Share

CHAPTER 2

Author: Becaisss
last update Huling Na-update: 2021-08-05 17:46:28

Pagkaalis namin ni nanay sa dagat ay nagtungo muna kami sa paradahan ng mga tricycle at naghintay ng maaari naming masakyan patungo sa palengke. Dahil hindi namin pweding lakarin na lamang iyon gayong may dala kaming mga isdang aming ibibenta at maaaring masira ang mga iyon kung ipipilit.

Nang makakita ng isa ay pinara ito ni nanay at sinabing magpapahatid kami sa sentro at bababa malapit sa palengke. Sumakay kami ni nanay sa tricycle habang bitbit ang kanya-kanyang dalang isda. Hindi naman nagtagal ay nakarating din kami sa sentro ng aming bayan.

Gaya ng dati ay palaging marami ang tao rito. May mga papuntang plaza para maglaro, simbahan, paaralan at kung saan-saan pa. Kung ibabase lamang ang aming lugar sa mga probinsyang masyado ng bukas sa ibat-ibang larangan ay halatang hindi naman ito pahuhuli. Ngunit hindi na siguro mawawala sa isang probinsya ang manatili sa kung ano ito noon pa man. Dahil sa kabila ng pagiging bukas nito ay nanatili pa rin itong konserbatibo pagdating sa ibang bagay hindi tulad ng ibang probinsya o maging sa mismong siyudad.

Pumara na kami para makababa. At inabot ni nanay sa mama ang dalawampong pisong hawak niya bilang pamasahi namin. Mura lang ang bayad kung nasa may paradahan ka ng mga sasakyan maghihintay dahil hindi naman ito kalayuan. Sampung piso bawat isa kahit na may bitbit o dalang kahit ano gaya nalang namin na may dalang isdang ibibenta.

Matapos makapagbayad ay dumiretso na kami sa mismong pwesto ni Aling Marta kung saan kami nakikisuyo.

"O Laura, halina't ilagay niyo na rito ang mga isdang dala niyo." Salubong na sabi ni Aling Marta sa amin.

"Salamat talaga, Marta ha." Ani nanay.

"Ano kaba naman walang problema 'yon kahit palagi pa, basta ba't ikaw!" Nakangiting sabi nito kay nanay.

"O siya sige, ilalagay na namin ito rito." Sabi ni nanay sabay angat ng kanyang dala at lagay sa semento.

Matapos mailagay lahat ni nanay ng kanyang dala ay isinunod naman niya ang nasa akin. Kung itatanong lamang sa akin kung gaano kalaki ang palengke rito ay masasabi kong tamang-tama lamang ito. Hindi kalakihan at hindi rin naman ito maliit.

May mga nagtitinda nang prutas, gulay, karne, isda at kung ano-ano pa. At isa na roon ang aming pamilya. Sa araw-araw na laging nasa dagat si tatay ay hindi na bago pa sa akin ang ginagawa naming ito ni nanay. Dahil siguro sa parte na rin ito sa aming pang-araw-araw na buhay. At ang magtinda lamang ng mga isdang  nahuhuli ni tatay ang tanging bagay na maitutulong ko sa aking mga magulang pagdating sa aming kabuhayan.

Pagkaraan lang ng halos kalahating oras ay naubos na rin ang tinda naming isda ni nanay. Nagdagsaan na naman siguro ang mga tao papunta rito sa bayan kaya gano'n. Mabilis lang kung maubos ang aming tinda sa tuwing maraming tao ang nagpupunta sa bayan. Dahil minsan ay nag-aagawan ang mga ito lalo na kung sariwa pa. 

Kaya laking pasasalamat ko sa tuwing pumupunta o magagawi sila rito sa sentro ng bayan, dahil mas napapabilis nito ang ginagawa naming pagbebenta, at maaga-aga kaming nakakauwi ni nanay.

Tinulungan ko na si nanay sa pagliligpit para mas mapadali ang kanyang ginagawa nang sa gano'n ay makaalis na rin kami at makauwi. Nang matapos kami sa pagliligpit ay lumapit muna si nanay kay Aling Marta para magpasalamat at magpaalam na rin.

"Aalis na kami, Marta, at madaling naubos ang isda namin." Masayang sabi ni nanay.

