LOGINShare
CHAPTER 9
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Nang makalabas na siya ng kanilang mansion ay sumunod pa rin ako kahit hindi ko alam kung saan nga ba siya patutungo. Mabuti na lamang at hindi rin siya gumamit ng sasakyan kung di ay hindi ko rin alam kung ano nga ba ang gagawin ko para lamang masundan siya.
Bandang alas otso na rin yata ng gabi base sa lamig na aking nararamdaman. Ang daster kase na suot ko ay medyo manipis at walang manggas kaya ako nilalamig. Kahit malamig ay hindi ko na lamang iyon ininda, ang mahalaga ay magawa ko ang bagay na gusto kong gawin. At iyon ay ang maka-usap siya sa kahit na anong paraan.
Natigil ako sa aking paglalakad nang makita kong tumigil siya sa harap ng isang tricycle na naroroon. Ang akala ko'y sasakay siya doon ngunit laking pasasalamat ko nang mukhang kinausap lang yata niya ang driver no'n. Ipinagpatuloy niya ang paglalakad matapos kausapin ang mamang iyon kaya naglakad na rin ako.
Sampung minuto rin yata ang lumipas ba
Related chapters
Yesterday's Whisper CHAPTER 10
Kinaumagahan ay nagising ako dahil sa ingay ng katok na nagmumula sa pintuan ng aking silid at tawag ni nanay sa aking pangalan. Kahit inaantok pa ay bumangon pa rin ako para puntahan si nanay. "Rie...?" "Anak..." Naabutan ko siyang nakaabang sa hamba ng pintuan sa aking kwarto. Bagong paligo at nakasuot ng kanyang paboritong daster na bigay daw sa kanya ng kanyang kaibigan. "Magandang umaga, nay..." Mahina ang boses na bati ko kay nanay. "Hmm. Hindi ka yata nagising ng kusa, anak? Anong oras na ba kayo nakauwi kagabi?" Tanong sa akin ni nanay at tumalikod sa gawi ko. "Ah, mga alas otso y medya na ho kase, nay, eh." Agarang sagot ko sa tanong niya. "Gano'n ba? Kaya naman pala. Teka, hinatid ka naman ba nina Jones?" Ani nanay na nakapagpahinto sa akin sa pagsunod sa kanya. "Ha? Ah! Oho nay!" Sabi ko big
Yesterday's Whisper CHAPTER 11
Nang makapasok kami sa kanyang kwarto ay dumiretso siya sa kanyang kama habang ako naman ay umupo sa upuang malapit sa bintana. "O, ano ba sasabihin mo, ganda?" Inirapan ko si Belinda ng tawagin niya akong gano'n dahil halata na namang nang-aasar siya ngunit inirapan niya rin lang ako. "Kagabi." "O bakit? Anong meron kagabi?" Hindi pa man ako nagsisimulang magsabi tungkol sa nangyari kagabi ay parang gusto ko ng tumigil dahil sa posibling maging reaksyon niya sa aking sasabihin. Natatakot akong kapag nalaman niya ang nangyari pati na rin ang naging reaksyon ko doon ay husgahan niya ako kaagad . I am scared that if she knew about my feelings towards him, she will judge me in a way that I couldn't even fathom. Yes, she's my friend, I even treat her as my sister and that's the thing that fears me. Dahil maliban sa aking mga magulang ay tanging siya n
Yesterday's Whisper CHAPTER 12
Nang makabalik kami ni Belinda sa kung nasaan sina Jones at Vaughn ay naabutan namin silang nag-uusap pa rin ng tungkol sa kung saan. Doon ko lamang napansin kung ano ang suot niyang damit. Isang kulay asul na polo na pinarisan ng itim na pang-ibaba at nakasuot din ng itim na sapatos na sa tingin ko ay mamahalin. Akala ko ay hindi pa sila titigil sa pag-uusap ngunit ng mapansin nilang nakabalik na kami ay bigla na lamang tumayo si Vaughn na sinundan naman ni Jones. "I gotta go, Jones, Linda." Nang sabihin niya iyon ay bigla na lamang akong naging alerto at humarap kay Belinda para ipaalam na aalis na rin ako. Wala sa isip ko kanina ang sumabay sa kanya ngunit ngayon ay mayroon na. Balak kong gawing ikalawang pagkakataon ito para pormal na maka-usap ko siya. Gusto kong makilala niya ako kahit na sa anong paraan, ang mahalaga ay makilala niya lamang ako. "A-ah Belinda, Jones, aalis na rin pala
Yesterday's Whisper CHAPTER 13
