LOGINShare
บทที่ 1070
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1071
เวลานั้นเอง ที่ทัณฑสถานโอลรัส คุณท่านวิลสันและเวนดี้ถูกกักขังไว้นานหลายวันแล้ว ต้องขอบคุณความกรุณาของเจนนิเฟอร์ที่ทำให้ไม่มีใครรังแกพวกเธอทั้งสองคนเลย ในระหว่างที่ถูกคุมขังในทางตรงกันข้าม คริสโตเฟอร์และแฮโรลด์ไม่ค่อยสู้ดีนักในคุกทัณฑสถานชายพวกเขาถูกกลั่นแกล้งหลากหลายวิธี ทันทีที่ถูกโยนเข้าสู่ห้องขังในฐานะที่เป็นน้องใหม่ไม่เพียงแต่ทั้งคู่จะต้องทำงานอย่างหนัก แต่อาหารของพวกเขาก็ถูกนักโทษด้วยกันฉกฉวยไปไม่เคยมีวันไหนเลยที่เขาทั้งสองจะนอนหลับได้ด้วยท้องที่มีอาหารเพียงเล็กน้อยด้วยเพราะความตกอับของเขา ความโกรธเกลียดของคริสโตเฟอร์ที่มีต่อฮันนาห์ก็ยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นทุกวันเขาอดคิดไม่ได้ว่าเธอจะสุขสบายกับชู้รักหนุ่มมากแค่ไหนด้วยเงินที่เอาของเขาไปถ้าไม่เป็นเพราะฮันนาห์ผู้ขโมยเงินทั้งหมดไป เขาก็คงไม่ต้องลงเอยแบบที่เป็นอยู่ตอนนี้หรอกเดิมที พวกเขาทั้งสี่คนถูกตัดสินให้จำคุกสิบห้าวัน ยังเหลืออีกหลายวันก่อนที่พวกเขาจะถูกปล่อยตัว แต่โดยไม่คาดฝัน พวกเขากลับถูกปล่อยตัววันนี้หลังอาหารกลางวันเมื่อคุณท่านวิลสันรับรู้ว่าได้รับการปล่อยตัวแล้ว แต่แทนที่จะดีใจ เธอกลับตกใจกลัวและไม่อยากออกจากค
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1072
เวนดี้กระโดดอย่างตื่นเต้นและถาม “ท่านคะ เรื่องจริงใช่ไหมคะ? ท่านปล่อยคุณพ่อและพี่ชายฉันแล้วหรือคะ? แล้วตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ไหนคะ?”ผู้ชายคนนั้นตอบเรียบเฉย “พวกเขาได้รับการดูแลโดยคนของผม ตามผมมา”คุณท่านวิลสันไม่คิดอะไรมากนักเกี่ยวกับเรื่องนี้ อย่างไรเสีย เธอก็ตกอยู่ในสภาพน่าเวทนาอยู่แล้ว ไม่จำเป็นที่ใครจะซ้ำเติมเธออีกในยามที่ตกต่ำ อันที่จริง เขาประกันตัวเธอออกมาด้วย เธอจึงควรลองไปดู บางที โชคชะตาใหม่ ๆ อาจกำลังรอเธออยู่ก็เป็นได้หญิงทั้งสองผ่านขั้นตอนต่าง ๆ และได้รับเสื้อผ้าข้าวของคืน หลังจากเปลี่ยนมาใส่ชุดของตัวเองแล้ว พวกเธอก็ตามชายคนนั้นออกจากทัณฑสถานไปรถโรลส์รอยซ์ แฟนธอมสองคันจอดอยู่บริเวณด้านนอกของทัณฑสถานผู้ชายพวกนั้นหันมามองเธอทั้งสองคน แล้วชี้ไปที่รถคันหลังและพูด “พวกคุณสองคนเข้าไปนั่งรถคันนั้น”คุณท่านวิลสันกรีดร้องอย่างมีความสุขอยู่ในใจ เมื่อเธอเห็นรถหรูคนธรรมดาทั่วไปที่ไหนจะมีปัญญาซื้อโรลส์รอยซ์ ไม่ต้องพูดถึงจำนวนตั้งสองคันตระกูลวิลสันไม่สามารถซื้อโรลส์รอยส์ได้ แม้ในช่วงที่อยู่ในจุดสูงสุดของตระกูล หากแม้ว่าพวกเขาจะซื้อได้สักคันหนึ่ง แต่รถโรลส์รอยส์ก็หรูหราเกินสถ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1073
