Nang sumapit na ang gabi, ang matandang babaeng Villarazon ay naghanda na ng kanilang kakaining hapunan sa hapag at nagpakulo na rin siya ng Acasia flower herbal tea, ngunit hindi pa sila nagsimulang kumain. Patuloy lamang ang matanda sa pagsulyap sulyap sa may bandang pintuan at bumubulong bulong sa sarili na naririnig naman ni Camila. "Bakit hanggang ngayon ay hindi pa rin umuuwi si Juancho? Ang tagal naman niyang umuwi."Sumulyap si Camila sa kaniyang lola at muling inalala kung ano ang ipinaalam ng kaniyang Kuya Clyde kanina. Pakiramdam niya ay parang mayroong bukol na namuo sa kaniyang lalamunan.Hindi niya lubos na maunawaan kung paanong ang matandang babae, na halos hindi na makaaninag at mayroon lamang kakarampot na karanasan sa labas ng kaniyang bayang kinalakhan, ay matagumpay na nakabiyahe patungo sa ganitong hindi pamilyar na lungsod para sa kanya. May bitbit na maraming kung anu-anong mga bagay.Iniisip ba niya na malapit na ang katapusan ng kaniyang buhay at gusto niyang
Nang tiningnan ni Camila ang screen ng kaniyang cellphone, nakita niyang ang Lola Celestina niya ang tumatawag.Maingat niyang sinulyapan si Juancho.Nang magtagpo ang kanilang mga mata, ang nahihiya at umaasam niyang ekspresyon ay kitang-kita ng buo ng lalaki.Gusto sana ni Camila na himukin ang lalaki na magsalita, ngunit matapos ibuka ang mga labi, walang ni isang salita ang lumabas mula rito. Itinikom na lang muli niya ang bibig at pasimpleng tumalikod para makalabas na."Lola..." aniya pagkatapos sagutin ang tawag at kasabay nito ay sinarado niya ang pinto ng opisina na nasa kaniyang likuran."Lala, kumusta? Nahanap mo ba si Juancho? Kasama mo na ba siya ngayon?" tanong ng matandang babae sa kabilang linya.Nang mapagtanto na mas lalo nang lumalamim ang gabi, alam ni Camila na oras na sumindi na ang mga ilaw sa bahay, mas lalong masisilaw at masasaktan ang mga mata ng kaniyang lola. Ayaw ng matanda na malaman ni Camila ang tungkol sa kondisyon ng kaniyang mga mata, sapagkat natat
"Alam ko naman na abala kayo sa mga trabaho ninyo, kaya't ayoko na rin istorbohin pa kayo. At saka isa pa, alam ko naman ang pumunta rito kahit na mag-isa lang," sambit ng matandang Villarazon, habang marahang tinatapik tapik ang kamay ni Juancho. Isang masayang ngiti ang nakaukit sa kaniyang mukha."Hindi 'yon istorbo, lola. Sa sinasabi niyong 'yan, ano po ba ang tingin niyo sa akin? Manugang niyo sa apo o ibang tao na labas sa pamilya?" Bahagyang bumigat ang tono ng pananalita ni Juancho, halata ang pagiging seryoso.Mabilis na iwinagayway ni Mrs. Villarazon ang kaniyang mga kamay, senyales sa hindi pagsang-ayon. "Hindi, hindi, hindi! Paano magiging ganoon? Syempre apo rin kita, nag-aalala lang ako na busy ka at ako—"Pinutol ni Juancho sa sinasabi ang matanda. "Kahit na gaano pa po ako ka-busy, kahit kailanman hindi iyon magiging importante kaysa sa inyo. Ni minsan hindi po kayo naging abala, lola," aniya sa matatag na boses.Tumango ang matandang Villarazon at ngumiti ng malawak, a
