Pagkatapos, bumaba mula sa elevator ang isang foreigner na lalaki, may blonde na buhok at asul na mata. Naka-sando lang siya, at dahil basa ito ng pawis, kita ang abs niya.May mga babaeng naglakas-loob na mag-whistle sa kanya.Ngumiti ang lalaki, at pagdaan niya kay Zaldy, yumuko siya ng bahagya. “Hey, beauty, nice to see you.”Pagkatapos, ngumiti rin siya kay Patricia. “Hey, girl! You can do it!”Nakaramdam ng pagkailang si Patricia. Parang gusto niyang umiwas agad. Palagi kasi siyang naiilang kapag may kasama siyang mga taong parang "makinang" o masyadong kapansin-pansin.Pero si Zaldy, mukhang pihikan, at sinipat agad si Jack. "Nagda-diet ka na naman, ano? Mas pumayat ka pa yata? Ilang beses ko na bang sinabi sa’yo na tigilan mo na ‘yang pagpapapayat mo? Lalaki ka! Lalaki, gets mo?!"Napakamot si Jack at nakangiting inilabas ang dila. "Okay na, sumali lang ako sa vegetarian club, isang linggo akong puro gulay. Wag ka masyadong praning. Di na ako magda-diet ulit!"Nang marinig 'yon,
Chapter 51"HUWAG kang masyadong mag-ehersisyo sa unang araw ng training. Pwede na siguro ang sampung kilometro na takbo ngayong gabi?""…Hindi pa ako kumakain ng hapunan…""Hapunan? Ba’t ka pa kakain kung gusto mong pumayat?""Sabi ni Zaldy bawal ang mag-fasting para lang pumayat...""O sige, lima na lang na kilometro pagkatapos ng hapunan."“…Pipiliin ko na lang yung takbo.”"Ano pa silbi ng laway ko kung makikipag-cooperate ka rin pala sa huli..."‘Yun ang unang pag-uusap nina Patricia at “Coach Chastain”. Tungkol sa biglaang project ng pagpapapayat, iginagalang ni Zaldy ang desisyon ni Patricia, magtrabaho sa araw, mag-ehersisyo sa gabi, at kumain ng tatlong beses sa isang araw ayon sa reseta ng nutritionist. Sa totoo lang, hindi naman talaga umaasa si Patricia. Dati na siyang nagpasya na magpapayat, pero kahit anong diyeta, pagtakbo, at pag-inom ng pampapayat, walang epekto. Mabilis siyang nag-rebound at nagka-side effects pa. Kaya mula noon, hindi na siya basta-basta nagtangka.
"Click..." Tumunog ang shutter at umilaw ang flash. Tinitigan ni Chastain si Patricia sa phone habang halos bumigay na ng hininga si Patricia sa pagod.Kung isesend ko kaya ‘to kay Daemon, ano kayang magiging reaksyon ng lalaking iyon? Pero ngayon, parang wala namang magandang maidudulot ‘to para sa kanya o kay Daemon.Kaya’t sa huli, tinabi na lang ni Chastain ang phone niya.Si Patricia, gamit ang natitirang lakas ng loob, ay patuloy na tinitigan ang screen ng treadmill habang dahan-dahang tumataas ang mga numero. Di alam kung gaano katagal, pero sa wakas umabot din sa sampung kilometro...Tumigil ang treadmill, at napaluhod siya sa track, basang-basa ng pawis ang buong katawan!Tiningnan ni Chastain ang relo niya at bahagyang napakunot-noo. "Dalawang oras para sa ganito kaikling distansya."Wala nang lakas si Patricia para dumilat man lang o sumagot. Hingal na hingal siya at mas lalo pang sumasakit ang tiyan niya sa sobrang gutom.Grabe si Chastain… parang baliw! Ang klase ng train
Chapter 52AKALA ni Patricia na magpapatuloy pa si Jack sa pagkukuwento, pero tumigil na ito doon. Nang lumaon, nalaman niyang iyon pala ang anibersaryo ng kasal ng taong gusto ni Jack… at mula noon ay nag-hunger strike na ito. Doon lang niya naisip na ang story ng ibong umiibig sa isang isda ay araw-araw na nangyayari sa mundong ito.Araw-araw may nagkakahiwalay dahil sa pag-ibig na hindi nasuklian.Pagdating sa gate ng subdivision, bumaba na si Patricia sa kotse. Nag-park si Jack, at dala ng nakasanayang asal, sinamahan niya si Patricia paakyat sa baba ng building. Matapos marinig ang kwento ni Jack, pakiramdam ni Patricia ay parang mas naging malapit ang loob niya rito. Sa huli, nagkulitan at nagkwentuhan na lang silang dalawa.“Alam mo ba, nag-aral ako ng Tagalog ng dalawang taon. Alam mo ba kung ano ang pinaka-nakakainis na word sa Tagalog para sa akin?”“Ano?”“Bababa! Noon, hindi ko talaga maintindihan kung bakit kailangang ganyan ang salita. Para tuloy minion ang nagsasalita.
