เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 509
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 510
หลังจากนั้นทันที การแจ้งเตือนของข้อความมากมายก็เข้ามาในโทรศัพท์ของเจฟฟรีย์ราวกับฝูงผึ้งเขาเป็นสมาชิกของกลุ่มข้อความแชทที่มีสมาชิกหลายคนที่มีความสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลวีเวอร์ พวกเขากำลังว้าวุ่นกันอยู่ขณะนี้!“เจฟฟ์ คุณไปเป็นประเด็นให้ดอน อัลเบิร์ตได้ยังไง? เขาเสนอรางวัลพันล้านบาทสำหรับรายชื่อคุณกับพ่อของคุณ! มันจะมีผลตอนเที่ยงคืนนี้!”ใบหน้าของเจฟฟรีย์มืดลง เขาตกใจ และกลัวมากก่อนที่เขาจะทันได้ตอบกลับ ข้อความอื่นก็โผล่ขึ้นมาในกลุ่ม“ฉิบหา*แล้ว ซีค ไวท์กำลังเพิ่มโบนัสให้อีกพันล้าน!”“เวรแล้ว เกรแฮม ควินตันก็ด้วย! ตอนนี้รางวัลเพิ่มขึ้นเป็นสามพันล้านแล้ว!”"โอ้พระเจ้า! ตระกูลมัวร์ก็อยู่ในนั้นด้วย! พวกเขาเพิ่มสองพันล้าน ตอนนี้รางวัลกลายเป็นห้าพันล้านแล้ว! ให้ตายสิ!”เจฟฟรีย์หน้าซีด เหงื่อเย็นทำให้ใบหน้าและร่างกายของเขาเปียกโชก เขาทำโทรศัพท์ตก และหน้าจอแตกจอร์แดนรีบถาม “เจฟฟรีย์ เกิดอะไรขึ้น?”ด้วยความกลัว เจฟฟรีย์บอกทุกอย่างกับจอร์แดนด้วยน้ำเสียงที่สั่นคลอนจอร์แดนตกใจมากกับข่าวนี้ ราวกับว่าวิญญาณของเขาได้ออกจากร่างของเขาไปแล้ว!เกิดอะไรขึ้น?ทำไมชายหนุ่มคนนี้ถึงมีอิทธิพลอำนา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 511
จอร์แดนคร่ำครวญอย่างสิ้นหวังเมื่อได้ยินคำสั่งของชาร์ลี!เขาคิดว่าภูเขากอลมิน ภูเขาเฮงซวยนั่น และอากาศที่หนาวเย็นของมันช่างน่ารังเกียจยิ่งนัก!เขาคงไม่แม้แต่จะก้าวเท้าเข้าไปในที่เย็นยะเยือกนั้นหากไม่ใช่เพราะว่าเขาต้องเก็บรวบรวมยาเองตั้งแต่เริ่มต้นธุรกิจเนื่องจากเขารังเกียจสถานที่อันหนาวเย็นอันขมขื่น เขาจึงรังเกียจแม่ของเลียมไม่แพ้กัน และปฏิบัติต่อเธอเป็นคู่ชั่วคราวเท่านั้นอย่างไรก็ตาม เขาไม่เคยคิดฝันว่า หลายสิบปีต่อมา ชาร์ลีจะลงโทษเขาด้วยการทำให้เขาอยู่ที่ภูเขากอลมินโดยที่ห้ามออกจากภูเขานั้นอีกเลยนั่นคือสถานที่ซึ่งเขาเกลียดที่สุด! มันคงเหมือนกับปลิดชีวิตตัวเองถ้าชาร์ลีขังเขาไว้ที่นั่น และไม่อนุญาตให้ออกมาอีกเลย!เขามั่นใจว่าเขาจะต้องตายในไม่ช้านี้เนื่องจากปัญหาสุขภาพ แต่ถ้าเขาไปสถานที่เช่นภูเขากอลมิน เขาจะตายเร็วขึ้น!นอกจากนี้ ที่แห่งนี้เปรียบเสมือนนรกสำหรับคนที่มักแสวงหาความสุขอย่างเขา!เขามองชาร์ลีอย่างสิ้นหวังและอ้อนวอน “ปรมาจารย์เวด ผมจะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นานมาก ขอร้องล่ะ ผมขอความเมตตาจากคุณ ผมจะให้เลียมเป็นผู้ดูแลบริษัททั้งหมด ตราบใดที่คุณให้ผมอยู่ในโอลรัสฮิลล์ต่อไปตลอ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 512
