Share

Yesterday's Whisper
Yesterday's Whisper
Author: Becaisss

PROLOGUE

Author: Becaisss
last update Last Updated: 2021-08-05 17:38:36

"Manong, bayad po."

Inabot ko sa kanya ang dalawampong pisong aking hawak bago ako nagpasyang bumaba. Pagkababa ko ng tricycle na aking sinakyan ay tinahak ko ang mabato at matarib na daan patungo sa lugar na aking kinamulatan. Banayad kong tinahak ang daan patungo roon.

Tunog ng mga nalagas na dahon mula sa naglalakihang mga puno at ingay ng mga nagliliparang ibon sa himpapawid ang aking naririnig. Matalahib na daan at kulay luntian ang aking nasisilayan.

The tender rays of the sun kissed my skin. The summer air blows my black and wavy hair seems so alluring.

Pagkaraan lamang ng ilang minutong aking paglalakad ay narating ko rin ang aming tahanan. I stare at it, I didn't know how long I was staring at the place I will always call my home. All I know is that, I misses everything that had happened here.

Memories.

The memories of my parents lingered on my mind. Masasakit at masasayang mga alaala kasama sila. The day when my father left us. Followed by my mother after a months. I also missed their smiles and laughter every time I made and said some funny jokes. My childhood memories. Our simple yet full of happiness and positivity life. I missed those.

Yet I miss him more...

Maybe our love for each other was not blessed by some gods and goddesses if I would base it in fairytale. We will only break our heart. We will only ruin each others lives. We will only hurt ourselves. And I don't want that to happen. Never. I don't like the idea of him being hurt. Despite the things he did. That will be the last thing I would do if possible. I love him so damn much. That I know I can't even bear seeing him hurt. I love him beyond anything. I am sure of that.

But things had changed.

He may not know the reason why I did it. But I am hoping that somehow, he could find it himself. Realize the consequences of his actions. The weighs of his words. Find the reason behind my sudden disappearance.

Besides, I only did it for him to be free, from the things he don't like, from the very beginning. And I have my doubts. But despite the doubts I have for him, I still gave him my everything. Because I love him. Mas lamang sa akin ang pagmamahal ko sa kanyang walang kapantay. Pero sa kabila ng mga bagay na aking naibigay at nagawa ay kailaman hindi ko nagawang maging una pagdating sa kanya. Tanging segunda lamang ako. Pangalawa sa lahat ng aspeto.

My heart crumpled at the thought, and I smiled bitterly.

I wonder what would happen if I didn't make and chose that choice back then. Will I ended up like this? Turning and coming back from where I came from? With sorrow and pain that consumed my whole being. And for the second time, I inhaled a deep breath. Touching and caressing my womb smoothly while suppressing a sob. Whispering sweet words to calm myself down. At last, I smiled again while wiping my own tears.

"We'll be okay. I will love you as much as I love him. Your father, baby."

Kahit sobrang mahal ko siya ay hindi ko magagawang ilagay sa alanganin ang batang nasa aking sinapupunan. He or she is my flesh and blood. Hindi ko gugustuhin ang makitang masasaktan siya. Tratuhin ng hindi nararapat. Dahil hindi ako magdadalawang isip na ipaglaban siya.

I am willing to do and trade everything I have just to make him or her safe. Even if it cost my happiness. Even him. My child is the only proof I have that once in my life, I found him. Patunay at alaala na minsan sa aking buhay ay dumaan siya. Nangyari. At natuto akong magmahal. Sa lahat ng nangyari sa akin ay ang anak ko ang pinakamaganda maliban sa kanya.

Because he will remain as the best part of my life. The best chapter of my story. The most beautiful scene among all the scenery. Despite of the things he had done.

Related chapters

  • Yesterday's Whisper   CHAPTER 1

    Lakad-takbo ang aking ginagawa sa takot na pagalitan ako ng aking nanay. Sa pakikipagtawanan ko kanina sa palengke ay hindi ko na namalayan pa ang takbo ng oras. Ang tagal na aking inilagi roon. Tiyak akong kanina pa iyon naghihintay sa akin. Habang tumatakbo ay biglaan na lamang akong natalisod. Di ko na namalayan o nakita man lang ang posibli kong matapakan. Tumayo akong iniinda ang sakit ng aking tuhod dulot ng aking pagkadapa. Nang makatayo ako ay doon ko lamang namalayan na natapon ko pala ang asukal na pinabili sa akin ni nanay. Tiyak kong mapapagalitan na talaga ako dahil dito. "Ano ka ba naman, Rie, talagang magagalit talaga sayo si nanay. Natapon mo ba naman ang asukal." Sita ko sa aking sarili bago tuluyang naglakad pauwi. I am already nineteen yet I'm still clumsy. Guess this would be my signature, huh? Well, I am not Larie Veron Artiaga if I'm not this clumsy. Napangiti ako

