หน้าหลัก / รักโบราณ / กรุ่นรักผลิบาน / ตอนที่ 25 งานเลี้ยงต้อนรับ

แชร์

ตอนที่ 25 งานเลี้ยงต้อนรับ

ผู้เขียน: Shine-Month
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-02-11 18:16:49

ในขณะใบหน้างามกำลังบูดบึ้งอยู่นั้น สายตาของนางก็มองเห็นสตรีนางหนึ่งอยู่ในชุดสีฟ้าปักด้วยลายจวี๋ฮวาสีขาวกำลังเดินเข้ามาพร้อมกับบิดา ใบหน้ากู่ม่านชิงถึงกับคลี่ยิ้มออกมา

"เหิงเหิงมาแล้ว" น้ำเสียงเจือปนไปด้วยความดีใจ

วันนี้เฟิ่งจินหยวนมางานเลี้ยงกับบุตรสาวเพียงสองคน เนื่องจากภรรยาของตนตั้งครรภ์อ่อนอยู่ อยู่ในช่วงระวังตัวจึงไม่สามารถเดินทางมาร่วมงานเลี้ยงด้วยได้

"เชิญท่านลุงกับอาเหิงทางนี้ขอรับ"

กู่จิ้นอันเอ่ยชวนทั้งสองคนให้ไปที่โต๊ะที่เตรียมไว้

"ของขวัญจากข้า"

เฟิ่งจินหยวนยื่นกล่องไม้ลายประณีตให้กับกู่จิ้นอัน ก่อนจะเดินตามบ่าวในจวนไปยังโต๊ะรับรองของตน

"อันนี้จากข้าเจ้าค่ะ"

เฟิ่งอวี่เหิงยื่นภาพวาดอาชาที่ม้วนไว้อย่างดีให้กับกู่จิ้นอัน จากนั้นก็เดินเข้าไปในงานพร้อมกับกู่ม่านชิง ทิ้งไว้เพียงกู่จิ้นอันที่ยืนยิ้มดีใจอยู่คนเดียว

ทั้งสองคนนั่งในงานได้สักพักก็รู้สึกเบื่อหน่าย จึงพากันออกมาเดินเล่นที่สวนดอกไม้ของสกุลกู่ ดอกไม้นานาพรรณที่กำลังแข่งกันผลิดอกออกจึงเป็นสวนที่งดงามไม่น้อย หลังจากเดินแล้ว ทั้งสองคนพากันมานั่งจิบชาที่ศาลากลางสระน้ำขนาดใหญ่เพราะในงานเลี้ยงไม่มีอะไรให้สนใจอยู่แล้ว

ในขณะที่ทั
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อที่ GoodNovel
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทที่เกี่ยวข้อง

  • กรุ่นรักผลิบาน   ตอนที่ 26 เลือกซื้อของขวัญ

    ด้านกู่จิ้นอันหลังจากปลีกตัวออกมาสำเร็จแล้ว เขาก็รีบเดินไปยังศาลา ภาพตรงหน้าที่เขาเห็นคือสตรีชุดฟ้า กำลังนั่งจิบชาอยู่เงียบ ๆ เพียงลำพัง สายตาของนางจับจ้องไปยังดอกไม้ตรงหน้า ชายหนุ่มเห็นเช่นนั้นเขารีบเดินเข้าไปทันที“ข้าขอนั่งด้วยได้หรือไม่?” เสียงทุ้มเอ่ยถามเฟิ่งอวี่เหิงหันหน้าไปตามเสียงก็เห็นเป็นเจ้าของงานยืนยิ้มให้นางอยู่“ท่านพี่จิ้นอัน...”“ว่าอย่างไร ข้าขอนั่งด้วยได้หรือไม่?”ได้ฟังคำถามคิ้วงามขมวดเข้าหากันจนเป็นปม บุรุษตรงหน้าต้องเข้าใจอะไรผิดอยู่เป็นแน่ เขาเป็นถึงผู้สืบทอดของที่นี่ แต่นางเป็นเพียงแขก แต่ตอนนี้เขากลับมาขออนุญาตนางนั่งในพื้นที่ของตัวเองอย่างนั้นรึ? ทั้งที่ตัวเขาสามารถไปไหนมาไหนหรืออยากนั่งตรงไหนของจวนนี้ย่อมได้แต่พอเห็นใบหน้าที่จ้องมองมา เฟิ่งอวี่เหิงได้แต่ยอมทำตามน้ำ"เชิญเจ้าค่ะ” เฟิ่งอวี่เหิงผายมือให้บุรุษร่างสูงนั่งลงตรงหน้าของตนเมื่อกู่จิ้นอันได้รับคำยินยอมแล้ว เขาก็นั่งลงแต่โดยดี สายตาของเขาสอดส่องไปยังบริเวณเดียวกันกับที่สาวงามมองแม้ภาพตรงหน้าจะสวยงามไปด้วยดอกไม้นานาพรรณเพียงใด แต่ความงดงามก็ยังไม่สู้สาวข้างกายใบหน้าขาวราวงาช้าง มีการแต่งเติมแต่พองาม

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-16
  • กรุ่นรักผลิบาน   ตอนที่ 27 เปิดกิจการ