ถึงแม้เธอจะฉงนใจมาก แต่คุณท่านวิลสันก็รู้ดีว่ามันไร้ประโยชน์ที่จะคิดมากเกินไปในตอนนี้ อย่างไรเสียเธอก็เข้ามานั่งในรถของอีกฝ่ายแล้ว จะเป็นการดีหากเธอสงบนิ่งและรอคอยเพื่อจะได้รู้ว่าอีกฝ่ายคิดอะไรอยู่ในใจอีกทั้งสัญชาตญาณของเธอก็บอกว่าถึงแม้อีกฝ่ายจะดูลึกลับไปเสียหน่อย แต่เขาก็คงไม่ทำร้ายเธอแน่ ๆ แล้วอีกอย่าง เธอนั้นยากจนมากและไม่เหลืออะไรเลย ไม่มีใครยอมวุ่นวายเพียงเพื่อจะทำร้ายเธอหรอกเธอนั่งในรถอย่างเงียบ ๆ ขณะรอดูว่าอีกฝ่ายจะมีอะไรมาเสนอรถโรลส์รอยซ์ตรงดิ่งไปยังสนามบินโอลรัส ฮิลล์ ขณะนี้ เครื่องบินเจ็ทส่วนตัวประจำตระกูลเว็บบ์กำลังจอดรออยู่แล้วในโรงจอดเครื่องบินขนาดเล็กมันคือเครื่องบินลำเดียวกันกับที่ไปรับฮันนาห์มายังซัดเบอรีเมื่อคืนนี้เช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น เครื่องบินเจ็ทส่วนตัวบินขึ้นอีกครั้งจากซัดเบอรีมายังโอลรัส ฮิลล์เพื่อรับครอบครัววิลสันเมื่อคุณท่านวิลสันเห็นเครื่องบินเจ็ทส่วนตัวจอดอยู่ตรงหน้า เธอก็ถึงกับประหลาดใจมากจนพูดอะไรไม่ออกหากรถโรลส์รอยซ์คือของเล่นสำหรับเศรษฐี ก็คงจะมีแต่มหาเศรษฐีเท่านั้นที่สามารถหาซื้อและเป็นเจ้าของเครื่องบินเจ็ทส่วนตัวแบบนี้ได้สาเหตุก็คือเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1074
เธอร้องไห้และพึมพำเบา ๆ “ลูกชายของแม่! หลานชายของย่า! พวกเธอต้องทนทุกข์ทรมานมากเลยสินะ”แฮโรลด์ดูราวกับเด็กน้อยอมทุกข์ เขาปาดน้ำใสออกจากตาและสะอึกสะอื้น “คุณย่าไม่รู้หรอกครับว่าผมกับคุณพ่อต้องเจอกับอะไรบ้าง มันคือความลำบากและความทรมานที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตผมเลยครับ”คริสโตเฟอร์ถอนหายใจขณะพูด “เฮ่อ… มันก็เหมือนเดิมนั่นแหละ เราไม่ควรพูดเรื่องพวกนั้นกันอีกแล้ว คุยเรื่องพวกนั้นก็มีแต่จะทำให้ปัญหาของเราเพิ่มมากขึ้น”คุณท่านวิลสันพยักหน้าก่อนจะรีบถาม “จริงสิ คริสโตเฟอร์ นี่มันเกิดอะไรขึ้น? ใครคือคนที่ประกันตัวพวกเราออกมาหรือ?”“ผมไม่ทราบเลยครับ...” คริสโตเฟอร์ส่ายหน้าก่อนจะพูดต่อ “ทั้งผมและแฮโรลด์อยู่ดี ๆ ก็ถูกปล่อยตัวจากทัณฑสถาน หลังจากนั้น พวกเขาก็เอารถมาส่งเราสองคนและสั่งให้รออยู่ที่นี่ พวกเราเองก็ไม่รู้ว่าคนพวกนี้เป็นใครครับ”ขณะนั้นเอง ชายคนที่ไปรับคุณท่านวิลสันและเวนดี้จากทัณฑสถานก็รีบเดินตรงมาหาคนทั้งสี่ก่อนจะพูดขึ้นว่า “ผมขอแนะนำตัวนะครับ ผมชื่อเดเมียน เว็บบ์ ผมคือสมาชิกตระกูลเว็บบ์แห่งซัดเบอรี พี่ชายของผมชื่อโดนัลด์ เว็บบ์ ผมเชื่อว่าพวกคุณคงเคยได้ยินชื่อนี้มาก่อนแล้ว”“ตระกูล
