Hi, Sobrang saya ko kasi hindi kayo madamot sa pagbibigay ng gems sa istoryang ito. Sana po ay patuloy po ninyong subaybayan ang kanilang kwento. Salamat po. -Lexie
Marahang naglakad si Drake patungo sa kanilang kwarto late na siyang nakauwi dahil sa mga inaayos sa kanilang kumpanya at isa narito ang pag-uusap nilang mag-ama. --- "Drake, hindi ko na kailangan pang makielam sa usapin ninyo about Lumiere and Orphen and that kid. Natutuwa nga ako at sa tagal ng panahon may bata ng kinaaliwan si Coreen. Pero hindi natin maiaalis na naghahanap ang bata"naiilang na pag-oopen ng kanyang ama. "I love her, Dad! Kahit ilang taon pa siyang umalis hindi naman iyon nagbabago. Did he ask you this?" tanong ni Drake na kinasimangot ng ama. Tama naman ito, humiling si Orphen sa kanyang makiusap kay Drake na makita kahit saglit ang mag-ina. "Actually, he just ask to see them kahit saglit lang. Pero ikaw lang ang makapagdedesisyon tungkol diyan. Hindi pa kayo divorce ng magkaroon siya ng relasyon sa pinsan mo" paliwanag ng ama. Tumalikod si Drake sa kanyang ama at nagsalin ng alak. "Dad, please ayoko ng pag-usapan ang mga bagay na ito. Tingin ko naman magiging
Agad niyang hinanap ang lalaking nakita niya sa kanyang panaginip. Ngunit nakaalis na raw ito papunta sa trabaho nito. Tinanghali na kasi siya ng gising. Muli siyang nakaramdam ng kaba kaya hinanap niya ang number ng opisina nito sa directory at walang alinlangan na tinawagan. At dumerekta sa linya nito. "Hello, maaari ko bang makausap si Mr.Hernandez" tangi niyang nasabi. "He is in the meeting right now. May I know who is in the line, please?" sagot nito. "Pakisabi nalang na si Lumiere ito, kasambahay niya?" "Oww. Okay. May sasabihin po ba kayo para mai-relay ko mamaya pagtapos niya sa meeting?" tanong ng babaeng nasa kabilang linya "Pakisabi nalang na tumawag ako. Alam na po niya iyon" "Okay. Lumiere, bye" "Bye, thanks" nakahinga siya ng maluwag ng malamang okay naman ito at nasa meeting ng kasalukuyan. Bago pa man matapos ang araw na iyon ay may dumating sa kanilang masyon. Si Orphen, lubha niya itong kinagulat pero hindi na siya nakapag-isip pa ng agad siya nitong yakapin a
Nagpalipas ng buong gabi si Lumiere sa tabi ni Drake habang umuwi naman sila Coreen at Luke. Nakatulog siya sa tabi ni Drake ng ito ay magsimulang magkamalay. Dahan-dahan nitong ikinilos ang daliri at kinapa ang babaeng nasa kanyang tabi."Lu-miere" sambit niya.Nagising si Lumiere agad ng maramdaman ang paggalaw ng pasyente. Agad niyang pinindot ang alarm para may magrespond agad na nurse o doktor para ipaalam na gising na ang pasyente."Hey, K-kamusta kana?" agad na tanong ni Lumiere"H-heto baldado dahil sa pagkawala ng preno ko" salaysay niya"Tumawag na ako ng doktor in any moment papunta na sila""Gusto ko agad na umuwi dahil tumawag ka sa office. Hindi ko naman akalaing magkakaroon ng aksidente"Naalala ni Lumiere ang tungkol sa paguusap nila ni Orphen kaya nalungkot siya at iniba ang direksyon ng kanyang mga mata. Pero naramdaman niya ang mga kamay ni Drake na pinipisil ang kanyang kamay. Kaya napangiti siya dito at inayos niya ang kanyang reaksyon."Get rest. Sariwa pa ang mg