    หลายอาทิตย์ต่อมาตอนนี้โรงน้ำชาของเฟิ่งอวี่เหิงได้เปิดทำการเป็นที่เรียบร้อย เหล่าบรรดาขุนนางต่างพากันมาร่วมแสดงความยินดีกับอย่างล้นหลามโรงน้ำชาของเฟิ่งอวี่เหิงนั้นสวยงามเป็นอย่างมาก เพราะประดับไปด้วยดอกไม้นานาพรรณ อีกทั้งหากเดินเข้าไปข้างในร้าน จะพบดอกไม้และเครื่องประดับที่งดงามวิจิตรตระการตา แล้วไหนจะอาหารกับขนมเลิศรส ยังมีชาดีที่ไม่มีที่ติ ผู้คนที่มาร่วมงานต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าโรงน้ำชาของเฟิ่งอวี่เหิงต้องเป็นที่นิยมในเมืองหลวงอย่างแน่นอนฟู่เฟยเทียนแวะหากู่จิ้นอันที่จวนเพื่อไปงานเปิดโรงน้ำชาของเฟิ่งอวี่เหิงพร้อมกันเพราะเป็นเส้นทางที่ต้องผ่านอยู่แล้วทว่าตอนนี้ฟู่เฟยเทียนนั่งดื่มชากับกู่จิ้นอันเพื่อรอกู่ม่านชิงมาครึ่งชั่วยามแล้ว"น้องสาวเจ้าตอนไหนจะมา?""เดี๋ยวก็มา"ฟู่เฟยเทียนถึงกับถอนหายใจเมื่อได้ยินคำตอบของสหายตน คำว่าเดี๋ยวก็มาตนได้ยินมาครึ่งชั่วยามแล้ว ตอนนี้ในท้องของเขามีแต่น้ำชาเต็มไปหมด จนลมหายใจแทบจะเป็นกลิ่นน้ำชาอยู่แล้วระหว่างที่บุรุษสองคนกำลังคุยกันอยู่นั้น ทางเดินก็ปรากฏร่างสาวงามในชุดสีชมพูอ่อนเดินมาด้วยท่าทีสง่า"ท่านพี่...ข้ามาแล้ว" เสียงพูดกู่ม่านชิงย่อมมาก่อ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-16
  • กรุ่นรักผลิบาน   ตอนที่ 28 เปิดกิจการ 2

    ด้านล่างของโรงน้ำชาเฟิ่งอวี่เหิงกำลังวุ่นวายกับบรรดาแขกที่มาร่วมงาน โดยไม่รู้ตัวเลยว่ามีใครบางคนกำลังจ้องมองตนอยู่ตลอดเวลา"เหนื่อยหรือไม่ ข้าว่าเจ้าพักก่อนจะดีกว่า"กู่จิ้นอันนั่งมองเฟิ่งอวี่เหิงตั้งแต่เข้ามาในร้านแล้ว แต่เพราะเห็นเจ้าตัวดูกำลังวุ่นอยู่กับกิจการ แต่ถึงอย่างนั้นใบหน้าของนางก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มเหมือนมีความสุขกับสิ่งตรงหน้า ตนจึงไม่อยากเข้าไปรบกวนนาง ได้แต่นั่งมองอยู่เงียบ ๆ จนกระทั่งความวุ่นวายดูเบาบางลงจึงได้ลุกเดินเข้าไปหา"สนุกดีเจ้าค่ะ" เฟิ่งอวี่เหิงตอบกลับด้วยรอยยิ้มได้ฟังคำตอบของนาง กู่จิ้นอันได้แต่เม้มปากเป็นเส้นตรงไม่กล้าเอ่ยอะไรออกไป แม้ในใจเขาอยากแย้งว่าสิ่งที่นางทำอยู่ให้เหล่าเสี่ยวเอ้อทำแทนก็ได้ใต้เท้าเฟิ่งเห็นท่าทีอึดอัดใจของกู่จิ้นอันจึงได้เข้ามาช่วยคุยให้แทน"อาเหิงพ่อว่าเจ้าไปพักก่อนเถิด ทางนี้ให้หลงจู๊จัดการแทนเจ้าก็ได้ พ่อว่าไม่มีอะไรน่ากังวลแล้ว อีกอย่างชิงเอ๋อร์รอเจ้าอยู่ นางคงเหงาไม่น้อย"เฟิ่งอวี่เหิงได้ยินบิดาตนกล่าวเช่นนั้นก็มีสีหน้าครุ่นคิด ดวงตางามมองไปรอบ ๆ งานก็จริงอย่างที่บิดากล่าว ตอนนี้ผู้คนเริ่มเบาบางลงบ้างแล้ว อีกอย่างตอนนี้เริ่มรู้สึ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-16
  • กรุ่นรักผลิบาน   ตอนที่ 29 สหายเก่าที่เกือบลืมเลือน

