LOGINShare
บทที่57
Last Updated:
2025-01-08 23:47:02
Related chapters
back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทที่58
หลังจากรับฟังเรื่องราวทั้งหมด ร่างเพรียวระหงถึงกับหนีกลับมานั่งหน้ากลุ้มในห้อง.. หมดเรี่ยวแรงเสียอย่างงั้นทั้งๆ ที่วันนี้หญิงสาวมีความตั้งใจทำมื้อเย็นเป็นผัดไทยเมนูอาหารจานโปรดของสามี แต่พอได้รับฟังวีรกรรมในอดีตจากเพื่อนสาวต้องบอกได้คำเดียวว่า..ตัวเธอคนเก่าเป็นผู้หญิงที่ร้ายกาจสมมงมากแม่‘สมัยก่อนหล่อนเคยมาบ่นให้ฉันฟังว่า เจ่เจ้เซียงเซียง นางนะตอแหล..ชอบแย่งของของเธอ..แม้แต่ผู้ชายก็ดันมาชอบคนเดียวกันเสียอีก’‘เธอหมายถึง พี่สาวฉันนางแค่ชอบเฮียซาน แค่ฝ่ายเดียวใช่มั้ย?’เธออ้อมแอ้มถามไป ทั้งยังปรารถนาให้ไม่เป็นแบบที่เธอคิด‘ถ้าจากคนนอกมอง...ฉันว่าไม่ใช่แค่ชอบข้างเดียวหรอกนะ ช่วงนั้นคนทั้งชุมชนต่างก็พูดว่าเซียงเซียง กับเฮียซานคบหาดูใจกันอยู่’ คำตอบที่ได้รับจากคนเป็นเพื่อนพาลให้ใจดวงน้อยเจ็บแปลบๆ ความรู้สึกผิดหวังบอกไม่ถูกตีตื้นขึ้นมา‘คบหาดูใจ...ในขณะที่ ฉันกับเขาเป็นคู่หมั้นกันนี้นะ!!’‘มันไม่ใช่แบบนั้นยะ นี้หล่อนลืมไปแล้วจริงๆ เหรอ?''แล้วถ้าไม่ใช่แบบนั้นล่ะแบบไหนละ''หล่อนอย่าลืมซิ หล่อนได้มาเป็นคู่หมั้นคู่หมายจริงๆ ก็ตอนก่อนอาปาของหล่อนเสียชีวิตไม่ถึงปีดี’‘มันจะเป็นไปได้ยังไง ถ้าเซ
Last Updated : 2025-01-08back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทที่59
เมื่อคิดอะไรไม่ออกก็คัดจดหมายของเซียงเซียงทุกฉบับออกมา..เตรียมไว้ถามความรู้สึกคนเป็นสามีตรงๆ ถ้าคำตอบไม่เป็นที่น่าพอใจได้มีใครสักคนเจ็บตัวเป็นแน่! ส่วนสัญญาต่างๆ ด้วยความที่ไม่อยากให้เขาโดนเอาเปรียบจึงนั่งไล่อ่าน..เผื่อถ้าพลาดพลั้งอะไรไปจะได้แก้ไขได้ทัน...อ่านไปอ่านมาก็ชักทึ่ง เธอพึ่งรู้ครั้งแรก...เอกสารสัญญาบางส่วนเป็นสัญญาที่คุณหมอซานปล่อยเงินกู้ให้ชาวบ้าน!!! แม้ดอกเบี้ยที่ได้รับจะเป็นจำนวนไม่มากนัก แต่ถ้าเทียบกับดอกเบี้ยในยุคสมัยนี้ก็ตาม ถ้าให้สันนิษฐานก็คงเป็นเพราะเขาไม่รู้จะเอาเงินไปทำอะไรดี และอีกด้านด้วยนิสัยโอบอ้อมใจดี คงนึกอยากช่วยเหลือคนอื่นเท่าที่ทำได้ แต่สิ่งที่ทำให้จินเยว่นึกชื่นชมก็คือ...มุมหนึ่งของหลี่ลี่ซานเป็นผู้ชายรอบคอบมาก เพราะสัญญาทุกฉบับล้วนแต่รัดกุมไม่เอาเปรียบคนอื่น..แต่ก็ใช่จะยอมให้คนอื่นมาเอาเปรียบซึ่งมีสิ่งหนึ่งที่จินเยว่ลืมคิดไป..สามีสุดหล่อของเธอเติบโตมาในครอบครัวพ่อค้า...ทั้งชีวิตอยู่กับการค้าขายมาตลอด..นอกจาก dna ในสายการแพทย์ที่มีมาจากต้นตระกูลสืบต่อจากรุ่นถึงรุ่นแล้ว...พรสวรรค์ที่เหลือย่อมมาจากการทำมาค้าขายและพอค้นเอกสารไปเรื่อยๆ สิ่งที่ทำให้เธอตก
Last Updated : 2025-01-08back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทที่60
