ไบรอันหันกลับมาถามฮันนาห์ “นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย? แกเป็นผู้หญิงของมันหรือเปล่า?”ฮันนาห์คร่ำครวญอย่างสิ้นหวัง “ไม่ ฉันเปล่านะ! เขาบังคับฉันต่างหากล่ะ!”ไบรอันหันไปหาผู้คุมแล้วพูดอย่างเย็นชา “หล่อนไม่ยอมรับว่าเป็นผู้หญิงของแก ทีนี้ แกก็เลิกพล่ามไร้สาระกับฉันเสียที”ในช่วงเวลาที่ผ่านมา ผู้คุมรู้สึกเพลิดเพลินไปกับการที่มีฮันนาห์อยู่ด้วย จนเขาแทบจะเสพติดเธอไปเสียแล้ว อย่างไรเสีย เขาก็เป็นแค่คนบ้านนอกเบาปัญญาคนหนึ่งที่ไม่เคยสัมผัสหญิงชาวเมืองแสนสวยบอบบางจากเมืองใหญ่มาก่อน เขาจึงคิดว่าฮันนาห์น่าหลงใหลและเย้ายวนใจมากแน่นอนว่าเขาจะต้องไม่พอใจแน่ที่อยู่ดี ๆ ผู้ชายพวกนี้ก็โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้และต้องการจะพรากเธอไปจากเขา เขาจึงตะโกนเสียงลั่น “ฉันไม่สนหรอกโว้ย! ฉันจะบอกแกอีกครั้งนะ หล่อนเป็นผู้หญิงของฉัน!”ไบรอันแสยะยิ้ม “ในเมื่อแกอยากตายนัก ฉันก็จะสงเคราะห์ให้”เขาหยิบปืนพกสีเข้มออกจากเอว เล็งมันไปยังผู้คุมแล้วลั่นไกอย่างไม่ลังเลเสียงระเบิดแผดก้องพร้อมด้วยประกายไฟที่ปากกระบอกปืน ลูกกระสุนบินจากลำกล้องตรงเข้าสู่หน้าผากของผู้คุมผู้คุมที่เพิ่งหยิ่งยโสและอวดดีเมื่อก่อนหน้านี้ ได้กลายสภาพเ
เหมืองถ่านหินที่ฮันนาห์ถูกส่งตัวไปนั้น ตามหลักภูมิศาสตร์แล้วตั้งอยู่ในเมืองเจนส์ทางฝั่งตะวันตกเฉียงเหนือของออสเกีย ซึ่งมีชื่อเสียงโด่งดังในเรื่องน้ำส้มสายชูและถ่านหิน เมืองแห่งนี้อยู่ห่างจากซัดเบอรีไปทางฝั่งตะวันตกเฉียงใต้ประมาณสองร้อยกิโลเมตรและอาจต้องใช้เวลาเดินทางจากซัดเบอรีด้วยรถยนต์อย่างน้อยหนึ่งวันกับอีกหนึ่งคืน แต่เนื่องจากฌอนกำชับให้พวกเขาเร่งมือให้ไว พวกเขาจึงได้รับมอบหมายให้ใช้เครื่องบินส่วนตัวของตระกูลเว็บบ์ในการไปรับตัวฮันนาห์มาคณะเดินทางต้องใช้เวลาขับรถเกือบสามชั่วโมงกว่าจะออกจากป่ารกทึบกลางภูเขาได้และมาถึงสนามบินท้องถิ่นขณะนั้นเอง เครื่องบินเจ็ทกัลฟ์สตรีมก็จอดเตรียมพร้อมอยู่ภายในโรงเก็บเครื่องบินฮันนาห์อ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจอย่างที่สุด เธอไม่เคยนึกฝันมาก่อนว่าเครื่องบินเจ็ทส่วนตัวจะพาเธอบินตรงไปยังซัดเบอรี!ไบรอันพาเธอเข้าไปในเครื่องบิน ตาของเธอเบิกกว้างแทบถลนออกจากเบ้าเมื่อเห็นการตกแต่งภายในของเครื่องบินที่แสนหรูหราราวปราสาทราชวังไบรอันขมวดคิ้วอย่างดูถูกให้กับความสกปรกของเธอและเร่งเร้า “มีห้องน้ำอยู่ส่วนท้ายหลังเครื่องบินที่แกเข้าไปใช้อาบน้ำได้ ไปทำความสะ
