Home / รักโบราณ / set : เจ้าขา / ตอนที่5 แม่ทัพเจ้าขา ฮูหยินมาแล้ว

Share

ตอนที่5 แม่ทัพเจ้าขา ฮูหยินมาแล้ว

last update Last Updated: 2025-03-26 02:07:05

วันต่อมา ยามซื่อ (09.00 - 10.59)

หลังจากที่ฉันอาบน้ำ กินข้าวเสร็จ ก็พาเหลียนฮวาเดินสำรวจภายในจวน ซึ่งจวนเขาก็ดูเหมือนบ้านจีนโบราณทั่วไปไม่มีอะไรน่าสนใจ ฉันจึงชวนเหลียนฮวาไปเดินเล่นนอกจวน ไม่ไกลจากจวนเป็นหมู่บ้านชายแดน ซึ่งก็ดูจะคึกคักไม่ต่างจากเมืองหลวงสักเท่าไหร่

"คำนับฮูหยินเจ้าค่ะ" บรรดาชาวบ้านทักทายฉัน ฉันจึงยิ้มกว้างพร้อมกับยกมือคำนับแล้วพูดว่า "สวัสดีๆ" จากนั้นจึงพูดคุยเรื่องทั่วไปเล็กน้อย แล้วขอตัวออกจากวงสนทนา หลังจากหลอกถามชาวบ้านในที่สุดฉันก็รู้แล้วว่ากองทัพอยู่ที่ไหน อิอิ

"ฮูหยิน ท่านจะอยากไปกองทัพทำไมเจ้าคะ" เหลียนฮวากระซิบถาม

"ข้าจะไปทัวร์กองทัพจีนน่ะสิ"

"อะไรนะเจ้าคะ" เหลียนฮวาทำหน้าตาเหลอหลา

"นั่นแหละๆ เจ้าไม่ต้องรู้หรอก แค่ตามข้ามาก็พอ" ฉันยิ้มมุมปากแล้วเดินลัดเลาะไปตามทางที่จะไปกองทัพ แต่ก็หลงมาอยู่ตรงแม่น้ำข้างๆกองทัพเสียได้

"ที่นั่นคือที่ไหนเหรอ" ฉันหันไปถามเหลียนฮวา

"ข้าก็ไม่รู้เจ้าค่ะ แต่ฝั่งนั้นไม่ใช่แคว้นเราแล้ว เป็นแคว้นเว่ยต้าหรือไม่ก็แคว้นหลงเจ้าค่ะ"

"งั้นเราไปเดินเล่นฝั่งนั้นได้ไหม" ฉันทำหน้าตาตื่นเต้น

"ไม่ได้เจ้าค่ะ เพราะสามแคว้นไม่ถูกกันเจ้าค่ะ"
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • set : เจ้าขา   ตอนที่6 แม่ทัพเจ้าขา ฮูหยินมาแล้ว

    สัปดาห์ต่อมา ฉันอยู่แต่ในจวน...ไม่สิ...อยู่แต่ในห้องภายในเรือนที่มีชื่อว่าลี่จู ฉันไม่ได้ออกไปไหนและไม่ได้พูดคุยกับใครเลย ยกเว้นแค่เหลียนฮวาเพียงคนเดียวเพราะเราอยู่ด้วยกัน เรามักจะทำขนม วาดรูปเล่น หรือจิบชายามบ่ายด้วยกัน บางครั้งฉันก็เล่าเรื่องเวลาตรวจคนไข้ให้เหลียนฮวาฟัง บางครั้งก็จะสอนเหลียนฮวาถึงการปฐมพยาบาลเบื้องต้น ซึ่งเหลียนฮวาตั้งใจเรียนรู้มาก จนฉันอยากพากลับไปยุคปัจจุบันเลยล่ะ "วันนี้เรียนอะไรดีเจ้าคะ" เหลียนฮวาทำน้ำเสียงตื่นเต้นราวกับรอคอย "วันนี้ไม่เรียนเรื่องปฐมพยาบาลแล้ว เรามาเรียนเรื่องปีนต้นไม้ดีกว่า" "ห๊า...จะเรียนไปทำไมเจ้าคะ" เหลียนฮวาทำหน้างง"เจ้าไม่รู้อะไร คนเรามันต้องมีทักษะหลายๆอย่าง เวลาเจอสถานการณ์ฉุกเฉินจะได้เอาตัวรอดได้" "เจ้าค่ะ"เหลียนฮวาพยักหน้าหงึกๆ แล้วฉันก็สอนวิธีปีนต้นไม้ให้เปลี่ยนฮวาดู "โห~ฮูหยินเจ้าคะ ท่านปีนต้นไม้เก่งมากเลยเจ้าค่ะ อย่างกับลิงแน่ะ" เหลียนฮวายิ้มกว้างพลางตบมือ เอ๊ะ คำชมมันแปลกๆชอบกล=⁠_⁠= "เจ้าลองทำดู" ฉันปีนลงมาแล้วกอดอกถือไม้เรียวกำกับให้เหลียนฮวาปีนต้นไม้ เมื่อเสร็จแล้วพวกเราจึงมาเรียนสัญญาณลับที่เอาไว้พูดคุยกันสองคน "เจ้าทำแ