    หลายเดือนผ่านไปในขณะที่เฟิ่งอวี่เหิงนั่งตรวจบัญชีของโรงน้ำชาตนเองนั้น ใบหน้างามคลี่ยิ้มออกมาอย่างภูมิใจ โรงน้ำชาของนางแม้เพิ่งเปิดได้ไม่นาน แต่เป็นที่นิยมในเมืองหลวงตอนนี้ที่ร้านเองก็ไม่พบปัญหาอะไรเพราะหลงจู๊ที่บิดาตนหามาให้นั้นมีฝีมือดีมาก ทั้งการจัดการร้านและการแก้ปัญหาต่าง ๆ ทำได้ด้วยดี จึงทำให้นางวางใจในหลาย ๆ เรื่องหลังจากที่ดูบัญชีและตรวจดูความเรียบร้อยร้านของตนแล้ว หญิงสาวรีบกลับจวนตนเองทันที เพราะเป็นห่วงมารดา ถึงแม้ตอนนี้ครรภ์จะเข้าเดือนที่หกแล้ว แต่บิดายังเป็นห่วง ไม่ยอมให้มารดาตนทำอะไรเลย เรียกว่าเห่อก็ไม่ผิด ซึ่งตัวนางเองก็เห็นด้วยกับบิดาเช่นเดียวกัน"ท่านแม่ ลูกกลับมาแล้ว"เฟิ่งอวี่เหิงเห็นมารดากำลังทำรองเท้าให้บุตรในท้องของตนเองอยู่ ก็เข้าไปสวมกอดมารดาด้วยความคิดถึงเฟิ่งฮูหยินคลี่ยิ้มให้บุตรสาวแล้วละมือจากการทำรองเท้าเพื่อลูบหัวบุตรสาวของตนอย่างอ่อนโยน จากนั้นก็จับมือของเฟิ่งอวี่เหิงมาจับท้องของตนที่นูนออกมา"รู้สึกหรือไม่?"เฟิ่งอวี่เหิงจับท้องของมารดาด้วยความตื่นเต้น นางรู้สึกเหมือนมีอะไรมากระทบกับมือของตนเอง"รีบออกมาเล่นกับพี่นะ พี่รอเจ้าอยู่" เฟิ่งอวี่เหิงพูดด้ว

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-16
  • กรุ่นรักผลิบาน   ตอนที่ 30 สหายเก่าที่เกือบลืมเลือน 2

    กู่ม่านชิงมาเดินตลาดกับเหล่าสาวใช้ นางได้เลือกดูของที่ตนจะซื้อต่าง ๆ นานา จนเดินไปถึงร้านขายผ้าร้านหนึ่ง ในขณะที่กู่ม่านชิงกำลังเลือกซื้อผ้าอยู่นั้น ก็มีเสียงบุรุษผู้หนึ่งทักตนขึ้นมา"ชิงเอ๋อร์มาเลือกซื้อผ้าเองเลยรึ?"กู่ม่านชิงหันหน้าไปหาคนที่เอ่ยทักตนอย่างสนิทสนมด้วยความสงสัยแต่เมื่อได้เห็นบุรุษรูปงามผู้นั้น ดวงตานางเบิกกว้างด้วยความดีใจ"อาหมิง!!" น้ำเสียงเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและดีใจกู่ม่านชิงรีบเดินเข้าไปหา 'ลั่วหมิงจู' สหายอีกคนของนาง"เจ้ากลับมาจากเมืองหลวงตั้งแต่เมื่อใดกัน?"นานมากแล้วที่นางกับสหายผู้นี้ไม่ได้เจอหน้ากัน เนื่องจากลั่วหมิงจูนั้นต้องเดินทางไปกับพี่ชายของตนไปตามเมืองต่าง ๆ ตามคำสั่งของบิดา เพื่อสร้างสัมพันธไมตรีและเพื่อเปิดกิจการค้าขายตามเมืองต่าง ๆ ด้วยในเมืองหลวงสกุลลั่วถือว่าเป็นสกุลที่มีฐานะร่ำรวย ถึงแม้จะไม่ได้เป็นสกุลที่รับราชการ เป็นเพียงสกุลค้าขายธรรมดา ๆ แต่ว่าพวกเขาก็มีอำนาจมากเช่นเดียวกันกิจการของสกุลลั่วนั้นมีมากมาย รวมถึงร้านผ้าที่กู่ม่านชิงเลือกอยู่ตอนนี้ก็เป็นของสกุลลั่วเช่นกัน"กลับมาถึงเมื่ออาทิตย์ก่อน แล้วเจ้ากับอาเหิงเล่าเป็นเช่นไรบ้าง ไม่พบ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-16
  • กรุ่นรักผลิบาน   ตอนที่ 31 เทศกาลหยวนเซียว

    ทางด้านฟู่เฟยเทียนและกู่ม่านชิงข้างในรถม้ามีเพียงความเงียบสงัดปกคลุม ฟู่เฟยเทียนนั่งมองสตรีที่มีสีหน้าแง่งอนตนอยู่อย่างเห็นได้ชัด"โกรธอันใดข้า?""...""โกรธที่ข้าไปขัดขวางเจ้ากำลังกินข้าวกลับบุรุษตามลำพังน่ะรึ? เจ้าไม่รู้หรืออย่างไรว่ามันไม่เหมาะสม""แล้วที่พระองค์จับมือของหม่อมฉันออกมาจากโรงเตี๊ยม ท่ามกลางสายตาของชาวบ้านมันเหมาะสมแล้วหรือเพคะ?" กู่ม่านตอบกลับโดยสายตาของนางยังคงต้องมองสิ่งที่อยู่ทางนอกหน้าต่าง ไม่ยอมมองคนตรงหน้าเลยแม้แต่น้อยกว่าตนจะได้เจอกับลั่วหมิวจู ได้ใช้เวลากับสหายคนสนิท มีเรื่องราวมากมายที่นางยังไม่ได้ไถ่ถาม อีกอย่างรอบนี้ก็ไม่รู้ว่าลั่วหมิงจูจะอยู่เมืองหลวงนานหรือไม่ทว่าบุรุษตรงหน้านี้จู่ ๆ มาจับมือนางแล้วพากลับจวนทันทีแบบนี้ได้อย่างไรกัน อีกทั้งยังมาถามเรื่องความเหมาะสมอีก อะไรคือเหมาะสม ทั้งที่ตัวเขาทำแบบนั้นกับนางก็ไม่ใช่เรื่องที่เหมาะสมเช่นเดียวกันฟู่เฟยเทียนได้ยินเช่นนั้นถึงกับสะอึก ตนลืมคิดไปว่าที่ตัวเองทำก็ไม่เหมาะสม แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าเหตุใดเขาถึงต้องทำเช่นนั้น เพียงแค่เห็นกู่ม่านชิงกินข้าวกับบุรุษตามลำพัง ตนรับรู้เพียงว่ากำลังไม่พอใจเท่านั้นเองท