แต่จนแล้วจนรอดไอ้คนปากแข็งก็ไม่ยอมสารภาพรักสักที...แถมเปลี่ยนจากผู้ถูกล่าเป็นผู้ล่าซะงั้น..เล่นเอาเนื้อตัวขาวผ่องนุ่มนิ่มระบมวาบหวามไปทั้งเนื้อทั้งตัว..จวบจนหมดสงครามสมรภูมิสวาท..ผู้ชายตัวโตถึงกับเผลอหลับไปมือเรียวเล็กของคนที่นอนไม่หลับไต่ลงบนหน้าอกแกร่ง..ผิวของเขาขาวผ่องอมชมพูพอๆ กับผิวเธอ ซึ่งตอนนี้กำลังชื้นเหงื่อจากกิจกรรมเข้าจังหวะ..อ้อมกอดของเขาทั้งอบอุ่น..ทั้งมั่นคง..เต็มไปด้วยความหวงแหนโดยที่แม้แต่เจ้าตัวยังคงไม่รู้ตัววันนี้แค่รับรู้ว่าเขาไม่เคยรักผู้หญิงคนนั้น สำหรับเธอ..เธอพอใจกับคำตอบมากแล้วแต่ถ้าเป็นตัวเธอในอดีต หรือจินเยว่คนเดิม ด้วยอายุที่ยังน้อย อีกทั้งเติบโตมาแบบเว้าแหว่งไม่เคยได้รับขัดการขัดเกลาที่ดี..คงเลือกที่จะใช้อารมณ์นำสติ แต่ตัวเธอตอนนี้..คือตัวเธอในอีกแปดสิบปีข้างหน้านั้น บางอย่างจึงแตกต่างไปบ้าง...จินเยว่ในอนาคตแม้กำพร้าพ่อ แต่ได้รับความรัก..ความเอาใจใส่จนล้นเปี่ยมจากคนในครอบครัว..ถูกสั่งสอนให้ใช้สติในการตัดสินใจมากกว่าใช้อารมณ์ดังนั้นวิธีการที่เธอใช้จึงได้ผลลัพธ์ที่ค่อนข้างน่าพอใจ..เธอจึงพึ่งเข้าใจคำพูดที่ยายๆ สอนหม่าม้าว่า...เวลามีปัญหาให้นอนคุยกัน เรื่อง
Last Updated : 2025-01-08back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทที่61
ราวๆ เจ็ดนาฬิกา เด็กชายเฟยเทียน กับเด็กชายเฟยหลง โดยมีซุนเหยียนจูงมือทั้งสองมายืนรอหญิงสาวอยู่หน้าร้านอาหารเช้าด้วยความตื่นเต้น ต่างคนต่างก็มีความฝันว่าอยากจะที่จะได้ไปโรงเรียน ซึ่งหลังจากบ้านสามฐานะทางการเงินดีขึ้น เด็กๆ ในบ้านล้วนแต่มีเนื้อมีหนังขึ้นมาเป็นกอง เนื้อตัวเองก็สะอาดสะอ้าน..เสื้อผ้าล้วนแต่ตัดเย็บใหม่ดูดีราวกับลูกหลานคหบดีมีเงินวันนี้ก็เช่นกัน เด็กชายทั้งสองใส่เสื้อโปโลสีฟ้าอ่อน กับกางเกงขาสั้น สวมถุงเท้ากับรองเท้าสุภาพ ซึ่งชุดที่สวมใส่นั้นมาจาก จินเยว่ซื้อมาฝากจากต่างประเทศ "สวัสดีค่ะม้าใหญ่"เสียงหวานใสของลูกเลี้ยง พูดพร้อมกับยกมือไหว้ ผู้สูงวัยยิ้มรับ "แน่ใจนะจินจิน ที่จะไม่ให้ม้าไปด้วย""ไม่เป็นไรค่ะ สบายมาก หลงหลงเองก็รู้ความอยู่"เธอรีบปฏิเสธไม่ให้คนเป็นแม่ห่วง ก่อนจะยื่นมือไปรับถุงผ้าซึ่งใส่เอกสารสำคัญของเด็กทั้งคู่ "ม้าไม่ต้องห่วงนะคะ ทั้งสองคนต้องได้เรียนหนังสือแน่นอน จินจินสัญญา""ขอบคุณนะลูก""แหม น้องชายและหลานจินจินทั้งคน ม้าอย่าเกรงใจไปเลยค่ะ แต่ยังไงวันนี้จินจินฝากดูร้านด้วยนะคะ"ผู้สูงวัยพยักหน้ารับคำ เห็นดังนั้นร่างเพรียวระหงจึงจูงมือเด็กชายทั้งคู่ไว้คนล
Last Updated : 2025-01-08back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทที่62