    Last Updated : 2025-03-26
  • set : เจ้าขา   ตอนที่7 แม่ทัพเจ้าขา ฮูหยินมาแล้ว

    หนึ่งสัปดาห์ต่อมา หลังจากเหลียนฮวาตาย ฉันก็รู้สึกเศร้าใจจนต้องหาอะไรทำ สุดท้ายฉันก็ได้เรียนวิชาแพทย์ของยุคนี้ โดยฉันรบเร้ากับท่านแม่ทัพอยู่ตั้งหลายวันกว่าเขาจะอนุญาต อาจจะเป็นเพราะเขาเห็นฉันเศร้าด้วยแหละมั้ง เลยตามใจฉันวันนี้เป็นวันแรกที่ฉันไปเรียนกับหมอชาวบ้าน ที่ฉันเลือกหมอชาวบ้านเพราะคิดว่าหมอชาวบ้านพูดคุยด้วยง่ายและน่าจะมีประสบการณ์เยอะ เนื่องจากเดินทางไปรักษาหลายผู้คนหลากหลายหมู่บ้าน ไม่มีที่อยู่เป็นหลักแหล่งจึงน่าจะพบเห็นคนป่วยหลายโรค ท่านหมอชื่อเหล่ากั๋ว เป็นหมอที่ท่าทางใจดี มีรอยยิ้มบางๆประดับบนใบหน้าตลอดเวลา หมอชาวบ้านสอนเรื่องการจับชีพจร การรักษาโรคด้วยสมุนไพร หรือแม้กระทั่งการสังเกตอาการผู้ป่วยเล็กๆน้อยๆ ซึ่งฉันรู้สึกว่าหมอชาวบ้านท่านนี้มีความสามารถมากๆ และด้วยความที่ฉันเป็นหมออยู่แล้วบทเรียนจึงไม่ยากสำหรับฉันสักเท่าไหร่ เพียงแค่ค่อนวันฉันก็จดจำเรื่องพื้นฐานได้มากแล้ว "พรุ่งนี้ท่านอยากออกตรวจชาวบ้านกับข้าหรือไม่" เหล่ากั๋วถาม "ดีเจ้าค่ะ พรุ่งนี้ข้าจะติดตามท่านไปตรวจ" ฉันยิ้มด้วยความดีใจ "งั้นเจอกันพรุ่งนี้ขอรับ" "เจ้าค่ะ" ฉันรับคำ แล้วพวกเราก็แยกย้ายกัน ฉันเดินไปเรื

    Last Updated : 2025-03-26
  • set : เจ้าขา   ตอนที่8 แม่ทัพเจ้าขา ฮูหยินมาแล้ว

    วันต่อมา ฉันตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกที่ไม่ค่อยสดชื่นนัก แน่ล่ะว่าตอนนี้ยังเหมือนได้กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งอยู่เลย"ฮูหยินตื่นแล้ว" เสียงสาวใช้คนใหม่ที่ท่านแม่ทัพหามาหาฉันแทนเหลียนฮวาพูดขึ้น "ข้าชื่อซู่ซู่เจ้าค่ะ ข้าเป็นสาวใช้ใหม่ของฮูหยินเจ้าค่ะ" เมื่อซู่ซู่เห็นฉันมอง จึงรีบแนะนำตัวเองทันที "อืม" ฉันรับคำ จากนั้นซู่ซู่จึงมาปรนนิบัติ ทั้งอาบน้ำ ทั้งแต่งตัวจนเสร็จแล้วจึงมานั่งกินข้าว ก่อนที่ฉันจะออกจากจวนไปหาท่านหมอเหล่ากั๋วที่นัดกันไว้เมื่อมาถึงแล้วก็พูดทักทายกับท่านหมอเล็กน้อย จากนั้นพวกเราจึงออกตรวจชาวบ้านในหมู่บ้านที่มีคนป่วยโดยในวันนี้ทุกบ้านจะไม่เสียค่าใช้จ่ายเนื่องจากท่านแม่ทัพจะเป็นคนออกค่าใช้จ่ายทั้งหมด ในวันนี้คนป่วยส่วนมากจะมีไข้เล็กน้อย มีน้ำมูก เนื่องจากอากาศเปลี่ยนแปลง ท่านหมอเหล่ากั๋วจึงจ่ายยาเป็นสมุนไพรให้ต้มดื่ม เมื่อพวกเราตรวจชาวบ้านมาประมาณสองชั่วยามก็ครบหมดทุกคน จึงแยกย้ายกันกลับจวน ส่วนฉันที่ยังไม่อยากกลับจวนจึงไปเดินเล่นที่ริมน้ำข้างกำแพงกองทัพ ฉันเดินไปเรื่อยๆก็มาหยุดอยู่ตรงที่ที่ฉันกับเหลียนฮวาเคยมาด้วยกัน บทสนทนาของเราในวันนั้นยังคงปรากฏในสมองฉันราวกับภาพฉาย

