เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 505
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 506
สถานการณ์ของเคนเน็ธนั้นเทียบได้กับสถานการณ์ของหนุ่มไฮโซที่ขึ้นชื่อในเรื่องการกินอึที่ว่อนอยู่บนอินเทอร์เน็ต…เคนเน็ธดื่มปัสสาวะในเฮือกเดียว เขาเช็ดปากและเร่งเร้าอย่างเร่งรีบ “ยาอยู่ที่ไหน? เร็วสิ! เอามาให้ผมกินเดี๋ยวนี้!”ชาร์ลีหยิบชามยาต้มสีดำข้นจากคนใช้ และแอบโรยเศษของยาวิเศษเล็กน้อยลงไปในซุปจากนั้นเขาก็ยื่นยาต้มให้เคนเน็ธ และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “นี่ครับ คุณวิลสัน!”กลิ่นปัสสาวะรุนแรงยังติดอยู่ในปากของเคนเน็ธ เขาอยากจะหาอะไรสักอย่างมาบรรเทาความน่ากลัว ดังนั้นเขาจึงรีบดื่มยาอึกใหญ่เมื่อได้มันมาความขมเกือบจะทำให้เขาล้มลงหลังจากที่กินไปอึกใหญ่ ๆเขาไม่เคยลิ้มรสอะไรที่ขมขนาดนี้มาก่อนในชีวิต มันเหมือนกับก้อนชะเอมที่หั่นเป็นตันและละลายในยาสมุนไพรชามนี้ยาไม่เพียงแต่จะมีรสขมเท่านั้น แต่ยังรู้สึกร้อนอย่างรุนแรงอีกด้วย!ทันทีที่ลิ้นของเขาสัมผัสกับซุปก็ชา ตามด้วยทั้งปาก เมื่อยาเข้าสู่กระเพาะ มันกำลังลุกไหม้ราวกับกินกรดซัลฟิวริกเข้าไป!ในเวลาเดียวกัน เคนเน็ธรู้สึกได้ถึงระดับความอุ่นที่แตกต่างออกไปจากท้องของเขา และลงไปยังองคชาตของเขา!อันที่จริง มันบรรเทาความเจ็บปวดได้แทบจะในทันที! มัน
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 507
หลังจากความทุกข์ทรมานมากมาย เคนเน็ธนั้นอยากกลับบ้านสุด ๆ นอกจากนี้ เขารู้ว่าไม่มีใครในโอลรัสฮิลล์ที่สามารถช่วยให้เขาฟื้นคืนได้อีกครั้ง ดังนั้นเขาจึงต้องการลองเสี่ยงโชคที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อเขายังมีงานสำคัญที่ต้องเข้าร่วม วันเกิดปีที่ 84 ของแม่ของเขา ในฐานะลูกชายคนโต เขาต้องกลับไปฉลองวันเกิดของแม่แม่ของเขาขอให้เขาเชิญแอนโธนีไปงานเลี้ยงวันเกิด แต่ดูเหมือนว่า แอนโธนียังไม่ให้อภัยเขา อย่างไรก็ตามเขากระแอมคอ และถามว่า “ลุงซิมมอนส์ วันเกิดแม่ของผมใกล้จะถึงแล้ว ผมอยากจะเชิญลุงมาร่วมงานครับ”แอนโธนีพูดอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “คุณ... วิลสัน ฉันบอกคุณแล้ว ฉันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับครอบครัวของคุณแล้ว ดังนั้นอย่าเสียเวลาชักชวนให้ฉันไปร่วมงานเลี้ยงวันเกิดอีกเลย”เคนเน็ธถอนหายใจ และพยักหน้าอย่างผิดหวัง แม้ว่าเขาอยากจะกระโจนใส่ชายชรา และทุบตีเขา แต่เขาก็ยังพูดอย่างถ่อมตนว่า “เอาล่ะ ลุงซิมมอนส์ ในเมื่อลุงตัดสินใจแล้ว ผมจะไม่บังคับให้ลุงทำอะไรที่ไม่ต้องการ ขอโทษนะครับ ผมจะกลับไปที่อีสต์คลิฟฟ์แล้ว”แอนโธนีพยักหน้าเคนเน็ธมองที่แอนโธนีและชาร์ลี เขายังคงอยู่ท่ามกลางความโกรธ แต่เขากลืนความโกรธลงไป และจากไป
