เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 58
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-10 13:52:00
บทที่เกี่ยวข้อง
กฎคือห้ามรัก บทที่ 59
ใบหน้าหล่อคมฝังลงกับเนินหน้าอกของคนที่ถูกเขาจับให้นั่งบนโต๊ะทำงาน"ถ้าพี่ไม่ปล่อย ฉันจะโกรธจริงๆ แล้วนะ" ถ้าอยู่ที่บ้าน..เธอคงปล่อยเขาทำไปแล้ว แต่นี่ที่ทำงาน แถมประตูห้องไม่ได้ล็อกด้วย"ขอชื่นใจนิดเดียวเอง" ว่าแล้วริมฝีปากหนาก็ขยับขึ้นมาหยุดอยู่ที่ซอกคอระหง ส่วนจมูกทำหน้าที่สูดดมกลิ่นหอมละมุนจากผิวกายอันขาวผ่อง"พอได้แล้วค่ะ ฉันจะออกไปช่วยงานข้างนอก""ไม่คิดจะช่วยงานพี่เลยเหรอ""แล้วพี่จะให้ฉันช่วยงานอะไรล่ะ""ช่วยนั่งเป็นกำลังใจ""พี่ก็เป็นสะแบบนี้" ก็รู้อยู่หรอกว่าเขาคลั่งไคล้ในตัวเธอ..แต่ก็เกินไป"ใกล้เที่ยงแล้วไม่ต้องออกไปหรอก เดี๋ยวพี่พาไปทานอะไรอร่อยๆ""พอถึงตอนเที่ยงค่อยออกไปหาฉันก็ได้นี่คะ ถอยออกไปเลยนะคนบ้า" สโนไวท์ผลักร่างของเขาออกแล้วเธอก็ลงไปยืนอึบ แต่จังหวะที่เท้าของเธอแตะพื้น ขาที่ไม่ค่อยมีแรงเกือบล้มลงไป โชคดีที่เทวินรับร่างของเธอไว้ได้ทัน"เป็นอะไร""จะเป็นอะไรอีกล่ะคะ!""อย่าบอกนะว่าหมดแรงเพราะเรื่องเมื่อคืน""ไม่ต้องมาถามได้ไหม" วันนี้ถึงแม้เธอจะทำงานคล่องแคล่ว แต่ร่างกายของเธอก็เหมือนที่เห็นนี่แหละ หลายปีแล้วที่ไม่ถูกกระแทกแถมครั้งนี้เธอเป็นคนขึ้นเองด้วย ขาก็เลยไม่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-10กฎคือห้ามรัก บทที่ 60
"อะไรนะคะ?""เราได้ยินไม่ผิดหรอก ในที่ประชุมไม่อนุมัติให้มีตำแหน่งประธานร่วม แต่พี่หาตำแหน่งให้เราไว้แล้ว""อย่าบอกนะคะ ว่าตำแหน่งรองประธาน""ทำไมเรารู้ เราแฮกกล้องวงจรปิดเหรอ""จะบ้าเหรอคะ ฉันจะไปแฮ็กทำไม ขออีเมลก็ได้นี่""อย่าบอกนะว่านอกจาก IQ EQ จะสูงแล้ว เรายังมีญาณทิพย์ด้วย?""พี่เทวิน! พี่จะบ้าหรือไง แค่มองตาของผู้หญิงคนนั้นฉันก็เดาออกแล้วล่ะ" มองแรงขนาดนั้น ใครจะดูไม่ออกล่ะ"เมียพี่เก่งจังเลย แบบนี้ต้องชนะแน่""ชนะ? ชนะอะไรคะ""ก็พี่น่ะสิไปท้าลักขณา""ท้าอะไรคะ""ท้าว่าถ้าใครหาลูกค้าได้ก่อน คนนั้นจะได้ตำแหน่งรองประธานบริษัท""ห๊า?""ทำไมเราดูตกใจ พี่เชื่อใจในฝีมือของเรานะ""เชื่อใจในฝีมือฉัน แต่พี่คิดเหรอว่าคนแบบแม่นั่นจะไม่ลงมือหาลูกค้าแล้ว""ลูกค้าไม่ได้หาง่ายๆ นะครับ เดือนหนึ่งได้รายสองรายก็ถือว่าดีเท่าไรแล้ว" เขาหมายถึงต่อคน เพราะถ้าใครได้ลูกค้าจะได้ค่าคอมมิชชั่นเพิ่ม"แต่พี่อย่าลืมว่าเธอคนนั้นอยู่ ณ.จุดนี้มานานแค่ไหนแล้ว ลูกค้าเก่าๆ เธอคงมีตุนไว้บ้างแล้วล่ะ""เออทำไมพี่ถึงไม่คิดข้อนี้" ถ้าเขาคิดได้ก็คงมีข้อห้ามว่าห้ามติดต่อไปหาลูกค้าคนเก่า ความคิดของเทวินคิดแต่ว่าสโนไวท์เก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-10กฎคือห้ามรัก บทที่ 61