    Last Updated : 2025-03-26
  • set : เจ้าขา   ตอนที่9 แม่ทัพเจ้าขา ฮูหยินมาแล้ว

    วันต่อมา ฉันตื่นนอนด้วยความสดชื่นแจ่มใส ก็พบกับซู่ซู่ที่ยืนรอปรนนิบัติรับใช้อยู่ด้านข้าง "สวัสดี~" ฉันทักทายด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส "สวัสดีเจ้าค่ะ วันนี้ฮูหยินดูอารมณ์ดีนะเจ้าคะ" ซู่ซู่รีบเดินเข้ามาหาแล้วช่วยพยุงฉันเข้าไปในห้องอาบน้ำ หลังจากอาบน้ำเสร็จก็ช่วยแต่งตัวและช่วยแต่งหน้าทำผม "เจ้าอายุเท่าไหร่" ฉันถามซู่ซู่ "ข้าอายุสิบเจ็ดแล้วเจ้าค่ะ" "เจ้าชอบทำสิ่งใด" "ข้าชอบเที่ยวเล่นเจ้าค่ะ อุ๊ย" ซู่ซู่ตอบพร้อกับเอามือมาปิดปากตนเหมือนกับหลุดพูด "ฮ่าๆ ดีๆ เหมือนข้าเลย" ฉันหัวเราะก่อนจะหันไปมองซู่ซู่ด้วยใบหน้าจริงจังพร้อมกับยื่นมือไปจับมือซู่ซู่ "อยู่กับข้า...ห้ามมีความลับต่อข้า...ถ้าเจ้ามีอะไรที่ไม่สบายใจหรือลำบากใจก็บอกข้า ห้ามทรยศกันเด็ดขาด เงื่อนไขของข้ามีเท่านี้...เจ้าพร้อมติดตามข้าหรือไม่" "พร้อมเจ้าค่ะ" ซู่ซู่ตอบพร้อมทำหน้าจริงจัง "งั้นต่อจากนี้เจ้าเป็นคนของข้าแล้วนะ" ฉันยิ้มแล้วลูบหัวซู่ซู่ก่อนจะหยิบปิ่นปักผมให้เป็นของรางวัล "ขอบคุณเจ้าค่ะ" ซู่ซู่ยิ้มแฉ่ง "เจ้าทำอะไรเป็นบ้าง" "ข้าทำเป็นหมดทุกอย่างเลยเจ้าค่ะ ทำกับข้าว ซักผ้า""อันนั้นมันพื้นฐานของสาวใช้ มีสิ่งอื่นไหม""ม

    Last Updated : 2025-03-26
  • set : เจ้าขา   ตอนที่1 ฮ่องเต้เจ้าขา ฮองเฮามาแล้ว

    "หาว~" ฉันเอามือปิดปากและลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจ ก่อนจะลืมตาช้าๆ "เอ๊ะ ที่นี่มันที่ไหนวะเนี่ย" ฉันบ่นเบาๆพลางมองห้องจีนโบราณที่ตกแต่งอย่างงดงามวิจิตร ดูอลังการอย่างกับซีรีส์เกรดเอของจีน "ฮองเฮา ทรงตื่นแล้วหรือเพคะ" เสียงสตรีอายุราวๆสิบเก้าสวมใส่ชุดนางกำนัลสีฟ้าถามแล้วเดินมานั่งคุกเข่าอยู่ข้างเตียงนอน "หืม เมื่อกี้เธอเรียกฉันว่าอะไรนะ?" ฉันเอียงคอถามพลางใช้นิ้วแคะหูว่าตัวเองฟังผิดไปหรือไม่ "หม่อมฉันทรงเรียกพระองค์ว่าฮองเฮาเพคะ" นางกำนัลตอบด้วยเสียงเคารพนอบน้อม "ฮั่นแน่~เล่นละครเก่งนะเราน่ะ ถึงฉันชอบซีรีส์ทะลุมิติและมโนว่าอยากทะลุมิติบ้าง แต่มันก็เป็นไปไม่ได้หรอก" ฉันส่ายหน้าแล้วตบบ่านางกำนัลคนนี้ ก่อนจะลุกขึ้นมาเดินสำรวจรอบห้อง "ว้าว~ห้องนี้สวยจัง" ฉันเดินชมนู่นนี่ไปเรื่อยเปื่อยก่อนจะหันมาถามนางกำนัลผู้นี้ว่า "ตอนนี้เราอยู่ที่ไหนกันเหรอ แล้วไอ้หลินหลินกับไอ้องุ่นล่ะ พวกนั้นรอฉันอยู่ที่ไหน" "เอ่อ พระองค์ทรงหมายความว่าอย่างไรเพคะ หม่อมฉันไม่เข้าใจ" นางกำนัลผู้นั้นเงยหน้าขึ้นมามองฉันเล็กน้อยก่อนจะตอบแล้วหมอบแทบเท้าฉัน "ช่างเถอะๆ ไม่อยากตอบก็ไม่ต้องตอบ" ฉันโบกมือไล่ รู้สึกรำคาญใจเล็กน

