Hi, I know you will never love this another side of Drake, where he's taking-off being a nice guy. Meet his possessive side sharrrrannn!!! -L.O
Nagising si Lumiere sa sunod-sunod na katok sa pinto ng kwarto ni Luke. Agad niyang tinungo ang pinto at binuksan, bumungad sa kanya si Drake na nakasuot na ng black suit."Akala mo matatakasan mo ako palagi kung magtatago ka diyan sa kwarto ng anak mo. At talagang ni-lock mo pa" bungad nito sa kanya at tanging pagyuko lamang ang kanyang nagawa. "Now, come here" aya nito sa kanya."D-Drake takot na takot sayo ang bata kagabi"Inaayos niya ang kanyang necktie. "Then, send him to his father" malamig niyang sabi sabay tingin sa mga mata ni Lumiere. Sunod-sunod na iling ang natanggap ni Drake. Kaya dumilim ang mukha ni Drake at hinaklit nito ang kanyang braso."I will give you another option. Let my parents take care of him. Duon masasamahan siya sa school and tiyak malalayo sa sinasabi mong kinakatakutan niya, which is me" lalong lumamig ang tinig nito. This time mas lalo niyang naiintindihan ang gustong mangyari ni Drake sa kanya.Umiling siyang muli at sa pagkakataong ito may kasama na
***Warning SPG ahead. Not suitable for young and sensitive readers. READ AT YOUR OWN RISK.***LumiereHindi ko inaasahan na ganito ang mangyayari sa akin at sa amin ni Luke. Kahapon lang ay masaya ako kasama ang anak ko pero kailangan ko munang malayo sa kanya dahil hindi ko kayang ngumiti kapag nalulungkot at nababalot ng sakit ang kalooban ko. Hindi ko kayang makita niya kung paano ako pasakitan ni Drake at paulit-ulit ipilit ang kanyang sarili sa akin. Atleast ngayon kahit na umabot kami sa pag-aaway ay hindi na ako magpipigil kung may inosenteng mga mata ang makakakita. Wala akong balak na makipag-ayos sa lalaking iyon na walang ibang alam kundi saktan ang kalooban ko. Wala sa kanyang mahalaga kundi ang sarili niya. Oo, minsan pinangarap ko siyang maging akin pero hindi pala ito ang gusto ko dahil naglaho ang lahat ng pagmamahal ko ng gabing iyon. Pipiliin ko parin na lumayo at patuloy na tumakbo palayo sa kanya dahil hindi siya karapat-dapat na mahalin. Inayos ko ang sarili ko at
Nakatulog si Lumiere sa mini sofa na naroon. Kinahalatian ng hating gabi ay nagising si Drake. He was sober now, agad niyang hinanap si Lumiere at nilapitan ito. Binuhat niya ito papunta sa kama at inayos ang kumot nito. Napansin niya ang pasa nito sa may gawing labi. Hinalikan niya ito at idinikit ang kanyang noo sa mukha nito. 'You will hate me but this is the only way I can get hold of you once again' niyakap niya ito at unconsiously yumakap rin ito sa kanya. 'Ako lang ang makakapagpaligaya saiyo ng ganito. At nagkakamali kang hindi mo ako matutunan na mahalin ulit. Lagi mo nalang akong sinasalungat at wala kang ibang gustong gawin kundi tumakbo palayo sa akin. Kung kinakailangan kong kuhanin saiyo lahat para ako naman ang habulin mo gagawin ko lahat iyon' sabi niya sa sarili habang yakap-yakap si Lumiere.Kinabukasan, naramdaman niya ang matulis na bagay na tumutusok sa kanya at gumagalaw. Kinapa niya ito habang na pikit. Hanggang sa may narinig siyang ungol na halos malapit sa