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 508
ความหมายจริง ๆ ของจอร์แดนคือ “คุณ ชาร์ลี เวดเป็นแค่คนนอก อย่ามายุ่งกับเรื่องในบ้านของตระกูลวีเวอร์!”เลียมรู้สึกดิ่งสุด ๆ เมื่อได้ยินคำพูดของพ่อที่ไร้หัวใจเขาตระหนักว่าเขาถูกหลอก นี่มันช่างน่าเวทนาเหลือเกิน!พ่อของเขาไม่เคยต้องการให้โอกาสเขาเลย!แม้ว่าเขาจะยอมมอบโสมหิมะล้ำค่าของแม่เพื่ออ้อนวอนชาร์ลีให้ช่วยตระกูลของเขา พ่อของเขาคงไม่อยากเลือกเขาเป็นประธานบริษัทชาร์ลีขมวดคิ้วด้วยความประหลาดใจ และถามอย่างเย็นชาว่า “โอ้? คุณวางแผนที่จะผิดสัญญาสินะ?”จอร์แดนอธิบายอย่างรวดเร็วว่า “ไม่ใช่นะ ปรมาจารย์เวด นั่นเป็นความเข้าใจผิด มีบางอย่างที่คุณไม่รู้ วันก่อนผมได้บอกลูกชายทั้งสองคนว่า ใครก็ตามที่สามารถแก้ปัญหานี้ให้ครอบครัวของเราจะมีโอกาสเป็นประธานมากขึ้น แน่นอนว่าผมจะให้เครดิตกับเลียมในสิ่งที่เขาทำเพื่อตระกูลในวันนี้ ดังนั้นเมื่อพูดถึงการเลือกตั้งตำแหน่งประธาน เขาจะมีโอกาสชนะมากขึ้น”จอร์แดนไร้ยางอายและไม่ซื่อสัตย์สุด ๆ เขาเปลี่ยนการอ้างสิทธิ์จากการยืนยันเป็น 'มีโอกาสมากขึ้น' ซึ่งเปลี่ยนการควบคุมวาระกลับไปอยู่ในมือของเขา มันเหมือนกับการโยนเหรียญในมือของเขา ซึ่งเขาสามารถเลือกหัวหรือก้อยไ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 509
ชาร์ลีไม่ได้แปลกใจมากนักเมื่อจอร์แดนกลับคำพูดของเขา อันที่จริงเขาคาดการณ์ไว้แล้วเมื่อในตระกูลมีลูกมากกว่าหนึ่งคน เป็นเรื่องปกติที่พ่อแม่จะปฏิบัติต่อลูกหลานแต่ละคนอย่างยุติธรรมและเท่าเทียมกันได้ยากคุณท่านวิลสันเป็นตัวอย่างที่ดีที่สุด เธอไม่ชอบแคลร์มากเพราะเธอไม่เชื่อฟังตนด้วยการอยู่กับชาร์ลี ดังนั้นหญิงชราจึงชอบเวนดี้ผู้เชื่อฟังมากกว่าจอร์แดนไม่เคยถือว่าเลียมเป็นลูกชายของตัวเองเลย เขาเลี้ยงเลียมให้เป็นคนรับใช้ในตระกูลวีเวอร์เท่านั้น แล้วเขาจะมอบธุรกิจของตระกูลให้เลียมได้อย่างไร?ชาร์ลีจ้องไปที่จอร์แดน และถามอีกครั้ง “ผมจะให้โอกาสคุณครั้งสุดท้ายในการแก้ไขปัญหาตำแหน่งประธาน คิดให้ดีก่อนจะพูดอะไรออกมา”จอร์แดนเยาะเย้ย “ฉันไม่ต้องคิดหรอก ฉันจะบอกอะไรนายอีกครั้งนะ ฉันจะไม่ให้เลียมเป็นประธาน! บอกตามตรง ฉันไม่เคยคิดที่จะเลือกมันเป็นประธานเลยด้วยซ้ำ ถึงมันจะช่วยตระกูลวีเวอร์ในวันนี้ สำหรับฉันแล้ว มันก็เป็นแค่ลูกชายนอกสมรส มารหัวขนที่เกิดมาจากอีตัวในหมู่บ้านโดยที่ฉันไม่ได้ยินยอม!”จากนั้นเขาก็หันไปหาเลียม และตะโกนว่า “ส่วนแก ไอ้หมาเนรคุณ! ฉันเลี้ยงแกไว้ในบ้านมาหลายปีแล้ว เพื่อให้แกเป็นห