    Last Updated : 2021-08-05
  • Yesterday's Whisper   CHAPTER 2

    Pagkaalis namin ni nanay sa dagat ay nagtungo muna kami sa paradahan ng mga tricycle at naghintay ng maaari naming masakyan patungo sa palengke. Dahil hindi namin pweding lakarin na lamang iyon gayong may dala kaming mga isdang aming ibibenta at maaaring masira ang mga iyon kung ipipilit. Nang makakita ng isa ay pinara ito ni nanay at sinabing magpapahatid kami sa sentro at bababa malapit sa palengke. Sumakay kami ni nanay sa tricycle habang bitbit ang kanya-kanyang dalang isda. Hindi naman nagtagal ay nakarating din kami sa sentro ng aming bayan. Gaya ng dati ay palaging marami ang tao rito. May mga papuntang plaza para maglaro, simbahan, paaralan at kung saan-saan pa. Kung ibabase lamang ang aming lugar sa mga probinsyang masyado ng bukas sa ibat-ibang larangan ay halatang hindi naman ito pahuhuli. Ngunit hindi na siguro mawawala sa isang probinsya ang manatili sa kung ano ito noon pa man. Dahil sa kabila ng pagiging bukas nito ay nana

    Last Updated : 2021-08-05
  • Yesterday's Whisper   CHAPTER 3

    Kanina pa ako nakaupo rito sa ilalim nang malaking puno ng santol. Nakatanaw sa kalangitan at umaastang may hinahawakan. Kung titignan lamang ako rito sa aking pwesto ay maaaring mapagkamalan akong isang taong nasisiraan ng bait. Kanina ko pa kase iniisip ang nangyari kanina nang manggaling kami sa palingke at naglalakad pauwi ni nanay. Hindi ko magawang pumermi sa isang anggulo dahil sa kaiisip sa mga taong aking nakita kanina lang. Lalo na sa kanya... Ang bawat anggulo ng mukha niya na animo'y isang taong sobrang laki nang galit sa mundo dahil sa talim ng bawat parte no'n. Ngunit sobrang lambot kapag sa kanya nakabaling... Aakalaing kasalungat ng isang tigre pag nakatingin ang mga mata niyang iyon sa kanya. Ang mga mata niya... Kung paano iyon tumitig na akala mo'y isa akong taong nagkasala. Salang dahil sa paninitig.

    Last Updated : 2021-08-05
  • Yesterday's Whisper   CHAPTER 4

    Araw ngayon ng lunes kaya naman maaga pa lamang ay gising na ako. Kadalasan nga sa oras na alas singko ay tapos na akong maligo. Nakagawian ko na rin kase ang bagay na ito. Simula ng tumungtong ako ng sekondarya ay sinanay na ako ni nanay sa ugaling iyon. Para na rin daw sa aking sarili ng sa gano'n ay hindi na ako manibago at mahirapan pa. Lumabas ako sa aking silid na nakapaghilamos at sipilyo na. Pagkalabas ko ay agad akong nagtungo sa kusina para tignan kung nakapagluto na si nanay. Kadalasan kase ay ako ang nagluluto para sa agahan, ngunit minsan din naman ay si nanay. Depende sa kung sino ang nauunang magising. Pagkarating ko sa kusina ay nakita kong may pagkain nang tinatakpan ng pinggan sa ibabaw ng kahoy naming lamesa. Dumiretso ako papunta doon upang tignan kung ano iyon. Nang makalapit na ako ay iniangat ko ang pinggang nakatakip doon para lamang makita ang natirang ulam namin kagabi. Pritong isda...