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1075
เมื่อฮาโรลด์ได้ยินอีกฝ่ายปฏิเสธคำขอของเขาอย่างตรงไปตรงมา ด้วยเหตุผลที่ว่าเธอเป็นพนักงานต้อนรับส่วนตัวของเดเมียน เขาก็แสนจะอับอายและเต็มไปด้วยความอิจฉาคนรวยและเศรษฐียังไงก็เป็นคนรวยและเศรษฐีอยู่วันยังค่ำ พวกเขาไม่เพียงแต่มีเครื่องบินเจ็ทส่วนตัวเท่านั้น แต่ยังมีพนักงานต้อนรับส่วนตัวอีกด้วย สิ่งนี้ทำให้ผู้คนทั้งอิจฉาและรังเกียจ เมื่อไหร่เขาถึงจะไปถึงจุดนี้บ้างนะ?พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินเมินใส่พวกเขา ก่อนจะแกว่งสะโพกเดินไปข้างหน้าห้องโดยสาร เดเมียนปิดตาตลอดเวลาและไม่วุ่นวายที่จะคุยกับครอบครัววิลสันเลยแม้แต่นิดเดียวดังนั้น ครอบครัววิลสันจึงค่อนข้างจะรู้สึกเบื่อพวกเขาทุกคนต่างพากันคิดถึงสถานการณ์หลังจากไปถึงซัดเบอรีแล้ว ถึงแม้ว่าจะไม่เคยได้ยินชื่อของเดเมียนมาก่อน แต่พวกเขาก็เคยได้ยินชื่อของโดนัลด์มาก่อนอย่างแน่นอนโดนัลด์เป็นลูกชายคนโตของตระกูลเว็บบ์และยังเป็นทายาทคนปัจจุบันของตระกูลอีกด้วย ดังนั้น จึงสามารถพูดได้ว่าเขาคือผู้กุมบังเหียนแห่งตระกูลเว็บบ์พวกวิลสันไม่รู้เลยว่าพวกเขาได้ทำอะไรไปถึงได้รับความอนุเคราะห์จากทายาทตระกูลเว็บบ์ นี่ไม่ได้หมายความว่าครอบครัววิลสันจะมีโอกาสได
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1076
ทำไมรุ่นต่อไปของตระกูลใหญ่ถึงไม่สามารถเทียบกับรุ่นก่อนหน้าได้?อันที่จริง เรื่องนี้เกี่ยวข้องเป็นอย่างมากกับสภาพแวดล้อมที่พวกเขาอยู่คนรุ่นเก่าอยู่กับชีวิตที่ต้องเจียมตน พวกเขาต้องหาเงินมาจ่ายค่าอาหารการกินของตัวเอง พวกเขาต้องทำงานอย่างหนักเพื่อให้ได้มาแต่ละเซ็นต์สำหรับใช้จ่าย ในยุคสมัยนั้น คนที่สามารถก่อร่างสร้างธุรกิจของครอบครัวได้ จึงไม่เคยถูกใครคิดว่าเป็นคนธรรมดา ๆ เลย แต่กลับได้รับการยกย่องว่าเป็นชนชั้นพิเศษอย่างไรก็ตาม หลังจากที่คนเหล่านี้ได้สร้างตัวและมีอะไรเป็นของตัวเองแล้ว บรรดาลูกชายของพวกเขาก็จะได้ใช้ชีวิตที่เพียบพร้อมและมั่งคั่งตั้งแต่วินาทีแรกที่เกิดมา พวกเขามีอาหารและเสื้อผ้าเพียงพอ ไม่ต้องออกไปทำงานอย่างหนักเพื่อให้มีชีวิตรอด ดังนั้น สัญชาตญาณของพวกเขาจึงอ่อนแอลงโดยธรรมชาติ และความดุดันก็จะลดน้อยลงด้วย เมื่อถึงคราวที่หลานชายถือกำเนิดขึ้น เด็กเหล่านี้ก็จะคาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิด พวกเขาไม่ต้องออกไปทำงานหนักเพื่อให้ได้มาซึ่งอาหาร เสื้อผ้า ข้าวของเครื่องใช้ มันกลายเป็นเรื่องไม่น่าเป็นไปได้ที่จะคาดหวังให้พวกรุ่นสองซึ่งเกิดมาพร้อมช้อนเงินในปาก รีบเข้านอนแต่หัวค่ำและตื่น