Ibinalik niya ang tingin sa librong binabasa."Kanino mo naman nabalitaan ang ganyang mga balita? Anak namin siya-""Enough.. Lumiere may nagsabi lang pero nawalan na ako ng gana para pag-usapan ang ganiyang bagay. I'm tired" agad nagbago ang mood ni Drake. Kaya hindi narin nagabala si Lumiere na muli pang kausapin si Drake.Iniwan niya si Lumiere roon habang walang pakialam sa nararamdaman niya. Bumalik lamang ito sa pagbabasa. Ilang saglit pa ay narinig nitong muling pinaandar ang sasakyan at umalis. Nang marinig iyon ay bumaba siya sa may sala at tumawag kay Coreen. Ngunit wala pa rin ang mga ito sa bahay nasa ekswelahan parin. Kaya bumalik narin siya sa kwarto. Muli siyang tumanggi sa inaalok ni Manang na pagkain. Sa mga nangyari ay nais lang niyang magkulong sa kwarto.Samantala, Sa bar kung saan madalas siyang tumambay ay sumulpot ang babaeng si Layla. Hapit na hapit ang suot nito at agad lumingkis sa halos lasing na si Drake."Babe, sabi na nga ba at pupunta ka?" bulong nito"
Nagising siya ng parang pinupokpok ang ulo niya sa sobrang sakit. Ngunit ang hindi niya lubos na maintindihan ay kung paano siya nakauwi sa bahay. At nare-call niya ang huling babaeng nakasama niya noon. Si Layla. Umupo siya habang nakahawak sa kaniyang ulo. Ngpalinga-linga siya habang hinahanap si Lumiere ngunit wala ito sa paligid. Kaya siya ay lumabas ng kwarto at nakasalubong si Manang."Sir, kamusta ho ang pakiramdam ninyo. Ipaghahanda ko po kayo ng umagahan ng may mainit na sabaw" tatalikod na sana si Manang ngunit si Drake ay nagtanong."Nasaan si Lumiere?""Po? ahh Sumama po siya sa babaeng nag-uwi po sa inyo kagabi Sir" sabi ni Manang"What?!" agad itong umakyat ng kwarto at kinuha ang kanyang telepono.Agad niyang hinanap ang numero nito at idi-nayal. Medyo nainip pa siya ng ilang beses na subok ay hindi parin nito sinasagot. "F***k anwer this da** call" usal niya. Kaya bumaba siya at tinignan ang sasakyan niya sa garahe pero wala ito. Kaya napahampas siya dahil tiyak na ang
WARNING!!! SPG AHEAD!!! Some scenes are not appropiate for young and sensitive readers..READ AT YOUR OWN RISK!!!Nang makarating sila sa bahay at bumalik na naman sa pagiging tahimik si Lumiere. Pagbaba palamang niya ay agad siyang umakyat sa kanilang kwarto at sinundan naman ito ni Drake. Ngunit sinalubong siya ni Manang hawak ang telepono."Sir, may tawag po galing kay Seniora" sabi nito.Wala siyang nagawa kundi sundan na lamang ng tingin ang babaeng unti-unting nawawala sa kanyang paningin. Napabuntong-hininga na lamang siya at sinagot ang telepono."Mom?""Drake.. umiiyak ng umiiyak si Luke dahil namimiss na raw niya si Lumiere. Can you please pick him up to see her mother" pakiusap ng ina nito."Tss.. sabihin mo busy ang Mommy niya. Or send him back to his father" sabi nito na may halong asar at inis."Then its your loss. Tingin mo magiging okay kayo ni Lumiere kung hindi mo rin kayang tanggapin ang anak niya" paliwanag ni Coreen pero matigas parin si Drake dahil wala siyang al
Lumiere Nagising akong sobrang bigat ng pakiramdam ko. Pinilit kong makaupo pero nahihilo ako kaya nahiga ako ulit. Ang init ng pakiramdam ko kaya dinama ko ang aking noo kung ako ay nilalagnat. Napapikit nalang ako dahil siguro ito sa pagod at sa mga nangyari nitong nakaraang mga araw. Simula ng dumating ako dito ay puro pag-aaway nalang ang nangyayari sa amin ni Drake. 'Luke, sana naman makita na kita para gumaan na ang aking pakiramdam' sabi ko. Umagos ang akin luha dahil sa emosyong aking nararamdaman. Ito na ang pinaka mahabang araw na hindi ko nakasama ang aking anak. Nanatili sa puting ceilng ang aking paningin hanggang sa bumukas ang pinto. Si Drake iyon kabisado ko na ang bawat yabag ng kanyang mga paa. Papalapit siya sa akin. "Kumain kana muna para makainom ka ng gamot" hindi ko siya pinansin kaya umupo siya sa gilid ng kama at kinuha ang aking kamay. "Lumiere, higupin mo muna itong soup. Tumaas ang lagnat mo kagabi. Akala ko ay kailangan ko ng tumawag ng doktor." sabi ni
