ดำน้ำ 1

วันถัดมาภาวัตเลือกจะลงมาที่ล็อบบี้ของโรงแรมก่อนจะถึงเวลานัดเล็กน้อยเพราะทราบว่าหญิงสาวเจ้าของโรงแรมต้องปลีกตัวขึ้นไปเคลียร์งานนิดหน่อย

ด้วยใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาทำให้สะดุดตาคนที่ผ่านไปมาไม่น้อยแม้จะมีแว่นกันแดดอันโต แต่ท่าทางไม่รับแขกและเลขาตัวใหญ่ที่คอยยืนประกบอยู่ตลอดก็เลยไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้าเข้าไปทักทาย ได้แต่แอบมองแอบส่งยิ้มระยะไกลกันเป็นแถว

“เสน่ห์แรงเหมือนเดิมเลยนะครับคุณวัต” เลขาหนุ่มเอ่ยแซว เลยได้ยิ้มมุมปากของเจ้านายมาเป็นคำตอบ

สำหรับภาวัตแล้วเขารู้ดีว่าตัวเองมีแรงดึงดูดต่อเพศตรงข้ามมากแค่ไหน แต่เขาก็ฉลาดพอที่จะเลือกตอบสนองต่อผู้คนเหล่านั้นอย่างไร อย่างเช่นในเวลานี้ที่กำลังเดินหน้าทำคะแนนกับลลิสาอยู่ เขาคงไม่โง่ทำอะไรให้ตัวเองเดือดร้อนและดูแย่ในสายตาเธอแน่นอน

“ก็ปกติชินแล้ว” เขาไหวไหล่ไม่ถ่อมตัวเลยสักนิด

“วันนี้ไม่หิ้วกลับห้องสักคนเหรอครับ” เลขาหนุ่มแกล้งถามทั้งที่รู้คำตอบดีอยู่แล้ว

“คนที่อยากหิ้วเขาไม่ยอมน่ะสิ หึ...แบบพวกนี้น่ะ เมื่อไหร่ก็ได้ แต่ไม่ใช่ตอนนี้”

กรณ์กิตติได้ฟังก็หัวเราะกับคำตอบของชายห