หลังการประชุม.. และตอนนี้ก็เป็นเวลาเลิกงาน"นี่คือห้องทำงานของฉันใช่ไหมคะ""ใช่ครับ..แต่ตอนนี้เป็นเวลาเลิกงานเรากลับบ้านกันก่อน""ฉันยังไม่อยากกลับเลย ขอร่างโปรเจคก่อนแป๊บหนึ่งนะคะ""เพิ่งประชุมงานกันเสร็จก็จะทำเลยเหรอ? ค่อยรอทำวันหลังก็ได้" ถึงยังไงตอนนี้เธอก็เป็นผู้ชนะแล้ว รอแค่คนแพ้ยอมถอย"ทำไมต้องรอคะ คิดแล้วเริ่มทำเลยจะไม่ดีกว่าเหรอ""ก็ได้..แล้วเราอยากให้พี่ช่วยอะไรล่ะ""ถ้าพี่วินมีงานทำก็ไปทำก่อนเลยค่ะ""งานพี่ค่อยทำก็ได้""ถ้าพี่อยากช่วยก็ช่วยออกไปตามเพื่อนฉันเข้ามาหาหน่อยค่ะ""ได้ครับ"ผ่านไปสักพักเทวินก็กลับเข้ามา และก็บอกกับเธอว่าตอนนี้เพื่อนของเธอกลับไปแล้ว"ทำไมข้าวหอมไม่รอกลับพร้อมเราล่ะคะ" "เพื่อนเราคงเกรงใจมั้ง"สโนไวท์คิดว่าถ้าตีกรอบให้เพื่อนมากเดี๋ยวก็อยู่ร่วมกันลำบาก ถ้าข้าวหอมต้องการแบบไหนก็ปล่อยให้ทำไปแล้วกัน20 : 00 น. "เสร็จแล้วค่ะกลับกันเถอะ""อะไรนะ?""ฉันบอกว่าเสร็จแล้ว""เสร็จแล้วหมายถึงพร้อมคุยเรื่องวัตถุดิบหรือว่าอะไร""ใช่ค่ะพรุ่งนี้พี่ก็เอาโปรเจคของฉันไปเสนอที่ประชุมได้เลย" หญิงสาวยื่นเอกสารที่เธอเพิ่งทำเสร็จให้กับเขาได้ดูก่อน "ตัววัตถุดิบฉันค้นหาไว้หล
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-10กฎคือห้ามรัก บทที่ 62
เช้าวันต่อมา..เมื่อคืนนี้พอเห็นว่าเธองอนเทวินก็เลยเก็บกลั้นอารมณ์ตัวเองไว้ก่อน ดีเหมือนกันจะได้ให้เธอพักผ่อนร่างกายด้วย"เพื่อนฉันออกไปแล้วเหรอคะ" ลงมาข้างล่างก็ไม่เห็นข้าวหอมแล้ว"ผมก็บอกให้รอออกไปพร้อมกัน แต่เพื่อนของคุณผู้หญิงบอกว่า.." คนที่รายงานก็คือก้าวหน้า"ไม่ต้องหรอกค่ะ ฉันรู้แล้ว" เธอรู้ว่าข้าวหอมเป็นคนที่เกรงใจคนแบบนี้ และเพราะความเป็นข้าวหอมนี่แหละที่ทำให้สโนไวท์เปิดใจรับเป็นเพื่อนมาตลอดรถคันนี้มีสี่ที่นั่ง ถ้าข้าวหอมไปด้วยคือต้องนั่งเบียดกับสโนไวท์ เพราะด้านหน้ามีผู้ช่วยและคนขับรถ ข้าวหอมก็เลยไม่อยากรบกวนปล่อยให้พวกเขานั่งกันไปแบบสบายๆ [บริษัท]"ฉันว่าจะให้คนเอารถจากที่บ้านมาส่ง เราจะได้ขับมากันสองคน""อะไรนะ" ข้าวหอมที่กำลังทำงานอยู่หันกลับไปมองเพื่อน"ข้าวจะได้ไม่ต้องนั่งรถโดยสารมาทำงานไง" "เราบอกแล้วใช่ไหมว่าไม่ต้องเป็นห่วง ถ้าสักวันหนึ่งเราไม่มีสโนว์แล้วเราจะอยู่ยังไง""ทำไมต้องไม่มีเราด้วย""สโนว์อย่าลืมสิ คนเราต้องมีครอบครัวเป็นของตัวเอง ถึงแม้เป็นเพื่อนที่รักกันมากยังไงสักวันก็ต้องแยก""ฉันไม่อยากแยกกับเธอเลย""มันเป็นไปไม่ได้หรอก ขนาดพ่อแม่แท้ๆ ก็ยังต้องแยกจาก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-10กฎคือห้ามรัก บทที่ 63