"Nandito si lola Celestina?"Mabilis na napagtagpi tagpi ni Leila ang buong sitwasyon. Noong una ay nagulat pa siya ngunit kalaunan ay napanguso na lang."Hindi ka naman siguro palagi at patuloy na magpapanggap ng ganito, tama ba? Alam nating lahat na hindi tanga si lola," dagdag pa nitong tanong sa kaibigan.Tumango si Camila, walang tutol. "Sa ngayon nga ay iyan muna ang plano. Hindi maganda ang lagay ng kalusugulan ni lola kamakailan lamang. Marami na ring nabawas sa timbang niya at ang dahilan kung bakit siya nagpunta rito ay para makita niya kung maayos ba ang pagsasama naming dalawa ni Juancho. Kung sasabihin ko sa kanya na magdi-divorce na kami, paniguradong hindi niya ito kakayaning tanggapin. Ayokong mas lalo pang sumama ang pakiramdam niya dahil dito. Gusko ko pa siyang mabuhay at makasama nang mas marami pang mga taon."Tinapik tapik ni Leila ang kaniyang baba habang nag-iisip. Well, kung ganyan nga'y kailangan mong paalalahan si Juancho na layuan muna si Dominique. Kung na
Nang makauwi na sa apartment, nadatnan nilang abala si lola Celestina sa kusina.Naghugas ng mga kamay si Camila bago naglakad patungo sa matanda."Lola, ako na po r'yan," alok niya.Sinubukang magprotesta ng matanda, ngunit nang makita niya si Juancho na hinuhubad ang kaniyang coat at naglalakad papit, ngumiti siya agad."Okay, okay! Kayong mga bata pa ay mayroong mas malakas na panlasa, kaya't kayo na ang gumawa."Nang umupo si Camila sa tabi ng kaniyang lola, isang piraso ng isda ang biglang dumagdag sa kaniyang pinggan. Nag-angat siya ng tingin para tingnan kung sino ang naglagay at nakita niyang mula ito kay Juancho.Mabilis siyang matamis na ngumiti pabalik, ngunit sa kaloob looban niya, nagmamaktol na siya.Hmm, hindi naman ako kumakain ng isda, e!Ito na ba ang paraan ng lalaki para makaganti sa kanya dahil sa pagsira niya nang sana'y dinner date nila ni Dominique?Sa inis, sumandok si Camila ng maraming karne-at pa-inosenteng inilagay sa pinggan ni Juancho, na may kasama pang
Sumulyap si Juancho sa direksiyon ng babae, bahagyang itinitikom nito ang maninipis na labi. Pagkatapos ng ilang segundong katahimikan, nagsalita siya."Nakita ko ang dalawa pang mga kumot sa kuwarto ni lola. Siguro sobrang nilalamig siya. Bakit hindi ka pumunta roon at kunin mo?" aniya.Saglit na napaisip si Camila bago sumagot, "Hindi na."Kung totoong nilalamig nga ang kaniyang lola ay hindi na niya ito kukunin pa. At saka, baka kung pumunta siya sa silid ng matanda para kuhanin ang kumot ay mag-isip pa ito ng kung ano at magduda. At isa pa, mas nag-aalala siya kung paano makakatulog ng matiwasay ngayong gabi.Bahagyang gumalaw si Juancho at humiga sa kabilang gilid ng kama, gumagawa ng espasyo sa kabilang bahagi."Sige na, matulog ka na," aniya. Tinapunan ang babae ng makahulugang tingin.Nagdalawang-isip si Camila nang ilang sandali, tapos ay naglakad na ito patungo sa kabilang gilid ng kama suot ang blankong ekspresyon. Hinila ang natirang parte ng kumot at itinabon sa kaniyang
"Ano pa ba dapat ang hingiin ko?"Biglang nagising si Camila, nakaramdam siya ng pinaghalong kahihiyan at alibadbad. Sinubukan niyang kumawala mula sa pagkakahawak ng lalaki."Bakit mo ako hinahawakan habang natutulog ka, huh?"Ang mas lalong nagpabahala sa kanya ay ang hindi mapakaling isipan—nakasanayan na ba talaga niyang manghawak ng ibang tao sa kaniyang pagtulog? At ang ibang taong 'yon ay malamang hindi siya.Napahinto si Juancho, ang titig niya ay nakapirmi lamang habang tinitingnan ang babaeng nasa ilalim niya."Hindi ba't ito ang gusto mo?"Napakurap-kurap si Camila sa kalituhan, nananatiling hilo mula sa pagkatulog."Ano ang gusto ko?""Napakaraming pambatang bagay na narito sa bahay, at mga paintings na nakalagay sa pader nitong kuwarto, pati iyang picture frame sa mesa. May mga damit panlalaki sa kabinet at mayroon ding panlalaking tsinelas sa may pintuan. Huwag mong sabihin sa akin na para kay Kenneth ang lahat ng 'yon?"Ang boses ni Juancho ay mabagal at banayad habang