    Last Updated : 2025-03-26
  • set : เจ้าขา   ตอนที่2 ฮ่องเต้เจ้าขา ฮองเฮามาแล้ว

    สามวันต่อมา ฉันนั่งเท้าคางด้วยความเบื่ออยู่ในสวนภายในตำหนักฮองเฮา "เฮ้อ~" ฉันถอนหายใจด้วยความเบื่อหน่าย "ทรงเป็นอันใดเพคะ" หมิงจูนางกำนัลที่คอยรับใช้ฉันถามด้วยความเป็นห่วง "เบื่อ" ฉันตอบพร้อมกับฟุบหน้าลงบนโต๊ะ หลังจากที่มีคำสั่งจากฮ่องเต้ให้กักบริเวณฉัน ฉันก็ได้สอบถามกับหมิงจูว่าเรื่องราวมันเป็นยังไง ฉันถึงได้โดนขังอยู่ในตำหนัก เค้นอยู่ตั้งนานกว่าหมิงจูจะยอมบอกหมิงจูบอกว่าเพราะฉันลอบพบบุรุษ และบุรุษผู้นั้นไม่ใช่คนอื่นไกล เพราะเขาคือน้องชายร่วมสายเลือดเดียวกับฮ่องเต้เฟยหรงมีนามว่าเฟยฉี พอฉันได้ฟังเรื่องราวแล้วก็อยากจะตายไปให้รู้แล้วรู้รอด พี่สะใภ้พบกับน้องชายของสามีลอบพบกัน แค่ได้ฟังก็ได้รู้ว่าฮ่องเต้ผู้นั้นโดยสวมหมวกเขียวเข้าแล้ว ฉันที่เพิ่งทะลุมิติมาก็ต้องชดใช้กับสิ่งที่ตัวเองไม่ได้ทำ...โคตรซวยเลย(⁠T⁠T⁠) และหมิงจูก็เล่าอีกว่าฮ่องเต้องค์นี้อยากจะปลดสตรีหลังวังให้เหลือเพียงตำแหน่งฮองเฮาเท่านั้น แต่โดนพวกขุนนางคัดค้าน และเขาเห็นพฤติกรรมของฉัน เขาจึงพักเรื่องนี้เอาไว้ก่อน จากการไตร่ตรองจากสมองอันชาญฉลาดของฉันแล้ว ฉันคิดว่าฮ่องเต้ต้องมีใจให้ฉันชัวร์ๆ โดนสวมหมวกเขียวขนาดนี้ยังทำแค่กั

    Last Updated : 2025-03-26
  • set : เจ้าขา   ตอนที่3 ฮ่องเต้เจ้าขา ฮองเฮามาแล้ว

    วันต่อมา ยามซื่อ (09.00 - 10.59 น.) ฉันตื่นนอนและลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจ อันที่จริงโดนกักบริเวณก็ไม่แย่สักเท่าไหร่ จะตื่นหรือจะกินข้าวตอนไหนก็ได้ แถมไม่มีผู้ใดมายุ่งอีก อันที่จริงในตำหนักนี้ยังมีนางกำนัลคนอื่นๆอีกแต่ฉันไม่อยากให้ใครมาวุ่นวาย มากคนก็มากความ "พระองค์จะอาบน้ำเลยหรือไม่เพคะ" หมิงจูที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าประตูได้ยินเสียงสวบสาบภายในห้องจึงรีบเข้ามาปรนนิบัติ "อาบเลย" ฉันพูดแล้วลุกจากเตียงโดยมีหมิงจูช่วยพยุง "ข้าอาบคนเดียว เจ้าออกไปเถอะ" "เพคะ" หมิงจูรับคำแล้วย่อทำความเคารพ ก่อนจะเดินออกไป "ลา~ลา~" ฉันฮัมเพลงพร้อมกับถูสบู่ที่เอามาจากยุคปัจจุบันก็กระเป๋าที่ฉันให้หลินหลินกับองุ่นนั่นแหละ ดีนะที่ฉันฉลาดเตรียมไว้ อันที่จริงไม่ได้เตรียมไว้เพื่อทะลุมิติหรอกนะ ฉันเตรียมไว้เผื่อฉุกเฉิน ในนั้นมีไฟฉาย เซ็ตยา ผงป้องกันแมลง ผงป้องกันงู สารพัดอย่าง และที่สำคัญคือดิลโด้ ฉันใส่ในกระเป๋าเอาฮาเฉยๆ ไม่รู้ว่าพวกมันจะเอาไปทำอะไรกันบ้าง "จริงสิ...ฉันต้องสืบว่าท่านอ๋องกับท่านแม่ทัพที่หลินหลินกับองุ่นเลือกอยู่ที่ไหน ฉันจะได้ไปหาพวกมันไง อิอิ" ฉันยิ้มกว้างอย่างมีความสุข เมื่อคิดว่าจะได้เจอเพื่อนๆ เด

    Last Updated : 2025-03-26
  • set : เจ้าขา   ตอนที่4 ฮ่องเต้เจ้าขา ฮองเฮามาแล้ว

    วันต่อมา องค์หญิงเฟยเจินรีบมาหาฉันตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่าง และยังเตรียมของมาให้ฉันพอกหน้าให้อีกด้วย ฉันจึงสอนนางกำนัลขององค์หญิงและทำให้ดูเป็นตัวอย่าง "ต่อไปนี้ก็ทำเองได้แล้ว" "ขอบพระทัยเพคะ" องค์หญิงเฟยเจินย่อกายคาระวะ จากนั้นก็พูดว่า "จริงสิเพคะ วันนี้เสด็จพี่เฟยฉีจะกลับมาจากชายแดนเพคะ" "เฟยฉี?" ฉันทำท่านึกก่อนจะนึกออกว่าเขาคือคนที่แอบลอบพบกับฉันก่อนที่ฉันจะทะลุมิติมาที่นี่"พี่สะใภ้...หม่อมฉันทูลด้วยความหวังดี อันที่จริงฝ่าบาท...เสด็จพี่เฟยหรงทรงอบอุ่น ใจดีมากนะเพคะ เพียงแต่แสดงออกไม่เป็นเท่าใดนัก" องค์หญิงเฟยเจินกระซิบที่ข้างหูของฉัน ฉันจึงมองหน้าองค์หญิงเฟยเจินก็พลันเข้าใจในสิ่งที่นางต้องการจะสื่อ "เจ้าไม่ต้องกังวลหรอก ข้าไม่ไม่มีวันผิดพลาดซ้ำสองแน่" ฉันยิ้มบางๆให้องค์หญิงเฟยเจิน "เฮ้อ~ หม่อมฉันค่อยโล่งใจหน่อย หากหม่อมฉันสมรสจะได้ไม่ต้องห่วงเสด็จพี่เฟยหรง" องค์หญิงเฟยเจินถอนหายใจอย่างโล่งอก "เจ้าจะสมรสกับผู้ใดหรือ?" "พี่สะใภ้ท่านไม่รู้หรือ...เสด็จพี่จะให้หม่อมฉันสมรสเชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างแคว้น แต่หม่อมฉันยังคงคิดอยู่ว่าจะเลือกสมรสกับผู้ใดระหว่างฮ่องเต้แคว้นซีฮัน ท่านอ๋อง

