ครอบครัวตระกูลเว็บบ์ต่างก็ไม่อยากจะเชื่อกันเลยว่า เหล่าแปดผู้ยิ่งใหญ่นั้นโดนโจมตีจนตายไปจริง ๆเพราะถ้าหากเป็นเรื่องจริง นั้นก็หมายความว่า พวกเขามีศัตรูที่ทรงพลังมากแฝงอยู่ในเงามืดแต่ถึงกระนั้น พวกเขาก็ไม่รู้จริง ๆ ว่าศัตรูคนนี้คือใครครอบครัวตระกูลเว็บบ์ทุกคนไม่อยากจะเชื่อเลยว่า ชาร์ลีหรือผู้คนของเขาจะมีพละกำลังอย่างนั้นจริง ๆ โดนัลด์ถึงกับคาดเดาไปว่า อาจเป็นเพราะเหล่าแปดผู้ยิ่งใหญ่บังเอิญไปยั่วยุยอดนักรบ ผู้ใช้ชีวิตอย่างสันโดษในพื้นที่เข้าหรือเปล่า ในขณะที่กำลังขึ้นไปบนภูเขากอลมินในตอนนั้น คุณท่านเว็บบ์เองก็ยังมีความรู้สึกว่าเรื่องนี้มีความเป็นไปได้มากหัวใจของเขาต้องแตกสลาย เพราะเหล่าแปดผู้ยิ่งใหญ่ไม่เพียงแต่เป็นเพื่อนเก่าแก่ของเขาเท่านั้น แต่ความเจริญรุ่งเรืองของตระกูลเว็บบ์นั้นก็ล้วนต้องพึ่งพาพวกเขาอย่างมาก ตอนนี้ตระกูลเว็บบ์ได้สูญเสียการเกื้อหนุนค้ำจุนจากพวกเขาไปเสียแล้ว นี่น่าจะทำให้เกิดความโกลาหลครั้งใหญ่ ในบรรดาตระกูลใหญ่ ๆ ทั้งหมดทางแถบภาคใต้ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นไปตามที่คุณท่านเว็บบ์คาดการณ์เอาไว้เป๊ะข่าวที่ว่าตระกูลเว็บบ์ได้ส่งเหล่าแปดผู้ยิ่งใหญ่ไปที่ภูเขากอลมิน แ
คริสโตเฟอร์รีบตอบว่า "ผมไม่มีทางปิดบังเรื่องนี้กับแม่หรอกครับ แต่หลังจากผมเข้าไปข้างในแล้ว หมอจะต้องทำการตรวจร่างกายแน่นอน ผมคงจะรู้สึกอายมากที่โดนตรวจร่างกายต่อหน้าแม่ อย่าห่วงไปเลยครับ ผมจะแจ้งผลการตรวจจากคุณหมอให้แม่รู้อย่างแน่นอน โอเคไหมครับ?”คุณท่านวิลสันพยักหน้าก่อนจะพูดว่า "แกจะต้องให้ฉันดูผลการตรวจและรายงานจากคุณหมอทั้งหมดเลยนะ ฉันจะไม่มีวันให้อภัยแกเลย ถ้าแกกล้าปิดบังอะไรเอาไว้ไม่ให้ฉันรู้!”คริสโตเฟอร์ให้การยืนยันกับเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าในขณะที่ยืนขึ้น พร้อมกับฝืนความรู้สึกตัวเองจากอาการคัน หลังจากนั้นก็เดินเข้าไปในห้องตรวจโรคคุณหมอผู้ที่มีอายุแก่กว่าเขานั่งอยู่หน้าเครื่องคอมพิวเตอร์ในห้องตรวจโรค เมื่อคุณหมอเห็นคริสโตเฟอร์เดินเข้ามาข้างในจึงพูดขึ้นว่า "คุณรู้สึกไม่สบายตรงไหนเหรอครับ?”คริสโตเฟอร์รีบตอบว่า "คุณหมอครับ ผมรู้นสึกคันบริเวณพื้นที่ส่วนตัวของผมมากเลยครับ ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ก็เลยอยากมาให้คุณหมอตรวจดูให้หน่อย"คุณหมอได้พบคนไข้ที่อาการคล้าย ๆ กันนี้มานักต่อนักแล้ว ดังนั้นเขาจึงพยักหน้าแล้วพูดว่า "ถอดกางเกงออกเลยครับ"คริสโตเฟอร์รู้สึกเขินอายเล็กน้อย แต่เขาก็ถอ