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-16
  • กรุ่นรักผลิบาน   ตอนที่ 32 เทศกาลหยวนเซียว 2

    กล่าวจบนางก็เดินหนีจากตรงนั้นไปด้วยท่าทางที่เปี่ยมไปด้วยความสุข ใบหน้าของนางยิ้มแย้มตลอดเวลา โดยไม่รู้ตัวเลยว่ามีสายตาคู่หนึ่งจ้องมองอยู่ด้านกู่จิ้นอันและเฟิ่งอวี่เหิงหลังจากทั้งคู่ซื้อถังหูลู่เสร็จแล้ว ก็พากันเดินกลับมายังจุดที่กู่ม่านชิงรอพวกตน ทว่าตอนนี้มีเพียงความว่างเปล่าเท่านั้น"เอ๊ะ! ชิงเอ๋อร์หายไปไหนแล้ว"เฟิ่งอวี่เหิงหันมองซ้ายมองขวามองหาคนที่ให้นางไปซื้อถังหูลู่มาให้ แต่ตอนนี้กลับไม่เห็นแม้แต่เงา กลับกันกับชายหนุ่มข้างกายที่กำลังยกยิ้มมุมปากกับความคิดของน้องสาว นางอยากได้ผ้าไหมชั้นดีหรือเครื่องประดับชุดใหม่กัน เขาจะได้ให้คนไปจัดซื้อมาให้ ก่อนจะเอ่ยกับสตรีข้างกายด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่ม"สงสัยชิงเอ๋อร์คงเดินเข้าไปในงานกับอาหมิงแล้ว เราก็เดินเข้าไปข้างในกันเถิด"เฟิ่งอวี่เหิงได้ยินเช่นนั้นก็คล้อยตามที่กู่จิ้นอันกล่าว สงสัยชิงเอ๋อร์กับอาหมิงคงเข้าไปข้างในแล้วจริง ๆ แล้วเหตุใดถึงไม่ยืนรอให้ตนกลับมาก่อน มันน่านัก!!เฟิ่งอวี่เหิงไม่มีทางเลือก จึงยอมเดินเข้าไปในงานพร้อมกับกู่จิ้นอัน เพราะงานนี้หนุ่มสาวเดินเคียงคู่กันปกติ อีกทั้งยังมีคนจากเมืองอื่นที่มาร่วมงานเทศกาล พวกตนจึงไม่ตกเป็น

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-16
  • กรุ่นรักผลิบาน   ตอนที่ 33 นั่งเรือชมวิว

    เฟิ่งอวี่เหิงอดถามขึ้นมาไม่ได้ ขึ้นเรือมาด้วยกันสองคนตามลำพัง แล้วไหนจะปล่อยโคมไฟด้วยกันอีก จริงอยู่ที่วันนี้หนุ่มสาวทั่วไปก็ทำแบบนี้ แต่นางคิดว่ายังไงก็ต้องมีคนในเมืองหลวงเห็นพวกตนอยู่ด้วยกันแน่นอนที่เฟิ่งอวี่เหิงถามกู่จิ้นอันออกไปแบบนั้น นางไม่ได้ห่วงชื่อเสียงของตน เพราะตัวนางมีชื่อเสียงที่ไม่ค่อยดีอยู่แล้ว แต่คนตรงข้ามเป็นถึงท่านแม่ทัพของเมืองหลวง สร้างคุณงามความดีมามากมาย ทั้งยังมีชื่อเสียงดีงามตลอด"เหตุใดต้องใส่ใจ?" น้ำเสียงเต็มไปด้วยความสงสัย“เอ๊ะ!”“ข้าไม่ได้สนใจคำปากของผู้คนอยู่แล้ว” กู่จิ้นอันย้ำคำเดิมเฟิ่งอวี่เหิงเม้มปากเป็นเส้นตรง เมื่อได้ยินคำพูดที่เอาใจแต่ของบุรุษผู้นี้"การที่ท่านมาข้องเกี่ยวกับข้าเช่นนี้ ข้ากลัวว่าท่านจะด่างพร้อยไปด้วย ตัวข้ามีข่าวลือที่ไม่ค่อยดี ท่านพี่จิ้นอันน่าจะรู้ข่าวลือเรื่องของข้าดีว่าเป็นเช่นไร ข้าไม่อยากให้ท่านต้องมาเสียเพราะข้าเจ้าค่ะ"กู่จิ้นอันมองหญิงสาวที่กำลังยืนก้มหน้า ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความกังวลและความลำบากใจ ตอนนี้กู่จิ้นอันคิดว่าหากเขาไม่ทำหรือพูดอะไรสักอย่าง นางต้องโทษแต่ตัวเองแน่นอน"ข้าไม่ได้สนใจคำครหาของผู้คน สิ่งเดียวที่ข้