"Okay, then it's settled. I’ll have someone contact you about the contract," ani Kenneth, sobrang nasisiyahan. "Welcome to The Great Designer! I won't let you down."Ilang sandaling nag-alinlangan si Camila."Salamat, pero... mayroon lang sana akong maliit na kahilingan," sambit niya."Ano 'yon?" tugon ni Kenneth, ang boses niya ay mas tumaas para mahigitan ang ingay na nasa kaniyang paligid. Pinalakasan din niya ang volume ng kaniyang cellphone para makasiguro na wala siyang makakaligtaan na kahit ano sa mga sasabihin ng babae sa kabilang linya.Huminga ng malalim si Camila, "Ayaw ko sana na malaman ni Juancho ang tungkol dito."Ayaw niya na ang komplikasyon sa relasyon nila ni Juancho ay makaapekto maging sa shop man o sa programa. Kung magkakaroon ito ng kaalaman, maaring masira ang lahat lahat.Ilang sandaling natahimik si Kenneth bago tuluyang makasagot."Sige... as long as he doesn't find out, I don't see why it matters."Pagkatapos ibaba ang tawag, naglakad si Kenneth patungo s
“Do you think Miko likes you?“Sa halip na sagutin ni Juancho ang tanong ni Camila, isang tanong din ang ibinato niya.“Hindi ko alam. Maingat ako kapag nakikipag-interact sa mga taong nasa loob ng entertainment industry, kaya hindi ako nagpi-pay attention sa mga ganitong bagay,” totoong sagot ni Camila.Itinuturing niya lamang bilang isang kaibigan si Miko. Dalawang beses na siya nitong tinulungan, kaya naman noong nag-request ito na gusto niyang magpadisenyo ng mga kasuotan para sa kanya at sa kaniyang pamilya sa V&L, ay pumayag siya bilang isang token of appreciation.Gayunpaman, hindi niya kailanman naisip ang posibilidad ng anumang romantikong pagkakasangkot.“Patunay lang ito na hindi mo pa napapansin ang malinaw niyang pagtingin para sa iyo,” puna ni Juancho.Matapos marinig ito, bumalik ang isipan ni Camila sa ipinakikitang pag-uugali ni Miko kamakailan. Pinasingkit niya ang kaniyang mga mata subalit pinanatili ang tonong walang bakas ng anumang emosyon.“Pakiusap. Kahit gano'
The song she liked was actually a niche song.Adding to that, the gloves and the coincidence of the date made it impossible for her to convince herself that it was just happenstance.“Sayang, ang guwapo guwapo pa man din talaga ng Miko na 'yon. Siya nga pala, kumusta si Juancho... sa iyo?“ Hininaan ni Leila ang kaniyang boses.Nagnilay-nilay muna sandali si Camila bago sumagot, “Maayos naman.“Gayon pa man, sa kaniyang opinyon, ang kasalukuyang pag-uugali ni Juancho ay isa lamang pagmamahal na huli na.“Lei, magsisimula na ang trabaho ko, tawagan na lang kita ulit mamayang gabi. Ikaw na muna ang bahala riyan. Bye, see you soon!“Nang mahagip ng mga mata ni Camila na magkakasunod nang pumapasok sa loob ng sasakyan ang mga artista ay dali-dali na siyang nagpaalam sa kaibigan bago binaba ang tawag.Pinagmasdan ni Miko si Camila na tinatapos ang tawag at saka siya dali-daling humabol.“Happy New Year!“ bati niya, ang tinig niya ay umalingawngaw sa tabi ng babae.Ipinasok ni Camila ang cel
