เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 691
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 692
“เชสเตอร์ สก็อตสันเหรอ?” จาค็อบอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วและถาม “นายกำลังพูดถึงชายชราคนนั้นที่ชอบคุยโวลืมนามสกุลของเขา เพียงเพราะเขามีเงินเพียงเล็กน้อยน่ะหรือ?”มอร์แกนพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “ใช่ การสนับสนุนของฉันสำหรับพี่คนเดียวคงไม่เพียงพอ เมื่อแขกคนอื่น ๆ มาถึงในภายหลัง พี่จะต้องพยายามได้รับการสนับสนุนจากประธานและกรรมการคนอื่น ๆ ด้วยวิธีนี้ พี่อาจมีโอกาสที่จะเอาชนะเชสเตอร์ในการลงคะแนนเสียงภายในและกลายเป็นกรรมการบริหารแทน พี่เข้าใจที่ฉันพูดไหม?”จาค็อบพยักหน้าอย่างรวดเร็วขณะที่เขาพูดอย่างจริงใจ “น้องมอร์แกน ขอบคุณสำหรับคำแนะนำที่จริงใจของนาย นายนี่เยี่ยมจริง ๆ! ขอบคุณมาก!"มอร์แกนยิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “พี่ชาย ทำไมพี่ถึงสุภาพกับฉันจังล่ะ?”หลังจากนั้น มอร์แกนเหลือบดูเวลาบนนาฬิกาก่อนจะพูดว่า “ท่านประธานและแขกคนอื่น ๆ จะมาถึงที่นี่ในไม่ช้า ไปรอพวกเขาที่ประตูกันเถอะ ด้วยวิธีนี้ มันจะดูเหมือนว่าพี่จริงใจมากกว่าในวันนี้”จาค็อบพยักหน้าซ้ำ ๆ เขาไม่กล้ากลับไปนั่งที่เดิมอีก ในเวลานี้ จาค็อบเดินไปที่ประตูห้องกับมอร์แกนและพวกเขาทั้งสองยืนอยู่ที่นั่นเพื่อรอการปรากฏตัวของประธานและกรรมการคนอื่น ๆ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 693
เมื่อทุกคนในห้องได้ยินว่าเชสเตอร์จองห้องโกลด์ที่ชั้นบนจริง ๆ ทุกคนต่างก็ตกใจ!เฮเว่น สปริงส์เป็นหนึ่งในร้านอาหารชั้นนำของโอลรัส ฮิลล์แม้แต่บุคคลที่เก่งและมีชื่อเสียงบางคนในสังคมชนชั้นสูงของโอลรัส ฮิลล์ ก็แทบไม่มีโอกาสจองห้องโกลด์ ถึงแม้พวกเขาจะจ่ายเงินเป็นจำนวนมากหรือใช้เส้นสายที่พวกเขามีต้องทำก็ตามในบรรดาทุกคนที่อยู่ที่นี่ในคืนนี้ แม้แต่คุณเบย์ที่มีสถานะสูงสุดก็ไม่เคยมีโอกาสเข้าไปในห้องโกลด์เพื่อทานอาหารเย็นเลย พวกเขาไม่เคยสามารถก้าวเข้าไปในห้องโกลด์เพื่อดูว่ามันหรูหราแค่ไหนในตอนนี้ เชสเตอร์เสนอให้ความบันเทิงแก่แขกทุกคนในห้องโกลด์ในคืนนี้ที่เฮเวนสปริงส์ แขกทุกคนในห้องรู้สึกประหลาดใจและตื่นเต้นมากเมื่อได้ยินว่าพวกเขาจะมีโอกาสได้เข้าไปชมห้องโกลด์ด้วยตาตัวเอง!หากเปรียบเทียบกัน ห้องบรอนซ์ขนาดเล็กของจาค็อบในตอนนี้ ไม่อาจเทียบได้กับห้องโกลด์ที่เชสเตอร์เสนอให้ขณะที่พวกเขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ แขกทุกคนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยในตัวจาค็อบอย่างไรก็ตาม พวกเขาต่างยกย่องและชื่นชมเชสเตอร์อย่างสุดจะพรรณนาในขณะนี้คุณเบย์รู้สึกสนใจนิดหน่อยกับข้อเสนอของเชสเตอร์ อย่างไรก็ตาม เนื่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 694