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-16

บทล่าสุด

  • กรุ่นรักผลิบาน   ตอนที่ 70 เรื่องน่ายินดี จบ

    ในขณะที่ทุกคนกำลังหัวเราะอย่างมีความสุขอยู่นั้น จู่ ๆ เฟิ่งฮูหยินก็ร้องออกมาคล้ายว่าเจ็บปวดบางอย่าง เฟิ่งฮูหยินถึงกับบีบมือสามีของตนแน่นด้วยความเจ็บปวด สร้างความตื่นตระหนกให้กับทุกคนในตอนนี้เป็นอย่างมาก"ฮูหยิน เจ้าเป็นอะไร?" เฟิ่งจินหยวนกุมมือของภรรยาด้วยความห่วงใย"โอ๊ย-! ท่านพี่จู่ ๆ ข้าก็เจ็บท้องเจ้าค่ะ""หรือว่าท่านพี่เจ็บท้องจะคลอด?"กู่ฮูหยินแสดงความคิดเห็นออกมาเพราะจากที่นับเดือนการตั้งครรภ์ของเฟิ่งฮูหยินก็ถือว่าถึงเวลาสมควรแล้วอีกอย่างท่าทางเช่นนี้ต้องใช่อย่างแน่นอน ทำเอาผู้คนที่ได้ยินเช่นนั้นถึงกับแตกตื่นด้วยความตกใจปนกับความดีใจจนทำอะไรไม่ถูกเหล่าบรรดาสาวใช้รีบไปตามหมอมาทำคลอดทันที ทำให้สถานการณ์ตอนนี้นั้นวุ่นวายยิ่งนักต่างจากตอนเช้าโดยสิ้นเชิงตอนนี้ทุกคนต่างพากันยืนอยู่ที่หน้าห้องทำคลอดอย่างใจจดใจจ่อกับสิ่งที่กำลังจะเกิดในไม่ช้า"ท่านพ่อ...ข้าตื่นเต้นจังเลยเจ้าค่ะ"เฟิ่งอวี่เหิงยื่นอยู่ใกล้ ๆ บิดาที่กำลังมีสีหน้าตื่นเต้นไม่แพ้กัน"พ่อก็เช่นกัน"ในขณะที่ทุกคนกำลังรอคอยอย่างใจจดใจจ่อ การรอคอยก็ได้สิ้นสุดลงเมื่อได้ยินเสียงเด็กทารกที่กำลังร้องออกมาพร้อมกับประตูที่เปิดออก"ย

  • กรุ่นรักผลิบาน   ตอนที่ 69 เรื่องน่ายินดี

    "เดี๋ยว!!"เฟิ่งอวี่เหิงชะงักไปครู่หนึ่งแต่ก็ไม่ได้หันกลับไปมองแต่อย่างใด นางไม่อยากให้กู่จิ้นอันเห็นน้ำตาที่กำลังไหลริน ในห้องตกอยู่ในความเงียบอีกครั้งเฟิ่งอวี่เหิงคิดว่าอย่างไรวันนี้ก็มาแล้ว พูดให้จบเสียตอนนี้เลยดีกว่า เพราะหากกลับไปโดยที่ยังไม่ได้พูดอะไรก็จะเป็นการค้างคาใจต่อกันอีก พอคิดได้เช่นนั้นนางก็พ่นลมหายใจออกมาเพื่อกลั้นอารมณ์ที่เก็บความเสียใจไว้อยู่"ข้ารู้ว่าสิ่งที่ข้าทำไปมันผิด เพราะข้าแค่อยากปกป้องตัวเองจากคนที่คิดไม่ดีต่อข้า และที่วางแผนไปทั้งหมดโดยที่ไม่ได้บอกท่าน เพราะข้ากลัวว่าท่านจะไม่ยอมให้ข้าทำเช่นนี้ ดีไม่ดีท่านอาจจะห้ามข้าไม่ให้ข้าไปร่วมงานด้วยซ้ำ เพราะข้ารู้ว่าท่านนั้นเป็นห่วงข้าเพียงใด และข้าก็รู้ว่าท่านไม่ยอมให้ข้าต้องเจ็บตัวอย่างแน่นอน"เฟิ่งอวี่เหิงหยุดพูดไปครู่หนึ่งเพื่อดูท่าทีของอีกฝ่ายทว่ากู่จิ้นอันก็ยังไม่มีท่าทีตอบรับแต่อย่างใด แต่ไม่ว่าอย่างไรเฟิ่งอวี่เหิงก็ตัดสินใจพูดต่อไป เพราะหากไม่พูดวันนี้ วันต่อไปอาจจะไม่ได้พูดอีกย่อมเป็นได้"ที่ข้าต้องทำเช่นนี้กับอี้หลิงฟาง เพราะคนเช่นนางหากไม่โดนเหมือนที่กระทำกับผู้อื่นบ้างก็คงไม่หยุดคิดร้ายเช่นกัน คนเช่นนางน