ในห้องประชุม..หลังจากที่ลักขณาออกไปแล้ว ทุกคนต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวกัน เรื่องที่สโนไวท์สามารถจัดการทุกอย่างได้ภายในพริบตา ก็รู้อยู่ว่า IQ ของแต่ละคนไม่เท่ากัน แต่สำหรับเธอคนนี้แล้วมันเกินความคาดหมายของทุกคนมาก"ที่เหลือเราค่อยคุยกันวันหลัง ผมขอพาภรรยาออกไปข้างนอกก่อนนะครับ""แต่ฉันยังอยากคุยเรื่องงานต่อนี่คะ""ไม่คุยแล้ว" ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นป่านนี้คงนั่งร้องไห้ แต่สำหรับเธอยังอยากจะคุยงานต่ออีกแกร็ก.."??" พอออกมาจากห้องประชุม เทวินก็เห็นผู้หญิงที่คุ้นตาเดินตามแรงจูงของลักขณาไป"มีอะไรคะ" สโนไวท์ไม่ทันได้มองแต่พอเห็นว่าเขามองตามจนเธอผิดสังเกต หญิงสาวก็เลยมองตาม แต่ก็ไม่เห็นอะไร"เข้าไปรอพี่ในห้องก่อนนะ""ฉันจะกลับห้องทำงานค่ะ""ไม่เอารอพี่ในห้องนี้ก่อน" ชายหนุ่มพาเธอเข้ามาส่งในห้องทำงาน"พี่วินจะไปไหนคะ""เดี๋ยวพี่มา"ในห้องรองประธาน.."ไม่ไปเยี่ยมกันเลยนะคะ""เราคุยกันแล้วไม่ใช่เหรอ""ก็เพราะเรื่องนั้นแหละค่ะ พอออกมาฉันถึงได้รีบมาหาคุณที่นี่เลยไงคะ""แต่ไม่น่าจะมาหาฉันที่บริษัท ทำไมถึงไม่นัดคุยกันที่อื่น""คุณบังคับฉันเองไม่ใช่เหรอคะ ให้มาหาที่บริษัท""เธอพูดบ้าอะไร""ฉันติดต่อคุ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-10กฎคือห้ามรัก บทที่ 64
ไม่ใช่แค่เทวาหรอกที่จำข้าวหอมได้ ข้าวหอมก็จำผู้ชายในคืนนั้นได้แม่น คนบ้าอะไรอยู่ดีๆ ก็เอาขายื่นมาขัดขาเธอให้ล้มและตัวเองก็เข้ามาช่วยแต่ข้าวหอมไม่คิดว่าผู้ชายคนนี้จะเป็นน้องชายของรุ่นพี่เทวิน เพราะดูการแต่งตัวหรือแม้แต่นิสัยคนละเรื่องเลย"ผมว่าคุณผู้หญิงเข้าไปในบ้านดีกว่าครับ" ถึงแม้ผู้ชายคนนี้จะเป็นน้องชายของเจ้าของบ้าน แต่ดูท่าทางแล้วไม่น่าไว้ใจ บอดี้การ์ดก็เลยยังคงกันเทวาไม่ให้เข้าใกล้สโนไวท์อยู่ดี"อะไรของพวกนี้วะ ว่าจะหนีมาพักสมองสักหน่อย" พอเรียนจบเทวาก็บอกพ่อว่าจะมาช่วยงานพี่ชาย ..ที่บอกแบบนั้นเพราะถ้าเขาไม่มีงานทำพ่อจะให้เข้าโรงเรียนเตรียมทหาร ถึงแม้ไม่ได้เรียนมาทางด้านนี้แต่ก็ไม่สายที่จะเริ่มเรียนที่ศิลาอยากให้เทวารับราชการเผื่อว่าลูกจะเปลี่ยนนิสัยได้บ้าง แต่คนแบบเทวาถ้าเขาไม่ยอมเปลี่ยนเองก็ไม่มีใครสามารถบังคับเขาได้สโนไวท์รอเทวินกลับบ้านจนค่ำมืด เขาก็ยังไม่กลับมา"จะไปไหน" ข้าวหอมรีบไปหยุดสโนไวท์ที่กำลังจะออกจากห้อง"ฉันจะลงไปถามคนข้างล่างว่ามันยังไงกันแน่ ทำไมพี่วินถึงยังไม่กลับ..มันเกิดอะไรขึ้น""แต่พี่เขาบอกให้รออยู่ข้างบน""ฉันรู้สึกยังไงไม่รู้""รู้สึกอะไร หรือว่าเธอไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-10กฎคือห้ามรัก บทที่ 65
