บทที่ 917

ในขณะเดียวกันนี้ จัสมินผู้สง่างามก็ได้ออกมาจากลิฟต์

จุดประสงค์ของการมาของเธอคือมอบกระเช้าดอกไม้ให้พอล แต่เธอกลับละสายตาจากชาร์ลีไม่ได้เลย

เธอรู้สึกเบิกบานทุกครั้งที่เห็นชาร์ลี ราวกับว่าเธอได้หวนคืนสู่ความสาววัยสิบแปดปี ซึ่งเป็นวัยที่อ่อนหวานในตอนที่เธอได้สัมผัสกับความรักครั้งแรก

อันที่จริงเด็กผู้หญิงที่มาจากครอบครัวที่ร่ำรวยและทรงอิทธิพลอย่างเธอต้องเรียนรู้ที่จะเติบโตเป็นผู้ใหญ่เร็วกว่าคนทั่วไป พวกเขาต้องเข้าสู่ความเป็นจริงที่โหดร้ายและเก็บซ่อนความรู้สึกไว้เป็นพิเศษ

แต่นับตั้งแต่ที่เธอเจอกับชาร์ลีและตกหลุมรักเขา ความสามารถในการซ่อนความรู้สึกของเธอจึงล้มเหลวทุกครั้งที่เธออยู่ต่อหน้าเขา

เธอถามอย่างเขินอายขณะจ้องมองชาร์ลี ดวงตาเต็มไปด้วยความชื่นชม และความเสน่หา “ปรมาจารย์เวด คุณรู้จักคุณพอลได้ยังไงคะ? เขาเพิ่งมาถึงออสเกียได้ไม่นานนี้เองใช่ไหมคะ?”

ชาร์ลียิ้มอย่างอบอุ่น และตอบว่า “พ่อตาของผมกับแม่ของพอลเป็นเพื่อนร่วมวิทยาลัยกัน เราเลยรู้จักกันน่ะครับ”

จัสมินอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ “โอ้! ช่างเป็นเรื่องบังเอิญจังเลยนะคะ!”

พอลหัวเราะ “ใช่ มันเป็นเรื่องบังเอิญ! ผมไม่รู้ว่าคุณก็รู้จั