MAAGANG gumising si Yumi kinabukasan at tulad nang nangyari kahapon, sabay silang nag-almusal ni Vincent. Pagkatapos nilang kumain ay nagpunta silang muli sa harden. Ngiting-ngiti siya habang pinagmamasdan ang iba't ibang uri ng bulaklak, magmula sa nakalinyang orchids, rose, may wild plants din at kung anu-ano pa.
"Hindi ako magsasawa sa lugar na ito, kahit dito na lang ako tumira, ayos lang sa akin. Ang ganda kasi," buong paghangang sambit niya. Nangingislap din ang mata niya habang nakatitig sa mga bulaklak.
"Mahilig ka rin pala sa mga bulaklak."
Nilingon niya si Vincent, "Medyo. Si Mama kasi noong nabubuhay pa ay may mga tanim din na bulaklak pero kaunti lang, tapos ako ang nagdidilig sa umaga."
Tumango-tango naman si Vincent. Inilibot din siya nito sa labas ng mansiyon na ayon dito ay pag-aari rin ng yumao nitong ama. Napanganga siya sa lawak ng lupain nito. Para siyang nasa loob ng isang fairytale. May baka, kabayo, kalabaw at kambing na
TILA isang prinsesa si Yumi habang bumaba ng hagdan. Slow motion pa ang ginagawa niyang paghakbang sa mga baitang ng hagdan. At sa ibaba naman niyo'y naghihintay ang kanyang prince charming--si Vincent. Ang ngiti nito'y lumampas na sa dulo ng kalangitan habang nakatunghay sa bumababang dalaga. Feeling tuloy niya'y ang haba-haba ng hair niya."You're so beautiful!" Ini-abot nito ang kamay niya. "Hindi kita nakilala. Ibang-iba ang hitsura mo kaysa kahapon.""Magaling kasing mag-ayos ang ipinadala mo sa akin." Pino siyang napangiti rito pero biglang nag-iba ang kanyang awra nang maalala ang kahihiyang natamo sa dalawang nagpakilalang dalawang magiging taga-silbi niya. "Bakit nga pala nagpadala ka pa ng maid? Alam mo ba kung ano ang ginawa nila sa akin, ha?""Ouch! Ouch! Stop. Stop. Stop. It hurt," nakangiwing daing ni Vincent nang maramdaman ang unti-unting paghigpit ng kanilang mga palad."Anong sinasabi mo?""M-masakit na! A-aray! Ang ka
Nais mang mag-protesta ni Yumi ay wala siyang nagawa kundi ang sumunod na lamang sa kagustuhan ni Vincent. Kasama iyon sa kasunduan nila ng binata. "Puwede bang umatras?" hiyaw ng kanyang isipan. "Umatras sa pagpapakasal sa iyo." Pero hindi niya maiwasang manghinayang kung aatras siya. Marahil ay sa kapalit nang pagpapakasal niya sa binata. Aaminin niya, naakit siya sa sinabing ibibigay ng binata sa kanya 'pag pumayag siyang magpakasal dito. Sino ba naman ang tatanggi 'pag pera na ang pinag-uusapan? Isa pa, fake lang naman ang kasal na gaganapin. Natitiyak niyang mababayaran na niya ang tiyahing Lourdes at mababawi na rin ang bahay ng kanyang magulang. Subalit ngayo'y parang may pag-aalinlangan na sa isipan niya. Hindi niya kayang makisama sa mga taong high-class dahil hindi siya ganoong uri ng tao. Mas nanaisin pa niya ang magtinda sa palengke o kaya'y magtrabaho nang walang sahod.Namalayan na lamang niyang sakay na sila sa isang white van. Abot-abot ang kanyang hinin
KINABUKASA'Y nine o'clock na ng umaga nang lumabas sa silid si Vincent, naghihikab pa siya habang bumaba ng hagdan. Hindi na siya kumatok sa silid ni Yumi 'pagkat alam niyang nasa ibaba na ito. Ngunit nagkamali pala siya sa naisip. Narinig niyang tinawag siya nito mula sa itaas ng hagdan. Napaawang ang kanyang bibig nang tingalain ito."Jingles!" Lalo siyang humanga sa dalaga. "She's so pretty!""Good morning!""G-good morning!" Pinasadahan pa niya ng tingin ang kabuohan ng dalaga. "You're so different today.""Bakit?""Ngayon lang kita nakitang ganyan ang suot.""Uhm, kasalanan ito ni Ella at Marrie." Sinuri rin nito ang sarili."Kung kasalanan ang ginawa nila, sana'y araw-arawin na nilang gumawa ng kasalanan. Mas gusto ko ang hitsura mo ngayon.""Nakakahiya nga eh! Sa tanang buhay ko'y ngayon lang ako nakapagsuot ng short na ganito kaiksi.""At saan ka naman nakakita ng short na hanggang talampakan?"