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 510
หลังจากนั้นทันที การแจ้งเตือนของข้อความมากมายก็เข้ามาในโทรศัพท์ของเจฟฟรีย์ราวกับฝูงผึ้งเขาเป็นสมาชิกของกลุ่มข้อความแชทที่มีสมาชิกหลายคนที่มีความสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลวีเวอร์ พวกเขากำลังว้าวุ่นกันอยู่ขณะนี้!“เจฟฟ์ คุณไปเป็นประเด็นให้ดอน อัลเบิร์ตได้ยังไง? เขาเสนอรางวัลพันล้านบาทสำหรับรายชื่อคุณกับพ่อของคุณ! มันจะมีผลตอนเที่ยงคืนนี้!”ใบหน้าของเจฟฟรีย์มืดลง เขาตกใจ และกลัวมากก่อนที่เขาจะทันได้ตอบกลับ ข้อความอื่นก็โผล่ขึ้นมาในกลุ่ม“ฉิบหา*แล้ว ซีค ไวท์กำลังเพิ่มโบนัสให้อีกพันล้าน!”“เวรแล้ว เกรแฮม ควินตันก็ด้วย! ตอนนี้รางวัลเพิ่มขึ้นเป็นสามพันล้านแล้ว!”"โอ้พระเจ้า! ตระกูลมัวร์ก็อยู่ในนั้นด้วย! พวกเขาเพิ่มสองพันล้าน ตอนนี้รางวัลกลายเป็นห้าพันล้านแล้ว! ให้ตายสิ!”เจฟฟรีย์หน้าซีด เหงื่อเย็นทำให้ใบหน้าและร่างกายของเขาเปียกโชก เขาทำโทรศัพท์ตก และหน้าจอแตกจอร์แดนรีบถาม “เจฟฟรีย์ เกิดอะไรขึ้น?”ด้วยความกลัว เจฟฟรีย์บอกทุกอย่างกับจอร์แดนด้วยน้ำเสียงที่สั่นคลอนจอร์แดนตกใจมากกับข่าวนี้ ราวกับว่าวิญญาณของเขาได้ออกจากร่างของเขาไปแล้ว!เกิดอะไรขึ้น?ทำไมชายหนุ่มคนนี้ถึงมีอิทธิพลอำนา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 511
จอร์แดนคร่ำครวญอย่างสิ้นหวังเมื่อได้ยินคำสั่งของชาร์ลี!เขาคิดว่าภูเขากอลมิน ภูเขาเฮงซวยนั่น และอากาศที่หนาวเย็นของมันช่างน่ารังเกียจยิ่งนัก!เขาคงไม่แม้แต่จะก้าวเท้าเข้าไปในที่เย็นยะเยือกนั้นหากไม่ใช่เพราะว่าเขาต้องเก็บรวบรวมยาเองตั้งแต่เริ่มต้นธุรกิจเนื่องจากเขารังเกียจสถานที่อันหนาวเย็นอันขมขื่น เขาจึงรังเกียจแม่ของเลียมไม่แพ้กัน และปฏิบัติต่อเธอเป็นคู่ชั่วคราวเท่านั้นอย่างไรก็ตาม เขาไม่เคยคิดฝันว่า หลายสิบปีต่อมา ชาร์ลีจะลงโทษเขาด้วยการทำให้เขาอยู่ที่ภูเขากอลมินโดยที่ห้ามออกจากภูเขานั้นอีกเลยนั่นคือสถานที่ซึ่งเขาเกลียดที่สุด! มันคงเหมือนกับปลิดชีวิตตัวเองถ้าชาร์ลีขังเขาไว้ที่นั่น และไม่อนุญาตให้ออกมาอีกเลย!เขามั่นใจว่าเขาจะต้องตายในไม่ช้านี้เนื่องจากปัญหาสุขภาพ แต่ถ้าเขาไปสถานที่เช่นภูเขากอลมิน เขาจะตายเร็วขึ้น!นอกจากนี้ ที่แห่งนี้เปรียบเสมือนนรกสำหรับคนที่มักแสวงหาความสุขอย่างเขา!เขามองชาร์ลีอย่างสิ้นหวังและอ้อนวอน “ปรมาจารย์เวด ผมจะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นานมาก ขอร้องล่ะ ผมขอความเมตตาจากคุณ ผมจะให้เลียมเป็นผู้ดูแลบริษัททั้งหมด ตราบใดที่คุณให้ผมอยู่ในโอลรัสฮิลล์ต่อไปตลอ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 512