  • กรุ่นรักผลิบาน   ตอนที่ 68 ไม่มาก็ไป 3

    เช้าวันใหม่วันนี้เฟิ่งอวี่เหิงลุกขึ้นมาแต่งตัวตั้งแต่เช้า เพราะวันนี้นางมีที่จะไปคือจวนสกุลกู่หลังจากที่เมื่อคืนได้พูดคุยกับบิดาแล้ว เฟิ่งอวี่เหิงก็ได้ตัดสินใจทำตามที่กู่ม่านชิงและบิดาแนะนำ คือในเมื่อเขาไม่มาเราก็ต้องไปหา จะได้ปรับความเข้าใจกันสักทีวันนี้นางใส่ชุดสีขาวปักด้วยลายหมู่ตานทำให้ดูสวยงามยิ่งนักชินชินสาวใช้คนสนิทยกถาดปิ่นมาให้เฟิ่งอวี่เหิงเลือก พร้อมกับเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม"คุณหนูวันนี้ปักปิ่นอันไหนดีเจ้าคะ?"สายตาของเฟิ่งอวี่เหิงมองดูปิ่นในถาดที่ชินชินยกมา ได้ไปสะดุดกับปิ่นชิ้นหนึ่งเป็นปิ่นลายหูเตี๋ยสีฟ้า จึงเอื้อมไปหยิบขึ้นมาดูด้วยสายตาเปล่งประกายนางจำได้ว่าปิ่นชิ้นนี้เป็นชิ้นแรกที่กู่จิ้นอันซื้อให้ตอนที่ไปเที่ยวตลาดด้วยกัน ทว่าตั้งแต่ที่ได้มายังไม่เคยปักเลยสักครั้ง'ข้าเอาใจท่านขนาดนี้หากท่านยังไม่หายโกรธ ข้าก็ไม่รู้จะทำอย่างไรแล้ว'คิดได้อย่างนั้นเฟิ่งอวี่เหิงจึงให้ชินชินปักปิ่นชิ้นนี้ให้นางหลังจากที่ทำอะไรเสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว เฟิ่งอวี่เหิงจึงเดินทางไปยังจวนสกุลกู่ตามที่คาดหวังไว้ทันทีใช้เวลาราวสองเค่อก็มาถึงที่หมาย เฟิ่งอวี่เหิงเดินเข้าไปข้างในโดยมีสาวใช้นำทางให้น

  • กรุ่นรักผลิบาน   ตอนที่ 67 ไม่มาก็ไป 2

    "อะไร?" กู่ม่านชิงแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่องกับสิ่งที่เฟิ่งอวี่เหิงถาม"ข้ารู้นะว่าวันนั้นเจ้าไปไหนกับรุ่ยอ๋อง บอกข้ามาเดี๋ยวนี้เลยนะ""ก็แค่ไปกินข้าวด้วยกัน มีอะไรให้น่าตื่นเต้นกัน"แม้ปากจะพูดไปอย่างนั้น แต่แก้มของกู่ม่านชิงตอนนี้กลับแดงระเรื่อขึ้นมา ทำเอาเฟิ่งอวี่เหิงถึงกับหลุดหัวเราะให้กับท่าทางของสหาย"ก็ได้ ๆ ข้าเชื่อเจ้าก็ได้"เห็นว่าถูกล้อเลียนจากสหาย กู่ม่านชิงก็ได้แต่ย่นจมูกใส่หญิงสาวตรงหน้า"แล้วรุ่ยอ๋องดีกับเจ้าหรือไม่?" ท้ายเสียงมีความห่วงใย"ก็ดีนะ...” กู่ม่านชิงทำท่าครุ่นคิดถึงคำพูดในวันนั้น “นี่เหิงเหิง รุ่ยอ๋องบอกจะพาข้าไปท่องเที่ยวเมืองอื่นด้วย"คิดถึงเรื่องนี้ทีไรกู่ม่านชิงถึงกับเก็บอาการไม่อยู่ เพราะตื่นเต้นเรื่องที่ตนจะได้ไปเที่ยวตามที่เคยปรารถนาเอาไว้ เมื่อมีคนจะทำปรารถนาของนางให้เป็นจริง มีรึกู่ที่นางจะปิดบัง"ไหนเจ้าว่าไม่ตื่นเต้น?""ข้าไม่คุยกับเจ้าแล้ว"กู่ม่านชิงที่โดนหยอกล้อเช่นนั้นถึงกับแง่งอนเพราะความเขินอาย เฟิงอวี่เหิงก็ได้แต่ยิ้มขำให้กับท่าทีเช่นนี้ สตรีสองคนนั่งคุยกันจนถึงช่วงบ่าย กู่ม่านชิงก็ขอตัวกลับจวนของตนในขณะที่กู่ม่านชิงกำลังออกจากโรงน้ำชาของเฟิ่