Gaya noong Pasko, maaga ring tinapos ni Direk Zaldy ang trabaho ngayong Bisperas ng Bagong Taon at nagpahanda rin siya ng dinner sa hotel para sa kanilang lahat.Kaunti lang ang ininom na wine ni Camila. Pagbalik niya sa kaniyang kuwarto ay naligo siya at napansin niyang umuulan na naman pala ng nyebe.Sa labas ng bintana, dahan-dahang bumabagsak ang mga snowflakes. Gusto niyang i-video call ang kaniyang lola, ngunit dahil sa paulit-ulit na pagtagay ay hindi na niya namalayang alas diez na pala ng gabi nang sila ay natapos. Nagpadala na lamang siya ng mensahe ng pagbati sa kanila.Sumandal siya sa bintana at nanood ng serye sa telebisyon. Habang nakakaramdam siya ng pagkahilo ay bigla siyang nakarinig ng katok mula sa pintuan.P-in-ause niya ang palabas, itinagilid ang ulo at nakinig sa paligid ng ilang sandali. Tapos ay muli na namang kumatok ang kung sinuman.Kaya naman tumayo na siya upang pagbuksan ito.Bahagya siyang nagulat nang ang lalaking hindi niya inaasahan ang tumambad sa
“Hindi pa ba naki-kuwento sa'yo ng lolo o ng lola mo ang tungkol sa mga magulang mo?“Patapos na ang kanilang jogging nang biglang magtanong si Miko kay Camila.“Hindi, e. Siguro nag-aalala sila na baka malungkot lang ako. Ramdam ko na ayaw nilang pag-usapan ang tungkol doon, kaya hindi na rin ako masyadong nagtatanong. Mabuti na rin 'yong gano'n,” marahang humingal si Camila.“Hmm...“ si Miko.Unang tumungo sa lobby ng hotel si Camila dahil naiwan pa si Miko sa labas, na nakakunot ang noo.Bilang pinsan ni Camila, wala pa bang nasasabi si Juancho sa kanya patungkol sa kaniyang mga magulang?Naghihintay si Juancho kay Camila sa lobby. Sa panamagitan ng mga pintong babasagin, napansin niya si Miko sa labas na tila malalim ang iniisip.“Parang ang dami dami ninyong pinag-uusapan ni Miko. Anong sinabi niya sa'yo?“ tanong niya nang makalapit sa tabi niya si Camila.“Wala ka na ro'n. Siya nga pala, malapit nang mag Bagong Taon. Hindi ka pa ba uuwi para sa holiday?“Pinunasan ni Camila ang
Alam ng lahat na sina Juancho at Camila ay magpinsan na sobrang malapit sa isa't-isa. At na mahal na mahal ni Juancho ang pinsan niyang ito, na para bang sarili niya itong buhay.Sa pag-aalala niya na magkasakit ito dahil sa sobrang lamig, gumatos siya ng malaking halaga para lamang makapagpatayo ng isang heated carriage house para sa crew. Sa tuwing magsisimula ang kanilang trabaho, sinisindi na rin ang electric heater sa loob, na siyang nagpapanatili ng mainit na temperatura sa paligid.Hindi inasahan ni Camila na pupunta rito si Juancho ng personal, at ang presensiya nito ang nag-iwan sa kanya ng hindi masyadong komportableng pakiramdam.Habang unti-unting nagkakahiwa-hiwalay ang crew, si Camila at si Juancho naman ay pumasok sa loob ng carriage.“Hindi ka ba busy para sa annual meeting?“ tanong ni Camila na dumiretso sa kaniyang upuan at doon umupo.“Tapos ko nang asikasuhin 'yon, kaya puwede akong mag-stay dito hanggang sa Bisperas ng Bagong Taon,” sagot ni Juancho sa malumanay n
Mabilis na kinausap ni Camila ang iba pang mga artista bago sila naglakad patungo sa hindi gaanong malayo sa banda kung nasaan ang trak, tumayo sila doon at nakipag-kuwentuhan sa bawat isa.Pagkaraan ng ilang sandali, biglang nag-ring ang kaniyang cellphone.Nang makita niyang si Juancho ang tumatawag ay pinindot niya ang answer button at dahan-dahang naglakad palayo sa grupo ng mga artista.“Anong problema?“ Malamig ang kaniyang boses.“Miko's online account is about to be exposed. Doesn't the crew know anything about it?!"May dalang bakas ng galit ang boses ni Juancho.Kaagad na naging alerto si Camila. “Bakit? Anong nangyari?““Nag-post si Andi ng isang picture ng gloves na binili ni Miko a few days ago sa X. May p-in-ost din si Miko sa X tungkol sa parehong gloves. Can you guess what the result will be?“ tanong ni Juancho.Mag-aassume ang mga netizens na magkarelasyon ang dalawa... Mali, nabanggit nga pala ni Andi na ipinahiram lang sa kanya ni Camila ang gloves, ibig sabihin kay