เมื่อคริสโตเฟอร์เดินออกมาจากห้องให้คำปรึกษา พร้อมกับแบบฟอร์มตรวจโรคจำนวนมากอยู่ในมือ หญิงชรารีบเดินเข้ามาถามว่า "คุณหมอว่าอย่างไรบ้าง? อาการของแกเป็นอย่างไร? มีอะไรร้ายแรงหรือเปล่า?”เดิมทีคริสโตเฟอร์ไม่ได้ตั้งใจจะบอกอะไรกับหญิงชราเลย แต่เขารู้ว่าท่านต้องดูรายงานการตรวจโรคต่าง ๆ อย่างแน่นอนหลังจากที่กลับบ้าน ดังนั้นจึงไม่มีทางที่เขาจะปิดบังเรื่องพวกนี้จากเธอได้เลย เขามองไปที่แม่ก่อนจะปล่อยโฮออกมา "คุณหมอบอกผมว่า เป็นไปได้อย่างมากที่ผมจะติดเชื้อหนองในและซิฟิลิส แถมยังมีอาการอักเสบบริเวณพื้นที่ส่วนตัวของผมด้วย และยังบอกด้วยว่าผมมีสิทธิ์ที่จะติดโรคเอดส์ด้วย...”เมื่อคุณท่านวิลสันได้ยินดังนั้น เธอก็มีสีหน้าหวาดกลัว แล้วก้าวถอยหลังออกไปโดยไม่รู้ตัวคริสโตเฟอร์คิดว่าหญิงชราเสียการทรงตัวด้วยความตกใจสุดขีด ดังนั้นเขาจึงรีบก้าวไปข้างหน้า เพื่อช่วยพยุงท่านไว้แต่คุณท่านวิลสันรีบโบกไม้โบกมือในขณะตะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงตกใจ "อย่าเข้ามาใกล้ฉันนะ! อย่าแตะต้องตัวฉัน! แกไม่รู้หรือว่าโรคเอดส์นั้นเป็นโรคที่น่ากลัวขนาดไหน?! ฉันยังใช้ชีวิตไม่คุ้มค่าเลย...”คริสโตเฟอร์ทำสีหน้าไม่ถูก เมื่อรู้ว่าจริง ๆ แ
คริสโตเฟอร์ต้องมาที่โรงพยาบาล เพื่อรับสารละลายทางเส้นเลือดเป็นเวลาสิบสี่วันติดต่อกัน โดยเริ่มจากวันนี้เลย นอกจากนี้เขาจะต้องมารับการฉีดยาห้าถึงหกขวดทุกวันด้วยคริสโตเฟอร์รีบถามว่า "คุณหมอครับ ยาที่ใช้วันนี้จะช่วยหยุดอาการคันให้ผมได้ไหมครับ? บอกตามตรงนะครับว่า ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนกำลังจะตายจากอาการคันที่เกิดขึ้น มันเป็นอาการระคายเคืองที่น่ารำคาญเสียจริง ๆ ยิ่งเกามากเท่าไหร่ ก็ยิ่งรู้สึกคันมากขึ้นเท่านั้น...”คุณหมอตอบว่า "นับเป็นเรื่องปกติที่จะมีอาการคันเมื่อคุณติดโรคเหล่านี้ นอกจากนี้คุณยังมีแผลพุพอง เป็นหนอง มีการอักเสบ และมีรอยแผลในที่ลับของคุณ ฉะนั้นตอนนี้คุณจะรู้สึกคันตามธรรมชาติ และรู้สึกไม่สบายตัวอย่างมาก แต่คุณวางใจได้นะครับ ว่าอาการคันจะบรรเทาลงหลังรับยาในวันนี้"หลังจากนั้นคุณหมอก็พูดต่อว่า "จากนี้ไป คุณควรหลีกเลี่ยงอาหารทะเล อาหารรสจัด แอลกอฮอล์ และไม่ควรสูบบุหรี่ด้วย ไม่อย่างนั้นอาจทำให้อาการของคุณแย่ลงได้"เมื่อคริสโตเฟอร์ได้ยินดังนั้น เขาก็รีบบอกคุณหมอทันที "คุณหมอครับ บ่ายวันนี้ผมกินหอยเป๋าฮื้อเป็นสิบ ๆ ตัว แล้วยังดื่มไวน์เข้าไปเยอะด้วย จะไม่เป็นปัญหาอะไรใช่ไหมครับ?”