“เจ่เจ้จินจิน ไม่สบายหรือเปล่าครับ ทำไมหน้าซีดแบบนั้นล่ะ” น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเป็นห่วงเป็นใย ของเด็กชายตัวผอมที่ตอนนี้กำลังยืดตัวขึ้น อีกนิดเดียวคงจะสูงแซงเธอมือเรียวสวยได้รูปเอื้อมไปจับใบหน้าของน้องให้หันมามอง ดวงตาคมคู่สวยมีเสน่ห์กวาดตาดูอวัยวะทุกส่วนบนใบหน้า..ทำไมตอนนั้นเธอไม่สังเกตนะ..ว่าเด็กชายคล้ายเหล่ากง...โดยเฉพาะดวงตาชั้นเดียวชี้ขึ้นคมกริบอาจเพราะทวดของเธอเสียไปร่วมสิบกว่าปี..ภาพในความทรงจำจึงเป็นเพียงภาพลางๆ ถ้าพูดถสิ่งดีงามในการย้อนได้เวลากลับมา...เรื่องแรกคือทำให้เธอได้รู้จักคำว่า ‘รัก’เรื่องที่สองก็คือ การได้เจอกับคนสำคัญในชีวิต..ที่ไม่อาจจะได้พบเจอกันอีกเลย..แม้นครั้งนี้ เด็กชายจะจำเรื่องราวของเหลนตัวน้อยไม่ได้ แต่ในความทรงจำของเธอ ล้วนจำเรื่องราวของผู้สูงวัยได้“เจ่เจ้ หน้าอั๊วมีอะไรติดหรือเปล่า?” มือเล็กลูบหน้าไปมา..ดวงตาเฉลียวฉลาดเต็มไปด้วยคำถาม“เจ้ดีใจนะ ที่เราได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง”“เอ้า พูดแปลกจริงเชียว เราก็เจอกันอยู่ทุกวันอยู่แล้วนี่ครับ”“อื่ม นั้นซินะ ว่าแต่อาเทียนเรียนที่ได้ใช่มั้ย? เจ้ต้องเตือนเราไว้ก่อนนะ เพื่อโดนเพื่อนๆ กลั่นแกล้ง เพราะยุคสมัยนี้คนไ
Last Updated : 2025-01-08back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทที่63
"เฮียซาน!!"น้ำเสียงคนเป็นเมียเต็มไปด้วยความตกใจ ร่างเพรียวระหงถลาไปยืนข้างประตูรถ เจียวเจียวกับเหมยเหมยเห็นดังนั้นจึงรีบวิ่งมาดูเช่นกัน แน่ละ ขณะบ้านของพวกเธอยังไม่มีรถขับเลย...ราคารถคันหนึ่งถูกที่ไหนกันเล่า จินเยว่เองก็สงสัยจึงตั้งคำถามขึ้น"นี้ เฮียเอารถใครมาขับเนี่ย?""รถจินจินไง"เขาตอบง่ายๆ แต่เธอยังคงยืนงง...นึกสงสัยว่าตัวเองไปสั่งจองซื้อรถตอนไหน เมื่อเห็นเจ้าหล่อนเงียบไป คนอายุมากกว่าจึงขยายความเพิ่ม"ก็พรุ่งนี้วันครบรอบแต่งงานปีที่สองไง ลืมแล้วรึ""เอ่อ คือ"ถ้าสารภาพว่าจำวันครบรอบแต่งงานไม่ได้แล้ว...เขาจะโกรธมั้ย คนตัวเล็กเริ่มเหงื่อตก...ดวงตาคมคู่สวยหลุบลง แต่สามีตัวโตกับไพร่นึกไปว่าเจ้าหล่อนคงเขิน แถมตอนนี้ประชาชนชาวมุง..มุงเสียรอบ"เฮียซื้อมาเป็นของขวัญให้ นึกได้ว่าเธอเคยบอกว่าชอบสีชมพูกับสีฟ้า...แต่เฮียไปถามมาแล้วสีชมพูกว่าเขาจะนำเข้า คงจะไม่ทันวันครบรอบแต่งงาน เฮียเลยซื้อเป็นสีฟ้าแทน..เอ่อ เธอไม่โกรธเฮียใช่มั้ย?"คำหลังชักไม่สบายใจ กลัวเมียคนสวยไม่ถูกใจ"โอ้ย เฮียซาน สีอะไรจินจินก็ชอบทั้งนั้นแหละ ขอให้เฮียเป็นคนซื้อให้ก็พอ""อื่ม งั้นขึ้นรถซิ เธอบ่นอยากนั่งรถชมพระนครมานานแล
Last Updated : 2025-01-08back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทที่64