    Last Updated : 2025-03-26

Latest chapter

  • set : เจ้าขา   ตอนที่0 ตอนพิเศษ

    ครึ่งปีต่อมา ราษฎรต่างพากันเดินทางมายังชายแดนของแต่ละแคว้น เนื่องจากในวันนี้จะมีการลงนามสัญญาสงบศึกของทั้งสามแคว้น ซึ่งเริ่มจากแคว้นหลงที่ฮ่องเต้เฟยหรงส่งพระราชสาส์นมายังฮ่องเต้ของแคว้นเว่ยต้าและแคว้นซีฮัน โดยเนื้อหาสำคัญก็คือการที่ราษฎรของทั้งสามแคว้นอยู่เป็นสุข ไม่ต้องรับความเดือดร้อนใดๆจากสงครามระหว่างแคว้นอีกต่อไปแล้ว "ไฮ~" โบตั๋นโบกไม้โบกมือให้ราษฎรที่มารอชมฉากสำคัญของประวัติศาสตร์ระหว่างสามแคว้น โดยตอนนี้ฮ่องเต้เฟยหรงและโบตั๋นยืนอยู่ตรงรอยต่อระหว่างแคว้น แค่ก้าวมาอีกก้าวเดียวก็จะเป็นแคว้นเว่ยต้ากับแคว้นซีฮันแล้ว"โบกมือเป็นนางงามเลยนะแก คิกๆ" หลินหลินที่ยืนอยู่กับท่านอ๋องเซียวหรงอยู่ที่ด้านหลังฮ่องเต้พูดแล้วหัวเราะเบาๆกับท่าทางของเพื่อน"คิกๆ" องุ่นที่ยืนอยู่กับแม่ทัพจางเหว่ย และยืนอยู่ด้านหลังฮ่องเต้แคว้นซีฮันหัวเราะเพื่อนทั้งสองเบาๆ "เริ่มพิธี" เสียงขันทีแคว้นหลงประกาศ ฮ่องเต้เฟยหรงจึงก้าวข้ามเขตแดนของตนมายืนอยู่ในเขตแดนของทั้งสองแคว้น ฮ่องเต้ทั้งสองเห็นอย่างนั้นจึงก้าวข้ามเขตแดนของตนด้วย ทั้งสามแคว้นหยุดอยู่ตรงกลางซึ่งเป็นทางเชื่อมระหว่างแคว้นทั้งสาม ก่อนจะทำการจุดธู

  • set : เจ้าขา   ตอนที่9 ฮ่องเต้เจ้าขา ฮองเฮามาแล้ว

    หลังจากกลับวัง พวกเราก็รีบเข้าห้องมาอาบน้ำ ฉันอาบก่อนแล้วให้เขาอาบทีหลัง โดยฉันไปค้นกระเป๋าแล้วหยิบดิลโด้ที่พกมาด้วยมาเตรียมไว้ จากนั้นจึงแต่งหน้าด้วยความรวดเร็ว ปล่อยผมยาวสยาย แล้วเอาถุงน่องตาข่ายสีดำมาสวมครึ่งขา ก่อนจะมานอนอยู่บนเตียงเพื่อรอเขา "ฝ่าบาทเพคะ~" ฉันร้องเรียกเขาแล้วนอนโพสท่าราวกับนางแบบในนิตยสาร18+ โดยนอนตะแคงข้างพร้อมโชว์ก้นขาวจั๊วแล้วทำสีหน้ายั่วยวน เขาเดินเข้ามาใกล้พร้อมกับกลืนน้ำลายลงหนึ่งอีก แล้วพูดว่า "เจ้ายั่วยวนเราเก่งนัก" เขาพูดจบก็ใช้มือบีบก้นฉันเบาๆ "ฝ่าบาทเคยเห็นสิ่งนี้ไหมเพคะ" ฉันหยิบดิลโด้ขึ้นมาพร้อมเปิดสั่น"อย่าเพิ่งสิเพคะ...ฝ่าบาทดูนี่เสียก่อน" "มันคืออะไร" เขาถามดวยความสงสัย "ฝ่าบาทว่า...สิ่งนี้มันดูเหมือนอะไรหรือเพคะ" ฉันถามยิ้มๆ "Banana ของเรา" "คิกๆ ใช่เพคะ" ฉันหัวเราะ ก่อนหันหน้ามาแยกขาออกกว้างแล้วใช้ดิลโด้ถูไถกลีบกุกลาบ "อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ" ฉันครางพร้อมทำหน้ายั่วยวน ก่อนจับนิ้วมือเขามาดูดเลีย "เจ้า" เขาพูดได้แค่นั้นก็ยิ้มมุมปากมองฉันอย่างชอบใจ แล้วจับใบหน้าฉันให้หันมาจูบเขา เข้าใช้ลิ้นสอดเข้ามาดูดรักพันเกี่ยวอย่างเร่าร้อน "จ๊วบๆ จ๊วบ" จากนั้