Magkakaharap sila sa hapag kainan at marahang kumakain si Lumiere habang pinagmamasdan ang bawat galaw ni Drake. Pansin naman ito ni Drake kaya hindi narin siya nakatiis at agad na tinapos ang kinakain. Pinagpatong niya ang kubyertos at pinukol ng tingin si Lumiere. "Hey, What's wrong with you? Siguro naman hindi na aabot hanggang langit ang galit mo sa akin dahil sa batang iyan" sabi ni Drake habang palipat-lipat ng tingin sa mag-ina. "I have a name po, Uncle" sagot ni Luke. Alam niyang mag-iiba nanaman ang mood ni Drake kaya siya na ang nagsalita. "Luke" saway niya sa bata kaya napayuko ito. "And to you Drake, Thank you. Dahil pinayagan mong makasama ko ang anak ko kahit saglit" sabi niya kay Drake."You are sick, Lumiere kaya ko lang pinayagan ang batang 'yan na makita ka. Hindi naman ako masamang tao para pagbawalan ka sa lahat ng oras. I'm a human too,. Hindi ako halimaw gaya ng nasa isip mo" pagsusungit niya. "Mom, can I stay here for more days?" sabad ni Luke sabay tingin ka
Hi Milabs,A year din ang inabot ng story na ito at labis-labis akong nagpapasalamat sa pagbabasa ninyo sa aking munting akda. Medyo matagal din ang pag-update ko pasensya na po kayo. Pangalawa itong story na sinimulan ko dito sa Goodnovel. Bilang isang baguhang manunulat sana po ay nagustuhan ninyo ang story nila Lumiere at Drake na nagstart sa isang Arranged Marriage at mala-roller coaster na taguan ng totoong nararamdaman. Sana po ay suportahan din po ninyo ang iba ko pang story dito kay GN. Utang na loob ko po ito sa inyo na laging naka-antabay sa updates ko. May ilang chapters pa po tayo bago tuluyang isara ang kuwento nila Drake at Lumiere. Gusto ko lang mag-pasalamat sa inyo. Hanggang sa huli!Maraming Salamat po sa inyo!Lexie,
LUMIERE POV“Drake, mukhang manganganak na ako?” ani ko kay Drake na nasa kusina at may kung anong niluluto. Pinatay niya ang kalan at pinukol ako ng mapag-alalang tingin.Dali-dali niya akong nilapitan at bakas’ron ang pag-aalala sa kaniyang mukha. Hindi ko pa nakita ang ganitong itsura ni Drake. At sa ganitong eksena hindi ko narin magawang maipinta ang mukha ko. “May masakit ba sa iyo? Tell me where? or just tell me you’re atleast okay!” taranta niyang sabi. Hinubad niya ang kaniyang suot na apron at binalibag nalang kung saan. Saka ako hinawakan. “I’m in labor, Drake! Yes, I’m gonna be okay basta dalhin mo ako sa hospital ngayon ‘din!” mahinahon kong sabi pero mukhang lalo ko lamang siyang pinakaba at pinag-alala.Dahan-dahan kaming lumakad palabas ng bahay at hindi niya malaman kung bubuhatin na ba niya ako or hindi? Kaya bahagya kong pinisil ang kamay niya. At pinakatitigan ko ang mga mata niya.“I’m gonna be okay! Just drive!” “O-Oo.” Kahit sobrang sakit na ng tiyan ko ay n
