บทที่ 28

บทที่ 28 ขอบคุณ

06:00

พราวดาวเบ้หน้าด้วยความปวดร้าวตามร่างกาย ทุกความกังวลจบสิ้นเพราะเธอได้ติดหวัดกับแฟรงค์เป็นที่เรียบร้อย และเหมือนไอ้คนข้างกายก็ไม่มีแรง เธอจึงฟาดแขนเขาไปหนึ่งที

“บอกแล้ว!”

“อื้อ~ ไม่สบายอยู่นะ จะใจร้ายกับฉันไปถึงไหนเนี่ย เมื่อคืนเรายังมีความสุขด้วยกันอยู่เลยหนิ เช้ามาเปลี่ยนไปซะแล้ว”

“ไม่ต้องมาดรามา ลุกได้แล้ว” เธอบอกเขาด้วยน้ำเสียงเข้มขึ้น แฟรงค์เบ้หน้าเหมือนเด็กน้อยงัวเงียไม่ยอมตื่น “บอกแล้วไงว่าอย่าทำอย่าทำ เป็นไงล่ะ” เธอดึงผ้าห่มออกจากตัวเขาแล้วจึงก้าวลงจากเตียง

“ตื่นมาก็โดนบ่น ทั้งที่ไม่สบายนะเนี่ย...เฮ้อ”

“ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนั้น”

“ไม่สบายอยู่นะพราว ต้องพูดกับคนป่วยดี ๆ ดิ”

“คนป่วยแบบนี้มันต้องโดนทุบนะ”

“ใจร้ายว่ะ แต่ให้อภัยได้เพราะเมื่อคืนนี้เธอสุดจริง” มาเฟียหนุ่มยกยิ้มพร้อมขยิบตาให้คนที่ยืนอยู่ปลายเตียงพราวดาวถลึงตาใส่พร้อมกับชี้หน้าคาดโทษแฟรงค์ “ก็ได้ ๆ ไปอาบน้ำดีกว่า จะได้ลงไปกินข้าวต้มปลาอร่อย ๆ”

“เดี๋ยว ข้าวต้มปลาอะไร สั่งท