MADALING lumipas ang araw at tatlong araw na lamang ay ikakasal na si Yumi. Kabadong-kabado ang dalaga, hindi dahil sa nalalapit na kasal kundi sa isiping 'pag kasal na sila'y tiyak na sa iisang silid na sila magsasama ni Vincent. Nalunok niya ang sariling laway. "Oh my God!" Tumayo siya't nagpalakad-lakad sa harapan ng higaan. "Pero siguro nama'y hindi niya gagawin sa akin ang bagay na iyon kasi nga'y hindi totoo ang aming kasal," aniya habang patuloy sa paghakbang. Maya-maya pa ay nakarinig siya ng katok. Binuksan niya ang pinto at bumungad sa kanyang mata ang nakangiting si Victoria. May dala itong dalawang tasa ng tsaa. "Auntie Victoria, kayo po pala!" Pinapasok niya ang ginang sa loob ng kanyang silid. "Maupo po kayo," itinuro niya ang sofa na nasa gilid silid niya. "Thank you. You want tea?" Ini-abot nito ang tsaa sa dalaga. Kinuha naman naman iyon subalit hindi ininom. Tila ba'y may kung anong puwera ang pumipigil sa kanya na huwag inumin iyon. "You know what, dapat ay
NAKIKINIG lang si Yumi sa nagsesermong si Victoria. Pinagmasdan niya ang dalawang nag-aayos sa kanya, nakayuko lang ng mga ito. Noon lang niya ito nakitang nanigaw ng kasambahay at sa harap pa mismo niya. "Hindi pa rin kayo tapos! Aba'y anong petsa na?! Aabutin pa ba kayo ng Pasko sa pag-aayos sa babaing iyan! Ang kukupad ninyo!""S-sorry po, Madam.""Sorry? Dalawa na nga kayo rito--""Auntie, huwag po naman ninyo silang pagalitan," awat niya rito. Hindi na niya natiis ang sarili. "Ako po ang may kasalanan at tsaka'y tatlong oras pa po ang hihintayin natin."Hindi nakasagot ang ginang, sumimangot na lamang ito. Manaka'y pinagmasdan nito ang gown na susuotin ng dalaga. "Hindi ko talaga type itong napili mong gown. Ang pangit! Cheap pagmasdan."Makahulogang nagkatinginan ang tatlo. At napilitang tumayo si Yumi upang lapitan ang ginang. "Para sa akin po'y maganda iyan. Simple pero elegant ang dating."Tumilos naman ang nguso ni Victoria, "Bakit kasi hindi mo na lamang pinili ang naiibig
MASASARAP ang nakahaing pagkain sa mesa ngunit tila hindi magustohan iyon ni Yumi, dahil na rin sa narinig niya kay Yvonne at idagdag pa ang masasamang titig nito sa kanya. Hindi niya halos malunok ang pagkaing nginunguya, pakiwari niya'y bumabara iyon sa kanyang lalamunan. Napansin naman iyon ni Vincent, "Hindi mo ba nagustohan? Hindi ba't iyan ang paborito mo?""Uhm, oo. Pero parang busog pa ako eh! Mamaya na lang ako kakain nang maayos. Huwag mo na akong intindihin, kumain ka na lang diyan." Pilit siyang ngumiti rito. "Are you sure?" tanong nito kasabay ang pag-ayos sa ilang hibla ng buhok niya. "May iba pa namang pagkain, magpapakuha ako kung gusto mo.""Huwag na. Baka'y sadyang wala lang akong ganang kumain ngayon." "Okay, hindi na kita pipilitin. Pero mamaya'y kumain ka ha."Tumango siya rito. Tinawag niya si Ella na nasa gilid lamang at nagbabantay. Nagpasalin siya rito ng tubig sa baso at sa 'di sinasadya ay nagkamali ito ng salin."Ay naku! Sorry po A-Ma'am. Hindi ko po si
NAG-UUSAP ang mag-inang Victoria at Yvonne sa silid ng huli, kapwa nagpupuyos ang damdamin ng bawat isa. Hindi makahuma sa biglaang kasalang naganap. Ang ginang ay patuloy sa pagsimsim ng wine na hawak habang paroo't-parito sa silid."I hate this!" Pagbagsak na ibinaba no Victoria ang hawak na kopita. At matalim na tumitig sa kawalan. "Mom, please calm down!""It's all your fault, Yvonne!" Dinuro pa niya ang anak habang nasa anyo ang matinding galit. "Kung hindi mo sana ako pinigilan, sana'y matagal nang wala sa landas ko ang lalaking iyan! And now what? Anong nangyari? Nagpakasal na siya sa iba! At tiyak kong ang lahat ng kayamanang iniwan sa kanya ni Howard ay mapapapunta sa lintang iyan!" pasigaw niyang sabi."Hindi ko naman kasi alam na may itinatagong nobya pala si Vincent. I really didn't know that, Mom.""Puro ka kasi pa-cute sa lalaking iyon. Hindi ka naman pinapansin. Hindi ba'y sinabi ko na sa iyo, kapatid lang ang turing niya sa 'yo!" Nagpapadyak si Yvonne patungo sa gili