โยว่เจียวจึงขอร้องอ้อนวอนให้อาม่าไปโรงพยาบาลเพื่อให้คุณหมอซานตรวจสุขภาพ เนื่องจากชายหนุ่มไม่ยอมไปเหยียบบ้านตั้งแม้แต่ก้าวเดียว เพราะรู้ว่าเมียคนสวยคงไม่ชอบใจเป็นแน่ แต่การที่ผู้อาวุโสมาเยือนถึงโรงพยาบาลนั้นต่างกัน เขาไม่อยากรับดูแลก็จำต้องรับซึ่งสำหรับวัยนี้แล้ว..ในสายตาคุณหมอซานกลับมองว่า อาม่าแซ่ตั้งสุขภาพร่างกายค่อนข้างแข็งแรงดี...ช่างต่างจากที่ลูกสาว หลานสาวเป็นห่วงมากนักส่วนหนึ่งก็นึกชื่นชมในความกตัญญูที่เจียวเจียวมีต่อย่า อีกทั้งลักษณะบางอย่างที่มีส่วนคล้ายเซียงเซียง..คนที่ตัวเองเคยสัญญาว่าจะแต่งงานด้วย เพื่อตอบแทนบุญคุณ...ความเมตรา เอาใจใส่ จึงมากกว่าคนไข้รายอื่นๆ ไม่น้อย“เจียวเจียวไม่ต้องห่วงนะ อาม่าตั้งไม่ได้เป็นอะไรเยอะ ท่านเพียงแต่เป็นหวัดเล็กน้อย ตอนนอนห่มผ้าให้อุ่น..ระหว่างวันดื่มน้ำขิงช่วยได้”“ขอบคุณนะคะ เฮียซาน เจียวเจียวไม่ค่อยสบายใจเลยเวลาเห็นอาม่าไอ ยิ่งท่านอายุมากแล้ว”“อื่ม ไว้เดี๋ยวเฮียซานฝากพี่หมอให้แวะดูตอนเย็นอีกทีก็แล้วกัน” น้ำเสียงอบอุ่น พาใจเหลว..พี่หมอที่ชายหนุ่มพูดถึง คือคุณหมอวัยเฉียดสี่สิบ เป็นลูกคนจีนในชุมชน“โอ้ย ไม่ต้องหรอกอาซาน...อั๊วไม่เป็นไร วัน
Last Updated : 2025-01-09back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทที่65
"อีหลานอกตัญญู อย่าบอกว่าสัญญาของบ้านต้าหนิงก็เป็นฝีมือลื้อ"ลุงใหญ่พูดเสียงสั่นเต็มไปด้วยความโกรธ พร้อมทั้งชี้นิ้วขู่ จินเยว่เอียงคอมองเล็กน้อยท่าทางยียวน"หึ แล้วอาแป๊ะอี้คิดว่าเป็นฝีมือใครละ?""...""...""เดิมอั๊วก็ไม่อยากจะเปลืองสมองไปยุ่งวุ่นวายกับบ้านเดิมหรอกนะ แล้วก็จะถือว่าที่อาปาของอั๊วโดนเอาเปรียบเป็นค่าน้ำนมที่คนบ้านตั้งเลี้ยงดูจนเติบใหญ่ แต่ก็มีอีไอ้บางตัวที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวเข้ามาวุ่นวายในครอบครัวอั๊ว""ลื้อหมายความว่ายังไง"คนเป็นลุงฟังแล้วมึน ไม่เข้าใจแม้แต่นิดว่าทำไมหลานแท้ๆ ถึงได้กลับมาแว้งกัด สร้างความชิบหายให้กับคนในตระกูลเก่า แน่ละ เขาพอรู้มาว่าอาม๊ายึดเงินที่น้องชายทิ้งให้ลูกเมีย และยังดันหน้าโง่เซ็นสัญญาตัดความสัมพันธ์ ทั้งที่ตระกูลหลี่ที่หญิงสาวแต่งเข้าไป ถือว่าเป็นตระกูลผู้ทรงอิทธิพลต้นๆ ของชุมชน อีกทั้งรากฐานทางแผ่นดินใหญ่ก็หาได้ทำธรรมดาไม่โดยเฉพาะตระกูลหลี่สายตรง ซึ่งตอนนี้เริ่มกลับมามีอิทธิพลทางการเมือง แถมลูกชายทั้งสามคนล้วนแต่ทำมาค้าขายเก่งเอาง่ายๆ ตัวหลี่ลี่ซือซึ่งเป็นคนรุ่นใหม่ ยังสร้างธุรกิจเดินเรือส่งออกนำเข้าสินค้าได้ด้วยตัวของตัวเอง..และแต่เดิมที่ว
Last Updated : 2025-01-09
Latest chapter
back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทพิเศษ2
ณ มหาวิทยาลัย J ชื่อดังระดับต้นๆ ของประเทศหลังตึกคณะบริหารธุรกิจ...หญิงสาวในชุดนักศึกษากำลังยืนรอชายหนุ่มทายาทของตระกูลดังอย่างใจจดใจจ่อ...ท่าทางกระสับกระส่ายพาลให้เพื่อนสาวที่มาด้วยสองคนหัวเราะคึกคัก "ยัยซีลีนเธอจะตื่นเต้นอะไรขนาดนั้นยะ ทำเหมือนไม่เคยอ่อยผู้ไปได้"เพื่อนที่มาด้วยกันแซวเมื่อเห็นดาวคณะนิเทศกระสับกระส่ายใบหน้าสวยเฉี่ยวตามสมัยนิยมถูกแต่งแต้มเป๊ะปัง จนหนุ่มๆ พากันเหลียวหลังมองด้วยความชื่นชม...