CHAPTER TWO

MUNTIKAN ng matumba si Arriana Faye Monroe ng mapatid siya sa pavement ng El nido airport sa palawan. Sa kagustuhan niyang makababa at makalabas agad sa airplane ay hindi na niya pinansin ang mga nababangga niya or nagugulungan niya ng suitcase na tangay-tangay niya. Hindi din stable ang paglalakad niya. She was walking in zigzag. Well, sino bang sisihin niya, why she was acting this way kundi ang sarili niya mismo. Three stiff vodkas on the airplane and she was feeling the Earth tilt on its axis. The sooner she could get to the bathroom, the better. So far, hindi niya nagugustuhan ang trip na ito, and this is not turning out to be the ultimate surprise gateaway she'd been imagining since yesterday. A trip to celebrate her good fortune and reunite with her bestfriend. But Arriana was feeling less than celebratory.

Hindi lang ang resulta ng kabobohan niya pagdating sa mga alcohol ang pino-problema niya. Life had chosen to play some tricks on her and chosen this exact moment to dump a mango juice over her head. Nakaupo ang mag-asawa na may kasamang pasaway na bata sa likuran niya, at first ay naririnig niya ang mga ito na sinasaway ang bata. Then, maririnig niya ang pag-iyak nito na may kasabay pang sipa at pagwawala. Sinubukan niyang pigilin ang sarili na hablutin ang bata at pilipitin ito sa leeg lalo na at ang mismong upuan niya pa ang sinisipa nito. And the last thing she knew, she was wet and sticky. Ibinuhos pala ng bata ang juice na iniabot dito ng flight attendant. Why me of all people? This day was supposed to be her happiest day without worries and problems. Ngunit, mukhang iba ang plano sakanya ng panginoon especially ng buksan niya ang cellphone niya.

Nanlalabo ang mga mata niya, habang sinusubukan niyang ibalanse ang sarili sa loob ng bathroom stall at basahing muli ang text na na-recieve niya ilang segundo bago mag-announce ang flight crew na all technology must be turned off. It was a message from her boyfriend. Pagkabasa at mag sink-in sakanya ang text message nito ay masasabi niyang ex-boyfriend niya na ang lalaki. The text says he was leaving her and the reason is they are not a good match and blah.blah.blah...

Arrianna cursed the phone in silent. Sino bang lalaki ang ide-date ang babae for eight months and then broke up over text? A coward, a jerk! Baka kasi ina-assume nitong magmamakaawa ako at gagawa ng eskandalo? Huh! He's not all that great to deserve my tears! 

Ni hindi nga siya nagagalit sa pakikipagbreak-up nito kundi sa katotohanang nag-aksaya siya ng oras sa lalaking alam niyang hindi naman deserve ang effort, attention at pagmamahal niya.

Sure, mayaman ito, he had a fantastic job at a big time advertising agency and a large amount of trust-fund to boost. Not to mention, dazzling boy-next-door kind of looks. Pero sa mga panahong nakasama niya ang lalaki ay sobra itong makipag-flirt sa mga kaibigan nitong babae. Hindi din ito nagpakita ng concern or naging helpful nung mga panahong namatay ang parents niya sa isang road accident four months ago, bagkus ay nalaman niyang nakipag-outing ito sa mga barkada.

Sa mga oras na iyon ay nawalan na si Arriana ng tiwala sa mga lalaki. She thought she was a good judge of character but her ex-boyfriend Daniel proves that she was wrong.

He was her first in everything, her first love, first kiss. Thankfully, may pagka-conservative siya at hindi niya naisuko ang bataan dito.  Nakilala niya si Daniel noong first year highschool student siya, schoolmate at senior niya ang lalaki. Noong mga panahong iyon ay hindi naman sila close ng binata at halos isang beses lang yata sila nagkaroon ng masasabi niyang conversation. kilala itong hearthrob at MVP ng basketball sa school nila. Katulad ng mga babaeng nakakakita dito ay na-fall din at first sight si Arriana. Ngunit, never naman siyang napansin nito. Siguro dahil plain looking lang siya. Pandak, medyo flat ang ilong at gusgusin pa. Na-meet niya lang ulit ang lalaki ng sinubukan niyang mag-apply sa kumpanyang pinagtatrabahuan nito eight months ago. Unfortunately, hindi naman siya natanggap as Advertising manager kahit pa ang sabi ng lalaki ay baback-upan siya nito. Mula noon ay nanligaw sakanya ang binata na agad naman niyang sinagot ng matamis niyang oo. Sino ba naman siya para magpa-heart to get eh, isang napakaguwapong lalaki na ang sumusyo sakanya. Magpapakipot pa ba siya?