เจฟฟรีย์คร่ำครวญอย่างสิ้นหวัง “ไม่! ฉันไม่อยากไป! ฉันไม่อยากไปที่ภูเขาบ้า ๆ นั่น!”จากนั้นเขาก็หันไปหาชาร์ลี และเอาหัวโขกพื้นเพื่อขอร้อง “ปรมาจารย์เวด ได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย! ให้ผมออกนอกประเทศไม่กลับมาอีกก็ได้ ผมจะไม่ทำร้ายเลียมอีก! ได้โปรดอย่าส่งผมไปที่ภูเขากอลมินนั่นเลยนะครับ!”ชาร์ลีเพิกเฉยต่อคำขอร้องของพวกเขา และพูดกับสมาชิกครอบครัวที่เหลือว่า “ฟังให้ดี จากนี้ไปคุณมีเพียงสองทางเลือก คุณจะอยู่ภายใต้การปกครองของเลียมและทำงานหนัก และผมสามารถรับรองได้ว่า เลียมจะดูแลสวัสดิการของคุณ หรือ คุณจะตามสองพ่อลูกไปเก็บโสมที่เขากอลมิน!”ชาร์ลีพูดย้ำอย่างหนักแน่นว่า “ผมจะให้เวลาพวกคุณทั้งหมดสิบวินาที คิดให้รอบคอบ และยืนข้างหลังคนที่คุณอยากติดตามไป!”ทุกคนกระจัดกระจายไปราวกับฝูงมดทันทีที่ชาร์ลีออกคำสั่งไม่น่าแปลกใจเลยที่ทุกคนต่างแย่งชิง และยืนเข้าแถวหลังเลียม!จอร์แดนและเจฟฟรีย์คำรามอย่างโกรธจัด “ไอ้พวกเนรคุณ! ตระกูลของเราเลี้ยงพวกแกมาเสียข้าวสุกจริง ๆ !”พวกเขาละเลยสองพ่อลูกนี่ไปเลย ทุกคนพร้อมใจกันหันหลังให้กับชายคนหนึ่งที่ล้มลง และตอนนี้ที่พ่อและลูกชายสูญเสียอำนาจอย่างเห็นได้ชัด แม้แต่คนโง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 513
จอร์แดนและเจฟฟรีย์นั่งลงบนพื้น และร้องไห้คร่ำครวญอย่างสิ้นหวัง พวกเขายังไม่สามารถยอมรับความจริงที่ว่า พวกเขาจะถูกส่งไปยังภูเขากอลมินได้เมื่อเห็นสภาพที่น่าสังเวชของพวกเขา ชาร์ลีพูดเรียบ ๆ ว่า “ถึงแม้ว่าตอนนี้จะเข้าสู่ฤดูใบไม้ร่วง แต่ที่นั่นก็หนาวมากแล้ว ถ้าคุณไม่เตรียมเสื้อผ้าหนา ๆ และแจ็คเก็ตสำหรับฤดูหนาวล่ะก็ พวกคุณอาจจะหนาวตายได้ และคุณคงต้องโทษตัวเองเท่านั้น”ตามคำสั่งของเขา พวกเขาตระหนักว่าหากพวกเขายังล่าช้าอยู่อีก พวกเขาอาจจะต้องไปยังภูเขากอลมินมือเปล่า เมื่ออัลเบิร์ตและคนของเขามาถึง พวกเขาจึงลุกขึ้นและมุ่งหน้าไปที่ห้องเพื่อเก็บของในเวลานี้ พวกเขายอมแพ้กับการต่อสู้แล้ว เนื่องจากพวกเขาได้ตระหนักว่าความสามารถของชาร์ลีอยู่เหนือการควบคุมของพวกเขามากบรรดาตระกูลที่มีชื่อเสียงในโอลรัสฮิลล์ต่างก็เพิ่มรางวัลของคำสั่งไล่ล่าเพื่อประโยชน์ของชาร์ลี ถ้าพวกเขาไม่ขยับตอนนี้ พวกเขาจะต้องตายในเมืองจริง ๆ !สมาชิกในครอบครัวที่เหลือหลีกเลี่ยงจอร์แดนและเจฟฟรีย์ในทุกกรณี ไม่มีใครเต็มใจที่จะก้าวไปข้างหน้าและช่วยเหลือ แม้ว่าจอร์แดนจะไม่สามารถเดินได้ดีเนื่องจากสุขภาพที่แย่ลงของเขา ท้ายที่สุด ไม่มี
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