นอกจากหน้าตาที่ดีเลิศ โปรไฟล์เจ้าหล่อนก็แสนจะไม่ธรรมดา..เพราะเป็นถึงลูกสาวบริษัทรับเหมารายใหญ่ระดับประเทศ คนที่มาจีบมีตั้งแต่ลูกเศรษฐีด้วยกัน ไปจนนักธุรกิจหนุ่มดาวรุ่ง...แต่ชายที่หญิงสาวตกหลุมรักดันเป็นชายหนุ่มสุดหล่อแสนเย็นชาของคณะบริหาร"คีรีมาทางนั้นแล้วยัยซีลีน"เพื่อนอีกคนรีบสะกิด เมื่อเห็นชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง ใบหน้าราวกับหลุดมาจากนิยายจีน..ที่ตอนนี้มีสีหน้าเรียบเฉยติดจะเย็นชาเล็กน้อย..ยิ่งสายตาคมกริบที่กวาดมองยิ่งพาให้หัวใจไฮโซสาวหวั่นไหวร่างอวบอิ่มรีบเดินเข้าไปตรงหน้าตามแรงผลักของคนเป็นเพื่อน"สวัสดีคีรี"เสียงหวานเอ่ยถามขึ้น พร้อมช้อนดวงตากลมโตขึ้นมอง...ชายหนุ่มเพียงหรี่ต
back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทพิเศษ1
ย้อนไปเมื่อสิบปีก่อนณ MMMO international schoolเด็กหนุ่มชั้นมัธยมปีศึกษาปีที่สี่ผู้มีฐานะเป็นหลานของเจ้าของโรงเรียนเอกชนอันดับหนึ่งของประเทศ..ซึ่งเวลานี้กำลังนั่งอารมณ์ไม่ดีอยู่บริเวณหน้าโถงประชุมของโรงเรียน ใบหน้าหล่อเหลาเริ่มบูดบึ้ง..นัยน์ตาคมกริบกวาดมองหมู่คนที่ผ่านไปผ่านมา..คล้ายกับกำลังใครสักคนอยู่...รุ่นพี่รุ่นน้องผู้หญิงเมื่อสบสายตาเข้าก็แทบเป็นลม..บรรยากาศเย็นชาน่าหลงใหลไม่ได้ทำให้ความนิยมในตัวเด็กหนุ่มน้อยลงเลยไม่ถ้าในโรงเรียนหรือมหาลัยวิทยาลัยมีเดือนคณะ นายคีรี สิริวงษ์ชัย ย่อมเหนือเมนขึ้นไปอีกขั้นแน่ละ ทั้งรูปร่างหน้าตา..รวมถึงฐานะวงศ์ตระกูลที่จัดอยู่ในหนึ่งกลุ่มลูกหลานผู้มีอิทธิพลระดับประเทศ...รวมถึงผลการเรียนอันดับหนึ่งของสายชั้น เมื่อขึ้นเวทีร้องเพลงเสียงก็เพราะเป็นหนักหนา..ต้องเรียกว่า hot ยิ่งกว่า hotดังนั้นตั้งแต่เกิดมาใครๆ ล้วนต่างประจบสอพลอ เชิดชูบูชา ถ้าจะมีคนหนึ่งที่ปฏิเสธมัน ก็คงไม่พ้นนางสาวดาริน กิตติวรชัยกุล เจ้าหล่อนอย่าว่าแต่ประจบเอาใจเขาเลย วันๆ มีแต่ไล่เขาไปให้พ้นๆ หน้าอีกทั้งวันนี้ยัยตัวร้ายยังหลอกให้เขามารอหน้าโถงประชุมใหญ่ได้ครึ่งค่อนชั่วโมง ทั้งๆ
back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทที่81 จบ
รถสปอร์ตคันหรูยังวิ่งไปตามทางที่คุ้นเคย..เพียงแต่รอบนี้หญิงสาวสายซิ่งกับขับรถด้วยความไวที่ช้าลงกว่าปกติ หลังคารถเปิดประทุนถูกเปิดออก..สายลมยามดึกปะทะหน้าพาให้อารมณ์ดีไม่น้อย..ผมดำสลวยที่เริ่มยาวถูกมัดรวบง่ายๆ ไว้ด้านหลัง น่าแปลกปกติอดีตคู่หมั้นคนสวยจะตัดมันเสียสั้นกุด เพราะเจ้าหล่อนติดนิสัยขี้รำคาญจวบจนรถหรูจอดสนิทตรงลานจอดรถสะพานขึ้น p มันคือสถานที่...ที่หญิงสาวมาทุกครั้งเวลาไม่สบายใจ หรือเวลาที่เขารู้สึกแย่..เธอจะยืนอยู่บนข้างๆ หันมามองหน้าเขา พร้อมเอียงหัวรับฟังเล็กน้อย..แล้วก็ปล่อยเขาพูดไป..แม้จะไม่มีคำแนะนำดีๆ แต่แค่เธอยืนอยู่ตรงนั้น แค่รับฟัง..