PADAPANG nakahiga si Yumi sa mahabang sofa sa sala habang hawak ang cellphone na ibinigay ni Vincent. May pinapanuod siya na video, ayon sa kanyang asawa ay nakakatuwa raw iyon. Napahalakhak siya at eksakto namang dumating si Yvonne. "Wow naman, prinsesa lang ang peg!" sabi nitong nakataas pa ang isang kilay. Napahinto siya sa panunuod at nilingon niya ang nagsalita. Nabanaag agad niya sa mata nito ang labis na pagka-inis. At kung makakapagsalita nga lang ba ang mata'y tiyak niyang 'hindi mo solo ang daigdig' ang sasabihin nito, kung kaya't bumangon at umupo siya. "Sorry," hinging paumanhin niya. "This is not your room, right?" Naumid ang dila niya. Nagbaba na lamang siya ng paningin. Ewan ba niya kung bakit bahag ang buntot niya pagdating kay Yvonne. "Marrie," tawag nito sa dumaang maid. "Yes, Seniorita!" "Clean that," itinuro nito ang sofa na hinigaan niya kanina lamang. "I-vacuum mo para matanggal ang virus," nakasimangot nitong utos. Nagsalubong ang dalawang kilay ni
MATIYAGANG nagbabantay si Vincent sa asawa. Wala pa rin itong malay. Hindi naman delikado ang naging lagay nito, sinalinan din agad ito ng dugo pero hanggang ngayon ay wala pa rin itong malay. Laking-pasasalamat niya sa taong nagligtas sa kanila. Kundi siguro dumating ang dalawa, tiyak niyang hindi lang iyon ang nangyari sa kanilang mag-asawa. Si Samuel. Matapos nitong gamutin ay dinala na ito sa presinto. Hindi siya pumayag na sa hospital ding iyon ito magpapagaling. Base sa naging usapan nilang dalawa ay naghihiganti ito dahil sa pagkamatay ni Yvonne at pagkakakulong ni Victoria. Sila pa pala ang may ganang maghiganti? Napahinga na lang siya ng malalim. Naagaw ang pansin niya nang biglang bumukas ang pinto. Pumasok ang dalawang taong nagligtas sa buhay nila. "Hey, dude! Kumusta? Nagkamalay na ba ang asawa mo?" "Hindi pa," aniya na sinamahan pa ng marahang iling. "Don't worry, she will be alright." "Yeah. Thanks to you, Hector, ganoon din sa iyo, Drew." "Wala iyon," tugon
KASALUKUYANG tinatahak na ng sasakyan ni Vincent ang pabalik sa mansiyon. Napasarap ang kuwentuhan nila ni Tikboy. Lihim siyang napangiti nang maalala ito. Ang lalaking pinagselosan niya nang unang gabi nila ni Yumi bilang mag-asawa. Boyfriend pala ito ni Althea na dating nanliligaw sa asawa niya. Hindi naman niya kasi maitatanggi, may angking ganda ang kanyang asawa. Ang itim nitong mata, mahaba at malantik ang pilik-mata, mapula ang makipot na labi at ang bilugan nitong mukha, kaysarap pagmasdan. Napasulyap siya sa katabing asawa. Kaya pala tahimik ay nakatulog na pala ito. Napagod ito sa walang katapusang kuwentuhan ng magpinsan.Ang tiyang na nito ang pinamahala nito sa naiwang negosyo ng magulang nito, pero, minsan ay bumibisita sila roon. Lumaki na nga iyon. Ipinagpasalamat din ng asawa niya na kahit niloko ito ng mag-ina ay hindi nagawang pabayaan ng ginang ang tahian. Dinagdagan niya iyon ng twenty pieces na sewing machine at nagdagdag na rin ang ginang ng tauhan. Pinababali