"งื้ออออ!!" มือเรียวยกขึ้นมาเช็ดริมฝีปากทันทีที่เขาปล่อยให้เธอเป็นอิสระ เพราะเมื่อสักครู่เทวาไม่ได้ใช้มือตัวเองปิดปากเธอ แต่เขาใช้ปากของเขาเอง..นั่นหมายถึงจูบ "ไอ้!!""ไอ้อะไรพูดดีๆ นะ บอกแล้วไงว่าห้ามกรี๊ดยังจะแหกปากอีก""ไอ้คนเลว ไอ้คนชั่ว!""อ้าวสงสัยว่าอยากจะโดนอีกครั้ง เดี๋ยวพี่จัดให้น้อง""กรี๊ด!" ข้าวหอมกรี๊ดใส่หน้าก่อนที่จะรีบออกมาจากห้องของเธอเอง แล้วตรงมาที่ห้องของสโนไวท์กับเทวิน "สโนว์เธอไปอยู่ไหน รู้ไหมว่าอีตาบ้านี่รังแกฉัน งื้ออออ" ไม่คิดว่าจูบแรกของเธอจะถูกผู้ชายแบบนี้ขโมยไป ข้าวหอมไม่ได้พิศวาสเลยที่เขาเป็นลูกชายของเจ้าใหญ่นายโต เพราะดูแล้วนิสัยผู้ชายคนนี้แย่มาก[โรงพยาบาล]"มันเป็นแบบนี้ได้ยังไงคะ ใครทำพี่""พี่ไม่เป็นอะไรมากแล้ว ไม่ร้องนะ""ใครเป็นคนยิงพี่ บอกฉันมา""ทุกอย่างมันจบแล้ว""พี่ก็บอกฉันมาสิว่ามันเกิดเรื่องอะไร ตำรวจจับมันได้หรือยัง""โอ๊ย""พี่ไม่ต้องขยับตัว" สโนไวท์เช็ดน้ำตาตัวเองออก เพราะเมื่อสักครู่เขากำลังจะเอื้อมมือมาเช็ดให้กับเธอ"เรื่องที่เกิดขึ้นครั้งนั้นทำไมเราถึงไม่บอกพี่""มันเกี่ยวกับเรื่องนั้นเหรอคะ" ไม่ต้องบอกเธอก็พอจะรู้แล้วว่าเขาหมายถึงเรื่อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-10กฎคือห้ามรัก บทที่ 66
กฎคือห้ามรัก บทที่ 66 [เทวา)จะไม่ช่วยพี่ชายก็ไม่ได้ เพราะเห็นสภาพที่พี่ชายนอนบาดเจ็บอยู่บนเตียง ถึงแม้เขาไม่เอาไหนแค่ไหนก็คงต้องได้ช่วยแล้วล่ะ"เอาวะถ้าไม่เจ๊งก่อนนะ" เทวามองดูตัวเองในกระจก เขาชอบแต่งตัวแบบสบายๆ แบดๆ หน่อย แต่ครั้งนี้ต้องใส่สูทผูกเนคไท หึ..คงกลัวเมียรู้มากสินะถึงยอมให้กิ๊กมาทำงานกับเราพอเทวาลงมาจากชั้นบนก็ไม่เห็นข้าวหอมแล้ว แต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจ เดินตรงไปขึ้นรถซึ่งมีคนขับรถคู่ใจของพี่ชายทำหน้าที่ และผู้ช่วยมือขวายืนคอยเปิดประตูให้"เชิญครับคุณเทวา" ก้าวหน้าเคยเจอเทวาอยู่ไม่กี่ครั้งพอรถเคลื่อนตัวออกมาก้าวหน้าก็ส่งเอกสารให้เทวาได้อ่านดู ว่าควรทำตัวยังไง หรือเรียกอีกอย่างว่าสคริปต์เพื่อพูดในที่ประชุมเรื่องที่เทวินถูกยิงในครั้งนี้ไม่ใช่ปิดข่าวแค่ภายนอก ภายในก็ถูกปิดข่าวด้วย เพราะไม่อยากให้เกิดเรื่องวุ่นวาย หรือบางทีอาจจะมีคนหัวหมอโอนถ่ายหุ้นของลักขณามาเป็นของตัวเอง ถ้าเป็นแบบนั้นผู้ถือหุ้นรายใหญ่อาจจะถูกเปลี่ยนมือก็เป็นได้ห้องประชุมผู้บริหาร.."อะไรครับเนี่ย อยู่ดีๆ จะมาให้น้องชายดูงานแทน มันไม่ใช่ตำแหน่งพนักงานนะครับที่จะทำแทนกันได้" แน่นอนว่าต้องมีคำพูดที่ส่อไปในทางล
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-10
บทล่าสุด
กฎคือห้ามรัก บทที่ 80