เจฟฟรีย์คร่ำครวญอย่างสิ้นหวัง “ไม่! ฉันไม่อยากไป! ฉันไม่อยากไปที่ภูเขาบ้า ๆ นั่น!”จากนั้นเขาก็หันไปหาชาร์ลี และเอาหัวโขกพื้นเพื่อขอร้อง “ปรมาจารย์เวด ได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย! ให้ผมออกนอกประเทศไม่กลับมาอีกก็ได้ ผมจะไม่ทำร้ายเลียมอีก! ได้โปรดอย่าส่งผมไปที่ภูเขากอลมินนั่นเลยนะครับ!”ชาร์ลีเพิกเฉยต่อคำขอร้องของพวกเขา และพูดกับสมาชิกครอบครัวที่เหลือว่า “ฟังให้ดี จากนี้ไปคุณมีเพียงสองทางเลือก คุณจะอยู่ภายใต้การปกครองของเลียมและทำงานหนัก และผมสามารถรับรองได้ว่า เลียมจะดูแลสวัสดิการของคุณ หรือ คุณจะตามสองพ่อลูกไปเก็บโสมที่เขากอลมิน!”ชาร์ลีพูดย้ำอย่างหนักแน่นว่า “ผมจะให้เวลาพวกคุณทั้งหมดสิบวินาที คิดให้รอบคอบ และยืนข้างหลังคนที่คุณอยากติดตามไป!”ทุกคนกระจัดกระจายไปราวกับฝูงมดทันทีที่ชาร์ลีออกคำสั่งไม่น่าแปลกใจเลยที่ทุกคนต่างแย่งชิง และยืนเข้าแถวหลังเลียม!จอร์แดนและเจฟฟรีย์คำรามอย่างโกรธจัด “ไอ้พวกเนรคุณ! ตระกูลของเราเลี้ยงพวกแกมาเสียข้าวสุกจริง ๆ !”พวกเขาละเลยสองพ่อลูกนี่ไปเลย ทุกคนพร้อมใจกันหันหลังให้กับชายคนหนึ่งที่ล้มลง และตอนนี้ที่พ่อและลูกชายสูญเสียอำนาจอย่างเห็นได้ชัด แม้แต่คนโง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 513
จอร์แดนและเจฟฟรีย์นั่งลงบนพื้น และร้องไห้คร่ำครวญอย่างสิ้นหวัง พวกเขายังไม่สามารถยอมรับความจริงที่ว่า พวกเขาจะถูกส่งไปยังภูเขากอลมินได้เมื่อเห็นสภาพที่น่าสังเวชของพวกเขา ชาร์ลีพูดเรียบ ๆ ว่า “ถึงแม้ว่าตอนนี้จะเข้าสู่ฤดูใบไม้ร่วง แต่ที่นั่นก็หนาวมากแล้ว ถ้าคุณไม่เตรียมเสื้อผ้าหนา ๆ และแจ็คเก็ตสำหรับฤดูหนาวล่ะก็ พวกคุณอาจจะหนาวตายได้ และคุณคงต้องโทษตัวเองเท่านั้น”ตามคำสั่งของเขา พวกเขาตระหนักว่าหากพวกเขายังล่าช้าอยู่อีก พวกเขาอาจจะต้องไปยังภูเขากอลมินมือเปล่า เมื่ออัลเบิร์ตและคนของเขามาถึง พวกเขาจึงลุกขึ้นและมุ่งหน้าไปที่ห้องเพื่อเก็บของในเวลานี้ พวกเขายอมแพ้กับการต่อสู้แล้ว เนื่องจากพวกเขาได้ตระหนักว่าความสามารถของชาร์ลีอยู่เหนือการควบคุมของพวกเขามากบรรดาตระกูลที่มีชื่อเสียงในโอลรัสฮิลล์ต่างก็เพิ่มรางวัลของคำสั่งไล่ล่าเพื่อประโยชน์ของชาร์ลี ถ้าพวกเขาไม่ขยับตอนนี้ พวกเขาจะต้องตายในเมืองจริง ๆ !สมาชิกในครอบครัวที่เหลือหลีกเลี่ยงจอร์แดนและเจฟฟรีย์ในทุกกรณี ไม่มีใครเต็มใจที่จะก้าวไปข้างหน้าและช่วยเหลือ แม้ว่าจอร์แดนจะไม่สามารถเดินได้ดีเนื่องจากสุขภาพที่แย่ลงของเขา ท้ายที่สุด ไม่มี