Hindi inakala ni Patricia na mas malala pa pala ang susunod na mangyayari.Kakapasok pa lang niya sa apartment at gusto na sanang maligo ng mainit at magpahinga, nang biglang tumunog ang cellphone niya.Pagtingin niya, ang Papa ang tumatawag.Nag-isip siya sandali bago sinagot. Nasabi na naman niya ang lahat noong huling tawag nila, at kilala niya ang ugali ng tatay niya, hindi na ito tatawag ulit kung tungkol lang ulit kay Paris.So bakit kaya ngayon?May masamang kutob si Patricia.At pagkarinig pa lang niya ng boses ng tatay niya, nagulat siya, umiiyak ito. Sa lahat ng nangyari dati, ni minsan hindi pa niya narinig na umiyak ang Papa nang ganito...Agad siyang kinabahan. “Papa, anong nangyari? Bakit ka umiiyak?”“Pat… kasalanan ni Papa… kasalanan ko…” nanginginig ang boses ni Patrick habang umiiyak. Halatang marami siyang gustong sabihin pero hindi niya alam kung paano uumpisahan.“Wag kang magmadali, dahan-dahan mong ikuwento.” Ayaw na sana niyang makialam sa problema ng pamilya,
“BAWAL na magkita ang bride at groom bago sila ikasal kinabukasan, ’di ba? Bakit pupuntahan mo pa si Alex?”Kausap ni Serena si Hanni sa kabilang linya habang naglalakad siya patungo sa hotel kung saan nanunuluyan si Alex, ang fiancé niya. Dahil sa kabilang city pa ang pamilya ni Alex, nag-decide siya na sa hotel na muna ito patuluyin. Siya ang nagbayad dahil malaki na ang gastos ni Alex sa kasal nila. “That's just an old myth, Hanni. Tsaka kailangan ko kasing hingin ang suggestion ni Alex para sa ihahabol na giveaways para sa reception. Alam mo naman na bukas na ang kasal namin,” sagot ni Serena. “O sige. Mag-iingat ka. Lapitin ng disgrasya ang mga ikakasal. Bye, Serena!”Pinatày din ni Hanni ang tawag at si Serena naman ay dire-diretsong nagtungo sa hotel room ni Alex. Ngunit habang papalapit siya, parang may naririnig siyang kakaibang ingay.Bakit parang may umuungól? Dahil hindi nakalapat ang pagkasara ng pinto, lumapit si Serena sa kwarto at doon, nasaksihan niya ang kawalangh
“MAGPAPAKASAL ka pa rin kay Alex, Serena. Tapos ang usapan!”Kahit anong kumbinse ni Serena sa pamilya, gusto pa rin nilang ituloy ang kasal kahit na nalaman nilang niloko na siya ni Alex. Bakit ba hindi nila maintindihan kung saan sita nagmumula? “Serena, makinig ka, ha? Normal sa lalaki ang magloko. Magpasalamat ka nga at papakasalan ka pa rin ni Alex; ikaw pa rin ang ihaharap niya sa simbahan. Huwag ka nang mag-inarte riyan at pumasok ka sa kwarto mo,” ani ng tiyahin sa kanya. “Hindi ako magpapakasal sa kanya! Tita, narinig mo ba ang sinabi ko? Nahuli ko si Alex na may babae tapos parang wala lang sa inyo?” “May magagawa ka ba? Kahit nahuli mo siya, hindi na pwedeng iurong ang kasal. Anong gusto mo, isauli ko ang mga binigay ni Alex at ng pamilya niya sa atin? Hindi pwede! Iyon na nga lang ang pakinabang mo sa amin, babawiin pa? Gumastos na lang din naman sa kasal, ituloy na. Huwag kang umarte-arte riyan, Serena, kundi sasamain ka sa akin!”Bumuhos ang luha ni Serena sa sobrang
