บทที่ 19 ฝากเอาไว้ก่อน

บทที่ 19 ฝากเอาไว้ก่อน

ใบหน้าของเยว่เผิงร้อนผ่าวชาจนแทบไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวด เริ่มแดงขึ้นเป็นเริ้ว ๆ ตามรอยนิ้วมือของเจียวเหมย นางจับที่ใบหน้าของตนเองก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างเสียสติ

“ฮ่า ฮ่า นี่เจ้าบังอาจตบหน้าข้าอย่างนั้นหรือ?” ซูหยวนตกใจเบิกตาโพลงโตไม่คิดว่าเจียวเหมยจะกล้าลงมือทำกับฮูหยินถึงขนาดนี้ นางรีบเดินเข้าไปประคองถามอาการทันที

“ฮูหยินเป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ นี่เจ้ากล้าดียังไงเอามือสกปรกของเจ้ามาแตะต้องใบหน้าของฮูหยินเรื่องนี้จะต้องถึงหูท่านใต้เท้า คอยดูว่าผู้ใดกันแน่จะถูกท่านใต้เท้าตำหนิ”

“ฮึ ฮึ ข้าบอกแล้วมิใช่หรือว่าให้ปล่อยข้า แต่พวกท่านยังไม่เชื่อคำพูดของข้าและหวังจะทำร้ายข้าแท้ ๆ หากข้ายอมอ่อนข้อคงโดนพวกท่านทำร้ายจนได้รับบาดเจ็บ แต่ทำไมข้าจะปกป้องตนเองไม่ได้เอาสิดีเช่นกันแจ้งท่านใต้เท้าเลยว่าข้าทำร้ายร่างกายฮูหยินใหญ่ข้าเองมิได้เกรงกลัว” เจียวเหมยพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม จ้องมองทั้งสองด้วยสายตาไร้ความเกรงกลัว

เยว่เผิงจ้องมองเข้าไปในดวงตาของนางจู่ ๆ นางกลับเห็นสายตาดดุดันคลายสายตาที่นางคุ้นเคยเหมือนนางถูกหนิงเซียนจ้องมองนางสะดุ้งตกใจใบหน้าซีดเผือกรีบชักชวนให้ซูหยวนพาตน