"SWEETIE...""Yes?" Nabaling ang paningin ni Yumi sa asawang kalalabas lang sa banyo. Tumutulo pa ang tubig nito sa buhok at tanging puting towel ang balot nito sa pang-ibabang katawan. Napalunok siya ng laway nang makita ang nakaumbok nitong kakambal. Hindi man niya aminin pero pinagnanasaan niya ng palihim ang asawa. "Eyes on me, sweetie. Don't look down there." Pilyo itong ngumiti nang magtaas siya ng paningin.Hiyang-hiya siya sa salitang lumabas sa bibig nito. Syete. Nahuli na naman siya nito. Bakit kasi ang yummy ng asawa niya? Simula nang malaman nito ang katotohanan sa kalusugan nito'y mas naging aware ito sa kinakain. "Luh! Para kang temang. Kasalanan ko ba kung matuon ang paningin ko sa ano mo." Umirap pa siya para mawaglit ang hiyang nadarama niya. Narinig na lang niya ang mahinang tawa ng asawa na lalo niyang ikinahiya. Tumalikod na lang siya at kunwaring inabala ang sarili sa pag-aayos ng kanilang higaan. Saglit pa ay bahagya siyang napapitlag nang maramdaman ang mai
KAHIT papaano ay nakadama ng takot si Vincent nang kalabitin ang gatilyo ng baril ni Victoria. Ngayon lang siya nakadama ng ganoong uri ng takot kaya niyakap na lang niya ang katabing asawa dahil ito ang puntirya ng baril. Sabay na lang silang napapikit. Ang mga pulis nama'y mabilis din ang ginawang pagdampot sa kanya-kanyang baril.Nagtilian ang mga saksi. Naghintay si Vincent pero walang bala ng baril ang dumapo sa kahit anong parte ng katawan niya. Nagmulat siya ng mata at nakita na lang niya ang pagbaha ng dugo sa kinatutuntungan nila. "Y-Yvonne..." Nabitiwan ni Victoria ang hawak na baril. Kitang-kita nito ang pagtama ng bala sa dibdib ng anak. "Yvonne..." patakbong lumapit ito sa anak ngunit naunahan na ito ng mga pulis. Agad itong nahawakan ng isa at ipinosas ang kamay.Mabilis na dinaluhan ni Vincent si Yvonne. Tinapalan ni Yumi ang sugat ng panyong nadukot sa bulsa ngunit bumubulwak pa rin ang dugo. Walang patid iyon na dinaig pa anh gripo ng tubig. Napuno na rin ng dugo ang
NANG dahil naging busy si Victoria nang mga nakalipas na araw ay pansamantalang nakalimutan niya ang gintong kawangis ng mansiyon. Kinabukasan pagkatapos nang dakpin si Yumi ay saka pa lang niya naalala iyon. Pagmulat pa lang ng mata niya'y iyon na agad ang pinagtuunan niya ng pansin. Umakyat siya sa ikatlong palapag, kung saan ay naroon ang kawangis ng mansiyon. Simula nang ipapatay ng ginang si Vincent ay hindi na siya pang muli umakyat doon. Nakalimutan na niya ang tungkol sa gintong mansiyon dahil sa araw-araw na paglabas at pag-akit niya sa mga kaibigan. "What? Nasaan na iyon?" buong pagtatakang tanong niya. Wala na roon ang gintong mansiyon. Maliban doon ay wala nang iba pang nawawala. Inilibot niya ang paningin. Binuksan din niya ang kabinet na nandoon ngunit wala sa alinman doon ang kanyang hinahanap."May pumasok dito?" sambit niya. "Si Yumi! Ang walanghiyang babaeng 'yon! Ahh..." hiyaw niya, sapo ng dalawang palad ang ulo. "Naisahan na naman niya ako!""Bwisit ka talaga, Y
NAGPAALAM sandali si Yumi kay Manang Fe, may importanteng aayusin siya at iyon ay tungkol sa pina-examine niyang gamot na ininom ni Vincent. Wala kasi siyang alam tungkol sa mga ganyan. Humanap siya ng mapagkakatiwalaang tao at doon ipinagawa ang nais. At ayon sa taong inutusan niya'y lumabas na ang resulta. Hindi muna niya ipinaalam sa matanda ang naging desisyon niya. Mahigit tatlong oras siyang wala at sa pagbalik niya'y hawak na niya ang resulta. Naabutan niya na nasa labas ng gate si Ella at Marrie. Bahagya pang umarko ang kilay niya sa narinig na pagtatalo ng dalawa. Nasa likuran na siya ng dalawa at mukhang hindi siya napapansin."Ikaw na nga kasi.""Bakit ako? Mas matagal ka sa akin dito, 'di ba? So, ikaw na.""Wala sa tagal iyan, Marrie. Sige na, pindutin mo na ang doorbell." "Luh! Ikaw na nga. Or mas mabuting hintayin na lang natin dito si Ate Yumi.""Lalamukin tayo rito. Ikaw na. Sabunutan pa ako ni Madam Victoria e."Nahilot niya sa sentido kasabay ang pag-ikot ng mata.