NAPAYAKAP si Serena sa sarili noong makalabas sa office ng judge. Dahil gabi na, malamig ang ihip ng hangin. Napaigtad siya noong may lumapat na kung ano sa balikat niya. Bahagya niya pang naamoy ang panlalaking cologne. Pagsilip niya, nasa balikat niya ang coat ni Kevin. “You're shivering from the cold, put the coat on,” anito sa baritonong boses. Napakurap ng mata si Serena ngunit sinunod niya si Kevin. Huminto naman sa harapan nila ang kotse at pinagbuksan sila ng driver ng pinto. Pagkaupo, napaisip agad si Serena. Ngayong kasal na siya... ibig bang sabihin no'n ay sa bahay na siya ni Kevin uuwi? Nanlaki ang mga mata niya. “Ano...Mr. Sanchez,” tawag niya rito. “What did you call me?” malamig ang pagkakasabi nito, parang inis. Bakit parang galit? May nasabi ba siyang mali?“M-Mr. Sanchez? 'Di ba iyon ang apelyido mo?”Kumunot ang noo ni Kevin at matiim siyang tinitigan. Mayamaya, gumuhit ang mapaglarong ngisi sa labi nito. “Yes, Mrs. Sanchez?”Si Serena naman ang napipilan nga
Hindi inakala ni Patricia na mas malala pa pala ang susunod na mangyayari.Kakapasok pa lang niya sa apartment at gusto na sanang maligo ng mainit at magpahinga, nang biglang tumunog ang cellphone niya.Pagtingin niya, ang Papa ang tumatawag.Nag-isip siya sandali bago sinagot. Nasabi na naman niya ang lahat noong huling tawag nila, at kilala niya ang ugali ng tatay niya, hindi na ito tatawag ulit kung tungkol lang ulit kay Paris.So bakit kaya ngayon?May masamang kutob si Patricia.At pagkarinig pa lang niya ng boses ng tatay niya, nagulat siya, umiiyak ito. Sa lahat ng nangyari dati, ni minsan hindi pa niya narinig na umiyak ang Papa nang ganito...Agad siyang kinabahan. “Papa, anong nangyari? Bakit ka umiiyak?”“Pat… kasalanan ni Papa… kasalanan ko…” nanginginig ang boses ni Patrick habang umiiyak. Halatang marami siyang gustong sabihin pero hindi niya alam kung paano uumpisahan.“Wag kang magmadali, dahan-dahan mong ikuwento.” Ayaw na sana niyang makialam sa problema ng pamilya,
Chapter 52AKALA ni Patricia na magpapatuloy pa si Jack sa pagkukuwento, pero tumigil na ito doon. Nang lumaon, nalaman niyang iyon pala ang anibersaryo ng kasal ng taong gusto ni Jack… at mula noon ay nag-hunger strike na ito. Doon lang niya naisip na ang story ng ibong umiibig sa isang isda ay araw-araw na nangyayari sa mundong ito.Araw-araw may nagkakahiwalay dahil sa pag-ibig na hindi nasuklian.Pagdating sa gate ng subdivision, bumaba na si Patricia sa kotse. Nag-park si Jack, at dala ng nakasanayang asal, sinamahan niya si Patricia paakyat sa baba ng building. Matapos marinig ang kwento ni Jack, pakiramdam ni Patricia ay parang mas naging malapit ang loob niya rito. Sa huli, nagkulitan at nagkwentuhan na lang silang dalawa.“Alam mo ba, nag-aral ako ng Tagalog ng dalawang taon. Alam mo ba kung ano ang pinaka-nakakainis na word sa Tagalog para sa akin?”“Ano?”“Bababa! Noon, hindi ko talaga maintindihan kung bakit kailangang ganyan ang salita. Para tuloy minion ang nagsasalita.
