บทที่ 658

ฌอนหัวเราะเยาะอย่างเหยียดหยาม “จัสมิน อย่าหาว่าผมไม่เตือนนะ ผู้ชายคนนี้ดูถูกตระกูลเวบบ์และตบสุนัขรับใช้ของเรา ต่อให้นายท่านมัวร์ออกมาพูด เราก็จะไม่ปล่อยเขาไปง่าย ๆ !”

จากนั้นเขาชี้ไปที่เคนและตะโกนบอกชาร์ลีว่า “ฉันจะให้อภัยนายชั่วคราวถ้านายคุกเข่าลงต่อหน้าสุนัขรับใช้ของฉัน และขอโทษ แล้วคุกเข่าต่อหน้าฉันและขอโทษอีกครั้ง!”

เคนเหมือนลอยอยู่เหนือดวงจันทร์เมื่อเขาได้ยิน ถ้าเขามีหางเขาคงกระดิกไปแล้ว!

เขารู้สึกขอบคุณที่ฌอนสู้เพื่อเขาหลังจากที่เขาถูกตบถึงสองครั้ง! ขณะเอามือปิดแก้มที่บวม เขาก็เดินไปหาชาร์ลีและพูดอย่างเย่อหยิ่งว่า “คุณได้ยินเขาแล้วใช่ไหม? คุกเข่าลงต่อหน้าฉันเดี๋ยวนี้!!”

ชาร์ลีสูดหายใจอย่างดูถูก จากนั้นในเสี้ยววินาที เขาก็เหยียดแขนออก คว้าคอของเคนแล้วยกเขาขึ้น!

ฌอนมองที่เกิดเหตุด้วยดวงตาเบิกกว้าง!

เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าชาร์ลีจะยกชายน้ำหนัก 150 ปอนด์ด้วยแขนข้างเดียวได้ เท้าของเขาห้อยลอยจากพื้น!

เคนรู้สึกได้เพียงความรู้สึกของแรงบีบคอของเขาขณะที่ขาของเขากำลังแกว่งเตะไปมาในอากาศ อย่างไรก็ตาม ยิ่งเขาดิ้นรนมากเท่าไร เขาก็ยิ่งหายใจไม่ออก!

ชาร์ลีจ้องที่เคนและพูดอย่างเย็นชาว่า “ถ้าค