KUYOM ang kamao habang nakatitig sa repleksyon sa salamin si Victoria. Halos umusok ang ilong niya sa matinding galit na nararamdaman. Nagkakandabuhol-buhol na ang pagtahip ng dibdib niya. Buong akala niya'y mananalo na siya sa larong ginawa. Kung hindi nga lang ba dumating sa buhay ni Vincent si Yumi, tagumpay sana ang kanyang plano. "Ahhh... Bvwisit ka!" hiyaw niya kasabay ang pagtilapon sa lahat ng madampot na kasangkapan. Wala siyang itinira, maging ang nananahimik na unan ay pinagbuntungan din ng galit. "Hayop! Hayop ka! Sagad hanggang buto ang galit ko sa inyo!" muling sigaw niya. "Kasalanan mo ito, Bridgette. Hayop ka! Pinapahirapan mo pa rin ako kahit nasa kabilang buhay ka na! Kung hindi dahil sa ginawa mo noon, hindi sana ako maghihirap ng ganito. It's all your fault!" gigil pa niyang sabi.Inilabas niya ang lahat ng galit na nasa dibdib. Sumigaw siya nang sumigaw ngunit hindi yata mawawala ang galit na nararamdaman niya. Isang libo't isang daan din niyang minura ang yumaon
NAKITA ni Yumi na halos lumuwa ang mata ng dalawa sa nabasa. Kapwa yata hindi makapaniwala. Sabay na nabaling ang tingin ng mga ito sa kanya na nakaawang pa ang bibig."Ate," nagtitili si Marrie. "Ang yaman-yaman mo na!""Shhh!" Mabilis niyang tinakpan ang bibig ni Marrie. "Ang bunganga mo. Huwag kang maingay! Walang dapat maka-alam. Hahayaan muna nating namnamin ni Victoria ang tagumpay na inaakala niya. At sa huli, pagbabayarin ko siya. Alam ko naman siya ang may pakana nang pagkamatay ni Vincent." Kahit may lungkot na nadama ang dalawa ay hindi napigilang magningning ang mga mata ng kaharap niya at kasabay ang pagsilay ng ngiti sa kanila-kanilang mga labi. Pagkatapos niyo'y lumabas na sila ng silid. Nagtungo ang dalawa sa tinutuloyang silid upang kuhain ang mga gamit. At habang naghihintay si Yumi sa dalawa ay lumapit si Yvonne."Iyan lang ba ang dadalahin mo?" Tiningnan nito ang nasa paanan niyang bag. "Oo. Bakit?""I thought na gusto mong dalahin ang damit mo? Sige na, kuhain
MAG-ISA si Yumi sa silid nilang mag-asawa, nagmumuni-muni sa mga nangyari. Katatapos lang na ilibing ang bangkay ni Vincent. Ayon kay Victoria ay ayaw nitong patagalin pa ang burol, bagay na sinang-ayunan din niya. Naluluha't nagagalit siya nangyari sa kanyang asawa, pero wala na siyang magagawa pa. Ang dapat na lang niyang gawin ngayon ay patunayan na ang ginang nga ang may pakana ng aksidenteng nangyari. Napakabilis ng pangyayari. Parang kahapon lang ay masaya pa siyang magkasama pero ngayo'y...wala na. At dahil iyon sa isang taong ganid sa pera. Sino pa ba ang gagawa n'on sa asawa niya? Baka nga kung hindi siya nakaalis sa sasakya'y nadamay rin siya. Pero ang ipinagtataka niya at kung si Victoria ang nag-utos na patayin si Vincent, hindi ba't may kayamanan na rin itong natanggap mula sa yumaong ama ng asawa niya? Dahil ba sa gustong makuha ng mag-ina ang lahat ng ari-arian nito? Kunsabagay, alam nga pala ng mag-ina na peke ang kanilang kasal."Asa ka, Victoria! Hindi mo makukuha a