวี่เฉินเลือกที่จะพูดกับน้องทั้งสองคนตามตรง แม้ว่าเขาจะตัดสินใจว่าจะพาน้องๆ ทั้งสองคนไปอยู่ด้วยก็ตาม แต่ก็ต้องการถามความเห็นชอบด้วย หากอาหยางและเสี่ยวปิงไม่ไป อยากอยู่ที่อำเภอนี้เขาตั้งใจจะหาบ้านเช่าในอำเภอให้ เพื่อที่ทั้งสองจะได้เดินทางไปกลับระหว่างเรียนหนังสือโดยไม่ต้องลำบาก
“ไปครับ / ไปค่ะ” ทั้งสองคนตอบแทบจะไม่ต้องคิด ยิ่งมี
หลิวชิงเย่วไปด้วยทั้งสองคนดีใจมาก“พี่ใหญ่ พี่ชิงเย่วจะไปเซี่ยงไฮ้ด้วยจริงๆ เหรอ” มู่ฟ่านปิงพูดอย่างดีใจ ในที่สุดเธอยังคงได้อยู่กับพี่ชิงเย่วเหมือนเดิม ตอนนี้พี่ชิงเย่วตัวคนเดียวแล้วเธอกลัวว่าพี่ชิงเย่วจะเหงา
“จริงสิ แต่ว่าช่วงแรกๆ พี่อาจจะต้องเช่าบ้านให้เราทั้งสองคนอยู่ก่อนนะ เพราะว่าพี่พักที่กองทัพ พี่จะขอทำเรื่องมาพักนอกค่ายหากทำเรื่องได้แล้วพี่จะได้มาอยู่กับเราทั้งสองคนตลอด แต่ก่อนที่จะทำเรื่องได้พี่จะมาอยู่กับเราได้เฉพาะวันหยุด เราสองคนจะโกรธพี่ไหม ที่พี่ไม่ได้อยู่ด้วย”
มู่ยวี่เฉินเป็นเพียงพลทหารไม่มียศอะไร แม้ว่าตอนนี้ทางผู้บังคับบัญชาจะยื่นชื่อของเขาเพื่อขอเลื่อนขั้นให้แล้วก็ตาม แต่ก็ต้องรอภารกิจครั้งถัดไป เขาจึงยังคงพักอาศัยที่กองทัพรวมกับทหารนายอื่น
แต่กลับไปครั้งนี้เขาจะลองยื่นเรื่องเพื่อขอพักนอกค่ายทหารดู หากไม่ได้คงต้องรอเขาเลื่อนตำแหน่งก่อนก็แล้วกันและเขาเชื่อว่าน้องทั้งสองคนจะเข้าใจ“ไม่เป็นไรครับ ผมรู้ว่าพี่ใหญ่ต้องทำงาน หน้าที่ของทหารต้องดูแลชาวบ้านและประชาชน พี่ไม่ต้องทำอะไรที่ลำบากและผิดกฎเพื่อพวกเราหรอกครับ เราสองคนอยู่กันได้ พี่ใหญ่ค่อยมาหาผมกับน้องเล็กวันหยุดก็พอ เราสองคนไม่โกรธพี่หรอก”
มู่หยางนั้นเข้าใจพี่ใหญ่ เขารู้ว่าการเป็นทหารนั้นไม่ได้สบายมากนัก เพียงแค่เขาและน้องเล็กได้อยู่ใกล้กับพี่ใหญ่ก็พอแล้ว
“หนูก็ไม่โกรธพี่ใหญ่เหมือนกัน หนูกับพี่รองเข้าใจ แต่ถ้าจะชวน
พี่ชิงเย่วมาอยู่กับเราด้วยล่ะ พี่ใหญ่จะโกรธหรือเปล่า หนูสงสารพี่ชิงเย่ว ตอนนี้เธอเหลือตัวคนเดียวแม้ว่าจะกลับไปยังที่ที่เคยจากมา แต่ตอนนี้ พี่ชิงเย่วไม่เหลือใครแล้ว”มู่ฟ่านปิงไม่กล้าสบตาพี่ชายมากนักเพราะกลัวพี่ชายจะดุ ปกติ
พี่ใหญ่ไม่ชอบสุงสิงกับใครเธอเข้าใจดี“เสี่ยวปิงลองคุยกับเธอดูว่าเธอจะว่ายังไง พี่ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว
ดีเสียอีกจะได้มีคนช่วยดูเราทั้งสองแทนพี่ ตอนที่พี่ทำงานพี่จะได้หมดห่วง”มู่ยวี่เฉินขยี้หัวน้องสาวด้วยความเอ็นดูและภูมิใจในตัวของน้องๆ แม้ว่าบ้านของพวกเขาจะไม่ได้รวย แต่น้องทั้งสองกลับมีน้ำใจช่วยเหลือ
คนอื่น อีกทั้งเขาเองก็เป็นห่วงด้วยเหมือนกันว่าหญิงสาวจะอยู่ยังไงทั้งที่เธอเหลือเพียงตัวคนเดียว“เย้ๆ ๆ พี่ใหญ่ใจดีที่สุดเลย ขอบคุณมากนะคะ หนูรักพี่ใหญ่และพี่รองมากนะ” มู่ฟ่านปิงกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ ก่อนจะโผเข้ากอด
พี่ใหญ่และพี่รองของเธอ ทำให้สามพี่น้องกอดกันตัวกลมและหัวเราะอย่างมีความสุข“พี่ใหญ่ครับแล้วเราจะเอายังไงกับบ้านหลังนี้ดีครับ หากเราไปแล้วใครจะอยู่”
“พี่จะจ้างให้ป้าหลันคอยหมั่นมาดูแลและคอยความสะอาดให้ ยังไงพี่คิดจะกลับมาทุกปีเมื่อถึงวันไหว้บรรพบุรุษ”
มู่ยวี่เฉินพูดถึงป้าหลันซึ่งเป็นภรรยาของหัวหน้าหมู่บ้าน เขาเชื่อว่าจะช่วยดูแลบ้านให้เขากับน้องๆ ได้ หากปีไหนไม่ได้กลับมาจะได้ให้ป้าหลันตั้งเครื่องเส้นไหว้แทน จากนั้นพี่น้องทั้งสามคนต่างคุยเรื่องที่จะย้ายไป
เซี่ยงไฮ้กันต่อ ส่วนพรุ่งนี้มู่ยวี่เฉินตั้งใจจะไปลาออกให้น้องทั้งสองคนที่โรงเรียนพร้อมกับไปดูหลิวชิงเย่วด้วยเช้าวันต่อมาหลิวชิงเย่วรีบอาบน้ำและแต่งตัวเดินออกมาจากโรงแรม เธอเดินถามชาวบ้านว่าตลาดมืดอยู่ที่ไหน เมื่อได้สถานที่แน่ชัด