คริสโตเฟอร์พยายามอดกลั้นกับอาการคัน ฮันนาห์กำลังเตรียมอาหารค่ำอยู่ และคริสโตเฟอร์ก็กลับมาถึงบ้านเมื่อเธอเห็นคริสโตเฟอร์ดูมีความสุขกับการทานหอยเป๋าฮื้อที่เธอทำให้กินเมื่อตอนบ่าย เธอก็เลยอยากเอาใจเขาต่อ ดังนั้นเมื่อเห็นคริสโตเฟอร์ออกไปข้างนอกกับหญิงชรา เธอก็ออกไปตลาดอีกครั้งคราวนี้เธอซื้อปูยักษ์ไว้สำหรับคริสโตเฟอร์ ปูยักษ์ตัวนี้ทั้งตัวใหญ่เนื้อฉ่ำ และมันจะต้องอร่อยมากแน่ ๆ นี่เป็นอาหารโปรดอีกอย่างหนึ่งของคริสโตเฟอร์เลยนอกจากนี้ ปูยักษ์ตัวนี้ก็มีราคาไม่ใช่ถูก ๆ และเธอยังเลือกตัวใหญ่สุด ซึ่งมีราคาไม่ต่ำกว่าสองพันดอลลาร์เดิมทีฮันนาห์ไม่เหลือเงินติดตัวเลย หลังจากโอนเงินทั้งหมดให้หญิงชราไปแล้ว แต่เธอก็คิดหาวิธีขึ้นมาได้ โดยเธอได้ขโมยเครื่องปั่นอาหารราคาแพงจากในครัว รวมทั้งเหล้าเหมาไถอีกสองสามขวดจากห้องเก็บไวน์ชั้นใต้ดินไปขาย แล้วได้เงินมาสองหมื่นดอลลาร์ฮันนาห์ไม่ได้วางแผนที่จะรายงานยอดเงินคงเหลือให้หญิงชราทราบ แต่ตัดสินใจเก็บเงินเอาไว้ เพื่อที่เธอจะสามารถนำเงินไปเป็นค่าทำแท้งที่โรงพยาบาลในวันพรุ่งนี้ นอกจากนี้ก็ต้องทำการรักษากามโรคที่เธอเป็นอยู่ด้วยเมื่อหญิงชรากลับมาถึงบ้าน เธอไม่
แม้แต่คนไร้ยางอายอย่างแฮโรลด์ก็ยังรู้สึกหน้าร้อนผ่าวด้วยความอับอายในเวลานี้นี่มันอะไรกันเนี่ย?เวนดี้เองก็รู้สึกทำอะไรไม่ถูกอย่างมาก ในเวลานี้เธอไม่รู้ว่าควรจะพยายามหยุดการทะเลาะวิวาทนี้ดีไหมถ้าเธอหยุดการทะเลาะวิวาทนี้ได้ เธอก็จะรู้สึกว่าพ่อเป็นคนที่น่าสงสารมากแต่ถ้าเธอไม่หยุดการทะเลาะครั้งนี้ เธอก็จะอดรู้สึกไม่ได้ว่าแม่เป็นคนที่น่าสงสารมากนี่เป็นโศกนาฏกรรมอย่างแท้จริงคริสโตเฟอร์จับหัวของฮันนาห์ไว้ แล้วทุบตีเธอต่ออีกสิบนาที เขาหยุดทุบตีเธอก็เพราะเธอโดนกระหน่ำตีจนเป็นลมไป เธอหมดสติและถูกกระหน่ำตีจนเกือบตายในขณะที่ฮันนาห์อยู่ในอาการโคม่า หญิงชราวิลสันก็เพิ่งฆ่าเชื้อโรคทั่วทั้งห้องเสร็จ เธอมองเห็นภาพเหตุการณ์ในขณะเดินลงบันไดมา และถามคริสโตเฟอร์ขึ้นทันที "นี่แกทุบตีเธอจนเกือบตายขนาดนั้นได้อย่างไรกัน?!”คริสโตเฟอร์รู้สึกเสียใจมาก แล้วพูดขึ้นว่า "แม่ครับ! นางตัวดีคนนี้มันนอกใจผม แล้วยังพยายามทำร้ายผมอีก! แล้วทำไมผมถึงจะทุบตีมันเพื่อให้บทเรียนไม่ได้ล่ะ?”คุณท่านวิลสันตอบว่า "แกให้บทเรียนกับเธอได้ แต่ทำไมต้องทุบตีเธอรุนแรงขนาดนั้นล่ะ? จะเกิดอะไรขึ้นถ้านายท่านเว็บบ์รู้เรื่องเข้าแ