ดังนั้น บรรดาทุกคนที่อยู่ที่นี่ในวันนี้ ไม่มีใครแม้แต่คนเดียวที่ขึ้นไปถึงชั้นห้าของกลอเรียสคลับได้ด้วยซ้ำแม้แต่เชสเตอร์เองก็สามารถซื้อระดับสมาชิกคลาสสิกต่ำสุดที่กลอเรียสคลับได้เท่านั้นดังนั้นทุกคนจึงไม่เชื่ออยู่แล้ว เมื่อจาค็อบบอกว่าเขาเคยไปที่ชั้นสิบของกลอเรียสคลับมาก่อนจาค็อบไม่คาดคิดว่าความจริงที่เขาพูดนั้นจะทำให้ทุกคนกลับคิดว่าเขาแค่คุยโม้เท่านั้น ดังนั้นเขาจึงตอบอย่างอึดอัดไปว่า “ลูกเขยของผมเป็นคนจัดการให้ผมและเพื่อนร่วมรุ่นของผมบางคนขึ้นไปที่ชั้นสิบของกลอเรียสคลับในคืนนั้น”เชสเตอร์หัวเราะก่อนจะพูดว่า “ผมรู้ว่าใครเป็นลูกเขยของคุณ เขาเป็นแค่ลูกเขยที่ไร้ประโยชน์และไม่น่าสนใจในโอลรัส ฮิลล์หรือเปล่านะ? ผมได้ยินมาว่าเขาเป็นแค่คนเร่ร่อนที่อาศัยอยู่กับภรรยาของเขา เขานี่ก็น่าสงสารพอ ๆ กับคุณเลย แล้วเขาจะสามารถพาคุณไปที่กลอเรียสคลับได้จริงเหรอ?”จาค็อบสูดหายใจอย่างเย็นชาก่อนจะพูดว่า “มันขึ้นอยู่กับคุณแล้ว ไม่ว่าคุณจะเชื่อผมหรือไม่ก็ตาม”เชสเตอร์ยิ้มก่อนจะพูดว่า “ถ้าคุณมีความสามารถแบบนี้จริง ๆ ทำไมคุณไม่เชิญประธานและกรรมการคนอื่น ๆ ไปที่กลอเรียสคลับเพื่อความบันเทิงในคืนนี้แทนล่ะ?
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 695
สีหน้าของจาค็อบเห็นได้ชัดว่าน่าเกลียดมากหลังจากถูกเชสเตอร์เยาะเย้ยอย่างไรก็ตาม จาค็อบจำการเตือนความจำของมอร์แกนไว้ในใจและเขาเตือนตัวเองว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดคือการได้รับตำแหน่งกรรมการบริหารในท้ายที่สุด ดังนั้นเขาไม่ควรอารมณ์เสียและโกรธเคืองเชสเตอร์จาค็อบระงับความโกรธและไม่ได้พูดอะไรอีก แต่เขาเพียงเดินตามกลุ่มคนขณะที่พวกเขาติดตามเชสเตอร์ไปจนถึงห้องโกลด์ที่เขาจองไว้ที่ชั้นบนทันทีที่พวกเขาก้าวเข้าไปในห้องโกลด์ ทุกคนต่างประหลาดใจอย่างมากเมื่อพวกเขาชื่นชมการตกแต่งที่หรูหราในห้องโกลด์ในเวลานี้ กรรมการคนหนึ่งอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาดัง ๆ ว่า “ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณเชสเตอร์ที่ทำให้เราได้รับโอกาสนี้ในการชมห้องโกลด์ของเฮเว่น สปริงส์ในวันนี้!”มีคนย้ำ “ใช่! ไม่นานมานี้ เพื่อนของผมที่มีเงินหลายสิบล้านดอลลาร์ต้องการจองห้องโกลด์ อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเขาจะลองวิธีการต่าง ๆ มากมาย แต่เขาไม่สามารถจองได้เลย ดังนั้นเขาจึงลงเอยด้วยการได้ห้องซิลเวอร์เท่านั้น”ทันทีที่ทุกคนได้ยินเรื่องนี้ พวกเขาก็ยิ่งอยากรู้อยากเห็นมากขึ้นไปอีก บางคนถามอย่างรวดเร็วว่า “เชสเตอร์ คุณจองห้องโกลด์ได้อย่างไร หาใครมาช่วยเหรอ?”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 696