    Last Updated : 2021-09-01
  • Yesterday's Whisper   CHAPTER 5

    Dumating din si Belinda ng makalipas ang mahigit limang minuto mula nang makaupo ako sa aking upuan. Suot niya pang-ibaba ang isang sayang itim na aabot hanggang sa itaas ng kanyang tuhod ang haba habang isang T-shirt na kulay dilaw naman ang suot niyang pang-itaas na pinarisan ng itim ding sapatos. Nakatali ang may kahabaan niyang buhok at mayroon kaunting kolorete ang kanyang mukha. Maganda naman ang kaibigan kong ito, sa katunayan nga ay may mga binatang may gusto rito ngunit hindi naman niya binibigyan ng pagkakataon ang mga iyon. Mga binatang taga siyudad daw ang gusto niya kaya gano'n. Hindi ko alam kung bakit gusto niya ang mga kalalakihang galing siyudad gayung may mga itsura at masasabi naman ang mga binatang nandito sa aming bayan. Pero kung sabagay, isa rin naman ako sa mga dalagang kagaya niya na hindi magawang gustuhin ang mga lalaki rito. Ni minsan hindi magawang tumibok ng aking puso para sa kanila.

    Last Updated : 2021-09-01
  • Yesterday's Whisper   CHAPTER 6

    Nang makababa ako ay naabutan kong tapos ng kumain sila nanay at naligpit na rin ang mga pinggang kanilang ginamit. Dahil hindi ko na naman sila naabutan pa ay mag-isa na lamang akong kumain. Adobong kangkong na hinaluan ng tokwa ang ulam na nakahain ngayon sa lamesa namin. Umupo na ako sa aking upuan at tahimik na nagsalin ng kanin sa aking pinggan at kumain. Matapos kong kumain ay nagpasya akong magtungo na muna sa likod bahay para makapagpahangin at makapag-isip-isip. Patuloy pa rin kasi akong binabagabag ng isiping iyon patungkol sa narinig ko kaninang pinag-usapan ng mga estudyante sa library. Grupo ng mga kalalakihang galing siyudad daw na nakita nila kanina lamang. Alam ko naman na imposibli talagang sila iyon dahil marami rin namang mga taga siyudad ang nagpupunta dito sa bayan namin para magliwaliw. Ang kaso nga lang ay hindi ako sigurado roon. Kahit pa sabihing marami at hindi lang naman sila ang nagagawi rito ay may posibilida

    Last Updated : 2021-09-01
  • Yesterday's Whisper   CHAPTER 7

    Agad namang pumayag si nanay nang magpaalam si Belinda at Jones na isasama nila ako sa isang pagdiriwang kaya hindi na rin kami nahirapan pa. Ang akala ko'y hindi nila ako papayagan dahil iniisip ko ang tungkol sa kanilang pinag-usapan kanina patungkol sa pamilya Buenasesca na hindi ko naman kilala.Mabuti na lamang at mukhang wala namang kaso iyon kay nanay at bigla naman siyang pumayag doon. Matapos nilang makapagpaalam kay nanay ay agad din silang umuwi dahil maghahanda pa rin daw sila para sa gaganaping pagdiriwang mamaya at dadaanan na lamang ulit nila ako para isabay.Bandang alas singko y medya na ng bumalik sila sa amin para daanan ako. I was wearing a simple white floral dress just above my knees partnered with my school white shoes.Hinayaan ko lamang na nakaladlad ang itim at medyo kulot kong buhok na aabot hanggang sa aking balikat upang dumagdag naman ng kaunting komplemeto sa aking kabuoan. Nang dumating na

    Last Updated : 2021-09-22
  • Yesterday's Whisper   CHAPTER 8

    "V-Vaughn..." Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon ko sa mga nakikita ko ngayon. Kung ano ang magiging reaksyon ng aking puso at katawan. Ang makita siyang tumatawa sa harap ng maraming tao ay bago sa aking paningin. Ang makita siyang masaya dahil sa kaganapan sa kanyang buhay ay masakit para sa akin kung hindi ako ang kanyang kasama. Ang mga nangyayari sa oras na ito ay hindi ko inaasahan. Ang makita siya sa ganitong sitwasyon ay nakakabigla para sa akin. Higit dahil sa siya ang nakatakdang maging kanya. Kung ibabase lamang sa mga salitang aking ginagamit para ipahayag ang aking bawat nais ay maaaring tawagin akong isang ipokrita. I'm maybe a hypocrite in the eyes of many, yes, but I won't give a damn because it's him we're talking. Alam kong dahil sa aking mga nagiging reaksyon, salita at kilos pagdating sa kanya ay hindi na lamang simpling paghanga ang aking nararamdaman. Dahil ala