Nagising si Lumiere dahil sa sinag ng araw na tumagos mula sa bintana. Naramdaman niya ang maiinit na hininga na dumadampi sa kaniyang mukha. Si Drake. Natulog sila ng magkatabi dahil nag-aalala ito at hindi din kasi mapigil ang kaniyang pag-iyak. Kumislot siya pero nanatili siyang nakakulong sa mga bisig nito. Pinagmasdan niya ang guwapong mukha nito at naalala niya ang unang beses na makita niya ito noon sa Campus. Magkaiba sila ng mundo noon at hindi sa hinagap ay mapapansin siya nito. Mabigat parin ang kaniyang talukap at nagsisimula na namang mangilid ang kaniyang luha. Kahit mahina ang kaniyang hikbi ay nagising si Drake. Pinunasan nito ang unang luha na umagos at kinintalan siya ng halik sa noo, sa ilong at marahang dampi sa kaniyang labi.“L-Lumiere, mag-start ulit tayo,” panunuyo ni Drake.“H-Hindi ko alam kung paano tayo magsisimula’t kung paano ko iha-handle ang sarili ko. I was still recovering,” nangangatal na sagot ni Lumiere.“Andito ako sa tabi mo. Bubuo ulit tayo ng pa
HINAWAKAN ni Drake ang mga kamay ni Lumiere at minasahe ng kaunti. Gayundin ang saya ng mga titig nila sa isat-isa.“How are you?” tanong ni Drake habang hindi binibitawan ang kaniyang mga palad.“Ahmm. I’m okay.” may pamumula sa mga pisngi ni Lumiere habang ngumingiti kay Drake.“You know what? It feels like a dream to me, Lumiere.” “Sa akin naman para akong tumutulay na naka-blindfold. Wala parin akong matandaan,” ani ni Lumiere.“Don’t worry, I’ll help you out,” sabi ni Drake at biglang naging seryoso ang mukha nito. “Thank You! Magkuwento ka about sa atin,” sabi ni Lumiere.“A-Actually, hindi naging maganda ang nangyari sa atin nitong mga nakaraang taon. But, I realize last night na kailangan mong malaman ang lahat. Promise me na hinding-hindi ka magagalit sa akin.”Bigla namang dumating si Coreen at pinukol niya ng matalim na tingin si Drake para huwag bumanggit ng kahit anong masamang memories kay Lumiere.“N-Nako halika na kayo sa dining para makapag-umagahan tayo.” muli niy
NATAGPUAN ni Coreen ang anak na sapo-sapo ang mukha habang hinihintay na lumabas ang doktor na sumusuri kay Lumiere. Masyado ng maraming dugo ang nawala kay Lumiere, halos patay na siya ng matagpuan ni Drake.Lumapit si Coreen at umupo. “Son?” tawag ni Coreen. Bahagyang inangat ni Drake ang mukha. Bakas sa mukha nito ang matinding pag-aalala at namumula ang mga mata.“Makakayanan ito ni Lumiere. Babalik siya sa atin.”“I know, Mom. Kayang-kaya niya ito,” Ngunit hindi niya napigilan ang hindi humagulgol ng iyak sa harap ng ina. Ito lamang ang nakakakita ng weak side ni Drake. Niyakap ni Coreen ang anak.“Be strong para sa kaniya anak. Magiging masaya na si Luke dahil nabigyan na ng hustisya ang pagkamatay niya.”“Mom, sa tuwing nasa poder ko si Lumiere ay lagi nalang siyang napapahamak. Maybe I need to accept this. Pinilit kong bumalik siya pero bakit ganoon lagi siyang nalalagay sa panganib.”“Hahayaan mo nalang ba siya ngayon? Susundin mo na ba ang Dad mo?” pinunasan niya ang luha ni
NAGSIMULA siyang mabalot nang takot para sa kaniyang buhay. Hindi na niya mapigil ang pagbuhos nang kaniyang luha ng oras ding iyon kasabay ang dumadagundong na kaba. Napansin siya ulit nang lalaki kaya’t muli siyang pinasadahan ng tingin at nilapitan.“Oh, Miss bakit ka umiiyak?” muling pa sanang magsasalita ang lalaki ngunit narinig nilang pareha ang pagdating nang isang kotse.Tinalikuran siya ng lalaki at tinungo kung sino ang nasa labas. Maya-maya pa ay nakarinig siya nang tunog nang nakatakong. Marahil ay ganito din ang naramdaman ng anak niya bago ito mawala.“Oooh my sweet cousin…” bungad nito. Naiangat niya ang ulo at pinagmasdan si Layla. Napaka-elegante parin nito sa pulang tight dress na suot nito.“L-Layla! Maguusap lang naman tayo hindi ba? P-Pakawalan mo ako!” pagmamakaawa niya.“Sa tingin mo ay pakakawalan kita para ano? M-Maging masaya na kayo ni Drake? Wala akong ibang balak na gawin ngayon kundi ang tapusin ang kawawa mong buhay.” Kinuha niya ang baril mula sa kaniy