“S-sandali lang...“Tumalikod si Camila para umalis na sana, kaso bigla niyang marinig ang namamaos na pagpigil sa kanya ni Miko.Lumingon siya upang tingnan ito.May sinenyas si Miko sa kaniyang assistant, na agad namang nakuha ng huli dahil binaba niya kaagad ang hawak na baso at dali-daling lumabas sa silid upang iwanan silang dalawa.“Uh, ako na ang kukuha ng tubig mo,” sambit ni Camila habang naglalakad na patungo sa water dispenser.Pinanood lamang siya ni Miko at tahimik na naghintay hanggang sa maiabot sa kanya ang tubig bago nagsalita.“Salamat. Ano palang dala mo?““Chicken soup. Pinaluto ko sa cook ng hotel na ito para sa'yo,” tugon ni Camila. Hinila niya ang isang silya patungo sa tabi ng kama bago kinuha ang dala niyang pagkain sa mesa.“Gusto kong kumain,” ani Miko bago umubo-ubo ulit.Nag-hum si Camila bilang tugon, umupo siya sa tabi ng kama at binuksan ang dala niyang pagkain.Dahan-dahang hinigop ni Miko ang sabaw, na maya't-maya ay sinisingitan ng pag-ubo hanggang s
Mula sa likuran, niyakap ni Juancho si Camila at ipinahinga ang kaniyang baba sa balikat nito.“I'm sorry... Sinabi mo sa akin na mahalaga sa iyo ang aking opinyon at umaasa kang sasang-ayon ako. Naging seloso ako at ginawa kitang malungkot. Huwag ka nang magalit, okay?"Sumimangot si Camila at bahagyang pumiglas upang makawala mula sa pagkakayakap sa kanya ni Juancho. Walang imik siyang tumayo at naglakad patungo sa kama. Inangat niya ang makapal na kumot at humiga.“Gusto kong matulog. Huwag kang maingay,” saad niya bago nagtalukbong.Wala siya sa mood para makipag-usap pa ulit kay Juancho.Habang lalo siyang nahuhumaling sa ipinakikitang kabaitan ni Juancho, lalo ring nagiging madali para sa kanya na kalimutan ang tunay niyang lugar sa puso nito.Noon, kapag may sinabi si Juancho, sinusunod niya agad nang walang reklamo.Ngayon, natagpuan niya ang kaniyang sarili na naging makitid ang isip sa lalaki dahil lang sa ipinamamalas nitong kabaitan sa kanya.Sumimangot si Juancho. Naglaka
Sa sumunod na umaga, ni-notify ni Direk Zaldy ang lahat na magkakaroon sila ng day off para sa araw na ito.Sabik na sabik na tumakbo si Andi patungo sa kuwarto ni Camila upang maki-tsismis.“Alam mo ba nabalitaan ko na nasa labas daw si Miko at nagbabad sa snow kagabi. Basang-basa ang buo niyang katawan at naging purple na rin ang kulay ng balat niya dahil sa lamig. Tapos ayon hinila siya ni direk pabalik sa loob ng hotel, na galit na galit, at pinagalitan siya ng bongga,” balita ni Andi habang ang kaniyang mga mata ay nanlalaki dahil sa pananabik.Sa ganito niyang edad na masiglang masigla pa siya, nakikita niya ang mga kuwentong gaya nito na nakakaaliw. Kumikislap pa ang kaniyang mga mata habang siya'y nagsasalita.Kumunot ang noo ni Camila. “Baka gano'n lang talaga ang mga artista?“ nalilito niyang turan. Hindi niya lubos na maintindihan.Lumukot ang mukha ni Andi.“Ginawa ba niya iyon dahil may gagawin siyang eksena kung saan ang karakter ay nasa bingit na ng kamatayan? Did he pu