Nakapagtapos ng pag-aaral si Arriana sa kursong AB Communications sa Ateneo de Manila University. Hindi man siya katalinuhan ay enough na ang grado niya para makatanggap ng scholarship at makapag-aral sa Ateneo. Nag-iisang anak lang si Arriana kaya hindi gaanong mahirap ang buhay nila. Masasabi niyang naibibigay naman ng taxi driver niyang papa na si Emmanuel at Full time na guro niyang mama na si Nancy Monroe ang mga luho at pangangailangan niya. 

Ipinilig niya ang ulo upang maiwaksi ang imahe ng kanyang mga magulang sa isipan, ayaw niyang ibalik ang sakit at pagdurusa na sinapit niya sa pagkawala ng mapagmahal niyang mga magulang.

Pinaliit niya ang mga mata upang makita at mai-focus niya sa screen ng cellphone, she punched a few buttons and then held it up to her ear. Pagkalipas ng limang pag-ring ng cellphone ay kumunekta iyon sa voicemail ng bestfriend niyang si Coleen.

' Hey, sweetie. Guess what? I have a big news for you! I just landed in...' Tiningnan niya ang medyo lukot na ticket sa kamay niya. ' Puerto Prinsesa airport. Surprise! I'm going to visit you in the castle and perhaps check out youre new job. I'm so excited.'

Ang bestfriend niyang si Coleen ay schoolmate niya nung highschool na naging roomamate niya naman sa condominium niya sa Manila. Ngunit, nung isang taon ay nagpasiya itong lumipat sa Palawan ng pauwiin ito ng mga magulang at sabihing may trabahong naghihintay ito doon. Naaalala niyang nabanggit nito na, it was some kind of family tradition na ipinapasa sa next generation ng pamilya, at hindi puwedeng ipagsawalang-bahala. Nang tanungin niya ito kung anong klaseng trabaho ba ang papasukan nito ay sinabi nito na in-offeran ito ng Everis castle as a top-level service management. Ang Everis castle ay isa sa pinakakilalang kastilyo sa buong pilipinas, it was rumoured that a royal families had lived there for centuries na hanggang ngayon ay wala namang patunay at sabi-sabi lang. Naging kilala ito dahil sa taglay nitong kagandahan. 

Kahit nami-miss ni Arriana ang bestfriend niya, ay masaya siya para dito. 

' And lastly, I am free, Daniel dumped me. So, have the ice cream ready. Or whatever type of ice cream people in this place eat after a breakup. I'll be there soon. Love you!'

In an attempt to hung up the phone, she accidentally knocked it out of her hand, Sa kamalasan ay dumiretso iyon sa nakabukas na toilet bowl. May mga bulang  umangat paitaas ng bumulusok at tumama sa ilalim ng porcelain throne ng bowl ang nag-iisang means of communication niya. She gasped and began to reach for it, But paused just before her finger broke the water line. 

This was an airport bathroom for pete's sake. Ang pinaka madumi sa lahat ng public spaces. Hindi siya makapaniwala na ilulublob niya ang kamay doon just to retrieve what was probably already a lost cause. Hindi niya  din namang kayang maipaggawa iyon dahil naka-budget ang pera niya sa pagkain. At nasisiguro niyang hindi naman maaalis ng milyong sabon ang mga bacteria na puwedeng kumapit sa kamay niya. She was only twenty-two, too young to die from a mysterious bathroom disease. Napakagat-labi siya at pinag-isipan ang gagawin. Habang nag-de-desisiyon siya ay bigla na lang umilaw ang kulay pulang button sa automatic flusher. Umiko-ikot ang cellphone niya pagkatapos ay nawala na iyon. Malamang sa sewage ang bagsak ng cellphone niyang worth fifteen-thousand. 

' No. No. No.' Atungal niya habang sunod-sunod ang pagmumurang lumalabas sa bibig niya. ' Come back. I need that.' 

It was too late. The phone was long gone. Hopeless na lumabas ng cubicle si Arriana at dumiretso sa bathroom mirror. Napansin niya ang pag-tingin ng babaeng nasa harap ng salamin sakanya at ang mabilisang paglabas nito sa bathroom. She ignored her and lumapit sa salamin. Inspecting her face, napangiwi siya pagkakaita sa eyelashes niyang nakalambitin at lipstick niyang nabura na. She sighed pagkatapos ay dinampot niya ang paper towel, and start erasing the remaining make-up as well as the memories of the last two hours. 

She was in the middle of re-touching her face when a woman bumped her shoulder, dahilan para mawalan siya ng balanse. Kahit may epekto pa rin ang tatlong vodka sa kanya ay nagawa niya pa ding makakapit sa sink para mabawi ang balanse. 