เธอจึงรีบเดินไปที่จุดหมายอย่างรวดเร็ว เพราะเธอมีเวลาหาเงินเพียงแค่หนึ่งอาทิตย์เท่านั้น แม้ว่าจะมีเงินสินเดิมที่พ่อทิ้งไว้ให้มากมายแค่ไหนก็ตาม แต่มีมากก็ไม่เสียหายอะไรสำหรับเธอหากไม่หาเพิ่มเข้ามาไม่ว่ายังไงเงินก็ต้องหมดเข้าสักวัน เพราะเธอตั้งใจว่าเมื่อไปถึงเซี่ยงไฮ้แล้วเธอจะหาซื้อร้านและบ้านหลังเล็กๆ อยู่ ความตั้งใจของเธอยังคงเหมือนเดิมคืออยากจะเปิดร้านเสื้อผ้าและขายเครื่องสำอางไปด้วย ในเมื่อเธอมีของมากมายสามารถเรียกออกมาได้
ทุกอย่าง เธอไม่จำเป็นต้องกลัวอะไร อีกทั้งเธอจะเปิดร้านค้าเพิ่มอีกหลายๆ ร้าน แต่ก็ต้องดูทำเลเสียก่อนต่อให้ร่างเดิมจะเคยอยู่ที่นั่น แต่ไม่ใช่เธอเมื่อมาถึงตลาดมืดหญิงสาวพบชาวบ้านมากมายมาจับจ่ายซื้อของ และมีพ่อค้าแม่ค้าที่ไม่มีหน้าร้านต่างก็ปูผ้าตั้งพื้นขาย หลิวชิงเย่วเห็นตัวอย่างแล้ว เธอจึงเอาบ้าง จากนั้นจึงหลบเข้าซอกกำแพงลับตาคนจากนั้นนึกถึงเสื้อผ้าทั้งชายหญิงจึงเอาออกมามากมายหลายแบบ
รวมทั้งรองเท้าอีกหลายสิบคู่เธอเอามาทุกขนาด เพื่อให้ลูกค้าได้เลือก รวมถึงนาฬิกาข้อมือแบบธรรมดา ส่วนยี่ห้อดังเธอเอาออกมาเหมือนกันเผื่อว่ามีคนสนใจ เอาเป็นว่าภายในเจ็ดวันนี้หากมีใครมาสอบถามและหาซื้ออะไร เธอจะเอาออกมาขายทั้งหมด
เมื่อได้ของครบตามที่ใจต้องการเธอจึงมองหาที่ว่างเมื่อได้จุดหมาย จึงมาปูผ้าและรีบนำสินค้าที่เตรียมไว้ออกมาขายทันที
“เสื้อผ้าดีๆ ถูกๆ ตัวละสามสิบหยวนเท่านั้น หมดแล้วหมดเลย
นะคะ รองเท้าคู่ละยี่สิบหยวนเช่นกัน เร็วได้หากช้าอดนะคะ เร่เข้ามาจ้า เร่เข้ามา” เมื่อเห็นว่ามีหลายคนเรียกลูกค้าแบบนี้หลิวชิงเย่วจึงได้เอามั่ง“แม่หนูแน่ใจนะว่าขายแค่สามสิบหยวน” ป้าท่านหนึ่งถามย้ำ
อีกครั้ง เธอมองอย่างไม่ค่อยเชื่อว่าเสื้อผ้าจะขายตัวละสามสิบหยวนจริงๆ“ใช่ค่ะป้า และไม่ต้องกลัวฉันไม่ได้ขโมยใครมา ฉันมีแหล่งซื้อและเอากำไรแค่เล็กน้อยแต่ฉันเน้นปริมาณมากกว่า หากขายหมดนี่ฉันก็ได้กำไรพอสมควร”
ดูเหมือนจะน้อยแต่เสื้อผ้ายังอยู่ในถุงอย่างดีกองพะเนินแบบนี้ เป็นร้อยตัวอยู่นะ วันนี้เสื้อผ้าพรุ่งนี้ค่อยว่ากันว่าจะเอาอะไรออกมาขายให้ครบเจ็ดวันก่อน จนกว่าจะถึงวันเดินทาง
เมื่อได้รับคำยืนยันจากแม่ค้าหน้าหวาน ลูกค้าต่างเข้ามาเลือกซื้อมากมาย สุดท้ายทุกอย่างจึงขายหมดไม่เหลือแม้กระทั่งนาฬิกา หลิวชิงเย่วจึงรีบเก็บของและรีบเดินออกจากตลาดมืด หากพรุ่งนี้มาคงต้องหาอะไรกินมาก่อน ไม่เช่นนั้นจะหมดแรงเหมือนวันนี้
Related chapter
การเกิดใหม่ของนางร้ายหลงยุค (ยุค80) บทที่ 14 ระรานไม่เลิก
บทที่ 14 ระรานไม่เลิกหลิวชิงเย่วเดินมองมาตามถนน แต่แล้วกลับมีใครบางคนมาจับบ่า เธอจึงหมุนตัวเตรียมจะสวนหมัดกลับไป พอเห็นว่าเป็นใครจึงถอนหายใจอย่างโล่งอก“พี่ใหญ่มู่ มาเงียบๆ ตกใจหมด” หลิวชิงเย่วบ่นหากเธอเผลอทำร้ายไปหน้าหล่อๆ กลายเป็นมีบาดแผลเธอคงทำใจยากนะเนี่ย“ไปไหนมา”มู่ยวี่เฉินเอ่ยถาม เขาตั้งใจจะไปดูเธอที่โรงแรมก่อนจะกลับเข้าหมู่บ้าน เช้านี้เขาเดินทางมาที่โรงเรียนมัธยมของน้องๆ เพื่อมาทำเรื่องลาออก พอเห็นว่าหลิวชิงเย่วกำลังเดินอยู่เขาเลยคิดจะเข้ามาทักทาย ในเมื่อเขาเดินตามมาสักพักหญิงสาวยังไม่รู้ตัวเลยตั้งใจว่าจะสะกิดเรียก แต่ใครจะไปคิดว่าเธอเล่นจะง้างหมัดจะมาต่อยเขา ไม่เสียแรงที่พ่อเคยเป็นผู้พัน ยิ่งคิดถึงความสามารถที่ค่อยๆ เผยออกมาทำให้ชายหนุ่มรู้สึกสนใจหญิงสาวตรงหน้ามากขึ้น“ไปเดินดูของในตลาดมืด ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ฉันไม่เคยเดินเล่นมาก่อนเลยอยากจะเห็น” หลิวชิงเย่วไม่ปิดบังว่าเธอไปไหนมา เพียงแค่ไม่ได้บอกว่าเธอไปทำอะไร“กินมื้อเช้าหรือยัง ไปหาอะไรกินกันเถอะหิวแล้ว” มู่ยวี่เฉินถามแต่ไม่รอคำตอบ กลับเดินนำไปที่ร้านขายอาหารที่อยู่ไม่ไกล แต่กลายเป็นหลิวชิงเย่วดึงชายเสื้อเขาไว้เพราะเธออ