"Hala sige at mag-ingat kayo pauwi..." Bilin nito kay nanay.

Dinig na dinig ko kung ano ang kanilang pinag-uusapan dahil halos nasa likod ko lang naman sila. Nang matapos magpaalam si nanay ay nagtungo na ito sa akin at sinukbit na nito ang timbang dadalhin niya habang ako naman ay ang maliit pa rin na palanggana.

Nag-simula na kaming makipag-siksikan sa daan dito sa palengke dahil sa dami ng taong namimili at mga nagtitinda. Huminto si nanay sa harap ng isang taong nagtitinda nang mga rekados para sa pagluluto para mamili.

Si Mang Berting pala.

"Berting, bigyan mo nga ako ng tag-limang piraso ng sibuyas at bawang! Ang medyo maliliit lang ha." Ani nanay.

"Sandali lang, Marta..."

"O siya, sige..."

Umalis sa harapan namin ni nanay si Mang Berting at nagtungo sa seksyon ng mga rekados. At bumalik itong dala na ang mga iyon.

"O heto, Marta..."

"Mag-kano ba?"

"Bente pisos nalang 'yan!"

"Sige, ito o..."

Matapos makapagbayad ni nanay ay umalis na rin kami't naglakad muli. Nakikipagsiksikan pa rin gaya kanina dahil sa dami ng bilang ng taong naglalakad papasok at labas ng palingke.

Sa awa naman ng diyos ay nakalabas rin kami ni nanay na puno ng butil ng pawis ang aming mga noo.

"Salamat naman at makakauwi na rin tayo ng diretso." Sabi ni nanay.

"Oo nga ho, nay...teka, sasakay ba ulit tayo?" Tanong ko habang punas-punas ang noo.

"Pweding oo at pwede rin namang hindi na." Aniya.

"Wag na lang kaya, nay, tutal malapit lang naman at wala na tayong dalang mabigat." Paliwanag na sabi ko.

"O siya, lakarin na natin..."

Napagpasyahan naming maglakad na lamang pauwi para mas makatipid at sayang ang dalawampong piso na naman kung sakali.

Habang naglalakad kami ni nanay ay hindi ko mapigilan ang maging kuryoso tungkol sa mga taong namumuhay sa siyudad. Lalo't may mangilan-ngilan akong nakikita na siguro ay mga bakasyonista. O kaya naman ay nandito lamang para magliwaliw sa mga lugar dito tulad na lamang ng sikat na isla rito at sa mga karatig bayan.

Base sa aking nakikita sa kanila ngayon, ay masasabi kong may kaya sila sa buhay. At sa tansya ko'y halos kaedaran ko lamang ang iba ngunit may mga mas matanda sa akin ng apat hanggang limang taon siguro. Mula sa kutis na namumula dahil sa tindi ng sikat ng araw, pananamit, pagkilos, at higit sa kanilang pananalita na animo'y sobrang banayad at lambot ng bigkas bawat salita no'n.

"Dude, let's tour around. I heard that there's  an famous island here!" Sabi nang lalaking medyo kulot ang buhok.

"Let's join, babe?!" Aniya nang babaeng nakalingkis ang kamay sa isang lalaki.

"Sure, babe..." Saad nito.

"What a sweetie, Vaughn!" Komento nang isa pang babaeng kasama siguro nila.

"Oh, shut it, Dense..." Malamig na sagot nito doon.

"Woah!" Tumatawang sabi no'ng babae.

Hindi ko alam kung bakit parang pakiramdam ko ay may nag-iba sa akin nang marinig kong magsalita 'yong lalaking Vaughn daw ang pangalan. Kahit sa malamig na boses ay pakiramdam ko ang ganda-ganda no'n higit nang naglambing siya sa babaeng nakalingkis sa kanya.

Matangkad, may katamtamang kulay ng balat, matangos ang ilong, itim na may kahabaang buhok at ang matang sobrang talim kung tumitig.

Tumitig...

Halos mapaatras ako nang makitang nakatitig sa akin ang mga matang iyon. Doon ko lamang napansin na nakatitig na rin pala ako sa kanila, higit sa kanya. At nagkaroon na pala ng distansiya sa pagitan namin ni nanay kaya naman binilisan ko ang maglakad na parang isang batang hinahabol ang ina. Hindi ko alam kung bakit kinakabahan ako sa kadahilanang hindi ko rin alam.