  • set : เจ้าขา   ตอนที่8 ฮ่องเต้เจ้าขา ฮองเฮามาแล้ว

    สองวันต่อมา วันนี้เป็นวันที่เดินทางไปชายแดน โดยการเดินทางครั้งนี้ไปแบบลับๆ มีผู้ติดตามเพียงไม่กี่คนเท่านั้น ในระหว่างทางฝ่าบาทก็จะคอยสอบถามความเป็นอยู่ของชาวบ้านว่าเป็นอย่างไรบ้าง โดยไม่ได้บอกว่าตนเป็นผู้ใด เพียงบอกว่ามาจากพระราชวังเท่านั้น "เราอยากให้สถานการณ์ตึงเครียดระหว่างสามแคว้นสิ้นสุดลงสักที" เขาเอ่ยด้วยเสียงกลัดกลุ้ม เนื่องจากตลอดทางที่มาแม้จะพูดถึงเรื่องภัยธรรมชาติ แต่ส่วนใหญ่แล้วพูดถึงสถานการณ์ของสามแคว้น "แล้วฝ่าบาทคิดจะทำเช่นใดเพคะ" "ถ้าเป็นไปได้เราก็อยากจะสงบศึก...จะมีอะไรสำคัญไปกว่าราษฎรของเราอีกล่ะ" "ฝ่าบาทก็ทำให้เป็นจริงสิเพคะ ไม่แน่ว่าแคว้นอื่นๆก็อาจจะเช่นเดียวกับฝ่าบาท" ฉันยื่นมือไปกุมมือเขา "หากเป็นเช่นนั้นจริงๆก็ดียิ่ง เราจะเป็นผู้เริ่มส่งหนังสือสัญญาสงบศึกก่อน" "ฝ่าบาททรงพระปรีชายิ่ง" ฉันยิ้มกว้างและเกาะแขนเขาอย่างออดอ้อน หกวันต่อมา เดินทางมาหลายวันในที่สุดพวกเราก็มาถึงชายแดน วังของฝ่าบาทที่ชายแดนก็ยังคงงดงามวิจิตดังเช่นพระราชในเมืองหลวงเพียงแต่เล็กกว่าเท่านั้น ยังมีความสะดวกสบายอยู่เช่นเดิม สิ่งแรกที่ฉันทำคืออาบน้ำเพราะในระหว่างเดินทางได้อาบน้ำไม่กี่ครั

  • set : เจ้าขา   ตอนที่7 ฮ่องเต้เจ้าขา ฮองเฮามาแล้ว

    วันต่อมา ยามอู่ (11.00 - 12.59 น.) ฉันงัวเงียตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกอ่อนเพลีย ถึงจะเป็นอย่างนั้นแต่ก็แฝงไปด้วยความฟิน บอกตรงๆว่าคิดไม่ผิดที่เลือกเขา>⁠.⁠⁠.⁠จากนั้นฉันก็อาบน้ำ แต่งตัว และกินข้าว ก่อนจะเดินออกจากตำหนักของฝ่าบาทและไปตำหนักฮองเฮา ในระหว่างทางที่เดินก็ได้ยินเสียงเหมือนคนกำลังตะโกนโห่ร้อง"นั่นเสียงอะไรน่ะ" ฉันถามหมิงจู "น่าจะเป็นเสียงฝึกยิงธนูของราชองครักษ์เพคะ หม่อมฉันได้ยินว่าฝ่าบาททรงเสด็จไปทอดพระเนตรด้วยเพคะ" "ยิงธนูเหรอ...น่าสนุกแฮะ" ฉันยิ้มกว้าง จากนั้นจึงเดินไปตามเสียง ก็มาถึงลานกว้าง ที่รอบด้านทำเป็นที่นั่งล้อมรอบเหมือนอัฒจันทร์ มีเป้าธนูขนาดกลางวางเร