May isang linggo na ang nakalilipas at nakalabas na si Drake ng Ospital. Tanging si Lumiere lamang ang ninanais niyang mag-asikaso sa kanya. Hindi siya humingi ng tulong sa ibang katulong dahil nagagalit ito. "Napapagod kana ba sa akin? Simula ng araw na iyon hindi nakita narinig pa nagreklamo" sabi ni Drake habang nakaupo sa kanyang kama. Umiling lamang si Lumiere at inayos ang bed sheets. "Dahil diyan hindi ko alam ang iniisip mo? Alam ko naman na tutol ka na magkaanak tayo pero it just a way para bigyan ng chance ang relasyon natin. I wanted you back, Lumiere" sabi ni Drake habang unti-unting inaabot ang kamay ni Lumiere. Napayuko na lamang si Lumiere dahil sa mga naririnig niya kay Drake. "I'm sorry Drake kung maibabalik ko lang ang araw na nagkakilala tayo at nabubuhay pa ang Lolo hinding-hindi ako papayag na magpakasal tayo. Pero that time I was happy to find out that I will marry you" salaysay niya habang nakayuko. Huminto at hindi narin itinuloy ni Drake ang kamay niyang a
Unti-unti ng nailalakad ni Drake ang kanyang mga paa katulong ang isang Therapist. Napapangiti siya dahil sa pagkabagot niya sa loob ng bahay at kawalan ng kalayaan sa mga bagay na nais niyang gawin. Sa isang sulok naroon si Lumiere kahit papaano ay masaya siya sa nagiging improvement ng mga paa nito. Ngunit ng mapansing nakatingin sa kanya si Drake ay bumalik sa pagsisimangot ang asawa. Alam na naman niya kung gaano ka buti ang kalooban nito.Pero halip na palipasin ang pang-iisnob ng asawa ay nagawa pa niya itong tawagin. "Lumiere" tawag nito na parang isang boss. Tulad ng araw-araw niyang trabaho ay sa tuwing tumatawag ito ay agad siyang lumalapit. "I want to visit my parent's house" ng marinig ito ni Lumiere ay ganon nalang ang pagkatuwang naramdaman niya. "I want you to be happy, alam ko kinasusuklaman mo ako pero ito lang ang paraan ko para hindi mo ako iwanan ulit" Sinasabi niya iyan habang pinagmamasdan ang mga mata ng asawa. Hinawakan niya ang pisngi nito kahit pilit na in
'I have a brilliant plan to win you back, Lumiere'. bulong niya habang may tinitipa sa kanyang laptop. He still has work to do kahit na nagpapagaling siya sa kanilang tahanan. He was still busy in the office at lahat ng kausap ay on cam nalang. "Maam, may nagpadala po sa inyong regalo at bulaklak" salubong ng isang katulong na nakasalubong niya sa may sala. "Kanino po galing?" tanong niya. "Hmm.. basta maam, tignan ninyo nalang po. Ang alam lang po namin ay para sainyo" napakunot tuloy nag noo ni Lumiere dahil wala siyang ideya kung kanino galing ang mga bulaklak. Tinungo niya ito at nakita niya ang mga bulaklak roon at maliit na kahong regalo. Mga pulang rosas na sobrang bango. Agad niyang hinanap ang card para malaman ang sender. 'Pulang rosas para sa aking mahal na asawa' sa pagkakasulat pa lamang ay batid na niya kung kanino ito nagmula. Kay Drake. Binuksan niya ang maliit na kahon at naglalaman ito ng singsing. Ito ang kanilang marriage ring. Binasa niya ang isang maliit na n
Simula ng gabing iyon nagbago ang lahat sa pagitan nila ni Drake. Madalas wala itong kibo kapag nagtatagpo sila ni Lumiere di katulad ng dati ay lagi itong gumagawa ng bagay para mabigyan siya ng pansin ngunit ngayon ay wala itong imik. Parehas sila ni Lumiere na tinuturing na hangin ang isa't-isa. Ilang araw narin itong pumapasok sa opisina at hating gabi na kung umuwi. Kung dumating siya at madalas ay mahimbing na ang tulog ni Lumiere.Maaaring nag-eenjoy si Lumiere sa pagtrato sa kanya ni Drake ng ganito ngunit hindi ito ang nais niya dahil sa isang sulok ng puso niya ay hinahanap parin niya na gumawa ito ng hakbang para lang magmakaaawa sa pagmamahal. Pero hindi na ito ang ginagawa ni Drake kundi pag-iwas ayon sa gusto niya.Kaya isang gabi ay hinintay niya ito. Halos mag-ekis ekis na ang paglakad nito papunta sa kanyang tulugan. Kaya tinakbo siya ni Lumiere pero inalis ni Drake ang kamay niya na nakahawak sa kanyang braso."Ka-Kaya ko naman. Thank you.. Matulog ka na!" utos ni Dr