    Last Updated : 2021-09-22

Latest chapter

  • Yesterday's Whisper   EPILOGUE

    It was in the month of August when I saw her the first time. We were hanging in the province of Laoang in the street near the market. It was the first time I lead my eyes with such kind of a beauty.It was somewhat kind of breath of fresh air for me. It was so angelic and light. Her almond eyes with a hazel brown eyeballs shade, it was so alluring. Her heart shaped face that covered with sweats. Her tanned skin was shining because of the rays of the sun that was kissing her. And her black and wavy hair that reached until her shoulder added her beauty.She was staring at me that time, ang bilugan niyang mga mata ay unti-unting nanliliit habang nakatitig siya sa amin. I could say that she was curious about us, dahil sa uri ng tingin na ibinibigay niya sa amin."Dude, let's tour around. I heard that there's an famous island here!" I heard Attic said.I diverted my gaze away from her and lo

  • Yesterday's Whisper   CHAPTER 40

    Nakaupo ako ngayon sa loob ng kanyang kwarto habang nakatanaw sa labas na unti-unti nang dumidilim. Kanina pa ako rito kaya hindi na rin ako mapakali. Ang akala ko kase kanina ay kung ano na ang mangyayari sa amin dahil sa paraan ng kanyang pagsasalita kanina.It's not that I'm expecting that something will happen between us, but...yeah, I kinda expect! Mahigit apat na taon ko rin siyang hindi nakita, at sa loob ng halos limang taon na iyon ay ni minsan hindi ko ginawa ang bagay na iyon. I should be embarrass because of my own thinking but I just can't deny the fact that I want him. I know that he know that, hindi ko nga lang alam kung bakit tila wala naman siyang ginagawa.Tita Esther and tito Saimon are not yet home. Kaya hindi ko rin maiwasan isipin si Myxelle ngayon. Kung hindi ba siya naiilang kasama ang mga magulang ni Vaughn? Gayung ito pa lang naman ang unang beses na nakita at nakakasama niya sina tita. But then I remember wha

  • Yesterday's Whisper   CHAPTER 39

    Malalim akong bumuntong hininga habang hawak ko sa aking kaliwang kamay ang anak ko at nakatanaw sa labas ng bintana. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko mamaya sa oras na kaharap ko na muli sila. Kung ano ang kanilang sasabihin sa ginawa kong iyon.I squeezed Myxelle's hand softly. "Are you ready, baby?" I asked my daughter.Nakakunot ang kanyang noo habang nakatitig sa labas ng bintana. "Who lives there, mama?" Seryosong tanong niya.I looked at Vaughn who's now looking at us too from the driver seat. "It's my parents house, princess." Sagot niya sa naging tanong ni Myxelle.She pouted her lips while scratching her nose. "Do you live there, daddy?" She asked again.I heard Vaughn's laughed because of it. "My princess is curious, isn't she?" Balik na tanong niya sa anak ko."Such a big house, daddy.""Hmm..."

  • Yesterday's Whisper   CHAPTER 38

    I don't know what to say because of what he said. I don't even know if he's asking or what. And what does he mean by that? That I should accept him not only as Myxelle's father? Does he want us to accept him with wide open arms? It's that it?Or maybe, he wants me to accept him? Huh. I shooked my head because of that thought. How in hell that he's going to say it, Rie? Not because he said he loves you means that he want you? I laughed without humor. Am I that foolish? Or am I that assuming?"W-what do you mean?" Nagawa ko pa rin ang itanong iyon sa kanya sa kabila ng ideyang mayroon ako sa aking isipan.He cleared his throat before looking at me with soft eyes. "Baby, let's start a new...""Vaughn, paano ako papayag sa gusto mong mangyari kung wala akong panghahawakan? How am I going to trust you and your words when you're not giving me any assurance?" Mababa ang tinig na saad ko.

  • Yesterday's Whisper   CHAPTER 37

    Nakatitig ako ngayon sa kanila. Kaya kita ko ang bawat galaw at reaksyon ni Vaughn sa harap ng anak ko. Na kahit ultimo ang galaw ng kanyang lalamunan habang titig na titig kay Myxelle ay kitang-kita ko. Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon ko ngayon. Ang makita silang dalawa ay siyang nagpapasaya sa akin ng higit sa sayang naramdaman ko noon.My daughter, Myxelle, is talking nonstop since Vaughn introduced her as her father. She's talking about her likes and loves. That even I am trying to stop her I just can't. She's not that bubbly if she's not comfortable with the person she's talking too. So I know that she feel light with Vaughn's presence."You know what, daddy, sometimes, I heard mama crying in the middle of the night." Rinig kong sabi ng anak ko.He looked at me. "Why is that?"Hindi ko alam kung sino ang tinatanong niya. Kung ako ba o si Myxelle, gayung ang kausap niya ay ang