I was walking like I'm some kind of a marathoner, not wanting to be a loser sa pamamagitan ng aking paglalakad. Parang isang kriminal na nahuli sa akto kung dumagundong sa lakas ang dibdib ko. 

"Ang bagal mo yata masiyado, Rie?" Tanong ni nanay ng makalapit na ako.

Tumahimik lamang ako at hindi na nagsalita habang nakatitig sa akin si nanay.

"Teka nga, bakit parang namumula ka yata?"

"H-ho?"

"Naiinitan ka na ba ,Rie, anak?" Nag-aalalang wika ni nanay.

Tumikhim ako at pinilit umayos.

"H-hindi ho, ah, nay..." Sinabi ko ng may alanganing ngiti.

"Sigurado ka ha? O siya at malapit na naman tayo sa bahay nang makapagpahinga ka na muna." Huling sabi ni nanay bago kami naglakad muli.

Hindi na rin naman nagtagal ay nakarating din kami sa bahay. Sumalubong sa amin ang natutulog na si tatay sa kawayang upuan. Sa pagod siguro kaya gano'n.

Tumuloy na lamang kami ng lakad ni nanay patungo sa kusina. Umupo ako sa may malapit sa lamesa habang si nanay ay kumuha nang isang baso ng tubig at inabot niya iyon sa akin.

"Sige na, at lulutuin ko muna iyong isdang uulamin natin mamaya." Ani nanay.

"Oho..."

"O siya sige na."

"Ay, nay?!"

"Bakit?"

"Sa labas lang ako...diyan sa harap!"

"Basta wag ka nang umalis at baka sumpungin ka na naman ha, mainit pa naman sa labas."

"Oho!"

Matapos makapag-paalam ay nagtungo na ako sa labas ng bahay at umupo sa malapit na upuan, sa ilalim ng malaking puno ng santol na nagsisilbing pahingahan namin nila nanay at tatay. At dito rin ako tumatambay sa tuwing may mga bagay akong iniisip at gustong pagtuonan ng pansin at atensiyon. Mga isiping bumabagabag sa akin. 

Kagaya na lamang ngayon. Sa nangyari kanina lang. Sa naramdaman ko. Higit sa naging reaksyon ng aking katawan, at sa tindi ng kabog ng aking dibdib. My very first heartbeat for a man I don't even know at all. With a complete stranger.

Kaugnay na kabanata

  • Yesterday's Whisper   CHAPTER 3

    Kanina pa ako nakaupo rito sa ilalim nang malaking puno ng santol. Nakatanaw sa kalangitan at umaastang may hinahawakan. Kung titignan lamang ako rito sa aking pwesto ay maaaring mapagkamalan akong isang taong nasisiraan ng bait. Kanina ko pa kase iniisip ang nangyari kanina nang manggaling kami sa palingke at naglalakad pauwi ni nanay. Hindi ko magawang pumermi sa isang anggulo dahil sa kaiisip sa mga taong aking nakita kanina lang. Lalo na sa kanya... Ang bawat anggulo ng mukha niya na animo'y isang taong sobrang laki nang galit sa mundo dahil sa talim ng bawat parte no'n. Ngunit sobrang lambot kapag sa kanya nakabaling... Aakalaing kasalungat ng isang tigre pag nakatingin ang mga mata niyang iyon sa kanya. Ang mga mata niya... Kung paano iyon tumitig na akala mo'y isa akong taong nagkasala. Salang dahil sa paninitig.

    Huling Na-update : 2021-08-05
  • Yesterday's Whisper   CHAPTER 4

    Araw ngayon ng lunes kaya naman maaga pa lamang ay gising na ako. Kadalasan nga sa oras na alas singko ay tapos na akong maligo. Nakagawian ko na rin kase ang bagay na ito. Simula ng tumungtong ako ng sekondarya ay sinanay na ako ni nanay sa ugaling iyon. Para na rin daw sa aking sarili ng sa gano'n ay hindi na ako manibago at mahirapan pa. Lumabas ako sa aking silid na nakapaghilamos at sipilyo na. Pagkalabas ko ay agad akong nagtungo sa kusina para tignan kung nakapagluto na si nanay. Kadalasan kase ay ako ang nagluluto para sa agahan, ngunit minsan din naman ay si nanay. Depende sa kung sino ang nauunang magising. Pagkarating ko sa kusina ay nakita kong may pagkain nang tinatakpan ng pinggan sa ibabaw ng kahoy naming lamesa. Dumiretso ako papunta doon upang tignan kung ano iyon. Nang makalapit na ako ay iniangat ko ang pinggang nakatakip doon para lamang makita ang natirang ulam namin kagabi. Pritong isda...