"จะไปไหน" เทวินรีบเดินตามสโนไวท์ออกไป ส่วนเทวายังคงนั่งอยู่ที่เดิมแบบทำอะไรไม่ถูก เพราะอย่างที่รู้กันอยู่ว่าเขาไม่ต้องการมีครอบครัว ชีวิตโสดมันสุดแสนที่จะอิสระอยู่แล้วแต่สโนไวท์ไม่ได้บอกว่าเธอจะไปไหน พอออกจากห้องมาได้ สโนไวท์ก็เดินตรงไปจุดที่เกิดเรื่อง ..นั่นคือโต๊ะทำงานของข้าวหอม"บอสครับ" ก้าวหน้าและกุ้งนางที่นั่งอยู่หน้าห้องเห็นทั้งสองออกมาก็รีบเดินตามไปแกร็ก! มาถึงเธอไม่เสียเวลาเคาะเลยด้วยซ้ำ..สโนไวท์ก็เปิดประตูเข้าไป"??" อันอันที่มัวสนใจผลตรวจเลือดของข้าวหอมอยู่ เงยหน้าขึ้นมองคนที่เสียมารยาทเปิดประตูเข้ามาโดยไม่ขออนุญาตเพี๊ยะ! "เธอ!" พอถูกตบอันอันก็รีบลุกขึ้นจากเก้าอี้ "แกตบฉันทำไม?""ครั้งแรกฉันชำระบัญชีที่เธอตบเพื่อนฉัน""ครั้งแรก?"เพี้ยะ!!"โอ๊ย! นี่แก!!"คนที่ยืนอยู่ตรงนั้นต่างก็มอง ไม่เคยเห็นสโนไวท์โมโหขนาดนี้มาก่อน และก็สงสัยด้วยว่าครั้งที่สองตบทำไมอีก เพราะอันอันก็ตบข้าวหอมเพียงแค่ครั้งเดียว"ครั้งนี้ฉันตบสั่งสอนหมาที่อยู่ในปากของเธอ""กรี๊ดดด! อีบ้า!!" อันอันรีบเดินอ้อมออกจากโต๊ะทำงานเพื่อจะมาเอาคืน แต่ยังอ้อมมาไม่ถึงก็ถูกขัดขวางจากก้าวหน้าก่อน ตามด้วยกุ้งนาง และอีก
กฎคือห้ามรัก บทที่ 79
เป็นแบบที่สโนไวท์คิดไว้ ข้อมูลของกล้องนั้นถูกลบ "ทำไมตอนที่ผมถามแผนกควบคุมกล้องวงจรปิดของบริษัท พวกเขาถึงบอกว่ากล้องนั้นอยู่ในช่วงที่กำลังซ่อมแซม" ก้าวหน้าซึ่งยืนอยู่ในห้องนั้นด้วยเห็นว่าตอนนี้เครื่องบันทึกภาพกำลังกู้คืนมาและเหตุการณ์เริ่มรันออกมาให้เห็นทีละน้อย"นั่นหมายถึงต้องเป็นคนที่มีอำนาจถึงสั่งพนักงานให้ลบคลิปและปิดปากได้ค่ะ""เดี๋ยวเรื่องนี้พี่จัดการเอง" เทวินรับปากกับสโนไวท์ว่าจะจัดการเรื่องนี้เองพอสโนไวท์กู้ข้อมูลกลับมาได้ทั้งหมด ทุกคนก็นั่งดูคลิปเหตุการณ์วันและเวลาที่กุ้งนางบอกว่ามันเกิดเรื่องถ้าจำได้สโนไวท์เคยบอกว่าเธอไม่เคยเสียน้ำตาให้ใคร แต่ครั้งนี้พอเห็นเพื่อนถูกรังแก ทั้งการกระทำและคำพูด วาจานั้นถ่อยมากด้วย น้ำตาของเธอไหลลงมาโดยไม่รู้ตัว จนคนเป็นสามีเอื้อมมือไปซับมันออกให้"ทำไมผมไม่รู้เรื่องนี้เลย" ก้าวหน้ามองกล้องตรงนั้น ถ้ารู้ว่าข้าวหอมถูกอันอันรังแกถึงเพียงนี้เขาคงไม่นิ่งดูดายแน่ส่วนกุ้งนางที่นั่งมองอยู่ก็ไม่คิดว่าคำพูดที่อันอันพูดออกมามันจะถึงขนาดนี้ได้ เพราะทั้งภาพและเสียงคมชัดมาก"ท้องเหรอ?" มีประโยคหนึ่งที่ออกจากปากของอันอันพูดว่าข้าวหอมแกล้งท้องเพื่อจะจับเ
กฎคือห้ามรัก บทที่ 78
"แต่ฉันไม่ได้อยู่คิวแรกนี่คะ" ข้าวหอมพอจะรู้แล้วว่าเธอติดร่างแหของอันอัน แต่ถึงยังไงก็ต้องปฏิเสธการตรวจให้ได้ก่อน"เธอเป็นผู้ช่วยฉัน ก็ต้องเป็นคนนำร่องสิ ฉันก็จะตรวจเหมือนกัน""ถ้างั้นคุณก็ตรวจก่อนสิคะ""การตรวจสุขภาพไม่น่ากลัวหรอกครับ" คุณหมอที่นั่งฟังอยู่คิดว่าสาวๆ กลัวเรื่องการตรวจ "ผมจะพยายามเบามือที่สุดครับ" ว่าแล้วคุณหมอก็หยิบเข็มขึ้นมาขอเจาะเลือดก่อนเป็นอันดับแรก"เจาะเลือดด้วยหรือคะ? แค่ตรวจสุขภาพไม่ใช่เหรอ""มีเพิ่มขึ้นมาหน่อยครับ" คุณหมอดูเอกสารที่มาร์คไว้เหตุผลก็ถือว่าใช้ได้ เพราะเผื่อบุคคลนั้นท้องไม่รู้ตัวจะได้ป้องกันเด็กในครรภ์ไม่ให้เป็นอันตรายจากการทำงานได้ที่สำคัญคือทุกคนเซ็นอนุมัติไว้แล้วตอนที่ทำเอกสาร..