เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1063
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1064
อย่างไรก็ตาม โดนัลด์ไม่มีเวลาปลอบใจอลิซในตอนนี้ แทนที่จะรู้สึกโศกเศร้าเสียใจที่เธอกำลังจะแตกสลายไปกับความสิ้นหวัง เขากลับเกลียดเธอมาก ๆ ถ้าไม่เป็นเพราะเธอและพี่ชายไร้ประโยชน์ของเธอแล้วล่ะก็ ตระกูลเว็บบ์ก็คงไม่ต้องเจอกับเหตุการณ์รุนแรงที่กระทบความน่าเชื่อถือของตระกูลเช่นนี้เขาไม่สนใจเลยสักนิดเรื่องการตายของเนลสัน แต่วิดีโอที่เขาถ่ายไว้ก่อนตายได้ฉุดตระกูลเว็บบ์ทั้งตระกูลลงหลุมไปกับเขาด้วย! เป็นไปได้ว่าตระกูลเว็บบ์จะสูญเสียมากกว่าครึ่งหนึ่งของทรัพย์สินที่มี ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง พวกเขาก็จะไม่ใช่ตระกูลชั้นนำของเขตใต้อีกต่อไปยิ่งไปกว่านั้น มันเลวร้ายมากที่ไปเกี่ยวข้องกับขบวนการค้ามนุษย์ แน่นอนเลยว่าคงไม่มีใครในประเทศที่จะลืมเรื่องนี้ไปได้อีกสักพัก ดังนั้น ตระกูลเว็บบ์จะตกเป็นเป้าของการโจมตีอันเลวร้ายไปอีกนานแสนนานผลลัพธ์ของสิ่งต่าง ๆ เหล่านี้จะส่งผลกระทบอันรุนแรงและแผ่ขยายเป็นวงกว้างต่ออาณาจักรธุรกิจต่าง ๆ ของตระกูล บางที ทรัพย์สินของตระกูลก็อาจจะร่อยหรอลงไปเรื่อย ๆ ในอนาคตเป็นไปได้ด้วยว่า พวกเขาจะถูกลดชั้นลงกลายเป็นตระกูลชั้นสองในพีระมิดสังคมส่วนที่เศร้าที่สุดก็คือมือของโดนัลด์ถู
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1065
หลายเดือนที่ผ่านมา แต่ละวันที่ผ่านไปรู้สึกเหมือนหนึ่งปีสำหรับฮันนาห์เธอคือสะใภ้คนโตแห่งตระกูลวิลสันและไม่เคยรับรู้ถึงความทุกข์ทรมานใด ๆ มาก่อนแม้เพียงสักครั้งในชีวิต ที่จริงแล้ว ในช่วงรุ่งโรจน์ของตระกูลวิลสัน เธอได้ใช้ชิวิตอย่างหรูหราสุขสบายเธอไม่ได้บอกว่าชีวิตของเธอมีแต่ความหรูหราอลังการราวกับเชื้อพระวงศ์ แต่เธอก็ได้ใช้ชีวิตที่สุขสบายมาก่อนในช่วงอดีตที่ผ่านมา ดังนั้น เหมืองถ่านหินจึงเป็นนรกสำหรับเธอจริง ๆ เมื่อถูกลดชั้นต้องมาขุดถ่านหินที่นี่ตลอดวัน ตลอดคืน อย่างไรก็ตาม ฮันนาห์ก็ยังได้ใช้ชีวิตที่จัดว่าสบายที่สุดในกลุ่มคนที่ถูกส่งตัวมาที่เหมืองถ่านหินในช่วงเวลาเดียวกันพวกผู้ชายต้องทำงานสิบห้าหรือสิบหกชั่วโมงต่อวันพวกเขาไม่มีอาหารเพียงพอหรือเสื้อผ้าอบอุ่นสำหรับสวมใส่และพวกเขาก็ซูบผอมราวกับโครงกระดูกหลังจากถูกทรมานมาแล้วทั้งวันและคืน ลินดาจอมโกงค่อนข้างน่าเวทนา เนื่องจากเธอหน้าตาน่าเกลียดและผู้คุมก็ไม่ชอบรูปร่างลักษณะของเธอสักเท่าไหร่ งานประจำในแต่ละวันของเธอจึงไม่ต่างอะไรจากงานของพวกผู้ชายเลยฮันนาห์โชคดีกว่าคนเหล่านี้เล็กน้อยเพราะในฐานะที่เธอเป็นคุณผู้หญิงที่มีฐานะ เธอจึงถูกพ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1066