Maagang umuwi si Drake para makita niya si Luke. Dala-dala ang isang box ng ice cream at mga laruan. Nais niya itong dalhin sa isang Amusement Park. Kung saan siya dinadala madalas ng kanyang ina noong maliit pa siya. Ang paalam lang kasi niya ay dadalhin niya kay Lumiere ang bata dahil weekend.Hawak niya ang kaliwang kamay ni Luke habang iniikot siya sa lugar. Kitang-kita niya ang tuwa sa mukha ng bata dahil first time lang niyang makarating sa ganitong lugar. Halos dalawang oras silang naroon at sumasakay sa ibat-ibang rides. Andyan sumigaw sa tuwa ang bata at maging si Drake ay hindi maipaliwanag ang nararamdaman para sa batang kasama niya. Hindi niya alam kung bakit sobrang saya niya at kahit hindi niya ito anak ay ramdam niya ang ligaya nito. Matapos iyon ay nakaramdam sila ng gutom at dinala siya nito sa isang restaurant. Kumain sila at makaraan ay nagpasya naring umuwi.Akay-akay ni Drake si Luke ng sila ay bumaba ng kotse. "Now, little man you can go to your mother" sabi ni D
Hi Milabs,A year din ang inabot ng story na ito at labis-labis akong nagpapasalamat sa pagbabasa ninyo sa aking munting akda. Medyo matagal din ang pag-update ko pasensya na po kayo. Pangalawa itong story na sinimulan ko dito sa Goodnovel. Bilang isang baguhang manunulat sana po ay nagustuhan ninyo ang story nila Lumiere at Drake na nagstart sa isang Arranged Marriage at mala-roller coaster na taguan ng totoong nararamdaman. Sana po ay suportahan din po ninyo ang iba ko pang story dito kay GN. Utang na loob ko po ito sa inyo na laging naka-antabay sa updates ko. May ilang chapters pa po tayo bago tuluyang isara ang kuwento nila Drake at Lumiere. Gusto ko lang mag-pasalamat sa inyo. Hanggang sa huli!Maraming Salamat po sa inyo!Lexie,
LUMIERE POV“Drake, mukhang manganganak na ako?” ani ko kay Drake na nasa kusina at may kung anong niluluto. Pinatay niya ang kalan at pinukol ako ng mapag-alalang tingin.Dali-dali niya akong nilapitan at bakas’ron ang pag-aalala sa kaniyang mukha. Hindi ko pa nakita ang ganitong itsura ni Drake. At sa ganitong eksena hindi ko narin magawang maipinta ang mukha ko. “May masakit ba sa iyo? Tell me where? or just tell me you’re atleast okay!” taranta niyang sabi. Hinubad niya ang kaniyang suot na apron at binalibag nalang kung saan. Saka ako hinawakan. “I’m in labor, Drake! Yes, I’m gonna be okay basta dalhin mo ako sa hospital ngayon ‘din!” mahinahon kong sabi pero mukhang lalo ko lamang siyang pinakaba at pinag-alala.Dahan-dahan kaming lumakad palabas ng bahay at hindi niya malaman kung bubuhatin na ba niya ako or hindi? Kaya bahagya kong pinisil ang kamay niya. At pinakatitigan ko ang mga mata niya.“I’m gonna be okay! Just drive!” “O-Oo.” Kahit sobrang sakit na ng tiyan ko ay n