Dernière mise à jour : 2024-12-22การเกิดใหม่ของนางร้ายหลงยุค (ยุค80) บทที่ 15 ชิงชิงไม่ใช่ของเหลือเดนใคร
บทที่ 15 ชิงชิงไม่ใช่ของเหลือเดนใคร“เข้าใจเอาผมมาเป็นโล่กำบังนะ” มู่ยวี่เฉินเอ่ยเย้า“แค่ยืมชื่อเล็กน้อยเอง พี่เฉินใจดีคงเห็นใจและสงสารลูกนกตาดำๆ พลัดถิ่นคนนี้นะ” หลิวชิงเย่วทำตาปริบๆ ใส่ท่าทางน่าสงสาร“ยืมนะได้ แต่ดอกเบี้ยแพงนะบอกไว้ก่อน”ยวี่เฉินทิ้งมาดขรึมลง นึกอยากหยอกล้อหญิงสาวตรงหน้าขึ้นมา เขาไม่อยากให้เธอคิดมาก เพียงแต่พอเห็นแววตาของเธอ ชายหนุ่มได้แต่แปลกใจเพราะไม่มีร่องรอยของความเสียใจหรือถวิลหาอดีตสามีอย่างหลี่เหว่ยเฉียงอยู่ในนั้น“จริงเหรอ ไม่ว่าดอกเบี้ยแพงแค่ไหน ชิงเย่วคนนี้พร้อมจ่ายให้พี่แน่ ว่าแต่พี่จะคิดดอกเบี้ยเท่าไหร่”“ตอนนี้ยังไม่รู้ คิดออกเมื่อไหร่ค่อยบอก แต่ไม่ใช่เงินแน่นอน ไปเถอะเข้าไปพักผ่อนได้แล้ว ผมจะกลับไปดูน้องๆ ก่อน”“พี่เฉินขี้โกงและเอาเปรียบ พี่ให้ฉันเรียกว่าพี่เฉิน แต่พี่ยังแทนตัวว่าผมกับคุณอยู่เลย ดูปากนะคะ ฉันชื่อหลิวชิงเย่ว พี่จะเรียกชิงเย่วหรือเสี่ยวเย่วก็ได้ แทนตัวว่าผมและเรียกฉันว่าคุณ ทำยังกับคนไม่รู้จักกันไปได้”ในเมื่อต้องเดินทางไปเซี่ยงไฮ้ด้วยกัน และเธอก็ยังต้องอาศัยอยู่กับสองแฝด ควรจะสนิทสนมกันไว้ไม่ดีกว่าเหรอ ใครจะคิดอะไรก็ช่าง เธอตัวคนเดียว
Dernière mise à jour : 2024-12-22การเกิดใหม่ของนางร้ายหลงยุค (ยุค80) บทที่ 16 ตามราวีไม่รู้จบ
บทที่ 16 ตามราวีไม่รู้จบหลี่เหว่ยเฉียงเมื่อกลับมาถึงบ้านเจอเข้ากับภรรยาและแม่ของตัวเอง ชายหนุ่มจึงเลือกที่จะเดินเลี่ยงเข้าห้องนอนเก่าของหลิวชิงเย่ว แต่กลับโดนนางจ่างซื่อคว้าแขนไว้ได้ก่อน“อาเฉียงหน้าแกไปโดนอะไรมา” เมื่อเห็นรอบฟกช้ำบนใบหน้าลูกชายนางจ่างซื่อจึงคว้าแขนเรียกถาม“ไม่มีอะไรครับ แม่มีอะไรหรือเปล่าผมจะเข้าไปนอน อาทิตย์หน้าผมต้องกลับค่ายแล้ว”หลี่เหว่ยเฉียงเลี่ยงคำถามของนางจ่างซื่อ เขาเลือกที่จะเบือนหน้าหนี หากจะว่าเขาเห็นแก่ตัวก็คงได้ ตอนนี้เขาไม่อยากอยู่กับแม่และซวี่เซิ่งเสว่เพราะทั้งสองคนทำให้เขาต้องเสียหลิวชิงเย่วไป ส่วนสาเหตุที่เขาบอกว่าต้องกลับค่ายทหาร เขาคิดว่าจะเข้าไปเช่าโรงแรมอยู่จนกว่าจะหมดวันลาเพื่อตามง้ออดีตภรรยาอย่างหลิวชิงเย่วเขาเชื่อว่าเธอยังมีเยื่อใยให้เขาอยู่เพียงแต่ตอนนี้เธอยังกำลังโกรธก็เท่านั้น หากว่าอดีตภรรยาให้อภัยกับเรื่องที่ผ่านมา เขายินดีจะพาเธอไปอยู่กับเขาที่เซี่ยงไฮ้ด้วยกัน เขาจะทำเรื่องขอออกมาพักที่นอกค่ายทหารเอง“แกจะบ้าเหรออาเฉียงเพิ่งจะมาได้วันสองวันจะกลับไปแล้ว เมียแกกำลังจะคลอดในอีกไม่กี่เดือน ทำไมแกไม่ลามานานๆ หน่อย” นางจ่างซื่ออดที่จะบ่
Dernière mise à jour : 2024-12-22การเกิดใหม่ของนางร้ายหลงยุค (ยุค80) บทที่ 17 ค้าขายครั้งใหญ่ก่อนเดินทาง