Hapon na nang makauwi ako sa amin. Naabutan kong nandoon na si nanay at naglalaba. Hindi ko na lamang siya inabala pa sa kanyang ginagawa dahil dumiretso na ako papasok sa bahay. Nang makapasok na ako ay dumiretso ako nang tungo sa kusina para makapagsaing na bago pa man dumating si tatay galing dagat. Habang nagsasaing ay pinili kong linisin na rin ang lababo dahil sa dumi na mayroon iyon pati na rin ang buong kusina. Naglilinis ako nang makarinig ako ng yabag galing sa aking likuran. Dahil doon ay itinigil ko muna ang aking ginagawa para tignan kung sino iyon. Si nanay. "Tapos ka na, nay?" Tanong ko sa kanya habang naglalakad papunta sa may kalan. "Hindi pa nga e." Sagot niya sa tanong ko sa kanya. "Hapon na ho, ah!" Sabi ko habang tinitignan ang aking sinaing na kanin. "Oo nga't hapon na, diba? Kaya saan ka ba nagpunta ha, anak?" Kanina lamang ay iniisip kong
Yesterday's Whisper CHAPTER 14
Maaga pa lamang ay gising na kami ni nanay para asikasuhin ang libing ni tatay. Marami na rin kase ang tao rito sa bahay namin kasama na roon sina Belinda. Napagpasyahan ni nanay na ilibing si tatay matapos ang dalawang araw. At ngayon ang araw na iyon. Kaya naman todo sa pag-aasikaso si nanay para roon. Lumabas ako ng bahay para tignan kung magiging maayos ba ang lahat, dahil ayaw kong hindi maging maganda ang kalalabasan ng huling araw ni tatay dito. Bigla na lamang sumasakit ang aking puso at tila luluha ang aking mga mata sa tuwing naiisip ko ang tungkol kay tatay. Sapagkat hindi ko ni minsan inakala na ganito ko kaaga iyon mararanasan. Masakit para sa akin ang pagkamatay ni tatay ngunit alam kong doble pa ang sakit na nararamdaman ngayon ni nanay sapagkat asawa niya iyon. Minsan niyang naging mundo, kahati ng kanyang puso, kasuyo niya sa buhay. Namatay si tatay dulot ng lamig na kanyang nararamdaman na umabot na sa sukdulan sanhi ng
Yesterday's Whisper CHAPTER 15
It's been months, since my father passed away. And it's been also months, since my mother became different from what she was. Marami ang nagbago sa aking buhay simula nang mamatay si tatay. Tumigil ako sa aking pag-aaral matapos ang unang semester ng aking eskwela. Iyon ay dahil hindi na matustusan pa ng husto ang aking pag-aaral. Lumipas lamang ang ilang linggo matapos mailibing si tatay ay hindi na naging maganda ang takbo ng aming buhay. Lalo na ako. Tumigil si nanay sa paglalabada at piniling magmukmuk na lamang sa loob ng kanilang silid ni tatay. Kahit ang lumabas doon para sa kanyang pagkain ay hindi niya ginagawa, at palaging ako ang nagdadala roon para sa kanya. Kung noon ay hindi ako pinapayagan ni nanay para magtrabaho, ay hindi na ngayon. Hindi dahil sa ayaw niya kung hindi ay dahil kailangan ko para mabuhay kami. Ang piliin ang maging kagaya ni nanay at sa ginagawa niya ay walang maidudulot na maganda p
Yesterday's Whisper CHAPTER 16
Ngayon ang araw na pinili kong lisanin ang lugar na minsan kong naging mundo. Lugar kung saan ako nagkaisip at lumaki. Namulat sa buhay na aking kinagisnan. Napagpasyahan kong umalis sa aming bayan para kahit paano ay makapagsimula naman ako ng panibago at magandang buhay para sa aking sarili at kinabukasan. Dahil kung pipiliin ko ang manatili na lamang dito hanggang sa susunod pang mga taon ay tiyak kong wala akong magiging magandang kinabukasan, sapagkat palagi ko na lamang naaalala ang aking mga magulang. In everything I'm doing, I always end up remembering them. How of them left me alone without anything. They left me hanging in this life I'm in. Without anyone I'll be with. Masakit para sa akin ang umalis dito, ngunit alam kong wala na akong ibang pagpipilian pa. The best choice that I have, is to leave this place and find another one that can make me forget every bad things that had happened here, even just f
Yesterday's Whisper CHAPTER 17
Nagising na lamang ako nang makaramdam ako ng pagtapik sa aking kanang balikat. Nang tignan ko iyon ay nakita kong iyon ang Aling nakaupo sa aking likuran kanina. "Eneng, gising ka na at nandito na tayo." Salubong na sabi niya sa akin. Nag-unat muna ako ng aking katawan bago ako tumayo para harapin ang Aling gumising sa akin. "Nay, nasaan na ho tayo?" Tanong ko sa kanya ng makatayo na ako. Hindi ko kase alam kung anong lugar na ito o kung anong parte na ba ito ng Maynila. "Nasa Pasay na tayo, eneng." Maikling sagot niya sa akin na hindi ko naman makuha kung nasaang parte na ba kami. "Pasay ho?" Muling tanong ko sa kanya. Gusto ko kasing malaman kung anong parte na ba kami ng Maynila. "Dito na tumitigil ang mga bus na galing sa mga probinsiya o lugar kung saan sila pumaparada, at dito rin sumasakay pauwi. Pero hindi naman lahat. Teka ng