มันก็ทำให้เขามีความสุข เวลานี้ก็เช่นกัน..ร่างเพรียวระหงยังยืนอยู่ตรงนั้นเงียบ ๆ ดวงตาคู่สวยที่เขานึกรักเหม่อมองออกไปยังแม่น้ำสายใหญ่ประจำประเทศ ใบหน้าด้านข้างของเธอยังงดงามราวกับรูปสลัก..ริมฝีปากที่ถูกเคลือบด้วยสีแดงจัดเหมือนสีเสื้อผยอเล็กน้อย..ก่อนที่เธอจะตัดสินใจผินตากลับมามองเขา..เราต่างก็รู้ถึงนัยยะเดียวกัน..เขารู้ว่าเธอจดจำได้..และอะไรบางอย่างในดวงตาเขาก็บ่งบอกว่าเขาจดจำได้เช่นกัน“นายคีรี”“ว่ายังไงนางสาวดาริน”คำเรียกขานที่ชอบใช้แท
back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทที่80
"หมายความว่ายังไงคะ!!!"คำตอบของคนเป็นพ่อ ส่งผลให้ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างด้วยความตกใจ...หัวใจดวงน้อยเต้นช้าลง..ความรู้สึกสูญเสียบางอย่างเกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัว"ป๊ะป๋าก็หมายความตามนั้น ป๊ะป๋าเป็นคนขอถอนหมั้นเอง""อ้าว ได้ยังไงคะ แล้วแบบนี้นายคีรีไม่เสียใจแย่เหรอ""ถ้านายคีรีจะเสียใจก็เป็นปัญหาของนายคีรีซิ เกี่ยวอะไรกับบ้านเราด้วยล่ะแค่วันนั้นขับรถพาอายไปลงเขา...ป๋าก็แทบจะฆ่ามันทิ้งแล้ว..ถอนหมั้นๆ ไปก็ดีแล้ว อีกอย่างหนูก็ไม่เคยชอบพันธะนี้อยู่แล้วนี่""ป๊ะป๋า!!! มันไม่ใช่ความผิดของนายคีรี วันนั้นมันเป็นอุบัติเหตุ..นายคีรีเขาปกป้องอายด้วยซ้ำ""ไม่รู้ ถอนหมั้นแล้วก็คือถอนหมั้น อย่าไปพูดถึงผู้ชายคนนั้นอีกเลย"คนเป็นพ่อผู้หวงลูกสาวรีบตัดจบอารมณ์ดี ก่อนจะหยิบมือถือมาไล่อ่านข่าว ไม่สังเกตสีหน้าซีดเซียวของคนเป็นลูกแม้แต่นิด'เผด็จการชะมัด..เผด็จการเหมือนใครกันนะ ก็เหมือนตัวเธอนะซิ!!'เมื่อออกจากโรงพยาบาลได้สองอาทิตย์คนป่วยเริ่มอาการดีขึ้น...อีกทั้งได้สรุปในใจอีกหลายอย่าง ดังนั้นไอ้คนที่ไม่ชอบออกงานเลี้ยงสังคมหรูหราก็กลับมาออก...เพื่อจะเห็นหน้าใครบางคนและยังสามารถใช้เหตุผลประมาณว่า 'บังเอิญเจอกัน เลยไ
back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทที่79
เมื่อคนเป็นพี่กลับบ้านมาแล้วพบน้องชายทำหน้าเครียด ในมือของเขามีสมุดเบิกถอนสมุนไพร ส่งผลให้คนมีชนักติดหลังเสียววาบในใจ...ดวงตาคมกริบหรี่มอง พร้อมโยนสมุดในมือลงบนโต๊ะ"มีอะไรจะแก้ตัวมั้ย?""...""ทำไมเจ้ทำแบบนี้ เจ้ทำมันลงไปได้ยังไง""ลื้อมันบ้าอาซาน อีฮวงนั้งไม่สมควรให้กำเนิดลูกหลานตระกูลหลี่!!""คนที่ไม่สมควรเกิดมาเป็นลูกหลานตระกูลหลี่คือเจ้ต่างหาก ส่วนจินจินเธอดีเกินกว่าผู้หญิงหลงท่ก สันดานเลวอย่างเจ้มาก""อาซาน นี้ลื้อ นี้ลื้อด่าอั๊ว""เออ อั๊วด่าเจ้นี้แหละ เรื่องนี้มันไม่จบแน่ เจ้เตรียมใจไว้ได้เลย"คนเป็นน้องพูดพร้อมกับเก็บสมุดเบิกจ่ายสมุนไพรติดมือไปด้วย เล่นเอาพี่สาวเหงื่อตก แต่หล่อนรู้น้องชายนั้นแสนดีขี้ใจอ่อนมากแค่ไหน...อีกอย่างจินเยว่ก็เสียไปหลายปีแล้ว...ไหนเลยจะมาเอาผิดเธอได้แต่ไอ้คนใจดีมาตลอดชีวิต กับเลือกนำเรื่องไปฟ้องอาปามู่เฉิน กับอาม๊าด้วยรู้ว่าท่านทั้งสองเป็นคนยุติธรรม...เมื่อบุพการีรับรู้เรื่องทุกอย่างก็ถึงกับตกใจ...เพราะสิ่งที่ลูกสาวคนเดียวกระทำเป็นสิ่งที่เลวร้ายมาก มันไม่ต่างทำจากการทำร้ายสายเลือดครอบครัวตระกูลหลี่ดังนั้นตอนหลี่หนิงเกอเดินเข้าห้องทำงานของอาปามู่เฉิน