  • set : เจ้าขา   ตอนที่6 ฮ่องเต้เจ้าขา ฮองเฮามาแล้ว

    ฉันกับองค์หญิงเฟยเจินนั่งรอฝ่าบาทอยู่ในตำหนัก เราต่างก็รู้สึกกังวล กลัวว่าฝ่าบาทจะได้รับบาดเจ็บ เพราะด้านนอกคงมีเสียงของการต่อสู้อยู่"ทำไมเสด็จพี่เฟยฉีต้องคิดก่อกบฏด้วย...ฮือๆ...เสด็จพี่เฟยหรงทรงดีต่อท่านมากแท้ๆ" องค์หญิงเฟยเจินร้องไห้ "เฮ้อ" ฉันถอนหายใจ ไม่รู้ว่าจะปลอบใจอย่างไร จึงได้แต่กอดปลอบองค์หญิงเฟยเจินพร้อมกับลูบหลังเบาๆ "ฮือๆ...ฮือๆ..." สองชั่วยามต่อมา ฝ่าบาทเดินเข้ามาในตำหนักด้วยชุดที่เปื้อนเลือด "เสด็จพี่" องค์หญิงเฟยเจินวิ่งเข้าไปกอดฝ่าบาทพร้อมกับร้องไห้โฮ "เจ้าอย่าร้องไห้เลย พี่ชายอย่างข้าเจ็บปวดหัวใจนัก...องค์หญิงของข้าเหมาะกับรอยยิ้มนะรู้หรือไม่" ฝ่าบาทลูบหัวองค์หญิงเฟยเจินอย่างแผ่วเบา ก่อนจะบอกข้ารับใช้ให้พาตัวองค์หญิงกลับตำหนัก หลังจากที่องค์หญิงเฟยเจินเดินออกไปแล้ว ฉันก็มองสำรวจเขาว่าได้รับบาดเจ็บตรงไหนหรือไม่ "ฝ่าบาท..." ฉันเรียกเขาแล้วกอดเขาไว้ ก่อนจะร้องไห้เสียงดัง"หม่อมฉันกลัวว่าพระองค์จะ...ฮือๆ" "เจ้าห่วงใยเราขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อใดกัน หืม?"เขาถามเสียงเรียบแต่มีแววหยอกล้อในน้ำเสียง "ฮือๆ..." ฉันทุบอกอกเขาแล้วมองเขาด้วยความโกรธแล้วพูดต่อว่า "เมื่อครู่หม

  • set : เจ้าขา   ตอนที่5 ฮ่องเต้เจ้าขา ฮองเฮามาแล้ว

    หนึ่งสัปดาห์ต่อมา ฉันเดินมาหยุดอยู่ที่สระบัวด้านหลังวัง และกำลังยืนรอใครบางคนอยู่ "เจ้ามาแล้ว" เสียงทุ้มเอ่ยด้วยความดีใจ เขาก็คือองค์ชายเฟยฉีนั่นเอง "ข้าจะลงมือคืนนี้" ฉันยิ้มร้ายๆและมองสบตากับองค์ชายเฟยฉี "ดีมาก...ถ้าหากสำเร็จ...เจ้าก็จะเป็นฮองเฮาของข้า" เขาแสยะยิ้ม ใบหน้าที่ดูอ่อนโยนกลับบิดเบี้ยว รอยยิ้มของเขามันดูโรคจิตราวกับฆาตรในภาพยนตร์ที่เคยดู เล่นซะฉันขนลุกเกรียว "อย่าลืมที่สัญญาล่ะ" ฉันยิ้มกว้าง ก่อนจะมองซ้ายขวาแล้วรีบเดินจากมา วันนี้เป็นงานวันเกิดขององค์ชายเฟยฉี จึงมีการจัดงานเลี้ยงเฉลิมฉลองภายในวัง ฉันเห็นพวกนางกำนัลวิ่งวุ่นกันแต่เช้า มองดูแล้วก็รู้สึกเหนื่อยตาม ฉันเดินตามทางไปเรื่อยๆจนมาถึงห้องทรงงานของฝ่าบาทก็พบว่าฝ่าบาทไม่อยู่ "ฝ่าบาทอยู่ที่ใดหรือ" ฉันถามคนที่เฝ้าอยู่ด้านนอก"เสด็จไปที่สวนพะย่ะค่ะ" เมื่อได้ยินอย่างนั้นฉันจึงออกจากห้องทรงงานแล้วเดินไปที่สวน เห็นฝ่าบาทกำลังนั่งจิบชาในศาลาเก๋งจีนพลางชมดอกไม้ และมีบรรดาพระสนมนั่งและข้ารับใช้นั่งอยู่บนพื้นหญ้าด้านข้าง "ฝ่าบาทเพคะ ชาที่หม่อมฉันชงรสชาติดีหรือไม่เพคะ" เสียงออดอ้อนที่ฉันจำได้ว่าเป็นเสียงของพระสนมฉางดังขึ้

  • set : เจ้าขา   ตอนที่4 ฮ่องเต้เจ้าขา ฮองเฮามาแล้ว

    วันต่อมา องค์หญิงเฟยเจินรีบมาหาฉันตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่าง และยังเตรียมของมาให้ฉันพอกหน้าให้อีกด้วย ฉันจึงสอนนางกำนัลขององค์หญิงและทำให้ดูเป็นตัวอย่าง "ต่อไปนี้ก็ทำเองได้แล้ว" "ขอบพระทัยเพคะ" องค์หญิงเฟยเจินย่อกายคาระวะ จากนั้นก็พูดว่า "จริงสิเพคะ วันนี้เสด็จพี่เฟยฉีจะกลับมาจากชายแดนเพคะ" "เฟยฉี?" ฉันทำท่านึกก่อนจะนึกออกว่าเขาคือคนที่แอบลอบพบกับฉันก่อนที่ฉันจะทะลุมิติมาที่นี่"พี่สะใภ้...หม่อมฉันทูลด้วยความหวังดี อันที่จริงฝ่าบาท...เสด็จพี่เฟยหรงทรงอบอุ่น ใจดีมากนะเพคะ เพียงแต่แสดงออกไม่เป็นเท่าใดนัก" องค์หญิงเฟยเจินกระซิบที่ข้างหูของฉัน ฉันจึงมองหน้าองค์หญิงเฟยเจินก็พลันเข้าใจในสิ่งที่นางต้องการจะสื่อ "เจ้าไม่ต้องกังวลหรอก ข้าไม่ไม่มีวันผิดพลาดซ้ำสองแน่" ฉันยิ้มบางๆให้องค์หญิงเฟยเจิน "เฮ้อ~ หม่อมฉันค่อยโล่งใจหน่อย หากหม่อมฉันสมรสจะได้ไม่ต้องห่วงเสด็จพี่เฟยหรง" องค์หญิงเฟยเจินถอนหายใจอย่างโล่งอก "เจ้าจะสมรสกับผู้ใดหรือ?" "พี่สะใภ้ท่านไม่รู้หรือ...เสด็จพี่จะให้หม่อมฉันสมรสเชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างแคว้น แต่หม่อมฉันยังคงคิดอยู่ว่าจะเลือกสมรสกับผู้ใดระหว่างฮ่องเต้แคว้นซีฮัน ท่านอ๋อง