  • กรุ่นรักผลิบาน   ตอนที่ 66 ไม่มาก็ไป

    "เรื่องที่พาเจ้าไปเที่ยวยังเมืองต่าง ๆ เป็นข้าแทนได้หรือไม่?""ฮ่า ฮ่า ฮ่า พระองค์ทรงล้อหม่อมฉันเล่นอีกแล้ว"กู่ม่านชิงแสร้งหัวเราะออกมาเบา ๆ กับคำพูดของคนที่จะพานางไปเที่ยว จะให้นางเชื่อได้อย่างไรว่ารุ่ยอ๋องจะพานางไปได้ ในเมื่อตำแหน่งนั้นที่ติดตัวอยู่นั้นมากด้วยภาระและหน้าที่ จะทิ้งภาระเพราะว่าจะพานางไปเที่ยวอย่างนั้นรึ ไม่ว่าอย่างไรกู่ม่านชิงก็ไม่เชื่อเด็ดขาด"..." ฟู่เฟยเทียนในขณะที่ฟู่เฟยเทียนกำลังจะบอกเรื่องบางอย่างกับกู่ม่านชิงนั้น เสี่ยวเอ้อก็นำอาหารที่สั่งเข้ามาก่อน ทำให้บทสนทนานั้นต้องยุติลงเพื่อที่ทั้งคู่จะได้รับประทานอาหารกันในระหว่างที่ทั้งคู่กำลังรับประทานอาหารด้วยกันอย่างเงียบ ๆ นั้น ฟู่เฟยเทียนก็ได้เอ่ยปากขึ้นมา"ชิงเอ๋อร์ เรื่องที่ข้าจะพาเจ้าไปเที่ยว ข้าพูดความจริง เพราะนั่นก็เป็นความฝันของข้าเช่นกัน" น้ำเสียงเต็มไปด้วยความจริงจัง"พระองค์จะไปท่องเที่ยวได้อย่างไรเพคะ ในเมื่อพระองค์เป็นรุ่ยอ๋อง เว้นเสียแต่พระองค์จะไม่ได้เป็นท่านอ๋องแล้ว"กู่ม่านชิงยังคงไม่เชื่อคำพูดของฟู่เฟยเทียน เพราะตราบใดที่ฟู่เฟยเทียนยังเป็นอ๋องอยู่ก็ไปไหนตามอำเภอใจไม่ได้ เพราะภาระที่ต้องดูแลประชา

  • กรุ่นรักผลิบาน   ตอนที่ 65 ห่วงเรื่องตนก่อน 2

    ทันทีที่เห็นว่าเป็นฟู่เฟยเทียนคิ้วงามก็ขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัย เพราะกู่ม่านชิงนั้นคิดว่าฟู่เฟยเทียนตามกู่จิ้นอันออกไปแล้ว แต่กลับกลายเป็นว่ายังไม่ไปไหน"จะไปไหน""ไปหาท่านพี่จิ้นอันเพคะ หม่อมฉันต้องอธิบายให้ท่านพี่จิ้นอันเข้าใจ""ไม่ต้องไป""ไม่ได้เพคะ ต้องไป"กู่ม่านชิงเริ่มจะไม่เข้าใจในการกระทำของฟู่เฟยเทียน นอกจากจะรั้งไม่ให้นางไปอธิบายเรื่องที่เฟิ่งอวี่เหิงกับนางวางแผนให้กู่จิ้นอันฟัง ยังจับมือนางไม่ปล่อยอีก"ข้าหิวข้าว""หิวก็ไปกินสิเพคะ""เจ้าต้องไปกินกับข้าด้วย""หม่อมฉันไม่หิวเพคะ หม่อมฉัน...ว้าย! รุ่ยอ๋องปล่อยมือหม่อมฉันก่อนเพคะ"ฟู่เฟยเทียนนั้นไม่ฟังกู่ม่านชิงพูดแต่อย่างใด ชายหนุ่มดึงมือของกู่ม่านชิงลงบันไดไปยังชั้นล่างเพื่อเดินทางไปยังโรงเตี๊ยมทันที"รุ่ยอ๋อง ได้โปรดปล่อยมือของหม่อมฉันก่อนเพคะ หากมีผู้ใดเห็นพระองค์จะเสื่อมเสียชื่อเสียงเอานะเพคะ" น้ำเสียงที่พยายามออดอ้อนให้ฟู่เฟยเทียนปล่อยมือ"เจ้าก็ต้องรับผิดชอบข้า เพราะเจ้าเป็นคนทำให้ข้าเสียชื่อเสียงเป็นที่ครหาของชาวบ้าน แล้วก็คงไม่มีสตรีใดอยากแต่งงานกับข้าเพราะว่าข้านั้นเสียชื่อเสียงไปแล้ว เพราะฉะนั้น เจ้าต้องรับผิดชอบ

  • กรุ่นรักผลิบาน   ตอนที่ 64 ห่วงเรื่องตนก่อน

    น้ำเสียงที่คนฟังก็รู้สึกได้ว่าตอนนี้กู่ม่านชิงนั้นคิดสิ่งใดอยู่"ข้าว่าอย่าเพิ่งกังวลเรื่องที่ยังไม่เกิดเลยจะดีกว่า เจ้านั่นแหละเหิงเหิง เหตุใดถึงยอมให้คนพวกนั้นทำร้ายเจ้าได้ ไม่ใช่ว่าเจ้าเตรียมพร้อมอยู่แล้วรึ?" คราวนี้เป็นกู่ม่านชิงถามคำถาม"ข้าเตรียมใจไว้แล้ว แต่ใครจะไปคิดว่าพวกนั้นจะเลวทรามขนาดนั้น""เจ้านี่น่ะ ทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลังหากท่านพี่ไปช่วยเจ้าไม่ทันเจ้าจะทำอย่างไร""เอาน่า เรื่องมันผ่านมาแล้วเจ้าจะบ่นข้าทำไมกัน อีกอย่างข้าก็ไม่ยอมตกเป็นเมียของคนพวกนั้นอยู่แล้ว และตอนนี้อี้หลิงฟางก็ได้รับผลกรรมที่ก่อแล้ว" น้ำเสียงที่พูดขึ้นอย่างสบายใจ คล้ายกับว่าไม่ได้ตื่นตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นกับตนเลยแม้แต่น้อยเพราะก่อนที่เรื่องนี้จะเกิดขึ้นกับเฟิ่งอวี่เหิง ทั้งคู่รู้อยู่แล้วว่าเรื่องทั้งหมดนี้เป็นแผนของอี้หลิงฟางที่ต้องการทำให้เฟิ่งอวี่เหิงนั้นเสื่อมเสียชื่อเสียงตั้งแต่ที่ซูเฟยซื่อมาหาเฟิ่งอวี่เหิงในตอนนั้น ได้เตือนเรื่องอี้หลิงฟางกับนาง ทำให้ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาเฟิ่งอวี่เหิงก็ได้ส่งคนไปเฝ้าติดตามดูอี้หลิงฟางตลอดอย่างไม่คาดสายตาทุกฝีก้าวซึ่งก็เป็นไปตามที่ซูเฟยซื่อได้คาดการณ์ไว้ อี้