รวมทั้งข้าวหอมด้วยข้าวหอมเห็นคุณหมอตั้งใจทำงานถ้าเธอช้าทุกอย่างก็คงจะช้าไปด้วย เอาวะถึงยังไงเธอก็ไม่คิดจะอยู่ที่นี่แล้วอยากจะตรวจก็ตรวจไปสิ หญิงสาวยืนแขนไปให้คุณหมอเจาะเลือด แล้วก็วัดความดัน วัดการเต้นของหัวใจ"เสร็จแล้วใช่ไหมคะ""เสร็จแล้วครับ คนต่อไปเลยครับ" คุณหมอพูดในขณะที่กำลังจดรายละเอียดเพื่อนำไปวินิจฉัยต่อในเมื่ออันอันได้สิ่งที่ต้องการแล้วก็เลยไม่ได้สนใจว่าข้
กฎคือห้ามรัก บทที่ 77
"รอยอะไร""ฉันคงเดินชนผนังห้องมั้งคะ หน้าถึงได้เป็นรอย""ทำไมต้องประชด ตอบมาตามตรงเลยไม่ได้หรือไง""นี่แหละค่ะมันตรงที่สุดแล้ว" ตาไม่มีหรือไงถึงไม่รู้ว่านี่มันคือรอยถูกตบ ไม่มีสมองคิดหรือไงว่าเมื่อสักครู่เธอมีเรื่องกับใคร ถ้าคนมันจะใส่ใจกันจริง ถ้าเห็นค่ากันจริง เขาคงสัมผัสได้ว่าเธอถูกรังแกก่อน แต่เขาคงถามไปงั้นๆ"เรื่องหมอ ฉันประสานงานให้แล้ว" เขาเป็นผู้ชายไม่ค่อยรู้หรอกว่าผู้หญิงต้องการให้สนใจถึงได้พูดประชด แต่เห็นว่าเธอพูดแบบนั้นคงไม่อยากให้เขายื่นมือเข้าไป ชายหนุ่มก็เลยพูดเรื่องที่เรียกเธอเข้ามาหาและที่เขารู้ เพราะวันนั้นตอนที่เธอคุยกับกุ้งนางและก้าวหน้าอยู่หน้าห้อง เทวาได้ยินทุกคำพูด ถึงแม้จะเข้าไปในห้องแล้วแต่ก็ไม่ได้ยืนห่างประตู"ค่ะ" แต่ข้าวหอมคิดว่าคงเป็นเธอคนนั้นขอร้องมา เขาถึงรีบจัดการให้ คนรักขอใครจะไม่รีบทำให้ล่ะ"หือ?" อีกอย่างหนึ่งที่เทวาอยากจะเห็นถึงได้พาเธอเข้ามาในห้อง..นั่นคือรอยยิ้ม ถ้าเธอได้ยินว่าเรื่องที่หนักใจอยู่มีคนจัดการให้แล้วเธอคงจะดีใจ แต่เขาไม่เห็นร่องรอยของความดีใจบนใบหน้าเธอเลย"แค่นี้ใช่ไหมคะ" พูดจบข้าวหอมก็หันมาที่ประตู แล้วก็เปิดมันออกพอประตูเปิดออก
กฎคือห้ามรัก บทที่ 76
แค่ผู้หญิงหน้าไม่อายคนหนึ่งทำไมเขาต้องมาสนใจเราด้วย อยากจะร้องไห้แต่ก็ร้องไม่ได้เพราะนี่มันที่ทำงานช่วยงานในห้องประชุมเสร็จข้าวหอมก็กลับมาที่โต๊ะทำงาน ถ้าไม่เพราะเห็นแก่เพื่อนเธอคงไม่นั่งอยู่ที่นี่ให้พวกเขามองเธอเป็นตัวตลกแบบนี้หรอก เพราะเธอรู้ว่าพวกเขาคงไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว ที่ทำกับเธอคืนนั้นคงเมา หรือแค่อยากจะลองดูว่าเธอจะง่ายไหมปึก! ขณะกำลังคิดอะไรอยู่นั้นก็ได้มีเอกสารวางลงตรงหน้า จะเรียกว่าวางก็คงไม่ใช่ เพราะคนที่ส่งให้แทบจะเรียกว่าโยนมันลงมา"อะไรคะ""ไปจัดการต่อด้วย"ข้าวหอมหยิบเอกสารนั้นขึ้นมาดูว่ามันคืออะไร พออ่านดูแล้วมันเกินความสามารถของเธอ ข้าวหอมก็เลยถือมันมาปรึกษากับกุ้งนางดู"ทำไมให้ผู้ช่วยประสานไปที่โรงพยาบาลเองด้วย ต้องให้ผู้ที่มีอำนาจสิ""คุณกุ้งนางพอช่วยได้ไหมคะ" ตอนนี้เธอเหนื่อยมากไม่อยากจะสู้รบปรบมือกับใครแล้ว เขาให้ทำอะไรก็ทำๆ ไป รอแค่สโนไวท์กลับมาเธอก็จะไปจากที่นี่แล้ว ความคิดใหม่ของข้าวหอมก็คือ..