Hinarap niya ang bumangga sakanya, hindi niya mapigilan ang mapasinghap ng makita ang mukha ng babae. Sa buong buhay niya ay ngayon lang siya nakakita ng napakagandang babae na parang sa mga protrait lang sa museum makikita. Her skin was extremely pale and smooth. She had large oval brown eyes and amber hair that fell to her shoulder blades. Hindi na siya magugulat kung isa itong model or actress. Nasisiguro niyang ang gandang taglay nito ay bagay sa mga cover ng isang sikat na magazine.

' I'm sorry. Hindi ko sinasadya.' Hinging-paumanhin ng babae, may halong spanish ang accent ng babae. Kumuha ito ng tissue sa counter at mahinhing ipinunas iyon sa maluha-luhang mga mata. 

Ipinagpatuloy ni Arriana ang naudlot na pagre-retouch. In the corner of her eyes she watched her for a long moment. Halata namang may pinagdadaanan ang babae. Kahit kasi pilitin nitong itigil ang pag-iyak ay hindi nito iyon magawa. Large crocodile tears would not stop spilling out onto her cheeks. Sa wakas, ay hindi na nito pinigilan pa ang sarili at tuluyan nang umiyak sa hawak na tissue.

' Are you alright?' Arriana forgot her own momentary crisis and turned to face the crying woman na nakasandal sa gilid ng wall ng salamin.' May problema ba?'

Umiling lang ang babae. ' It's nothing.'

' Doesn't look like nothing to me.' Inabutan niya ito ng isa pang tissue. ' Want to talk about it? I happen to be a busybody kind of person.'

Tumingin ang babae sakanya, kunot ang noo nito. Kahit hindi fashionista si Arriana tulad ng roommate niyang si Coleen, ay alam niyang puro quality and branded ang suot ng babae, from the silky red blouse that clung to her thin frame, to her perfectly tailored pants and black patent heels, was designer. May suot itong napakagandang kuwintas na may studded star na design at ang hintuturo nito ay may gold band. 

' I dont want any of these,' Turan ng babae sa pagitan ng paghikbi at pag-iyak. ' The money, the power, nothing. All I want is him.'

Wala siyang idea kung ano ang sinasabi nito. Ngunit alam niya ang taong broken-hearted or may pinagdadaanan sa pag-ibig. Yun ay dahil na-experience niya mismo iyon. Tinapik-tapik niya ang likod nito, and she gave her a hopeful smile. ' Maybe, you can find a way to make it work..'

' My family has forbid us.' lalong lumakas ang pag-iyak nito. ' They've sent me here, to pull us apart.'

Hindi mapigilan ni Arriana ang mapangisi. Sino pa bang baliw na magulang ang gumagawa ng paraan para mapaghiwalay ang lover ng anak. Siguro maiintindihan niya pa kung underage ang babae. Base sa obserbasyon niya ay nasa mid-twenties na ito. Hindi niya lang sure kung mas matanda or mas bata ito sakanya. God! it's already twenty first centuries, mukhang ang parents lang nito ang hindi maka-move on sa makaluma at panis ng way ng paningialam ng magulang sa relasyon ng mga anak nito. Hindi niya maiwasang hindi magalit sa mga magulang nito para sa babae. Her parents never told her what to do. Lalo na sa pakikipag-relasyon niya. 

' Forget them. Do what makes you happy. Or lived in regret for the rest of youre life. Youre parents will not always be there. They will die someday .So, they dont have any right to control youre life especially youre lovelife.' 

Confused na tiningnan niya ito ng tumawa ang babae. Nabaliw na ata. 

 ' They will not die.'

' Huh?' Naguguluhang tanong niya na tinawanan lang ulit nito.

' Nothing. ' Sumeryoso ang mukha ng babae ng muling humarap sakanya. ' Do you really think so?'

Tumango si Arriana, pakiramdam niya ay isa siyang wise person na nagbibigay ng advice.' Absolutely, matanda ka na para malaman at magdesisyon ng tingin mong makakabuti at makapagpapasaya sayo. Dont let anyone try to make a decision and control you. You have youre own life at tanging ikaw lang ang kokontrol niyon.'

Nagliwanag ang mukha ng babae at tumigil na rin ang pag-iyak nito. Hindi niya maiwasan ang mainggit sa magandang mukha ng babae. Her face wasn't even blotchy from the crying. May ngiting sumilay sa magandang labi nito. ' You really think so?' Pangungumpirma ng babae.