Nagising si Lumiere dahil sa sinag ng araw na tumagos mula sa bintana. Naramdaman niya ang maiinit na hininga na dumadampi sa kaniyang mukha. Si Drake. Natulog sila ng magkatabi dahil nag-aalala ito at hindi din kasi mapigil ang kaniyang pag-iyak. Kumislot siya pero nanatili siyang nakakulong sa mga bisig nito. Pinagmasdan niya ang guwapong mukha nito at naalala niya ang unang beses na makita niya ito noon sa Campus. Magkaiba sila ng mundo noon at hindi sa hinagap ay mapapansin siya nito. Mabigat parin ang kaniyang talukap at nagsisimula na namang mangilid ang kaniyang luha. Kahit mahina ang kaniyang hikbi ay nagising si Drake. Pinunasan nito ang unang luha na umagos at kinintalan siya ng halik sa noo, sa ilong at marahang dampi sa kaniyang labi.“L-Lumiere, mag-start ulit tayo,” panunuyo ni Drake.“H-Hindi ko alam kung paano tayo magsisimula’t kung paano ko iha-handle ang sarili ko. I was still recovering,” nangangatal na sagot ni Lumiere.“Andito ako sa tabi mo. Bubuo ulit tayo ng pa
HINAWAKAN ni Drake ang mga kamay ni Lumiere at minasahe ng kaunti. Gayundin ang saya ng mga titig nila sa isat-isa.“How are you?” tanong ni Drake habang hindi binibitawan ang kaniyang mga palad.“Ahmm. I’m okay.” may pamumula sa mga pisngi ni Lumiere habang ngumingiti kay Drake.“You know what? It feels like a dream to me, Lumiere.” “Sa akin naman para akong tumutulay na naka-blindfold. Wala parin akong matandaan,” ani ni Lumiere.“Don’t worry, I’ll help you out,” sabi ni Drake at biglang naging seryoso ang mukha nito. “Thank You! Magkuwento ka about sa atin,” sabi ni Lumiere.“A-Actually, hindi naging maganda ang nangyari sa atin nitong mga nakaraang taon. But, I realize last night na kailangan mong malaman ang lahat. Promise me na hinding-hindi ka magagalit sa akin.”Bigla namang dumating si Coreen at pinukol niya ng matalim na tingin si Drake para huwag bumanggit ng kahit anong masamang memories kay Lumiere.“N-Nako halika na kayo sa dining para makapag-umagahan tayo.” muli niy
NATAGPUAN ni Coreen ang anak na sapo-sapo ang mukha habang hinihintay na lumabas ang doktor na sumusuri kay Lumiere. Masyado ng maraming dugo ang nawala kay Lumiere, halos patay na siya ng matagpuan ni Drake.Lumapit si Coreen at umupo. “Son?” tawag ni Coreen. Bahagyang inangat ni Drake ang mukha. Bakas sa mukha nito ang matinding pag-aalala at namumula ang mga mata.“Makakayanan ito ni Lumiere. Babalik siya sa atin.”“I know, Mom. Kayang-kaya niya ito,” Ngunit hindi niya napigilan ang hindi humagulgol ng iyak sa harap ng ina. Ito lamang ang nakakakita ng weak side ni Drake. Niyakap ni Coreen ang anak.“Be strong para sa kaniya anak. Magiging masaya na si Luke dahil nabigyan na ng hustisya ang pagkamatay niya.”“Mom, sa tuwing nasa poder ko si Lumiere ay lagi nalang siyang napapahamak. Maybe I need to accept this. Pinilit kong bumalik siya pero bakit ganoon lagi siyang nalalagay sa panganib.”“Hahayaan mo nalang ba siya ngayon? Susundin mo na ba ang Dad mo?” pinunasan niya ang luha ni
NAGSIMULA siyang mabalot nang takot para sa kaniyang buhay. Hindi na niya mapigil ang pagbuhos nang kaniyang luha ng oras ding iyon kasabay ang dumadagundong na kaba. Napansin siya ulit nang lalaki kaya’t muli siyang pinasadahan ng tingin at nilapitan.“Oh, Miss bakit ka umiiyak?” muling pa sanang magsasalita ang lalaki ngunit narinig nilang pareha ang pagdating nang isang kotse.Tinalikuran siya ng lalaki at tinungo kung sino ang nasa labas. Maya-maya pa ay nakarinig siya nang tunog nang nakatakong. Marahil ay ganito din ang naramdaman ng anak niya bago ito mawala.“Oooh my sweet cousin…” bungad nito. Naiangat niya ang ulo at pinagmasdan si Layla. Napaka-elegante parin nito sa pulang tight dress na suot nito.“L-Layla! Maguusap lang naman tayo hindi ba? P-Pakawalan mo ako!” pagmamakaawa niya.“Sa tingin mo ay pakakawalan kita para ano? M-Maging masaya na kayo ni Drake? Wala akong ibang balak na gawin ngayon kundi ang tapusin ang kawawa mong buhay.” Kinuha niya ang baril mula sa kaniy