  • set : เจ้าขา   ตอนที่3 ฮ่องเต้เจ้าขา ฮองเฮามาแล้ว

    วันต่อมา ยามซื่อ (09.00 - 10.59 น.) ฉันตื่นนอนและลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจ อันที่จริงโดนกักบริเวณก็ไม่แย่สักเท่าไหร่ จะตื่นหรือจะกินข้าวตอนไหนก็ได้ แถมไม่มีผู้ใดมายุ่งอีก อันที่จริงในตำหนักนี้ยังมีนางกำนัลคนอื่นๆอีกแต่ฉันไม่อยากให้ใครมาวุ่นวาย มากคนก็มากความ "พระองค์จะอาบน้ำเลยหรือไม่เพคะ" หมิงจูที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าประตูได้ยินเสียงสวบสาบภายในห้องจึงรีบเข้ามาปรนนิบัติ "อาบเลย" ฉันพูดแล้วลุกจากเตียงโดยมีหมิงจูช่วยพยุง "ข้าอาบคนเดียว เจ้าออกไปเถอะ" "เพคะ" หมิงจูรับคำแล้วย่อทำความเคารพ ก่อนจะเดินออกไป "ลา~ลา~" ฉันฮัมเพลงพร้อมกับถูสบู่ที่เอามาจากยุคปัจจุบันก็กระเป๋าที่ฉันให้หลินหลินกับองุ่นนั่นแหละ ดีนะที่ฉันฉลาดเตรียมไว้ อันที่จริงไม่ได้เตรียมไว้เพื่อทะลุมิติหรอกนะ ฉันเตรียมไว้เผื่อฉุกเฉิน ในนั้นมีไฟฉาย เซ็ตยา ผงป้องกันแมลง ผงป้องกันงู สารพัดอย่าง และที่สำคัญคือดิลโด้ ฉันใส่ในกระเป๋าเอาฮาเฉยๆ ไม่รู้ว่าพวกมันจะเอาไปทำอะไรกันบ้าง "จริงสิ...ฉันต้องสืบว่าท่านอ๋องกับท่านแม่ทัพที่หลินหลินกับองุ่นเลือกอยู่ที่ไหน ฉันจะได้ไปหาพวกมันไง อิอิ" ฉันยิ้มกว้างอย่างมีความสุข เมื่อคิดว่าจะได้เจอเพื่อนๆ เด

  • set : เจ้าขา   ตอนที่2 ฮ่องเต้เจ้าขา ฮองเฮามาแล้ว

    สามวันต่อมา ฉันนั่งเท้าคางด้วยความเบื่ออยู่ในสวนภายในตำหนักฮองเฮา "เฮ้อ~" ฉันถอนหายใจด้วยความเบื่อหน่าย "ทรงเป็นอันใดเพคะ" หมิงจูนางกำนัลที่คอยรับใช้ฉันถามด้วยความเป็นห่วง "เบื่อ" ฉันตอบพร้อมกับฟุบหน้าลงบนโต๊ะ หลังจากที่มีคำสั่งจากฮ่องเต้ให้กักบริเวณฉัน ฉันก็ได้สอบถามกับหมิงจูว่าเรื่องราวมันเป็นยังไง ฉันถึงได้โดนขังอยู่ในตำหนัก เค้นอยู่ตั้งนานกว่าหมิงจูจะยอมบอกหมิงจูบอกว่าเพราะฉันลอบพบบุรุษ และบุรุษผู้นั้นไม่ใช่คนอื่นไกล เพราะเขาคือน้องชายร่วมสายเลือดเดียวกับฮ่องเต้เฟยหรงมีนามว่าเฟยฉี พอฉันได้ฟังเรื่องราวแล้วก็อยากจะตายไปให้รู้แล้วรู้รอด พี่สะใภ้พบกับน้องชายของสามีลอบพบกัน แค่ได้ฟังก็ได้รู้ว่าฮ่องเต้ผู้นั้นโดยสวมหมวกเขียวเข้าแล้ว ฉันที่เพิ่งทะลุมิติมาก็ต้องชดใช้กับสิ่งที่ตัวเองไม่ได้ทำ...โคตรซวยเลย(⁠T⁠T⁠) และหมิงจูก็เล่าอีกว่าฮ่องเต้องค์นี้อยากจะปลดสตรีหลังวังให้เหลือเพียงตำแหน่งฮองเฮาเท่านั้น แต่โดนพวกขุนนางคัดค้าน และเขาเห็นพฤติกรรมของฉัน เขาจึงพักเรื่องนี้เอาไว้ก่อน จากการไตร่ตรองจากสมองอันชาญฉลาดของฉันแล้ว ฉันคิดว่าฮ่องเต้ต้องมีใจให้ฉันชัวร์ๆ โดนสวมหมวกเขียวขนาดนี้ยังทำแค่กั

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status