นับตั้งแต่วันแรกที่ลินดาและครอบครัวถูกบังคับส่งตัวมายังนรกเดินดินแห่งนี้ พวกเขาก็ถูกใช้ให้ทำงานที่ใช้แรงอย่างหนัก แต่ฮันนาห์ล่ะ? หล่อนได้กลายเป็นเมียเก็บของผู้คุมอย่างง่ายดาย เพียงเพราะหล่อนใช้เวลาบำรุงบำเรอตัวเองมากกว่าเธอ!ลินดาจดจ้องไปที่ฮันนาห์อย่างเหยียดหยามและสบถ “ผู้หญิงบางคนก็เลวทรามหน้าด้านเสียจนยอมนอนกับผู้คุมแลกกับสวัสดิการพื้น ๆ ผู้หญิงพวกนี้ช่างหน้าด้านเหลือเกิน!”ฮันนาห์รู้ดีว่าลินดาพูดกระทบเธอ สีหน้าของเธอแดงก่ำด้วยความโมโหและพูดเสียงดัง “ลินดา ระวังปากของแกหน่อย ไม่อย่างนั้นฉันจะให้แกอดข้าววันพรุ่งนี้แน่!”ลินดาลุกพรวดขึ้นและแผดเสียงลั่น “หุบปาก! ทำไมแกถึงหลงตัวเองนักนะ ฮันนาห์ แกก็แค่นอนกับผู้คุมโสโครกเท่านั้นแหละ! นี่แกคิดเหรอว่าฉันไม่กล้าแตะต้องแก เพียงเพราะแกเป็นเมียเก็บของมัน พอมันเบื่อ มันก็จะทิ้งแกแน่ แล้วแกก็จะมีจุดจบแบบฉันนี่แหละ”“ลินดา แกนี่ร่าเริงและสุขสบายดีจังนะตอนนี้! เชื่อไหมว่า เพียงแค่ฉันกระซิบผู้คุม เขาก็จะเพิ่มชั่วโมงงานให้แกจากสิบหกชั่วโมงเป็นยี่สิบชั่วโมงนับตั้งแต่พรุ่งนี้เลย! ฉันจะปล่อยให้แกเหนื่อยจนขาดใจตาย!”“ฮันนาห์ วิลสัน นี่แกยังมีความรู
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1067
ฮันนาห์หวาดกลัวและพยายามพลิกตัวหนีเงื้อมมือของลินดาเพราะเกรงกลัวว่าตะขอเหล็กจะโดนหน้าเธอเข้าจริง ๆ ของสิ่งนั้นดูน่าหวาดเสียว มันอาจจะควักลูกตาทั้งสองข้างของเธอออกมาก็ได้อย่างไรก็ตาม ขาของฮันนาห์ได้รับบาดเจ็บ เธอไม่สามารถหลบหลีกการโจมตีอันป่าเถื่อนและต่อเนื่องของลินดาได้ ถ้าหล่อนเกิดคลุ้มคลั่งเป็นการถาวร ไม่ช้าก็เร็ว หล่อนคงต้องตายด้วยความบ้าระห่ำของตัวเอง!ฮันนาห์พยายามจะลุกยืนและหาทางหนี แต่น่องที่บาดเจ็บก็ทำให้เธอทรุดลงกับพื้นอีกครั้ง ลินดาอยู่ข้างหลังเธอแล้วตอนนี้ กวัดแกว่งตะขอเหล็กอันน่าสยดสยองมาที่เธอฮันนาห์หลบหลีกลินดาไม่ได้อีกต่อไป เธอหลับตาอย่างหมดหวัง คิดว่าวันนี้คงเป็นวันตายของเธอแน่ ๆ ในช่วงเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานนี้เองก็มีรถโตโยต้า แลนครุยเซอร์ พราโด้จำนวนหลายคันขับเข้ามาในเหมืองถ่านหินและหยุดลงตรงหน้าพวกเธอทั้งสองคนไฟหน้ารถสว่างจ้าส่องตรงมายังใบหน้าของลินดา ผู้ชายจำนวนหนึ่งกระโดดออกมาจากรถ ก่อนที่ชายคนหนึ่งจะชี้ปืนมาที่ลินดาแล้วตะโกนถามว่า “แกทำบ้าอะไรน่ะ? วางตะขอลง!”ลินดาผงะให้กับสิ่งที่เห็นตรงหน้า!เธอเคยทำงานในบ่อนมาเก๊ามานานหลายปี เธอเคยเจอผู้คนมาแล้วหลายป
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1068