ภายใต้สถานการณ์เลวร้ายเช่นนี้ ทุกคนในตระกูลเว็บบ์ต่างก็ยากที่จะข่มตาหลับลงได้เมื่อฮันนาห์ถูกนำตัวมาที่คฤหาสน์ตระกูลเว็บบ์ ไบรอันไม่ได้ส่งเธอมาที่ห้องนั่งเล่นโดยตรง เขากลับนำเธอมาในส่วนที่พักคนรับใช้และเข้าไปเชิญโดนัลด์และฌอนออกมาทั้งพ่อและลูกรีบมาหาฮันนาห์อย่างรวดเร็ว เมื่อรู้เรื่องการมาถึงของเธอทันทีที่เขาทั้งสองปรากฏตัว ฮันนาห์ก็คุกเข่าลงและขอบคุณพวกเขาอย่างมากที่ช่วยเธอไว้ณอนพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ฮันนาห์ วิลสัน เราช่วยแกไว้ ไม่ใช่เพราะเราสงสารเห็นใจแกหรอกนะ แต่เพราะเราต้องการให้แกทำงานบางอย่างให้”“ค่ะ...ค่ะ! อะไรก็ได้ค่ะ!”“ฉันรู้ว่าแกแค้นใจไอ้ชาร์ลี เวด ฉันก็เหมือนกัน ความแค้นของฉันที่มีต่อมันมากมายเกินจินตนาการเลยล่ะ บอกฉันมาตรง ๆ แกอยากล้างแค้นไอ้ชาร์ลีไหม?”ใบหน้าของฮันนาห์แดงก่ำด้วยโทสะอย่างเห็นได้ชัดขณะที่เธอพูด “แน่นอนค่ะ! ไอ้เลวนั่นเกือบจะฆ่าฉันและยังส่งฉันไปนรกเดินดินอีกด้วย! ฉันอยากจะฆ่าแล้วสับมันเป็นล้านชิ้นเลย!”ฌอนกระหยิ่มยิ้มอย่างผู้ชนะและก้มหน้า “ดี ในกรณีนี้ ฉันจะส่งแกกลับไปโอลรัส ฮิลล์ งานหลักของแกก็คือทำทุกอย่างที่เป็นไปได้เพื่อล้างแค้นไอ้ชาร์ลีและครอ
เวลานั้นเอง ที่ทัณฑสถานโอลรัส คุณท่านวิลสันและเวนดี้ถูกกักขังไว้นานหลายวันแล้ว ต้องขอบคุณความกรุณาของเจนนิเฟอร์ที่ทำให้ไม่มีใครรังแกพวกเธอทั้งสองคนเลย ในระหว่างที่ถูกคุมขังในทางตรงกันข้าม คริสโตเฟอร์และแฮโรลด์ไม่ค่อยสู้ดีนักในคุกทัณฑสถานชายพวกเขาถูกกลั่นแกล้งหลากหลายวิธี ทันทีที่ถูกโยนเข้าสู่ห้องขังในฐานะที่เป็นน้องใหม่ไม่เพียงแต่ทั้งคู่จะต้องทำงานอย่างหนัก แต่อาหารของพวกเขาก็ถูกนักโทษด้วยกันฉกฉวยไปไม่เคยมีวันไหนเลยที่เขาทั้งสองจะนอนหลับได้ด้วยท้องที่มีอาหารเพียงเล็กน้อยด้วยเพราะความตกอับของเขา ความโกรธเกลียดของคริสโตเฟอร์ที่มีต่อฮันนาห์ก็ยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นทุกวันเขาอดคิดไม่ได้ว่าเธอจะสุขสบายกับชู้รักหนุ่มมากแค่ไหนด้วยเงินที่เอาของเขาไปถ้าไม่เป็นเพราะฮันนาห์ผู้ขโมยเงินทั้งหมดไป เขาก็คงไม่ต้องลงเอยแบบที่เป็นอยู่ตอนนี้หรอกเดิมที พวกเขาทั้งสี่คนถูกตัดสินให้จำคุกสิบห้าวัน ยังเหลืออีกหลายวันก่อนที่พวกเขาจะถูกปล่อยตัว แต่โดยไม่คาดฝัน พวกเขากลับถูกปล่อยตัววันนี้หลังอาหารกลางวันเมื่อคุณท่านวิลสันรับรู้ว่าได้รับการปล่อยตัวแล้ว แต่แทนที่จะดีใจ เธอกลับตกใจกลัวและไม่อยากออกจากค