โดนัลด์รู้สึกสับสนเมื่อได้ยินคำถามของลูกชายเมื่อไม่นานมานี้ เขารู้สึกว่าที่ลูกชายของเขาให้ความสนใจจัสมิน ก็เพราะความรุ่งโรจน์ของตระกูลมัวร์แต่ตอนนี้เขารู้แน่อยู่แก่ใจว่าจัสมินไม่เคยให้ความสนใจในตัวลูกชายของเขาเลยตระกูลเว็บบ์ในปัจจุบันไม่เพียงหดตัวลงอย่างมาก แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ… ชื่อเสียงของพวกเขาก็พังพินาศไปหมดแล้วยิ่งไปกว่านั้น แม้แต่เหล่าแปดผู้ยิ่งใหญ่ก็ได้ตายลงที่ภูเขากอลมินโดยไม่รู้สาเหตุ แล้วตระกูลเว็บบ์จะเทียบกับตระกูลมัวร์ได้อย่างไรกัน?ดังนั้นโดนัลด์จึงไม่มีความหวังแม้แต่น้อยที่จะได้ตัวจัสมินมาเป็นลูกสะใภ้ของเขาแต่อย่างไรก็ตาม เป็นที่น่าเห็นใจจริง ๆ ที่ดูเหมือนว่าลูกชายของเขาจะไม่รู้จักตัวเองเลย แถมยังไม่รู้ข้อจำกัดของตนเองอีกด้วยในช่วงที่ตระกูลเว็บบ์กำลังรุ่งเรือง จัสมินไม่เคยสนใจเขาเลยด้วยซ้ำ แล้วจะนับประสาอะไรกับตอนนี้ในขณะที่เขาใช้ความคิดเกี่ยวกับฌอน เขารู้สึกว่าลูกชายของเขาไม่เพียงแต่ไม่รู้จักตนเองเท่านั้น แต่ยังขาดความสามารถในการควบคุมและเข้าใจในสถานการณ์อีกด้วยดูเหมือนว่าคุณท่านเว็บบ์จะพูดถูก ตระกูลเว็บบ์ด้อยค่าลงมากขึ้นเรื่อย ๆ จากรุ่นสู่รุ่นตร
อย่างไรก็ตาม เขาจะต้องโอนหุ้นให้กับตัวเอง ก่อนที่จะมอบสูตรปรุงยาให้กับเลียมสูตรปรุงยาเหล่านี้ช่างมีค่ามากจริง ๆ และเขายังอาจสามารถแลกเปลี่ยนทรัพย์สินของวีเวอร์เภสัชกรรมนับสิบ ๆ รายการกับสูตรปรุงยาเพียงสูตรเดียวทันทีที่พอลได้รับโทรศัพท์ขอความช่วยเหลือ เขาก็ตอบตกลงทันทีโดยไม่ถามด้วยซ้ำว่าเรื่องอะไรทั้งคู่ตกลงว่าจะพบกันที่วิลล่าในธอมป์สัน เฟิร์สท์ ตอนเช้าตรู่ของวันพรุ่งนี้เมื่อจาค็อบรู้ว่าชาร์ลีกำลังจะไปพบพอล เขาก็อดรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยไม่ได้นับตั้งแต่เอเลนกลับมา เขาอยากเจอกับมาทิลด้าใจจะขาด แต่ก็ไม่กล้าที่จะไปพบกับเธอนี้เป็นเพราะเขากลัวว่าเอเลนจะปลดปล่อยพลังของผู้หญิงอารมณ์ร้ายใส่เขา และอาจจะไปสร้างปัญหาให้กับมาทิลด้า ถ้าเธอรู้ว่าใครคนนั้นได้กลับมาที่ออสเกียแล้วดังนั้นหลังจากที่รู้ว่าชาร์ลีกำลังจะได้พบพอล เขาจึงถามชาร์ลีเป็นการส่วนตัวว่า "ลูกเขยที่แสนดีของพ่อ ป้าฮอลล์ของแกจะออกไปทำธุระพร้อมกับแกและพอลด้วยหรือเปล่า?”ชาร์ลียิ้มอย่างช่วยไม่ได้ก่อนจะพูดว่า "ป้าฮอลล์ไม่ได้ไปกับเราหรอกครับพ่อ ถ้าพ่ออยากจะเจอกับป้าฮอลล์ พ่อต้องชวนป้าด้วยตัวเองครับ!”จาค็อบตอบอย่างเคอะเขิน "พ่
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล