Komportableng umupo si Lucian sa upuan sa tabi ni Calista, nakaposisyon malapit sa bintana na magkaharap ang dalawang couch.Si Paul, na sumunod kay Lucian sa restaurant, ay sinundan siya ng iritadong tingin bago umupo sa tabi ni Agnes."Mrs. Baker."Magalang na bati ni Lucian kay Agnes. Ngumiti si Agnes at tumayo, patungo sa labasan."Inimbitahan ako ng ilang mga kaibigan para sa isang salu-salo at hindi muna ako makakasalo sa inyo ngayon. Kaya, kailangan ko ng umalis. Mag-enjoy kayo."Hinimas ni Agnes ang kanyang tyan and natawang sinabi, "Habang tumatanda, medyo nagiging pagsubok ang pagpapatunaw ng kinakain. Mas bagay sa inyo mga kabataan ang beef steak at ang mga iyan."Nang wala na si Agnes, naging matindi ang hangin sa hapag-kainan, naiwan silang tatlo. Lumapit si Lucian kay Calista, punong-puno ng disgusto ang ekspresyon nito habang ang mga tingin ay bumaling sa mga pinggan na nasa harapan niya.Sinabi ni Lucian, "Hindi ako fan ng Palaiseau cuisine. Gusto mo ba ako samah
Ang ekspresyon ni Lucian ay naging ganap na malungkot sa puntong ito."Yung kagabi ay dapat na safe period mo at hindi ako masyadong natapos sa loob," pag-amin niya.Hindi pinahintulutan ni Lucian ang kanyang sarili na maging masyadong kumpiyansa, iniisip ang kanyang kakulangan ng karanasan at tatlong taong pag-iwas.Nahirapan siyang pigilan ang sarili sa init ng sandali at nilabasan. Sinamaan siya ng tingin ni Calista."Ang isang safe period ay hindi kailanman isang daang porsyentong totoo. Nakukuha mo ba iyon?"Tumango si Lucian."Hindi ako eksaktong eksperto sa mga bagay na pambabae, hindi katulad ng ibang tao.""Kanino mo itinutuon ang pagka-inis mo? Iba ang pananaw ni Paul. Madalas ka niyang pinupuri, pero sarkastiko kang sumasagot.”Nagulat si Lucian. Pinuri ba siya ni Paul? Ito ay nakakapanibago, dahil ang mga magkatunggaling sitwasyon ay karaniwang nag-uudyok ng selos, hindi papuri."Ano ang sinabi niya tungkol sa akin?" tanong ni Lucian."Sabi niya gwapo ka at, saba
Pagdating ni Calista sa museo kinabukasan, agad na lumapit sa kanya ang isang kasamahan."Callie, narinig mo na ba ang balita? Umamin na si Madam White. Sa susunod na buwan na raw siya mahahatulan.""Umamin si Amelia?"Inayos ni Calista ang dramatikong insidente sa manor sa harap ni Hugo. Sa pag-amin ni Amelia, lumalabas na mas inuuna ng pamilya Jacquez ang kanilang mga interes higit sa lahat."Ano sa tingin mo ang pinupuntirya ni Madam White? Malapit na siyang magretiro. Ngunit ngayon, nasisira ang kanyang reputasyon at karera," komento ng kanyang kasamahan.Napangiti ng mahina si Calista at sumagot, "Sino ba ang nakaka-alam? Baka huminto na lang ang mga tao sa pagbibigay ng kung ano sa maraming bagay habang tumatanda sila."Walang malaking epekto kay Calista ang pag-amin ni Amelia. Ano ang ipinahihiwatig nito nang si Vivian ay maaaring gumawa ng napakaraming kaguluhan ngunit nakatakas pa rin ito? Gayunpaman, hindi inaasahan ni Calista na darating si Hugo para hanapin siya."Ms
Nang wala sa oras, isang itim na sedan ang dumiretso kay Calista. Nakatutok ang atensyon sa kanyang tawag sa telepono, si Calista ay walang pagkakataong makapag-react.Mabilis na lumapit ang sasakyan kaya't ang mga labi mula sa pagkakabangga ay tumatama sa kanyang balat. Imposible ang makatakas. Naka-tuon ang kanilang mga mata sa windshield habang ang mga hiyawan at malakas na impact ay napuno ng hangin.Ang lahat ng iba pang mga tunog ay nawala sa sandaling iyon, na naiwan lamang ang imahe ng hindi pamilyar, nakakabaliw na mukha ang nakikita ng mas makabuluhan bago si Calista.Bigla siyang nakaramdam ng malakas na puwersa mula sa likuran, dahilan para matumba siya, nadapa at bumagsak sa lupa.Bang!Nabangga ang sasakyan sa isang bagay, at natumba si Calista sa lupa, nakaramdam ng pananakit sa kanyang mga siko at tuhod.Kakaiba, ang sakit na nararamdaman ng kanyang katawan ay nagbigay ginhawa at nakatulong sa kanya na makawala sa takot at pagkabigla na naranasan niya. Habang naka
Napakagandang pagpapakita ng pagkakaibigan! Ang mga tunay na ugnayang tulad nito ay nakaaantig sa isang mundo kung saan ang pagiging mababaw ay madalas na natatabunan ang mga koneksyon ng tao.Agad na itinutok ng mga reporter ang kanilang mga mikropono at camera sa direksyon ni Calista."Ms. Everhart, itinaya ni Ms. Jacquez ang buhay niya para sagipin ka sa ganoong kadelikadong pangyayari. Ano ang nararamdaman mo?" tanong ng isang reporter.Tinitigan ni Vivian si Calista at bahagyang tumaas ang isang kilay, senyales na sinadya niyang ganapin iyon.Wala siyang pakialam na isali si Calista sa plano niya. Halos hilingin niya na mawala ang pagkakakilanlan ni Calista sa publiko, na inihayag ang kanyang kawalan ng pasasalamat sa mundo.Pero kahit hindi ganoon ang reaksyon ni Calista, hindi na iyon mahalaga kay Vivian. Ang kanyang motibo sa pagsasaayos ng insidenteng ito ay hindi lamang para masira ang reputasyon ni Calista. Isang matamis na ngiti ang isinagot ni Calista."Sobrang naant
Nire-record ni Vivian si Calista sa ilalim ng kumot gamit ang kanyang telepono. Maingat niyang ipinwesto ang kanyang telepono kanina, inilagay ang karamihan sa device sa ilalim ng kumot at ang lens ng camera lang ang nalantad.Bukod dito, tinakpan niya ang telepono ng isang puting pandekorasyon na case para itago ito. Itinigil ni Calista ang recording at kaswal na pinunasan ang ilang mantsa ng dugo sa damit ni Vivian gamit ang kanyang mga daliri."Gumagamit ka ba ng panggigipit ng publiko para pilitin ako na payagan kang manatili sa Capeton, Ms. Jacquez? Hindi mo kailangang gumamit ng ganoong mga taktika. Kung gusto mong manatili, manatili ka lang. Hindi akin ang Capeton, at hindi ko naman talaga kaya na paalisin dito, ‘di ba?"Nanatiling tahimik si Vivian, malalim ang iniisip tungkol sa mga pangyayari. Si Hugo ay may malambot na puso para kay Vivian, at kung hindi dahil sa reputasyon ni Lucian, hindi siya magiging mapilit na ipadala siya pabalik sa Apthon .Ang natamong sugat ni V
Matapos ang ilang segundo, mabilis na nag-iwas ng tingin si Vivian na para bang tinaboy niya nang magtama ang kanilang mga mata."Kung hindi mo gagawin ang sinabi ko, huwag ka nang mag-abala pang magpakita sa harapan ko."Hindi niya nahawakan ang naninigas na semento sa kanyang binti, ang anesthesia ay nagpapamanhid pa rin sa sakit. Bakas ang determinasyon sa mga mata ni Vivian habang mahigpit ang pagkakahawak sa bedsheet.Habang bali ang isang niyang binti, nagpasya siyang sulitin ang kanyang sitwasyon. Nanatiling tikom ang bibig ng lalaki, ibinaba ang tingin, at walang emosyong nakatitig sa kanya."Gusto mo ba siyang pakasalan?" tanong niya."Oo, gusto ko. O, baka gusto mo ikaw ang pakasalan ko? Umalis ka na dito, o hindi na ako magdadalawang isip na ipaalam sa tatay ko ang ginagawa mo sa likod niya."Sa kabilang banda, si Calista ay tumatambay sa shop ni Yara."Nababaliw na ba si Vivian? Hindi mo reponsibilidad ang nangyari sa kanya. Ano bang pag-uugali ang meron siya? Dahil
Alam ni Hector na baka may nakita si Calista. Gayunpaman, hindi siya nababahala dito."Wala to. Maliit na sugat lang ito at gagaling din pagkatapos ng dalawang araw.""Nabahiran na ng dugo ang benda sa dibdib mo. Sigurado ka ba na minor injury lang ito?"Habang payuko si Calista para iangat ang kanyang kumot. Napatigil ang mga kamay nito nang mapunta na sa gilid ng kumot nito.Nahihirapan niyang sinabi niya, "Huwag kang magmadali. Paano kung wala akong suot na pantalon?"Nanatiling tahimik si Calista. Nakakapaso ang kanyang mga kamay, na hindi katulad ng normal na temperatura ng katawan. Ini-angat niya ang kanyang kamay at sa halip ay dinama niya ang noo nito."Nilalagnat ka. Gaano na katagal simula nung nagpalit ka ng benda?" Mainit na sa itaas na palapag. Wala man lang aircon. Ang lahat ng lugar may iisang fan lamang. Nag-iinit ang pakiramdam ni Calista kahit ilang minuto lang siya dito, paano pa si Hector na nasugatan. Si Hector ay lubhang mahina at naubusan ng enerhiya.