เวนดี้กระโดดอย่างตื่นเต้นและถาม “ท่านคะ เรื่องจริงใช่ไหมคะ? ท่านปล่อยคุณพ่อและพี่ชายฉันแล้วหรือคะ? แล้วตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ไหนคะ?”ผู้ชายคนนั้นตอบเรียบเฉย “พวกเขาได้รับการดูแลโดยคนของผม ตามผมมา”คุณท่านวิลสันไม่คิดอะไรมากนักเกี่ยวกับเรื่องนี้ อย่างไรเสีย เธอก็ตกอยู่ในสภาพน่าเวทนาอยู่แล้ว ไม่จำเป็นที่ใครจะซ้ำเติมเธออีกในยามที่ตกต่ำ อันที่จริง เขาประกันตัวเธอออกมาด้วย เธอจึงควรลองไปดู บางที โชคชะตาใหม่ ๆ อาจกำลังรอเธออยู่ก็เป็นได้หญิงทั้งสองผ่านขั้นตอนต่าง ๆ และได้รับเสื้อผ้าข้าวของคืน หลังจากเปลี่ยนมาใส่ชุดของตัวเองแล้ว พวกเธอก็ตามชายคนนั้นออกจากทัณฑสถานไปรถโรลส์รอยซ์ แฟนธอมสองคันจอดอยู่บริเวณด้านนอกของทัณฑสถานผู้ชายพวกนั้นหันมามองเธอทั้งสองคน แล้วชี้ไปที่รถคันหลังและพูด “พวกคุณสองคนเข้าไปนั่งรถคันนั้น”คุณท่านวิลสันกรีดร้องอย่างมีความสุขอยู่ในใจ เมื่อเธอเห็นรถหรูคนธรรมดาทั่วไปที่ไหนจะมีปัญญาซื้อโรลส์รอยซ์ ไม่ต้องพูดถึงจำนวนตั้งสองคันตระกูลวิลสันไม่สามารถซื้อโรลส์รอยส์ได้ แม้ในช่วงที่อยู่ในจุดสูงสุดของตระกูล หากแม้ว่าพวกเขาจะซื้อได้สักคันหนึ่ง แต่รถโรลส์รอยส์ก็หรูหราเกินสถ
ถึงแม้เธอจะฉงนใจมาก แต่คุณท่านวิลสันก็รู้ดีว่ามันไร้ประโยชน์ที่จะคิดมากเกินไปในตอนนี้ อย่างไรเสียเธอก็เข้ามานั่งในรถของอีกฝ่ายแล้ว จะเป็นการดีหากเธอสงบนิ่งและรอคอยเพื่อจะได้รู้ว่าอีกฝ่ายคิดอะไรอยู่ในใจอีกทั้งสัญชาตญาณของเธอก็บอกว่าถึงแม้อีกฝ่ายจะดูลึกลับไปเสียหน่อย แต่เขาก็คงไม่ทำร้ายเธอแน่ ๆ แล้วอีกอย่าง เธอนั้นยากจนมากและไม่เหลืออะไรเลย ไม่มีใครยอมวุ่นวายเพียงเพื่อจะทำร้ายเธอหรอกเธอนั่งในรถอย่างเงียบ ๆ ขณะรอดูว่าอีกฝ่ายจะมีอะไรมาเสนอรถโรลส์รอยซ์ตรงดิ่งไปยังสนามบินโอลรัส ฮิลล์ ขณะนี้ เครื่องบินเจ็ทส่วนตัวประจำตระกูลเว็บบ์กำลังจอดรออยู่แล้วในโรงจอดเครื่องบินขนาดเล็กมันคือเครื่องบินลำเดียวกันกับที่ไปรับฮันนาห์มายังซัดเบอรีเมื่อคืนนี้เช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น เครื่องบินเจ็ทส่วนตัวบินขึ้นอีกครั้งจากซัดเบอรีมายังโอลรัส ฮิลล์เพื่อรับครอบครัววิลสันเมื่อคุณท่านวิลสันเห็นเครื่องบินเจ็ทส่วนตัวจอดอยู่ตรงหน้า เธอก็ถึงกับประหลาดใจมากจนพูดอะไรไม่ออกหากรถโรลส์รอยซ์คือของเล่นสำหรับเศรษฐี ก็คงจะมีแต่มหาเศรษฐีเท่านั้นที่สามารถหาซื้อและเป็นเจ้าของเครื่องบินเจ็ทส่วนตัวแบบนี้ได้สาเหตุก็คือเ