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 514
ชาร์ลีพยักหน้าและพูดเรียบ ๆ “ลุกขึ้นเถอะ ไปจัดการธุรกิจของตระกูลวีเวอร์ให้ดี ผมอาจต้องการความช่วยเหลือจากคุณในอนาคต”“ครับ ปรมาจารย์เวด ผมจะเชื่อฟังคำสั่งของคุณเสมอ!”สำหรับเลียมแล้ว ชีวิตของเขาได้สิ้นสุดลงแล้วในวันนี้ ดังนั้นเขาจึงมีเพียงสองความคิดในใจของเขาในตอนนี้หนึ่ง เขาจะตอบแทนบุญคุณของชาร์ลีในทุกวิถีทางที่เป็นไปได้สอง เขาจะไม่กลายเป็นจอร์แดน วีเวอร์!ชาร์ลีตบไหล่เลียมและพูดอย่างใจเย็นว่า “ทำเรื่องของคุณให้ดี ทำให้แม่ภูมิใจ!”เลียมพยักหน้าซ้ำ ๆ น้ำตาของเขาไหลรินชาร์ลีพูดกับแอนโธนีและไซล่าว่า “เอาล่ะ ทุกอย่างได้รับการแก้ไขแล้ว ไปกันเถอะ"ไซล่าเหลือบมองชาร์ลีราวกับว่าเธอกำลังมองดูเทพเจ้าแห่งสวรรค์เธอไม่รู้ว่าทำไมผู้ชายคนนี้ถึงน่าดึงดูดและมีเสน่ห์ได้ขนาดนี้ ออร่าที่เขามีตอนที่เขาเตะจอร์แดนและเจฟฟรีย์ออกจากบ้านนั้นไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนจริง ๆแอนโธนีมีประสบการณ์ และมีความรู้มาก แต่เขาชื่นชมชาร์ลีมากขึ้นเรื่อย ๆ เขารู้สึกว่าการตัดสินใจอยู่ในโอลรัสฮิลล์เป็นหนึ่งในการตัดสินใจที่ดีที่สุดที่เขาทำในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาระหว่างทางกลับ ไซล่าอยู่หลังพวงมาลัย ขณะที่ชาร์ลีและแอนโธ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 515
ยาฟื้นฟูถือได้ว่าเป็นยาอายุวัฒนะที่น่าอัศจรรย์สำหรับคนธรรมดา มันสามารถทำให้คนอายุน้อยลง และยืดอายุขัยได้อย่างไรก็ตาม สำหรับชาร์ลี ยาเม็ดนี้เป็นเพียงยารักษาระดับต่ำที่บันทึกไว้ในคัมภีร์วันสิ้นโลกนั้น ซึ่งหมายความว่ายานี้ไม่ได้วิเศษอะไรขนาดนั้นคราวนี้ชาร์ลีทำยาขึ้นมาสามสิบเม็ด เขาเก็บส่วนหนึ่งไว้สำหรับตนเอง และเก็บส่วนอื่นไว้เป็นรางวัลให้กับคนของเขาแม้ว่าแอนโธนีจะได้รับความเคารพอย่างสูงในแผนกการแพทย์แผนจีน แต่ในสายตาของชาร์ลี แอนโธนีเป็นเพียงลูกศิษย์ของเขาแอนโธนีจริงใจ เต็มใจที่จะอยู่เคียงข้างเขาและตอบแทนความโปรดปรานของเขา ส่วนใหญ่เขาไม่ได้ช่วยอะไรมากนัก แต่เขาจริงใจมาก ดังนั้นยาเม็ดนี้จึงเป็นรางวัลที่มีประโยชน์ขณะที่เขาให้ยาแก่แอนโธนี เขาก็พูดว่า “อย่าเก็บไว้เลย คืนนี้ทานมันเถอะครับ และพักผ่อนให้สบาย”แอนโธนีระงับความตื่นเต้น และพูดว่า “ได้เลย ขอบคุณครับปรมาจารย์เวด!”ชาร์ลีพยักหน้า “ผมหวังว่าคุณจะมีสุขภาพแข็งแรง และมีพลัง และมีส่วนช่วยเหลือสังคมมากขึ้นผ่านบริการของคลินิกของคุณนะครับ”"แน่นอน! ผมสร้างคลินิกซีรีนเวิลด์ ขึ้นมาไม่ใช่เพื่อแสวงหากำไร แต่เพื่อรักษาผู้ป่วยและช่วยช