back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทที่78
ระหว่างที่ชายหนุ่มลงมือทำความสะอาดหลุมศพของภรรยา...หลี่มู่เฉินที่เดาไว้แล้วว่าลูกชายจะมาที่นี้ ก็เดินเข้ามาหาทันที หลังจากที่ยัยหนูจินเยว่เสียไปได้สองเดือน..ลูกชายของเขามักมาทำความสะอาด เอาดอกไม้มาวาง “อาซาน”“อ้าว อาปา มาได้ยังไงครับ”เสียงแห้งถามกลับ พร้อมส่งรอยยิ้มเศร้าหมองไปให้..ใบหน้าภายใต้หมวกสานกันแดด แดงขึ้นเล็กน้อย เนื่องจากอยู่ด้านนอกเป็นระยะเวลานาน“อื่ม อาปามีเรื่องจะคุยกับลื้อ”หลังจบคำผู้ชายสองวัยจึงเดินไปนั่งใต้ร่มไม้ที่อยู่ไม่ไกลจากหลุมฝังศพจินเยว่นัก“ลื้อแน่ใจแล้วรึ ที่จะลาออกจากโรงพยาบาล”“ครับ”“เห้อ อาซาน..ฟังอาปานะ จินจินอีตายไปแล้ว แต่ลื้อยังมีชีวิตอยู่”“อื่ม ผมรู้..ผมเองก็กำลังใช้ชีวิตอยู่นี้ไง”“แบบที่ลื้อทำอยู่ เขาไม่ได้เรียกว่าการใช้ชีวิตนะอาซาน”เสียงอาปาอ่อนล้า มือหนาหยาบตบหลังลูกชายเบาๆ เพื่อปลอบประโลม“อาปารู้ว่าลื้อรักจินจินมาก”“...”“ไม่งั้นอาปาคงไม่หมั้นหมายลื้อให้จินจินหรอก”“ทำไม...อาปารู้ละครับว่าผมรักจินจิน”น้ำเสียงลูกชายโตเริ่มพร่า..เพราะตัวเขาเองยังไม่รู้ตัวเลยว่ารักเธอตั้งแต่เมื่อไร“จำได้มั้ย ว่าปีหลังๆ มานี้ ลื้อชอบบ่นว่าน้อง..แต่พอกลับมาทีไ
back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทที่77
ชาตินี้น้องตามพี่มา ชาติหน้าพี่ยาตามน้องไปความรู้สึกเจ็บปวดเกาะกินทั้งแก่นกระดูก ลามไปยังเนื้อหนังมังสาทุกส่วนก่อนสติสุดท้ายจบลง..ร่างเพรียวระหงสะดุ้งตกใจตื่น..น้ำตาหยดใสไหลลงจากหางตาทั้งสองข้าง..เสียงสะอื้นไห้เจ็บปวด..ก่อนดวงตาดำคู่สวยจะจับโฟกัสทุกอย่างได้..มือเรียวเล็กข้างซ้ายร้อนชื้น..คนที่กุมมือไว้ไม่ปล่อย...ไม่ใช่ใครที่ไหน คือนายคีรี ผู้ที่ทั้งชีวิตไม่เคยปล่อยมือเธอเลยสักครั้งในอดีตวันที่เธอตื่นฟื้นจากอุบัติเหตุครั้งแรก...ความรู้สึกเจ็บปวดไม่ต่างจากตอนนี้แม้แต่น้อย..แต่สิ่งที่ต่างมีเพียงแค่ว่า..เธอจำเรื่องราวในอดีตไม่ได้...มีเพียงความรู้สึกเจ็บปวดเคียดแค้นที่เกาะกินจิตวิญญาณ.. เธอเกลียดผู้ชายคนนั้นจับใจแต่ครั้งนี้นั้นแตกต่าง..ดารินในวัยสิบสามขวบ ยังคงไร้เดียงสาในเรื่องความรัก กับนางสาวจินเยว่ในวัยยี่สิบผู้ถูกเลี้ยงดูมาอย่างปล่อยปละละเลย และยึดติด รวมถึงดารินหรือจินเยว่ในปัจจุบันที่ทะลุเข้าไปในอดีตเหตุการณ์เดียวกัน...แต่ความเข้าใจต่างกันในครั้งหนึ่งเธอเคยคิดแค่ว่า..ทุกสิ่งทุกอย่างเมื่อทุ่มเทไป ย่อมสมควรได้คืนกลับมา..มีแต่คำถามว่าทำไมเขาไม่เข้าใจ ทำไมเขาไม่ตามใจเธอ...เธอเป็นเม