เธอร้องไห้และพึมพำเบา ๆ “ลูกชายของแม่! หลานชายของย่า! พวกเธอต้องทนทุกข์ทรมานมากเลยสินะ”แฮโรลด์ดูราวกับเด็กน้อยอมทุกข์ เขาปาดน้ำใสออกจากตาและสะอึกสะอื้น “คุณย่าไม่รู้หรอกครับว่าผมกับคุณพ่อต้องเจอกับอะไรบ้าง มันคือความลำบากและความทรมานที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตผมเลยครับ”คริสโตเฟอร์ถอนหายใจขณะพูด “เฮ่อ… มันก็เหมือนเดิมนั่นแหละ เราไม่ควรพูดเรื่องพวกนั้นกันอีกแล้ว คุยเรื่องพวกนั้นก็มีแต่จะทำให้ปัญหาของเราเพิ่มมากขึ้น”คุณท่านวิลสันพยักหน้าก่อนจะรีบถาม “จริงสิ คริสโตเฟอร์ นี่มันเกิดอะไรขึ้น? ใครคือคนที่ประกันตัวพวกเราออกมาหรือ?”“ผมไม่ทราบเลยครับ...” คริสโตเฟอร์ส่ายหน้าก่อนจะพูดต่อ “ทั้งผมและแฮโรลด์อยู่ดี ๆ ก็ถูกปล่อยตัวจากทัณฑสถาน หลังจากนั้น พวกเขาก็เอารถมาส่งเราสองคนและสั่งให้รออยู่ที่นี่ พวกเราเองก็ไม่รู้ว่าคนพวกนี้เป็นใครครับ”ขณะนั้นเอง ชายคนที่ไปรับคุณท่านวิลสันและเวนดี้จากทัณฑสถานก็รีบเดินตรงมาหาคนทั้งสี่ก่อนจะพูดขึ้นว่า “ผมขอแนะนำตัวนะครับ ผมชื่อเดเมียน เว็บบ์ ผมคือสมาชิกตระกูลเว็บบ์แห่งซัดเบอรี พี่ชายของผมชื่อโดนัลด์ เว็บบ์ ผมเชื่อว่าพวกคุณคงเคยได้ยินชื่อนี้มาก่อนแล้ว”“ตระกูล
เมื่อฮาโรลด์ได้ยินอีกฝ่ายปฏิเสธคำขอของเขาอย่างตรงไปตรงมา ด้วยเหตุผลที่ว่าเธอเป็นพนักงานต้อนรับส่วนตัวของเดเมียน เขาก็แสนจะอับอายและเต็มไปด้วยความอิจฉาคนรวยและเศรษฐียังไงก็เป็นคนรวยและเศรษฐีอยู่วันยังค่ำ พวกเขาไม่เพียงแต่มีเครื่องบินเจ็ทส่วนตัวเท่านั้น แต่ยังมีพนักงานต้อนรับส่วนตัวอีกด้วย สิ่งนี้ทำให้ผู้คนทั้งอิจฉาและรังเกียจ เมื่อไหร่เขาถึงจะไปถึงจุดนี้บ้างนะ?พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินเมินใส่พวกเขา ก่อนจะแกว่งสะโพกเดินไปข้างหน้าห้องโดยสาร เดเมียนปิดตาตลอดเวลาและไม่วุ่นวายที่จะคุยกับครอบครัววิลสันเลยแม้แต่นิดเดียวดังนั้น ครอบครัววิลสันจึงค่อนข้างจะรู้สึกเบื่อพวกเขาทุกคนต่างพากันคิดถึงสถานการณ์หลังจากไปถึงซัดเบอรีแล้ว ถึงแม้ว่าจะไม่เคยได้ยินชื่อของเดเมียนมาก่อน แต่พวกเขาก็เคยได้ยินชื่อของโดนัลด์มาก่อนอย่างแน่นอนโดนัลด์เป็นลูกชายคนโตของตระกูลเว็บบ์และยังเป็นทายาทคนปัจจุบันของตระกูลอีกด้วย ดังนั้น จึงสามารถพูดได้ว่าเขาคือผู้กุมบังเหียนแห่งตระกูลเว็บบ์พวกวิลสันไม่รู้เลยว่าพวกเขาได้ทำอะไรไปถึงได้รับความอนุเคราะห์จากทายาทตระกูลเว็บบ์ นี่ไม่ได้หมายความว่าครอบครัววิลสันจะมีโอกาสได