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 516
เมื่อเคนเน็ธกลับไปคฤหาสน์วิลสัน เวนดี้ก็รีบไปทักทายเขาด้วยความดีใจว่า “เคนเน็ธ ในที่สุดคุณก็กลับบ้านแล้ว ตระกูลวีเวอร์ได้ช่วยคุณไหมคะ?”เคนเน็ธบ่นด้วยความรำคาญ “พวกเขาช่วยฉันไม่ได้เลย ในที่สุดพวกเขาก็ขอให้ชาร์ลีรักษาฉันแทน”“ชาร์ลี? ชาร์ลี เวด?” เวนดี้ถามด้วยความประหลาดใจ “แล้วเขารักษาคุณหรือเปล่า?”เคนเน็ธถอนหายใจ “อืม แต่แค่เนื้อร้าย มันยังใช้การไม่ได้…”เวนดี้พูดอย่างขุ่นเคืองว่า “ถ้าอย่างนั้นคุณไม่ควรปล่อยตระกูลวีเวอร์ไปง่าย ๆ นะคะ โดยเฉพาะเจฟฟรีย์! เขาเป็นคนที่หลอกให้คุณกินยา และทำให้คุณทุกข์ทรมานมากมาย คุณต้องให้พวกเขารักษาคุณไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น!”การแสดงออกของเคนเน็ธดูห่างเหินและเย็นชา “ฉันปล่อยตระกูลวีเวอร์ไปเพราะชาร์ลี แต่ถ้าฉันกลับไปที่อีสต์คลิฟฟ์แล้ว ฉันจะไล่ล่าตระกูลวีเวอร์ในเรื่องนี้!”เวนดี้ตกตะลึง “เคน… เคนเน็ธ คุณจะกลับไปที่อีสต์คลิฟฟ์แล้วเหรอคะ?”เคนเน็ธเหลือบมองเวนดี้อย่างไร้อารมณ์ และพูดว่า “แน่นอน ฉันจะกลับแล้ว โอลรัสฮิลล์ทำให้ฉันโชคร้ายมามากพอแล้ว!”เวนดี้ตื่นตระหนกทันทีเมื่อได้ยินว่า เทพเจ้าแห่งความมั่งคั่งกำลังจะจากไป เธอกอดเขาและพูดอย่างเสียใจว่า “แต่เค
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 517
เคนเน็ธเงยหน้าขึ้นมองคุณท่านวิลสัน และคนอื่น ๆ ในครอบครัว เขาไม่ได้สนใจเกี่ยวกับสถานะทางตระกูลที่จะเสื่อมเสียเลยแม้แต่น้อยตอนนี้สิ่งที่เขาคิดได้คือ ต้องกลับไปที่อีสต์คลิฟฟ์ให้เร็วที่สุด จากนั้นก็ไปพบแพทย์ที่ดีที่สุดในเมืองเพื่อรักษาโรคหย่อนสมรรถภาพทางเพศของเขาคุณท่านวิลสันเดินไปข้างหน้าเพื่ออ้อนวอนเขาอีกครั้ง แต่เคนเน็ธผลักหญิงชราออกไปอย่างหงุดหงิดและพูดว่า “พอแล้ว ฉันต้องเก็บข้าวของเดี๋ยวนี้ ไม่มีอะไรต้องคุยกันแล้ว”ใบหน้าของคุณท่านวิลสันซีด “ไม่นะ เคนเน็ธ คุณทิ้งพวกเราไว้แบบนี้ไม่ได้ คุณรู้ว่าตอนนี้เราเป็นอย่างไร หากปราศจากความช่วยเหลือของคุณ เราจะล้มละลาย…”จากนั้นเธอก็ขยิบตาให้เวนดี้เวนดี้เกาะแขนของเคนเน็ธและอ้อนวอน “เคนเน็ธ คุณย่าพูดถูก แล้วคุณเองก็บอกว่า คุณจะลงทุนแปดร้อยล้านบาทในบริษัทของเราไม่ใช่เหรอคะ? คุณให้เงินเราแค่ร้อยล้าน ยังไม่เพียงพอที่จะแก้ไขวิกฤติของเราเลย!”จากนั้นเธอกล่าวเสริมว่า “ทำไมคุณไม่ให้เงินอีกเจ็ดร้อยล้านที่เหลือเพื่อให้บริษัทอยู่ได้ก่อนล่ะคะ? บางทีเราอาจจะพร้อมแล้วตอนที่คุณกลับมาที่โอลรัสฮิลล์อีกครั้งนะคะ”คนอื่น ๆ มองเขาอย่างมีความหวังและสิ้นหวัง
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