"Click..." Tumunog ang shutter at umilaw ang flash. Tinitigan ni Chastain si Patricia sa phone habang halos bumigay na ng hininga si Patricia sa pagod.Kung isesend ko kaya ‘to kay Daemon, ano kayang magiging reaksyon ng lalaking iyon? Pero ngayon, parang wala namang magandang maidudulot ‘to para sa kanya o kay Daemon.Kaya’t sa huli, tinabi na lang ni Chastain ang phone niya.Si Patricia, gamit ang natitirang lakas ng loob, ay patuloy na tinitigan ang screen ng treadmill habang dahan-dahang tumataas ang mga numero. Di alam kung gaano katagal, pero sa wakas umabot din sa sampung kilometro...Tumigil ang treadmill, at napaluhod siya sa track, basang-basa ng pawis ang buong katawan!Tiningnan ni Chastain ang relo niya at bahagyang napakunot-noo. "Dalawang oras para sa ganito kaikling distansya."Wala nang lakas si Patricia para dumilat man lang o sumagot. Hingal na hingal siya at mas lalo pang sumasakit ang tiyan niya sa sobrang gutom.Grabe si Chastain… parang baliw! Ang klase ng train
Chapter 51"HUWAG kang masyadong mag-ehersisyo sa unang araw ng training. Pwede na siguro ang sampung kilometro na takbo ngayong gabi?""…Hindi pa ako kumakain ng hapunan…""Hapunan? Ba’t ka pa kakain kung gusto mong pumayat?""Sabi ni Zaldy bawal ang mag-fasting para lang pumayat...""O sige, lima na lang na kilometro pagkatapos ng hapunan."“…Pipiliin ko na lang yung takbo.”"Ano pa silbi ng laway ko kung makikipag-cooperate ka rin pala sa huli..."‘Yun ang unang pag-uusap nina Patricia at “Coach Chastain”. Tungkol sa biglaang project ng pagpapapayat, iginagalang ni Zaldy ang desisyon ni Patricia, magtrabaho sa araw, mag-ehersisyo sa gabi, at kumain ng tatlong beses sa isang araw ayon sa reseta ng nutritionist. Sa totoo lang, hindi naman talaga umaasa si Patricia. Dati na siyang nagpasya na magpapayat, pero kahit anong diyeta, pagtakbo, at pag-inom ng pampapayat, walang epekto. Mabilis siyang nag-rebound at nagka-side effects pa. Kaya mula noon, hindi na siya basta-basta nagtangka.
Pagkatapos, bumaba mula sa elevator ang isang foreigner na lalaki, may blonde na buhok at asul na mata. Naka-sando lang siya, at dahil basa ito ng pawis, kita ang abs niya.May mga babaeng naglakas-loob na mag-whistle sa kanya.Ngumiti ang lalaki, at pagdaan niya kay Zaldy, yumuko siya ng bahagya. “Hey, beauty, nice to see you.”Pagkatapos, ngumiti rin siya kay Patricia. “Hey, girl! You can do it!”Nakaramdam ng pagkailang si Patricia. Parang gusto niyang umiwas agad. Palagi kasi siyang naiilang kapag may kasama siyang mga taong parang "makinang" o masyadong kapansin-pansin.Pero si Zaldy, mukhang pihikan, at sinipat agad si Jack. "Nagda-diet ka na naman, ano? Mas pumayat ka pa yata? Ilang beses ko na bang sinabi sa’yo na tigilan mo na ‘yang pagpapapayat mo? Lalaki ka! Lalaki, gets mo?!"Napakamot si Jack at nakangiting inilabas ang dila. "Okay na, sumali lang ako sa vegetarian club, isang linggo akong puro gulay. Wag ka masyadong praning. Di na ako magda-diet ulit!"Nang marinig 'yon,
Chapter 50UMILING si Zaldy at napabuntong-hininga. “Ngayon, kapag naging mabait ka, iniisip na agad ng tao na may masama kang balak… Sabihin mo nga sakin, may mapapakinabangan ba ako sayo?”Alam ni Patricia na wala naman talaga siyang kayamanan o koneksyon na pwedeng mapakinabangan, kaya lalo siyang nagtaka.Gaano kaya kabored ang taong 'to para tumulong sa isang taong walang kinalaman sa sarili, at papagandahin siya ng libre pa? Ang isang babaeng kasing ganda ng Zaldy na 'to, siguradong titingin lang ng mataas sa mga babaeng kagaya ni Patricia.Para sa kanila, isa lang siyang wala sa halaga.Napansin din ni Zaldy ang kalituhan sa mukha ni Patricia, kaya medyo nawala ang ngiti sa kanyang labi. “Ginagawa ko lang ang mga bagay kapag trip ko. Siguro nakita kita kanina, at naalala ko yung dati kong mga pinagdaanan, kaya tinulungan kita. Ganun lang kasimple.”Napatulala pa rin si Patricia.Siguro naisip ni Zaldy na hindi pa rin siya kumbinsido, kaya binigyan siya ng litrato.Ang babae sa