ไบรอันหันกลับมาถามฮันนาห์ “นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย? แกเป็นผู้หญิงของมันหรือเปล่า?”ฮันนาห์คร่ำครวญอย่างสิ้นหวัง “ไม่ ฉันเปล่านะ! เขาบังคับฉันต่างหากล่ะ!”ไบรอันหันไปหาผู้คุมแล้วพูดอย่างเย็นชา “หล่อนไม่ยอมรับว่าเป็นผู้หญิงของแก ทีนี้ แกก็เลิกพล่ามไร้สาระกับฉันเสียที”ในช่วงเวลาที่ผ่านมา ผู้คุมรู้สึกเพลิดเพลินไปกับการที่มีฮันนาห์อยู่ด้วย จนเขาแทบจะเสพติดเธอไปเสียแล้ว อย่างไรเสีย เขาก็เป็นแค่คนบ้านนอกเบาปัญญาคนหนึ่งที่ไม่เคยสัมผัสหญิงชาวเมืองแสนสวยบอบบางจากเมืองใหญ่มาก่อน เขาจึงคิดว่าฮันนาห์น่าหลงใหลและเย้ายวนใจมากแน่นอนว่าเขาจะต้องไม่พอใจแน่ที่อยู่ดี ๆ ผู้ชายพวกนี้ก็โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้และต้องการจะพรากเธอไปจากเขา เขาจึงตะโกนเสียงลั่น “ฉันไม่สนหรอกโว้ย! ฉันจะบอกแกอีกครั้งนะ หล่อนเป็นผู้หญิงของฉัน!”ไบรอันแสยะยิ้ม “ในเมื่อแกอยากตายนัก ฉันก็จะสงเคราะห์ให้”เขาหยิบปืนพกสีเข้มออกจากเอว เล็งมันไปยังผู้คุมแล้วลั่นไกอย่างไม่ลังเลเสียงระเบิดแผดก้องพร้อมด้วยประกายไฟที่ปากกระบอกปืน ลูกกระสุนบินจากลำกล้องตรงเข้าสู่หน้าผากของผู้คุมผู้คุมที่เพิ่งหยิ่งยโสและอวดดีเมื่อก่อนหน้านี้ ได้กลายสภาพเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1069
เหมืองถ่านหินที่ฮันนาห์ถูกส่งตัวไปนั้น ตามหลักภูมิศาสตร์แล้วตั้งอยู่ในเมืองเจนส์ทางฝั่งตะวันตกเฉียงเหนือของออสเกีย ซึ่งมีชื่อเสียงโด่งดังในเรื่องน้ำส้มสายชูและถ่านหิน เมืองแห่งนี้อยู่ห่างจากซัดเบอรีไปทางฝั่งตะวันตกเฉียงใต้ประมาณสองร้อยกิโลเมตรและอาจต้องใช้เวลาเดินทางจากซัดเบอรีด้วยรถยนต์อย่างน้อยหนึ่งวันกับอีกหนึ่งคืน แต่เนื่องจากฌอนกำชับให้พวกเขาเร่งมือให้ไว พวกเขาจึงได้รับมอบหมายให้ใช้เครื่องบินส่วนตัวของตระกูลเว็บบ์ในการไปรับตัวฮันนาห์มาคณะเดินทางต้องใช้เวลาขับรถเกือบสามชั่วโมงกว่าจะออกจากป่ารกทึบกลางภูเขาได้และมาถึงสนามบินท้องถิ่นขณะนั้นเอง เครื่องบินเจ็ทกัลฟ์สตรีมก็จอดเตรียมพร้อมอยู่ภายในโรงเก็บเครื่องบินฮันนาห์อ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจอย่างที่สุด เธอไม่เคยนึกฝันมาก่อนว่าเครื่องบินเจ็ทส่วนตัวจะพาเธอบินตรงไปยังซัดเบอรี!ไบรอันพาเธอเข้าไปในเครื่องบิน ตาของเธอเบิกกว้างแทบถลนออกจากเบ้าเมื่อเห็นการตกแต่งภายในของเครื่องบินที่แสนหรูหราราวปราสาทราชวังไบรอันขมวดคิ้วอย่างดูถูกให้กับความสกปรกของเธอและเร่งเร้า “มีห้องน้ำอยู่ส่วนท้ายหลังเครื่องบินที่แกเข้าไปใช้อาบน้ำได้ ไปทำความสะ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1070