    Huling Na-update : 2021-09-01
  • Yesterday's Whisper   CHAPTER 5

    Dumating din si Belinda ng makalipas ang mahigit limang minuto mula nang makaupo ako sa aking upuan. Suot niya pang-ibaba ang isang sayang itim na aabot hanggang sa itaas ng kanyang tuhod ang haba habang isang T-shirt na kulay dilaw naman ang suot niyang pang-itaas na pinarisan ng itim ding sapatos. Nakatali ang may kahabaan niyang buhok at mayroon kaunting kolorete ang kanyang mukha. Maganda naman ang kaibigan kong ito, sa katunayan nga ay may mga binatang may gusto rito ngunit hindi naman niya binibigyan ng pagkakataon ang mga iyon. Mga binatang taga siyudad daw ang gusto niya kaya gano'n. Hindi ko alam kung bakit gusto niya ang mga kalalakihang galing siyudad gayung may mga itsura at masasabi naman ang mga binatang nandito sa aming bayan. Pero kung sabagay, isa rin naman ako sa mga dalagang kagaya niya na hindi magawang gustuhin ang mga lalaki rito. Ni minsan hindi magawang tumibok ng aking puso para sa kanila.

    Huling Na-update : 2021-09-01
  • Yesterday's Whisper   CHAPTER 6

    Nang makababa ako ay naabutan kong tapos ng kumain sila nanay at naligpit na rin ang mga pinggang kanilang ginamit. Dahil hindi ko na naman sila naabutan pa ay mag-isa na lamang akong kumain. Adobong kangkong na hinaluan ng tokwa ang ulam na nakahain ngayon sa lamesa namin. Umupo na ako sa aking upuan at tahimik na nagsalin ng kanin sa aking pinggan at kumain. Matapos kong kumain ay nagpasya akong magtungo na muna sa likod bahay para makapagpahangin at makapag-isip-isip. Patuloy pa rin kasi akong binabagabag ng isiping iyon patungkol sa narinig ko kaninang pinag-usapan ng mga estudyante sa library. Grupo ng mga kalalakihang galing siyudad daw na nakita nila kanina lamang. Alam ko naman na imposibli talagang sila iyon dahil marami rin namang mga taga siyudad ang nagpupunta dito sa bayan namin para magliwaliw. Ang kaso nga lang ay hindi ako sigurado roon. Kahit pa sabihing marami at hindi lang naman sila ang nagagawi rito ay may posibilida

    Huling Na-update : 2021-09-01
  • Yesterday's Whisper   CHAPTER 7

    Agad namang pumayag si nanay nang magpaalam si Belinda at Jones na isasama nila ako sa isang pagdiriwang kaya hindi na rin kami nahirapan pa. Ang akala ko'y hindi nila ako papayagan dahil iniisip ko ang tungkol sa kanilang pinag-usapan kanina patungkol sa pamilya Buenasesca na hindi ko naman kilala.Mabuti na lamang at mukhang wala namang kaso iyon kay nanay at bigla naman siyang pumayag doon. Matapos nilang makapagpaalam kay nanay ay agad din silang umuwi dahil maghahanda pa rin daw sila para sa gaganaping pagdiriwang mamaya at dadaanan na lamang ulit nila ako para isabay.Bandang alas singko y medya na ng bumalik sila sa amin para daanan ako. I was wearing a simple white floral dress just above my knees partnered with my school white shoes.Hinayaan ko lamang na nakaladlad ang itim at medyo kulot kong buhok na aabot hanggang sa aking balikat upang dumagdag naman ng kaunting komplemeto sa aking kabuoan. Nang dumating na

    Huling Na-update : 2021-09-22
  • Yesterday's Whisper   CHAPTER 8

    "V-Vaughn..." Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon ko sa mga nakikita ko ngayon. Kung ano ang magiging reaksyon ng aking puso at katawan. Ang makita siyang tumatawa sa harap ng maraming tao ay bago sa aking paningin. Ang makita siyang masaya dahil sa kaganapan sa kanyang buhay ay masakit para sa akin kung hindi ako ang kanyang kasama. Ang mga nangyayari sa oras na ito ay hindi ko inaasahan. Ang makita siya sa ganitong sitwasyon ay nakakabigla para sa akin. Higit dahil sa siya ang nakatakdang maging kanya. Kung ibabase lamang sa mga salitang aking ginagamit para ipahayag ang aking bawat nais ay maaaring tawagin akong isang ipokrita. I'm maybe a hypocrite in the eyes of many, yes, but I won't give a damn because it's him we're talking. Alam kong dahil sa aking mga nagiging reaksyon, salita at kilos pagdating sa kanya ay hindi na lamang simpling paghanga ang aking nararamdaman. Dahil ala

    Huling Na-update : 2021-09-22
  • Yesterday's Whisper   CHAPTER 9

    Nang makalabas na siya ng kanilang mansion ay sumunod pa rin ako kahit hindi ko alam kung saan nga ba siya patutungo. Mabuti na lamang at hindi rin siya gumamit ng sasakyan kung di ay hindi ko rin alam kung ano nga ba ang gagawin ko para lamang masundan siya. Bandang alas otso na rin yata ng gabi base sa lamig na aking nararamdaman. Ang daster kase na suot ko ay medyo manipis at walang manggas kaya ako nilalamig. Kahit malamig ay hindi ko na lamang iyon ininda, ang mahalaga ay magawa ko ang bagay na gusto kong gawin. At iyon ay ang maka-usap siya sa kahit na anong paraan. Natigil ako sa aking paglalakad nang makita kong tumigil siya sa harap ng isang tricycle na naroroon. Ang akala ko'y sasakay siya doon ngunit laking pasasalamat ko nang mukhang kinausap lang yata niya ang driver no'n. Ipinagpatuloy niya ang paglalakad matapos kausapin ang mamang iyon kaya naglakad na rin ako. Sampung minuto rin yata ang lumipas ba

    Huling Na-update : 2021-09-22
  • Yesterday's Whisper   CHAPTER 10

    Kinaumagahan ay nagising ako dahil sa ingay ng katok na nagmumula sa pintuan ng aking silid at tawag ni nanay sa aking pangalan. Kahit inaantok pa ay bumangon pa rin ako para puntahan si nanay. "Rie...?" "Anak..." Naabutan ko siyang nakaabang sa hamba ng pintuan sa aking kwarto. Bagong paligo at nakasuot ng kanyang paboritong daster na bigay daw sa kanya ng kanyang kaibigan. "Magandang umaga, nay..." Mahina ang boses na bati ko kay nanay. "Hmm. Hindi ka yata nagising ng kusa, anak? Anong oras na ba kayo nakauwi kagabi?" Tanong sa akin ni nanay at tumalikod sa gawi ko. "Ah, mga alas otso y medya na ho kase, nay, eh." Agarang sagot ko sa tanong niya. "Gano'n ba? Kaya naman pala. Teka, hinatid ka naman ba nina Jones?" Ani nanay na nakapagpahinto sa akin sa pagsunod sa kanya. "Ha? Ah! Oho nay!" Sabi ko big

    Huling Na-update : 2021-09-22

Pinakabagong kabanata

  • Yesterday's Whisper   EPILOGUE

    It was in the month of August when I saw her the first time. We were hanging in the province of Laoang in the street near the market. It was the first time I lead my eyes with such kind of a beauty.It was somewhat kind of breath of fresh air for me. It was so angelic and light. Her almond eyes with a hazel brown eyeballs shade, it was so alluring. Her heart shaped face that covered with sweats. Her tanned skin was shining because of the rays of the sun that was kissing her. And her black and wavy hair that reached until her shoulder added her beauty.She was staring at me that time, ang bilugan niyang mga mata ay unti-unting nanliliit habang nakatitig siya sa amin. I could say that she was curious about us, dahil sa uri ng tingin na ibinibigay niya sa amin."Dude, let's tour around. I heard that there's an famous island here!" I heard Attic said.I diverted my gaze away from her and lo