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1077
ระยะนี้ คริสโตเฟอร์เกลียดฮันนาห์เข้ากระดูกดำ!อย่างไรเสีย สำหรับผู้ชาย ไม่มีอะไรเจ็บปวดเท่ากับการถูกทรยศหักหลังโดยผู้หญิงที่เขารักอีกแล้วตอนที่ฮันนาห์หายตัวไป คริสโตเฟอร์หลงเชื่อคำพูดของชาร์ลี และเขาก็โง่เง่าพอที่จะเชื่อว่าฮันนาห์หนีไปกับผู้ชายขายตัวอีกทั้งฮันนาห์ยังถือเงินทั้งหมดของครอบครัวในเวลานั้น คริสโตเฟอร์จึงยิ่งทวีความโมโหที่มีต่อฮันนาห์วันคืนผ่านไปหลายต่อหลายวัน แต่ทุกครั้งที่นึกถึงฮันนาห์ เขาก็อยากจับเธอมาทุบเสียให้ตายอย่างไรก็ตาม เขารู้ดีว่าชาตินี้เขาอาจจะไม่ได้เจอฮันนาห์อีกแล้ว เพราะเธอหนีไปพร้อมเงินของพวกเขา เป็นไปได้ว่าเธออาจจะหนีไปต่างประเทศพร้อมเงินก้อนนั้นแล้วก็ได้เขาไม่เคยคาดคิดว่าจะได้เจอฮันนาห์ที่เขาเกลียดเข้ากระดูกดำในวันนี้ ที่คฤหาสน์ตระกูลเว็บบ์ในซัดเบอรีดังนั้น คริสโตเฟอร์จึงไม่เสียเวลาคิดและรีบเข้าไปหาฮันนาห์อย่างไม่ลังเลเลยแม้แต่นิดเดียว เขาเหยียดแขนขึ้นตบหน้าเธออย่างแรง ฮันนาห์ล้มลงกับพื้นทันทีที่ถูกเขาตบ หลังจากที่ตบเธอแล้ว คริสโตเฟอร์ก็ชี้เธออย่างโมโหก่อนจะพูด “ดีมาก นังสารเลว แกยังกล้ากลับมาอีกนะ! เงินของครอบครัวเราอยู่ที่ไหน?! แกรู้ไหมว่าทุ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1078
ทั้งสองรู้สึกเหมือนที่คริสโตเฟอร์พ่อของพวกเขารู้สึกเมื่อไม่นานมานี้ เดิมที พวกเขาสองคนเกลียดแม่ผู้เห็นแก่ตัวซึ่งหนีไปพร้อมเงินของครอบครัว ทั้งสองคนมักจะก่นด่าและสาปแช่งแม่ของตัวเองในช่วงเวลาอันยากลำบากอยู่เสมอวันนี้นี่เองที่พวกเขาสองคนเพิ่งจะรู้ว่า ผู้เป็นแม่เองก็ทุกข์ทรมานด้วยเช่นกัน ยิ่งไปกว่านั้น ดูเหมือนแม่จะต้องทุกข์ทรมานเสียยิ่งกว่า เมื่อเปรียบเทียบกับพวกเขาทั้งหมดทุกคนอย่างน้อยทั้งสี่คนก็ต้องอดทนกับความอยุติธรรมเล็กน้อยในทัณฑสถาน แต่ฮันนาห์กลับต้องเผชิญกับการทรมานที่เข้มข้นและทุกข์ทนอยู่ในเหมืองถ่านหินสีดำตอนนี้เองที่สีหน้าของคุณท่านวิลสันดูน่าเกลียดน่ากลัวเธอไม่ได้รู้สึกสงสารเห็นใจฮันนาห์เลยสักนิด เธอกลับรู้สึกเสียใจและเสียดายเงินที่เพิ่งสูญเสียไปเพราะชาร์ลี!ณ จุดนี้ หญิงชราเดินตรงไปหาคริสโตเฟอร์ ก่อนจะตบเขาอย่างจังเข้าที่หน้า โดยที่เขาไม่ทันได้ตั้งตัวเลยสักนิดคริสโตเฟอร์ตกตะลึงเมื่อถูกตบเขามองผู้เป็นแม่ก่อนจะอุทาน “คุณแม่ คุณแม่ตบผมทำไมครับ?!”คุณท่านวิลสันตะคอกใส่เขาอย่างโกรธเกรี้ยว “ฉันตบแกก็เพราะแกมันไม่ซื่อ ไอ้ลูกอกตัญญู! ฉันบอกแกตั้งนานแล้วให้เอาเงินมาให้ฉั
Latest chapter
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