ภายใต้สถานการณ์เลวร้ายเช่นนี้ ทุกคนในตระกูลเว็บบ์ต่างก็ยากที่จะข่มตาหลับลงได้เมื่อฮันนาห์ถูกนำตัวมาที่คฤหาสน์ตระกูลเว็บบ์ ไบรอันไม่ได้ส่งเธอมาที่ห้องนั่งเล่นโดยตรง เขากลับนำเธอมาในส่วนที่พักคนรับใช้และเข้าไปเชิญโดนัลด์และฌอนออกมาทั้งพ่อและลูกรีบมาหาฮันนาห์อย่างรวดเร็ว เมื่อรู้เรื่องการมาถึงของเธอทันทีที่เขาทั้งสองปรากฏตัว ฮันนาห์ก็คุกเข่าลงและขอบคุณพวกเขาอย่างมากที่ช่วยเธอไว้ณอนพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ฮันนาห์ วิลสัน เราช่วยแกไว้ ไม่ใช่เพราะเราสงสารเห็นใจแกหรอกนะ แต่เพราะเราต้องการให้แกทำงานบางอย่างให้”“ค่ะ...ค่ะ! อะไรก็ได้ค่ะ!”“ฉันรู้ว่าแกแค้นใจไอ้ชาร์ลี เวด ฉันก็เหมือนกัน ความแค้นของฉันที่มีต่อมันมากมายเกินจินตนาการเลยล่ะ บอกฉันมาตรง ๆ แกอยากล้างแค้นไอ้ชาร์ลีไหม?”ใบหน้าของฮันนาห์แดงก่ำด้วยโทสะอย่างเห็นได้ชัดขณะที่เธอพูด “แน่นอนค่ะ! ไอ้เลวนั่นเกือบจะฆ่าฉันและยังส่งฉันไปนรกเดินดินอีกด้วย! ฉันอยากจะฆ่าแล้วสับมันเป็นล้านชิ้นเลย!”ฌอนกระหยิ่มยิ้มอย่างผู้ชนะและก้มหน้า “ดี ในกรณีนี้ ฉันจะส่งแกกลับไปโอลรัส ฮิลล์ งานหลักของแกก็คือทำทุกอย่างที่เป็นไปได้เพื่อล้างแค้นไอ้ชาร์ลีและครอ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1071
เวลานั้นเอง ที่ทัณฑสถานโอลรัส คุณท่านวิลสันและเวนดี้ถูกกักขังไว้นานหลายวันแล้ว ต้องขอบคุณความกรุณาของเจนนิเฟอร์ที่ทำให้ไม่มีใครรังแกพวกเธอทั้งสองคนเลย ในระหว่างที่ถูกคุมขังในทางตรงกันข้าม คริสโตเฟอร์และแฮโรลด์ไม่ค่อยสู้ดีนักในคุกทัณฑสถานชายพวกเขาถูกกลั่นแกล้งหลากหลายวิธี ทันทีที่ถูกโยนเข้าสู่ห้องขังในฐานะที่เป็นน้องใหม่ไม่เพียงแต่ทั้งคู่จะต้องทำงานอย่างหนัก แต่อาหารของพวกเขาก็ถูกนักโทษด้วยกันฉกฉวยไปไม่เคยมีวันไหนเลยที่เขาทั้งสองจะนอนหลับได้ด้วยท้องที่มีอาหารเพียงเล็กน้อยด้วยเพราะความตกอับของเขา ความโกรธเกลียดของคริสโตเฟอร์ที่มีต่อฮันนาห์ก็ยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นทุกวันเขาอดคิดไม่ได้ว่าเธอจะสุขสบายกับชู้รักหนุ่มมากแค่ไหนด้วยเงินที่เอาของเขาไปถ้าไม่เป็นเพราะฮันนาห์ผู้ขโมยเงินทั้งหมดไป เขาก็คงไม่ต้องลงเอยแบบที่เป็นอยู่ตอนนี้หรอกเดิมที พวกเขาทั้งสี่คนถูกตัดสินให้จำคุกสิบห้าวัน ยังเหลืออีกหลายวันก่อนที่พวกเขาจะถูกปล่อยตัว แต่โดยไม่คาดฝัน พวกเขากลับถูกปล่อยตัววันนี้หลังอาหารกลางวันเมื่อคุณท่านวิลสันรับรู้ว่าได้รับการปล่อยตัวแล้ว แต่แทนที่จะดีใจ เธอกลับตกใจกลัวและไม่อยากออกจากค
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