back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทที่76
ร่างเพรียวระหงซุกตัวกอดสามีตัวโตไว้แน่น..หลี่ลี่ซานเองก็เต็มไปด้วยความไม่สบายใจ..เลือกทางไหนก็ผิดทั้งนั้น..มือเรียวได้รูปปัดลูกผมที่ระหน้าด้วยความทะนุถนอม“จินจินแน่ใจนะคะ ที่ทำแบบนี้”“ค่ะ มันเป็นทางเลือกเดียวที่เรามี...ถ้าสมมติวันนี้เฮียซานไม่ไปช่วยเจ้เซียงเซียง.. ถ้าเกิดเจ่เจ้แกเป็นอะไรขึ้นมาจริงๆ เราคงเหมือนมีตราบาปไปตลอดชีวิต อีกอย่างจินจินมีเรื่องจะสารภาพค่ะ”ปลายเสียงเธอแผ่วเบา..ริมฝีปากรูปกระจับถูกกัด“สารภาพเรื่องอะไรครับ”“ผู้ชายคนนั้น...เจ้าน้อยแสนอะไรนั้น...จินจินเป็นคนแนะนำให้ไปจีบเจ่เจ้เซียงเซียงเองค่ะ”“…”“แต่จินจินไม่รู้หรอกนะคะ ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นพวกชอบทุบตีผู้หญิง”น้ำเสียงคนตัวเล็กติดประหม่า ดวงตาคู่สวยช้อนมองสำรวจนึกกลัวว่าเขาจะรังเกียจ..เพียงแต่แววตาใสกระจ่างที่มองมาเต็มไปด้วยความเข้าใจ“จินจินอย่าคิดมากเลยนะคะ เซียงเซียงเลือกของตัวเธอเอง ไม่เกี่ยวกับจินจินเลย”“แล้วเฮียไม่คิดว่าจินจินร้ายเหรอคะ”“อื่อ ร้ายแต่น่ารัก เฮียชอบ”เขาพึมพำตอบ ก่อนจมูกโด่งสวยจะฝังลงไปตรงซอกคอภรรยาตัวน้อยอย่างหลงใหล..ในชีวิตเขาล้วนต้องการเพียงเธอ...แค่เธอก็พอแล้วเช้าวันต่อมาคุณหมอหนุ่มจำต้
back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทที่75
ตกเย็นวันนี้โชคดีที่เคลียงานได้เร็ว หญิงสาวจึงได้กลับบ้านก่อน เธอลงมือเข้าครัวทำอาหารเย็นเอง เมนูวันนี้เป็นอาหารไทยง่ายๆ อย่างต้มยำกุ้งน้ำข้น ผัดโป้ยเซียง และไก่กรอบชุบแป้งทอด โดยไม่คิดว่าจะมีแขกผู้ไม่ได้รับเชิญ บุกขึ้นมาถึงบ้าน...คุณนายเหวินผู้เป็นแม่สามี จูงลูกสาวคนเดียวเข้ามาด้วยท่าทางร้อนรน ด้านหลังเองมีเด็กในบ้านเดินตามมาด้วย“สวัสดีค่ะ ม๊า มาได้ยังไงคะ”“จินจิน อาซานกลับมาหรือยัง อั๊วมีเรื่องจะคุยกับอี”แม่สามีตั้งคำถามขึ้นมาแทน“น่าจะใกล้แล้วนะคะ ม๊านั่งรอก่อนนะคะ เดี๋ยวจินจินชงชามาให้”เจ้าของบ้านเชื้อเชิญ ก่อนจะหายเข้าไปในครัว ชงชารสโปรดให้ด้วยความใส่ใจ แต่พอออกมาต้องประหลาดใจ นอกจากแม่สามีที่นั่งรอ ยังมีซุนเหยียนแม่เลี้ยงที่นั่งงงๆ อยู่ด้านข้าง ซึ่งเวลานี้ส่วนใหญ่ม๊ามักจะดูแลอาบน้ำ ป้อนข้าวหลานอยู่ตึกด้านข้าง“อ้าว ม๊าใหญ่ มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ”“พอดีหนิงเกอไปตามม๊ามา..ม๊าก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามีเรื่องอะไร” คำตอบของคนเป็นแม่เลี้ยง คล้ายสัญญาณเตือนอะไรบางอย่างที่ ‘ผิดปกติ’ดวงตาคมคู่สวยหลุบลง ก่อนจะเลือกเก้าอี้ตัวข้างๆ แม่สามี..บุคลิกหลังตรง งามสง่า..บรรยากาศสงบนิ่งเป็นนักหนา