Latest chapter
Yesterday's Whisper EPILOGUE
It was in the month of August when I saw her the first time. We were hanging in the province of Laoang in the street near the market. It was the first time I lead my eyes with such kind of a beauty.It was somewhat kind of breath of fresh air for me. It was so angelic and light. Her almond eyes with a hazel brown eyeballs shade, it was so alluring. Her heart shaped face that covered with sweats. Her tanned skin was shining because of the rays of the sun that was kissing her. And her black and wavy hair that reached until her shoulder added her beauty.She was staring at me that time, ang bilugan niyang mga mata ay unti-unting nanliliit habang nakatitig siya sa amin. I could say that she was curious about us, dahil sa uri ng tingin na ibinibigay niya sa amin."Dude, let's tour around. I heard that there's an famous island here!" I heard Attic said.I diverted my gaze away from her and lo
Yesterday's Whisper CHAPTER 40
Nakaupo ako ngayon sa loob ng kanyang kwarto habang nakatanaw sa labas na unti-unti nang dumidilim. Kanina pa ako rito kaya hindi na rin ako mapakali. Ang akala ko kase kanina ay kung ano na ang mangyayari sa amin dahil sa paraan ng kanyang pagsasalita kanina.It's not that I'm expecting that something will happen between us, but...yeah, I kinda expect! Mahigit apat na taon ko rin siyang hindi nakita, at sa loob ng halos limang taon na iyon ay ni minsan hindi ko ginawa ang bagay na iyon. I should be embarrass because of my own thinking but I just can't deny the fact that I want him. I know that he know that, hindi ko nga lang alam kung bakit tila wala naman siyang ginagawa.Tita Esther and tito Saimon are not yet home. Kaya hindi ko rin maiwasan isipin si Myxelle ngayon. Kung hindi ba siya naiilang kasama ang mga magulang ni Vaughn? Gayung ito pa lang naman ang unang beses na nakita at nakakasama niya sina tita. But then I remember wha
Yesterday's Whisper CHAPTER 39
Malalim akong bumuntong hininga habang hawak ko sa aking kaliwang kamay ang anak ko at nakatanaw sa labas ng bintana. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko mamaya sa oras na kaharap ko na muli sila. Kung ano ang kanilang sasabihin sa ginawa kong iyon.I squeezed Myxelle's hand softly. "Are you ready, baby?" I asked my daughter.Nakakunot ang kanyang noo habang nakatitig sa labas ng bintana. "Who lives there, mama?" Seryosong tanong niya.I looked at Vaughn who's now looking at us too from the driver seat. "It's my parents house, princess." Sagot niya sa naging tanong ni Myxelle.She pouted her lips while scratching her nose. "Do you live there, daddy?" She asked again.I heard Vaughn's laughed because of it. "My princess is curious, isn't she?" Balik na tanong niya sa anak ko."Such a big house, daddy.""Hmm..."
Yesterday's Whisper CHAPTER 38
I don't know what to say because of what he said. I don't even know if he's asking or what. And what does he mean by that? That I should accept him not only as Myxelle's father? Does he want us to accept him with wide open arms? It's that it?Or maybe, he wants me to accept him? Huh. I shooked my head because of that thought. How in hell that he's going to say it, Rie? Not because he said he loves you means that he want you? I laughed without humor. Am I that foolish? Or am I that assuming?"W-what do you mean?" Nagawa ko pa rin ang itanong iyon sa kanya sa kabila ng ideyang mayroon ako sa aking isipan.He cleared his throat before looking at me with soft eyes. "Baby, let's start a new...""Vaughn, paano ako papayag sa gusto mong mangyari kung wala akong panghahawakan? How am I going to trust you and your words when you're not giving me any assurance?" Mababa ang tinig na saad ko.