บทที่ 17 ค้าขายครั้งใหญ่ก่อนเดินทาง“ถ้วยนี้คืออะไรเหรอ แล้วต่างกับแบบนี้ยังไง”“อันนี้คือบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป เพียงแค่ใส่น้ำร้อนรอสามนาทีก็สามารถกินได้แล้วค่ะ ส่วนอันนี้คืออาหารสำเร็จรูป ถ้วยนี้เรียกว่าข้าวไก่กระเทียม ถ้วยนี้ไก่ผัดหมาล่า ถ้วยนี้ไก่ผัดขิง ส่วนวิธีกินแกะห่อและหยิบทุกอย่างออกมา เห็นอันนี้ไหมคะ เราเพียงใส่น้ำแล้วเอาถ้วยนี้วางลงจากนั้นนำของที่มีอยู่ใส่ลงไปและปิดฝา รอประมาณห้านาทีสิบนาที เราก็กินได้แล้ว”หลิวชิงเย่วอธิบายวิธีต่างๆ ให้ลูกค้าฟังอย่างละเอียด แม้ว่าทุกคนจะสงสัยเช่นเดียวกันว่าข้าวยังเป็นเม็ดข้าวสารอยู่เลยมันจะสุกได้ยังไง แต่ก็ไม่มีใครคิดจะถาม ต่างก็ยืนดูด้วยความสนใจ จนได้เวลาหลิวชิงเย่วจึงเปิดฝาออก กลิ่นอาหารลอยติดจมูกทุกคน และหน้าตาของอาหารไม่ต่างจากการปรุงใหม่ คราวนี้ทำให้การค้าของเธอขายไม่ทัน โดยไม่รู้เลยว่ามีสายตาของใครบางคนมองด้วยความสนใจกับสินค้าตรงหน้าหลังจากที่ขายของจนหมดทุกอย่างแม้ว่าหลิวชิงเย่วจะวิ่งทำทีไปเอาสินค้ามาเพิ่ม ชาวบ้านที่รอซื้อก็ยังคงรอเช่นเดิม สุดท้ายสินค้าที่เอามาทุกชิ้นก็ขายหมด ทำให้หญิงสาวยิ้มแก้มปริแม้ว่าราคาต่อชิ้นไม่กี่หยวนแต่รวมๆ แ
Dernière mise à jour : 2024-12-22การเกิดใหม่ของนางร้ายหลงยุค (ยุค80) บทที่ 18 การเดินทางที่แสนจะวุ่นวาย
บทที่ 18 การเดินทางที่แสนจะวุ่นวาย“พี่ชิงเย่วซื้อเยอะไปแล้ว” มู่ฟ่านปิงต้องรีบเบรกเพราะตอนนี้เธอและพี่ชิงเย่วถือของเต็มมือไปหมดแล้ว หากซื้อต่อคงไม่ไหว“ไม่เป็นไรหรอก พี่เฉินและอาหยางเป็นผู้ชายย่อมต้องกินจุกว่าเราสองคนแน่ เชื่อพี่เถอะน่า ยังไงก็กินหมด”หลิวชิงเย่วตอบ เธอนึกถึงตอนกินบะหมี่และกินข้าวที่ร้านอาหารของรัฐ พี่เฉินกินเก่งมากขนาดของเหลือในจานเธอเขายังกินโดยไม่รังเกียจ เธอคิดว่าสามพี่น้องมาเช้าขนาดนี้คงยังไม่ได้กินอะไรมาแน่ๆ“แต่ซาลาเปาสามสิบลูกมันเยอะไปนะพี่ชิงเย่ว” มู่ฟ่านปิงยังคงเอ่ยต่อ“เชื่อไหมว่าสองคนนั้นกินหมด”“เชื่อค่ะ” มู่ฟ่านปิงตอบรับในที่สุดเพราะรู้ว่าพี่ชายทั้งสองคนของเธอกินจุมาก จากนั้นสองสาวต่างวัยจึงเลือกซื้อผลไม้อีกเล็กน้อย จึงเดินกลับมาที่มู่หยางรออยู่“อีกไม่นานขบวนรถไปจะออกแล้ว รีบขึ้นไปหาที่นั่งกันดีกว่า พี่ซื้อชั้นตู้นอนมานะ เพราะต้องเดินทางหลายวันจะได้ไม่เมื่อยมาก”มู่ยวี่เฉินกลัวว่าทั้งสามคนจะเมื่อยเขาจึงเลือกจองเป็นตู้นอนมาสี่ที่นั่งแทนจะจองตั๋วชั้นธรรมดา และที่สำคัญความปลอดภัยของชั้นนี้ดีกว่าตั๋วธรรมดามากทั้งสี่คนเดินขึ้นมาที่ขบวนตู้นอนเมื่อหาที่นั่งไ
Dernière mise à jour : 2024-12-22การเกิดใหม่ของนางร้ายหลงยุค (ยุค80) บทที่ 19 ซื้อบ้านและร้านค้า
บทที่ 19 ซื้อบ้านและร้านค้าก๊อกๆ ๆ เมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูมู่ยวี่เฉินจึงเดินมาเปิด“หืม ยังไม่นอนพักมีอะไรหรือเปล่า” ชายหนุ่มถามด้วยความแปลกใจ“พอดีว่าจะชวนพี่ไปดูร้านค้าและบ้านพี่เหนื่อยหรือเปล่า”“รอแป๊บนะ พี่เข้าไปเอาของก่อน” ชายหนุ่มเดินเข้าไปหยิบกระเป๋าเป้ใบเล็กสะพายหลังจากนั้นจึงเดินออกมามู่ยวี่เฉินและหลิวชิงเย่วเดินเท้ากันมาที่สำนักงานขายที่ดินเมื่อทั้งสองคนเดินเข้ามาพนักงานขายจึงเอ่ยต้อนรับ“ไม่ทราบว่าต้องการดูบ้านหรือว่าที่ดินคะ”“ทั้งบ้านและร้านค้า แต่ขอดูร้านค้าก่อนนะคะ จะได้ตัดสินใจได้ว่าเอาแถบไหนแต่ขอบ้านที่อยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนมัธยม เพราะฉันยังมีน้องๆ ต้องเดินทางไปโรงเรียน”หลิวชิงเย่วบอกความต้องการของตัวเอง พนักงานพยักหน้ารับจากนั้นจึงให้ทั้งสองคนมานั่งรอที่ชุดรับแขก ส่วนตัวพนักงานไปหยิบแผนที่และพิกัดร้านค้าพร้อมกับพิกัดบ้านมาให้ดูมู่ยวี่เฉินได้แต่มองหน้าหญิงสาวอย่างมีความหมาย จริงๆ น้องทั้งสองเป็นเพียงแค่ผู้อาศัยเท่านั้นไม่จำเป็นต้องหาบ้านที่อยู่ใกล้กับโรงเรียนก็ได้ อีกอย่างเขาไม่อยากรบกวนมากจนเกินไป“เลือกบ้านที่เราสะดวกเดินทางดีกว่า อาหยางกับเสี่ยวปิงพี่ตั้งใจจะ
Dernière mise à jour : 2024-12-22การเกิดใหม่ของนางร้ายหลงยุค (ยุค80) บทที่ 20 ครอบครัว