' Yes, believe me.' Umupo si Arriana sa corner ng sink. ' You know, my parents weren't allowed to marry. So, nagtanan sila nung seventeen pa lang sila, sumakay ng bus papuntang manila. They spent the next -five years in absolute bliss together. Kung may true love lang ako hindi ko iyon papakawalan. Kahit ang buong mundo pa ang against sa aming dalawa.'

Tumango ang babae pagkatapos ay lumapit ito at tinitigan ang sarili sa salamin. Arriana glanced at her own blurry expression, momentarily confused. Nasisiguro niyang walang reflection ang babae sa salamin. As if the mirror wasn't even there. Nagpalipat-lipat ang mata niya sa babae, sa sariling reflection niya at sa salamin, then napangiti siya ng ma-alalang may tama nga pala siya ng alcohol. Damn Vodka! I was seeing things.

Ilang minuto muna ang lumipas bago muling humarap ang babae sakanya. Hindi siya agad nakapag-react ng walang-pasabing yakapin siya nito. ' Thank you, youre such a great help. youre kind words and wise advise have put my heart back together. Alam ko na ang dapat kong gawin.' Determinadong tiningnan nito ang sariling kamay or mas tamang sabihin ang gold band sa daliri nito, then, she tugged off the filigree ring and placed it into Arriana's hand. ' Para sayo. Tutulungan ka nitong maging ligtas sa danger. Tanggapin mo bilang pasasalamat ko.'

Napapikit-pikit si Arriana, hindi niya ine-expect na give and take pala ang rule ng babae sa buhay. Hindi naman kasi basta-basta nagbibigay ng mamahaling jewelry sa stranger lalo na sa airport bathroom. It was so unexpected and weird. But then again, baka nga naman millionaire ang babae  at barya lang rito ang singsing. Dahil ayaw niyang ma-offend ang babae ay isinuot niya ang singsing  sa kanang index finger niya. It fit perfectly.

' Beautiful.' Nakangiting sabi ng babae. ' Sana ma-meet ulit kita.'

Bago pa siya makasagot at mapigilan ang babae, ay mabilis na lumabas ito ng bathroom. Mabilis na bumaba sa pagkakaupo sa counter si Arriana. She grabbed her lagguage then lunged after her and into the busy airport. Ngunit, kahit saan niya ito hanapin ay hindi niya makita ang magandang babae. The stunning woman had vanished, along with any chance for Arriana to properly thank her.

Tangay-tangay ang handle ng suitcase, ay pinagulong niya iyon hanggang marating niya ang exit ng airport. Ang plano niya ay humanap ng taxi na magdadala sakanya sa castle. Napngiti siya. She couldn't wait to see the look on Coleen's face. It was going to be priceless. 

Pasakay na sana siya ng natawag na taxi nang harangin siya ng dalawang malalaking lalaki o mas tamang mga higante na nakasuot ng itim na suit. Nilapitan siya ng mga ito sa magkabilang gilid. Bawat isa sakanila ay may suot na itim na eyeglasses at earpiece. Arriana peered at them, suddenly worried for her safety. Marami siyang narirning na kaguluhan sa Mindanao. Hindi kaya mga kidnappers ang mga ito at balak siyang gamiting hostage para makahingi ng ransom sa gobyerno. Hindi kaya mga NPA ang mga ito. Mga level-up na NPA, they looked like a bodyguard from a rich family kasi.

' We've been expecting you.' sabi ng pinakamalaki sa kanan niya. May napansin siyang kakaiba sa mukha nito. As if his skin were tinted green. Sinubukan ni Arriana na hindi titigan ang lalaki. Baka maoffend pa ito at sipain siya.  Naalarma siya ng kunin nito ang hawak niyang luggage at simulang hatakin iyon. ' Follow me.' May diing utos nito.

Hindi kumilos si Arrinana bagkus ay tinitigan ang partner nitong nasa tagiliran niya. He resembled more the giants of myth than a human man. Kung iniisip ng mga ito na madali siyang makidnap ay nagakakamali sila. ' Just who do you think you are.' Malakas na sabi niya, trying to caught the attention of people walking past them. Nakataas ang noo at humalukipkip siya. 

' Palace guards.' Sagot nito na may pag-iling pa ' Ipinadala kami rito para sunduin ka'.

Her mouth open into a small O shape. Mukhang na-recieve na ni Colleen ang message niya. Dang, she was good. But then again that's why they'd offered a job for her. And thanks to her, she was going to get the royal treatment. However, it seems that the rumoured were true about the royal family here in philippines. She's confused and her curiousity about this ancient castle kept growing. I will find it out. 

' Lead the way.' Arriana said with a pleased smile. ' I can't wait to see the castle.'

Great things were coming her way. She could feel it.

Let's start a new and fresh life Arrina Faye Monroe.