NANG imulat niya ang kaniyang mga mata ay ilang segundo pang napako sa kisame ang mga ito kasabay ang pagbuga ng hangin dahil parang isang magandang panaginip ang nangyari sa kaniya ng nakaraang gabi. Ilang beses siyang napapikit at napatingin sa kaniyang katabi. Mahimbing paring natutulog si Lumiere. Tulad parin ng dati, para parin itong isang anghel sa kaniyang paningin. Pinagmasdan niya ito at bahagyang kinapa ang pisngi nito. Ilang beses itong kumislot ngunit hindi parin ito nagising. Napangiti siya sa kaniyang sarili sa naiisip siguradong pagod na pagod ito sa nagdaang gabi. Nang magising kasi ito ng madaling araw ay muli niya pa itong inangkin. Hindi niya kasi ito hinayaang makabuwelo. Napuno ng ungol nito ang kaniyang kuwarto at dahil na lamang sa pagod kaya parehas silang nakatulog.Hinalikan niya ang pisngi nito patungo sa ilong at sa labi nito. Bahagyang napaungol ito dahil sa sensasyong nararamdaman nang madampian ng haplos niya ang hita nito. Naimulat ni Lumiere ang kaniya
TRIGGER WARNING! Some scenes are not suitable for young and sensitive readers. READ at YOUR risk!Ang mga sumusunod na pangyayari ay may karupukan.LUMIERE POVNanlaki ang mga mata ko ng maramdaman ko ang kaniyang labi kaya agad akong lumayo. Ayokong magkaroon ng kaugnayan ulit sa kaniya. Ngunit hinigit niya ako kaya muling dumampi ang aking labi sa kaniya. Tinulak ko siya dahil hindi ito tama.“I need to go, D-Drake! This isn’t right!” tumayo ako.Alam kong mas magiging kumplikado ang lahat kapag pinagpatuloy ko pa ang pananatili ko sa lugar na ito. Kalmado na siya. Mukha namang maayos na siya. Pero muli niyang hinawakan ang kamay ko at hinila para makaupo ulit.“Look, I’m sorry,” he lowered his head.Ilang minuto kaming nabalot ng katahimikan. Ayokong magsalita at ganon din siguro siya. Hindi naging maganda ang pagsasama namin at parang ang kasal namin ay naging tanikala para sa amin.“I assumed you had already left. I was in Brimways drinking and thinking how my life could be if ou
Lumiere POV Sa halos 10 taon ngayon lang ako magkakalakas ng loob na pumasok sa lugar na ito. ‘Drake’ siya na naman ang naaalala ko. Gusto kong maging masaya at kalimutan na siya para sa ikatatahimik ng mga sarili namin. We need to move on. Kinuha ko ang cocktail na inorder namin ni Khia at sumabay sa nakakabinging ingay ng Bar. Sumayaw kami at nag-enjoy kami. Kinulong ko ang sarili ko sa mga alaala ni Luke. And I let the time slip away. Kinuha ni Khia ang aking kamay at hinila sa dance floor. Hindi ba masyado na kaming matanda para makipagsayaw sa mga tao ‘ron? Nah for Khia I can do anything. Nagsayaw kami hanggang lumabas ang lahat ng pawis ko. Gusto kong ayusin ang buhay ko at kahit papaano ay mag-enjoy. Ayoko ng umiyak at magkulong sa Gallery. Bukas na bukas ay aalis na ako at hahanapin ko ang sarili ko para maging masaya. Ngunit nagulat nalang ako ng may humapit sa aking baywang. Parehas kaming naliligo sa pawis at natagpuan ko ang sarili kong nasa bisig ng isang estranghero. Nas