บทที่ 20 ครอบครัว“อืม ขอบคุณมากนะ” มู่ยวี่เฉินอบอุ่นหัวใจเพราะเขาจำได้ว่าชิงเย่วของเขานั้นพูดว่าเธอจะทำอาหารให้เฉพาะคนรักและครอบครัวเท่านั้น แสดงว่าตอนนี้เขาเป็นคนรักของเธอแล้วใช่ไหม“พี่เฉิน หลี่เหว่ยเฉียงอยู่ค่ายทหารเดียวกับพี่ใช่ไหม” เหมือนจะนึกได้หลิวชิงเย่วจึงเอ่ยขึ้น“ครับ อยู่ที่เซี่ยงไฮ้ค่ายเดียวกัน”“พี่ระวังตัวหน่อยนะคะ ดูเหมือนว่าหลี่เหว่ยเฉียงจะเป็นหมาบ้า หากเขารู้ว่าเราสองคนคบหากันแล้ว ฉันกลัวเขาจะเล่นงานพี่ลับหลัง ดังนั้นพี่ควรจะรีบย้ายออกมาพักข้างนอกเสีย ฉันพอจะจำลุงเว่ยได้ฉันคิดว่าเราน่าจะไปหาท่านเพื่อให้ช่วยเหลือพี่เรื่องย้ายที่พัก”เมื่อคิดว่าหลี่เหวยเฉียงอดีตสามีของร่างนี้อาศัยอยู่ที่เซี่ยงไฮ้ด้วยเธออดเป็นห่วงมู่ยวี่เฉินไม่ได้ หากคนมันจะหาเรื่องย่อมต้องเข้ามาวุ่นวาย“ครับ รอย้ายเข้าบ้านก่อนพี่จะพาไปหาผู้พันเว่ยนะครับ พี่ยังมีวันลาเหลืออยู่”มู่ยวี่เฉินดีใจที่หลิวชิงเย่วจะพาเขาไปแนะนำกับผู้พันเว่ย ซึ่งเขาไม่มองถึงเรื่องหน้าที่การงาน เขามองเพียงแค่เรื่องส่วนตัวเท่านั้น หากหลิวชิงเย่วกล้าแนะนำกับผู้พันเว่ยว่าเขาเป็นคนรัก ต่อไปนี้เขาไม่จำเป็นต้องเกรงใจใครอีกและกล้า
Dernière mise à jour : 2024-12-22การเกิดใหม่ของนางร้ายหลงยุค (ยุค80) บทที่ 21 หลี่เหว่ยเฉียงร้อนรุ่ม
บทที่ 21 หลี่เหว่ยเฉียงร้อนรุ่ม“นายรู้เรื่องนี้ได้ยังไง” หลี่เหว่ยเฉียงกดเสียงถาม“นายตอบฉันมาก่อนว่าสิ่งที่ฉันถามนายนั้นจริงหรือเปล่า” เจียงซานยังคงยืนยันคำเดิม“หย่าแล้ว ประมาณสองอาทิตย์ คราวนี้นายตอบฉันได้หรือยังว่านายกำลังจะบอกอะไรฉัน” หลี่เหว่ยเฉียงรู้สึกร้อนรุ่มในอกขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก หวังว่าสิ่งที่เขาคิดคงไม่ใช่เรื่องจริง“ก่อนหน้าที่ฉันจะมาโทรหานาย ฉันเจอกับพลทหารมู่ นายรู้ไหมว่ายวี่เฉินมากับหญิงสาวคนหนึ่งซึ่งสวยมาก และเธอคนนั้นชื่อหลิวชิงเย่ว มีเพื่อนทหารคนอื่นสอบถามว่าเธอใช่ลูกสาวของผู้พันหลิวหรือเปล่า เธอยอมรับและบอกว่าเธอได้หย่ากับนายแล้ว ตอนนี้เธอกำลังคบหาดูใจกับยวี่เฉิน นายกำลังฟังฉันอยู่หรือเปล่าเหว่ยเฉียง” เจียงซานเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าปลายสายเงียบไป“อืม ฉันฟังอยู่ ขอบใจมากนะที่ส่งข่าวมาบอกฉันจะรีบกลับไป ฝากนายดูให้หน่อยว่าชิงเย่วพักที่ไหน”“นายพูดแบบนี้หมายความว่ายังไงอาเฉียง หรือว่านาย…” เจียงซานเย็นหลังวาบด้วยรู้นิสัยของเพื่อนตัวเองดีว่าเป็นยังไง แต่เท่าที่เขาสังเกตและรู้จักกับมู่ยวี่เฉิน รายนั่นใช่ว่าจะยอมอะไรง่ายๆ เช่นกัน“ใช่ ฉันต้องการเมียฉันคืน ใครหน้าไหนก็
Dernière mise à jour : 2024-12-22
Latest chapter
การเกิดใหม่ของนางร้ายหลงยุค (ยุค80) ตอนพิเศษ 4 ซวี่เซิ่งเสว่ - เกาฮ่าวซวน
ตอนพิเศษ 4 ซวี่เซิ่งเสว่ - เกาฮ่าวซวนหลังจากที่ตัดสินใจก้าวเดินออกมาจากหลี่เหว่ยเฉียงพร้อมกับลูกน้อย ซวี่เซิ่งเสว่ไม่ได้รับความลำบากเท่าไหร่ เมื่ออยู่ภายใต้การดูแลของนายหญิงโรงน้ำชาในเวลาสามสี่ปีที่ผ่านมา มีเกาฮ่าวซวนที่คอยดูแลเธอและลูกมาตั้งแต่ก้าวเท้าเหยียบปักกิ่ง ตอนนี้เธอจึงมีตำแหน่งหัวหน้างานด้านห้องอาหารและดูแลในส่วนของการแสดงของโรงน้ำชาเหมยกุ้ยเสี่ยวเหยาอายุสี่ขวบ ใครเห็นก็หลงรักแม่หนูน้อยคนนี้ คำแรกที่เรียกได้คือคำว่าพ่อ ซึ่งนั้นก็คือเกาฮ่าวซวน เธอเองก็เกรงใจเพราะพี่ฮ่าวซวนยังไม่แต่งงาน และไม่ใช่มองไม่ออกว่าเขาคิดยังไงกับเธอ แต่บาดแผลที่เธอเจอมามันสาหัสนัก อีกทั้งหลี่เหว่ยเฉียงคือรักแรก มันยากที่จะลืมจริงๆ แต่คงมีสักวันที่เธอลืมได้และขจัดภาพของหลี่เหว่ยเฉียงออกจากหัวใจ เพราะถ้าหากเธอรับรักพี่ฮ่าวซวนตอนนั้นเท่ากับเธอทำร้ายทั้งตัวเธอเองและพี่ฮ่าวซวน จนมาถึงวันนี้เธอคิดว่าตัวเองพร้อมแล้วที่จะเปิดรับเขาเข้ามาในชีวิต เป็นพ่อจริงๆ ของเสี่ยวเหยาตัวน้อยเสียทีเย็นนี้ซวี่เซิ่งเสว่จึงกลับมาทำอาหารด้วยรอยยิ้มและเต็มเปี่ยมด้วยความสุข เพราะเธอนัดให้พี่ฮ่าวซวนมากินอาหารด้วยกัน ระหว่างที่ทำ