  • Yesterday's Whisper   CHAPTER 36

    Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko dahil sa aking nakita kanina. Alam kong nakatalikod siya mula sa gawi namin kaya malaki pa rin ang posibilidad na hindi niya ako nakita, kami, ngunit hindi ko pa rin mapigilan ang kabahan at matakot. He's here! I saw him awhile ago! Nasa iisang lugar na naman kami.Yakap-yakap ko ang aking anak habang patuloy ko pa rin na iniisip iyon. Ang lakas ng pagkabog ng aking dibdib ay gano'n pa rin. Kagaya kanina nang muli kong makita ang pamilyar na pigura niyang iyon, na sa sobrang lakas ay dinig na dinig ko ang pagkabog no'n na halos mabingi ako.Lumipas man ang mahigit apat na taon magmula nang huli ko siyang makita, ay hindi no'n mababago o maaalis sa akin ang pagkakakilanlan niya pagdating sa akin. Sapagkat kahit sa loob ng mahigit apat na taong iyon, ay araw-araw ko siyang nakikita. Hindi man bilang siya sa pisikal niyang katawan, ay ang bawat hugis at detalye naman ng kanyang mukha. Lalong-lalo na ang kan

  • Yesterday's Whisper   CHAPTER 35

    "Mama..."Napalingon ako nang marinig ko ang maliit na boses niyang iyon. Nang makita ko siyang nakanguso habang nakatanaw sa akin at kinukusot ang kanyang bilugang mga mata ay animo'y may mainit na mga kamay ang bumalot sa aking puso. Ang makita ko siya sa kahit na anong itsura at marinig ang maliit ngunit malambing niyang tinig ay siyang nagpapagaan sa aking pakiramdam."Good morning, baby!" I said in a joyful voice.Naglakad siya patungo sa akin at agad na ipinalibot ang kanyang maliliit na mga braso sa aking hita. Agad akong tumigil sa ginagawa kong pag-aayos ng mga halaman sa aming bakuran at nagyuko bago ko siya inangat at binuhat. Nang karga-karga ko na siya ay sa leeg ko naman niya ipinalibot ang kanyang mga braso at agad akong binigyan ng halik sa aking pisngi.I smiled because of contentment and happiness. "Did you sleep well, baby? Hmm?" I asked her while sniffing her neck th

  • Yesterday's Whisper   CHAPTER 34

    Nagising ako kinaumagahan dahil sa pakiramdam na animo'y hinahalukay ang aking tiyan. Dali-dali akong tumayo at nagtungo sa lababo para dumuwal. Pakiramdam ko ay gusto kong sumuka ng sumuka ngunit wala namang lumalabas.Hawak ko sa aking kanang kamay ang aking buhok na inaangat ko pataas habang nakahawak naman sa aking tiyan ang kaliwa. I was forcing myself continuously to release what's inside my tummy that made me want to vomit. Sa patuloy kong ginagawa iyon ay pakiramdam ko nanghihina ako.I couldn't stand straight while I was holding the sink. I felt like, I was draining my energy early in the morning because of it. Tumagal siguro ako ng halos sampung minuto sa ganoong sitwasyon bago ako nakaramdam ng kaginhawaan. Tumalikod ako at naglakad papunta sa may lamesa, when I was about to drag a chair, my vision suddenly went blurred. Pakiramdam ko ay umiikot naman ang aking paningin kaya agad akong tumigil kung saan ako nak

  • Yesterday's Whisper   CHAPTER 33

    It's been three weeks since that night happened. At sa loob ng tatlong linggong iyon ay masasabi kong isa 'yon sa mga araw na hindi ko makakalimutan sa buong buhay ko. I was beyond happy on those days, that I forgot to think about her. Her comeback, as Abby's called it. Na sa loob ng tatlongng linggong iyon ay hindi ko ni minsan naisip ang tungkol sa kanya.Hindi dahil sa pinilit kong kalimutan muna iyon sa loob ng maikling panahon, kung hindi ay dahil sa mga bagay na ginagawa ni Vaughn na nagtutulak sa akin para makalimutan ko iyon. We did the things we haven't done before. He always came at my place every after his work, he even slept there sometimes. I'd say that, many things had changed from what we were. And I am hoping that it would last longer than I thought.It was five thirty in the afternoon that day, and I was walking on my way to his condo unit at BGC in Taguig. I was planning to surprise him, the reason why I didn'

DMCA.com Protection Status