  • Yesterday's Whisper   CHAPTER 40

    Nakaupo ako ngayon sa loob ng kanyang kwarto habang nakatanaw sa labas na unti-unti nang dumidilim. Kanina pa ako rito kaya hindi na rin ako mapakali. Ang akala ko kase kanina ay kung ano na ang mangyayari sa amin dahil sa paraan ng kanyang pagsasalita kanina.It's not that I'm expecting that something will happen between us, but...yeah, I kinda expect! Mahigit apat na taon ko rin siyang hindi nakita, at sa loob ng halos limang taon na iyon ay ni minsan hindi ko ginawa ang bagay na iyon. I should be embarrass because of my own thinking but I just can't deny the fact that I want him. I know that he know that, hindi ko nga lang alam kung bakit tila wala naman siyang ginagawa.Tita Esther and tito Saimon are not yet home. Kaya hindi ko rin maiwasan isipin si Myxelle ngayon. Kung hindi ba siya naiilang kasama ang mga magulang ni Vaughn? Gayung ito pa lang naman ang unang beses na nakita at nakakasama niya sina tita. But then I remember wha

  • Yesterday's Whisper   CHAPTER 39

    Malalim akong bumuntong hininga habang hawak ko sa aking kaliwang kamay ang anak ko at nakatanaw sa labas ng bintana. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko mamaya sa oras na kaharap ko na muli sila. Kung ano ang kanilang sasabihin sa ginawa kong iyon.I squeezed Myxelle's hand softly. "Are you ready, baby?" I asked my daughter.Nakakunot ang kanyang noo habang nakatitig sa labas ng bintana. "Who lives there, mama?" Seryosong tanong niya.I looked at Vaughn who's now looking at us too from the driver seat. "It's my parents house, princess." Sagot niya sa naging tanong ni Myxelle.She pouted her lips while scratching her nose. "Do you live there, daddy?" She asked again.I heard Vaughn's laughed because of it. "My princess is curious, isn't she?" Balik na tanong niya sa anak ko."Such a big house, daddy.""Hmm..."

  • Yesterday's Whisper   CHAPTER 38

    I don't know what to say because of what he said. I don't even know if he's asking or what. And what does he mean by that? That I should accept him not only as Myxelle's father? Does he want us to accept him with wide open arms? It's that it?Or maybe, he wants me to accept him? Huh. I shooked my head because of that thought. How in hell that he's going to say it, Rie? Not because he said he loves you means that he want you? I laughed without humor. Am I that foolish? Or am I that assuming?"W-what do you mean?" Nagawa ko pa rin ang itanong iyon sa kanya sa kabila ng ideyang mayroon ako sa aking isipan.He cleared his throat before looking at me with soft eyes. "Baby, let's start a new...""Vaughn, paano ako papayag sa gusto mong mangyari kung wala akong panghahawakan? How am I going to trust you and your words when you're not giving me any assurance?" Mababa ang tinig na saad ko.

  • Yesterday's Whisper   CHAPTER 37

    Nakatitig ako ngayon sa kanila. Kaya kita ko ang bawat galaw at reaksyon ni Vaughn sa harap ng anak ko. Na kahit ultimo ang galaw ng kanyang lalamunan habang titig na titig kay Myxelle ay kitang-kita ko. Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon ko ngayon. Ang makita silang dalawa ay siyang nagpapasaya sa akin ng higit sa sayang naramdaman ko noon.My daughter, Myxelle, is talking nonstop since Vaughn introduced her as her father. She's talking about her likes and loves. That even I am trying to stop her I just can't. She's not that bubbly if she's not comfortable with the person she's talking too. So I know that she feel light with Vaughn's presence."You know what, daddy, sometimes, I heard mama crying in the middle of the night." Rinig kong sabi ng anak ko.He looked at me. "Why is that?"Hindi ko alam kung sino ang tinatanong niya. Kung ako ba o si Myxelle, gayung ang kausap niya ay ang