การเกิดใหม่ของนางร้ายหลงยุค (ยุค80) ตอนพิเศษ 3 อาเผย - ซินอี้
ตอนพิเศษ 3 อาเผย - ซินอี้หลังจากส่งนายหญิงกลับบ้าน อาเผยจึงให้ลูกน้องสืบเรื่องของหมอซินอี้คนสวย หลังจากนั้นไม่กี่วันเขาก็ได้รับคำตอบว่าคุณหมอซินอี้นั้นเป็นใคร ซินอี้เป็นลูกสาวนักการทูตประจำที่ปักกิ่ง มีพี่ชายเป็นทหารซึ่งก็คือนายพลจ้าน ไม่รู้ว่าเป็นเวรกรรมของตัวเองหรือไม่ สนใจหญิงสาวครั้งแรกดันไปรักน้องสาวท่านนายพลเสียได้ แต่พอคิดว่าฐานะนั้นต่างกันเกินไปอาเผยจึงคลายความสนใจของตัวเองและตั้งหน้าทำงานตามปกติจนวันที่นายท่านกลับมาจากการฝึกซ้อมรบจากสถานที่จริงนายท่านให้กำลังใจและบอกให้เดินหน้า หากมั่นใจเขาและภรรยาจะเป็นเถ้าแก่ไปสู่ขอให้เอง ใครบ้างจะกล้าปฏิเสธคนสนิทของนายท่านแห่งโรงน้ำชาเหมยกุ้ยวันเวลาผ่านมาจนถึงวันที่หมอซินอี้ตอบรับคำเชิญของหลิวชิงเย่ว แม้ว่าจะไม่ได้มาต้อนรับด้วยตัวเอง แต่ก็ส่งอาเผยมาต้อนรับแทน“สวัสดีครับคุณหมอซินอี้” อาเผยเดินยิ้มร่าเข้ามาเมื่อพนักงานมาบอกว่าคุณหมอมาถึงแล้ว“สวัสดีค่ะคุณ...” ซินอี้ยิ้มให้และทักทายกลับไปแต่เธอไม่รู้จักชื่อของชายตรงหน้าจึงทำหน้าเหมือนจะถาม“ผมชื่ออาเผยครับ”“สวัสดีค่ะคุณเผย คุณไม่ต้องเรียกฉันคุณหมอหรอกนะคะ มันเป็นทางการจนเกินไปเ
การเกิดใหม่ของนางร้ายหลงยุค (ยุค80) ตอนพิเศษ 2 มู่ฟ่านปิง-มู่หยาง
ตอนพิเศษ 2 มู่ฟ่านปิง-มู่หยางอย่าคิดว่าเหวินตงจะปล่อยร่างบางไป ในเมื่อเธอคือดวงใจของเขา เขาแอบรักมาตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นรอยยิ้มของเธอตอนเรียนมัธยมปลายแล้ว คิดว่าเขาจะปล่อยไปง่ายๆ เหรอ ไม่มีทางหรอก “ไม่ครับ พี่ไม่ปล่อย เสี่ยวปิงเต็มใจเป็นของพี่ พี่ก็ดีใจมากแล้วไม่จำเป็นต้องวางยาตัวเองหรอกนะ เพราะไม่เช่นนั้นเราจะไม่ได้นอนทั้งคืนแน่คืนนี้” เหวินตงพูดอย่างเจ้าเล่ห์ เนื้อกวางมาถึงปากแล้วคิดว่าเขาจะยอมปล่อยไปเหรอ หากเธอกล้าเดินออกไปจากห้องด้วยสภาพนี้ ใครเห็นเขาจะควักลูกตาออกมาจริงๆ มู่ฟ่านปิงตาโตมองอย่างตกใจ คนบ้านี่พูดไม่อายจริงๆ แต่ก่อนที่จะทันได้คิดอะไร เธอกลับโดนคนที่กำลังจะเป็นสามีอุ้มไปที่เตียงและปลดเปลื้องปราการสองชิ้นสุดท้าย ก่อนจะทำหน้าที่สามีให้เธอด้วยความรักและเป็นสามีภรรยากันอย่างสมบูรณ์ ห้องของซือโถก็ไม่ต่างจากห้องของมู่ฟ่านปิงเท่าไหร่ เพราะมีเจ้านายหนุ่มที่ควบตำแหน่งเพื่อนสนิทมานั่งมึนอยู่ในห้อง “นายไม่ไปนอนเหรอ งานพรุ่งนี้ฉันเตรียมให้หมดแล้ว” ซือโถเอ่ยถาม แม้จะชอบชายหนุ่มตรงหน้ามากกว่าคำว่าเพื่อน แต่เธอยังไม่กล้าอาจเอื้อมถึง
การเกิดใหม่ของนางร้ายหลงยุค (ยุค80) ตอนพิเศษ 1 พ่อแม่ลูกดก NC