ถึงแม้สโนไวท์กลับมาเธอก็จะไม่อยู่ที่นี่แล้ว ไปตายเอาดาบหน้ายังดูมีค่ากว่าอยู่ที่นี่"เดี๋ยวพี่จะลองถามคุณก้าวหน้าดูว่าพอจะประสานให้ได้ไหม""มีอะไรกันครับ" ก้าวหน้าออก
กฎคือห้ามรัก บทที่ 75
ข้าวหอมรีบเปลี่ยนสีหน้าใหม่ แล้วเริ่มทำงานที่ถูกสั่งมาพนักงานในบริษัทไม่ใช่น้อยๆ ตรวจวันเดียวไม่หมดอยู่แล้ว คงใช้เวลาเป็นสัปดาห์ ไม่แน่ใจว่าจะหลีกเลี่ยงการตรวจได้ไหม แต่เธอสามารถใส่รายชื่อตัวเองในวันสุดท้ายได้ เผื่อว่าถึงตอนนั้นสโนไวท์จะกลับมาแล้วเย็นวันเดียวกัน.."จะกลับแล้วเหรอคะ" อันอันแกล้งเดินมาที่ลิฟต์เวลาเดียวกับเทวากำลังจะกลับ"ครับ""เสียดายจัง ถ้าพอมีเวลาว่าจะชวนคุณเทวาไปทานข้าวเย็นด้วยกันสักหน่อย""ผมมีเวลาครับ""ไปได้เหรอคะ" ทีแรกคิดว่าจะถูกปฏิเสธแล้วเชียว"พวกนายไม่ต้องตามมาฉันจะไปออกเดท""ไม่ได้หรอกครับ" วันนั้นที่ลูกน้องพ่อของเขาไม่ตามไปก็เพราะเป็นคนที่เขาจะแต่งงานด้วย แต่วันนี้ไม่ใช่เทวาส่ายหน้าแบบเอือมระอา แต่แค่นี้เหรอจะหยุดเขาได้"ไปกันครับ" พอเทวาเข้าไปในลิฟต์อันอันก็รีบตามไป และคนของพ่ออีกสองนายก็รีบตามเข้าไปในลิฟต์เช่นกันข้าวหอมที่ยืนรอรถกลับบ้าน เห็นเพื่อนมองก็เลยอดมองตามไม่ได้และสิ่งที่เธอเห็นคือ เบาะหลังของรถคันนั้นไม่ได้มีแต่เขาที่นั่งอยู่ ยังมีผู้หญิงอีกคนนั่งอยู่ข้างๆ"คนนี้เป็นลูกสาวของหุ้นส่วนไม่ใช่เหรอ" เสียงพนักงานที่ยืนอยู่ข้างๆ พูดคุยกันข้าวหอมอ
กฎคือห้ามรัก บทที่ 74
"เจ็บ" คนตัวเล็กดันกายลุกจากท่อนเอ็นที่เขาพยายามจะดันมันเข้ามาให้ได้"ซี๊ดดด อย่าเพิ่งสิ" ถึงแม้เขาจะจัดการกับกางเกงชั้นในตัวนั้นไปแล้ว แต่มันก็ยังเข้าลำบากอยู่ดี และนั่นมันก็หมายถึง..เธอยังไม่เคยผ่านเรื่องอย่างว่ากับใคร ช่องทางเข้าถึงยังไม่ขยายตัว เรื่องแบบนี้ผู้ชายเขารู้ดี"โอ๊ย" ข้าวหอมสะดุ้งเมื่อถูกเขาจับร่างกระแทกลงจนมันเข้ามาในร่างกายเกินครึ่งค่อนลำได้ "เจ็บ"สองมือหนาแนบไว้กับสะโพกงาม แล้วค่อยๆ จับร่างของเธอโยกทีละน้อยแบบช้าๆ มาถึงขั้นนี้แล้วถ้าปล่อยเธอไปไม่ต้องมาเรียกเขาว่าเทวา"ซี๊ดด" เขายังคงจับร่างของเธอโยกและตอนนี้มันก็เข้าไปได้ลึกมากแล้ว คงเพราะในร่องของเธอเริ่มมีน้ำหล่อลื่นออกมา นั่นหมายถึงเธอก็เริ่มมีอารมณ์กับเขามากแล้วมือหนาสอดเข้าไปด้านหลังเสื้อที่เธอใส่อยู่แล้วปลดกระดุมเสื้อชั้นใน โดยเจ้าตัวไม่รู้เลยว่าตอนนี้มันหลุดไปแล้ว"แน่นดีจังเลย" มือข้างหนึ่งขย้ำหน้าอกเพราะมันเต็มไม้เต็มมือแถมยังตั้งชูชันสู้มือ อีกข้างเขาจับร่างของเธอให้โยกโดยไม่ให้ขาดตอน "ซี๊ดดด ใจเย็นเดี๋ยวมันก็ขาดก่อนหรอก" ร่องเล็กบีบรัดตัวแน่นมากจนเขาเริ่มจะเจ็บยอดปลาย"อ่ะ..อ่ะ..อืออ" แต่ดูเหมือนข้าวหอมจ