PAGKALABAS ni Patricia sa silid, sandali siyang natigilan. Hindi niya alam kung saan siya pupunta. Madilim na sa labas, at ang lugar na ito ay lubos na hindi pamilyar sa kanya. Saan siya pupunta? Hindi niya alam.Parang isa na siyang si Alice sa Wonderland.Nasabi na niya ang mga salitang hindi na puwedeng bawiin kay Daemon, at sa totoo lang, hindi naman siya mukhang tipo ng tao na magpapadala pa ng taong ihahatid siya palabas.Napangiti si Patricia nang mapait... Tuwing ganitong oras, palagi siyang nakakaramdam ng matinding panghihina. Ayaw man niyang tumakbo palayo nang ganito, pero palaging ganito ang nangyayari , wala siyang magawa kundi tumakas.Dahil siya'y sobrang maliit kumpara sa mundong ginagalawan nila.Habang naglalakad siya sa hallway papuntang elevator, napansin niya ang isang matangkad na babae na nakatayo sa harap ng elevator. Makapal ang makeup nito, maganda ang hubog ng katawan, at naka-pulang cheongsam na halos hanggang singit ang slit. Kita ang mapuputi at mahahaba
Chapter 49PERO hindi nagtagal, napansin ng babaeng tumutugtog ng harp si Patricia na tahimik lang sa isang tabi. Bahagyang kumunot ang noo niya. Napatingin din ang dalawang natitirang babae kay Patricia, at sandaling huminto ang tugtog matapos siyang mapansin.Sa lugar na ito… wala pang lalaking nagdala ng ibang babae.Napansin ni Daemon ang paghinto ng musika, kaya naiinis siyang dumilat, sinundan ng tingin ang tinititigan ng tatlong babae, at nakita si Patricia na nakatayo hindi kalayuan, parang hindi alam kung saan titingin. Kumunot ang noo niya at may lumitaw na kakaibang emosyon sa mga mata niya.Huminga nang malalim si Patricia. Kahit alam niyang hindi tama ang istorbohin si Daemon sa oras na ‘yon, hindi talaga siya komportableng manatili sa ganitong lugar. “Mr. Alejandro, pwede bang paalisin mo na ako.”Pagkarinig nito, naningkit ang mga mata ni Daemon, tapos biglang may lumitaw na kakaibang ngiti sa mukha niya. “Ano bang ginawa ko sa ’yo?”Wala siyang nasabi.Ano nga ba ang g
DAHIL walang seatbelt, halos buong biyahe ay napilitan si Patricia na kumapit sa hawakan ng pinto. Sa bawat liko ng sasakyan, pakiramdam niya ay anytime ay lilipad siya palabas.Paulit-ulit siyang sumisigaw kay Daemon na huminto na, pero para bang wala siyang naririnig at tuloy lang sa pagmaneho.Tumalon na lang kaya siya palabas?Pero halos umabot na sa 200 kilometers per hour ang takbo ng sasakyan, wala siyang lakas ng loob para gawin ‘yon!Sa wakas, matapos siyang mapagod kakasigaw at kabang-kaba, huminto rin ang sasakyan. Sa harap niya, isang mala-Europe na gusali ang bumungad. Kasing laki ito ng pinakamalaking department store sa lungsod ng Saffron. Mula sa malayo, nabasa niya ang sign. "Elite Private Club".Kahit hindi pa siya nakakapunta sa lugar na ‘to, kilalang-kilala na niya ang pangalan nito. Ang private club na ‘to ay para lang sa mga mayayamang tao mula sa iba’t ibang bahagi ng bansa, at kahit sa ibang bansa rin. Kahit may pera ka, hindi ibig sabihin ay makakapasok ka rit