ตอนพิเศษ 1 พ่อแม่ลูกดก NCมู่ยวี่เฉินตั้งหน้าตั้งตาทำลูกสาวอย่างขะมักเขม้น เขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่าปีหน้าเขาต้องมีก้อนแป้งตัวน้อยๆ น่ารักน่าชังอีกคนสองคน ทุกครั้งที่ตั้งใจทำสองแฝดมักจะก่อกวนพ่อเช่นเขาตลอด วันนี้ครอบครัวมีงานเลี้ยงอย่างน้อยเขาก็มีโอกาส หลังจากที่คุยกับน้องทั้งสองคนมู่ยวี่เฉินอุ้มภรรยารักเข้าห้องโดยไม่สนใจน้องๆ อีกเลย“ชิงชิงเราเข้ามิติกันเถอะนะ” ปากนั้นออดอ้อนขอเข้ามิติ แต่มือนั้นยุ่มย่ามถอดชุดภรรยาอย่างตั้งใจหลิวชิงเย่วนับวันสามีเธอยิ่งหน้ามึนกว่าเมื่อก่อน นี่ใช่สามีจอมเย็นชาของเธอหรือไม่ ผู้ชายที่เธอเจอตรงลำธารคนนั้นไปไหนแล้ว แม้ว่าจะแอบบ่นในใจแต่ก็ยังพาสามีสุดที่รักเข้ามิติตามคำขอเมื่อเข้ามาในมิติแล้วมู่ยวี่เฉินไม่สนใจอีก อุ้มภรรยารักนั่งที่โต๊ะกลางสนาม เขาจับขาเธอแยกออกจากกัน ก่อนจะใช้ลิ้นของตัวเองไล่เลียกลีบดอกไม่งามของภรรยารัก ไม่ว่าจะผ่านมากี่ปี ไม่ว่าจะกินและสัมผัสมากี่ครั้ง ดอกไม้ดอกนี้ของภรรยายังคงหอมหวานและสดใหม่สำหรับเขาเสมอไม่เพียงใช้ลิ้นเลียกลีบทั้งสองข้าง เขายังคงใช้ลิ้นตวัดจุดเสียวของภรรยาคือเกสรของดอกไม้ จนทำให้หลิวชิงเย่วบิดตัวด้วยความเสียว แต่กลับต
การเกิดใหม่ของนางร้ายหลงยุค (ยุค80) บทส่งท้าย ไม่มีอะไรมาพรากจากกัน
บทส่งท้าย ไม่มีอะไรมาพรากจากกันสามปีผ่านไป หลิวชิงเย่วไม่คิดเลยว่าธุรกิจของเธอจะก้าวกระโดดได้ขนาดนี้ บริษัทเหมยกุ้ยขยายตัวจนติดอันดับหนึ่งของสายธุรกิจ ลูกชายที่น่ารักตอนนี้ก็อายุห้าปีแล้ว ความแสบความซนยังคงมีอยู่ ส่วนน้องทั้งสองเรียบจบเรียบร้อยแล้ว เธอจึงให้บริหารงานที่ปักกิ่งแทนเธอ พร้อมกับมอบกิจการให้ทั้งสองคนดูแลเพื่อเป็นทรัพย์สินของตัวเองอีกด้วยไม่เพียงแค่ธุรกิจของเธอเท่านั้นที่ก้าวกระโดด ตำแหน่งสามีของเธอเช่นกัน ตอนนี้ได้ติดยศเป็นผู้พันด้วยแรงสนับสนุนของพ่อบุญธรรม ท่านเกษียณตัวเองเพื่อออกมาดูแลและเลี้ยงหลานๆ รวมถึงเจ้าหน้าที่ระดับสูงท่านอื่น ไม่ใช่เพราะฐานะของนายท่านมู่ แต่เพราะความสามารถของตัวมู่ยวี่เฉินเองด้วยหากจะไม่พูดถึงหลี่เหว่ยเฉียงอดีตสามีของเธอคงไม่ได้ หลังจากที่สอบสวนและโดนโทษของการคบชู้แล้ว เขายังติดคุกเพิ่มอีกสามปีข้อหาพยายามทำร้ายเพื่อทหารด้วยกัน ในช่วงที่ติดคุกนางจ่างซื่อหรือแม่เฒ่าหลี่ตรอมใจที่ลูกชายโดนจับ และหญิงสาวที่หมายมั่นว่าจะเป็นลูกสะใภ้เธอกลับไม่สนใจ หลังจากรับโทษเสร็จหญิงสาวรายนั้นก็มีคนรักใหม่แม้อยากจะสืบหาสวี่เซิ่งเสว่แค่ไหนก็ไม่ได้ข่าวคราวเลย ทำให้นา
การเกิดใหม่ของนางร้ายหลงยุค (ยุค80) บทที่ 45 ความสำเร็จ
บทที่ 45 ความสำเร็จการใช้ชีวิตของทุกคนยังคงดำเนินไปตามที่ควรจะเป็น กิจการของหลิวชิงเย่วนั้นเจริญงอกงามขึ้นเรื่อยๆ เธอยังติดต่อส่งขายเครื่องสำอางไปยังต่างประเทศ สร้างแบรนด์เป็นของตัวเอง หากถามว่าเธอยังเอาของออกมาจากมิติไหม ตอบเลยว่ามีบ้างอย่างแต่ไม่ทั้งหมดตอนนี้เธอสร้างโรงทอผ้าเองแม้ว่าจะมีผ้าในมิติมากมายก็ตาม แต่ถ้าเกิดวันหนึ่งลูกค้าถามว่าเอาผ้ามาจากไหนจะให้เธอตอบยังไง โรงงานของเธอนอกจากผลิตและตัดเย็บให้ร้านชิงเย่วบูติกแล้ว ยังผลิตให้ลูกค้ารายอื่นๆ อีกด้วย แต่แบบที่เปิดขายนั้นจะไม่ซ้ำกับร้านของเธอส่วนเนื้อผ้าขึ้นอยู่กับราคาและต้นทุนที่ลูกค้าให้งบมา ส่วนโรงน้ำชาจะไม่พูดถึงเลยไม่ได้ ตั้งแต่เริ่มทำจนถึงวันนี้ก็สามปีแล้ว ตอนนี้โรงน้ำชาขยายเพิ่มไปอีกหลายสาขา ส่วนโชว์รูมรถยนต์ก็มียอดสั่งซื้อเข้ามาตลอดเช่นกัน ตอนนี้พี่ใหญ่จ้านซากำลังติดต่ออีกสองยี่ห้อเพื่อเป็นตัวแทนขาย หลิวชิงเย่วจะใช้เงินต่อเงินในการทำธุรกิจ นอกจากธุรกิจที่พูดก่อนหน้านี้ยังมีที่ห้างสรรพสินค้าที่กำลังก่อสร้างและโรงแรม ยังไม่รวมอะพาร์ตเม้นต์และคอนโดที่กำลังทำ ภายในสามปีเธอสร้างได้ขนาดนี้ถือว่าธุรกิจโตพอสมควรส่วนสองแฝดก็อา
การเกิดใหม่ของนางร้ายหลงยุค (ยุค80) บทที่ 44 พบหน้าลูกน้อย