กฎคือห้ามรัก บทที่ 73
"ดื่มหน่อยไหม" เทวายกแก้วเหล้าเข้ามาใกล้ริมฝีปากบาง ถึงแม้เขาจะถามแต่ก็ไม่เชิงบังคับให้ดื่ม"ฉันดื่มเองได้ค่ะ" ถ้าปฏิเสธเดี๋ยวก็ขู่อีก เธอก็เลยจำยอมต้องดื่ม"มีคนป้อนทำไมต้องดื่มเองด้วยล่ะ""อืมม" ข้าวหอมยอมเผยอปากออกเล็กน้อยถ้าไม่เช่นนั้นเหล้าคงได้ไหลเข้าจมูกแน่"??" คนที่เข้ามาใหม่เห็นภาพนั้นพอดี"เสด็จมาได้แล้วเหรอครับคุณชายวาฬ" เพื่อน 2-3 คนที่นั่งอยู่ก่อนหันไปทักทาย"ทำไมต้องนัดกันไกลขนาดนี้ด้วย" ปลาวาฬละสายตาจากภาพที่เห็นเมื่อสักครู่หันไปคุยกับเพื่อน แต่เขาก็ยังอดหันกลับมองมาดูเธอคนนั้นอีกครั้งไม่ได้เพราะเห็นว่าเธอสำลักเหล้าที่เทวาป้อนให้ดื่มเมื่อสักครู่"แอะๆ""อย่าบอกนะว่าดื่มไม่เป็น" เทวาวางแก้วเหล้าลงแล้วเอื้อมไปหยิบกระดาษทิชชูมา"ฉันทำเอง""อยู่นิ่งๆ"ข้าวหอมกำลังจะเอากระดาษทิชชูจากเขามาเช็ด แต่พอเขาไม่ให้ เธอก็เลยยอมปล่อยให้เขาเป็นคนเช็ด"สงสัยจะเป็นแฟนมันหรือเปล่าวะ มาด้วยกันแถมเทคแคร์ดีอีกด้วย""แบบไอ้เทวาเนี่ยเหรอ กินเบื่อคงเขี่ยทิ้งอีกนั่นแหละ"ปลาวาฬได้ยินเพื่อนกระซิบพูดกัน ก็รู้ได้ในทันทีว่าผู้หญิงคนนี้คงไม่ใช่สาวที่ทำงานในผับแห่งนี้ที่จริงเทวาก็รู้แหละว่าปลาวาฬมาถ
กฎคือห้ามรัก บทที่ 72
"ฉันจะทำงานห้องนี้ทำความสะอาดด้วย""ค่ะ" มันเป็นห้องว่างและห้องโล่งมาก ทำความสะอาดก็คงไม่ยาก ข้าวหอมคิดว่าอันอันคงกำลังให้คนจัดโต๊ะทำงานและเฟอร์นิเจอร์เข้ามา ก็เลยหาอุปกรณ์มาปัดกวาดเช็ดถู"โต๊ะวางอยู่ข้างนอกไปยกเข้ามา""ให้ฉันยกเหรอคะ""เธอเป็นผู้ช่วยฉัน""เดี๋ยวฉันไปวานผู้ชายมายกให้ค่ะ""ฉันสั่งเธอยก""ฉันคงทำตามที่คุณพูดไม่ได้หรอกค่ะ" ข้าวหอมกำลังจะออกมาไหว้วานให้ผู้ชายข้างนอกยกโต๊ะเข้ามาให้ แต่ไม่ทันได้ออกก็ถูกอันอันคว้าตัวกระชากกลับเข้ามาในห้องก่อน"เธอเป็นแค่ขี้ข้าอย่ามาปากดี""คุณคงเข้าใจผิดแล้วมั้งคะ""ฉันรู้นะ ว่าเรื่องนั้นเธอแค่กุขึ้นมา ถ้าไม่เช่นนั้นผู้ชายคงไม่ดูหน้าตาตื่นตกใจขนาดนั้นหรอก" อันอันหมายถึงคืนวันที่ข้าวหอมบอกว่าท้องกับเทวา เพราะวันนั้นเทวาดูเหมือนไม่รู้เรื่องเลยแถมยังดูตกใจด้วย "เรากำลังพูดเรื่องเดียวกันหรือเปล่าคะ""คิดจะเปลี่ยนเรื่องงั้นเหรอ""เดี๋ยวฉันจะให้คนจัดโต๊ะเข้ามาให้ และจะลงไปขอผู้ช่วยขึ้นมาให้คุณใหม่""เธอจะขัดคำสั่งฉันหรือไง""โอ๊ยนี่คุณฉันเจ็บนะ" ครั้งนี้อันอันกระชากแรงกว่าครั้งแรกและเล็บก็ขูดที่แขนของข้าวหอมด้วย"เธออย่าคิดว่าฉันไม่กล้าทำอะไรนะ เ