จาค็อบได้แต่กัดฟันด้วยความโกรธถ้าเขารู้ว่าเชสเตอร์ร้ายกาจมากขนาดที่จะดูหมิ่นและทำให้เขาอับอายขายหน้าได้แบบนี้ จาค็อบคงไม่ยอมขึ้นมาห้องโกลด์แน่ ๆ***จาค็อบพูดไม่ออกและหมดคำพูดในเวลานี้ อัลเบิร์ตเพิ่งหยุดรถที่ทางเข้าเฮเว่น สปริงส์สิ่งแรกที่เขาทำหลังจากลงจากรถคือรีบถามผู้จัดการที่เปิดประตูรถว่า “วันนี้มีลูกค้าชื่อจาค็อบ วิลสันที่จองห้องในร้านอาหารของเราวันนี้ไหม?”"มีครับ เขาจองห้องบรอนซ์หมายเลข 3” ผู้จัดการได้เก็บบันทึกข้อมูลแขกที่มาที่ร้านอาหารทุกวันอย่างรอบคอบ ดังนั้นเขาจึงรู้จักแขกทุกคนที่จองห้องที่เฮเว่น สปริงส์ในวันนี้โดยปกติอยู่แล้วอัลเบิร์ตพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะรีบกล่าวว่า “มาเถอะ มากับฉันที่ห้องบรอนซ์หมายเลข 3 เดี๋ยวนี้!”ขณะที่เขายังอยู่ที่งานเลี้ยงวันเกิดของนายท่านมัวร์ คุณเวดแจ้งเขาว่าพ่อตาจะเป็นเจ้าภาพเลี้ยงอาหารค่ำที่ร้านอาหารของเขาในคืนนี้ นอกจากนั้น ชาร์ลียังสั่งให้เขาดูแลพ่อตาของเขาให้ดีด้วยอัลเบิร์ตจะยอมให้จาค็อบเป็นเจ้าภาพเลี้ยงอาหารค่ำในห้องบรอนซ์ขนาดเล็กได้อย่างไรกัน? อัลเบิร์ตจะต้องอัพเกรดเขาเป็นห้องไดมอนด์!ดังนั้นอัลเบิร์ตจึงรีบไปที่ห้องบรอนซ์หมายเล
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 697
ทุกคนหันไปมองออกไปนอกประตูทันทีที่ได้ยินเสียงนี้ ในเวลานี้ พวกเขาเห็นอัลเบิร์ตเดินเข้าไปในห้องกับผู้จัดการเชสเตอร์รู้ดีว่าใครคืออัลเบิร์ต เมื่อเขาเห็นว่าอัลเบิร์ตอยู่ที่นี่ เขาก็ก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วก่อนจะกล่าวด้วยความเคารพว่า “ดอน อัลเบิร์ต ทำไมคุณถึงมาที่นี่เป็นการส่วนตัวครับ?”จู่ ๆ อัลเบิร์ตก็ชำเลืองมองเขาด้วยสีหน้าเย็นชาขณะพูดว่า “แกเป็นคนที่เรียกคุณวิลสันว่าเป็นคนโง่ที่น่าสงสารก่อนหน้านี้ใช่ไหม?”เชสเตอร์ตกตะลึงในเวลานี้ เกิดอะไรขึ้น? อัลเบิร์ตรู้จักจาค็อบเหรอ?ขณะที่เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขารีบอธิบาย “ดอน อัลเบิร์ต นี่อาจเป็นเพียงความเข้าใจผิดครับ ทั้งจาค็อบและผมเป็นสมาชิกของสมาคมการเขียนพู่กันและจิตรกรรมและเราต่างก็มีความสัมพันธ์ที่ดีสนิทซึ่งกันและกัน ดังนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่เราจะเยาะเย้ยและล้อเลียนกันเป็นครั้งคราวครับ”อัลเบิร์ตขมวดคิ้วก่อนจะมองจาค็อบและกล่าวด้วยความเคารพว่า “คุณวิลสัน ผมไม่คิดว่าคุณจะมาเยี่ยมชมเฮเว่นสปริงส์เป็นการส่วนตัวในวันนี้ โปรดยกโทษให้ผมสำหรับการต้อนรับที่ไม่ดีของผมด้วยครับ!”ทุกคนประหลาดใจมากที่ได้เห็นฉากนี้!โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรั
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 698
อัลเบิร์ตชี้นิ้วไปที่เชสเตอร์ก่อนจะสั่งคนของเขาว่า “พวกนาย มานี่สิ! ลากผู้ชายคนนี้ออกไปและทุบตีมัน! ฉันต้องการให้เน้นไปที่ปากเสีย ๆ ของมัน!”เมื่อเชสเตอร์ได้ยินคำพูดของอัลเบิร์ต เขาก็กลัวและตกใจมากจนคุกเข่าลงต่อหน้าอัลเบิร์ตทันทีและร้องว่า “ดอน อัลเบิร์ต ผมขอโทษ! ผมไม่รู้จริง ๆ ว่าจาค็อบเป็นแขกคนสำคัญของคุณ! มันเป็นความผิดของผมทั้งหมด ผมยอมรับผิดและขอโทษสำหรับการกระทำของผม! ยกโทษให้ผม! ครั้งนี้ได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย!”เชสเตอร์คาดไม่ถึงจริง ๆ ว่าลูกเขยของจาค็อบจะน่าทึ่งและเหลือเชื่อถึงขนาดที่ว่าแม้แต่หัวหน้าแก๊งมาเฟียโลกใต้ดินแห่งโอลรัส ฮิลล์ ก็ยังเป็นสุนัขเฝ้าจาค็อบเพราะเขา!ก่อนที่เชสเตอร์จะขอความเมตตาได้ คนของอัลเบิร์ตบางคนก็ก้าวไปข้างหน้าแล้วตบหน้าเขา!เชสเตอร์รู้สึกวิงเวียนในทันทีและเขาก็ล้มลงกับพื้นเมื่อบอดี้การ์ดของอัลเบิร์ตเริ่มชกและเตะเขา เขาดูน่าสงสารและน่าสังเวชมากในเวลานี้อัลเบิร์ตมองเชสเตอร์อย่างเย็นชาก่อนจะถามว่า “ให้ฉันถามแกหน่อยเถอะนะ ทำไมแกถึงตั้งเป้าหมายโจมตีคุณวิลสัน?”ปากของเชสเตอร์เต็มไปด้วยเลือดและเขาร้องไห้ขณะที่เขาพูด “ผมขอโทษ ดอน อัลเบิร์ต ผมแค่แข่งขันกับจ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 699
สีหน้าของเชสเตอร์เปลี่ยนไปอย่างมากในเวลานี้ เขากลัวแทบตายทันที และในตอนนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกสิ้นหวังเป็นอย่างมาก!เขาจะมีชีวิตอยู่และนอนกับหมูได้อย่างไร? เขาจะกินสิ่งที่หมูกินได้อย่างไร?นั่นมันแย่มากใช่ไหม?นอกจากนั้น หมูยังเป็นสภาพแวดล้อมที่สกปรกและน่าขยะแขยงมาก ยิ่งกว่านั้นกลิ่นของหมูก็น่ารังเกียจและเหม็นมากเช่นกัน เขาคงจะรู้สึกไม่สบายมากแน่ ๆ ถ้าเขาถูกบังคับให้นอนกับหมูที่สกปรกและมีกลิ่นเหม็น!นอกจากนี้ อาหารที่เลี้ยงหมู จะคงหลงเหลืออยู่เสมอ เนื่องจากไม่มีการไหลเวียนของอากาศและอุณหภูมิที่ร้อนในเล้าหมู อาหารที่เหลือจากการให้หมูมักจะเน่าเสียภายในเวลาไม่กี่ชั่วโมง ถ้าเขาต้องกินอาหารประเภทนี้ จะเกิดอะไรขึ้นกับสุขภาพและร่างกายของเขาที่เขาดูแลอย่างดีมาหลายปีขนาดนี้?เขายังต้องอยู่กับหมูเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ เขากลัวว่าเขาจะเรออ้วกทั้งสัปดาห์ที่นั่น!ขณะที่เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เชสเตอร์รีบอ้อนวอนอัลเบิร์ตว่า “ดอน อัลเบิร์ต โปรดเมตตาและยกโทษให้ผมด้วยครับ ผมไม่ต้องการที่จะนอนและอยู่กินกับหมูในเล้า สถานที่นั้นสกปรกและน่าสะอิดสะเอียนเกินไป ผมทนไม่ได้หรอก…"อัลเบิร์ตหัวเราะเยาะ
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