NANG imulat niya ang kaniyang mga mata ay ilang segundo pang napako sa kisame ang mga ito kasabay ang pagbuga ng hangin dahil parang isang magandang panaginip ang nangyari sa kaniya ng nakaraang gabi. Ilang beses siyang napapikit at napatingin sa kaniyang katabi. Mahimbing paring natutulog si Lumiere. Tulad parin ng dati, para parin itong isang anghel sa kaniyang paningin. Pinagmasdan niya ito at bahagyang kinapa ang pisngi nito. Ilang beses itong kumislot ngunit hindi parin ito nagising. Napangiti siya sa kaniyang sarili sa naiisip siguradong pagod na pagod ito sa nagdaang gabi. Nang magising kasi ito ng madaling araw ay muli niya pa itong inangkin. Hindi niya kasi ito hinayaang makabuwelo. Napuno ng ungol nito ang kaniyang kuwarto at dahil na lamang sa pagod kaya parehas silang nakatulog.Hinalikan niya ang pisngi nito patungo sa ilong at sa labi nito. Bahagyang napaungol ito dahil sa sensasyong nararamdaman nang madampian ng haplos niya ang hita nito. Naimulat ni Lumiere ang kaniya
TRIGGER WARNING! Some scenes are not suitable for young and sensitive readers. READ at YOUR risk!Ang mga sumusunod na pangyayari ay may karupukan.LUMIERE POVNanlaki ang mga mata ko ng maramdaman ko ang kaniyang labi kaya agad akong lumayo. Ayokong magkaroon ng kaugnayan ulit sa kaniya. Ngunit hinigit niya ako kaya muling dumampi ang aking labi sa kaniya. Tinulak ko siya dahil hindi ito tama.“I need to go, D-Drake! This isn’t right!” tumayo ako.Alam kong mas magiging kumplikado ang lahat kapag pinagpatuloy ko pa ang pananatili ko sa lugar na ito. Kalmado na siya. Mukha namang maayos na siya. Pero muli niyang hinawakan ang kamay ko at hinila para makaupo ulit.“Look, I’m sorry,” he lowered his head.Ilang minuto kaming nabalot ng katahimikan. Ayokong magsalita at ganon din siguro siya. Hindi naging maganda ang pagsasama namin at parang ang kasal namin ay naging tanikala para sa amin.“I assumed you had already left. I was in Brimways drinking and thinking how my life could be if ou
Lumiere POV Sa halos 10 taon ngayon lang ako magkakalakas ng loob na pumasok sa lugar na ito. ‘Drake’ siya na naman ang naaalala ko. Gusto kong maging masaya at kalimutan na siya para sa ikatatahimik ng mga sarili namin. We need to move on. Kinuha ko ang cocktail na inorder namin ni Khia at sumabay sa nakakabinging ingay ng Bar. Sumayaw kami at nag-enjoy kami. Kinulong ko ang sarili ko sa mga alaala ni Luke. And I let the time slip away. Kinuha ni Khia ang aking kamay at hinila sa dance floor. Hindi ba masyado na kaming matanda para makipagsayaw sa mga tao ‘ron? Nah for Khia I can do anything. Nagsayaw kami hanggang lumabas ang lahat ng pawis ko. Gusto kong ayusin ang buhay ko at kahit papaano ay mag-enjoy. Ayoko ng umiyak at magkulong sa Gallery. Bukas na bukas ay aalis na ako at hahanapin ko ang sarili ko para maging masaya. Ngunit nagulat nalang ako ng may humapit sa aking baywang. Parehas kaming naliligo sa pawis at natagpuan ko ang sarili kong nasa bisig ng isang estranghero. Nas