  • Yesterday's Whisper   CHAPTER 36

    Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko dahil sa aking nakita kanina. Alam kong nakatalikod siya mula sa gawi namin kaya malaki pa rin ang posibilidad na hindi niya ako nakita, kami, ngunit hindi ko pa rin mapigilan ang kabahan at matakot. He's here! I saw him awhile ago! Nasa iisang lugar na naman kami.Yakap-yakap ko ang aking anak habang patuloy ko pa rin na iniisip iyon. Ang lakas ng pagkabog ng aking dibdib ay gano'n pa rin. Kagaya kanina nang muli kong makita ang pamilyar na pigura niyang iyon, na sa sobrang lakas ay dinig na dinig ko ang pagkabog no'n na halos mabingi ako.Lumipas man ang mahigit apat na taon magmula nang huli ko siyang makita, ay hindi no'n mababago o maaalis sa akin ang pagkakakilanlan niya pagdating sa akin. Sapagkat kahit sa loob ng mahigit apat na taong iyon, ay araw-araw ko siyang nakikita. Hindi man bilang siya sa pisikal niyang katawan, ay ang bawat hugis at detalye naman ng kanyang mukha. Lalong-lalo na ang kan

  • Yesterday's Whisper   CHAPTER 35

    "Mama..."Napalingon ako nang marinig ko ang maliit na boses niyang iyon. Nang makita ko siyang nakanguso habang nakatanaw sa akin at kinukusot ang kanyang bilugang mga mata ay animo'y may mainit na mga kamay ang bumalot sa aking puso. Ang makita ko siya sa kahit na anong itsura at marinig ang maliit ngunit malambing niyang tinig ay siyang nagpapagaan sa aking pakiramdam."Good morning, baby!" I said in a joyful voice.Naglakad siya patungo sa akin at agad na ipinalibot ang kanyang maliliit na mga braso sa aking hita. Agad akong tumigil sa ginagawa kong pag-aayos ng mga halaman sa aming bakuran at nagyuko bago ko siya inangat at binuhat. Nang karga-karga ko na siya ay sa leeg ko naman niya ipinalibot ang kanyang mga braso at agad akong binigyan ng halik sa aking pisngi.I smiled because of contentment and happiness. "Did you sleep well, baby? Hmm?" I asked her while sniffing her neck th

  • Yesterday's Whisper   CHAPTER 34

    Nagising ako kinaumagahan dahil sa pakiramdam na animo'y hinahalukay ang aking tiyan. Dali-dali akong tumayo at nagtungo sa lababo para dumuwal. Pakiramdam ko ay gusto kong sumuka ng sumuka ngunit wala namang lumalabas.Hawak ko sa aking kanang kamay ang aking buhok na inaangat ko pataas habang nakahawak naman sa aking tiyan ang kaliwa. I was forcing myself continuously to release what's inside my tummy that made me want to vomit. Sa patuloy kong ginagawa iyon ay pakiramdam ko nanghihina ako.I couldn't stand straight while I was holding the sink. I felt like, I was draining my energy early in the morning because of it. Tumagal siguro ako ng halos sampung minuto sa ganoong sitwasyon bago ako nakaramdam ng kaginhawaan. Tumalikod ako at naglakad papunta sa may lamesa, when I was about to drag a chair, my vision suddenly went blurred. Pakiramdam ko ay umiikot naman ang aking paningin kaya agad akong tumigil kung saan ako nak

  • Yesterday's Whisper   CHAPTER 33

    It's been three weeks since that night happened. At sa loob ng tatlong linggong iyon ay masasabi kong isa 'yon sa mga araw na hindi ko makakalimutan sa buong buhay ko. I was beyond happy on those days, that I forgot to think about her. Her comeback, as Abby's called it. Na sa loob ng tatlongng linggong iyon ay hindi ko ni minsan naisip ang tungkol sa kanya.Hindi dahil sa pinilit kong kalimutan muna iyon sa loob ng maikling panahon, kung hindi ay dahil sa mga bagay na ginagawa ni Vaughn na nagtutulak sa akin para makalimutan ko iyon. We did the things we haven't done before. He always came at my place every after his work, he even slept there sometimes. I'd say that, many things had changed from what we were. And I am hoping that it would last longer than I thought.It was five thirty in the afternoon that day, and I was walking on my way to his condo unit at BGC in Taguig. I was planning to surprise him, the reason why I didn'

DMCA.com Protection Status