บทที่ 44 พบหน้าลูกน้อย“ไม่จำเป็นหรอกครับ แม้ว่าภรรยาผมจะท้องแต่เธอก็ปรนนิบัติผมอย่างดีไม่ขาดตกบกพร่อง ที่สำคัญผมไม่ได้ชั่วขนาดที่ไปนอนกกกับผู้หญิงอื่นทั้งๆ ที่ภรรยาคู่ทุกข์คู่ยากกำลังอุ้มท้องลูกน้อยด้วยความลำบากต้องขอบคุณคุณนายมากนะครับ ที่เสนอหลานสาวให้มาอุ่นเตียงให้ผม แต่ไม่จำเป็นครับนอกจากชิงชิงชิงแล้ว ผมไม่ต้องการเอาส่วนนั้นไปสัมผัสกับใคร อ้อ…เพราะผมไม่ใช่ของสาธารณะ”มู่ยวี่เฉินโอบเอวภรรยารัก ตอนนี้เธอท้องแปดเดือนแล้ว แม้ว่าจะไม่มีความสัมพันธ์ในการสอดใส่ แต่ภรรยาตัวน้อยไม่เคยทำหน้าที่ตัวเองบกพร่อง เขาเองที่บอกเธอว่าแค่นอนกอดก็พอแล้วสำหรับเขาหากต้องการเพียงก็แค่ช่วยตัวเอง สุดท้ายภรรยาเป็นคนเข้ามาช่วยให้เขาเสร็จสมทุกครั้งไป กับปากและมือน้อยๆ ของเธอ ชิงชิงของเขาช่างออดออ้อนและเอาใจใส่เขาขนาดนี้ จะไม่ให้รักให้หลงยังไงไหวอินเย่วเจียวยิ่งกว่าโดนตบหน้า นี่เธอแพ้คนท้องอย่างนั้นเหรอ เธอทั้งสาวและสวย ทำไมนายท่านมู่จึงไม่มองและสนใจเธอ ตำแหน่งทางการทหารของเขานั้นเธอไม่สนใจหรอก เธอสนใจตำแหน่งนายหญิงรองของโรงน้ำชามากกว่า หากวันใดเธอกุมหัวใจของเขาได้เธอก็จะมาเป็นนายหญิงตัวจริงและกำจัดหลิวชิง
การเกิดใหม่ของนางร้ายหลงยุค (ยุค80) บทที่ 43 เข้าหอ NC
บทที่ 43 เข้าหอ NCมู่ยวี่เฉินเมื่อถูกส่งตัวเข้าหอพร้อมภรรยา วันนี้เขาเลือกที่จะไม่ดื่มกับใครเพราะอยากใช้ช่วงเวลาที่ดีที่สุดกับเธอ ชายหนุ่มค่อยๆ ปลดชุดแต่งงานออกจากร่างภรรยารักอย่างอ่อนโยน แม้ว่าจะมีความสัมพันธ์กันจนมีเจ้าก้อนแป้งอยู่ในท้องแต่เขาก็ยังตื่นเต้นอยู่ดี หลิวชิงเย่วเองก็ไม่น้อยหน้าเธอช่วยสามีถอดชุดแต่งงานเหมือนกัน ก่อนที่ทั้งสองคนจะร่างกายเปล่าเปลือยหลิวชิงเย่วคุกเข่าลงก่อนจะจับส่วนกลางของสามีที่ขยายตัวด้วยอย่างไม่รังเกียจ แม้ว่าจะท้องสี่เดือนแต่ไม่เป็นอุปสรรคสำหรับเธอ เธอนึกเพียงว่าคืนเข้าหอนั้นมีค่ายิ่งกว่าทองพันชั่ง แม้ว่าจะร่วมรักกันมานับครั้งไม่ถ้วนแล้วก็ตาม เธอจับตรงนั้นเต็มมือก่อนจะแหงนหน้ามองสามีอย่างยั่วยวน จากนั้นเธอค่อยๆ ใช้ปลายลิ้นแตะลงไปที่ส่วนหัวและไล่ชิมไปถึงปลายโคน มู่ยวี่เฉินทำได้เพียงแหงนหน้าขึ้น ไม่อย่างนั้นหากมองการกระทำของภรรยาสุดรักต่อ เขาคงอดไม่ได้ที่จะขย้ำเธอและใส่เต็มแรง แต่พอคิดว่ามีลูกน้อยอยู่ในท้องจึงได้ปล่อยให้เธอทำอย่างอำเภอใจเมื่อไล่เลียจากปลายไปถึงโคน หลิวชิงแย่วจึงใช้ปากน้อยๆ กลืนกินส่วนนั้นของเขาอย่างเป็นจังหวะเข้าออก จากช้าๆ ไม่นานความเ
การเกิดใหม่ของนางร้ายหลงยุค (ยุค80) บทที่ 42 แต่งงาน
บทที่ 42 แต่งงานหลิวชิงเย่วรู้สึกตื่นเต้นเมื่อวันแต่งงานใกล้เข้ามาทุกที งานแต่งครั้งนี้เธอจัดที่โรงน้ำชา โดยมีป้าสะใภ้เว่ยเข้ามาช่วยเป็นแม่งานให้พร้อมกับพนักงานคนอื่นที่ช่วยกันอย่างขยันขันแข็งเพื่อให้งานแต่งครั้งนี้สมบูรณ์ที่สุด “พี่สะใภ้ตื่นเต้นไหม” มู่ฟ่านปิงเอ่ยถาม วันนี้เป็นวันหยุดจึงเข้ามาช่วยพี่สะใภ้เรื่องชุดแต่งงานพร้อมกับซือโถ “ตื่นเต้นสิ แม้ว่าจะเคยแต่งงานมาแล้ว แต่ครั้งนั้นเพราะคำสั่งเสียไม่ใช่เพราะความรัก ครั้งนี้พี่ได้แต่งงานกับชายอันเป็นที่รักหากบอกว่าไม่ดีใจหรือว่าตื่นเต้นพี่คงโกหก และงานในครั้งนี้ยังมีคนที่พี่รักและรักพี่ต่างก็มาร่วมงาน รวมทั้งเจ้าก้อนแป้งในท้องด้วยที่อยู่ในวันสำคัญของพ่อแม่” หลิวชิงเย่วลูบท้องด้วยความรัก เธอรู้แล้วว่าความรักของแม่นั้นยิ่งใหญ่แค่ แม้ว่ายังไม่เห็นหน้า แต่เธอกลับมอบความรักให้หมดใจอย่างไม่มีเงื่อนไข “น่าอิจฉาจังเลยนะคะพี่สะใภ้ กว่าหนูจะถึงวันนั้นไม่รู้ว่าคู่ชีวิตจะเป็นอย่างไร แต่ตอนนี้คงทำหน้าที่ของลูกที่ดีก่อน ตั้งใจเรียนและทำงานเพื่อเลี้ยงดูพ่อแม่” ซือโถเป้าหมายของเธอมีเพียงเรียนให้จบและทำงานเพื่อ