  • กรุ่นรักผลิบาน   ตอนที่ 63 แผนซ้อนแผน

    กู่จิ้นอันเอ่ยถามน้องสาวของตัวเองที่กำลังจะออกจากจวนด้วยท่าทีเร่งรีบ"ข้าจะไปหาเหิงเหิงเจ้าค่ะ ข้าไปก่อนนะเจ้าคะ"กู่ม่านชิงพูดจบก็วิ่งขึ้นรถม้าทันทีไม่รีรอ จนตัวกู่จิ้นอันเองยังรู้จักแปลกใจกับท่าทีของน้องสาวตนเอง เพราะปกติหากนางไปข้างนอก กู่ม่านชิงต้องมาออดอ้อนขอตั๋วเงินกับเขาเพื่อไปซื้อสิ่งของต่าง ๆ ตามที่นางต้องการแต่นี่อะไร? นอกจากจะไม่มาออดอ้อนตนแล้ว ยังทำท่าทางคล้ายกับว่าพยายามหลบหน้าใครบางคน แม้ว่าจะสงสัยว่าตัวกู่ม่านชิงหลบหน้าฟู่เฟยเทียน แต่ก็ไม่น่าจะใช่เพราะฟู่เฟยเทียนก็แวะเวียนมาที่จวนประจำ แล้วนางเป็นอันใดกัน?ในขณะที่กู่จิ้นอันกำลังสงสัยกับท่าทีของน้องสาวตัวเองที่แปลกไปอยู่นั้น กลับมีใครบางคนนั่งอมยิ้มกับท่าทางของกู่ม่านชิงที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าท่าทางของนางนั้นกำลังหลบหน้าเขาอยู่อย่างแน่นอนเมื่อบรรยากาศกลับมาเงียบสงบแล้ว สองบุรุษก็นั่งพูดคุยกับถึงเรื่องที่กำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้านี้"เรื่องนั้นจะเริ่มเมื่อใดหรือพ่ะย่ะค่ะ?”"ทันทีที่เสด็จพี่พร้อมก็เริ่มได้เลย""แล้วท่านจะออกจากตำแหน่งรุ่ยอ๋องหรือไม่?""หากตำแหน่งนี้มันรั้งข้าไว้ให้อยู่แต่ในเมืองหลวง ข้าก็คงต้องขอให้เสด็จพ่อ

  • กรุ่นรักผลิบาน   ตอนที่ 62 ผลของการกระทำ 2

    ในขณะที่ทั้งคู่พากันโทษแต่ผู้อื่นที่ทำให้พวกตนต้องมาเจอกับเหตุการณ์เหล่านี้อยู่นั้น ประตูเรือนก็ถูกเปิดออกโดยสาวใช้กลุ่มหนึ่งเมื่อเปิดประตูแล้วสาวใช้ประมาณสองถึงสามคนก็พากันไปเก็บสิ่งของภายในเรือนตามคำสั่งของเจ้าของจวนทันที"เดี๋ยว! พวกเจ้าจะเก็บของข้าไปไหน?""พวกข้าได้คำสั่งมาว่าให้เก็บของออกจากเรือนนี้ให้หมดเพื่อให้พวกท่านสองแม่ลูกได้ออกบวชตลอดชีวิต"ตอนนี้แม้แต่สาวใช้ยังพูดด้วยน้ำเสียงที่แข็งกระด้าง ซือจินและอี้หลิงฟางไร้ซึ่งความเคารพจากบรรดาสาวใช้ ทั้งที่แต่ก่อนคนพวกนี้เคยเป็นที่รองมือรองเท้าให้พวกนาง แต่ตอนนี้แม้แต่ก้มหัวให้ก็ยังไม่มี"เจ้าว่าอะไรนะ? ใครจะไปบวชตลอดชีวิตกัน?" อี้หลิงฟางเอ่ยถามอย่างสงสัย"ก็พวกท่านสองคนแม่ลูกอย่างไรเล่า ฮูหยินเอกมีคำสั่งว่าให้พวกท่านทั้งสองคนไปบวชที่วัด ถือศีลภาวนา สำนึกผิดในสิ่งที่ตัวเองทำไป แล้วไม่ต้องกลับมาที่นี่อีก""ใครทำอะไรผิด ฟางเอ๋อร์ทำเรื่องแค่นี้ถึงกับกล้าออกคำสั่งให้พวกข้าออกบวชตลอด มันจะไม่มากไปหน่อยรึ?"ซือจินยังคงโวยวายไม่ยอมรับกับคำสั่งที่ตัวเองได้รับ แค่เรื่องที่อี้หลิงฟางทำไม่เห็นต้องมาออกคำสั่งถึงขั้นให้พวกนางสองคนแม่ลูกต้องไปบว

สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status