Yesterday's Whisper CHAPTER 37
Nakatitig ako ngayon sa kanila. Kaya kita ko ang bawat galaw at reaksyon ni Vaughn sa harap ng anak ko. Na kahit ultimo ang galaw ng kanyang lalamunan habang titig na titig kay Myxelle ay kitang-kita ko. Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon ko ngayon. Ang makita silang dalawa ay siyang nagpapasaya sa akin ng higit sa sayang naramdaman ko noon.My daughter, Myxelle, is talking nonstop since Vaughn introduced her as her father. She's talking about her likes and loves. That even I am trying to stop her I just can't. She's not that bubbly if she's not comfortable with the person she's talking too. So I know that she feel light with Vaughn's presence."You know what, daddy, sometimes, I heard mama crying in the middle of the night." Rinig kong sabi ng anak ko.He looked at me. "Why is that?"Hindi ko alam kung sino ang tinatanong niya. Kung ako ba o si Myxelle, gayung ang kausap niya ay ang
Yesterday's Whisper CHAPTER 36
Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko dahil sa aking nakita kanina. Alam kong nakatalikod siya mula sa gawi namin kaya malaki pa rin ang posibilidad na hindi niya ako nakita, kami, ngunit hindi ko pa rin mapigilan ang kabahan at matakot. He's here! I saw him awhile ago! Nasa iisang lugar na naman kami.Yakap-yakap ko ang aking anak habang patuloy ko pa rin na iniisip iyon. Ang lakas ng pagkabog ng aking dibdib ay gano'n pa rin. Kagaya kanina nang muli kong makita ang pamilyar na pigura niyang iyon, na sa sobrang lakas ay dinig na dinig ko ang pagkabog no'n na halos mabingi ako.Lumipas man ang mahigit apat na taon magmula nang huli ko siyang makita, ay hindi no'n mababago o maaalis sa akin ang pagkakakilanlan niya pagdating sa akin. Sapagkat kahit sa loob ng mahigit apat na taong iyon, ay araw-araw ko siyang nakikita. Hindi man bilang siya sa pisikal niyang katawan, ay ang bawat hugis at detalye naman ng kanyang mukha. Lalong-lalo na ang kan
Yesterday's Whisper CHAPTER 35
"Mama..."Napalingon ako nang marinig ko ang maliit na boses niyang iyon. Nang makita ko siyang nakanguso habang nakatanaw sa akin at kinukusot ang kanyang bilugang mga mata ay animo'y may mainit na mga kamay ang bumalot sa aking puso. Ang makita ko siya sa kahit na anong itsura at marinig ang maliit ngunit malambing niyang tinig ay siyang nagpapagaan sa aking pakiramdam."Good morning, baby!" I said in a joyful voice.Naglakad siya patungo sa akin at agad na ipinalibot ang kanyang maliliit na mga braso sa aking hita. Agad akong tumigil sa ginagawa kong pag-aayos ng mga halaman sa aming bakuran at nagyuko bago ko siya inangat at binuhat. Nang karga-karga ko na siya ay sa leeg ko naman niya ipinalibot ang kanyang mga braso at agad akong binigyan ng halik sa aking pisngi.I smiled because of contentment and happiness. "Did you sleep well, baby? Hmm?" I asked her while sniffing her neck th
Yesterday's Whisper CHAPTER 34
Nagising ako kinaumagahan dahil sa pakiramdam na animo'y hinahalukay ang aking tiyan. Dali-dali akong tumayo at nagtungo sa lababo para dumuwal. Pakiramdam ko ay gusto kong sumuka ng sumuka ngunit wala namang lumalabas.Hawak ko sa aking kanang kamay ang aking buhok na inaangat ko pataas habang nakahawak naman sa aking tiyan ang kaliwa. I was forcing myself continuously to release what's inside my tummy that made me want to vomit. Sa patuloy kong ginagawa iyon ay pakiramdam ko nanghihina ako.I couldn't stand straight while I was holding the sink. I felt like, I was draining my energy early in the morning because of it. Tumagal siguro ako ng halos sampung minuto sa ganoong sitwasyon bago ako nakaramdam ng kaginhawaan. Tumalikod ako at naglakad papunta sa may lamesa, when I was about to drag a chair, my vision suddenly went blurred. Pakiramdam ko ay umiikot naman ang aking paningin kaya agad akong tumigil kung saan ako nak
Yesterday's Whisper CHAPTER 33
It's been three weeks since that night happened. At sa loob ng tatlong linggong iyon ay masasabi kong isa 'yon sa mga araw na hindi ko makakalimutan sa buong buhay ko. I was beyond happy on those days, that I forgot to think about her. Her comeback, as Abby's called it. Na sa loob ng tatlongng linggong iyon ay hindi ko ni minsan naisip ang tungkol sa kanya.Hindi dahil sa pinilit kong kalimutan muna iyon sa loob ng maikling panahon, kung hindi ay dahil sa mga bagay na ginagawa ni Vaughn na nagtutulak sa akin para makalimutan ko iyon. We did the things we haven't done before. He always came at my place every after his work, he even slept there sometimes. I'd say that, many things had changed from what we were. And I am hoping that it would last longer than I thought.It was five thirty in the afternoon that day, and I was walking on my way to his condo unit at BGC in Taguig. I was planning to surprise him, the reason why I didn'
